روماتیسم مفصلی نوعی اختلال خود ایمنی بوده که با علائم مختلفی مانند تورم، التهاب، تب، سوزش و غیره همراه است. در این مطلب قصد داریم با علائم روماتیسم مفصلی بیشتر آشنا شویم. با ما همراه باشید.
به گزارش گروه رسانه های دیگر آنا،روماتیسم مفصلی نوعی اختلال خود ایمنی بوده که باعث التهاب مزمن مفاصل میشود. این بیماری ابتدا به صورت آهسته و با علائم کم پدیدار شده و سپس با گذشت ماهها پیشرفت میکند. علائم این بیماری مزمن، معمولا در هر دو طرف بدن ظاهر شده، در هر فردی متفاوت است و ممکن است روز به روز تغییر کنند.
علائم روماتیسم مفصلی چیست؟
خستگی: قبل از بروز علائم دیگر، ممکن است به طور غیرمعمول دچار خستگی زیاد شوید. احساس خستگی میتواند هفتهها یا ماهها پیش از شروع علائم دیگر، پدیدار شود. گاهی اوقات احساس خستگی با احساس ناخوشی و یا حتی افسردگی نیز میتواند همراه باشد.
احساس سفتی و چوب شدگی در صبح: احساس سفتی و چوب شدگی در صبح، اغلب نشانه اولیه روماتیسم است. اگر این سفتی به مدت چند دقیقه طول بکشد، معمولا نشانهای از فرم حاد شونده روماتیسم است. اگر این سفتی به مدت چند ساعت طول بکشد، نشانهای از آرتروز التهابی بوده که نوعی از روماتیسم مفصلی است. همچنین ممکن است پس از چرت زدن یا نشستن نیز، دچار احساس سفتی شوید.
سفت شدن مفاصل: سفت شدن یک یا چند مفصل کوچک، از اولین علائم روماتیسم مفصلی است. این حالت میتواند در هر زمان از روز روی دهد. به طور معمول، سفت شدن مفاصل از دست ها شروع میشود. معمولا این حالت به طور آرام پدیدار شده، هرچند میتواند به طور ناگهانی نیز روی داده و در طول یک یا دو روز، چندین مفصل را تحت تاثیر قرار دهد.
درد مفاصل: سفتی مفاصل اغلب با احساس درد هنگام لمس همراه است. این شرایط بر روی هر دو طرف بدن به طور مساوی تأثیر میگذارد. در اوایل شروع بیماری، احساس درد ابتدا در انگشتان و مچ دست پدیدار میشود. این احتمال نیز وجود دارد که در زانو، پا، مچ پا و یا شانههایتان نیز احساس درد را تجربه کنید.
تورم مفاصل: التهاب ملایم مفاصل در اوایل شروع بیماری، امری شایع بوده و باعث میشود که مفاصل بزرگتر از حد معمول شوند. همچنین این تورم باعث می شود که به هنگام لمس مفاصل، احساس گرما به شما دست دهد.
تب: اگر هم زمان با درد و التهاب مفاصل، دچار تب خفیف شوید، این عارضه علامتی برای شروع روماتیسم مفصلی است. هرچند تب بالای ۳۸ درجه، میتواند نشانهای از یک بیماری دیگر یا عفونت نیز باشد.
احساس بی حسی، گزگز و سوزش: التهاب تاندونها میتواند بر روی اعصاب فشار وارد کند. این حالت میتواند منجر به بی حسی، گزگز و یا احساس سوزش در دست شده که به آن سندرم تونل کارپال گفته میشود. همچنین در زمان حرکت، ممکن است ساییده شدن غضروف آسیب دیده به مفاصل، باعث ایجاد نوعی صدا در دستها و پاهای شما شود.
کاهش فعالتهای حرکتی: التهاب مفاصل میتواند باعث بروز تغییر شکل یا بی ثباتی در تاندونها و رباطها شود. با پیشرفت بیماری، ممکن است دیگر نتوانید برخی از مفاصل خود را خم یا راست کنید. اگر چه ممکن است فعالیتهای حرکتی باعث ایجاد درد در شما شوند، اما باید به طور منظم و ملایم ورزش کنید.
دیگر علائم روماتیسم مفصلی عبارتند از:
ضعف عمومی یا احساس رخوت
خشک شدن دهان
خشکی، خارش یا تورم چشمها
ترشحات چشم
اختلال در خواب
بروز درد در قفسه سینه به هنگام نفس کشیدن (ذات الجنب)
ایجاد برآمدگیهای سفت در زیر پوست دست
از دست دادن اشتها
کاهش وزن
در صورت مشاهده علائم روماتیسم مفصلی، بهتر است برای تشخیص قطعی، به پزشک مراجعه کنید.
منبع: ستاره سلامت
@autoimmunir
به گزارش گروه رسانه های دیگر آنا،روماتیسم مفصلی نوعی اختلال خود ایمنی بوده که باعث التهاب مزمن مفاصل میشود. این بیماری ابتدا به صورت آهسته و با علائم کم پدیدار شده و سپس با گذشت ماهها پیشرفت میکند. علائم این بیماری مزمن، معمولا در هر دو طرف بدن ظاهر شده، در هر فردی متفاوت است و ممکن است روز به روز تغییر کنند.
علائم روماتیسم مفصلی چیست؟
خستگی: قبل از بروز علائم دیگر، ممکن است به طور غیرمعمول دچار خستگی زیاد شوید. احساس خستگی میتواند هفتهها یا ماهها پیش از شروع علائم دیگر، پدیدار شود. گاهی اوقات احساس خستگی با احساس ناخوشی و یا حتی افسردگی نیز میتواند همراه باشد.
احساس سفتی و چوب شدگی در صبح: احساس سفتی و چوب شدگی در صبح، اغلب نشانه اولیه روماتیسم است. اگر این سفتی به مدت چند دقیقه طول بکشد، معمولا نشانهای از فرم حاد شونده روماتیسم است. اگر این سفتی به مدت چند ساعت طول بکشد، نشانهای از آرتروز التهابی بوده که نوعی از روماتیسم مفصلی است. همچنین ممکن است پس از چرت زدن یا نشستن نیز، دچار احساس سفتی شوید.
سفت شدن مفاصل: سفت شدن یک یا چند مفصل کوچک، از اولین علائم روماتیسم مفصلی است. این حالت میتواند در هر زمان از روز روی دهد. به طور معمول، سفت شدن مفاصل از دست ها شروع میشود. معمولا این حالت به طور آرام پدیدار شده، هرچند میتواند به طور ناگهانی نیز روی داده و در طول یک یا دو روز، چندین مفصل را تحت تاثیر قرار دهد.
درد مفاصل: سفتی مفاصل اغلب با احساس درد هنگام لمس همراه است. این شرایط بر روی هر دو طرف بدن به طور مساوی تأثیر میگذارد. در اوایل شروع بیماری، احساس درد ابتدا در انگشتان و مچ دست پدیدار میشود. این احتمال نیز وجود دارد که در زانو، پا، مچ پا و یا شانههایتان نیز احساس درد را تجربه کنید.
تورم مفاصل: التهاب ملایم مفاصل در اوایل شروع بیماری، امری شایع بوده و باعث میشود که مفاصل بزرگتر از حد معمول شوند. همچنین این تورم باعث می شود که به هنگام لمس مفاصل، احساس گرما به شما دست دهد.
تب: اگر هم زمان با درد و التهاب مفاصل، دچار تب خفیف شوید، این عارضه علامتی برای شروع روماتیسم مفصلی است. هرچند تب بالای ۳۸ درجه، میتواند نشانهای از یک بیماری دیگر یا عفونت نیز باشد.
احساس بی حسی، گزگز و سوزش: التهاب تاندونها میتواند بر روی اعصاب فشار وارد کند. این حالت میتواند منجر به بی حسی، گزگز و یا احساس سوزش در دست شده که به آن سندرم تونل کارپال گفته میشود. همچنین در زمان حرکت، ممکن است ساییده شدن غضروف آسیب دیده به مفاصل، باعث ایجاد نوعی صدا در دستها و پاهای شما شود.
کاهش فعالتهای حرکتی: التهاب مفاصل میتواند باعث بروز تغییر شکل یا بی ثباتی در تاندونها و رباطها شود. با پیشرفت بیماری، ممکن است دیگر نتوانید برخی از مفاصل خود را خم یا راست کنید. اگر چه ممکن است فعالیتهای حرکتی باعث ایجاد درد در شما شوند، اما باید به طور منظم و ملایم ورزش کنید.
دیگر علائم روماتیسم مفصلی عبارتند از:
ضعف عمومی یا احساس رخوت
خشک شدن دهان
خشکی، خارش یا تورم چشمها
ترشحات چشم
اختلال در خواب
بروز درد در قفسه سینه به هنگام نفس کشیدن (ذات الجنب)
ایجاد برآمدگیهای سفت در زیر پوست دست
از دست دادن اشتها
کاهش وزن
در صورت مشاهده علائم روماتیسم مفصلی، بهتر است برای تشخیص قطعی، به پزشک مراجعه کنید.
منبع: ستاره سلامت
@autoimmunir
کلانژیت صفراوی اولیه چیست؟
کلانژیت صفراوی اولیه که قبلا سیروز صفراوی اولیه گفته می شد ، یک بیماری پیشرونده مزمن کبدی می باشد که باعث تخریب مجاری صفراوی، کاهش تولید اسید صفراوی، سیروز و در نهایت نقص عملکرد کبدی می شود.
کلانژیت صفراوی اولیه یک بیماری توقف مزمن صفراست که به دلیل انهدام پیشرونده مجاری کوچک و متوسط صفراوی داخل کبد، به وجود میآید. در این بیماری مجاری صفراوی بزرگتر کناری، سالم باقی میمانند.
این بیماری به کندی پیشرفت میکند تا اینکه نهایتا ممکن است منجر به سیروز کبدی (مرگ سلولهای کبدی و به حالت پلاستیکی درآمدن کبد)، افزایش فشار خون ورید باب، نیاز به پیوند کبد میگردد.
علت کلانژیت صفراوی اولیه
دلیل مشخصی برای بروز این بیماری وجود ندارد، اما به نظر می رسد که این بیماری جزء بیماری های خودایمنی می باشد.
افرادی که دچار این مشکل می باشند، اغلب به مشکلاتی مانند آرتریت روماتوئید، بیماری خودایمنی تیروئید (هاشیموتو)، اسکلرودرما و سندروم شوگرن نیز مبتلا هستند.
میزان شیوع
حدود ۹۵ درصد از مبتلایان به بیماری را زنان بین سنین ۳۰ تا ۶۰ سال تشکیل می دهند که ممکن است یک زمینه خانوادگی برای ابتلا به این بیماری در آنها وجود داشته باشد، هر چند که این بیماری جزء بیماری های ارثی محسوب نمی شود.
خارش شدید بدن معمولاً جزء علایم این بیماری می باشد، طوری که در اثر خارش زیاد، پوست بدن زخم می شود
علائم
در ابتدا بسیاری از مبتلایان به این بیماری، بدون علامت می باشند و چندین علامت اولیه مانند خستگی، خشکی چشم ها و دهان در آنها مشاهده می شود.
خارش شدید بدن معمولاً جزء علایم این بیماری می باشد، طوری که در اثر خارش زیاد، پوست بدن زخم می شود.
مبتلایان ممکن است درجاتی از درد مفاصل و یا درد استخوان، تهوع مکرر، وجود درد در سمت راست بالای شکم و احتباس مایعات را بیان کنند.
علایــم پیشرونده سیروز صفراوی اولیه شامل ادرار تیره رنگ، مدفوع کم رنگ یا خاکی رنگ، افزایش کبودی و خونریزی، واریس مری و زردی یا یرقان می باشد.
عوارض کلانژیت صفراوی اولیه
در بیماری سیروز صفراوی اولیه، کاهش اسید صفراوی لازم برای هضم مواد غذایی منجر به سوء جذب ویتامین های محلول در چربی (آ، د، ای و کا) و گاهی اوقات باعث کمبود ویتامین، افزایش سطح کلسترول خون، افزایش چربی خون، استئاتوره (مدفوع چرب) و پوکی استخوان می شود.
افزایش سطح سمی آمونیاک در نتیجه کاهش عملکرد کبدی و کاهش تجزیه مواد نیتروژنی مانند پروتئین ها، باعث ایجاد آنسفالوپاتی در حد کاهش شدید سطح هوشیاری و کما می شود.
راه های تشخیص بیماری
تست های آزمایشگاهی نشان دهنده افزایش سطح سرمی آلکالین فسفاتاز و افزایش ترانس آمیناز و همچنین افزایش غلظت آنتی بادی ضد سلولی می باشد.
در این بیماران سطح بیلی روبین خون تا مراحل انتهایی بیماری ممکن است درحد طبیعی خود باقی بماند.
تشخیص نهایی سیروز صفراوی اولیه، بر اساس بیوپسی (نمونه برداری) از کبد می باشد.
درمان کلانژیت صفراوی اولیه
درمان قطعی برای بیماری وجود ندارد، هر چند که پیوند کبد در مبتلایان به نوع پیشرفته بیماری موثر بوده است.
درمان بر اساس افزایش کیفیت زندگی و کاهش احتیاج به پیوند کبد پایه گذاری می شود.
داروهای کلانژیت صفراوی اولیه
داروهایی مثل کولشیسین و متوتروکسات در افزایش عملکرد کبد موثرند.
نتایـج نهایی تحقیقات نشان می دهند که تنها دارویی به نام ursodeoxycholic acid در کاهش میزان پیشرفت این بیماری تاثیر دارد
کلستیرامین رزین و ریفامپین در کنترل خارش پوستی موثرند.
داروهای موضعی مثل سارنا (Sarna) و استحمام کوتاه مدت در کاهش و تسکین علائم بیماری موثرند.
توصیه های غذایی
بیماران باید از مصرف غذاهای حاوی ادویه و همچنین غذاهای تند اجتناب کنند و جهت کاهش خارش از لباس های نخی گشاد با رنگ روشن و سبک استفاده کنند.
بعضی بیماران نیازمند جایگزینی ویتامین های A و D و K و همچنین کلسیم ناشی از سوء جذب و کمبود این مواد می باشند.
تخریب مسیر صفراوی باعث اختلال در هضم غذاهای چرب می شود. در نتیجه بیماران باید رژیم غذایی کم چرب را رعایت کنند.
مبتلایان باید از مصرف الکل به جهت احتمال آسیب کبدی پرهیز نمایند.
شرکت در گروههای حمایتــی باعـث کاهش اضطراب در بیماران می شود.
منبع: نیره ولدخانی، بخش سلامت تبیان همراه با اصلاحات
@autoimmunir
کلانژیت صفراوی اولیه که قبلا سیروز صفراوی اولیه گفته می شد ، یک بیماری پیشرونده مزمن کبدی می باشد که باعث تخریب مجاری صفراوی، کاهش تولید اسید صفراوی، سیروز و در نهایت نقص عملکرد کبدی می شود.
کلانژیت صفراوی اولیه یک بیماری توقف مزمن صفراست که به دلیل انهدام پیشرونده مجاری کوچک و متوسط صفراوی داخل کبد، به وجود میآید. در این بیماری مجاری صفراوی بزرگتر کناری، سالم باقی میمانند.
این بیماری به کندی پیشرفت میکند تا اینکه نهایتا ممکن است منجر به سیروز کبدی (مرگ سلولهای کبدی و به حالت پلاستیکی درآمدن کبد)، افزایش فشار خون ورید باب، نیاز به پیوند کبد میگردد.
علت کلانژیت صفراوی اولیه
دلیل مشخصی برای بروز این بیماری وجود ندارد، اما به نظر می رسد که این بیماری جزء بیماری های خودایمنی می باشد.
افرادی که دچار این مشکل می باشند، اغلب به مشکلاتی مانند آرتریت روماتوئید، بیماری خودایمنی تیروئید (هاشیموتو)، اسکلرودرما و سندروم شوگرن نیز مبتلا هستند.
میزان شیوع
حدود ۹۵ درصد از مبتلایان به بیماری را زنان بین سنین ۳۰ تا ۶۰ سال تشکیل می دهند که ممکن است یک زمینه خانوادگی برای ابتلا به این بیماری در آنها وجود داشته باشد، هر چند که این بیماری جزء بیماری های ارثی محسوب نمی شود.
خارش شدید بدن معمولاً جزء علایم این بیماری می باشد، طوری که در اثر خارش زیاد، پوست بدن زخم می شود
علائم
در ابتدا بسیاری از مبتلایان به این بیماری، بدون علامت می باشند و چندین علامت اولیه مانند خستگی، خشکی چشم ها و دهان در آنها مشاهده می شود.
خارش شدید بدن معمولاً جزء علایم این بیماری می باشد، طوری که در اثر خارش زیاد، پوست بدن زخم می شود.
مبتلایان ممکن است درجاتی از درد مفاصل و یا درد استخوان، تهوع مکرر، وجود درد در سمت راست بالای شکم و احتباس مایعات را بیان کنند.
علایــم پیشرونده سیروز صفراوی اولیه شامل ادرار تیره رنگ، مدفوع کم رنگ یا خاکی رنگ، افزایش کبودی و خونریزی، واریس مری و زردی یا یرقان می باشد.
عوارض کلانژیت صفراوی اولیه
در بیماری سیروز صفراوی اولیه، کاهش اسید صفراوی لازم برای هضم مواد غذایی منجر به سوء جذب ویتامین های محلول در چربی (آ، د، ای و کا) و گاهی اوقات باعث کمبود ویتامین، افزایش سطح کلسترول خون، افزایش چربی خون، استئاتوره (مدفوع چرب) و پوکی استخوان می شود.
افزایش سطح سمی آمونیاک در نتیجه کاهش عملکرد کبدی و کاهش تجزیه مواد نیتروژنی مانند پروتئین ها، باعث ایجاد آنسفالوپاتی در حد کاهش شدید سطح هوشیاری و کما می شود.
راه های تشخیص بیماری
تست های آزمایشگاهی نشان دهنده افزایش سطح سرمی آلکالین فسفاتاز و افزایش ترانس آمیناز و همچنین افزایش غلظت آنتی بادی ضد سلولی می باشد.
در این بیماران سطح بیلی روبین خون تا مراحل انتهایی بیماری ممکن است درحد طبیعی خود باقی بماند.
تشخیص نهایی سیروز صفراوی اولیه، بر اساس بیوپسی (نمونه برداری) از کبد می باشد.
درمان کلانژیت صفراوی اولیه
درمان قطعی برای بیماری وجود ندارد، هر چند که پیوند کبد در مبتلایان به نوع پیشرفته بیماری موثر بوده است.
درمان بر اساس افزایش کیفیت زندگی و کاهش احتیاج به پیوند کبد پایه گذاری می شود.
داروهای کلانژیت صفراوی اولیه
داروهایی مثل کولشیسین و متوتروکسات در افزایش عملکرد کبد موثرند.
نتایـج نهایی تحقیقات نشان می دهند که تنها دارویی به نام ursodeoxycholic acid در کاهش میزان پیشرفت این بیماری تاثیر دارد
کلستیرامین رزین و ریفامپین در کنترل خارش پوستی موثرند.
داروهای موضعی مثل سارنا (Sarna) و استحمام کوتاه مدت در کاهش و تسکین علائم بیماری موثرند.
توصیه های غذایی
بیماران باید از مصرف غذاهای حاوی ادویه و همچنین غذاهای تند اجتناب کنند و جهت کاهش خارش از لباس های نخی گشاد با رنگ روشن و سبک استفاده کنند.
بعضی بیماران نیازمند جایگزینی ویتامین های A و D و K و همچنین کلسیم ناشی از سوء جذب و کمبود این مواد می باشند.
تخریب مسیر صفراوی باعث اختلال در هضم غذاهای چرب می شود. در نتیجه بیماران باید رژیم غذایی کم چرب را رعایت کنند.
مبتلایان باید از مصرف الکل به جهت احتمال آسیب کبدی پرهیز نمایند.
شرکت در گروههای حمایتــی باعـث کاهش اضطراب در بیماران می شود.
منبع: نیره ولدخانی، بخش سلامت تبیان همراه با اصلاحات
@autoimmunir
❓سوال پزشکی:
🔺كليدواژه: هپاتيت خودایمنی، کلانزیت صفراوی اولیه، خشکی دهان، نبود بزاق، بیماری شوگرن
🔸سوال:
خانمی هستم ۵۲ ساله که از ۵ سال مشخص شده که مبتلا به نوعی بیماری خودایمنی در کبد و صفرا هستم. از دو سال قبل دچار خشکی و احساس جسم خارجی در چشم و خشکی شدید دهان شده ام. علت ان چیست؟
🔹دکتر علویان پاسخ می دهد:
این بیماری شوگرنمی باشد. بیماری شوگرن یک بیماری خودایمنی است که با خشکی دهان و چشمها همراه است.
🔰با درک بهتر بیماری و رعایت دستورات پزشکی بر بیماری خود غلبه کنید🔰
آگاهی امروز، سلامتی فردا
پاسخ به سوالات:
@profalavian
🔺كليدواژه: هپاتيت خودایمنی، کلانزیت صفراوی اولیه، خشکی دهان، نبود بزاق، بیماری شوگرن
🔸سوال:
خانمی هستم ۵۲ ساله که از ۵ سال مشخص شده که مبتلا به نوعی بیماری خودایمنی در کبد و صفرا هستم. از دو سال قبل دچار خشکی و احساس جسم خارجی در چشم و خشکی شدید دهان شده ام. علت ان چیست؟
🔹دکتر علویان پاسخ می دهد:
این بیماری شوگرنمی باشد. بیماری شوگرن یک بیماری خودایمنی است که با خشکی دهان و چشمها همراه است.
🔰با درک بهتر بیماری و رعایت دستورات پزشکی بر بیماری خود غلبه کنید🔰
آگاهی امروز، سلامتی فردا
پاسخ به سوالات:
@profalavian
سندرم شوگرن
بخش اول: سندرم شوگرن چیست؟
سندرم شوگرن، یک بیماری خود ایمنی مزمن است. بطور طبیعی سیستم ایمنی بدن را از گزند عوامل خارجی محافظت می کند ولی در بیمار مبتلا به بیماری خودایمن سیستم ایمنی بدن به بافت ها و سلول های خودی حمله می کند. در سندرم شوگرن سیستم ایمنی به غدد مختلف از جمله غدد بزاقی و اشک حمله میکند و بدنبال این تهاجم خشکی چشم، دهان و نقاط دیگر بدن روی میدهد، غدد بزاقی و غدد اشکی که رطوبت دهان و چشم ها را تامین می کنند گرفتار می شوند .گرفتاری این غدد موجب کاهش تولید بزاق و اشک چشم شده و در نتیجه خشکی دهان و خشکی چشم ها بوجود می آید.
اصطلاح پزشکی است که برای خشکی چشم ها که در (sicca Keratoconjunctivitis) کراتوکنژنکتیویتسیکا سندرم شوگرن وجود دارد بکار می رود. خشکی چشم ها را بیماران با عباراتی نظیر احساس وجود شن و خاک در چشمها بیان می کنند. بعضی از بیماران دچار تاری دید بوده و یا براثر نور شدید و نور فلوئورسنت ناراحتی در چشم ها پیدا می کنند.
اصطلاح پزشکی است که برای خشکی دهان بکار می رود .خشکی دهان موجب اختلال (Xerostomia) گزرستمی درحس چشایی صحبت کردن و گاهی اشکال در بلع می شود .کمبود بزاق می تواند پوسیدگی های دندان و یا عفونتهای دهان هم ایجاد کند.
دو نوع سندرم شوگرن وجود دارد که اولیه و ثانویه نامیده می شوند. هر دو نوع بیماری های سیستمیک هستند. بدین معنی که بسیاری از قسمت های بدن را گرفتار می کنند. در شوگرن اولیه کاهش عملکرد غدد اشکی و بزاقی بتدریج پیشرفت می کنند و علاوه بر گرفتاری این غدد علائمی در قمسمت های دیگر بدن نیز بوجود می آید. شوگرن ثانویه در بیمارانی اتفاق می افتد که مبتلا به یک بیماری زمینه ای خودایمنی و التهابی مانند آرتریت روماتوئید یا لوپوس نیز
هستند. شوگرن اولیه سریعتر پیشرفت می کند و موجب اختلال در عملکرد غدد اشکی و بزاقی می شود .شوگرن ثانویه نسبت به نوع اولیه خشکی کمتری در چشم ها و دهان ایجاد می کند ولی در این بیماران هم بیماری اولیه و هم علائم شوگرن ثانویه باید درمان شوند.
همانطور که گفته شد سندرم شوگرن یک بیماری سیستمیک است و می تواند قسمت های مختلف بدن را گرفتار کند.
علائم دیگر در سندرم شوگرن عبارتند از: خستگی خشکی پوست سرفه های خشک و خشکی واژن. برخی از بیماران درد و خشکی و تورم در مفاصل داشته و یا از بی حسی و گزِگزشدن اندام ها شکایت دارند. بندرت درگیری کلیه، ریه و کبد دیده میشود علائمی که کمتر شایع هستند عبارتند از :ضایعات پوستی، التهاب ریه کلیه ها و کبد.
@autoimmunir
بخش اول: سندرم شوگرن چیست؟
سندرم شوگرن، یک بیماری خود ایمنی مزمن است. بطور طبیعی سیستم ایمنی بدن را از گزند عوامل خارجی محافظت می کند ولی در بیمار مبتلا به بیماری خودایمن سیستم ایمنی بدن به بافت ها و سلول های خودی حمله می کند. در سندرم شوگرن سیستم ایمنی به غدد مختلف از جمله غدد بزاقی و اشک حمله میکند و بدنبال این تهاجم خشکی چشم، دهان و نقاط دیگر بدن روی میدهد، غدد بزاقی و غدد اشکی که رطوبت دهان و چشم ها را تامین می کنند گرفتار می شوند .گرفتاری این غدد موجب کاهش تولید بزاق و اشک چشم شده و در نتیجه خشکی دهان و خشکی چشم ها بوجود می آید.
اصطلاح پزشکی است که برای خشکی چشم ها که در (sicca Keratoconjunctivitis) کراتوکنژنکتیویتسیکا سندرم شوگرن وجود دارد بکار می رود. خشکی چشم ها را بیماران با عباراتی نظیر احساس وجود شن و خاک در چشمها بیان می کنند. بعضی از بیماران دچار تاری دید بوده و یا براثر نور شدید و نور فلوئورسنت ناراحتی در چشم ها پیدا می کنند.
اصطلاح پزشکی است که برای خشکی دهان بکار می رود .خشکی دهان موجب اختلال (Xerostomia) گزرستمی درحس چشایی صحبت کردن و گاهی اشکال در بلع می شود .کمبود بزاق می تواند پوسیدگی های دندان و یا عفونتهای دهان هم ایجاد کند.
دو نوع سندرم شوگرن وجود دارد که اولیه و ثانویه نامیده می شوند. هر دو نوع بیماری های سیستمیک هستند. بدین معنی که بسیاری از قسمت های بدن را گرفتار می کنند. در شوگرن اولیه کاهش عملکرد غدد اشکی و بزاقی بتدریج پیشرفت می کنند و علاوه بر گرفتاری این غدد علائمی در قمسمت های دیگر بدن نیز بوجود می آید. شوگرن ثانویه در بیمارانی اتفاق می افتد که مبتلا به یک بیماری زمینه ای خودایمنی و التهابی مانند آرتریت روماتوئید یا لوپوس نیز
هستند. شوگرن اولیه سریعتر پیشرفت می کند و موجب اختلال در عملکرد غدد اشکی و بزاقی می شود .شوگرن ثانویه نسبت به نوع اولیه خشکی کمتری در چشم ها و دهان ایجاد می کند ولی در این بیماران هم بیماری اولیه و هم علائم شوگرن ثانویه باید درمان شوند.
همانطور که گفته شد سندرم شوگرن یک بیماری سیستمیک است و می تواند قسمت های مختلف بدن را گرفتار کند.
علائم دیگر در سندرم شوگرن عبارتند از: خستگی خشکی پوست سرفه های خشک و خشکی واژن. برخی از بیماران درد و خشکی و تورم در مفاصل داشته و یا از بی حسی و گزِگزشدن اندام ها شکایت دارند. بندرت درگیری کلیه، ریه و کبد دیده میشود علائمی که کمتر شایع هستند عبارتند از :ضایعات پوستی، التهاب ریه کلیه ها و کبد.
@autoimmunir
بخش دوم: درمان سندرم شوگرن
درمان سندرم شوگرن از بیماری به بیماردیگر و بر حسب گرفتاری قسمت های مختلف بدن متفاوت است. در همه بیماران برای کنترل علائم، به ویژه خشکی چشم و دهان استفاده از قطره های اشک مصنوعی، محرک ترشح بزاق و مرطوب کننده های دهان توصیه می شوند.
درمان خشکی چشم:
- قطره های اشک مصنوعی:
انواع قطره ها برای مرطوب کردن چشم وجود دارند که به اشک مصنوعی معروف هستند و جایگرین برای اشک طبیعی هستند. غلظت اشک های مصنوعی متفاوت است. بعضی از قطره ها حاوی مواد نگهدارنده هستند که ممکن است چشم ها را تحریک کنند. اشک ها ی مصنوعی که بدون مواد نگهدانرده هستند، چشم ها را تحریک نمی کنند.
- پمادها:
چون خاصیت مرطوب کنندگی آن ها نسبت به قطره ها به مدت طولانی تری باقی می ماند، معمولا آن ها را برای استفاده در شب ها تجویز می کنند. مراقبت از چشم ها
- از قطره های اشک مصنوعی که چشمان شما را تحریک می کنند استفاده نکنید. قطره های مختلف را امتحان کنید و قطره ای را پیدا کنید که چشمان شما را ناراحت نکند .معمولا قطره هایی که بدون مواد نگهدارنده هستند برای استفاده طولانی مناسب هستند.
- عمل پلک زدن را زیاد انجام بدهید. معمولا در موقع خواندن یا کار با کامپیوتر پلک زدن کمتر می شود. بخاطر داشته
باشید که در هر دقیقه 5 تا 6 بار پلک بزنید.
7
- چشمان خود را از گرد و خاک و باد محافظت کنید.
- در اتاق هائی که بیشتر وقت خود را می گذرانید دستگاه های مولد رطوبت قرار دهید و یا از آن ها در سیستم گرما
و سرمای محل سکونت خود استفاده کنید.
- سیگار نکشید و در اتاق هائی که دود سیگار وجود دارد نمانید.
اگر از ریمل استفاده می کنید فقط در نوک مژه ها از آن استفاده کنید بطوریکه وارد چشم ها نشود .برای جلوگیری -
ازتحریک چشم ها کرم های صورت را در زیرپلک تحتانی نمالید.
- از پزشک خود سئوال کنید که آیا هیچکدام از داروهائی که مصرف می کنید ایجاد خشکی می کنند
@autoimmunir
درمان سندرم شوگرن از بیماری به بیماردیگر و بر حسب گرفتاری قسمت های مختلف بدن متفاوت است. در همه بیماران برای کنترل علائم، به ویژه خشکی چشم و دهان استفاده از قطره های اشک مصنوعی، محرک ترشح بزاق و مرطوب کننده های دهان توصیه می شوند.
درمان خشکی چشم:
- قطره های اشک مصنوعی:
انواع قطره ها برای مرطوب کردن چشم وجود دارند که به اشک مصنوعی معروف هستند و جایگرین برای اشک طبیعی هستند. غلظت اشک های مصنوعی متفاوت است. بعضی از قطره ها حاوی مواد نگهدارنده هستند که ممکن است چشم ها را تحریک کنند. اشک ها ی مصنوعی که بدون مواد نگهدانرده هستند، چشم ها را تحریک نمی کنند.
- پمادها:
چون خاصیت مرطوب کنندگی آن ها نسبت به قطره ها به مدت طولانی تری باقی می ماند، معمولا آن ها را برای استفاده در شب ها تجویز می کنند. مراقبت از چشم ها
- از قطره های اشک مصنوعی که چشمان شما را تحریک می کنند استفاده نکنید. قطره های مختلف را امتحان کنید و قطره ای را پیدا کنید که چشمان شما را ناراحت نکند .معمولا قطره هایی که بدون مواد نگهدارنده هستند برای استفاده طولانی مناسب هستند.
- عمل پلک زدن را زیاد انجام بدهید. معمولا در موقع خواندن یا کار با کامپیوتر پلک زدن کمتر می شود. بخاطر داشته
باشید که در هر دقیقه 5 تا 6 بار پلک بزنید.
7
- چشمان خود را از گرد و خاک و باد محافظت کنید.
- در اتاق هائی که بیشتر وقت خود را می گذرانید دستگاه های مولد رطوبت قرار دهید و یا از آن ها در سیستم گرما
و سرمای محل سکونت خود استفاده کنید.
- سیگار نکشید و در اتاق هائی که دود سیگار وجود دارد نمانید.
اگر از ریمل استفاده می کنید فقط در نوک مژه ها از آن استفاده کنید بطوریکه وارد چشم ها نشود .برای جلوگیری -
ازتحریک چشم ها کرم های صورت را در زیرپلک تحتانی نمالید.
- از پزشک خود سئوال کنید که آیا هیچکدام از داروهائی که مصرف می کنید ایجاد خشکی می کنند
@autoimmunir
درمان خشکی دهان
برای کم کردن خشکی دهان راه های مختلفی وجود دارد . شما می توانید بعضی از این روش ها را خودتان امتحان کنید و بعضی از درمان ها را هم پزشک معالج برای شما تجویز می کند.
- جویدن آدامس و مکیدن آب نبات :
اگر غدد بزاقی شما هنوز مقداری بزاق ترشح می کنند شما می توانید با جویدن آدامس یا مکیدن آب نبات آن ها را تحریک کنید. اما آدامس و آب نبات باید از انواع بدون قند باشند زیرا دهان خشک شما را مستعد پوسیدگی های شدید دندانی می کند
- نوشیدن آب :
در طول روز هر بار مقدارکمی )یک جرعه( آب یا نوشیدنی دیگر بدون قند و بدون گاز بنوشید. دقت کنید که نوشیدن مقدار زیاد آب یا مایعات دیگر در طول روز در برطرف کردن خشکی دهان موثرتر از نوشیدن یک جرعه آب نیست و باعث زیاد شدن دفعات ادرار کردن می شود. دقت کنید که هربار مقدار کمی مایعات بنوشید اما دفعات نوشیدن نیز نباید خیلی زیاد باشد. اگر هر چند دقیقه یک بار مایعات بنوشید ماده موکوس مانندی که مخاط دهان را می پوشاند
کم شده یا از بین می رود که خود این امر می تواند احساس خشکی در دهان را افزایش دهد .
- چرب کردن لب ها :
برای نرم کردن لب های خشک و ترک خورده می توانید از چرب کننده های لب از نوع روغنی یا وازلینی استفاده کنید. اگر زخم دهان دارید پزشک ممکن است برای برطرف کردن درد و التهاب دهان شویه پماد یا ژل تجویز کند.
جایگزین بزاق: -
اگر بزاق ندارید یا مقدار آن خیلی کم است، پزشک ممکن است یک جایگزین بزاق برای شما تجویز کند. این محصولات بعضی از خواص بزاق را دارند و بیمار احساس می کند که دهان او تر است اما اثر آن ها محدود است زیرا در نهایت بیمار آن را می بلعد .صبح ها بعد از بیدار شدن بهتر است از این ترکیبات بجای آب استفاده شود زیرا علائم را بطور موثرتری تخفیف می دهند و مقدار ادرار را افزایش نمی دهند.
داروها: -8
.)cevimeline and pilocarpine( دو نوع دارو ترشح بزاق را زیاد می کنند که عبارتند از پیلوکارپین و سویِملین
اثر این داروها چند ساعت طول می کشد و بیمار می تواند آن ها را 3 تا 4 بار در روز مصرف کند. اما این داروها برای همه بیماران مناسب نیستند.
علاوه بر درمان خشکی دهان، عوارض آن نیز در بعضی از بیماران باید درمان شود .بطور مثال بیمارانی که خشکی می شوند. بر اثر این عفونت لکه های قرمز (candidiasis) دهان دارند به آسانی دچار عفونت قارچی کاندیدایی رنگ همراه با سوزش در دهان پیدا می شود. درمان این عفونت با داروهای ضد قارچ صورت می گیرد.
اهمیت رعایت بهداشت دهان:
بزاق طبیعی حاوی موادی است که میکروب های مسئول ایجاد پوسیدگی دندان و عفونت های دهان را از بین میبرد. بنابراین اگر بزاق موجود نباشد رعایت بهداشت دهان اهمیت زیادتری پیدا می کند. رعایت نکات زیر برای جلوگیری از پوسیدگی دندان و عفونت ها مفید هستند:
- بطور مرتب حد اقل دو بار در سال برای معاینه دندان ها و تمیز کردن آن ها به دندان پزشک مراجعه کنید.
@autoimmunir
منبع: انجمن روماتولوژی ایران
برای کم کردن خشکی دهان راه های مختلفی وجود دارد . شما می توانید بعضی از این روش ها را خودتان امتحان کنید و بعضی از درمان ها را هم پزشک معالج برای شما تجویز می کند.
- جویدن آدامس و مکیدن آب نبات :
اگر غدد بزاقی شما هنوز مقداری بزاق ترشح می کنند شما می توانید با جویدن آدامس یا مکیدن آب نبات آن ها را تحریک کنید. اما آدامس و آب نبات باید از انواع بدون قند باشند زیرا دهان خشک شما را مستعد پوسیدگی های شدید دندانی می کند
- نوشیدن آب :
در طول روز هر بار مقدارکمی )یک جرعه( آب یا نوشیدنی دیگر بدون قند و بدون گاز بنوشید. دقت کنید که نوشیدن مقدار زیاد آب یا مایعات دیگر در طول روز در برطرف کردن خشکی دهان موثرتر از نوشیدن یک جرعه آب نیست و باعث زیاد شدن دفعات ادرار کردن می شود. دقت کنید که هربار مقدار کمی مایعات بنوشید اما دفعات نوشیدن نیز نباید خیلی زیاد باشد. اگر هر چند دقیقه یک بار مایعات بنوشید ماده موکوس مانندی که مخاط دهان را می پوشاند
کم شده یا از بین می رود که خود این امر می تواند احساس خشکی در دهان را افزایش دهد .
- چرب کردن لب ها :
برای نرم کردن لب های خشک و ترک خورده می توانید از چرب کننده های لب از نوع روغنی یا وازلینی استفاده کنید. اگر زخم دهان دارید پزشک ممکن است برای برطرف کردن درد و التهاب دهان شویه پماد یا ژل تجویز کند.
جایگزین بزاق: -
اگر بزاق ندارید یا مقدار آن خیلی کم است، پزشک ممکن است یک جایگزین بزاق برای شما تجویز کند. این محصولات بعضی از خواص بزاق را دارند و بیمار احساس می کند که دهان او تر است اما اثر آن ها محدود است زیرا در نهایت بیمار آن را می بلعد .صبح ها بعد از بیدار شدن بهتر است از این ترکیبات بجای آب استفاده شود زیرا علائم را بطور موثرتری تخفیف می دهند و مقدار ادرار را افزایش نمی دهند.
داروها: -8
.)cevimeline and pilocarpine( دو نوع دارو ترشح بزاق را زیاد می کنند که عبارتند از پیلوکارپین و سویِملین
اثر این داروها چند ساعت طول می کشد و بیمار می تواند آن ها را 3 تا 4 بار در روز مصرف کند. اما این داروها برای همه بیماران مناسب نیستند.
علاوه بر درمان خشکی دهان، عوارض آن نیز در بعضی از بیماران باید درمان شود .بطور مثال بیمارانی که خشکی می شوند. بر اثر این عفونت لکه های قرمز (candidiasis) دهان دارند به آسانی دچار عفونت قارچی کاندیدایی رنگ همراه با سوزش در دهان پیدا می شود. درمان این عفونت با داروهای ضد قارچ صورت می گیرد.
اهمیت رعایت بهداشت دهان:
بزاق طبیعی حاوی موادی است که میکروب های مسئول ایجاد پوسیدگی دندان و عفونت های دهان را از بین میبرد. بنابراین اگر بزاق موجود نباشد رعایت بهداشت دهان اهمیت زیادتری پیدا می کند. رعایت نکات زیر برای جلوگیری از پوسیدگی دندان و عفونت ها مفید هستند:
- بطور مرتب حد اقل دو بار در سال برای معاینه دندان ها و تمیز کردن آن ها به دندان پزشک مراجعه کنید.
@autoimmunir
منبع: انجمن روماتولوژی ایران
دکتر افسانه شریفیان؛ فوق تخصص گوارش و كبد در مورد هپاتیت اتوایمیون توضیح می دهد . بخش سوم
@autoimmunir
@autoimmunir
هپاتیت اتوایمیون (3)
تغذیه و هپاتیت اتوایمیون
علیرغم آنكه رژیم خاصی برای بیماران مبتلا به هپاتیت اتوایمیون وجود ندارد، با توجه به آنكه كبد هر چیزی كه ما میخوریم و مینوشیم را تغییر داده و سمزدایی میكند، مراعات نوعی رژیم غذایی متعادل ضروری است. معمولا رژیمی توصیه میشود كه حاوی چربی كم، قند مركب (مثل نشاسته) زیاد و سدیم (نمك) كم باشد و به مقدار كافی پروتئین داشته باشد.
رژیم فاقد غذاهای صنعتی (مثل سوسیس، كالباس و كنسروها) همراه با مصرف زیاد میوهها، سبزیجات و پروتئینهای مشتق از مرغ، ماهی و منابع گیاهی سودمند و پرهیز از چاق شدن و انجام فعالیت فیزیكی كافی سودمند است. چاق شدن بخصوص افزایش دور شكم خطر كبد چرب را افزایش میدهد، كه خود میتواند عوارض بیماری هپاتیت اتوایمیون را بیشتر كند. فعالیت بدنی باید حداقل دو ساعت پس از صرف غذا انجام گیرد.
اما قدم زدن كوتاه مدت پس از شام در هضم غذا بسیار مؤثرتر از دراز كشیدن در مقابل تلویزیون است. حداقل 2 الی 3 ساعت قبل از زمان خواب، شام را میل كنید. همیشه بهداشت مواد غذایی را رعایت نمایی و از مصرف غذاهای مانده و احتمالا فاسد خودداری كنید.
ورزش
ورزش منظم و روزمره یكی از اجزاء اصلی سلامت شخص میباشد. در این رابطه لازم نیست كه حتما به سالن ورزشی بروید. مهم انجام ورزشهای معمولی و مرتب است. اهمیتی ندارد كه كدام نوع فعالیت بدنی را انتخاب كردهاید و انجام میدهید. انواع ورزشها، تمرینات برنامهریزی شده، كارهای خانه و فعالیتهای بدنی توام با كار و تحرك، همگی مفید هستند.
ورزش از راههای مختلف به شما كمك میكند: موجب كاهش استرس شما میشود. در كم كردن وزن و حفظ وزن طبیعی به شما كمك میكند. فعالیتهای توصیه شده برای تمرینات بدنی معمولی عبارتند از: تند دویدن روزانه شنا، فوتبال، تنیس، والیبال، بدمینتون، دوچرخهسواری و سایر ورزشهای هوازی یوگا.
من هپاتیت اتوایمیون دارم؛ آیا میتوانم بچهدار شوم؟
مردان مبتلا به هپاتیت اتوایمیون، مشكلی از بابت بچهدار شدن ندارند. اما در زنان مبتلا، بستگی دارد كه چقدر بیماری كنترل شده است و چه نوع عوارضی در آنها پیشرفت كرده است. پزشك معالج بهترین شخص برای راهنمایی بیماران است. اگر بیماری فعال باشد، از آنجایی كه بیماری فعال بر مرحله تخمكگذاری اثر میگذارد، امكان بچهدار شدن سخت است. ولی خانمهای جوانی كه در مرحله فروكش میباشند، معمولا مشكلی از نظر حامله شدن ندارند و بیشتر آنها در طی دوران حاملگی مسئله جدی نداشته و بچههای سالمی را به دنیا میآورند. در بعضی مطالعات شیوع نارس بودن، كموزنی و سایر مشكلات جنینی در نوزادانی كه از مادران مبتلا به هپاتیت اتوایمیون به دنیا آمدهاند كمی بیشتر از جمعیت كلی گزارش شده است. لذا مادران باید در طول حاملگی و چندین ماه بعد از زایمان پیگیریهای دقیق و منظمی داشته باشند.
حاملگی و هپاتیت اتوایمیون
خانمهایی كه هپاتیت اتوایمیون دارند، میتوانند حاملگی موفقیتآمیزی داشته باشند. معمولاً درمان شامل كورتیكواستروئید و آزاتیوپرین میباشد كه هر دو در طول حاملگی تقریبا بیخطر هستند. قطع دارو در حین حاملگی میتواند سبب شعلهور شدن بیماری شده و توصیه نمیشود. در بعضی موارد حتی در افرادی كه داروهای خود را به طور معمول ادامه میدهند، در دوران حاملگی و یا چند ماه بعد از زایمان عود بیماری اتفاق میافتد. علت این امر هنوز مشخص نشده، ولی انجام معاینات مكرر در طی حاملگی و بعد از زایمان به این خاطر بسیار مهم است. بنابراین توصیه میگردد كه در این دوران به طور مرتب به پزشك خود مراجعه نمایید، چرا كه ممكن است جهت جلوگیری از شعلهور شدن بیماری و بروز عوارض، نیاز به تغییر میزان و تعداد داروهای شما باشد. شواهد نشان میدهد كه مقدار داروی مورد نیاز استروئید و آزاتیوپرین در طی حاملگی سبب آسیب به كودك نمیشود.
با درمان مناسب، میتوان سیستم ایمنی بیشفعال را سركوب كرد و در نتیجه بیماری اتوایمیون كبدی را كنترل نمود. هرگز داروهای خود را به طور خودسرانه قطع نكنید. بعد از قطع داروها توسط پزشكتان، هر چند ماه یكبار باید توسط پزشك خود معاینه شده و آزمایش خون انجام دهید. مصرف مرتب داروها و ویزیت به موقع پزشك این امكان را میدهد كه كبد تا حد امكان در وضعیت خوبی باقی بماند.
@autoimmunir
تغذیه و هپاتیت اتوایمیون
علیرغم آنكه رژیم خاصی برای بیماران مبتلا به هپاتیت اتوایمیون وجود ندارد، با توجه به آنكه كبد هر چیزی كه ما میخوریم و مینوشیم را تغییر داده و سمزدایی میكند، مراعات نوعی رژیم غذایی متعادل ضروری است. معمولا رژیمی توصیه میشود كه حاوی چربی كم، قند مركب (مثل نشاسته) زیاد و سدیم (نمك) كم باشد و به مقدار كافی پروتئین داشته باشد.
رژیم فاقد غذاهای صنعتی (مثل سوسیس، كالباس و كنسروها) همراه با مصرف زیاد میوهها، سبزیجات و پروتئینهای مشتق از مرغ، ماهی و منابع گیاهی سودمند و پرهیز از چاق شدن و انجام فعالیت فیزیكی كافی سودمند است. چاق شدن بخصوص افزایش دور شكم خطر كبد چرب را افزایش میدهد، كه خود میتواند عوارض بیماری هپاتیت اتوایمیون را بیشتر كند. فعالیت بدنی باید حداقل دو ساعت پس از صرف غذا انجام گیرد.
اما قدم زدن كوتاه مدت پس از شام در هضم غذا بسیار مؤثرتر از دراز كشیدن در مقابل تلویزیون است. حداقل 2 الی 3 ساعت قبل از زمان خواب، شام را میل كنید. همیشه بهداشت مواد غذایی را رعایت نمایی و از مصرف غذاهای مانده و احتمالا فاسد خودداری كنید.
ورزش
ورزش منظم و روزمره یكی از اجزاء اصلی سلامت شخص میباشد. در این رابطه لازم نیست كه حتما به سالن ورزشی بروید. مهم انجام ورزشهای معمولی و مرتب است. اهمیتی ندارد كه كدام نوع فعالیت بدنی را انتخاب كردهاید و انجام میدهید. انواع ورزشها، تمرینات برنامهریزی شده، كارهای خانه و فعالیتهای بدنی توام با كار و تحرك، همگی مفید هستند.
ورزش از راههای مختلف به شما كمك میكند: موجب كاهش استرس شما میشود. در كم كردن وزن و حفظ وزن طبیعی به شما كمك میكند. فعالیتهای توصیه شده برای تمرینات بدنی معمولی عبارتند از: تند دویدن روزانه شنا، فوتبال، تنیس، والیبال، بدمینتون، دوچرخهسواری و سایر ورزشهای هوازی یوگا.
من هپاتیت اتوایمیون دارم؛ آیا میتوانم بچهدار شوم؟
مردان مبتلا به هپاتیت اتوایمیون، مشكلی از بابت بچهدار شدن ندارند. اما در زنان مبتلا، بستگی دارد كه چقدر بیماری كنترل شده است و چه نوع عوارضی در آنها پیشرفت كرده است. پزشك معالج بهترین شخص برای راهنمایی بیماران است. اگر بیماری فعال باشد، از آنجایی كه بیماری فعال بر مرحله تخمكگذاری اثر میگذارد، امكان بچهدار شدن سخت است. ولی خانمهای جوانی كه در مرحله فروكش میباشند، معمولا مشكلی از نظر حامله شدن ندارند و بیشتر آنها در طی دوران حاملگی مسئله جدی نداشته و بچههای سالمی را به دنیا میآورند. در بعضی مطالعات شیوع نارس بودن، كموزنی و سایر مشكلات جنینی در نوزادانی كه از مادران مبتلا به هپاتیت اتوایمیون به دنیا آمدهاند كمی بیشتر از جمعیت كلی گزارش شده است. لذا مادران باید در طول حاملگی و چندین ماه بعد از زایمان پیگیریهای دقیق و منظمی داشته باشند.
حاملگی و هپاتیت اتوایمیون
خانمهایی كه هپاتیت اتوایمیون دارند، میتوانند حاملگی موفقیتآمیزی داشته باشند. معمولاً درمان شامل كورتیكواستروئید و آزاتیوپرین میباشد كه هر دو در طول حاملگی تقریبا بیخطر هستند. قطع دارو در حین حاملگی میتواند سبب شعلهور شدن بیماری شده و توصیه نمیشود. در بعضی موارد حتی در افرادی كه داروهای خود را به طور معمول ادامه میدهند، در دوران حاملگی و یا چند ماه بعد از زایمان عود بیماری اتفاق میافتد. علت این امر هنوز مشخص نشده، ولی انجام معاینات مكرر در طی حاملگی و بعد از زایمان به این خاطر بسیار مهم است. بنابراین توصیه میگردد كه در این دوران به طور مرتب به پزشك خود مراجعه نمایید، چرا كه ممكن است جهت جلوگیری از شعلهور شدن بیماری و بروز عوارض، نیاز به تغییر میزان و تعداد داروهای شما باشد. شواهد نشان میدهد كه مقدار داروی مورد نیاز استروئید و آزاتیوپرین در طی حاملگی سبب آسیب به كودك نمیشود.
با درمان مناسب، میتوان سیستم ایمنی بیشفعال را سركوب كرد و در نتیجه بیماری اتوایمیون كبدی را كنترل نمود. هرگز داروهای خود را به طور خودسرانه قطع نكنید. بعد از قطع داروها توسط پزشكتان، هر چند ماه یكبار باید توسط پزشك خود معاینه شده و آزمایش خون انجام دهید. مصرف مرتب داروها و ویزیت به موقع پزشك این امكان را میدهد كه كبد تا حد امكان در وضعیت خوبی باقی بماند.
@autoimmunir
موضوع: با تازه های درمان هپاتیت خودایمنی آشنا شویم.
ذکر مورد: خانمی ۴۵ ساله و مبتلا به هپاتیت خودایمنی با فیبروز stage 3 از دو سال قبل تحت درمان با آزاتیوپرین و پردنیزولون قرار می گیرد. بیمار به درمان جواب می دهد و آنزیمهای کبدی طبیعی می شود ولی پس از ۶ ماه از شروع درمان با کاهش پردنیزولون مجددا انزیمهای کبدی بالا می روند. قند بیمار افزایش یافته و پوکی استخوان دارد. چه پیشنهادی دارید؟
پاسخ :
جایگزینی پردنیزولون به ازای هر ۱۰ میلیگرم با قرص ۳ میلیگرم بودوزوناید. این دارو عوارض جدی پردنیزولون را ندارد
این دارو عوارض استخوانی و بسیاری از عوارض ناخواسته پردنیزولون را ندارد
ذکر مورد: خانمی ۴۵ ساله و مبتلا به هپاتیت خودایمنی با فیبروز stage 3 از دو سال قبل تحت درمان با آزاتیوپرین و پردنیزولون قرار می گیرد. بیمار به درمان جواب می دهد و آنزیمهای کبدی طبیعی می شود ولی پس از ۶ ماه از شروع درمان با کاهش پردنیزولون مجددا انزیمهای کبدی بالا می روند. قند بیمار افزایش یافته و پوکی استخوان دارد. چه پیشنهادی دارید؟
پاسخ :
جایگزینی پردنیزولون به ازای هر ۱۰ میلیگرم با قرص ۳ میلیگرم بودوزوناید. این دارو عوارض جدی پردنیزولون را ندارد
این دارو عوارض استخوانی و بسیاری از عوارض ناخواسته پردنیزولون را ندارد
Forwarded from باشگاه سلامتی امید.کبد چرب
قهوه یکی از بهترین نوشیدنیها و مواد مفید برای کبد است. تحقیقات نشان دادهاند که نوشیدن قهوه در مقابل بیماریها از کبد محافظت میکند. این موارد شامل کسانی که به مشکلات کبدی دچار هستند هم میشود. مثلا تحقیقات متعددی نشان دادهاند که نوشیدن قهوه احتمال ابتلا به سیروز کبدی (التهاب شدید کبد) را کاهش میدهد.
نوشیدن قهوه همچنین احتمال ابتلا به نوعی از سرطان کبد را کاهش میدهد. این نوشیدنی تأثیرات مثبتی هم روی بیماریهای کبد و التهاب آن دارد. قهوه احتمال مرگ را در کسانی که به بیماریهای مزمن کبدی دچار هستند، کاهش میدهد. محققان این تأثیر را در کسانی دیدهاند که حداقل روزی سه فنجان قهوه مینوشند. این فواید احتمالا به این خاطر هستند که قهوه از تجمع چربی و کلاژن جلوگیری میکند. تجمع چربی و کلاژن دو نشانهی اصلی بیماری کبد هستند.
قهوه همچنین موجب کاهش التهاب میشود و سطح آنتی اکسیدان گلوتاتیون را بالا میبرد. آنتیاکسیدانها رادیکالهای آزاد را که بهصورت طبیعی در بدن وجود دارند و میتوانند به سلولها آسیب برسانند، خنثی میکنند. قهوه فواید زیادی برای سلامتی کبد دارد. کبد شما برای یک لیوان قهوه آرامشبخش برای صبحانه، سپاسگزارتان خواهد بود.
خلاصه: خواص قهوه برای سلامتی بسیارند. قهوه آنتیاکسیدانهای کبد را افزایش میدهد. این آنتیاکسیدانها التهاب کبد را کمتر میکنند و خطر ابتلا به بیماری کبد، سرطان و کبد چرب را کاهش میدهند.
یادمان نرود که به قهوه شکر زیادی نزنیم! شکر سم است.
منبع: چطور
@fattyliverir
نوشیدن قهوه همچنین احتمال ابتلا به نوعی از سرطان کبد را کاهش میدهد. این نوشیدنی تأثیرات مثبتی هم روی بیماریهای کبد و التهاب آن دارد. قهوه احتمال مرگ را در کسانی که به بیماریهای مزمن کبدی دچار هستند، کاهش میدهد. محققان این تأثیر را در کسانی دیدهاند که حداقل روزی سه فنجان قهوه مینوشند. این فواید احتمالا به این خاطر هستند که قهوه از تجمع چربی و کلاژن جلوگیری میکند. تجمع چربی و کلاژن دو نشانهی اصلی بیماری کبد هستند.
قهوه همچنین موجب کاهش التهاب میشود و سطح آنتی اکسیدان گلوتاتیون را بالا میبرد. آنتیاکسیدانها رادیکالهای آزاد را که بهصورت طبیعی در بدن وجود دارند و میتوانند به سلولها آسیب برسانند، خنثی میکنند. قهوه فواید زیادی برای سلامتی کبد دارد. کبد شما برای یک لیوان قهوه آرامشبخش برای صبحانه، سپاسگزارتان خواهد بود.
خلاصه: خواص قهوه برای سلامتی بسیارند. قهوه آنتیاکسیدانهای کبد را افزایش میدهد. این آنتیاکسیدانها التهاب کبد را کمتر میکنند و خطر ابتلا به بیماری کبد، سرطان و کبد چرب را کاهش میدهند.
یادمان نرود که به قهوه شکر زیادی نزنیم! شکر سم است.
منبع: چطور
@fattyliverir
سلام قهوه برای بیماران کبدی ناشی از بیماری خودایمنی هم مفید است.
روماتیسم مفصلی در بیماران مبتلا به بیماری های خودایمنی کبدی شایعتر است. پس لازم است اطلاعات شما زیاد شود .
@autoimmunir
@autoimmunir
آرتریت روماتوئید یا همان روماتیسم مفصلی
این بیماری جزو بیماری های خود ایمنی مزمن محسوب میشود . در بین زنان ، افراد سیگاری و افراد با سابقه خانوادگی بیشترین شیوع را دارد. افراد بیمار به طور غالب در انجام کارهای روزمره خود با مشکل مواجه می شوند.
جهت تشخیص وجود اختلال حتی در یکی از مفاصل نشان دهنده این بیماری است و هرچه تعداد مفاصل درگیر بیشتر شود تشخیص آن راحتتر خواهد بود. درد در مفاصل درگیر و تشدید درد در اثر حرکت و تورم و حساسیت مفاصل در لمس از مهم ترین علائم این بیماری است. خشکی صبحگاهی جزو علایم شاخص بیماری است.
آرتریت روماتوئید مثل بقیه التهابات مفصلی باعث تخریب غضروف شده و موجب ایجاد ضایعاتی در استخوان میشود و مشخصات خاص دارد مثلا یه صورت قرینه است یعنی اگر یک طرف دست درگیر شود طرف دیگر هم حتما درگیر خواهد شد.
علت دقیق آرتریت روماتوئید ناشناخته است ولی در ایجاد این بیماری ایمنی سلولی و ایمنی هومورال هر دو نقش دارند.
افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید، نسبت به دیگران شانس ابتلای بیشتری به بیماریهای مزمن مانند پوکی استخوان، آلرژی، بدخیمیها، عفونتها، بیماریهای گوارشی، بیماریهای قلبی–عروقی و فشارخون دارند.
@autoimmunir
دقت کنید که تشخیص آرتریت روماتوئید بر اساس علائم فرد صورت می گیرید و نتایج آزمایشگاهی صرفا برای کمک به پزشک در تصمیم گیری هستند و در تشخیص بیماری نقشی ندارند.
درمان
از آنجا که علت آرتریت روماتوئید ناشناختهاست و هیچیک از ملاحظات درمانی علاج بخش قطعی نیستند؛ بنابراین همه آنها را باید تسکین دهنده در جهت تخفیف علایم و نشانههای بیماری ومتوقفکننده بیماری قلمداد نمود.
درمان شامل مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی(آسپرین، پیروکسیکام، سولفاسالازین، دیکلوفناک، ایندومتاسین، ناپروکسن و بروفن و…)است. در موارد شدید از استروئیدها مانند پردنیزولون استفاده میشود که عوارض جانبی زیادی دارد. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی که برای کنترل علائم مصرف میشود ممکن است عوارضی مانند مشکلات گوارشی ایجاد نمایند. داروهای تعدیلکننده سیستم ایمنی مانند داروهای ضد مالاریا (هیدروکسی کلروکین)، سولفاسالازین و مینوکسی سیلین نیز به کار میروند.
@autoimmunir
این بیماری جزو بیماری های خود ایمنی مزمن محسوب میشود . در بین زنان ، افراد سیگاری و افراد با سابقه خانوادگی بیشترین شیوع را دارد. افراد بیمار به طور غالب در انجام کارهای روزمره خود با مشکل مواجه می شوند.
جهت تشخیص وجود اختلال حتی در یکی از مفاصل نشان دهنده این بیماری است و هرچه تعداد مفاصل درگیر بیشتر شود تشخیص آن راحتتر خواهد بود. درد در مفاصل درگیر و تشدید درد در اثر حرکت و تورم و حساسیت مفاصل در لمس از مهم ترین علائم این بیماری است. خشکی صبحگاهی جزو علایم شاخص بیماری است.
آرتریت روماتوئید مثل بقیه التهابات مفصلی باعث تخریب غضروف شده و موجب ایجاد ضایعاتی در استخوان میشود و مشخصات خاص دارد مثلا یه صورت قرینه است یعنی اگر یک طرف دست درگیر شود طرف دیگر هم حتما درگیر خواهد شد.
علت دقیق آرتریت روماتوئید ناشناخته است ولی در ایجاد این بیماری ایمنی سلولی و ایمنی هومورال هر دو نقش دارند.
افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید، نسبت به دیگران شانس ابتلای بیشتری به بیماریهای مزمن مانند پوکی استخوان، آلرژی، بدخیمیها، عفونتها، بیماریهای گوارشی، بیماریهای قلبی–عروقی و فشارخون دارند.
@autoimmunir
دقت کنید که تشخیص آرتریت روماتوئید بر اساس علائم فرد صورت می گیرید و نتایج آزمایشگاهی صرفا برای کمک به پزشک در تصمیم گیری هستند و در تشخیص بیماری نقشی ندارند.
درمان
از آنجا که علت آرتریت روماتوئید ناشناختهاست و هیچیک از ملاحظات درمانی علاج بخش قطعی نیستند؛ بنابراین همه آنها را باید تسکین دهنده در جهت تخفیف علایم و نشانههای بیماری ومتوقفکننده بیماری قلمداد نمود.
درمان شامل مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی(آسپرین، پیروکسیکام، سولفاسالازین، دیکلوفناک، ایندومتاسین، ناپروکسن و بروفن و…)است. در موارد شدید از استروئیدها مانند پردنیزولون استفاده میشود که عوارض جانبی زیادی دارد. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی که برای کنترل علائم مصرف میشود ممکن است عوارضی مانند مشکلات گوارشی ایجاد نمایند. داروهای تعدیلکننده سیستم ایمنی مانند داروهای ضد مالاریا (هیدروکسی کلروکین)، سولفاسالازین و مینوکسی سیلین نیز به کار میروند.
@autoimmunir
هپاتیت خود ایمنی چیست؟
هپاتیت خودایمنی به معناي التهاب و بیمارشدن کبد (هپاتیت) به علت برخورد غیرطبیعی دستگاه ایمنی بدن (خودایمنی) میباشد. در شروع بیماري هیچگونه علامتی وجود نداردو بی سروصدا و به تدریج باعث پیشرفت آسیب به کبد و ایجاد
مشکلات جدي براي کبد میشود.
در صورتیکه این التهاب کبدي تشخیص داده نشود وبه موقع درمان نشود، کبد کم کم دچار نارسایی میشود.این بیماري در زنان جوان بیشتر از مردان دیده میشود و گاهی زمینههاي ارثی در آن دیده میشود.
هپاتیت خودایمنی یک بیماري عفونی یا مسري نیست و از شخصی به شخص دیگر منتقل نمیشود.
به چه بیماريهایی خودایمنی میگویند؟
دستگاه ایمنی از ما در مقابل عفونتها، میکروبها و هرعامل خارجی مضر دیگر دفاع میکند. در افرادي که بیماري خودایمنی دارند، سیستم ایمنی عضوهایی از بدن شخص را که باید به عنوان یک عضو خودي بشناسد و با آن کاري نداشته باشد، آنرا یک عضو خارجی شناسایی کرده و سعی میکند آنرا از بین ببرد. به این علت دستگاه ایمنی به آن عضو حمله میکند و در نتیجه التهاب و آسیب در آن عضوشروع میشود.
علایم هپاتیت خودایمنی:
در آغاز بیماري در اکثریت افراد کاملابًدون علامت می باشد. در بیشتر موارد علایم بالینی در مرحله پیشرفته بیماري طی هفتهها یا ماهها کم کم ظاهر میشود.
شایعترین علایم اولیه، علایم یک سرما خوردگی شدید،احساس خستگی بیش از حد، احساس ناخوشی و همچنین درد عضلات و استخوانها است که معمولاً در صبحها بیشتر است.
هنگامی که التهاب کبدي به سمت بدتر شدن پیشرفت میکند، زردي پوست و چشم وجود دارد. ادرار تیره شده، مدفوع امکان دارد کمرنگ شود (بیرنگ یا خاکستري رنگ) و احساس خارش و کاهش اشتها در شخص ایجاد میشود.
سایر علایم شامل بزرگی کبد،مشکلات پوستی، دردهاي استخوانی، دردشکم، تهوع و استفراغ هستند.
بدون درمان،ادامه و طولانی شدن التهاب کبدي سبب آسیب به کبد شده که میتواند حتی تا نارسایی کبد پیش برود.
تشخیص هپاتیت خود ایمنی:
بسیاري از افرادي که در مراحل اولیه بیماري هستند، یا بدون علامتند و یا علایم مبهمی دارند.تشخیص معمولاً شامل
آزمایش خون، تصویربرداري و نمونه برداري از کبد میباشد.
درمان هپاتیت خود ایمنی
تقریبا همیشه هپاتیت خودایمنی نیاز به درمان دارد.شروع هر چه زودتر درمان، سبب بهبود علایم و توقف آسیبهاي
وارده به کبد شده و حتی گاهی اوقات به بهبود و برگشت صدمات ایجاد شده کبد میانجامد.
درمان شامل داروهایی است که سبب کاهش التهاب و سرکوبکردن دستگاه ایمنی میشوند. امکان دارد درمان با مقدار کم در طول سالها (حتی تمام عمر)، بارها شروع و قطع شود.بعضی از افراد که شکل خفیف بیماري را دارند
ممکن است نیاز به گرفتن دارو نداشته باشند. افرادي که درمان دارویی آنها متوقف شده، باید به طور مرتب توسط پزشک خود معاینه و آزمایش شوند، تا در صورت بروز هرگونه علایم جدید، درمان دوباره شروع شود و پیشرفت
بیماري متوقف گردد.
به عنوان یک قانون کلی، درمان باید طولانی مدت ادامه یابد، مگر آنکه التهاب کبد کاملافًروکش کند و یا اینکه به درمان جواب ندهد و یا در مسیر درمان، عوارض جانبی شدید در شخص ظاهر شود. در مرحله فروکش بیماري، شخص علایمی نداشته و آزمایشهاي کبدي نیز در حد طبیعی هستند ودر نمونه برداري، کبد رو به بهبود است.
اگر نیاز به شروع درمان نبودتکرار و پیگیري آزمایشات کبدي بصورت مرتب توصیه میشود. پیگیريها شامل معاینه و ازمایشات خونی هر چند ماه یک بار تکرار میشود و نمونه برداري کبد هم در بعضی شرایط توصیه میشود.
تغذیه در هپاتیت خود ایمنی
در هپاتیت خودایمنی معمولاً رژیم غذایی کم چربی و کم نمک توصیه میشود.
پرهیز از الکل و مصرف محدود غذاهایی مانند سوسیس، کالباس و کنسروها توصیه میشود.
همچنین توصیه میشود تا مصرف میوه ها، سبزیجات، مرغ، ماهی و منابع گیاهی زیاد انجام شود.
پرهیز از چاق شدن و انجام بیشتر فعالیت فیزیکی کافی سودمند است.
ورزش و فعالیت بدنی منظم و روزانه مفید است.
از مصرف غذاهاي مانده و احتمالا فاسد خودداري کنید.
منبع: معاونت درمان دانشگاه پزشکی همدان
@autoimmunir
هپاتیت خودایمنی به معناي التهاب و بیمارشدن کبد (هپاتیت) به علت برخورد غیرطبیعی دستگاه ایمنی بدن (خودایمنی) میباشد. در شروع بیماري هیچگونه علامتی وجود نداردو بی سروصدا و به تدریج باعث پیشرفت آسیب به کبد و ایجاد
مشکلات جدي براي کبد میشود.
در صورتیکه این التهاب کبدي تشخیص داده نشود وبه موقع درمان نشود، کبد کم کم دچار نارسایی میشود.این بیماري در زنان جوان بیشتر از مردان دیده میشود و گاهی زمینههاي ارثی در آن دیده میشود.
هپاتیت خودایمنی یک بیماري عفونی یا مسري نیست و از شخصی به شخص دیگر منتقل نمیشود.
به چه بیماريهایی خودایمنی میگویند؟
دستگاه ایمنی از ما در مقابل عفونتها، میکروبها و هرعامل خارجی مضر دیگر دفاع میکند. در افرادي که بیماري خودایمنی دارند، سیستم ایمنی عضوهایی از بدن شخص را که باید به عنوان یک عضو خودي بشناسد و با آن کاري نداشته باشد، آنرا یک عضو خارجی شناسایی کرده و سعی میکند آنرا از بین ببرد. به این علت دستگاه ایمنی به آن عضو حمله میکند و در نتیجه التهاب و آسیب در آن عضوشروع میشود.
علایم هپاتیت خودایمنی:
در آغاز بیماري در اکثریت افراد کاملابًدون علامت می باشد. در بیشتر موارد علایم بالینی در مرحله پیشرفته بیماري طی هفتهها یا ماهها کم کم ظاهر میشود.
شایعترین علایم اولیه، علایم یک سرما خوردگی شدید،احساس خستگی بیش از حد، احساس ناخوشی و همچنین درد عضلات و استخوانها است که معمولاً در صبحها بیشتر است.
هنگامی که التهاب کبدي به سمت بدتر شدن پیشرفت میکند، زردي پوست و چشم وجود دارد. ادرار تیره شده، مدفوع امکان دارد کمرنگ شود (بیرنگ یا خاکستري رنگ) و احساس خارش و کاهش اشتها در شخص ایجاد میشود.
سایر علایم شامل بزرگی کبد،مشکلات پوستی، دردهاي استخوانی، دردشکم، تهوع و استفراغ هستند.
بدون درمان،ادامه و طولانی شدن التهاب کبدي سبب آسیب به کبد شده که میتواند حتی تا نارسایی کبد پیش برود.
تشخیص هپاتیت خود ایمنی:
بسیاري از افرادي که در مراحل اولیه بیماري هستند، یا بدون علامتند و یا علایم مبهمی دارند.تشخیص معمولاً شامل
آزمایش خون، تصویربرداري و نمونه برداري از کبد میباشد.
درمان هپاتیت خود ایمنی
تقریبا همیشه هپاتیت خودایمنی نیاز به درمان دارد.شروع هر چه زودتر درمان، سبب بهبود علایم و توقف آسیبهاي
وارده به کبد شده و حتی گاهی اوقات به بهبود و برگشت صدمات ایجاد شده کبد میانجامد.
درمان شامل داروهایی است که سبب کاهش التهاب و سرکوبکردن دستگاه ایمنی میشوند. امکان دارد درمان با مقدار کم در طول سالها (حتی تمام عمر)، بارها شروع و قطع شود.بعضی از افراد که شکل خفیف بیماري را دارند
ممکن است نیاز به گرفتن دارو نداشته باشند. افرادي که درمان دارویی آنها متوقف شده، باید به طور مرتب توسط پزشک خود معاینه و آزمایش شوند، تا در صورت بروز هرگونه علایم جدید، درمان دوباره شروع شود و پیشرفت
بیماري متوقف گردد.
به عنوان یک قانون کلی، درمان باید طولانی مدت ادامه یابد، مگر آنکه التهاب کبد کاملافًروکش کند و یا اینکه به درمان جواب ندهد و یا در مسیر درمان، عوارض جانبی شدید در شخص ظاهر شود. در مرحله فروکش بیماري، شخص علایمی نداشته و آزمایشهاي کبدي نیز در حد طبیعی هستند ودر نمونه برداري، کبد رو به بهبود است.
اگر نیاز به شروع درمان نبودتکرار و پیگیري آزمایشات کبدي بصورت مرتب توصیه میشود. پیگیريها شامل معاینه و ازمایشات خونی هر چند ماه یک بار تکرار میشود و نمونه برداري کبد هم در بعضی شرایط توصیه میشود.
تغذیه در هپاتیت خود ایمنی
در هپاتیت خودایمنی معمولاً رژیم غذایی کم چربی و کم نمک توصیه میشود.
پرهیز از الکل و مصرف محدود غذاهایی مانند سوسیس، کالباس و کنسروها توصیه میشود.
همچنین توصیه میشود تا مصرف میوه ها، سبزیجات، مرغ، ماهی و منابع گیاهی زیاد انجام شود.
پرهیز از چاق شدن و انجام بیشتر فعالیت فیزیکی کافی سودمند است.
ورزش و فعالیت بدنی منظم و روزانه مفید است.
از مصرف غذاهاي مانده و احتمالا فاسد خودداري کنید.
منبع: معاونت درمان دانشگاه پزشکی همدان
@autoimmunir
سیروز صفراوی (پی بی سی) چیست؟
سیروز صفراوی یک بیماری مزمن خودایمنی است که کبد را تحت تاثیر می گذارد. به طور ساده باید گفت، در این بیماری بدن فکر می کند که مجاری صفراوی درون کبد اجسام خارجی بوده و سعی می کند که پوشش این مجاری را از بین ببرد. این مجاری برای جریان دادن صفرا از کبد طراحی شده اند، پس این آسیب خروج اسید های صفراوی را مختل می کند. سپس اسید های صفراوی از مجاری چکه کرده و به سلول های کبد اطراف شان آسیب می رسانند که باعث التهاب و زخم در کبد می شود.
درحالی که می دانیم عامل ژنتیکی ای باعث سیروز صفراوی است وهمچنین وضعیت خودایمنی افراد خانواده نیز بر آن تاثیر می گذارد، دلیل و درمان سیروز صفراوی هنوز مشخص نیست. ابزار تشخیص سیروز صفراوی آزمایش خون AMA ( آنتی بادی (پادتن) آنتی میتوکندری) است و ۹۵% اوقات دقیق است.
اورسودیول (Ursodeoxycholic Acid) در حال حاضر تنها داروی تایید شده برای سیروز صفراوی است. این یک نمک صفراوی است که صفرا را قادر می سازد تا از کبد تخلیه شود، سرعت پیشرفت بیماری را در خصوص تغییر سلول کم می کند، و اغلب منجر به نتایج پایین تری در آزمون ها عملکرد کبد می شود. برای بهبود بیشتر علائم سیروز صفراوی دارو های دیگری هم وجود دارند.
چند حقیقت درباره ی سیروز صفراوی:
بسیاری از بیماران سیروز صفراوی هیچ گاه دچار سیروز نمی شوند.
به ازای هر مرد، نه زن دچار سیروز صفراوی هستند.
مسن ترین عضو بنیاد پی بی سی به هنگام مرگ ۱۰۳ سال داشت. او *با* سیروز صفراوی اش مرد و نه *از* آن.
امید به زندگی بیمارانی که با اورسودیول سازگاری دارند، مشابه افراد معمولی می شود.
منبع: بنیاد پی بی سی
@autoimmunir
قابل توجه بیماران: من بارها تاکید کردم اسم قدیمی بیماری سیروز صفراوی اولیه بوده و چون بسیاری از بیماران دچار سیروز نمی شوند باید اسم دقیق ان به کار برده شود: کلانژیت صفراوی اولیه. دکتر علویان
سیروز صفراوی یک بیماری مزمن خودایمنی است که کبد را تحت تاثیر می گذارد. به طور ساده باید گفت، در این بیماری بدن فکر می کند که مجاری صفراوی درون کبد اجسام خارجی بوده و سعی می کند که پوشش این مجاری را از بین ببرد. این مجاری برای جریان دادن صفرا از کبد طراحی شده اند، پس این آسیب خروج اسید های صفراوی را مختل می کند. سپس اسید های صفراوی از مجاری چکه کرده و به سلول های کبد اطراف شان آسیب می رسانند که باعث التهاب و زخم در کبد می شود.
درحالی که می دانیم عامل ژنتیکی ای باعث سیروز صفراوی است وهمچنین وضعیت خودایمنی افراد خانواده نیز بر آن تاثیر می گذارد، دلیل و درمان سیروز صفراوی هنوز مشخص نیست. ابزار تشخیص سیروز صفراوی آزمایش خون AMA ( آنتی بادی (پادتن) آنتی میتوکندری) است و ۹۵% اوقات دقیق است.
اورسودیول (Ursodeoxycholic Acid) در حال حاضر تنها داروی تایید شده برای سیروز صفراوی است. این یک نمک صفراوی است که صفرا را قادر می سازد تا از کبد تخلیه شود، سرعت پیشرفت بیماری را در خصوص تغییر سلول کم می کند، و اغلب منجر به نتایج پایین تری در آزمون ها عملکرد کبد می شود. برای بهبود بیشتر علائم سیروز صفراوی دارو های دیگری هم وجود دارند.
چند حقیقت درباره ی سیروز صفراوی:
بسیاری از بیماران سیروز صفراوی هیچ گاه دچار سیروز نمی شوند.
به ازای هر مرد، نه زن دچار سیروز صفراوی هستند.
مسن ترین عضو بنیاد پی بی سی به هنگام مرگ ۱۰۳ سال داشت. او *با* سیروز صفراوی اش مرد و نه *از* آن.
امید به زندگی بیمارانی که با اورسودیول سازگاری دارند، مشابه افراد معمولی می شود.
منبع: بنیاد پی بی سی
@autoimmunir
قابل توجه بیماران: من بارها تاکید کردم اسم قدیمی بیماری سیروز صفراوی اولیه بوده و چون بسیاری از بیماران دچار سیروز نمی شوند باید اسم دقیق ان به کار برده شود: کلانژیت صفراوی اولیه. دکتر علویان