🔹️ دشمن صهیونی، در جنگ دوازده‌روزه‌ی اخیر، هم در سطح راهبردی و هم در سطح تاکتیکی دو هدف عمده داشت. هدف اوّل، فلج کردن و از کار انداختن بازوهای سیاسی و نظامی کشور با یک حمله‌ی غافلگیرانه بود. به دلیل گستردگی جغرافیایی و عمق بالای راهبردی کشور، امکان اِعمال هم‌زمان این دو نبود؛ برای همین هم ترور مقامات نظامی کشور در اولویّتِ نخستِ رژیم قرار گرفت تا هر گونه احتمال برای پاسخ نظامی ایران در هفته‌های آینده صفر شود. اهدافی که دشمن عبری در نیل به هر دویِ آنها ناکام ماند.

🔹️ در سمت دیگر امّا اقدام برای ترور شخصیّت‌های سیاسی کشور هم ناکام ماند. از سوی دیگر، اقدامات تاکتیکی رژیم، به‌خصوص در چهار روز نخست جنگ، قرار بود تسهیلات لازم را برای یک هدف راهبردی دیگر فراهم کند؛ هدفی که حتّی اقدامی مانند برنامه‌ریزی برای ترور شخصیّت‌های سیاسی از مقدّمات آن محسوب می‌شد: شورش داخلی اجتماعی و مردمی. رژیم در برنامه‌ریزی تجاوز خود به ایران به‌وضوح به این مسئله امید بسته بود.

🔹️ علاوه بر تدابیر فرماندهی کلّ قوا برای احیای دستگاه نظامی، قوّت اصلی کشور انسجام و اتّحاد ملّی کشور بود. مغناطیس اصلی برای تقویت ساختار نظامی و سیاسی کشور، انبوه ایرانیانی بودند که با وجود تنوّع فرهنگی و قومی و زبانی و درجات مختلف فکری و عقیدتی و دینی، یکپارچه در برابر دشمن متجاوز ایستاده و خواستار تنبیه او شدند. گویی به‌یک‌باره همه‌ی مرزهای متنوّعی که در حالت طبیعی، مردم را به قشرهای مختلف تبدیل می‌کند، کنار رفت و همه‌ی این جامعه‌ی نودمیلیونی را در برابر دشمن تبدیل به یک ید واحد کرد و انسجام و اتّحاد ملّی معجزه‌ی خود را نشان داد.

🔹️ این دفاع مقدّس ثمره‌ی مغناطیس اتّحاد و انسجام ملّی بود که مشت کشور را برای تنبیه متجاوز پُر کرد؛ مغناطیسی حول دفاع مقدّس از منافع ملّی کشور که میلیون‌ها ایرانی را کنار خود جمع کرد؛ مغناطیسی که نقطه‌ی اِعمال فشار را نه در داخل کشور، بلکه علیه دشمن خارجی تعریف کرده بود. بنابراین، تمرکز اصلی فشار نه در داخل جامعه‌ی ایرانی، بلکه علیه دشمن خبیث آمریکایی و صهیونی بود.

🔹️ چتری گسترده‌تر از تقابل‌های حزبی و باندی و سیاست داخلی که حدّ اعلای قدرت جامعه‌ی ایران را به رخ کشید، تمام نیروهای داخلی را همگرا و علیه نقطه‌ی کانونیِ تجاوزِ دشمنِ خارجی بسیج کرد و قوّت و قدرت نیروهای مسلّح جمهوری اسلامی را مضاعف کرد و نشان داد که قدرت یک جامعه‌ی منسجم، چیزی بیشتر از مجموع قدرت تک‌‌تک افراد آن جامعه است...