ما نمیدانیم از دل تاریک‌ترین شبها و سخت‌ترین روزهای زندگی‌مان قرار است چه ورژنی از خودمان را از «درد» تحویل بگیریم.
اما هر کسی که در درد مینشیند و به درد اعتماد میکند، از درد، یک «شگفتی» تحویل می‌گیرد. پس در جانمان، در قلبمان، برای «درد» جا باز کنیم و اجازه دهیم کمی آرام بگیرد و کارش را انجام دهد. در درد، بیرون برویم. ‌در درد، صبحانه بخوریم. در درد، معاشرت کنیم. در درد، چایمان‌ را سر بکشیم
و در درد بخندیم و بگریم. در درد، زندگی کنیم ‌ و به او هم اجازه‌ی زندگی کردن بدهیم. کارش که تمام شود، خودش آرام آرام، قلبمان را ترک میکند. با اون نجنگید، درد، دلسوز‌ترین درمانگر شماست. فقط اجازه دهید زندگی کند و شما هم زندگی‌تان را ادامه دهید، روزی که او از خانه‌ی قلبتان رخت بر بست، شما به چشمان خودتان در آینه نگاه میکنید و از کسی که خواهید دید« شگفت زده» خواهید شد.
-پونه مقیمی • پناهگاه

داشتم کتاب‌هام رو جمع می‌کردم که چشمم خورد به نوشته‌ی پشت کتاب "زیباترین جای جهان اینجاست" اثر "فرانسسک میرالس"...

توی یه قابِ زیبا پشتِ این کتاب نوشته؛

"تو مدام از کارهایی که در گذشته انجام ندادی یا آنها را بد انجام داده‌ای گلایه می‌کنی. طوری که انگار این کار فایده‌ای دارد. چرا خودت را نمی‌بخشی و به خودت یادآوری نمی‌کنی که همیشه بیشترین تلاشت را کرده‌ای؟
انسان‌ها این حق را دارند که به تدریج کامل شوند. لازم است گذر عمر، چیزی جز موی سفید برای ما به ارمغان بیاورد..."

چقدر باید این رو هرروز با خودمون تکرار کنیم و چقدر به خودمون سخت گرفتیم و نباید سخت می‌گرفتیم :))

آقا میدونین فلسفه روز ولنتاین چیه؟ 😊

امروز داشتم میزمو تو دفتر مرتب می‌کردم؛ این کتاب‌ها جمع شد یک‌جا...
گفتم عکسش رو بزارم اینجا هروقت چیزی تو برنامه برای خوندن نداشتین از این کتابا انتخاب کنید 😁

اقا ما یه پروسه مایگریت دیتا داریم یکجایی که از نسخه قدیمی باید دیتارو بیاره نسخه جدید
جوری که این پروسه و تست کردنش روی سیستم من فشار وارد کرده و ریسورس کشیده که اگه ۳ تا نسخه سایبرپانک همزمان ران میکردم این همه ریسورس نمیکشید :((

ماچا لته گرفتم؛ مزه‌ی چمنِ خورد شده توی شیر و آب میده :(
چرا انقدر تعریفشو میکنن اخه