#بهتراست_بدانیم | #سيب_زمينى

سالاد الویه را بیش از 2 روز نگه ندارید❗️

سیب زمینی پخته که بیش از 2 روز نگهداری شود، دارای میکروبی بنام باسیلوس است که بسیار خطرناک، سمی و اسهال آورست!

🥗@FST_NUMS

#بهتراست_بدانیم | #روغن

🔰بهترین روغن برای پخت و پز کدام روغن است؟

❇️بین روغن‌های گیاهی، روغن ارده کنجد برای پخت و پز و به‌ویژه سرخ کردن مناسب‌تر است.

❇️روغن زیتون به علت لطیف بودن اگر حرارت ببیند زود می‌سوزد و بهتر است روی غذا (مثلا برنج پخته شده) ریخته شود تا حرارت زیاده از حد نبیند. می‌توان از روغن زیتون در سالاد جوانه گندم یا سبزیجات نیز استفاده کرد.

🫒@FST_NUMS

#پیشگامان_صنعت_غذا | قسمت سوم - بخش ۱

🔸از رشد در کاشان و مشهد تا قبولی در رشته دندان‌پزشکی دانشگاه تهران
رضا تهرانچی در سال ۱۳۰۲ در شهر کاشان متولد شد. خانواده وی به دلیل شغل پدر دائم در حال مهاجرت بودند ولی با ارزشی که برای کسب دانش قائل بودند، رضا در هر شهر برای تحصیل به بهترین مدرسه آن شهر فرستاده می شد. رضا تهرانچی دوره ابتدایی را در مشهد سپری کرد و با مهاجرت به تهران برای ادامه تحصیل به دبیرستان «دارالفنون» وارد شد که یکی از معروفترین مدارس آن زمان بود.
شم کارآفرینی و استقلال از همین دوران در نهاد رضای جوان پدیدار شد، او به دنبال کار رفت و مهارت ماشین‌نویسی را کسب کرد. تهرانچی برای اولین بار در محله امیریه تهران، کلاس آموزش ماشین‌نویسی راه اندازی کرد. همچنین در ادامه آموزشگاهی را تأسیس کرد و با استخدام معلمان دارالفنون به صورت حق‌التدریس به کمک کسانی آمد که به دنبال اخذ مدرک سیکل و دیپلم از طریق امتحانات متفرقه بودند.
تهرانچی با گرفتن دیپلم در سال ۱۳۲۰ موفق شد که در رشته دندان پزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شود. با گذراندن تحصیلات دانشگاهی و اخذ مدر دکترای حرفه‌ای در سال ۱۳۲۷، مطبی در چهارراه مختاری تأسیس کرد و به کار دندان پزشکی مشغول شد.
مطب او در محله پر جمعیتی از تهران قرار داشت و بیشتر ساکنانش را اقشار ضعیف جامعه تشکیل می‌دادند. همچنین مردم ایران در آن دوران به‌دلیل تجربه جنگ‌های جهانی اول و دوم و مشکلات اقتصادی کشور، دچار آسیب‌های تغذیه‌ای شده بودند. این موارد باعث شد تا تهرانچی بخواهد برای حل آن به فکر راه‌حلی بیفتد و شروع به مطالعه در علوم تغذیه کند.
او در نتیجه این مطالعات، تصمیم به تولید بیسکویتی گرفت که بر اساس استاندارد های اصول اصلی تغذیه باشد. در ابتدای کار، او بیسکویت‌ها را تنها برای آزمایش با استفاده از مواد ساده ای مثل ملاس و جوانه گندم تولید کرد، اما در ادامه به فکر فروش آن‌ها افتاد.
رضا تهرانچی برای شروع، بیسکویت تولیدی‌اش را در قنادی‌های مختلف شهر تهران توزیع کرد و با استقبال زیاد آن‌ها روبه‌رو شد. این استقبال باعث شد که آشپزخانه‌اش تبدیل به یک کارگاه کوچک تولید بیسکویت شود.
درواقع رضا تهرانچی با سعی و خطا توانسته بود، فرومول اولیه بیسکویت مادر را تولید کند...

🌸@FST_NUMS

#پیشگامان_صنعت_غذا | قسمت سوم

"زنده یاد دکتر رضا تهرانچی"
اولین تولید کننده بيسکوئيت صنعتی در ایران

💡@FST_NUMS

#پیشگامان_صنعت_غذا | قسمت سوم - بخش ۲

🔸مهر مادر، شیر مادر، بیسکوئیت مادر
رضا تهرانچی با درخواست وام به مبلغ ۳۰ هزار تومان از بانک، زمینی در جاده قدیم کرج خریداری کرد. او و برادرانش در دهه ۱۳۳۰ پایه‌های اصلی ساخت اولین کارخانه تولید بیسکویت صنعتی ایران  به نام «ویتانا» را ریختند. رضا به همراه برادرانش به انگلستان، فرانسه و آلمان سفر کرد و با جستجوی فراوان، دستگاه های بیسکویت‌سازی با کیفیت را وارد ایران کردند و در ۲۴ آبان سال ۱۳۳۲ کارخانه را راه اندازی کردند.
از آنجایی که هدف ویتانا تولید محصولی سالم و مقوی بود، رضا تهرانچی تصمیم می‌گیرد تا مسابقه‌ای رادیویی برگزار کند و در آن از مادران بخواهد تا برای محصولش اسمی را پیشنهاد کنند. در نتیجه آن عده زیادی از شرکت‌کنندگان نام «مادر» را پیشنهاد می‌کنند و در نهایت اولین محصول کارخانه با نام «بیسکویت مادر» تولید می‌شود.
در آن زمان مردم ایران با بیسکویت آشنا نبودند و بیشتر به خوردن نان و شیرینی‌های سنتی عادت داشتند. علاوه بر این، هر آنچه در بازار وجود داشت بیسکویت‌های خارجی بودند که تنها در مغازه‌های خاص فروخته می‌شدند. آن‌ها هم برای معرفی محصول جدید خود از تبلیغات گسترده رادیویی و روزنامه‌ای بهره گرفتند و هم وسواس بسیاری در تولید محصول به خرج دادند تا توانستند بیسکویت مادر را بر سر زبان‌ها بیندازند.
وجود مواد مغذی و انواع ویتامین‌ها باعث شده بود تا این محصول برای سنین مختلف از ۶ ماه به بالا مناسب باشد. همچنین تا سال‌ها بعد از تولید بیسکویت مادر، خوردن آن به عنوان یک مکمل غذایی از سوی پزشکان کودک و تغذیه برای نوزادان و کودکان توصیه می‌شد. به غیر از این موارد تهرانچی اولین کارآفرینی بود که روی بیسکویت‌هایش تاریخ مصرف و نشان استاندارد درج می‌کرد.

🌼@FST_NUMS

#پیشگامان_صنعت_غذا | قسمت سوم - بخش ۳

🔸راه ویتانا و تهرانچی جدا می شود
شرکت ویتانا در ادامه فعالیت خود تعداد محصولاتش را افزایش داد؛ «بیسکویت پتی‌بور»، «کراکر» و «نان سوخاری ویتانا» به عنوان تولیداتی مکانیزه و جدید همراه با بیسکویت مادر، راهی بازار شدند. در ادامه این مسیر رضا تهرانچی به همراه خانواده‌اش در دهه ۱۳۵۰ با هدف توسعه و گسترش فعالیتشان در صنعت مواد غذایی، کارخانه «سالوین (سالمین)» را در کنار ویتانا تأسیس کردند. اولین محصول این کارخانه کیک معروف «تی تاپ» بود که خیلی زود توانست جایگاهش را در بازار پیدا کند و تبدیل به یک میان وعده محبوب در مدارس کشور شود. با خریداری کیک تی تاپ توسط دولت در جهت پیشبرد برنامه تغذیه رایگان مدارس، تولید این محصول افزایش یافت و به یک میلیون عدد در روز رسید.
بعد از انقلاب اسلامی، کارخانه ویتانا مانند بسیاری از بنگاه‌های تولیدی دیگر مصادره شد و در اختیار شرکت سهامی البرز از زیر مجموعه‌های بنیاد ۱۵ خرداد قرار گرفت و خانواده تهرانچی ایران را به مقصد آمریکا ترک کردند. کارخانه ویتانا تحت نظر بنیاد ۱۵ خرداد تا سال ۱۳۸۵ به کار خود ادامه داد و آخرین بیسکویت مادر تولید‌شده در آن پیش از تعطیلی در اثر مشکلات مالی در تاریخ ۱۰ خرداد ۱۳۸۵ تولید شد.
نهایتاً در سال ۱۳۸۷ این کارخانه به بخش خصوصی واگذار شد و بیسکویت مادر دوباره به مدار تولید بازگشت. امروزه شرکت ویتانا بیش از ۹۰۰ نفر کارمند دارد و محصولات آن به کشور‌های مختلفی مانند عراق و تاجیکستان صادر می‌شود.
شرکت سالوین(سالمین) نیز بعد از سال‌ها فعالیت توسط شرکت شیرین عسل خریداری شد و امروزه به‌عنوان زیرمجموعه این شرکت به فعالیت خود ادامه می‌دهد.
پس از مدتی رضا تهرانچی به ایران بازگشت و در جزیره کیش ساکن شد. تهرانچی که از کارآفرینان خلاق کشور محسوب می‌شد، اسفندماه ۱۳۹۹ در پنجمین دوره جشنواره کارآفرینی اتاق بازرگانی تهران، نشان امین‌الضرب را به پاسداشت یک عمر فعالیت کسب کرد. او در سال‌های آخر عمرش به انجام کار‌هایی مانند پرورش گل و گیاه، ورزش یوگا، مطالعه کتاب، گوش دادن به موسیقی سنتی و معاشرت با دوستان پرداخت.
امروز دقیقاً دو سال شده است که این مرد بزرگ در بین ما نیست؛ تهرانچی در ۶ فروردین ۱۴۰۱ دیده از جهان فرو بست و نام او در صنعت غذای ایران جاودانه شد.

🌺@FST_NUMS

#پیشگامان_صنعت_غذا | #اینفوگرافی

کارآفرین جوان ایرانی؛ خودت باش و نوآور باش.
🖋دکتر رضا تهرانچی

🌱@FST_NUMS

#باهم_بیاموزیم |#پری_بیوتیک_ها

❇️تعریف:
پري بيوتیک ها عناصر غذايي مي باشند که در دستگاه گوارش غير قابل هضم بوده و يا به مقدار کمتری مورد هضم قرار مي گیرند و تاثیرمفید آنها در سلامت انسان از طريق تحريك رشد يا افزايش فعاليت تعداد محدودي از باكتري هاي پروبيوتیک در روده بزرگ مي باشد.

❇️نحوه عملکرد :
بطور مثال اين نقش توسط كربوهيدرات هاي قابل تخميرو كم هضم در روده كوچك ایفا مي شود و موجب رشدب يفيدو باكتر يها و بعضي باكتر يهاي گرم مثبت مي گردد. در واقع كربوهيدرات ها از روده كوچك عبور كرده و به قسمت هاي پايين تر رفته و در دسترس باكتري هاي روده بزرگ قرار مي گيرند. اما بسياري از باكتر يهاي كولون نمي توانند از آن استفاده كنند.


❇️مثال هایی از پری بیوتیک ها :

لاكتولوز، گالاكتواوليگوساكاريدها، فروكتواوليگوساكاريد، اينولين و متابولیت هاي هیدرولیز شده آنها، مالتوا وليگوساكاريدها ازجمله پري بيوتیک هايي هستند كه بطور معمول در تغذيه انسان استفاده مي شوند.

❇️منابع پری بیوتیک :

اوليگوساكاريدهاي پري بيوتیک از سه طريق استخراج از مواد گياهي، سنتز مكيروبي يا آنزيمي و هيدروليز آنزيمي پلي ساكاريدها
در مقادير صنعتي توليد و به بازار عرضه مي شوند. بدليل اثرات مفيد و سينرژيستي، استفاده از مخلوط پروبيوتیک هاو پري بيوتیک ها در غذا توصيه م يشود كه سين بيوتیک ناميده مي شود

معمول ترين اوليگوساكاريدهای گیاهی : اينولين، محصولات هیدرولیز آن و اوليگوفروكتان ها هستند كه در كاسني، پياز، سير، مارچوبه، كنگر فرنگي، تره فرنگي، موز و گوجه فرنگي وجود دارند.

@fst_nums

#پیشگامان_صنعت_غذا | قسمت چهارم

"مرتضی سلطانی"
ملقب به سیمرغ صنعت ایران

💡@FST_NUMS

#پیشگامان_صنعت_غذا | قسمت چهارم - بخش ۱

🔸شروع زندگی در زیر خط فقر مطلق
مرتضی سلطانی در سال ۱۳۳۷ در قلعه مبارک‌آباد قم به دنیا آمد، جایی که برای خانواده های فقیر ساخته شده بود. مادر وی بعد از فوت همسر اول خود، به همراه ۳ فرزندش از روستای قاهان در تفرش به قم کوچ می کند و در خانه گلی کوچک اجاره ای ساکن می شود. او برای سامان دادن به زندگی اش مجبور به ازدواج با مردی می شود که خود نیز دارای ۸ فرزند بود. در همین شرایط مرتضی سلطانی به دنیا می آید.
تولد مرتضی به عنوان فرزند دوازدهم خانواده برای پدر بسیار ناراحت کننده بود و از همان ابتدا پدرش رفتار بدی را با او در پیش می گیرد. سرانجام پدر که نمی‌توانست خرج همه‌ آن‌‌ها را بدهد، مادرش را به همراه ۴ فرزند ترک می کند.
درآمد اندک آن ها از هنر گیوه دوزی مادر تأمین می شد. اما حاصل سوزن زدن های او آن قدر زیاد نبود که خرج یک زندگی پنج نفره را بگذراند. به همین دلیل، سه فرزند دیگر خانواده نیز درس را رها کردند و از همان نوجوانی وارد بازار کار شدند.
مادر مرتضی با آنکه خودش سواد نداشت و حتی از پس مخارج مدرسه دولتی نیز برنمی‌آمد، از شوهرش طلاق گرفت تا بتواند پسرش را به مدرسه بفرستد. با آنکه زندگی آنها در حالی سپری می شد که آرزوی بچه ها داشتن یک جفت کفش پلاستیکی بود، اما مادر آنقدر عزت‌نفس داشت که راضی به دریافت کمک و صدقه نبود.
مرتضی ۸ ساله تصمیم می‌گیرد برای کمک به خانواده، آخر هفته‌ها به همراه چند نفر از همسالانش به قبرستان برود و در ازای شستن قبرها، پول یا حلوا و نانی دریافت کند و درآمدی ناچیز داشته باشد. با بالاتر رفتن سن، کالسکه واکسی طراحی می کند و ۶ روز هفته مشغول به کار کردن می شود.
وی در چنین شرایطی یاد گرفت که باید برای زندگی به چیزهای اندکی قناعت کند و همچنین برای رفع نیازهایش خودش کار کند و زحمت بکشد.
در بحبوحه‌ بعد از انقلاب و در سال ۱۳۵۹، مرتضی در رشته‌ مدیریت صنعتی دانشگاه شیراز پذیرفته می‌شود. اما با شروع انقلاب فرهنگی دانشگاه‌ها تعطیل شدند. با این حال، مرتضی نمی‌توانست بیکار بماند و تصمیم می‌گیرد برای رسیدن به رویاهایش به تهران مهاجرت کند. این در حالی بود که به تنهایی پس‌انداز و پشتوانه مالی برای راه انداختن کاری را نداشت. بنابراین، با چند نفر از دوستانش دفتری را در خیابان فلسطین اجاره می‌کنند تا هم جای خوابشان باشد و هم کسب‌وکار آینده را در آن راه بیندازند.

🌸@FST_NUMS

#پیشگامان_صنعت_غذا | قسمت چهارم - بخش ۲

🔸ایجاد تغییر در زندگی با سوله سازی
در حین جست‌وجو به دنبال کاری برای راه انداختن در دفتر، با دوستی آشنا می‌شود که برای سوله‌هایی که توسط خارجی‌ها و قبل از انقلاب ساخته شده بودند، پوشش می‌زد. مرتضی سلطانی هم به او پیشنهاد می‌دهد که از دفترشان به‌عنوان دفتر کار استفاده کند و شب‌ها را هم همان‌جا بگذراند. کمی که می‌گذرد، سلطانی بیشتر با روند پوشش زدن سوله‌ها آشنا می‌شود و به فکر ساخت سوله های تمام ایرانی می افتد.
دوستش این ایده را غیر ممکن می بیند، اما مرتضی به حرف او توجهی نمی‌کند و می‌گوید: «یادت باشد روزی سوله می‌سازم و از تو می‌خواهم بیایی و روی سوله‌هایم پوشش بزنی!»
او و دوستانش تیم کوچکی تشکیل می دهند و باوجود نداشتن افراد متخصص، سلطانی با دفتر روزنامه کیهان تماس می‌گیرد و از آن‌ها می‌خواهد یک آگهی با این مضمون منتشر کنند: «ما برای شما سوله می‌سازیم». او نام شرکت را هم «تضمین سقف» می‌گذارد و آگهی را با همین عنوان منتشر می‌کند.
بعد از انتشار آگهی، از طرف تشکیلاتی به نام «اتحادیه‌ امکان» با مرتضی تماس می‌گیرند و از او می‌خواهند مسئولیت سوله‌سازی برای تشکیلات‌شان را بر عهده بگیرد. مهندس ناظر اتحادیه که از آمریکا آمده بود، متوجه می شود که آنها تازه کار هستند. اما مرتضی با پافشاری و توضیح اینکه تیمی قوی گرد آورده و با کمک اتحادیه حتماً موفق خواهد شد، مهندس ناظر را راضی می‌کند تا او را به مدیرعامل معرفی کند. مدیرعامل بعد از شنیدن حرف‌های مرتضی و با در نظر گرفتن اینکه دیگر خارجی‌ها برای ساخت سوله در ایران نیستند، تصمیم می‌گیرد به آن جوان‌ها فرصت کار بدهد. در نتیجه قرارداد تأسیس کارگاه سازه‌های فلزی بسته می‌شود.
مرتضی در آن زمان به روستای مأمونیه زرند (اطراف ساوه) که ساکنانش کشاورز بودند، می‌رود و زمینی را انتخاب می‌کند. از دو نفر از بزرگان آنجا می‌خواهد آن زمین ۵۰۰۰ متری را برای ساخت کارگاه به او بدهند و هر وقت به درآمد رسید، پول زمین را به آن‌ها بدهد. سرانجام اولین سوله‌ او در کارگاهش ساخته شده و در شهر کرمان نصب می‌شود و از قضا از دوست پوشش کارش می‌خواهد تا برای سوله‌هایش پوشش بزند.

🌼@FST_NUMS

#پیشگامان_صنعت_غذا | قسمت چهارم - بخش ۳

🔸ورود به صنایع غذایی و تأسیس زرماکارون
مرتضی سلطانی کم کم موفق شد کار خود را با کیفیت بالاتری پیش ببرد و توسعه دهد. با رونق گرفتن سوله سازی و درآمد حاصله، کارخانه هایی راه‌ اندازی کرد که در آن‌ ها انواع مواد اولیه مورد نیاز برای ساخت سوله‌ آماده سازی می‌شدند. وی با وارد کردن کوره‌ ها و ماشین‌ های موردنیاز از کشور آلمان، خط تولید جدید خود را با نام صنایع چدن پارس راه اندازی کرد و پس از آن یک کارخانه تراشکاری، ریخته گری و کارخانه دیگری با عنوان لوله‌ های دقیق کاوه نیز در شهرک صنعتی کاوه احداث کرد.
با وجود این همه پیشرفت، مرتضی سلطانی دست از تلاش بر نداشت. مدت‌ها درباره‌ صنایع مختلف تحقیق کرد و متوجه شد پتانسیل بالایی در صنعت غذایی کشور وجود دارد. بنابراین، تصمیم می‌گیرد در حوزه‌ آرد صنعتی به تولید بپردازد و در سال ۱۳۷۲ کارخانه آرد زر را راه‌اندازی کرد.
بعدها با نوع خاصی از گندم به نام دروم آشنا می‌شود که از آن آرد سمولینای لازم برای تولید ماکارونی را به دست می آورند. این گندم در ایران کشت می‌شد، اما کسی با آن آشنایی نداشت و هیچ آسیابی هم برای تهیه‌ آرد از این گندم در کشور موجود نبود. همین مسأله، او را به فکر ساخت این آسیاب در ایران برای اولین بار انداخت. سپس به آلمان می‌رود و ماشین‌آلات بلااستفاده‌ سال ۱۹۶۰ یک شرکت را جمع‌آوری می‌کند و به ایران می‌آورد و آسیاب را بدون پرداخت هزینه برای تجهیزات، نصب می‌کند. ماشین‌ها و تجهیزات اضافه‌ را هم می‌فروشد و در سال ۱۳۸۰ اولین کارخانه آرد سمولینا در ایران را تأسیس می‌کند.
مرتضی سلطانی برای فروش آرد سمولینا با چند کارخانه تولید پاستا و ماکارونی قرارداد می‌بندد و با اینکه بخش زیادی از محصولاتشان به فروش می‌رسید، همچنان آرد مازاد باقی می‌ماند.
در نتیجه سلطانی تصمیم می‌گیرد کارخانه‌ تولید ماکارونی خودش را ایجاد کند. در آن زمان شرکت های دیگری مانند تک ماکارون وجود داشتند که این، رقابت را سخت تر می‌کرد. با این حال کارخانه‌ زرماکارون در سال ۱۳۸۴ با ۳۰۰ کارگر و تولید روزانه ۱۵۰ تن ماکارونی افتتاح شد. این کارخانه تا سال ۱۳۸۸ و تنها طی ۴ سال توانست سرانه مصرف ماکارونی کشور را از کمتر از ۳ کیلوگرم به حدود ۸ کیلوگرم برساند.
زر ماکارون امروزه ۱۵۰۰ تن تولید روزانه ثبت شده و توزیع در داخل و خارج از کشور دارد. توانسته است اولین مدال افتخار تولید و صادرات صنعت کشور را دریافت کند و برای ۱۰۳۳۰ نفر اشتغال ایجاد کند. با ساخت سیلوهای تغذیه در بنادر شمالی و جنوبی کشور برای حمل درست غلات بدون اتکا به دولت، به بیش از ۸۰ کشور دنیا صادرات دارد و پس از شرکت باریلای ایتالیا در رتبه‌ دوم تولیدکنندگان پاستا در جهان قراردارد.

🌺@FST_NUMS

#پیشگامان_صنعت_غذا | قسمت چهارم - بخش ۴

🔸ذهنی که از نوآوری و تلاش باز نمی ایستد
مرتضی سلطانی حین تحقیقاتش به بالا بودن مصرف قند و شکر در کشور پی می‌برد. شکر از چغندر قند و نیشکر تولید می شود ولی تولید و استحصال فروکتوز، از ذرت است. شیرین دهی ذرت، بالای ۷۵ درصد است و بقیه آن محصولات جانبی ارزشمند است. در صورتی که از چغندر قند حدود ۱۲ یا ۱۳ درصد شیرین کننده، دریافت می شود.
بنابر این وی به سراغ تأسیس کارخانه‌ای می‌رود که در آن بتواند از ذرت، فروکتوز را (به‌عنوان شیرین کننده طبیعی جایگزین شکر) برای اولین بار در ایران و حتی خاورمیانه استخراج کند. بنابراین، کارخانه‌ «زر فروکتوز» تحت نظارت افراد متخصص و نخبه در هشتگرد راه‌اندازی می‌شود که روزانه ۲۰۰۰ تن ورودی ذرت را به فروکتوز تبدیل می‌کند.
مرتضی سلطانی به پیشرفت‌هایش تاکنون رضایت نداده است. امروزه او در حال احداث بزرگ‌ترین مجتمع تولیدی شیرینی و شکلات (کانفکشنری) به نام «زرکام» است که در این شرایط تحریم هم مانند قبل به‌سرعت پیش می‌رود.
در حال حاضر گروه صنعتی و تحقیقاتی زر به عنوان یک برند مطرح، شامل مجموعه‌ای از دانشگاه علمی-کاربردی زر، کارخانه آرد سمولینای زر، آسیاب زر، زرماکارون، سیلوهای زر، حمل‌ونقل (زرترابر) و توزیع (زرپخش) می‌شود.
مرتضی سلطانی بعدها تحصیلات دانشگاهی خود را تا مقطع فوق لیسانس در رشته «مدیریت صنعتی» ادامه داد. از وی به عنوان یکی از کارآفرینان برتر علمی در بخش صنعت در هشتمین جشنواره امتنان از کارآفرینان برتر ایران در سال ۱۳۹۲، کارآفرین برتر در پنجمین همایش نوآوری و عدالت اقتصادی در سال ۱۳۹۱ و همچنین شخصیت برتر کشور براساس نظرسنجی انجام‌ شده از بزرگان و پیشکسوتان صنایع غذایی ایران در سال ۱۳۹۰ یاد شده است.
همچنین او موفق به دریافت تندیس لوح و نشان امین‌الضرب به عنوان عالی‌ ترین نشان کارآفرینان و صنعتگران برتر شده است.

🌻@FST_NUMS

#پیشگامان_صنعت_غذا | #اینفوگرافی

متهم کردن این و آن و پیدا کردن کسی که وضع زندگی امروزمان را به گردن او بیندازیم هیچ کمکی به پیشرفت ما نمی کند. تنها کار درست، نگاه کردن به داشته هایمان و قدم برداشتن در جهتی است که انسان را به آرزوهایش می رساند.
🖋مهندس مرتضی سلطانی

🌱@FST_NUMS

#پیشگامان_صنعت_غذا | قسمت پنجم

"غلامعلی سلیمانی"
ملقب به پدر صنعت نوین ایران

💡@FST_NUMS