پدر عزیز،

دلایل زیادی وجود دارد که چرا باید اجازه داشته باشم بازی Grand Theft Auto: Vice City را انجام دهم، ولی همچنین دلایلی هم هست که چرا نباید اجازه داشته باشم این بازی را انجام دهم. یکی از دلایلی که فکر می‌کنم باید اجازه داشته باشم بازی کنم این است که تمام دوستانم اجازه دارند بازی کنند. وقتی آنها درباره بازی حرف می‌زنند، من احساس طردشدگی می‌کنم. همچنین، من قبلاً همه چیزهای داخل بازی را دیده‌ام.

نکته دیگر این است که اگر اجازه بدهی بازی کنم، درباره چیزهایی که در بازی می‌گذرد در مدرسه حرف نمی‌زنم. اگر زمانی درباره چیزهای بد بازی در مدرسه چیزی بگویم، می‌توانی جلوی من را بگیری و دیگر هرگز اجازه ندهی بازی کنم. می‌توانی به من اعتماد کنی، من قرار نیست بروم در خیابان و مردم را بکشم. همچنین در بازی سعی می‌کنم از کلوپ‌های شبانه و رو*پی‌ها دوری کنم. هیچ قتل عابری هم در کار نخواهد بود. من می‌دانم که همه چیز در بازی جعلی و غیرواقعی است. نمی‌توانی در دنیای واقعی آدم بکشی و انتظار داشته باشی دستگیر نشوی.

آخرین نکته این است که در بازی می‌توانی از یک ساختمان بلند بپری و زنده بمانی، ولی من سعی نمی‌کنم چنین کارهایی را انجام دهم. این‌ها دلایلی هستند که فکر می‌کنم باید اجازه داشته باشم GTA Vice City را بازی کنم.

می‌دانم که دلایلی هم هست که چرا نباید اجازه داشته باشم بازی کنم. یکی از آن دلایل، وجود خشونت زیاد در بازی است. ولی وقتی من بازی می‌کنم، آدم بدی نخواهم بود. همچنین موضوع رو*پی‌گری بد است. نگران نباش، من هرگز سمت هیچ رو*پی‌ای نمی‌روم. کلوپ‌های شبانه هم بد هستند، ولی من واردشان نمی‌شوم مگر اینکه مجبور باشم. اول از تو اجازه می‌گیرم، پدر.

مواد م*در هم واقعاً بد هستند. من می‌دانم وقتی سیگار یا مار***وانا مصرف می‌کنی چه بلایی سرت می‌آید. هر دو خیلی بد هستند. من هیچ‌وقت از آن‌ها استفاده نمی‌کنم. حتی اگر به من پول بدهی هم استفاده نمی‌کنم.

امیدوارم این چند پاراگراف به تو نشان دهد که چرا باید اجازه داشته باشم بازی Grand Theft Auto: Vice City را انجام دهم.

با عشق،
بن