🟠 چرا روزنامه‌های بزرگ از کامالا هریس حمایت نکردند؟ 

👈 دموکراسی در روز روشن می‌میرد

در حالی که مبارزات انتخاباتی ریاست‌جمهوری آمریکا در جریان است، تصمیم غیرمنتظره دو روزنامه بزرگ واشنگتن پست و لس‌آنجلس تایمز مبنی بر عدم حمایت از کامالا هریس و خودداری از موضع‌گیری علیه دونالد ترامپ، به یکی از بحث‌برانگیزترین موضوعات سیاسی تبدیل شده است.

رابرت گرین، عضو سابق هیئت تحریریه لس‌آنجلس تایمز، این تصمیم را به‌عنوان نشانه‌ای از بزدلی رسانه‌ها توصیف می‌کند. 

👈 شک و شبهات درباره انگیزه‌ها 
گرین معتقد است که این تصمیم، با توجه به گزارش‌های پیشین هر دو روزنامه درباره عدم صلاحیت ترامپ برای ریاست‌جمهوری، پرسش‌برانگیز است.

او اشاره می‌کند که زمان‌بندی این تغییر سیاست، هم‌زمان با نزدیک شدن انتخابات و رای‌گیری در بسیاری از ایالت‌ها، تردیدهایی را ایجاد کرده است.

به گفته گرین، این روزنامه‌ها ممکن است در تلاش برای سازگاری با شرایط آینده باشند و به جای مقابله با بازگشت احتمالی ترامپ، برای هم‌راستا شدن با او آماده شوند. 

👈 بحران اعتماد به رسانه‌ها 
گرین با اشاره به چالش‌های روزافزون در جلب اعتماد عمومی به رسانه‌ها، این تصمیم را نوعی عقب‌نشینی توصیف می‌کند که می‌تواند به کاهش اعتماد مردم به نهادهای رسانه‌ای منجر شود.

او تأکید می‌کند که مردم ممکن است این تغییر سیاست را به‌عنوان تلاشی برای حفظ منافع مالکان میلیاردر روزنامه‌ها، همچون جف بزوس، تلقی کنند. 

👈 اهمیت موضع‌گیری رسانه‌ها 
گرین اذعان می‌کند که حمایت‌های رسمی رسانه‌ها از نامزدهای سیاسی همیشه بحث‌برانگیز بوده‌اند و تأثیرگذاری آن‌ها محل تردید است. با این حال، او معتقد است که در شرایط کنونی، بیان شفاف مواضع رسانه‌ها در برابر تهدیدهای سیاسی ضروری است. 
 
رابرت گرین در پایان یادآور می‌شود که تصمیم واشنگتن پست و لس‌آنجلس تایمز می‌تواند پیامدهای منفی برای دموکراسی به همراه داشته باشد.

او این اقدام را به‌عنوان عقب‌نشینی از نقش سنتی رسانه‌ها در نقد قدرت می‌داند و هشدار می‌دهد که این نوع تصمیم‌ها ممکن است منجر به تشدید بی‌اعتمادی عمومی شود.

به گفته او، دموکراسی زمانی از بین می‌رود که رسانه‌ها به‌جای شجاعت در اعلام مواضع، تسلیم مصلحت‌اندیشی شوند. 

این تحلیل نشان می‌دهد که چگونه تصمیمات ناگهانی رسانه‌ها می‌تواند به بحران اعتماد در نهادهای خبری دامن بزند و تأکید دارد که نقش رسانه‌ها در دموکراسی فراتر از منافع کوتاه‌مدت است.

نویسنده: رابرت گرین   
تاریخ انتشار: ۲۸ اکتبر ۲۰۲۴ 
منبع انگلیسی: نیویورک تایمز
منبع فارسی: شارا

SharaPR
↪️ @commac

نماینده مجلس: پزشکیان فیلترینگ را برمی‌دارد / می‌خواهند توپ را به زمین مجلس بیندازند

🔹احمد بخشایش‌اردستانی، نماینده مجلس:
🔹پزشکیان تمام تلاش خود را خواهد کرد تا فیلترینگ را بردارد. چون معتقد است مافیایی پشت‌پرده حضور دارد که برای فروش فیلترشکن‌ها برنامه‌ریزی می‌کند.
🔹اینکه عده‌ای در مخالفت با شعار رییس جمهوری می‎آیند تجمعی تشکیل می‌دهند نشان دهنده جامعه آزاد است. اصلا مشکلی نیست ولی توجه داشته باشید که اکثرا شهروندان به پزشکیان رای داده‌اند. پس در نتیجه حرف اکثریت است که سیاست‌های کلی را جلو می‌برد و نه اقلیت.
🔹برخی می‌گویند برای رفع فیلترینگ باید قانون‌گذری انجام شود ولی با این همه شورای عالی، رییس جمهوری نیازی به قانون ندارد.
🔹آنجایی که اعلام می‌کنند رفع فیلتر نیاز به قانون دارد می‌خواهند توپ را به زمین مجلس بیندازند که امکان عملی نداشته باشد./چندثانیه
🖥 @IT_Fouri
↪️ @commac

💢واکنش‌ها توییتری به حمله اسرائیل به ایران: همگرایی گروه‌های سیاسی در داخل در سایه فعالیت گسترده کاربران سلطنت‌طلب و اکانت‌های اسرائیلی فارسی‌زبان

🔹به‌دنبال حمله هوایی اسرائیل در بامداد روز شنبه ۵ آبان ماه به ایران، کاربران توییتر واکنش‌های گسترده‌ای به این موضوع نشان دادند. بر این اساس بیش از ۱۵۰ هزار توییت و کامنت با بیش از ۴۷۰ هزار ریتوییت و حدود ۵ میلیون لایک با حدود ۱۸۰ میلیون بازدید در این خصوص منتشر شده است.

🔸اگرچه پرلایک‌ترین توییت‌ها به توییت‌های کاربران روزمره‌نویس اختصاص داشته اما توییت‌های با بیشترین ریتوییت توسط کاربران سیاسی‌نویس منتشر شده است. بر اساس شبکه بازنشرهای ریتوییت‌ها مربوط به این موضوع (تصویر زیر)، کاربران انقلابی و اصولگرا ۲۹٪، کاربران سلطنت‌طلب و اکانت‌های اسرائیلی فارسی‌زبان ۲۸٪، کاربران میانه‌رو و اصلاح‌طلب ۱۴٪، کاربران عرب‌زبانی که اخبار مربوط به این تهاجم را پوشش داده و یا همسو با دولت ایران راجع به آن اظهار نظر کرده‌اند ۱۰٪، کاربران برانداز اما غیر سلطنت‌طلب ۹٪، کاربران روزمره‌نویس ۷٪ و کاربران طرفدار سازمان مجاهدین خلق ۴٪ از شبکه به‌خود اختصاص داده‌اند.

🔹نکته مهم و قابل توجه در این شبکه، سهم کم کاربران روزمره‌نویس است؛ در حالی که در جریان عملیات وعده صادق ۲، این کاربران با محتوای طنز خود حدود ۱۷٪ از شبکه را به‌خود اختصاص داده بودند، در جریان حمله اسرائیل سهم آن‌ها بسیار کاهش یافته و توییت‌های کمتری زده‌اند. امری که می‌تواند ناشی از ساعت حمله باشد؛ زمانی که اکثر کاربران ساکن ایران خواب بودند. همچنین احتمالا تهاجم به ایران موضوعی بوده است که کمتر منجر به شوخی کاربران روزمره‌نویس شده است.

🔸در سوی دیگر اما، فعالیت کاربران سلطنت‌طلب و حامیان اسرائیل و اکانت‌های وابسته به اسرائیل نسبت به عملیات وعده صادق ۲ بیشتر بوده و این کاربران سهم بیشتری از شبکه را نسبت به آن مقطع به‌خود اختصاص داده‌اند.

🔹نکته مهم دیگری که در گراف زیر مشخص است فاصله حامیان و مخالفان این تهاجم است؛ جایی که در گراف یال‌های کمتری مشاهده می‌شود و تنها تعداد اکانتی محدود حلقه وصل دو بهش گراف شده‌اند می‌توان این فاصله را دید. سهم کاربران برانداز حامی این تهاجم (با گرایش‌ها متنوع‌شان) در مجموع ۴۱٪ از شبکه بوده است و کاربران مخالف این تهاجم نظامی در مجموع سهم بیشتری از شبکه ریتوییت‌ها داشته‌اند.
📲 @socialMediaAnalysis
↪️ @commac

🎯 شوخی ممکن است دردسرساز شود، ولی زندگی بدون آن تحمل‌ناپذیر است

🔴حکمتی عامیانه می‌گوید پشت هر شوخی واقعیتی جدی پنهان شده است. آیا واقعاً چنین است؟ یا اگر بخواهیم کمی سطح‌بالاتر دراین‌باره صحبت کنیم، آیا می‌شود شوخی را جدی گرفت و آن را موضوع تأملات فلسفی قرار داد؟ دیوید شومِیکر فیلسوف در کتاب جدیدش با عنوان شوخی‌کردن: درباب شوخی و اخلاق در زندگی روزمره می‌گوید شوخی‌ها مجموعه‌ای از سوالات فلسفی پیش روی ما می‌گذارند. برای مثال، وقتی با یکدیگر شوخی می‌کنیم بعضی از جنبه‌های اخلاقیات در معرض خطر قرار می‌گیرند که فراتر از ناراحتی‌هایی هستند که شوخی‌های مبتذل ممکن است ایجاد کنند.

🔴 شوخی‌ها اساساً حول مسائل اجتماعی می‌چرخند و به همین دلیل، به اخلاق اجتماعی مرتبط می‌شوند. شاید بتوان گفت اینکه چگونه با هم شوخی می‌کنیم نشان‌دهندۀ این است که رابطه‌مان با یکدیگر چگونه است.

🔴  اولین نکته از نظر شومیکر آن است که «وقتی می‌خواهیم شوخی‌ کنیم مهم است که به‌نوعی اجازۀ این کار را داشته باشیم». اگر طرف مقابل را به‌خوبی بشناسیم، ریسک شوخی‌کردن کم است. ما به دوستان صمیمی خود اجازه می‌دهیم شوخی‌هایی با ما بکنند که اگر از کسی غیر از آن‌ها سر بزند، ناراحت می‌شویم. بنابراین شوخی‌کردن با غریبه‌ها می‌تواند خیلی سریع به سوءتفاهم و ناراحتی منجر شود، اما در عین حال، احتمال دیگری هم وجود دارد: شوخی می‌تواند رابطه‌ای جدی و سرد را ناگهان به صمیمیتی دلپذیر تبدیل کند.

🔴 شوخی‌کردن به ما این امکان را می‌دهد که احساسات پیچیده‌ای را که در موقعیت‌های اجتماعی پیش می‌آیند مدیریت کنیم و درعین‌حال رابطه‌ای سرشار از اعتماد بسازیم و به آن استمرار ببخشیم.

🔴 بااین‌حال، شوخی‌کردن می‌تواند به شیوه‌های گوناگونی آسیب‌زا باشد. اول اینکه می‌تواند به‌سان زبانی خصوصی عمل کند و غریبه‌ها را نادیده بگیرد، مثل «لطیفه‌هایی که بین گروه کوچکی از افراد قابل فهم است». ثانیاً می‌تواند روابط قدرت نامتقارن را وخیم‌تر هم کند، مثل زمانی که استاد دانشجویش را تحقیر می‌کند، چون می‌داند او نمی‌تواند به همان شکل پاسخش را دهد. ثالثاً شوخی ممکن است عمداً توهینی آزاردهنده باشد -مثل توهین‌های نژادپرستانه، جنسیت‌زده و دیگر انواع تعصب‌ها- که فرد به‌طرزی فریب‌کارانه می‌گوید «صرفاً شوخی کردم».

🔴 موارد دیگری را هم می‌تواند برشمرد. مثلاً وقتی که طرف مقابل سعی دارد جدی باشد و ما سر شوخی را باز می‌کنیم، ممکن است بی‌احترامی به خواستۀ او و به تعبیری غیراخلاقی باشد. کسانی که مدام در حال لودگی‌اند و به هیچ وجه بیخیال نمی‌شوند، گاهی مصداق این مسئله به شمار می‌روند.

🔴 شوخی‌کردن، اگر همه‌چیز درست پیش برود، موجب خوشحالی می‌شود، اما به عقیدۀ شومیکر، مزایای شوخی‌کردن فراتر از خوشی و لذت‌بردن است. بامزه‌بودن مزایای اجتماعی هم دارد، چون ما با شوخی‌کردن دوست و همراه پیدا می‌کنیم. همچنین شوخی‌کردن باعث تثبیت دوستی‌ها و عمیق‌شدن پیوندها می‌شود. بعضی وقت‌ها یک شوخی مشترک دربارۀ بداقبالی دقیقاً همان چیزی است که آدم موقع بیماری، بیکاری، جدایی یا تصادف به آن نیاز دارد. شوخی‌کردن دربارۀ مصیبت‌ها و بدبختی‌ها نیز می‌تواند حس همدلی و حمایت را در افراد برانگیزد.

🔴 شومیکر می‌گوید: همدلی موجب شوخی‌کردن می‌شود و شوخی‌کردن موجب همدلی: چرخۀ مطبوعی که در آن همدلی‌کردن با یکدیگر موجب می‌شود همدیگر را بخندانیم و احساسات مشترک بیشتری را تجربه کنیم. نظر شما چیست؟

📌 آنچه خواندید مروری کوتاه است بر مطلب «بدون شوخی زندگی سخت می‌شود» که در سی‌ودومین شمارۀ مجلۀ ترجمان علوم انسانی منتشر شده است. این مطلب در تاریخ  ۱۱ مهر ۱۴۰۳ در وب‌سایت ترجمان نیز بارگذاری شده است. این مطلب نوشتۀ بِن وورگافت است و فرشته هدایتی آن را ترجمه کرده است. برای خواندن نسخۀ کامل این مطلب و دیگر مطالب ترجمان، به وب‌سایت ترجمان سر بزنید.

📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:
B2n.ir/y32816
↪️ @commac

🟧 تأثیرات چت جی پی تی و هوش مصنوعی بر جامعه ما + دانلود کتاب PDF
کتاب نخست
🔹نویسنده: ادواردو کاستل
🔻مترجم: ب. بی نیاز - داریوش
↪️ @commac

مشکل رجیستری آیفون⁩ حل شد

هاشمی وزیر ارتباطات:

🔹مشکل رجیستری آیفون با تدییر دولت وفاق، حمایت رییس‌جمهور محترم و ⁧ پیگیری فعالانه وزارت ارتباطات حل شد.

‏🔹معتقدم با ⁧کار کارشناسی ⁩، ایجاد وفاق، بدون هیاهو و غوغا سالاری می‌توان سایر مشکلات فضای مجازی و مطالبات مردم را حل کرد.

لینک خبر

@IRNA_1313
↪️ @commac

گروه رسانه و فرهنگ برگزار می کند

چالش های پیش روی ارتقای سواد رسانه ای در ایران

دکتر ضیایی پرور
مشاور،مدرس و محقق حوزه رسانه و علوم ارتباطات
دکتر  محمد مهدی فتوره چی  نویسنده و پژوهشگر حوزه علوم ارتباطات
رئیس هیأت مدیره انجمن ترویج فرهنگ مسئولیت اجتماعی
دکتر محمد صادق افراسیابی
دکتری سیاست گذاری فرهنگی
عضو هیأت امنای انجمن سواد رسانه ای ایران
دکتر بهاره نصیری
نویسنده و پژوهشگر حوزه سواد رسانه ای و علوم ارتباطات
دبیر نشست
عثمان عباسی
راهبر گروه رسانه و فرهنگ انجمن ترویج فرهنگ مسئولیت اجتماعی
زمان؛پنج شنبه شب۱۴۰۳/۸/۱۰ ساعت 20/30
بستر اجرا
گوگل میت
لینک:https://meet.google.com/dkb-ufbm-zyx
↪️ @commac

آزادی آیفون ؛ گام اول رفع محدودیت ها

✍🏼 رضا غبیشاوی
عصرایران

رفع ممنوعیت آیفون، گامی مهم و امیدوارکننده برای رفع محدودیت های بزرگتر است. با این حرکت،‌ اعتماد مردم به وعده های دولت برای رفع فیلترینگ هم بیشتر می شود.
مشکل ریجستری آیفون حل شد. این خبری است که صبح امروز وزیر ارتباطات آن را توییت کرد. به گفته وزیر، این موضوع در جلسه امروز هیات دولت تصویب شد و جزئیات آن هم به زودی اعلام می شود. این خبر خوب و خوشحال کننده ای است. هر محدودیتی نادرستی که از سر مردم کم شود اتفاق مثبتی است و باید آن از استقبال کرد.

ممنوعیت ها و محدودیت های غیرضروری و غیرمنطقی در ایران کم نیستند. یکی از آنها هم همین ممنوعیت واردات و فعال سازی (ریجیستری) مدل های جدید آیفون است که با هیچ منطق و قاعده ایی سازگار نیست.
- بخشی از توان و انرژی دولت صرف لغو ممنوعیت آیفون شد. ممنوعیتی که از ابتدا هم نادرست و برهیچ منطقی استوار نبود. این نیز نشانه ای از نوع حکمرانی در کشور ماست. دولتی ممنوعیت غیرمنطقی برپا می کند و دولت دیگر هم باید 3 ماه تلاش کند تا دوباره به مرحله قبلی برسیم. با چنین حکمرانی و تصمیم گیری قطعا پیشرفت و توسعه،‌ سخت تر می شود. به مهمترین وعده های دولت پزشکیان نگاهی بیاندازیم. بخش مهمی از آنها برداشتن محدودیت هاست. از لغو فیلترینگ تا برداشتن تحریم ها.

- حل مشکل آیفون، امیدی هر چند کوچک به وعده های دولت برای حل مشکلات دیگر به ویژه در حوزه ارتباطات ایجاد می کند. در راس مسائل ارتباطی هم درخواست لغو فیلترینگ گسترده و نادرست شبکه های اجتماعی است. یوتیوب، تلگرام،‌ فیس بوک، توییتر، اینستاگرام، واتس اپ، تیک تاک در کنار گوگل پلی، فیلتر هستند. ایران در زمینه فیلترینگ شبکه های اجتماعی و وب سایت های پرمخاطب و اصلی جهان،‌ رکورددار است.

- حل مشکل آیفون، نشانه ای از تاثیرگذاری و ارزش رایی است که مردم در روزهای 8 و 15 تیر ماه 1403 ، به صندوق رای انداختند تا برای چندمین بار، گشایش در برابر محدودیت، پیروز شود.
هر چقدر دولت سابق، به محدودیت و فیلترینگ گرایش داشت این دولت به دنبال گشایش و رفع محدودیت است. دو جهت گیری متضاد که در تصمیم گیری ها و رفتارهای آنها نمود پیدا می کند.

دولت سابق به ریاست سیدابراهیم رئیسی برخلاف وعده های انتخاباتی اش به فیلتر اینستاگرام و تلگرام،‌ واتس اپ و گوگل پلی دست زد تا رفع فیلتر آنها به وعده دولت زودهنگام تبدیل شود. دولت سابق، آیفون را ممنوع و دولت جدید آیفون را آزاد کرد. به آیفون و تلگرام هم محدود نمی شود. دانشجویان و اساتید دانشگاه را هم شامل می شود.
- لغو ممنوعیت آیفون شاید در ظاهر، اقدامی کوچک باشد اما در واقعیت اقدامی مهم و نمادین از اراده رفع محدودیت هاست. آیفون،‌ تنها یک گوشی موبایل هوشمند نیست بلکه پدیده ای نو در عرصه ارتباطات جهانی است که باید از برخوردار شد. دسترسی به ابزارهای ارتباطی،‌ یکی از حقوق انسانی است. دولت ها حق ندارند مردم را به بهانه های مختلف،‌از این حق محروم کنند.

- داستان آیفون، سطح دغدغه ها و مسائل را در ایران نشان می دهد. وضعیت هر فرد و هر کشور و هر مجموعه ای با سطح دغدغه آن سنجیده می شود. دغدغه کنونی ما در ایران لغو ممنوعیت های سلیقه ای و نادرست است. از لغو ممنوعیت آیفون تا رفع فیلتر از توییتر و گوگل پلی تا لغو واردات خودرو و ... واقعا این ممنوعیت ها در عصر کنونی، خنده دار هستند و هیچ منطق و قاعده و توجیهی را بر نمی تابند.
- وزیر ارتباطات، رفع این ممنوعیت را از طریق انتشار توییت (ایکس) اعلام کرد و همه رسانه ها هم به نقل از این توییت، این خبر را منتشر کردند. توییتر در ایران همچنان فیلتر است در حالی که همه مسوولان در این شبکه اجتماعی حضور دارند. فیلترینگ مانع از ارتباطات مردم نشده و همچنان ابزار تاثیر گذاری است اما فیلترینگ، ارتباطات را سخت و دشوار و پرهزینه کرده است.

- خبر لغو ممنوعیت آیفون،‌ در روزی اعلام شد که خبر رسید برای اولین بار شهروند اهل سنت بلوچ برای استانداری سیستان و بلوچستان انتخاب شد. گشایشی از نوع دیگر در کنار زدن تابوها و ممنوعیت های نانوشته انتصاباتی.
گشایش،‌ خوش آیند است چه لغو ممنوعیت آیفون باشد چه کنار زدن تابوی انتصاب هم وطنان اهل سنت.

- - بعد از انتشار یادداشت،‌ اعلام شد واردات آیفون با سود بازرگانی 96 درصدی مجاز شده است. درآمدزایی دولت ها از محل عوارض گمرکی و واردات کالاها، اتفاق عادی است اما وضع عوارض بالای غیرمنطقی، غیرعادی و غیراخلاقی است و می تواند مصداق سوء استفاده باشد.

asriran.com/004EcM
@Reza_Ghobeishavi

🎯 آیا می‌توان طرفدار آزادی بود و حامی استثمار و نابرابری؟
—جوزف استیگلیتز در کتاب جدید خود در پی بازپس‌گیری زبان آزادی از راست‌هاست

📍فردریش هایک، اندکی پیش از پایان جنگ جهانی دوم، کتابی نوشت به نام راه بردگی. از قضای روزگار، این مرثیه‌نامۀ ضدسوسیالیستی به یکی از کتاب‌های مقدس نئولیبرال‌هایی تبدیل شد که در دهه‌های پایانی قرن بیستم، جهان را فتح کردند. جوزف استیگلیتز، یکی از پرآوازه‌ترین منتقدان سیاست‌های نئولیبرالی، در کتاب جدید خود می‌گوید یکی از بزرگترین مشکلات هایک و همفکرانش، این است که معنای «آزادی» را چنان تغییر دادند که آزادی‌خواهی مساوی شد با استثمار، نابرابری و فقر عمومی.


🔖 ۱۸۰۰ کلمه 
⏰ زمان مطالعه: ۱۱ دقيقه
                                        
📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:
B2n.ir/k64167

هوش مصنوعی شاعر افتضاحی است

🔹مارگارت اتوود، نویسنده سرشناس کانادایی در رابطه با استفاده از ابزار هوش مصنوعی در نویسندگی گفت:

🔻هوش مصنوعی بسیاری از افراد را نگران کرده است ولی من خیلی مسن‌تر از آن هستم که بابت این چیزها نگران شوم. اما اگر ۳۰ ساله بودم، نگران می‌شدم. اگر یک طراح گرافیک بودم، حتماً نگران بودم.

🔻باید بگویم که تا اینجا، هوش مصنوعی شاعر بسیار افتضاح و واقعا بدی است؛ حتی داستان‌نویس خوبی هم نیست.

🔸مارگارت آتوود، نویسنده برنده جایزه‌های معتبر ادبی است که تاکنون ۵۰ اثر از جمله چندین رمان، داستان کوتاه و شعر به چاپ رسانده است و میلیون‌ها نسخه از آثار او به بیش از ۳۰ زبان دنیا ترجمه شده‌ و در سراسر جهان به فروش رسیده‌اند. /ایسنا

🆔 @Newnewsroom
↪️ @commac

روسیه شرکت گوگل را بیش از کل تولید ناخالص داخلی جهان جریمه کرد

🔹یک دادگاه در روسیه شرکت آمریکایی گوگل را به دلیل مسدود کردن رسانه‌های روس، بیش از کل تولید ناخالص جهان جریمه کرد.

🔹مبلغ جریمه حدوداً ۲۰ میلیارد تریلیون تریلیون دلار یعنی عدد ۲۰ به همراه ۳۳ صفر است که نه تنها از ارزش بازار ۲ تریلیون دلاری گوگل بیشتر است، بلکه به مراتب بزرگتر از اندازه کل اقتصاد جهانی است که صندوق بین المللی پول آن را در حدود ۱۱۰ تریلیون دلار تخمین زده است که رقمی با ۱۳ صفر می باشد.

🔹دولت روسیه اعلام کرده که این رقم در واقع نمادین است.

@IRNA_1313
↪️ @commac

🎯 از پشیمانی چه حاصل؟
— پشیمانی به ما اجازه می‌دهد تا دوباره متولد شویم

🔴 همۀ ما شب‌هایی را در خاطر داریم که روی تخت، خواب به چشمانمان نمی‌آمده و در همان حالی که انتظار می‌کشیده‌ایم تا خدایان خواب بر ما فرود آیند، ناگهان شیطانی شرور آرام آرام از کنجی تاریک، بیرون خزیده و مثل بختک روی سینه‌مان نشسته: شیطانِ خاطره‌های تلخ گذشته. خاطراتی که در آن‌ها دست به کاری شرم‌آور زده‌ایم یا رفتاری ناپسند از خودمان نشان داده‌ایم که فکر کردن به آن، از پس ماه‌ها و سال‌ها، هنوز حالمان را بد می‌کند. در این مواقع است که «پشیمانی» در خالص‌ترین حالت خود سراغمان می‌آید.

🔴 مادری را فرض کنید که به یاد می‌آورد وقتی بچه‌اش کوچک بوده، به خاطر مسئله‌ای بی‌اهمیت به‌سختی تنبیه‌اش کرده. یا کارمندی که بی‌دلیل همکارش را رنجانده. احساس پشیمانی، حتی وقتی به طور غیرعمد به دیگران آسیب زده باشیم، سراغمان می‌آید.

🔴 برخی می‌گویند احساس ندامت برای مسائلی که دیگر نمی‌توانیم برایشان کاری بکنیم، بیهوده است. فیلسوف قرن هفدهم، باروخ اسپینوزا، عقیده داشت که پشیمانی و ندامت عناصر مستی‌آور زیان‌باری هستند که فهم ما را بر هم می‌زنند: ما بر اثر شتاب‌زدگی دچار خطا می‌شویم و بر اثر شتاب‌زدگی خود را دربارۀ خطاهایمان سرزنش می‌کنیم. نیچه با این دیدگاه موافق بود، و پشیمانی را چنین توصیف می‌کرد: «افزودن دومین حماقت به حماقت نخست». در عصر ما که خودیاری در اوج است نیز این دیدگاه در قالب شعار «خودت را ببخش» فراوان شنیده می‌شود.

🔴 اما بخششِ خود توهمی بیش نیست. تنها کسانی که می‌توانند ما را ببخشند، آن‌هایی هستند که در رابطه با آن‌ها مرتکب خطا شده‌ایم. ایوان کارامازوف، در رمان سترگ داستایوفسکی، استدلال می‌کند که حتی خدا نیز حق ندارد کسی را ببخشد که کودکان را شکنجه کرده و کشته است. چون خدا آن کسی نیست که شکنجه شده است.

🔴 من حق ندارم که کسی را که از شما زورگیری کرده ببخشم، و می‌توانم خودم را هم به‌دلیل فریب فردی دیگر ببخشم. این به‌معنای تأیید شکنجۀ بی‌پایان خودمان یا احساس گناه نامعقول نیست. اگر وحشیانه خودمان را قضاوت کنیم، ایمانمان به خود و تواناییمان برای اصلاح رفتار را از دست می‌دهیم. می‌توانیم بیاموزیم که گذشته‌ها را به گذشته بسپاریم، اما قبل از آن‌که آن‌ها را به گذشته بسپاریم، باید اجازه دهیم تا پشیمانی وجودمان را در بر بگیرد. شاید توصیۀ کتاب‌های مقدس بهترین باشد: توبه کن، طلب بخشایش نما، همراه با عزمی صادقانه برای تغییر رفتارت.

🔴 البته می‌توان از احساس پشیمانی هم سوءاستفاده کرد. داستایوفسکی که صاحب‌نظری بزرگ در باب گناه و پشیمانی است، تردید دارد که بتوانیم بدون خودستایی یا احساس قدرت، به کار بدی اعتراف کنیم. بااین‌حال، پشیمانی خیلی وقت‌ها احساسی انسانی و لازم است تا بتوانیم رابطۀ خودمان با خودمان را اصلاح کنیم.

🔴 کیرکگارد می‌گوید وقتی نیایش می‌کنید، خدا را تغییر نمی‌دهید، خودتان را تغییر می‌دهید. شاید قصۀ پشیمانی هم چنین باشد. من نمی‌توانم کارهای گذشته‌ام را تغییر دهم یا پاک کنم، اما شاید با عمل پشیمانی، هویت خودم را دگرگون می‌کنم. هنری دیوید ثورو توصیه می‌کند: «از پشیمانی‌هایتان بیشترین بهره را ببرید؛ هرگز افسوس خود را پنهان نکنید، بلکه از آن مراقبت کنید و آن را بپرورانید تا آنکه از گیرایی کامل و مجزایی برخوردار شود. پشیمانیِ عمیق، از نو زیستن است». از نو زیستن، زایشی دوباره از نظر اخلاقی است.


📌 آنچه خواندید مروری کوتاه است بر مطلب «از پشیمانی چه حاصل؟». این مطلب در تاریخ ۲۹ شهریور ۱۳۹۶ در وب‌سایت ترجمان نیز بارگذاری شده است. این مطلب نوشتۀ گوردون مارینو است و علی برزگر آن را ترجمه کرده است. برای خواندن نسخۀ کامل این مطلب و دیگر مطالب ترجمان، به وب‌سایت ترجمان سر بزنید.

📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:
B2n.ir/e08848
↪️ @commac

💢بیش از یک‌هزار نویسنده از سراسر جهان بزرگترین کارزار تحریم صنعت نشر اسرائیل را امضا کردند

بیش از یک‌هزار نویسنده با آغاز یک بایکوت گسترده علیه ناشران اسرائیلی، مخالفت خود را با سلب مالکیت فلسطینیان به دست دولت اسرائیل اعلام کردند و در مقابل، نویسندگانی نیز کارزاری در مخالفت با آن به راه انداختند.

آنها با امضای نامه‌ای که در تاریخ ۲۸ اکتبر (۷ آبان) منتشر شد، توضیح داده‌اند که صنعت نشر با «عمیق‌ترین بحران اخلاقی، سیاسی و فرهنگی در قرن بیست و یکم» روبروست. نویسندگانی از جمله برندگان جایزه نوبل، جایزه پولیتزر و سالی رونی این کارزار را امضا کرده و به بزرگترین بایکوت فرهنگی تاریخ علیه صنعت نشر اسرائیل پیوسته‌اند.

@sociologyofislamiccountries20
↪️ @commac

🔺️ کمک چند هزار میلیاردی به خانواده‌ها با حذف فیلترینگ

رئیس انجمن تجارت الکترونیک تهران:
🔸 حدود ۸۳ درصد از کاربران اینترنتی کشور از فیلترشکن استفاده می‌کنند، این رقم برابر با تحمیل هزینه‌ چندهزار میلیاردی به مردم و اپراتورهاست
🔸 با حذف فیلترینگ این هزینه‌ تحمیل‌شده به چرخه‌ اقتصاد دیجیتال و سبد خانوار برمی‌گردد./ایلنا
@khabarfarda_ir
↪️ @commac

🟢حالت صوتی پیشرفته هوش مصنوعی ChatGPT برای رایانه‌های شخصی و مک عرضه شد

🔹شرکت OpenAI اعلام کرد که با ادغام جدید حالت صوتی پیشرفته، اکنون می‌توانید مستقیماً از طریق رایانه شخصی یا مک خود با هوش مصنوعی ChatGPT صحبت کنید.
🔹این ویژگی که در ابتدا در رویداد به‌روزرسانی بهار OpenAI معرفی شد، در ماه جولای برای آزمایش‌کنندگان بتا منتشر و در اواخر سپتامبر برای مشترکین پریمیوم عرضه گردید. OpenAI در پستی که در اکتبر در پلتفرم X منتشر کرد، اعلام کرد که «کاربران رایگان نیز نگاهی گذرا به صدای پیشرفته خواهند داشت» و افزود که کاربران اشتراک پلاس و رایگان در اتحادیه اروپا را از اخبار بعدی مطلع خواهد کرد.
🖥 @IT_Fouri
↪️ @commac

💢فیلترینگ؛ جراحیِ مغز با آچار
✍🏻علی شاکر|پژوهشگر ارتباطات و هوش مصنوعی

🔹هر وقت یک مکانیک با آچار چرخ توانست جراحی مغز انجام دهد، فیلترینگ کنونی اینترنت نیز می‌تواند به وضعیت کنونی خود ادامه دهد. حامیان وضعیت فیلترینگ موجود، از خطرهای محتوای غیراخلاقی برای کودکان می‌گویند. همچنین بحث امنیت مطرح می‌شود.

🔸حاکمیت‌ها می‌توانند همین‌قدر دغدغه‌مند و خوش‌نیت باشند، ولی راه‌حل‌هایی برای وضعیت موجود ارائه کنند که در عمل باعث از دست رفتن سرمایه‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است.

🔹از منظر ترمودینامیک، جامعه یک سیستم پیچیده و پویاست که هر عنصری بر دیگری تأثیر می‌گذارد. به شکلی استعاری وضعیت حیات در جامعه به عنوان یک موجود زنده، شبیه حرکت مداوم پیکسل‌ها روی صفحه‌ی نمایش تلفن همراه است. دریافت اطلاعات به کمک روشن و خاموش شدن الگوهایی از پیکسل‌های روی صفحه صورت می‌گیرد و ما می‌توانیم تغییرات و تفاوت چیزها را از هم تشخیص دهیم.

🔸تصویر این صفحه‌ی نمایش مدام تغییر می‌کند و مشکل اینجاست که این تغییر تدریجی است. کافی است عکس‌های تولد خود را کنار هم تدوین کنیم تا متوجه این تغییر مداوم در بدن خودمان شویم. برخی ما در این وضعیت شبیه گربه‌ای عمل می‌کنیم که می‌خواهد موش روی صفحه نمایش را شکار کند. برخی از تصمیم‌گیرندگان نیز می‌خواهند تصویر منظم از جامعه‌ی خود را حفظ کنند و نگه دارند. چنین چیزی ناممکن است نه از این نظر که رسیدن به نظم کار سختی است از این لحاظ که ما پیوسته در وضعیت بی‌نظمی-تعادل هستیم و تعادل از دل بی‌نظمی و بی‌نظمی از دل تعادل بیرون می‌آید.

🔹اینجاست که باید گفت آنتروپی سیستم مدام بیشتر و بیشتر می‌شود، ولی در همین حال نیز شاهد نظم-بی‌نظمی‌های بی‌نهایتی هستیم که به نگاه تمرکزگرا و ایستای انسان می‌خندد؛ چون ما به عنوان یک گونه‌ و بخشی از طبیعت نمی‌توانیم سیستم را از تغییرات مداوم باز داریم. هر زمان هم سعی کردیم این نظم را دستکاری کنیم، سیستم به طور سخت‌تری جامعه را به سمت تعادل سوق داده است. در واقع سوژه‌ها و اُبژه‌ها در جامعه مدام در حال تعامل و اندرکنش‌های بی‌نهایتی با هم هستند که هم باعث بی‌نظمی می‌شود و هم نظم‌های نوینی را شکل می‌دهد.

🔸فناوری‌ یک عنصر آنتروپیک در جامعه است. چون می‌تواند سطح بهره‌وری انرژی را افزایش دهد و با تبدیل انرژی به ماده، ادامه‌ی حیات را ممکن می‌سازد. اینترنت نیز از این قاعده مستثنی نیست. بنابراین نمی‌توان انتظار داشت که شبکه‌های روابط واقعی با شکل‌گیری شبکه‌های مجازی آنتروپیک یا بی‌نظم نشود. این بی‌نظمی قاعده‌ی حیات است. ولی اگر آن را نپذیریم و بر فرض بخواهیم با بهانه‌های مختلف جلو آن را بگیریم، نه‌تنها نظم جدیدی پدید نمی‌آورد بلکه سیستم را مجبور می‌کند که تمام انرژی خود را صرف بازگشت به وضعیت متعادل کند.

🔹به طبع هیچ حاکمیتی در دنیا با امنیت خود شوخی ندارد. تاریخچه‌ی حکومت‌ها هم نشان می‌دهد که ما در سرزمین‌هایی که نخستین تمدن‌های اولیه شکل گرفتند، بخشی از آزادی خود را به کسانی دادیم که از محصولات کشاورزی که انبار کردیم محافظت کنند.

🔸چون انسانی که زندگی شکارگر-جست‌وجوگری خود را کنار گذاشته، حالا هر صبح نمی‌تواند دستش را دراز و گندم، جو و برنج دِرو کند. این محصولات در بخش‌های خاصی از سال رشد می‌کنند پس باید آن را انبار می‌کردیم تا بتوانیم زنده بمانیم و مسئول محافظت و امنیت غذای ما ارتش و حکومت‌های اولیه بودند.

🔹برای چند هزار سال چالش‌های امنیتی علیه حکومت‌ها کم و بیش به هم شباهت داشت. تا اینکه انسان ابزارساز پس از تحولات فکری رنسانس تصمیم می‌گیرد در مرکز عالم بایستد و خودخواهانه همه‌چیز را برای اشرف مخلوقات بخواهد و فناوری در این دوران به کمک آمد.


🔻ادامه این یادداشت را در این لینک بخوانید.
📲 @socialMediaAnalysis
↪️ @commac

مرگبارترین مناطق جهان برای روزنامه‌نگاران

بر اساس اعلام گزارشگران بدون مرز (RSF) از ابتدای سال 2024 تاکنون 47 فعال رسانه‌ای به دلیل فعالیت‌های روزنامه‌نگاری کشته شده‌اند.

مرگبارترین مکان برای روزنامه نگاران در سال گذشته مربوط به سرزمین‌های فلسطینی بود که در 10 ماهه اول سال 14 مورد مرگ روزنامه‌نگاران در این منطقه ثبت شده است.

از ابتدای سال 2024 تا به امروز پاکستان با 6 مورد مرگ، بنگلادش با 5 مورد، مکزیک با 4 مورد، سودان، میانمار و عراق هر کدام با 3 مورد و اوکراین و کلمبیا هر کدام دو مورد مرگ به ترتیب بیشترین روزنامه‌نگاران کشته شده را ثبت کرده‌اند.

در هر کدام از کشورهای چاد، جمهوری دموکراتیک کنگو، هندوراس، روسیه و ترکمنستان هم مرگ یک روزنامه‌نگار ثبت شده است.

در حال حاضر 111 روزنامه‌نگار در فهرست «ناپدیدشدگان» قرار دارند که بیشترین تعداد این ناپدیدشدگان در مکزیک (31 نفر)، سوریه (9نفر)، روسیه (6نفر) و کوزوو (5) ثبت شده است.

این آمار مربوط به مواردی‌ست که توسط RSF به عنوان مرگ مرتبط با کار روزنامه‌نگاری آنها ثبت شده است. به همین دلیل این ارقام کم به نظر می‌رسند و احتمالا اعداد باید بزرگ‌تر از این باشند.


✍️فاطمه لطفی
@NewJournalism
↪️ @commac

💢واکنش‌های توییتری به رفع ممنوعیت واردات آیفون: شایعه تعرفه ۹۶ درصدی جای خبر رفع ممنوعیت واردات آیفون را گرفت!

🔹انتشار خبر رفع ممنوعیت واردات آیفون در روز چهارشنبه ۹ آبان ماه، و به‌دنبال آن انتشار نامه‌ای مبنی بر اعمال تعرفه ۹۶ درصدی برای آن، یکی از ترندهای اصلی توییتر در آن روز بود. بر این اساس، در روزهای ۹ و ۱۰ آبان ماه، بیش از ۳۲ هزار توییت و ریتوییت با ۴۱۰ هزار لایک و ۱۴ میلیون بازدید منتشر شد. علی‌رغم آن که موضوع تعرفه در همان روزها توسط سخنگوی دولت تکذیب شد، اما داده‌ها نشان می‌دهد که در فضای توییتر موضوع تعرفه ۹۶درصدی به‌مراتب بیشتر از اصل خبر رفع ممنوعیت واردات آیفون مورد توجه قرار گرفت.

🔸شبکه بازنشر توییت‌های منتشر شده در این خصوص (تصویر زیر) نشان می‌دهد که واکنش‌ها به حل رجیستری آیفون و تعرفه آن در توییتر، انتقادی بوده است و طیف‌ها و گروه‌های مختلف به آن واکنش نشان داده‌اند. بر همین اساس، ۳۴٪ درصد از شبکه را کاربران انقلابی و اصولگرا تشکیل داده‌اند که توأمان از دستاوردسازی رفع رجیستری و همچنین تعرفه ۹۶ درصدی آیفون انتقاد کرده‌اند.

🔹پس از آن، طیفی از کاربران منتقد (رنگ سبز) با داشتن ۲۹٪ سهم از شبکه، دومین گروهی بوده‌اند که به این موضوع واکنش داده‌اند؛ در میان این کاربران، از اصلاح‌طلب و تحول‌خواه، تا روزمره‌نویس و فعال حوزه فناوری دیده می‌شود. عمده انتقاد مطرح‌شده از سمت این کاربران متوجه تعرفه ۹۶ درصدی آیفون بوده است. کاربران برانداز و مخالف جمهوری اسلامی نیز ۲۳٪ از شبکه را تشکیل داده و آن‌ها نیز از تعرفه ۹۶ درصدی انتقاد کرده‌اند.

🔸در نهایت حامیان دولت و جریانی که از رفع مشکل آیفون استقبال کرده است، تنها ۱۴٪ از شبکه را شکل داده است؛ اکانت ستار هاشمی نیز در میان این خوشه دیده می‌شود.

🔹این موضوع نشان می‌دهد که در فضای توییتر، مسأله رفع ممنوعیت واردات آیفون جای خود را به انتقاد از تعرفه ۹۶ درصدی آن داده است و عملا در میان فعالان حوزه فناوری و فعالان سیاسی، این تصمیم دولت چندان «دستاورد» تلقی نشده و حتی دستاوردسازی از آن مورد انتقاد قرار گرفته است.

📲 @socialMediaAnalysis

بخش اول


واشنگتن پست و بی طرفی در انتخابات امریکا / رسانه،‌ حزب نیست

✍🏼 رضا غبیشاوی - عصرایران

موضع گیری صریح رسانه در حمایت از یک کاندیدای انتخابات، اقدامی نادرست و تیشه به ریشه زدن رسانه است.
انتخابات امریکا دوباره بحث و جدل ها  را درباره اعلام حمایت رسانه ها از یک کاندیدای مشخص دوباره مطرح کرده است. اینکه رسانه ها باید وارد حمایت از کاندیداها شوند یا نشوند؟ آیا این اقدام صحیح است یا نه و چرا؟
اکثر مطبوعات مهم امریکا از یکی از دو کاندیدای اصلی انتخابات اعلام حمایت می کنند. با این حال امسال،‌ روزنامه واشنگتن‌پست برای اولین بار از ورود به حمایت از یک کاندیدای انتخابات، خودداری کرد و گفت که بی طرف می ماند.  این در حالی است که هر ساله روزنامه واشنگتن پست در کنار دیگر رسانه های مهم از جمله نیویورک تایمز از کاندیدای دموکرات،‌حمایت می کردند.

سکوت واشنگتن پست در برابر حمایت از کاندیداهای انتخابات امریکا باعث جنجال و رویارویی داخلی در این روزنامه شد. جمع مهمی از روزنامه نگاران در این روزنامه، تصمیم به سکوت  و بیطرفی را قبول نکرده اند و به صراحت با این تصمیم مخالفت کرده اند. 
این مخالفت با سکوت حتی به مخاطبان جدی واشنگتن پست هم رسید تا جایی که حدود 200 هزار نفر از مشترکین روزنامه،  اشتراک خود را لغو کردند.

اولین بی طرفی واشنگتن پست بعد از 40 سال

داستان از این قرار است که روزنامه واشنگتن پست متعلق به میلیاردر  امریکایی و مالک آمازون "جف بزوس" روز جمعه اعلام کرد از کامالا هریس نامزد دموکرات یا دونالد ترامپ جمهوری خواه، نامزدهای انتخابات ریاست آمریکا حمایت نخواهد کرد. 
این اتفاق با دخالت جف بزوس مالک روزنامه رخ داد. این در حالی است که همه انتظار داشتند به مانند سال های قبل، روزنامه از کاندیدای دموکرات یعنی هریس حمایت می کند.
رئیس اجرایی روزنامه (ویلیام لوئیس) در حمایت از این تصمیم گفت این نشان دهنده بازگشت "به ریشه های ما در عدم حمایت از نامزدهای ریاست جمهوری است."

"مارتی بارون" سردبیر سابق واشنگتن پست اما علیه این بی طرفی روزنامه موضع گیری و انتقاد کرد.
او به آنچه "بزدلی" روزنامه توصیف کرد، حمله کرد و گفت "دموکراسی قربانی آن خواهد شد". او گفت ترامپ این تصمیم روزنامه را به عنوان "دعوت برای اعمال ارعاب بیشتر" علیه بزوس خواهد دید.
از زمانی که واشنگتن پست اعلام کرد از هریس یا ترامپ حمایت نخواهد کرد بیش از 200  هزار نفر اشتراک خود را در این روزنامه لغو کرده اند. یک سوم از اعضای هیئت تحریریه روزنامه هم در اعتراض به این موضوع استعفا داده اند.

لغو اشتراک حدود 200 هزار مشترک در روزنامه، معادل 8 درصد اشتراک های واشنگتن پست است. چنین ضرر بزرگی به رسانه ای است که در حال حاضر با مشکلات مالی مواجه است. واشنگتن پست در سال گذشته بیش از 2.5 میلیون مشترک داشت که اکثر آنها به صورت آنلاین بودند.
واشنگتن پست  پس از نیویورک تایمز و وال استریت ژورنال سومین روزنامه پرتیراژ امریکاست.
در طول چهار دهه گذشته، هیات تحریریه روزنامه واشنگتن پست به طور مداوم در انتخابات ریاست حکومت امریکا، از  یک نامزد حمایت کرده است که همگی دموکرات بوده اند. حالا اما واشنگتن پست تصمیم گرفت در یکی از دوقطبی ترین انتخابات تاریخ ایالات متحده بی طرف باقی بماند.اگرچه روزنامه‌ها نفوذی را که قبلا داشتند از دست داده‌اند اما واشنگتن پست با شعار «دموکراسی در تاریکی می‌میرد»  همچنان نفوذ قابل‌توجهی را در میان نخبگان پایتخت آمریکا حفظ کرده است.

قبل از این "لس آنجلس تایمز" یکی از روزنامه‌های مهم آمریکایی نیز اقدام مشابه انجام داد. "ماریل گارزا" سردبیر لس آنجلس تایمز روز چهارشنبه گذشته استعفای خود را اعلام کرد. استعفا در اعتراض به اقدام مالک روزنامه در جلوگیری از حمایت از تحریریه روزنامه از هریس انجام شد.
در مقابل، نیویورک تایمز سپتامبر گذشته حمایت خود از را هریس اعلام و او را "تنها گزینه ملی برای ریاست" توصیف کرد.
 روزنامه نیویورک پست متعلق به روپرت مرداک هم روز جمعه از ترامپ جمهوری خواه، حمایت و اعلام کرد "آمریکا امروز آماده است تا دونالد ترامپ قهرمان را به ریاست بازگرداند."

موضوع حمایت کردن یا نکردن رسانه از کاندیدای انتخابات و ورود مصداقی رسانه به انتخابات،‌ محدود به امریکا نیست و تقریبا در همه کشورهایی که انتخابات واقعی یا معنی داری برگزار می شود محل بحث و جدل بسیار است. در این زمینه،‌ رسانه های قدیمی و معتبر اروپایی،‌ معمولا از ورود مستقیم به حمایت از کاندیداهای انتخابات خودداری می کنند. رسانه های حرفه ای تر به طور کامل مستقیم و غیرمستقیم دخالت یا موضع گیری نمی کنند.
در واقع می توان به دو گرایش اشاره کرد. گرایش امریکایی که بسیاری از روزنامه ها وارد حمایت از یک کاندیدا می شوند و گرایش اروپایی که از چنین حرکتی خودداری می کنند.

asriran.com/004EoT
↪️ @commac