روز جهانی کاپل رو به خودم و شاش عزیز که همیشه همراهمه تبریک میگم.

آدم گاهی دلش از این هدیه‌های
کوچوکِ بی‌مناسبت، می‌خواد.

الان فقط یه لیوان آیس تریاکیانو حالمو خوب میکنه🦦

خنده میکنی؟ کادو بده ایشگ

از ساعت ۸ تا الان نشستم تا 900 مگ پکیجای لینوکسو اپدیت کنم و ازون موقع زده 15 دقیقه مونده
میرورای ایران درست کار نمیدن
میرورای خارجم یا تحریمیم یا از داخل فیلترن
حجم اکثرشونم کیلوبایتیه که دانلود نمیشن!!

بعد میگن چرا اعصاب نداری و دم به دقیقه فحش میدی
تموم کارام لنگ مونده بخاطر این گسجتیعینی.....(اینجاهارو هرچی فحش لول اخر بلدین بخونین) ها

اون لحظه‌ای که منتظر نشستم، تا چت‌جی‌پی‌تی عکسِ همسر نداشته و خیالی‌مو بسازه و تحویلم بده.

*فیلم her رو پیشنهاد میکنم ببینین.

یبار(بازه زمانی) تو عمرم دلم میخواد برم بیرون اونم تابستون زده سیم آخر نمیشه از زیر کولر دروامد

تو میخوای خودت باشی و مشکل بقیه با تو دقیقا از همین‌جا شروع میشه.

بهش می‌گم:« دیگه خبرای خوب زیاد خوشحال نگهم نمی‌دارن. در حد کمتر از نیم‌ساعت. شاید افسرده شدم.» می‌گه:«افسرده نشدی، بزرگ شدی.» اگه بزرگ شدن اینجوریه، منو برگردونین به همون دوران که شهریورا از ذوق خرید لوازم تحریر جدید خوابم نمی‌برد. ممنونم.

روی دیوار نوشتند:
بنویس، بدرخش، بساز

اما دریغ از اینکه در دل ما جوری دگر حک شده:
نوشتیم،
و نوشته‌هایمان به آتشی بدل شدند که مجال شعله‌ور شدن نیافت.
بر آن آتش، آب یخ ریختند،
مبادا که روشنایی‌اش خطر بیافریند.
و نخواستند بگذارند،
که از خاکستر خویش، ساختنی دوباره برآید.