#network
فصل سوم : تئوری‌ها و اصطلاحات
بخش سوم : چند اصطلاح مهم

1- آدرس IP :
آدرس IP یک شناسه یکتا برای هر دستگاه در شبکه است. این آدرس به دستگاه‌ها اجازه می‌دهد تا در شبکه‌ها و اینترنت شناسایی شوند و با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
آدرس‌های IP به دو نوع تقسیم می‌شوند: IPv4 که شامل 4 بخش مجزا با ارقام است (مثل 192.168.1.1) و IPv6 که به آدرس‌های بسیار طولانی‌تر و با استفاده از حروف و اعداد انگلیسی می‌پردازد (مثل 2001:0db8:85a3:0000:0000:8a2e:0370:7334).

2- پهنای باند - Bandwidth :
پهنای باند به میزان داده‌ای اشاره دارد که می‌توان در یک زمان مشخص از شبکه منتقل کرد. به عبارت دیگر، پهنای باند نشان‌دهنده سرعت انتقال داده‌ها بین دو نقطه در شبکه است، و از واحدهایی مانند کیلوبیت بر ثانیه (Kbps) یا مگابیت بر ثانیه (Mbps) گزارش می‌شود.

3- پروتکل - Protocol :
پروتکل مجموعه‌ای از قوانین و توافق‌نامه‌های است که مشخص می‌کند چگونه داده‌ها بین دستگاه‌ها یا سیستم‌های مختلف در شبکه منتقل می‌شوند. پروتکل‌ها نقش مهمی در تضمین صحت و یکپارچگی ارتباطات شبکه دارند و اطمینان حاصل می‌کنند که داده‌ها به صورت صحیح و در ترتیب مورد نظر منتقل می‌شوند.

4- وی پی ان - VPN (Virtual Private Network) :
یک شبکه خصوصی مجازی است که از طریق اینترنت برای ایجاد یک اتصال امن بین دو نقطه یا بیشتر استفاده می‌شود. با استفاده از VPN، اطلاعات از طریق یک کانال رمزگذاری شده منتقل می‌شود، که از دید دیگران (حتی از ISP یا ارائه‌دهندگان خدمات اینترنت) پنهان می‌کند. این تکنولوژی به کاربران امکان دسترسی به منابع شبکه‌ای خصوصی یا حتی منابع جغرافیایی خاصی که ممکن است محدود شده باشند را می‌دهد، مثلاً یک شرکت می‌تواند از VPN استفاده کند تا کارمندان خود را از راه دور به منابع داخلی شبکه خود وصل کند.

5- آدرس MAC :
آدرس MAC یک شناسه فیزیکی یکتا است که به هر سخت‌افزار شبکه، مانند کارت شبکه یا روتر، اختصاص می‌یابد. این آدرس توسط سازندگان سخت‌افزار بر روی دستگاه‌ها پیش‌فرض قرار می‌گیرد و نمی‌توان آن را به طور دلخواه تغییر داد. آدرس MAC برای شناسایی منحصر به فرد دستگاه در یک شبکه محلی (LAN) استفاده می‌شود و در فرآیندهایی مانند ARP (Address Resolution Protocol) برای ترجمه آدرس‌های IP به آدرس‌های MAC استفاده می‌شود.

6- بسته - Packet :
یک بسته، یا بسته داده‌ای، یک واحد کوچک از داده است که برای انتقال از یک دستگاه به دیگری در یک شبکه آماده می‌شود. هر بسته شامل اطلاعاتی مانند داده‌ها، هدر (header)، و تراکم‌دهنده (footer) است. هدر حاوی اطلاعاتی است که مربوط به منبع، مقصد، و دیگر مشخصات فیزیکی و منطقی بسته است. زمانی که یک دستگاه در شبکه یک بسته را دریافت می‌کند، آن بسته ممکن است از طریق چندین مسیر به مقصد خود برسد، و توسط دستگاه‌های میانی در شبکه پردازش شود.

7- دروازه - Gateway :
دروازه یا Gateway یک دستگاه یا سیستم است که وظیفه‌ی اتصال و تبدیل اطلاعات بین دو شبکه مختلف را بر عهده دارد. به طور ساده، وقتی یک دستگاه در یک شبکه می‌خواهد با یک دستگاه در شبکه دیگر ارتباط برقرار کند، از دروازه استفاده می‌کند. دروازه‌ها معمولاً با استفاده از پروتکل‌های مخصوصی مانند :
NAT (Network Address Translation)
یا پروتکل‌های مسیریابی، اطلاعات را بین شبکه‌های مختلف منتقل می‌کنند.
** راجع به پروتکل NAT در پست بعدی توضیح داده میشود. **

8- ماسک زیرشبکه - Subnet Mask :
ماسک زیرشبکه یا Subnet Mask یک پارامتر است که همراه با آدرس IP استفاده می‌شود و به میزبان‌ها و دستگاه‌های شبکه کمک می‌کند تا بفهمند کدام بخش از آدرس IP به عنوان بخش شبکه و کدام بخش به عنوان بخش میزبان شناخته می‌شود. با استفاده از Subnet Mask، امکان تقسیم یک شبکه بزرگ به زیرشبکه‌های کوچکتر و مدیریت بهینه‌تر منابع شبکه فراهم می‌آید.

** در فصل های بعدی با اصطلاحات بیشتری آشنا میشنویم **

@AmirHDeveloper
.

#protocol

پروتکل NAT (Network Address Translation):

توضیح :
پروتکل NAT یک تکنیک است که در شبکه‌ها برای ترجمه آدرس‌های IP مورد استفاده قرار می‌گیرد. هدف اصلی NAT، تبدیل آدرس IP یک دستگاه در شبکه به یک آدرس IP دیگر در شبکه دیگر یا در اینترنت است. این تبدیل معمولاً به منظور حفظ حریم خصوصی و مدیریت بهینه‌تر آدرس‌های IP انجام می‌شود.

نحوه عملکرد NAT:

1- یک دستگاه درون شبکه با آدرس IP مبدا خود یک درخواست ارسال می‌کند.

2- دروازه (دستگاه NAT)، آدرس IP مبدا را به یک آدرس IP دیگر ترجمه می‌کند که قابلیت ارسال به اینترنت را دارد.

3- درخواست به مقصد با آدرس IP ترجمه‌شده ارسال می‌شود.

4- پاسخ از مقصد به دروازه بازمی‌گردد و دروازه بازگشت آدرس IP مقصد را به آدرس IP اصلی درون شبکه ترجمه می‌کند.

مثال:

فرض کنید یک شبکه داخلی دارای چند دستگاه است و یک IP اختصاصی درونی به هرکدام از آنها داده شده است.
وقتی یک دستگاه می‌خواهد به اینترنت متصل شود، NAT بر روی دروازه خروجی اعمال می‌شود و IP درونی دستگاه به یک آدرس IP عمومی ترجمه می‌شود که قابل ارسال به اینترنت است.
این به این دستگاه‌ها امکان می‌دهد از یک آدرس IP عمومی به عنوان نماینده‌ای برای اتصال به اینترنت استفاده کنند، در حالی که درون شبکه خصوصی خود با آدرس‌های داخلی کار می‌کنند.

@AmirHDeveloper
.

#network
فصل چهارم : امنیت
بخش اول : اصول امنیت شبکه

امنیت شبکه به حفاظت از منابع، داده‌ها، و اطلاعات در یک شبکه اشاره دارد تا از حملات، نفوذها، یا دسترسی‌های غیر مجاز جلوگیری شود. در ادامه راهکار های آن را بررسی میکنیم.

رمزنگاری اطلاعات:
در شبکه‌ها، ارتباطات بسیار زیادی از طریق شبکه‌ها به صورت بی‌سیم یا سیمی انجام می‌شوند. رمزنگاری اطلاعات در این موارد می‌تواند از اطلاعات محافظت کند تا از دسترسی‌های غیر مجاز جلوگیری شود.

اهمیت و نحوه پیاده‌سازی با استفاده از SSL/TLS :

فرض کنید یک شرکت بزرگ داریم که اطلاعات حساس و مهمی را از طریق شبکه‌های داخلی خود منتقل می‌کند. این شرکت می‌خواهد مطمئن شود که هیچ فرد یا سازمانی نمی‌تواند این اطلاعات را در طی انتقال دستکاری کند یا بفهمد.

برای این منظور، شرکت از پروتکل‌های رمزنگاری مانند SSL/TLS در ارتباطات وب خود استفاده می‌کند. هنگامی که یک کاربر به سایت وب این شرکت ورود می‌کند، اطلاعات مرورگر به سرور به صورت رمزنگاری شده ارسال می‌شود. سرور با استفاده از یک گواهینامه رمزنگاری، اطلاعات را رمزگشایی می‌کند و پاسخ مورد نظر را به کاربر می‌فرستد. این فرآیند اطمینان می‌دهد که اطلاعات ارسالی و دریافتی به صورت امن و محافظت شده باشند.

در نتیجه، رمزنگاری در شبکه‌ها یکی از اصول امنیتی مهم است که برای حفاظت از اطلاعات حساس و جلوگیری از حملات مختلف از آن استفاده می‌شود.

فایروال و نقش در محافظت از شبکه و تنظیمات ACL:

مکانیسم ACL (Access Control List) یک مکانیسم در فایروال است که بر اساس قوانین مشخص، تصمیم می‌گیرد که کدام ارتباطات (مانند IP‌ها، پورت‌ها یا پروتکل‌ها) می‌توانند به یک منبع یا مقصد خاص دسترسی پیدا کنند.

مثال:

فرض کنید یک سازمان داریم که می‌خواهد اطلاعات حساس خود را از هرگونه دسترسی غیرمجاز محافظت کند. این سازمان از یک فایروال استفاده می‌کند که تنظیمات ACL آن به گونه‌ای است که:

ترافیک ورودی به سرور‌های داخلی فقط از آدرس‌های IP خاصی (مانند سرور‌های اصلی مورد اعتماد) قابل قبول است.

دسترسی به بعضی پورت‌های خاص (مانند پورت‌های مرتبط با بانک اطلاعاتی یا سرویس‌های حساس) فقط برای یک گروه کاربری محدود شده است.

وقتی یک تلاش برای دسترسی غیرمجاز به سرور‌ها انجام شود، فایروال با توجه به تنظیمات ACL، دسترسی را مسدود می‌کند و هشدار به مدیر شبکه می‌دهد، به این ترتیب حمله‌ی نفوذی با موفقیت از بین می‌رود.

** ادامه در پست بعد **

@AmirHDeveloper
.

#network
فصل چهارم : امنیت
بخش اول : اصول امنیت شبکه

شبکه‌های ARP Spoofing و شناسایی و جلوگیری از حملات:
حملاتی هستند که در آن‌ها مهاجمان تلاش می‌کنند با ارسال پیام‌های ARP در شبکه، جدول ARP یک دستگاه را تغییر دهند و دسترسی به ترافیک هدف را به خود اختصاص دهند.

چرا ARP Spoofing خطرناک است؟
زمانی که یک مهاجم موفق به ARP Spoofing در شبکه می‌شود، او می‌تواند تمام ترافیک شبکه را شنود یا حتی اطلاعات محرمانه‌ای را دزدیده و یا تغییر دهد.

شناسایی و جلوگیری:

1- مانیتورینگ ARP:
برخی از ابزارهای مدیریت شبکه می‌توانند تغییرات غیرمعمول در جدول ARP را شناسایی و هشدار دهند.

2- استفاده از ARP Spoofing Detection Tools:
ابزارهای مخصوص به شناسایی ARP Spoofing وجود دارد که می‌توانند به صورت آنی حملات را شناسایی کنند و اعلام کنند.

3- تنظیمات امنیتی:
در برخی از سوئیچ‌ها و روترها، می‌توان قابلیت‌هایی مانند ARP Inspection را فعال کرد که جلوی ARP Spoofing را می‌گیرد.

تشخیص نفوذ (Intrusion Detection System - IDS):

تعریف IDS:
سیستم‌های تشخیص نفوذ (IDS) سیستم‌هایی هستند که به صورت مداوم ترافیک شبکه یا سیستم‌ها را مورد نظر دارند و سعی در شناسایی الگوها یا علائمی که به حمله یا فعالیت نا معمول مرتبط باشد، دارند.

نظارت و اعلان:
وقتی یک IDS فعالیت نا معمولی در شبکه یا سیستم شناسایی می‌کند، یا وقتی با یک مورد تشخیص شده مواجه می‌شود، اعلانیه یا هشداری صادر می‌کند تا مدیر شبکه یا تیم امنیت اطلاعات متوجه آن شوند.

مثال:

تشخیص حمله با استفاده از IDS:
فرض کنید یک سیستم IDS در یک شرکت بزرگ نصب شده است. این سیستم به صورت مداوم ترافیک شبکه را مانیتور می‌کند. یک روز، IDS یک الگوی عجیب در ترافیک مشاهده می‌کند که نشان‌دهنده‌ی تلاش برای اسکن یا حمله به سرورهای شرکت است. IDS فوراً یک هشدار به تیم امنیت می‌فرستد.

واکنش به اعلان از طریق IDS:
بلافاصله پس از دریافت هشدار، تیم امنیت شروع به تحقیق و تحلیل کرده و می‌بیند که چه اطلاعاتی توسط مهاجم قصد دزدیدن دارد و چگونه می‌تواند به سیستم‌های شرکت نفوذ کند. سپس با استفاده از ابزارهای دیگر امنیتی، حمله را متوقف می‌کنند، تهیه‌ی گزارشاتی از فعالیت‌های مهاجم و اقدامات احتمالی و احتیاطی برای جلوگیری از حملات آینده انجام می‌دهند.

در کل، سیستم‌های تشخیص نفوذ نقش بسیار مهمی در محافظت از سازمان‌ها و شبکه‌ها در برابر حملات ناخواسته و نفوذهای مخرب دارند.

@AmirHDeveloper
.

#network
فصل چهارم : امنیت
بخش دوم : روش‌های امنیتی

استفاده از VPN :
یک شبکه خصوصی مجازی (VPN) امکان ایجاد یک ارتباط امن و رمزگذاری شده بین دو دستگاه یا شبکه را فراهم می‌کند، حتی اگر آنها فاصله زیادی از هم داشته باشند یا در شبکه‌های مختلف باشند.

VPN Site-to-Site:
در این نوع VPN، دو شبکه مختلف با هم متصل می‌شوند، به طوری که به یکدیگر متصل شده و به نظر یک شبکه مشترک می‌آیند.
فرض کنید دو شرکت A و B دارید که هر کدام شبکه‌های داخلی خود را دارند. اما به دلیل نیاز به تبادل داده‌ها، آنها قصد دارند یک تونل VPN بین خود ایجاد کنند. با ایجاد یک VPN Site-to-Site، ترافیک بین این دو شبکه از طریق این تونل رمزگذاری می‌شود و به دلیل همان رمزگذاری، اطلاعات در حین انتقال امن می‌ماند.

VPN Remote Access:
در این نوع VPN، کاربران از راه دور از طریق اینترنت به شبکه داخلی متصل می‌شوند.
یک شرکت با کارکنانی که به طور مداوم در حال کار هستند، یک سرور VPN Remote Access را راه‌اندازی می‌کند. هر زمان که یک کارمند نیاز به دسترسی به فایل‌ها یا منابع داخلی شرکت دارد، می‌تواند از طریق یک ارتباط VPN امن و مستقیم به شبکه داخلی دسترسی پیدا کند، همچنین تمام اطلاعاتی که از طریق این تونل ارسال می‌شود، رمزگذاری شده و امن می‌باشد.

نتیجه‌گیری:
شبکه خصوصی مجازی (VPN) ها به سازمان‌ها اجازه می‌دهند تا به صورت امن و خصوصی داده‌ها را در میان دستگاه‌ها و شبکه‌ها جابه‌جا کنند. با توجه به نوع نیاز (مانند دسترسی از راه دور یا ایجاد ارتباط بین شبکه‌های مختلف)، می‌توانید نوع مناسبی از VPN را انتخاب کنید.
————————
نظارت بر ترافیک شبکه و جلوگیری از حملات با استفاده از IDS/IPS:
سیستم IDS‌ مسئول نظارت بر ترافیک شبکه هستند و در صورتی که چیزی نادرست تشخیص داده شود (مانند نفوذ یا فعالیت نا معمول)، هشدار می‌دهند.
فرض کنید یک سیستم IDS بر روی شبکه‌ی شرکت شما نصب شده است. وقتی یک کارمند سعی می‌کند به یک منبع محدود دسترسی پیدا کند ولی از حدود معتبر به بیشتر فعالیت می‌کند، سیستم IDS این فعالیت نا معمول را تشخیص داده و هشدار می‌دهد.

سیستم IPS‌ نیز مانند IDS ‌ها عمل می‌کنند، اما با این تفاوت که به جای فقط هشدار دادن، تلاش می‌کنند حمله‌ را متوقف یا کاهش دهند.
ادامه مثال قبلی، اگر سیستم IPS فعال باشد و یک فعالیت نا معمول تشخیص داده شود، به جای فقط هشدار دادن، ممکن است دسترسی به آن منبع را محدود یا بسته کند تا حمله را متوقف کند.

تفاوت بین IDS و IPS:
سیستم IDS فقط نظارت و تشخیص می‌کند، در حالی که IPS تلاش می‌کند حمله‌ها را متوقف یا کاهش دهد.
سیستم IDS فقط هشدار می‌دهد، در حالی که IPS واکنش فوری و مستقیمی به حملات ناخواسته دارد.
به طور کلی، IPS‌ ها نیازمند پیکربندی و مدیریت پیچیده‌تری هستند نسبت به IDS‌ ها، زیرا نیاز به اعمال تغییرات در شبکه برای جلوگیری از حملات می‌تواند پیچیده باشد.

نتیجه‌گیری:
استفاده از سیستم‌های تشخیص و جلوگیری از نفوذ در شبکه‌ها به سازمان‌ها کمک می‌کند تا از حملات ناخواسته و خسارت‌های مرتبط با آنها جلوگیری کنند. با این حال، تعیین نوع مناسب از این سیستم‌ها و پیکربندی مناسب آنها بسیار مهم است تا عملکرد بهینه‌ای داشته باشند.

** ادامه در پست بعد **
@AmirHDeveloper
.

#network
فصل چهارم : امنیت
بخش دوم : روش‌های امنیتی

سیستم DDoS Mitigation و مقابله با حملات تخریبی:
حمله DDoS به حمله ای گفته می‌شود که در آنها، مهاجمان با استفاده از چندین سیستم (معمولاً کامپیوترهای آلوده به ویروس یا ربات‌ها) به صورت همزمان به یک سرور یا شبکه حمله کرده و باعث تخریب یا قطع دسترسی به سرویس می‌شوند.

روش های جلوگیری:
1- اولین گام در مقابله با DDoS، تشخیص حمله است. سیستم‌های مدیریت تهاجم (مانند WAF یا Web Application Firewall) می‌توانند حملات را تشخیص داده و هشدار دهند.

2- با استفاده از تکنیک‌های مختلف، ترافیک مشکوک و ناخواسته از سایر ترافیک‌ها جدا شده و محدود می‌شود.

3- سی دی ان می‌توانند بار ترافیک را توزیع کنند و حملات DDoS را به حداقل برسانند. به عبارت دیگر، حملات بر روی CDN توزیع می‌شوند و بار ترافیک را توزیع می‌کنند، بنابراین تمام حرکت‌ها بر روی یک نقطه متمرکز نیستند.

4- با تنظیم محدودیت‌ها برای تعداد درخواست‌ها یا اتصالات از یک آی‌پی خاص، می‌توان از حملات با حجم بالا جلوگیری کرد.

مثال:
فرض کنید یک فروشگاه آنلاین با محصولات محبوب دارید که در زمان تخفیفات یا رویدادهای خاص، ترافیک بسیار زیادی دریافت می‌کند. یک گروه مهاجم تصمیم می‌گیرد در زمان تخفیفات این فروشگاه را مورد حمله قرار دهد و با استفاده از شبکه‌ی آلوده به ربات‌ها، بر روی فروشگاه حمله کند تا سایت آن قطع شود و مشتریان نتوانند از تخفیفات استفاده کنند.
با استفاده از سیستم‌های DDoS Mitigation و CDN، ترافیک حمله‌ی مهاجمان به یک CDN توزیع می‌شود و بنابراین فروشگاه قادر است به طور نرمال فعالیت خود را ادامه دهد و مشتریان به تخفیفات دسترسی داشته باشند.

نتیجه‌گیری:
استفاده از راهکارهای DDoS Mitigation به سازمان‌ها امکان می‌دهد تا در برابر حملات تخریبی و توزیعی مقاومت داشته باشند و خدمات آنلاین خود را به طور پایدار ارائه دهند. انتخاب و پیاده‌سازی راهکارهای مناسب می‌تواند به شدت اثرگذار در کاهش خسارات و عدم دسترسی به سایت‌ها باشد.
————————
نقش‌های امنیتی و اعمال لایه‌های مختلف امنیتی در شبکه :
در یک سیستم اطلاعاتی، امنیت یکی از موارد حیاتی است. برای حفاظت از اطلاعات و اطمینان از عملکرد صحیح شبکه، از چندین لایه امنیتی استفاده می‌شود.

1- لایه فیزیکی (Physical Security):
حفاظت از سخت‌افزارها و دستگاه‌های فیزیکی از خطراتی مانند دزدی یا دسترسی غیرمجاز.
مثل قرار دادن سرورها در یک اتاق امن با قفل و کنترل دسترسی فیزیکی.

2- لایه شبکه (Network Security):
حفاظت از ترافیک شبکه و محافظت از داده‌های منتقل شده در شبکه.
مثل استفاده از فایروال‌ها برای جلوگیری از دسترسی‌های ناخواسته به شبکه.

3- لایه کاربر (User Security):
مدیریت و کنترل دسترسی‌های کاربران، اطمینان از استفاده از رمزنگاری مناسب توسط کاربران.
مثل تعیین دسترسی‌ها و نقش‌های مختلف برای کاربران در سیستم‌های مدیریت کاربر.

4- لایه سرویس (Service Security):
امنیت سرویس‌ها و برنامه‌های ارائه شده در شبکه، مانند وب سرویس‌ها یا سرویس‌های ابری.
مثل استفاده از SSL/TLS برای رمزنگاری ارتباطات وب بین کلاینت و سرور.

5- لایه اپلیکیشن (Application Security):
حفاظت از برنامه‌ها و نرم‌افزارها در سطح اپلیکیشن، به منظور جلوگیری از حملات مانند نفوذ، XSS، یا SQL Injection.
مثل اجرای اسکن‌های امنیتی منظم بر روی کدهای برنامه و وب سایت‌ها.

نتیجه‌گیری:
استفاده از لایه‌های مختلف امنیتی در یک شبکه، اطمینان می‌دهد که تهدیدات مختلف امنیتی از جمله حملات فیزیکی، شبکه‌ای، و نرم‌افزاری مورد نظر قرار نمی‌گیرند. به طور کلی، برای داشتن یک شبکه امن و قابل اعتماد، نیاز به پیکربندی و اجرای استراتژی‌های امنیتی مناسب در هر یک از این لایه‌ها وجود دارد.

@AmirHDeveloper
.

از جذابیت های مخفی تلگرام
بزنید روی این کلاه کوچولو و زیبایی های تلگرامو ببینید

دو حالت داره که با هر بار زدن عوض میشه🔥

@AmirHDeveloper
.

#network
فصل پنجم : ارتباطات
بخش اول : تکنولوژی‌های ارتباطی

1- Ethernet :
یک استاندارد فیزیکی و درگاهی برای ارسال داده‌ها در شبکه‌های سیمی است. این استاندارد بر اساس تکنولوژی کابل‌های توپولوژی اشکال مختلف است که به کمک آن می‌توان داده‌ها را با سرعت‌های مختلف انتقال داد.

مثال:
در یک دفتر کار، اتاق‌های مختلف به کمک کابل‌های Ethernet به یک سوئیچ متصل می‌شوند. سپس سوئیچ به یک روتر متصل می‌شود تا دسترسی به اینترنت فراهم شود.

سرعت بالا، پایداری در انتقال داده، و امنیت بهتر نسبت به تکنولوژی‌های بی‌سیم از نقاط قوت این راه ارتباطی می باشد.

2- Wi-Fi و LTE:
هر دو استانداردهای ارتباط بی‌سیم هستند. Wi-Fi برای شبکه‌های محلی بی‌سیم و LTE برای اتصالات سلولی و دسترسی به اینترنت از طریق شبکه‌های تلفن همراه استفاده می‌شود.

مثال:
وقتی یک فرد با تبلت یا گوشی همراه خود به یک شبکه Wi-Fi در یک کافه یا اداره متصل می‌شود، از Wi-Fi استفاده می‌کند که از یک مودم و روتر استفاده میکند.اما وقتی در حالتی است که دسترسی به Wi-Fi وجود ندارد، از تکنولوژی LTE برای دسترسی به اینترنت از طریق شبکه‌ی موبایلی استفاده می‌کند که از طریق سیم کارت خود به آن متصل میشود.

3- Bluetooth و NFC:
دو تکنولوژی ارتباطی کوتاه فاصله هستند. Bluetooth برای انتقال داده‌ها و اتصال دستگاه‌های مختلف به یکدیگر، و NFC برای انتقال داده‌ها بین دو دستگاه در فاصله‌ی نزدیک و بدون نیاز به تنظیمات پیچیده استفاده می‌شود.

مثال:
وقتی دو گوشی هوشمند با هم برخورد می‌کنند و قصد انتقال یک عکس را دارند، با استفاده از تکنولوژی NFC، این انتقال به سرعت و به صورت بی‌سیم انجام می‌شود.
یا زمان استفاده از RFID Tag مانند کارت های اوتوبوس یا کارت باشگاه از NFC استفاده میکنیم.

زمانی که میخواهیم با هدفون خود آهنگ گوش کنیم با استفاده از Bluetooth موبایل خود را به هدفون متصل میکنید تا آهنگ با استفاده از Bluetooth به هدفون منتقل شود.

نتیجه‌گیری:
تکنولوژی‌های ارتباطی مختلف، هر کدام با ویژگی‌ها و کاربردهای خاص خود، در ایجاد یک محیط ارتباطی گسترده و موثر نقش دارند. انتخاب و استفاده از مناسب‌ترین تکنولوژی بستگی به نوع نیاز و محیط استفاده دارد.

@AmirHDeveloper
.

روح همه اون بچه هایی که به زور خانواده یا مدرسه به مراسم رفته بودند و همه رهگذارنی که در حادثه امروز کرمان کشته شدند شاد 🖤

#network
فصل ششم : امواج و انتقالات
بخش اول : انتقال داده از طریق امواج

امواج رادیویی بخشی از طیف الکترومغناطیسی هستند که برای انتقال اطلاعات به صورت بی‌سیم بکار می‌روند. این امواج می‌توانند از منابع مختلفی ایجاد شوند، از جمله آنتن‌های مخابراتی و دستگاه‌های ارسال و دریافت.

کاربردهای امواج رادیویی در ارتباطات بی‌سیم:

1- وای‌فای (Wi-Fi): از امواج رادیویی برای ارسال داده‌ها بین دستگاه‌ها و یک شبکه محلی بی‌سیم استفاده می‌شود. برای مثال، هنگامی که گوشی یا لپ‌تاپ به یک شبکه وای‌فای متصل می‌شود، از امواج رادیویی برای ارسال و دریافت داده‌ها استفاده می‌کند.

2- بلوتوث (Bluetooth): بلوتوث یک استاندارد بی‌سیم است که برای ارتباطات کوتاه مدت بین دستگاه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد، مانند اتصال گوشی به هدست بی‌سیم یا ارسال فایل بین دو گوشی.

3- تکنولوژی 4G و 5G و... : در تکنولوژی‌های مختلف موبایلی مانند 4G و 5G، امواج رادیویی به عنوان وسیله‌ای برای ارتباطات بی‌سیم بین تلفن همراه و برج‌های مخابراتی استفاده می‌شوند. این امواج امکان ارتباطات سریع و پایدار را فراهم می‌آورند.

مثال:
وقتی شما با استفاده از گوشی موبایل خود در اتاقی باشید و به اینترنت دسترسی پیدا کنید، اطلاعات از طریق امواج رادیویی از گوشی شما به یک برج مخابراتی نزدیک ارسال می‌شود. سپس، از طریق امواج رادیویی دیگر، این اطلاعات به اینترنت ارسال می‌شود و بالعکس.

به این ترتیب، امواج رادیویی به ما امکان می‌دهند تا بدون نیاز به کابل‌های فیزیکی، در ارتباط با سایر دستگاه‌ها و شبکه‌ها باشیم.
———
فرکانس‌های استفاده شده در شبکه‌های اینترنتی:

فرکانس‌ها در زمینه‌های مختلف مانند مخابرات، تلفن همراه، وای‌فای، و اینترنت مورد استفاده قرار می‌گیرند. فرکانس یک متغیر مهم است که تعیین‌کننده‌ی سرعت و کارایی ارتباطات بی‌سیم است.

مثال:

1- فرکانس 2.4 گیگاهرتز (GHz): یکی از فرکانس‌های معمول در شبکه‌های وای‌فای است. بسیاری از روترها و دستگاه‌های وای‌فای در این فرکانس کار می‌کنند.

2- فرکانس 5 گیگاهرتز (GHz): فرکانس بالاتری است که در برخی از مدل‌های پیشرفته‌تر روترها استفاده می‌شود و می‌تواند سرعت‌های بیشتری ارائه دهد.

اهمیت و کاربرد در انتقال داده:

فرکانس‌ها تعیین‌کننده‌ی قدرت و محدوده ارتباطات بی‌سیم هستند. فرکانس‌های بالاتر می‌توانند سرعت‌های بالاتری ارائه دهند، اما ممکن است محدوده پوشش کمتری داشته باشند.
انتخاب فرکانس مناسب بر اساس نیازها و شرایط مکانی می‌تواند به بهینه‌سازی ارتباط و افزایش کارایی کمک کند.
از آنجا که فرکانس‌های مختلف می‌توانند در تجهیزات مختلفی مانند موبایل، تلویزیون، رادیو، و غیره استفاده شوند، استفاده صحیح و مدیریت آنها در محیط‌های چگال ترافیک مهم است تا تداخل و مشکلات احتمالی را کاهش دهد.

به طور کلی، فرکانس‌های استفاده شده در شبکه‌های اینترنتی نقش بسیار مهمی در ارتباطات بی‌سیم دارند و تعیین‌کننده‌ی کارایی و کاربرد مختلف این شبکه‌ها هستند.
———
تقسیم و اشتراک بردن یک کانال (Multiplexing):

عبارت Multiplexing به تقسیم و اشتراک بردن یک منبع یا کانال ارتباطی بین چندین سیگنال یا داده متمایز می‌پردازد. این فرآیند به ما اجازه می‌دهد تا چندین داده یا سیگنال را همزمان از یک کانال موازی یا سریال استفاده کنیم.

مثال:

1- FDM (Frequency Division Multiplexing):
در FDM، باندهای فرکانسی مختلف یک کانال موازی به چندین باند فرکانسی کوچک‌تر تقسیم می‌شود. به عبارت دیگر، مخابرات موبایل گوشی‌ها به طور همزمان در باندهای فرکانسی مختلف در یک کانال موازی ارتباط برقرار می‌کنند.

2- TDM (Time Division Multiplexing):
در TDM، یک کانال سریال به چندین فرکانس زمانی کوتاه تقسیم می‌شود. به عنوان مثال، چندین تلفن به طور همزمان در یک خط تلفنی با استفاده از فاصله‌های زمانی متمایز از یکدیگر استفاده می‌کنند تا اطلاعات خود را انتقال دهند.

اهمیت:
راهکار Multiplexing به شبکه‌ها اجازه می‌دهد تا با بهینه‌سازی منابع موجود و استفاده بهینه از کانال‌های ارتباطی، تعداد بیشتری از کاربران را پشتیبانی کنند و همچنین سرعت و کارایی ارتباطات را افزایش دهند.

به طور کلی، Multiplexing یک تکنیک حیاتی در مخابرات و شبکه‌ها است که به ما امکان می‌دهد تا منابع موجود را به طور بهینه استفاده کنیم و ارتباطات پیچیده و همزمان را انجام دهیم.

@AmirHDeveloper
.

خدایی کوتاهه دیگه بخونید🗿

قابلیت جالبی که توی اندروید 14 اضافه شده
میتونید با انتخاب سوژه اون رو از تصویر حذف کنید به طوری که بک گراند هم نسبت به اطراف بازسازی بشه
یا یک سوژه رو انتخاب و به صورت PNG خروجی بگیرید
سایه هارو هم به صورت جدا تشخیص میده و حذف میکنه
نیازی هم به اینترنت نداره

@AmirHDeveloper
.

مرسی از اون عزیزی که زحمت کشیده و به گروه کانال ... زده🙏

درود

در رابطه با پست بالا
یکم بررسی کردم و با چند نفر صحبت کردم ظاهرا روش جدید تبلیغشونه

هر کس توی گفت و گو کانال پیامی ارسال کنه یکی از این ربات ها روش ریپلای میکنن و در همون لحظه حذف میکنن

همه ی این اکانت ها توی بیو خودشون لینک یک کانال محافظ دارند که توی اون کانال لینک رباتی که براش تبلیغ میکنن هست

وجود کانال محافظ هندل کردنش رو یکم سخت میکنه

متاسفانه هرچی هم بن میکنم باز هم هستن

خواستم برای گفت و گو کانال عضویت اجباری بزارم ولی روش جالبی نیست و شاید خیلی ها نخوان عضو بشن

روشی برای هندل کردن این موضوع میدونید؟ خوشحال میشم پیشنهاد کنید❤️

#network
فصل هفتم : انواع کابل‌ها
بخش اول : کابل‌های مسی

کابل‌های مسی یکی از اجزای حیاتی در زیرساخت شبکه‌های اینترنتی هستند. این کابل‌ها نقش اساسی در انتقال اطلاعات و ارتباطات دستگاه‌ها درون یک شبکه را دارند. نوع‌های مختلفی از کابل‌های مسی بر اساس نیازها و استفاده‌های متنوع طراحی شده‌اند که جلو تر به معرفی آنها میپردازیم.

1- UTP (Unshielded Twisted Pair) :
انواع :
1- کابل Cat5e (Category 5e) مناسب برای انتقال داده‌های بسیار سریع تا 1 گیگابیت در ثانیه.

2- کابل Cat6 (Category 6) قابلیت انتقال داده‌های سرعت بالاتر تا 10 گیگابیت در ثانیه را داراست.

3- کابل Cat6a (Category 6a) افزایش عرض باند برای انتقال داده‌های با سرعت گیگابیتی به صورت مطمئن.

4- کابل Cat7 (Category 7) برای انتقال داده‌های با سرعت 10 گیگابیت و حتی 40 گیگابیت در ثانیه در فرکانس‌های بالا.

اتصال به RJ45:
کابل RJ45 (Registered Jack 45) یک استاندارد اتصال برای کابل‌های شبکه مسی می باشد.
این کابل دارای 8 پین است که به صورت دو دسته 4 پین اندازه‌گیری می‌شوند.
اتصالات بر اساس ترتیب استاندارد TIA/EIA-568-A یا TIA/EIA-568-B انجام می‌شود.

2. STP (Shielded Twisted Pair):
این نوع کابل ها برای استفاده در محیط‌های با نویز الکترومغناطیسی بالا مانند اطراف تجهیزات الکترونیکی یا در فضاهای صنعتی طراحی شده.

مثال استفاده :
فرض کنید شما یک شرکت فناوری باشید که در یک ساختمان اداری مستقر هستید. برای اتصال کامپیوترها، تلفن‌ها، و دیگر دستگاه‌ها به یک شبکه داخلی، از کابل‌های UTP به نوع Cat6 استفاده می‌کنید. اگر قسمتی از اتاق سرورها در معرض نویز الکترومغناطیسی قرار داشته باشد، ممکن است از کابل‌های STP استفاده شود تا از تداخل‌های الکترومغناطیسی جلوگیری شود. یا برای اتصال تجهیزات اداری و دفتری از کابل Cat5e استفاده می کنید.

نتیجه‌گیری:
کابل‌های مسی مانند UTP (Unshielded Twisted Pair) با انواع مختلفی مانند Cat5e، Cat6، Cat6a و غیره، ابزار حیاتی برای ارتباطات در شبکه‌های اینترنتی هستند. این کابل‌ها به دلیل ساختار تابش داده‌ها از طریق جفت‌های تابیده به هم و عدم نیاز به مواد محافظ، انعطاف‌پذیری و قابلیت استفاده در فواصل طولانی، گزینه مناسبی برای اتصال دستگاه‌ها در شبکه‌های مختلف می‌باشند.

میزان کیفیت و کلاس کابل انتخابی (مثل Cat5e یا Cat6) به میزان سرعت انتقال داده و عملکرد شبکه تأثیر می‌گذارد. برای کاربردهای مختلف، انتخاب نوع مناسب کابل با توجه به نیازهای شبکه (سرعت ارتباطات، فاصله و ...) ضروری است. استفاده از کابل‌های مسی مناسب، میانگین کیفیت ارتباطات شبکه را افزایش داده و امکان ارتقاء بهبودات در زمینه‌های انتقال داده را فراهم می‌کند.

کابل‌های STP با ساختار حاوی پوسته‌های محافظ به عنوان انتخابی مناسب در مواقعی که شرایط الکترومغناطیسی نویز زیادی وجود دارد، شناخته می‌شوند. این نوع کابل با توانایی محافظت از سیگنال‌ها در برابر تداخلات الکترومغناطیسی، مناسب برای محیط‌هایی است که ممکن است به نوعی با میدان‌های الکترومغناطیسی خارجی مواجه شوند.

استفاده از کابل‌های STP در مواقعی مانند محیط‌های صنعتی، مناطق با تجهیزات الکتریکی فراوان یا حتی در نزدیکی منابع تداخلی قوی (مانند دستگاه‌های الکتریکی یا تجهیزات ارتباطات) می‌تواند باعث بهبود عملکرد شبکه و جلوگیری از نویزهای الکترومغناطیسی ناخواسته شود. این کابل‌ها به دلیل قابلیت محافظت از سیگنال در برابر تداخلات، در ایجاد ارتباطات پایدار و قابل اعتماد در شرایط دشوار محیطی نقش مؤثری ایفا می‌کنند.

@AmirHDeveloper
.

دیگه داره مسخره میشه
یک دقیقه Only Members رو برداشتم ببینم چی میشه
نزدیک به ۳۰ تا ریپلای توی Discussion ها زده شده
واقعا حرفی برای گفتن نمیمونه

خب این پست رو در حال نگاه کردن به رویداد معرفی S24 دارم مینویسم
و احتمالا وقتی ارسال میکنم رویداد تموم شده.

- تا الان گفته شده که سری S24 تا هفت سال اپدیت امنیتی و نرم افزاری داره

راجع به Galaxy AI صحبت شده که خیلی جذابه
- از جمله جست و جو عکس ها به صورت حرفه ای
- ترجمه تماس ها به صورت زنده هم با متن هم وویس (طبق معمول پشتیبانی فارسی نیست)

- سرویس Galaxy Auto که از هوش مصنوعی برای سهولت استفاده از موبایل در هنگام رانندگی استفاده کرده

- موتور ProVisual اضافه شده که از هوش مصنوعی و واقعیت افزوده در هنگام عکاسی و ادیت عکس ها استفاده میکنه
درواقع در هنگام عکاسی داره پردازش میکنه و تغییر میده

- همینطور قابلیت Super HDR
- عملکرد بهتر توی حذف اجسام
- جابه جایی اجسام در عکس
- تبدیل ویدیو های عادی به اسلوموشن با افزودن فریم بین فریم های فیلم

همگی به واسطه موتور پرو ویژوال

- سیستم لرزش گیر دوبرابر فضا پیدا کرده که باعث عملکرد بهتر میشه

- استفاده از Quick Share با سایر پلتفرم ها

در مورد سخت افزار
- پردازنده ها بهبود هایی داشته
- قابیلت گیم ری‌تریسینگ

- بازطراحی و بهبود سیستم خنک کننده با محفظه بخار بزرگتر

- باطری 4000 میلی امپر در سری اولترا
- نمایشگر 2000 نیت

- دوربین اصلی 200 مگاپیکسل، 12 مگاپیکسل اولتراواید، 50 مگاپیکسل تله‌فوتو با زوم 5 برابری، 10 مگاپیکسل تله‌فوتو با زوم 3 برابری، سلفی 12 مگاپیکسل در سری اولترا

- بدنه تیتانیوم و مقاوت بیشتر نسبت به تمامی سری های قبل (نسخه پلاس و عادی با آلومینیوم)
- طراحی باریک تر
- صفحه نمایش فلت
- استفاده از Corning gorila armor با ۴ برابر مقاوت نسبت خط و خش نسبت به نسخه های قدیمی
- بازتاب ۷۵ درصد کمتر نور

- اضافه شدن AI به SamSung Health

اتفاق جالبی که افتاد این بود که Galaxy Ring رو معرفی کرد و رویداد به اتمام رسید.
پایان بازی بود هیچ توضیحی ازش نبود فقط نام برده شد ازش، سوپرایز جالبیه

درکل بیشتر تغییرات با AI بوده که فوق‌العاده س، امروزه همه جا AI با اهمیته
زیاد از سخت افزار صحبت نشد که ظاهرا تغییر انچنانی نداشته

متسافانه بخاطر مشکلات اینترنتی عالی یکسری از چیز هارو از دست دادم
یکمش هم یادم رفت
اگر غلط تایپی دیدید معذرت میخوام❤️

@AmirHDeveloper
.

#network
فصل هفتم : انواع کابل‌ها
بخش دوم : کابل‌های فیبر نوری

کابل‌های فیبر نوری از مواد شیشه‌ای یا پلاستیکی تشکیل شده‌اند و از نور به عنوان حامل اطلاعات برای ارسال داده‌ها استفاده می‌کنند. این کابل‌ها به دلیل خصوصیات منحصر به فردی که دارند، از محبوبیت بالایی در شبکه‌های ارتباطات برخوردارند.

عملکرد فیبر نوری:
فیبر نوری بر اساس اصل انعکاس نور داخل یک هسته شیشه‌ای یا پلاستیکی، اطلاعات را به صورت نوری انتقال می‌دهد. عملکرد این سیستم به اصول فیزیک نوری تکیه دارد:

1- انعکاس نور:
نوری که از یک طرف هسته فیبر وارد می‌شود، از سطح های داخلی هسته بازتاب می‌شود. این انعکاس ها باعث انتقال نور به طول فیبر می‌شوند.

2- انتقال نور:
نور در فیبر حرکت کرده و با بازتاب‌های متوالی، به سرعت انتقال می‌یابد.
انعکاس ها باعث انتقال اطلاعات به صورت نوری می‌شوند.

3- حفاظت از نور:
فیبر نوری دارای یک لایه خارجی با پوشش نوری است که نور را درون هسته نگه می‌دارد و از انتشار آن به خارج از فیبر جلوگیری می‌کند.

نحوه عملکرد:
1- منبع نور:
یک منبع نور مثل لیزر یا دیود الکترولومینسانس (LED) نوری تولید می‌کند.

2- انتقال نور:
نور تولید شده از طریق هسته فیبر نوری انعکاس می‌کند و به سمت سر طرف مقابل حرکت می‌کند.

3- تشخیص سیگنال:
در سر انتهایی فیبر، نور از فیبر خارج می‌شود و به دتکتور یا فتودیود می‌رسد.
دتکتور سیگنال نوری را به سیگنال الکتریکی تبدیل می‌کند.

4- تقویت سیگنال:
در مسافت‌های طولانی، از تقویت‌کننده‌ها برای تقویت سیگنال استفاده می‌شود تا سیگنال از دست نرود.

5- تفسیر دیتا:
سیگنال الکتریکی تفسیر می‌شود و به اطلاعات دیتا تبدیل می‌شود.

Single-mode vs. Multi-mode:

1- Single-mode (SM):
در کابل‌های Single-mode، تنها یک مد یا مسیر انتقال نور وجود دارد.
دارای هسته نازکتری است که برای انتقال داده در فواصل طولانی و برنامه‌هایی که نیاز به پهنای باند بالا دارند، استفاده می‌شود.
مثل اتصالات ارتباطی طولانی بین شهرها.
2- Multi-mode (MM):
در کابل‌های Multi-mode، چندین مد یا مسیر نوری وجود دارد.
دارای هسته پهنتری است که برای انتقال داده در فواصل کوتاه و برنامه‌هایی با پهنای باند کمتر استفاده می‌شود.
مثل اتصالات داخل یک ساختمان یا دیتا سنتر.

نتیجه‌گیری:
کابل‌های فیبر نوری با انواع Single-mode و Multi-mode، به توانایی ارائه ارتباطات با پهنای باند بالا، سرعت بالا، و امکان انتقال داده در فواصل مختلف، در شبکه‌های مدرن بسیار مؤثر هستند. استفاده از هر کدام بستگی به نیازها و محیط مورد استفاده دارد.

انواع اتصالات فیبر نوری:
اتصالات فیبر نوری از نظر نوع و ساختار متنوعی دارند که بر اساس نیازهای مختلف انتخاب می‌شوند. در زیر، انواع اتصالات فیبر نوری با توضیحات کامل و مثال آورده شده‌اند:

1- اتصالات SC (Subscriber Connector):
اتصالات SC یکی از رایج‌ترین اتصالات فیبر نوری است.
دارای یک کانکتور مربعی با دو قسمت فیبر نوری است.
اتصالات SC برای اتصال‌دهی در شبکه‌های LAN و تجهیزات مخابراتی استفاده می‌شود.

2- اتصالات LC (Lucent Connector):
اتصالات LC کوچک‌تر و جلوتر قرار گرفته نسبت به اتصالات SC است.
دارای یک کانکتور کوچک با دو قسمت فیبر نوری می‌باشد.
استفاده گسترده در دستگاه‌های شبکه و تجهیزات کوچک.

3- اتصالات ST (Straight Tip):
این اتصالات دارای یک کانکتور گرد با قفل دیسکی هستند.
استفاده از آن‌ها با کلمپ در دستگاه‌های شبکه انجام می‌شود.
معمولاً در اتصال به پچ پنل‌ها و تجهیزات مخابراتی.

4- اتصالات MTP/MPO (Multiple-fiber Push-On/Pull-Off):
این اتصالات برای اتصال همزمان چندین الیاف فیبر نوری به کار می‌روند.
برای ارتباطات بالا با سرعت‌های 40G و 100G به کار می‌رود.
در مراکز داده و ارتباطات شبکه برای انتقال داده با سرعت بالا.

5- اتصالات MTP-LC Hybrid:
این نوع اتصالات از یک سو یک کانکتور MTP و از سوی دیگر چند کانکتور LC دارد.
برای اتصال یک به چندین الیاف فیبر به کار می‌رود.
استفاده در اتصال به تجهیزاتی که دارای اتصالات MTP یا LC هستند.

نکته:
در هر یک از این اتصالات، برای اتصال به دستگاه‌های مخابراتی و شبکه‌های مختلف، از پچ کوردهای مختلف با این اتصالات استفاده می‌شود.

ادامه در پست بعد
@AmirHDeveloper
.

#network
فصل هفتم : انواع کابل‌ها
بخش دوم : کابل‌های فیبر نوری

ادامه پست قبل

آزمایش و اندازه‌گیری فیبر نوری:
آزمایش و اندازه‌گیری فیبر نوری از اهمیت بسزایی برخوردار است، زیرا این اندازه‌گیری‌ها کیفیت و عملکرد شبکه را تضمین می‌کنند. در زیر، توضیحات کاملی در مورد اندازه‌گیری‌ها و آزمایشات فیبر نوری با مثال آورده شده‌اند:

1- آزمایش اندازه‌گیری توان (Power Meter):
این آزمایش برای اندازه‌گیری توان سیگنال فیبر نوری از منبع به مقصد استفاده می‌شود.
دستگاه Power Meter از واحد دسی‌بل (dBm) برای نمایش توان استفاده می‌کند.
اگر توان سیگنال از یک فیبر نوری از 0 dBm پایین‌تر باشد، ممکن است از کیفیت مناسبی برخوردار نباشد.

آزمایش اندازه‌گیری طول موج (Wavelength Measurement):
این آزمایش برای اندازه‌گیری طول موج سیگنال فیبر نوری استفاده می‌شود.
این اطلاعات مهم برای اطمینان از همخوانی و توافق در شبکه‌های فیبر نوری است.
اگر یک سیستم نیاز به سیگنال با طول موج خاصی داشته باشد، این آزمایش اطمینان می‌دهد که سیگنال مطابق با نیاز است.

3- آزمایش تست فرآیند (OTDR - Optical Time Domain Reflectometer):
این آزمایش برای تشخیص نقاط خرابی در فیبر نوری و اندازه‌گیری فاصله تا خرابی استفاده می‌شود.
دستگاه OTDR با شناسایی سیگنال‌های عکس‌العمل از نقاط افتابی و خرابی به اندازه‌گیری فاصله میان دو نقطه می‌پردازد.
اگر در یک فیبر نوری خرابی وجود داشته باشد، OTDR می‌تواند محل و فاصله آن را با دقت نشان دهد.

اهمیت تست‌های فیبر نوری:

1- اطمینان از کیفیت:
تست‌های فیبر نوری اطمینان ایجاد می‌کنند که سیستم فیبر نوری با کیفیت و بدون خرابی عمل می‌کند.

2- اصلاح خرابی‌ها:
انجام تست‌ها به اصلاح سریعتر خرابی‌ها کمک می‌کند و از ایجاد مشکلات بزرگ‌تر جلوگیری می‌کند.

3- هماهنگی تجهیزات:
اندازه‌گیری و آزمایشات مرتبط با طول موج و توان کمک می‌کنند تا تجهیزات هماهنگ باشند و به‌طور صحیح با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

4- پیشگیری از نقص‌ها:
انجام تست‌های دوره‌ای و پیشگیرانه به جلوگیری از بروز مشکلات در آینده کمک می‌کند.

عملکرد فیبر نوری به این مزایا و اصول فیزیکی نوری برمی‌گردد که آن را به یکی از پرکاربردترین و مؤثرترین روش‌ها برای انتقال داده در شبکه‌ها تبدیل کرده است.

@AmirHDeveloper
.

#network
فصل هفتم : انواع کابل‌ها
بخش سوم : کابل‌های کواکسیال

کابل کواکسیال یک نوع کابل انتقال داده است که شامل یک هسته مرکزی، لایه عایق، لایه میانی فلزی (شیلد)، و پوشش خارجی است. این کابل‌ها برای انتقال امواج الکتریکی با فرکانس‌های مختلف استفاده می‌شوند و در انتقال داده‌های تلویزیونی و رادیویی نیز به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند.

ساختار کابل کواکسیال:

هسته (Center Conductor):
هسته در وسط کابل قرار دارد و امواج الکتریکی از طریق آن انتقال می‌یابند. این هسته معمولاً از مس یا آلومینیوم ساخته شده است.

لایه عایق (Insulation):
این لایه از مواد عایق مثل پلی‌اتیلن تشکیل شده است و هدف اصلی آن جلوگیری از تداخل بین هسته و شیلد است.

لایه میانی فلزی (Shield):
این لایه از فلز، معمولاً مس، تشکیل شده است و اطراف لایه عایق قرار دارد. شیلد به عنوان یک سایه الکترومغناطیسی عمل می‌کند و از تداخلات الکترومغناطیسی خارجی جلوگیری می‌کند.

پوشش خارجی (Outer Jacket):
این لایه بیرونی کابل کواکسیال است که از مواد مقاوم به فشار و آب ساخته شده است و کابل را در برابر شرایط محیطی حفاظت می‌کند.

کاربردها:

1- انتقال اطلاعات تلویزیونی (Cable TV):
کابل‌های کواکسیال برای انتقال سیگنال تلویزیونی به کابل‌های خانگی مورد استفاده قرار می‌گیرند. این سیگنال‌ها شامل کانال‌های تلویزیونی و خدمات مختلفی مثل اینترنت از طریق کابل (Cable Internet) هستند.

2- اتصال به تجهیزات شبکه (Ethernet):
برای اتصال به تجهیزات شبکه مانند سوئیچ‌ها و مودم‌ها، کابل‌های کواکسیال ممکن است به عنوان کابل‌های Ethernet برای اتصال به اینترنت استفاده شوند.

3- اتصالات رادیویی و مخابراتی:
در برخی از اتصالات رادیویی و مخابراتی نیز از کابل‌های کواکسیال استفاده می‌شود.

نقاط قوت:

1- مقاومت الکتریکی کم
2- مناسب برای انتقال امواج رادیویی با فرکانس بالا
3- مقاومت در برابر تداخلات الکترومغناطیسی
4- مقاومت در برابر خرابی مکانیکی
5- نسبت سیگنال به نویز بالا

انواع کابل‌های کواکسیال:
RG-6:
کابل RG-6 بیشتر برای انتقال سیگنال‌های تلویزیونی و اینترنت از طریق کابل تلویزیون استفاده می‌شود.
دارای هسته مسی و اندازه عایق مناسب برای فرکانس‌های بالا، که برای انتقال سیگنال‌های دیجیتال بهینه است.

RG-58:
معمولاً برای اتصال دستگاه‌های شبکه به یکدیگر (مثل اتصال کامپیوتر به هاب یا سوئیچ) به کار می‌رود.
این کابل دارای هسته مسی و معمولاً برای انتقال سیگنال‌های آنالوگ و دیجیتال در شبکه‌های کوچک مناسب است.

RG-11:
برای انتقال داده‌های با فرکانس بالا و در فواصل بلند، معمولاً در شبکه‌های کابلی یا مخابرات استفاده می‌شود.
دارای هسته مسی با قطر بزرگ‌تر است که باعث کاهش افت سیگنال در فواصل بلند می‌شود.

RG-213:
برای اتصال دستگاه‌های ارتباطاتی مانند رادیوها و تجهیزات مخابراتی به آنتن یا سیستم‌های ارتباطات.
هسته ضخیم مسی با عایقی متناسب با فرکانس‌های بالا که افت سیگنال را به حداقل می‌رساند.

RG-214:
برای اتصالات کوتاه در دستگاه‌های ارتباطات و سیستم‌های مخابراتی.
شبیه به RG-213 اما با عایقی با کیفیت بالا و مقاومت بیشتر در برابر شرایط محیطی.

شبکه‌های کابلی:

شبکه‌های کابلی به وسیله کابل‌های مختلفی که به صورت فیزیکی بین دستگاه‌ها قرار می‌گیرند، اطلاعات را منتقل می‌کنند. این کابل‌ها می‌توانند انواع مختلفی داشته باشند که به توپولوژی شبکه، نوع داده‌های منتقله، و فاصله بین دستگاه‌ها بستگی دارد. در زیر به برخی از نوع شبکه‌های کابلی اشاره می‌شود:

شبکه‌های LAN (Local Area Network):
این نوع شبکه‌ها می‌توانند به صورت شبکه‌های کابلی (مثل Ethernet) یا بی‌سیم باشند.
مثل شبکه‌های Ethernet که از کابل‌های UTP یا فیبر نوری برای اتصال دستگاه‌ها استفاده می‌کنند.

شبکه‌های MAN (Metropolitan Area Network):
ممکن است از انواع کابل‌ها برای اتصال دستگاه‌ها به هم در شهرها یا مناطق شهری استفاده شوند.
مثل استفاده از کابل‌های فیبر نوری برای ارتباطات درون یک شهر.

شبکه‌های WAN (Wide Area Network):
این شبکه‌ها معمولاً از طریق خطوط ارتباطات زیرساختی مثل اینترنت یا شبکه‌های تلفن جهانی اتصال دستگاه‌ها را فراهم می‌کنند.
مثل استفاده از کابل‌های کواکسیال یا فیبر نوری برای ارتباطات اینترنت.

شبکه‌های PAN (Personal Area Network):
شبکه‌های کابلی کوچکی هستند که دستگاه‌های فردی را به یکدیگر متصل می‌کنند.
استفاده از کابل‌های USB یا Thunderbolt برای اتصال دستگاه‌های شخصی.

استفاده از شبکه‌های کابلی باعث انتقال سریع و پایدار داده می‌شود و مناسب برای محیط‌هایی است که نیاز به پهنای باند بالا و امنیت بالا دارند.

@AmirHDeveloper
.