از دیپ فیک زندگان تا جعل هویت مردگان!

مریم سلیمی دکترای علوم ارتباطات

هفت صبح: تصور کنید ۲۰ سال دیگر فرزند یا حتی نوه تان با آواتار «شما» حرف بزند، آواتاری که هرگز ندیده‌اید، رضایت به ساخت و استفاده از آن نداده‌اید و شاید حتی مخالف همه ارزش‌هایتان هم باشد. این دیگر تخیل نیست؛ همین امروز نیز برای برخی با چند دلار در ماه قابل خرید است.
🔺فناوریهایی که اقدام به بازآفرینی درگذشتگان می کنند، به ظاهر به تسهیل سوگ یا حفظ خاطره کمک می کنند و در اصل به بروز چالشهایی از جمله خلق هویت جعلی، تجاری سازی فقدان، سودجویی از دلتنگیها، احساسات و غم افراد سوگوار و... منجر می شوند که خود نقطه آغاز این نقد است.
🔺حرکتهای این چنینی با همه نقدها، کم کم به امری طبیعی تبدیل می شوند و به روزهایی می رسیم که آواتارها ما را نمایندگی کرده و بخشی از میراث دیجیتال خانوادگی می شویم، مانند آلبومهای قدیمی. ولی این بار، آواتارها حرفهای بسیاری خواهند داشت که بخشی از داده های واقعی بهره گرفته و برخی نیز از آنچه هوش مصنوعی حکم کند. در ادامه به برخی چالشهای اینگونه فناوریها اشاره شده است:
https://7sobh.com/fa/tiny/news-644050

@graphicnews
📍@commac

اینستاگرام شروع به بستن حساب‌های نوجوانان استرالیایی کرد


اینستاگرام از بستن حساب‌های نوجوانان استرالیایی پیش از اجرای ممنوعیت استفاده کودکان این کشور از شبکه‌های اجتماعی خبر داد.

به گزارش بی بی سی، نوجوانان کم‌سن‌تر استرالیایی در شبکه‌های اجتماعی اینستاگرام، فیس‌بوک و تردز پیام‌هایی دریافت کرده‌اند مبنی بر این که حساب‌هایشان به‌زودی بسته خواهد شد؛ این اقدام در آستانه اجرای ممنوعیت استفاده افراد زیر ۱۶ سال از شبکه‌های اجتماعی در این کشور صورت می‌گیرد.

متا، شرکت مالک هر سه شبکه اجتماعی، اعلام کرده است از طریق پیامک، ایمیل و پیام‌های درون‌برنامه‌ای به کاربرانی که تصور می‌کند بین ۱۳ تا ۱۵ سال دارند اطلاع داده است که فرآیند غیرفعال‌سازی حساب‌هایشان از چهارم دسامبر (دو هفته دیگر) آغاز می‌شود.

این ممنوعیت در استرالیا از ۱۰ دسامبر لازم‌الاجرا می‌شود. این قانون چندین پلتفرم از جمله تیک‌تاک، یوتیوب، ایکس و ردیت را نیز دربر می‌گیرد.

آنتونی آلبانیزی، نخست‌وزیر استرالیا، این ممنوعیت «پیشگامانه» را با هدف «اجازه دادن به کودکان برای کودک بودن» توصیف کرد.

متا و دیگر شرکت‌ها با این قانون مخالف‌اند اما گفته‌اند که از آن تبعیت خواهند کرد. نهاد ناظر بر فضای مجازی استرالیا برآورد کرده است که حدود ۱۵۰ هزار کاربر فیس‌بوک و ۳۵۰ هزار کاربر اینستاگرام در بازه سنی ۱۳ تا ۱۵ سال قرار دارند.

از ۴ دسامبر، افراد زیر ۱۶ سال دیگر نمی‌توانند در پلتفرم‌های متا حساب کاربری ایجاد کنند.

این شرکت اعلام کرده از نوجوانان خواسته است اطلاعات تماس خود را به‌روزرسانی کنند تا در زمانی که مجاز به باز کردن حساب شدند مطلع شوند.

آن‌ها می‌توانند پیش از بسته شدن حسابشان، پست‌ها، ویدیوها و پیام‌های خود را دانلود و ذخیره کنند.

متا گفت نوجوانانی که ادعا می‌کنند برای استفاده از اینستاگرام، فیس‌بوک و تردز به اندازهٔ کافی بزرگ‌اند، می‌توانند از طریق گرفتن «سلفی ویدیویی» برای تشخیص سن چهره، این محدودیت را به چالش بکشند.

آن‌ها همچنین می‌توانند گواهینامه رانندگی یا سایر مدارک هویتی دولتی ارائه دهند.

تمام این روش‌های احراز سن اوایل امسال از سوی «طرح صدور گواهی بررسی سن» در بریتانیا، در گزارشی که به سفارش دولت استرالیا تهیه شده بود، آزمایش شد.

این موسسه اعلام کرد هر روش مزایایی دارد، اما «هیچ راه‌حل فراگیری نیافتیم که برای تمام موارد قابل‌کاربرد باشد و هیچ روشی نیز تضمین‌شده و موثر در همه شرایط نبود».

پلتفرم‌هایی که قدم‌های «منطقی» برای مسدود کردن دسترسی افراد زیر ۱۶ سال برندارند با جریمه‌هایی تا ۵۰ میلیون دلار استرالیا روبه‌رو می‌شوند.

آنتیگونی دیویس، معاون رئیس و مدیر جهانی ایمنی متا، به رویترز گفت: «در حالی که برای حذف تمام کاربرانی که باور داریم زیر ۱۶ سال هستند تا ۱۰ دسامبر تلاش می‌کنیم، انطباق کامل با قانون فرایندی چندلایه و مداوم خواهد بود.»

متا مایل است قانونی وضع شود که بر اساس آن افراد زیر ۱۶ سال تنها با اجازهٔ والدین بتوانند اپلیکیشن‌های شبکه اجتماعی را دانلود کنند.

این شرکت به شبکهٔ استرالیایی «نیوز۷» گفت: «نوجوان‌ها باهوش‌اند و ممکن است برای دور زدن ابزارهای تشخیص سن تلاش کنند تا به خدمات محدود‌شده دسترسی پیدا کنند.»

اما افزود: «ما متعهد به انجام الزامات قانونی هستیم و اقدامات لازم را برای انطباق با قانون انجام می‌دهیم.»

جولی اینمن‌گرنت، کمیسر ایمنی آنلاین استرالیا، گفت هدف این ممنوعیت محافظت از نوجوانان «در برابر فشارها و خطراتی است که ممکن است هنگام استفاده از حساب‌های شبکه‌های اجتماعی با آن روبه‌رو شوند».

در حرکتی که به‌نظر می‌رسد برای خارج شدن از شمول این ممنوعیت باشد، پلتفرم بازی روبلکس این هفته اعلام کرد کودکان زیر ۱۶ سال دیگر نخواهند توانست با غریبه‌های بزرگسال چت کنند.

احراز سن اجباری برای حساب‌هایی که از قابلیت چت استفاده می‌کنند از دسامبر در استرالیا، نیوزیلند و هلند آغاز می‌شود و از ژانویه برای سایر نقاط جهان اجرا خواهد شد.

@NewJournalism
📍@commac

*دولت، این همه رسانه و نهاد اطلاع‌رسانی می‌خواهد چه کار؟*

محمد مهاجری در خبرآنلاین نوشت:

🔹مدتی پیش آقای پزشکیان در مراسمی گفت:نهاد ریاست جمهوری 4000 پرسنل دارد؛ اگر این تعداد به 400نفر برسد کارها بهتر پیش می رود

🔹به جرات می توان گفت کار همه صدها پرسنلی را که در طبقات متعدد ساختمانهای ریاست جمهوری به امر اطلاع رسانی شاغلند یک سایت خبری بخش خصوصی با هزینه ای بسیار ناچیز انجام می دهد

🔹 به عبارت دیگر این تشکیلات پرطمراق اگر به یک مجموعه حداکثر 20نفری واگذار شود نتیجه اش قطعا بهتر خواهد بود. این را به تجربه حدود 40 ساله می گویم.

🔹هرچند می دانم همین چندسطر هم با گلایه شدید دوستان مواجه شده اما اجازه بدهید به جهت تتمیم گلایه ها! این را هم بیفزایم که نقد متوجه برخی رسانه های دولتی از جمله خبرگزاریهای ایرنا، ایسنا و روزنامه ایران هم هست.

🔹 تشکیلاتی پرجمعیت که واقعا بهره بالایی ندارند. نهادها و سازماهای حاکمیتی دیگر نیز رسانه های متعدد بسیار پرهزینه دارند که چون مستقیما ربطی به دولت ندارند از آنها درمی گذرم، هرچند که بودجه های سرسام اورشان از جیب ملت می رود.
بانگ بوشهر را در این کانال ها دنبال کنید👇

https://chat.whatsapp.com/KP8XXV4yPFO1xfRIKduxM2?mode=ac_t

https://news.1rj.ru/str/Bang_bu/1

https://eitaa.com/bangbushehr
↪️ @commac

گزارش ایرنا از گوشه‌های کمتر دیده شده کتابخانه ملی؛
🎥سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران؛ جهانی بنشسته در گوشه‌ای

🔹سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، فراتر از تالاری برای مطالعه، حافظ گنجینه‌هایی است که از نسخه‌های خطی قرون نخستین تا آرشیو گسترده نشریات، ابعاد ناشناخته‌ای از میراث مکتوب کشور را آشکار می‌کنند.

🔹یکی از گنجینه‌های مهم کتابخانه ملی، در تالار خوارزمی است، جایی که زیر نظر اداره کل حفاظت و نگهداری گنجینه نسخ خطی کتابخانه ملی، بیش از ۴۱ هزار نسخه خطی، ۳۵ هزار نسخه چاپ‌سنگی، بیش از ۷۰۰ تابلوی نقاشی، خوش‌نویسی و ادوات و آلات مربوط به کتابت و کتاب‌آرایی در مخازن آن نگهداری می‌شود.

🔹قدیمی‌ترین نسخه خطی کتابخانه ملی به قرن چهارم برمی‌گردد.

🔹تالار خواجه‌نصیر طوسی، بخش مهم دیگری از کتابخانه ملی است که انباشته ارزشمند آن کمتر مورد توجه بوده است، مخزنی که آرشیو بزرگی از نشریات گوناگون به زبان‌های فارسی، لاتین و عربی است و بیش از ۱۷ هزار و ۵۰۰ عنوان نشریه در حدود ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار نسخه در قالب روزنامه، مجله، خبرنامه، ویژه‌نامه، نشریه دانشجویی و حتی گاهنامه از زمان آغاز کار مطبوعات در ایران، یعنی دوره قاجار تا به امروز گردآوری شده‌است.

🔹هر گوشه از سازمان اسناد و کتابخانه ملی، دریچه‌ای به ژرفای فرهنگ ایران زمین است.

لینک خبر
tv.irna.ir
@IRNA_1313
↪️ @commac

🔸صالحی: کتابفروشی ها باشگاه فرهنگی هستند

🔹وزیر فرهتگ و ارشاد اسلامی در حاشیه بازدید از کتابفروشی خایدالو خرم آباد در گفت و گو با ایرنا بیان کرد: کتابفروشی ها باشگاه فرهنگی هستند و در شهرستان ها پاتوق اهل فرهنگ محسوب می شوند.

🔹وی با بیان اینکه انتقال کتاب‌ و عناوین خوب به شهرستان ها از مسئولیت کتابخانه های پویا است اظهار داشت: کتابفروشی های فصلی و مجازی فرصت هایی برای توسعه فرهنگ کتابخوانی هستند.

🔹وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی همچنین به اختتامیه سی و هفتمین جشنواره تئاتر در بروجرد با حضور ۶۰ گروه اشاره کرد و افزود: تئاتر لرستان یکی از تئاترهای قدیمی کشور است که در حوزه های مختلف تعزیه و نقالی جایگاه رفیعی داشته و در حوزه تئاتر نوین نیز فعال است و پشتوانه فرهنگی دینی و تاریخی استان را دارد.

لینک خبر
tv.irna.ir
@IRNA_1313
↪️ @commac

🔷 در یک چشم به‌هم‌زدن، کیفیت زندگی بشر زیرورو شد

🔹 چرا بعضی جوامع از دیگران عقب ماندند؟

🔸 تصور کنید چند نفر از ۲۰۰۰ سال پیش در ماشین زمان بنشینند و به سال ۱۸۰۰ سفر کنند. بی‌تردید دیوارهای جدید و باشکوه شهرها، رشد چشمگیر جمعیت، و نوآوری‌های جدیدْ آن‌ها را به وجد می‌آورد. اما با وجود این تفاوت‌ها، مسافران زمانِ قصۀ ما به‌راحتی می‌توانند خودشان را با شرایط جدید وفق دهند؛ می‌توانند همان شغلی را که در زندگی قبلی داشتند از سر بگیرند و به‌راحتی روزگار بگذرانند، زیرا دانش و مهارت‌هایی که در زمان باستان آموخته‌اند در آستانۀ قرن نوزدهم نیز به درد می‌خورَد.

🔸 اما فرض کنید مسافران قصۀ ما دوباره در ماشین زمان بنشینند و دویست سال دیگر جلو بیایند، به اوایل قرن ۲۱؛ از حیرت خشکشان خواهد زد. حالا مهارت‌هایشان منسوخ شده و صرفاً ابتدایی‌ترین پیش‌نیازِ اکثر شغل‌هاست. فناوری‌های زندگی روزمره در نظرشان شبیه جادوست.

🔸 طی چند قرن گذشته، هستیِ ما دگرگون شده و کیفیت زندگی بشر عملاً یک‌شبه بهبود چشمگیری یافته است. تصورِ دنیایی که پشت سر گذاشته‌ایم برای ما دشوار است. هابز در توصیف آن دنیا می‌گوید زندگی انسان «کریه، وحشیانه و کوتاه» بود. در آن روزگار، یک‌چهارم از نوزادان تا قبل از یک‌سالگی بر اثر سرما، گرسنگی و انواع بیماری‌ها می‌مردند، بسیاری از زنان هنگام زایمان جان خود را از دست می‌دادند و عمر افراد به‌ندرت از چهل سال فراتر می‌رفت. بسیاری از موانعی که امروزه افراد با آن‌ها مواجه‌اند، درمقابل سختی‌ها و فجایعی که اجدادِ نه‌چندان دورمان با آن‌ها روبه‌رو بودند، بچه‌بازی به نظر می‌رسد.

🔸 ما فکر می‌کنیم استانداردهای زندگی در تمام طول تاریخ بشر پیوسته در حال افزایش بوده، اما این باور غلط است. تکامل فناوری واقعاً فرایندی تدریجی بوده، اما وضعیت زندگی مردم، در طول فرایند تکامل، متناسب با تکامل فناوری بهبود نمی‌یافت. افزایش شگفت‌آور کیفیت زندگی مختص چند قرن اخیر و تحولی ناگهانی بوده است.

🔸 از آغاز قرن نوزدهم تا کنون، یعنی دوره‌ای تقریباً ۲۰۰ساله که در مقایسه با تاریخ هستیِ انسان مثل یک چشم‌برهم‌زدن است، امید به زندگی بیش از دو برابر شده و درآمد سرانه در مناطق توسعه‌یافته ۲۰ برابر و در کل دنیا ۱۴ برابر شده است. گاهی از یاد می‌بریم که این دوره در مقایسه با سایر دوران تاریخ چقدر استثنایی است. اما چرا؟ مگر انسان این ۲۰۰ سال چه تفاوتی با انسان اعصار قبلی دارد؟

🔸 این پرسشی است که اُدد گَلُر، استاد اقتصاد دانشگاه براون، در کتاب «سرگذشت انسان» به آن پاسخ می‌دهد: چه اتفاقی افتاد که بشر یک‌شبه پرش کرد؟

🔸 گَلر در این کتاب به‌دنبال پاسخ‌دادن به سؤال دیگری هم هست: چرا برخی جوامع توانستند زودتر و بلندتر از سایر جوامع بپرند؟ به بیان دیگر: نابرابری میان ملت‌ها چگونه پدید آمد؟

🔸 گلر برای پاسخ‌دادن به این دو سؤال روایت مختصر اما مفیدی از تاریخ ۳۰۰هزارسالۀ نوع بشر ارائه می‌دهد، روایتی که خواندنش هم جذاب است و هم شما را به فکر فرو خواهد برد.

🔺 کتاب «سرگذشت انسان» را می‌توانید از سراسر کتاب‌فروشی‌های کشور تهیه کنید.

🔺همچنین برای مطالعۀ بخش‌هایی از کتاب و تهیۀ آن با تخفیف می‌توانید به فروشگاه اینترنتی ترجمان بروید.

🔗 لینک خرید:
https://B2n.ir/es7754

🔸سرگذشت انسان: خاستگاه‌های ثروت و نابرابری
✍🏻 نوشتۀ اُدِد گَلُر
✍🏻 ترجمۀ علیرضا شفیعی‌نسب
📚 ۲۳۲ صفحه؛ رقعی؛ جلد نرم؛ قیمت، همراه با تخفیف: ۲۲۹٫۵۰۰ تومان
↪️ @commac

زبان سرخ رسانه، چراغ خانه قدرت

در طول این سال‌ها، تعداد زیادی رسانه دولت‌ساخته، شامل خبرگزاریها، روزنامه‌های رنگارنگ و کانال های خبری متعدد با بودجه های کلان به منصه ظهور رسیدکه عمده وظیفه آنها، تأیید و توجیه سیاست ها، پاسخ به مخالفان و نیز بی‌اثرساختن قلمهای مستقل و ناهماهنگ با افکار قالبی بود.

رسانه آزاد تهدید نیست، بلکه فرصت است؛ فرصتی برای اصلاح درون‌زا، برای بازسازی اعتماد و برای دوام یک نظام سیاسی. رمز پایداری دولت‌ها در جهان امروز، وجود سازوکاری خوداصلاح‌گر از مسیر رسانه‌های مستقل و منتقد است. روزنامه‌نگاران صریح و حقیقت‌گو، دشمن نیستند. زبان سرخ آنان نعمتی بزرگ برای هر حکومت خردمند است.

آنان ‌که از سر ناآگاهی یا سوءتدبیر، نقد رسانه را مخل امنیت می‌پندارند، در حقیقت کشور را از مهم‌ترین پشتوانه استراتژیک خود محروم می‌سازند. دشمنان این سرزمین، از بستن دهان رسانه‌های آزاد و میدان‌دادن به دروغ‌گویان رسمی، بیش از هر سلاح دیگری بهره می‌برند، چرا که بی‌اعتمادسازی، همان نقطه‌ای است‌که امنیت‌ملی از درون تهی می‌شود.

حاکمیت و نهادهای مسئول بدانندکه مدارا و تحمل در برابر رسانه، نشانه ضعف نیست. نیت‌خوانی و برخورد سلیقه‌ای با رسانه‌ها، بریدن شریان‌های شفافیت است. متأسفانه برخی مراکز فراقانونی برای کنترل قلم‌های مستقل، در پستو نشسته‌اند و با عینک بدبینی، اهل رسانه را رصد می‌کنند. این رویکرد به نفع نظام نیست.

زبان سرخ روزنامه‌نگاران مستقل، گرچه گاه تلخ و گزنده به نظر می‌رسد، اما در حقیقت نوشداروی سلامت جامعه است. نقد صادقانه آنان، اگر مجال بروز یابد، پیش از آن‌که فساد ریشه بدواند و استخوان‌سوز شود، آن را از بن می‌خشکاند. تاریخ گواهی روشن است بر این حقیقت‌که هرگاه رسانه‌ها آزاد بوده‌اند، دولت‌ها از سقوط و فسادهای بزرگ در امان مانده‌اند.

در یک نوشته تحقیقی، دکتر محسنیان ‏راد، پژوهشگر ارتباطات، آورده‌که مطبوعات ایران از ابتدای انتشار، 80 سال در انحصار دولت، ابزار مدح و ثنای مقام‏ها و ماشین تبلیغاتی دولت بوده است. سپس حدود 19 سال، اگرچه انحصار دولت پایان یافته و ملت نیز مطبوعات منتشر می‌کردند، مجازات‏های غیرقانونی روزنامه‌‏نگاران و توقیف‌های متعدد، سبب شده بودکه آنها در شرایط خفقان به سر برند. داو

حدود 19 سال دیگر، اگرچه فشار مستقیم حکومت دیده نمی ‏شود، مجازات‏ های غیرقانونی، توقیف‏ های سلیقه ای و تبعیض‏ ها، منتهی به شکل گیری مطبوعات متعدد، خودسانسور و کم عمر شده است. حدود 29 سال نیز مطبوعاتی مشابه دوره خودسانسور اما به صورتی خنثی و غرب‏زده مشغول فعالیت بودند. در کل این مدت، فقط حدود 16 سال مطبوعات از آزادی برخوردار بودند که آن هم به دلیل نهادینه نشدن شرایط کار سالم در فضای آزادی، عملکرد آنها غالباً فرصت طلبانه و فحاشی بوده است.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، مطبوعات ایران توانستند برای اولین بار در تاریخ حیات خود، آزادی را آن گونه تجربه کنند که به جای فحاشی و تبدیل شدن به مطبوعات زرد، به اندیشه‌ورزی بپردازند. رسانه‌ها در دوره جنگ محدود شدند و چند روزنامه رسمی به همراه معدودی مجله باقی ماند. انتشار روزنامه سلام و مجلاتی چون آدینه، ایران فردا و بعدها پیام امروز، قدری فضا را تغییر داد، ولی نسیم آزادی بعد از دوم خرداد 76 وزیدن گرفت. در این دوره نسلی از روزنامه ‏نگاران حرفه ‏ای پا به عرصه گذاشتند و مطبوعات به مثابه رکن چهارم دموکراسی، در این دوره معنا یافت، اما افسوس که سرنوشت غم‏باری یافتند.

در طول این سال‌ها، تعداد زیادی رسانه دولت‌ساخته، شامل خبرگزاری‏ها، روزنامه‌های رنگارنگ و کانال‏ های خبری متعدد با بودجه‏ های‏ کلان به منصه ظهور رسیدکه عمده وظیفه آنها، تأیید و توجیه سیاست ‏ها، پاسخ به مخالفان و نیز بی‏‌اثرساختن قلم‏های مستقل و ناهماهنگ با افکار قالبی بود. محروم شدن کشور از قلم های صادق و منتقد و رشد رسانه‌های این چنینی و روزنامه نگاران دولتی، آواری از فسادهای کلان اقتصادی و سیاسی پدید آورد و تاثیر بزرگی بر بی‌اعتماد سازی مردم برجای نهاد.

شاید کسانی که زبان سرخ رسانه را برنتافتند و روزنامه‌نگاران را مجیزگو و زینت خواستند و برآن پای فشردند، امروز از کار خود پشیمان هستند و آرزو می ‏کنند که ای کاش، حرف تلخ اهل قلم را به جان و دل می خریدیم و امروز در برابر فساد اداری، چنین سرافکنده مردم و نگران آینده نمی شدیم.

رسانه، دیده‌بان قدرت است و اگر این کارکرد به انجام نرسد، خود نهاد قدرت، متضرر بزرگ خواهد بود. صاحبان قدرت، قدر زبان سرخ رسانه های آزاد را بدانند. نگاه امنیتی به روزنامه‌نگاران جسور و بی‌پروا را بردارند و جای آن، دست حمایتگرانه بگذارند. قدرت اگر خردمند باشد، می‌داندکه تحمل رسانه، حفظ خویش است.

✍🏼 دکتر قادر باستانی تبریزی
عصر ایران
📍@commac

🎯 از چیزهای شکسته چه می‌توانیم بیاموزیم؟

🔴 زندگی ما با اشیای شکسته پیوند خورده است. دستۀ دری که چندسال است گیر می‌کند و به خودمان می‌گوییم بالاخره یک‌روزی باید درستش کنیم، دوربین عکاسی‌ای که زمین خورده و ترک برداشته، اما هنوز عکس می‌گیرد، یا کیف و کفشی که آسیب دیده، اما هنوز کار می‌کند. ما رابطه‌ای ویژه با این شکسته بسته‌ها پیدا می‌کنیم. انگار فقط خودمان از گذشته‌شان باخبریم و رازشان را می‌دانیم. به همین دلیل جای تعجب ندارد که خیلی از آدم‌ها نمی‌خواهند چیزهای شکسته‌شان را با چیزهای تازه جایگزین کنند.

🔴 حتی گاهی چیزهای شکسته از نسخۀ سالمشان بهترند. چیزهای شکسته ما را به مراقبت، شفقت و گشودگی فرامی‌خوانند. شاید وقت‌هایی که چیزی می‌شکند، تازه می‌شود آن را شناخت و ترمیم کرد.

🔴 فلسفه‌هایی هم هست که برای شکستگی معنا قائل‌اند، ازجمله سنت ژاپنی وابی‌سابی که زیبایی را در ناپایداری، کاستی و فرسودگی می‌بیند و به آن احترام می‌گذارد. به‌جای پاک‌کردن آثار گذر زمان، آن‌ها را می‌پذیرد و حتی گرامی می‌دارد. نمونهٔ بارزش هنر کینتسوگی است: فنجانی که شکسته با لاکی آمیخته به پودر طلا یا فلزات دیگر ترمیم می‌شود، طوری که ترک‌ها نه پنهان، بلکه برجسته و زیبا می‌شوند. این فنجان حالا داستانی از دوام، اصالت، پذیرش و مراقبت را روایت می‌کند.

🔴 از دیدگاه هایدگر، چیزی که از کار افتاده، اغلب بیش از چیز سالم در برابر ما «حاضر» می‌شود. دیگر نمی‌توانیم آن را نادیده بگیریم، به چشم می‌آید، بررسی‌اش می‌کنیم، و می‌کوشیم بفهمیم چطور می‌شود درستش کرد.

🔴 این موضوع نه فقط درمورد اشیا، بلکه دربارهٔ دیگر انسان‌ها، عرف‌های اجتماعی، روابط، نظریه‌های علمی و نهادها هم صدق می‌کند؛ تا وقتی چیزی کار می‌کند در ناآگاهی از آن به سر می‌بریم، اما وقتی می‌شکند ناگهان آگاه می‌شویم، پیگیرش می‌شویم، و تازه شروع می‌کنیم به فهمیدنش. و اگر در مسیر فهمیدن پیش برویم، به درکی تازه از دنیا می‌رسیم. نگاهی که به ما یادآور می‌شود، شاید همۀ ما انسان‌ها نیز به نوعی «اشیایی شکسته» هستیم، یا در مسیر شکستن قرار داریم. احتمالاً به این ترتیب، روادارتر و مقاوم‌تر خواهیم شد.

📌 آنچه خواندید مروری کوتاه است بر مطلب «از چیزهای شکسته چه می‌توانیم بیاموزیم؟» که در سی‌وششمین شمارۀ مجلۀ ترجمان علوم انسانی منتشر شده است. این مطلب گزارشی است از «What Can We Learn from Broken Things» که نوشتۀ جاشوا راتمن است و در تاریخ ۶ مۀ ۲۰۲۵ در وب‌سایت نیویورکر منتشر شده است.

📌 برای خرید شمارۀ ۳۶ مجلۀ ترجمان به لینک زیر مراجعه کنید:

https://B2n.ir/kz3315
↪️ @commac

🚫 چاپ کاغذی پایان‌نامه‌ها ممنوع شد

🔹وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، ممنوعیت چاپ کاغذی پایان‌نامه‌ها، رساله‌ها، گزارش‌های علمی و تکالیف درسی از سوی دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی را ابلاغ کرد.

🆔 @newnewsroom
↪️ @commac

🔵راهبردهای نوین صفحه‌آرایی در نسخه‌های چاپی و دیجیتال برای افزایش ماندگاری مخاطب

✍هنر طراحی صفحه/نادر تیموری

🌀نحوه‌ صفحه‌آرایی روزنامه نقش مهمی در ادامه‌ خواندن آن توسط افراد دارد. استراتژی‌های مدرن صفحه‌آرایی که توسط گرافیست های روزنامه بر آسان کردن و دنبال کردن مطلب و لذت‌بخش کردن خواندن آن تمرکز دارند.

🌀ین صفحه‌آرایی‌ها به خوانندگان کمک می‌کنند تا در طول داستان‌ها راهنمایی شوند و علاقه‌ آنها را حفظ کنند. روزنامه‌ها با بخش‌های واضح، استفاده‌ هوشمندانه از فضا و تیترهای قوی، می‌توانند توجه خوانندگان پرمشغله را به خود جلب کنند.

🔳متن کامل مطلب را در تارنمای

رسانه نگاران بخوانید

📱همراه با رسانه نگاران در فضای مجازی:

🔗سایت ▫️🔗اینستاگرام ▫️🔗واتساپ▫️🔗تلگرام
↪️ @commac

💢اثر پروانه‌ای: چگونه یک توئیت کم‌اهمیت رکوردهای توئیتر را شکست؟

🔹یکی از ویژگی‌های مهم توئیتر آن است که در آن کاربران بی‌نام‌ونشان نیز ممکن است جریان‌ساز شوند. یکی از نمونه‌های آن در هفته گذشته رخ داد. توئیتر فارسی در هفته گذشته تحت تأثیر یک توئیت به‌ظاهر کم اهمیت از کاربری با ۲۵۷ فالوئر بود. این کاربر در توئیتی نوشته بود:

دیت اول کارت کشیدم، دعوتِ من بود
دیت دوم گفتم بریم جنگل و بهش نگفتم چیزی میارم ولی غذا و تشکیلات و فلاسک چای ریختم تو کوله بردم و اینم دست گذاشت تو جیبش اومد؛
گفتم دیت سوم به نظرت کجا بریم؟
گفت: هر جا تو گفتی! (بِکَّن)
اومدم خونه قیچی کردم؛
خودتو میزنی به خنگی محبت‌ها گُل میکنه:)

🔸پس از این توئیت بود که به‌مرور موجی از واکنش‌ها به آن شکل گرفت؛ آنچنان که پس از گذشت یک هفته این توئیت به‌تنهایی ۷.۳ میلیون بار دیده شد و سایر توئیت‌های مربوط به آن نیز در مجموع بیش از ۱.۵ میلیون لایک و ۳۰ میلیون بازدید دریافت کرد.

🔹بررسی توئیت‌های منتشر شده نشان می‌دهد که کلیدواژه‌های «جنگل»، «دیت دوم»، «فلاسک» و «قیچی» از جمله کلیدواژه‌هایی بوده است که پیرامون این توئیت مورد توجه قرار گرفته است. داده‌های یکسال اخیر در توئیتر فارسی (نمودارهای فوق) نشان می‌دهد که رکورد بکارگیری این کلیداژه‌ها در توئیتر به‌واسطه این توئیت شکسته است. به‌تعبیر دیگر در هیچ مقطعی در یکسال اخیر، این کلیدواژه‌ها در توئیتر بکار نرفته بود.

🔸نکته جالب توجه راجع به کلمات «فلاسک» و «دیت دوم» است. در کل یکسال گذشته، به اندازه هفته اخیر توئیت با کلیدواژه «فلاسک» منتشر نشده است. همچنین مجموع لایک توئیت‌های حاوی کلیدواژه‌های «فلاسک» و «دیت دوم» در کل یکسال اخیر، به اندازه این یک هفته نبوده است. پرلایک‌ترین توئیت منتشر شده در این رابطه تصویری از تارزان در جنگل با فلاسک و زیرانداز است که برای آن نوشته شده «دیت دوم».

🔹این داده‌ها نشان می‌دهد یک توئیت ساده، منجر به یک طوفان در فضای توئیتر شد. شکسته شدن این رکوردها از یک توئیت به‌ظاهر کم اهمیت توسط کاربری که چندان فالوئر ندارد، بیانگر ظرفیت توئیتر در جریان‌سازی است. امری که در پلتفرم‌های دیگر کمتر دیده می‌شود.

🔸در سال‌های اخیر موضوعات مختلفی به‌همین صورت در توئیتر جریان ایجاد کرده و مورد توجه عموم کاربران قرار گرفته است. البته در موضوعات سیاسی، برخی توئیت‌ها توسط کاربران بی‌نام‌ونشان ممکن است با حمایت سازمان‌های سیاسی برجسته شود و عملا یک جریان دستکاری‌شده ساخته شود.

🔹اثر پروانه‌ای در پلتفرم‌های شبکه‌های اجتماعی پدیده‌ای است که تاکنون مورد توجه پژوهشگران مختلف قرار گرفته است (برای مثال بنگرید به کتاب آشفتگی سیاسی). در شبکه‌های اجتماعی، رفتارهای کوچک کاربران (مثل لایک یک پست یا نوشتن یک نظر کوتاه) می‌تواند الگوریتم‌ها را تحریک کند. الگوریتم‌ها این رفتار کوچک را بزرگ‌نمایی کرده و به میلیون‌ها کاربر دیگر نمایش می‌دهند. در نتیجه یک حرکت ساده می‌تواند به ترند شدن یک موضوع، شکل‌گیری جنبش اجتماعی یا حتی تغییر در افکار عمومی منجر شود.

📲@socialMediaAnalysis
↪️ @commac

✔️ جرم جدید در عصر دیجیتال؛ تولید محتوای جعلی با هوش مصنوعی

اگر شخصی با استفاده از هوش مصنوعی تصویری جعلی و مستهجن از شما بسازد و در فضای مجازی منتشر کند، چه اتفاقی می‌افتد؟ آیا قربانی می‌تواند غرامت دریافت کند و مجازات متخلفان چیست؟ پاسخ این پرسش‌ها را در گفت‌وگو با محمدحسین ساکت، وکیل پایه یک دادگستری بخوانید.

ساکت با تأکید بر صراحت قانون در حفظ عفت عمومی می‌گوید:«با هر ابزاری، اگر تصاویر مستهجن تهیه و پخش شود، جرم است. حتی اگر بزهکار با رضایت صاحب تصویر چنین محتوایی را تولید کرده و منتشر کند، از نظر جنبه‌ عمومیِ جرم، خلاف عفت و اخلاق بوده و قابل تعقیب است.»

او یادآور می‌شود که در این زمینه تفاوتی میان استفاده از ابزارهای سنتی و هوش مصنوعی وجود ندارد؛ چرا که در هر دو صورت، حرمت انسانی و حیثیت فرد مورد تجاوز قرار گرفته است.


Https://tavananews.ir
@tavananews_ir
🆔 @commac

#رسانه◽️دومین همایش ملی
🔸فرهنگ، رسانه و تحولات نسلی
دومین همایش ملی #فرهنگ، رسانه و تحولات نسلی در ایران: از جهان واقعی تا جهان مجازی به همت پژوهشکده مطالعات فرهنگی و ارتباطات پژوهشگاه علوم انسانی برگزار می‌شود.
علاقه‌مندان تا پنجم آذر ۱۴۰۴ امکان ارسال چکیده مقاله دارند.
* زمان برگزاری همایش ۲۸ بهمن ۱۴۰۴
برای اطلاعات بیشتر و ارسال چکیده مقالات: وبگاه همایش

📌سوء استفاده از هوش مصنوعی منجر به پیگرد قضایی شد

🔹برای اولین بار، یک کاربر هوش مصنوعی به دلیل نقض کپی رایت تحت پیگرد قانونی قرار گرفت. در ژاپن، مردی ۲۷ ساله به دلیل استفاده از Stable Diffusion برای بازآفرینی تصویر دارای کپی رایت و فروش آن به عنوان جلد کتاب، متهم شده است.

🔹پلیس ژاپن اعلام کرده که این فرد با دادن دستورات متعدد (حدود ۲۰ هزار دستور) به هوش مصنوعی، آن را وادار به بازتولید یک عکس خاص با قانون کپی رایت کرده است. این اولین پرونده در جهان است که در آن یک کاربر هوش مصنوعی به جای سازنده آن، با اتهامات مربوط به تولید اثر هنری با هوش مصنوعی مواجه می‌شود.

🔸برای مطالعه مشروح گزارش به روزنامه اینترنتی فراز مراجعه کنید

https://www.faraz.ir/fa/news/106988

اینستاگرام | توییتر | سایت | یوتیوب

@farazdaily
📍@commac

ایرانی‌ها ۳ برابر بیشتر از کتاب، در شبکه‌های اجتماعی متن می‌خوانند

✨ یافته‌های پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات نشان می‌دهد که ایرانی‌ها با بحران مطالعه روبه‌رو نیستند، بلکه عادت‌هایشان تغییر کرده است. مردم ایران روزانه به طور متوسط ۷۰.۴ دقیقه متن علمی و تحلیلی در شبکه‌های اجتماعی می‌خوانند که این میزان تقریباً سه برابر ۲۵.۵ دقیقه مطالعه کتاب‌های غیردرسی است. این پدیده به Micro-learning یا یادگیری خرد معروف است و نشان می‌دهد کاربران تشنه دانستن هستند، اما نه در فرمت کلاسیک کتاب کاغذی.

💡 علت این تغییر، تنها کمبود وقت نیست، بلکه توزیع زمان و عوامل اقتصادی هم نقش دارند. در حالی که ۲۲ درصد مردم اصلاً کتاب نمی‌خرند و بسیاری برای خرید کتاب هزینه کمی می‌کنند، شبکه‌های اجتماعی محتوا را رایگان در اختیارشان می‌گذارند. ناشران و سیاست‌گذاران فرهنگی باید بپذیرند که آینده در گرو محتوای دیجیتال است که روی صفحه‌های کوچک گوشی‌ها خوانده می‌شود، نه صرفاً در جلد کتاب‌های کاغذی. این گزارش زنگ بیداری برای بازار نشر است.

#ایران

🔗 گزارش کامل را در زومیت بخوانید

🆔 @thezoomit
↪️ @commac

"پاراسوشیال" به عنوان کلمه سال ۲۰۲۵ دیکشنری کمبریج انتخاب شد

علاقه به روابط یک طرفه که افراد با افراد مشهور، اینفلوئنسرها و چت‌بات‌های هوش مصنوعی برقرار می‌کنند را پاراسوشیال می‌گویند. همین امر باعث انتخاب این کلمه به عنوان کلمه سال ۲۰۲۵ دیکشنری کمبریج شده است.

بعد از اعلام خبر عروسی تیلور سویفت بسیاری از هواداران او واکنش نشان دادند و احساسات عمیقی را به او ابراز کردند با اینکه هرگز او را از نزدیک ندیده بودند. روانشناسان اینگونه ارتباط احساسی یک ‌طرفه را "پاراسوشیال" می‌گویند. در جهان امروز اینگونه احساسات، جای دوستی‌ها و روابط واقعی را گرفته است که می‌تواند نگران‌کننده باشد.

#روانشناسی #ارتباط_مجازی

🌐آخرین اخبار علمی و آموزشی در

▫️@virauniversitycom