اگر میخواید درآمد یوتیوبرها رو ببینید برید توی سایت زیر آدرس چنل رو بزنید ، درآمدشون رو میگه.
https://socialblade.com/youtube/
https://socialblade.com/youtube/
میخواید سطح فرهنگ رو ببینید؟
برید توی گروههای مهاجرتی با اکانت آقا و با عکس پروفایل سیبیل و اینجور چیزا سوال بپرسید.
چند روز بعد برید همون سوال رو با عکس خانم بلوند و لوند بپرسید.
قشنگ سطح فرهنگ رو خواهید دید.
حالا اینا خیر سرشون خارج رفته و دنیا دیدهان.
یاس توی یکی از آهنگاش میگه اگر لای مبلت آشغال باشه ، هر جا بری باز خونت بو میده.
برید توی گروههای مهاجرتی با اکانت آقا و با عکس پروفایل سیبیل و اینجور چیزا سوال بپرسید.
چند روز بعد برید همون سوال رو با عکس خانم بلوند و لوند بپرسید.
قشنگ سطح فرهنگ رو خواهید دید.
حالا اینا خیر سرشون خارج رفته و دنیا دیدهان.
یاس توی یکی از آهنگاش میگه اگر لای مبلت آشغال باشه ، هر جا بری باز خونت بو میده.
اگر میخواید زبان یاد بگیرید ، بلند بلند حرف بزنید.
داستان بخونید ، روزنامه بخونید ، فیلم ببینید و ... فقط هرچی میبینید بلند بلند تکرار کنید ماهیچههای گلوتون عادت کنه.
زبان موسسه و مکالمهای که اونجا میکنید ، شوخیای بیش نیست.
داستان بخونید ، روزنامه بخونید ، فیلم ببینید و ... فقط هرچی میبینید بلند بلند تکرار کنید ماهیچههای گلوتون عادت کنه.
زبان موسسه و مکالمهای که اونجا میکنید ، شوخیای بیش نیست.
متاسفانه یه چند روزیه یه سری اکانت با عکس اون آقایی که دستش قطع شده بود تو غزه و پرچم فلسطین و اینجور چیزا دارن رکوست میدن.
خوشبختانه همچین نفراتی با همچین عقایدی جایی توی این گروه ندارن ، اگر هم اتفاقی حضور دارن پیشنهاد میکنم لفت بدن. دموکراسی اینجا برقرار نیست.
خوشبختانه همچین نفراتی با همچین عقایدی جایی توی این گروه ندارن ، اگر هم اتفاقی حضور دارن پیشنهاد میکنم لفت بدن. دموکراسی اینجا برقرار نیست.
npm_yarn.pdf
76.9 KB
۳۲ سوال ناب npm و yarn با جواب برای مصاحبه
نشريه سرمایه دیجیتال، دکتر پاشا و تریدیدو
از این سه تا شرکت دوری کنید.
خودم تجربه مصاحبه یکیش رو دارم.
از این سه تا شرکت دوری کنید.
خودم تجربه مصاحبه یکیش رو دارم.
از مفهوم idempotency توی ریکت خبر داشتید؟
https://react.dev/reference/rules/components-and-hooks-must-be-pure
https://react.dev/reference/rules/components-and-hooks-must-be-pure
اسپویل : آنچه در ادامه میخونید ، مطلب فنی و تکنیکال نیست.
------
من از بچگی کلا با کامپیوتر بزرگ شدم. تقریبا از سال ۸۰. همه کاری هم کردم. دوران دانشگاه هم برنامه نویسیسم خوب بود ولی بعد از دانشگاه (سال۹۵) ، بعد از اتمام سربازی متاسفانه وارد کار دولتی و غیرمرتبط شدم.
سال ۹۶ با یه نفری أشنا شدم که ایشون اون موقع ۴۰ سال سنش بود حدودا. نرمافزار امیرکبیر (🧐) خونده بود ، به شدت با استعداد بود ولی همون مسیری که من داشتم میرفتم رفته بود و دیگه گیر کرده بود. یه خونه پایین شهر داشت و با یه پراید خسته و با خانم بچههاش روزگار میگذروندند.
ایشون منو سوق داد که دوباره برگردم سمت برنامهنویسی و جدی ادامش بدم و از اون کار دربیام. خلاصه با بدبختی از اون کار درومدم و افتادم توی مسیر اصلی و خلاصه الآن هستم در خدمتتون.
همه اینها رو گفتم که به یه حرفی از ایشون برسم:
میگفت تا قبل از ۴۰ سالگی خیلی به باجناقهام و دوستام حسودیم میشد. هم ازشون باهوشتر بودم هم وضعم بهتر بود ولی الان هم همکلاسیهام یه کسی شدن برای خودشون و هم باجناقهام خیلی پولدارن. میگفت تا قبل ۴۰ حسادت خفم میکرد ولی ۴۰ که شدم دیدم دیگه واقعا برام مهم نیست. از درون خوشحالم که موفقان و از وضع خودم هم ناراضی نیستم. میگفت حس میکنه یه چیزی یه جای ذهنش یا روحش تغییر کرده و دنیا رو متفاوت میبینه.
------
دروغ چرا... من همیشه حسادت میکردم به دوستای قدیمیم که Phd میگیرین. چون وقتی کسی چیزی نمیدونست توی دانشگاه ، من با C کد میزدم و کارای گرافیکی میکردم با فتوشاپ. ولی امروز دیدم یکی از همکلاسیهای دانشگام که خب اون موقغ وضع مالی و علمی خوبی نداشت ، چند روز پیش Phd گرفته از دانشگاه سوییس یا سوید (فکر کنم. همون که پرجمش قرمزه وسط به علاوه سفید داره). عمیقا حس خوشحالی براش کردم.
نمیدونم تاثیر سنه ، یا تاثیر مهاجرت. ولی هر چی هست ، جلوتر که بیاید میبینید گویا به نظر زندگی جدیه ولی نه اون قدری که بخواد حسادت کنید و حرص بخورید. جدی بودنش در این حده که هر روز بهتر از دیروز خودتون باشید و یه هدفی بذارید و سمتش برید نه اینکه حالا هر طرفی باد وزید حرکت کنید.
همین.
------
پاورقی : اینا نه نصیحت بود نه توصیه. شرح حال بود.
------
من از بچگی کلا با کامپیوتر بزرگ شدم. تقریبا از سال ۸۰. همه کاری هم کردم. دوران دانشگاه هم برنامه نویسیسم خوب بود ولی بعد از دانشگاه (سال۹۵) ، بعد از اتمام سربازی متاسفانه وارد کار دولتی و غیرمرتبط شدم.
سال ۹۶ با یه نفری أشنا شدم که ایشون اون موقع ۴۰ سال سنش بود حدودا. نرمافزار امیرکبیر (🧐) خونده بود ، به شدت با استعداد بود ولی همون مسیری که من داشتم میرفتم رفته بود و دیگه گیر کرده بود. یه خونه پایین شهر داشت و با یه پراید خسته و با خانم بچههاش روزگار میگذروندند.
ایشون منو سوق داد که دوباره برگردم سمت برنامهنویسی و جدی ادامش بدم و از اون کار دربیام. خلاصه با بدبختی از اون کار درومدم و افتادم توی مسیر اصلی و خلاصه الآن هستم در خدمتتون.
همه اینها رو گفتم که به یه حرفی از ایشون برسم:
میگفت تا قبل از ۴۰ سالگی خیلی به باجناقهام و دوستام حسودیم میشد. هم ازشون باهوشتر بودم هم وضعم بهتر بود ولی الان هم همکلاسیهام یه کسی شدن برای خودشون و هم باجناقهام خیلی پولدارن. میگفت تا قبل ۴۰ حسادت خفم میکرد ولی ۴۰ که شدم دیدم دیگه واقعا برام مهم نیست. از درون خوشحالم که موفقان و از وضع خودم هم ناراضی نیستم. میگفت حس میکنه یه چیزی یه جای ذهنش یا روحش تغییر کرده و دنیا رو متفاوت میبینه.
------
دروغ چرا... من همیشه حسادت میکردم به دوستای قدیمیم که Phd میگیرین. چون وقتی کسی چیزی نمیدونست توی دانشگاه ، من با C کد میزدم و کارای گرافیکی میکردم با فتوشاپ. ولی امروز دیدم یکی از همکلاسیهای دانشگام که خب اون موقغ وضع مالی و علمی خوبی نداشت ، چند روز پیش Phd گرفته از دانشگاه سوییس یا سوید (فکر کنم. همون که پرجمش قرمزه وسط به علاوه سفید داره). عمیقا حس خوشحالی براش کردم.
نمیدونم تاثیر سنه ، یا تاثیر مهاجرت. ولی هر چی هست ، جلوتر که بیاید میبینید گویا به نظر زندگی جدیه ولی نه اون قدری که بخواد حسادت کنید و حرص بخورید. جدی بودنش در این حده که هر روز بهتر از دیروز خودتون باشید و یه هدفی بذارید و سمتش برید نه اینکه حالا هر طرفی باد وزید حرکت کنید.
همین.
------
پاورقی : اینا نه نصیحت بود نه توصیه. شرح حال بود.