#روزی_یک_نکته با دلاتو (با تغییر)

#آموزشی #کاربردی
بعد نصب دوبار توزیع ارچ در یک روز داشتم و دیدم برای کسی دیگه هم پیش اومده که فولدر های
Downloads
Desktop
Music
و...
ساخته نمیشه فک میکردم باگی چیزی باشه ولی خب نفهمیدم آخر برای چیه ولی خب دلاتو این پکیج معرفی کرد

xdg-user-dirs

که با این دستور

xdg-user-dirs-update

کار می‌کنه طبیعتا دستی هم اجرا میشه ولی باید
داخل این مسیر

~/.config/user-dirs.dirs

به این صورت وارد کنی

XDG_DESKTOP_DIR="$HOME/Desktop"
XDG_DOCUMENTS_DIR="$HOME/Documents"
XDG_DOWNLOAD_DIR="$HOME/Downloads"
XDG_MUSIC_DIR="$HOME/Music"
XDG_PICTURES_DIR="$HOME/Pictures"
XDG_PUBLICSHARE_DIR="$HOME/Public"
XDG_TEMPLATES_DIR="$HOME/Templates"
XDG_VIDEOS_DIR="$HOME/Videos"

یه سری فایل کانفیگ با محتوای خاص میسازه که محتوای یکی از اون فایلا تعیین میکنه چه دایرکتوری هایی با چه نام هایی ساخته بشه.
به صورت کلی صرفا با نصب پکیج و ریست سیستم، خودش بقیه چیز هارو ردیف میکنه.
و اگه پکیج نصب بود و بعد ریست سیستم فایل کانفیگ و در نتیجه یوزر دایرکتوری ها درست نشد، چک کنید ببینید سرویسش فعال هست یا نه.


برای خود من که با دستور

xdg-user-dirs-update

درست شد

لینک ویکی ارچ : source

🔅@LinFAQ
🔅@LinAcademy

#روزی_یک_نکته با mohammad.b

دسته‌بندی: #آموزشی #کاربردی

عکس توی ترمینال
نمیشه بشه هم چیز خوبی در نمیاد (یکم پیچیده میشه و باید ترمینالت ساپورت کنه) چون ترمینالا فقط کاراکتر میشناسن (ascii, unicode)
پس چطور این ابزارا مثل
libsixel
icat
ueberzug
کار میکنن:
libsixel
icat (kitty):
یک پروتکل خاص دارن و میان از

control characters

استفاده میکنن. بعد ترمینالت وقتی فلان کنترل کاراکتر رو میگیره میفهمه این عکسه و فلان پیکسلارو فلان جا باید یه رنگی بکنه برای همین برای این دوتا باید ترمینالت ساپورت کنه.
ueberzug (rip):
میاد مستقیم به X server میگه یک پنجره توی x, y ترمینالت بسازه و عکسو توش بزار برای همینم نیازی به ساپورت ترمینالت نداره

Source

توضیح سایت kitty راجبش

🔅@LinFAQ
🔅@LinAcademy

#روزی_یک_نکته با دلاتو

دسته‌بندی: #آموزشی #کاربردی

راجب فرق
mapleader

maplocalleader

خب میدونیم داخل (نئو)ویم leader به صورت دیفالت backslash هست و میشه تغییرش داد، 2 گزینه پیش میاد:
mapleader و maplocalleader،

که ظاهرا گزینه دوم (maplocalleader) برای کی بایند هایی هست که به بافر محدود هستن.
ظاهرا برای filetype plugin ها اگه کی بایندی بخوان ردیف کنن که از leader استفاده میکنه، پیشنهاد میشه از مقدار localleader براش استفاده کنن.

اطلاعات بیشتر:

mapleader

maplocalleader


🔅@LinFAQ
🔅@LinAcademy

#روزی_یک_نکته با دلاتو

دسته‌بندی: #آموزشی #کاربردی #neovim

راجب ذخیره مکان cursor داخل نئوویم:

یه فیچری که دیفالت داخل ویم وجود داره اما نئوویم نه،
ذخیره کردن مکان cursor هست که اجازه میده بعد از خروج از فایل و ورود دوباره بهش مکان cursor به آخرین جایی که بوده برگرده.
داخل help نئوویم اگه سرچ کنید restore-cursor یه دستور برای حلش گفته، اما با vimnoscript هست.
برای همین از vim.cmd استفاده کردم تا بتونم مستقیم داخل init.lua قرارش بدم که نتیجه این شد:


-- :h restore-cursor: {{{
vim.cmd([[
autocmd BufRead * autocmd FileType <buffer> ++once
\ if &ft !~# 'commit\|rebase' && line("'\"") > 1 && line("'\"") <= line("$") | exe 'normal! g"' | endif
]])
-- }}}

در مورد این که چرا این فیچر به صورت پیش فرض داخل نئوویم نیست و همینطور معادل هایی که به جای قرار دادن vimnoscript داخل vim.cmd، کامل از لوا استفاده کردن میتونید لینک زیر رو چک کنید:
https://github.com/neovim/neovim/issues/16339

یه بحثی هم راجب عملکرد و بهینه شدن این روش تو گروه شد آخرش به این نتیجه رسیدیم.

vim.api.nvim_create_autocmd({ "BufReadPost" }, {
pattern = { "*" },
callback = function()
vim.api.nvim_exec('silent! normal! g`"zv', false)
end,
})


روش دوم ایده پاکروح بود.
روش اول دلاتو

(پست ادیت شد)

🔅@LinFAQ
🔅@LinAcademy

نام : Hiddify-Next

توضیحات : کلاینت های زیادی برای اتصال به پروکسی های V2ray وجود داره اما معمولا محیط و یا رفتاری پیچیده دارند، پروژه هیدیفای سعی در ساده سازی و در عین حال حفظ امکانات داره و سعی کرده این قابلیت ها رو به کمک فلاتر و نکوباکس پیش ببره تا این هدف رو محقق کنه.


مرجع :
Github


🔅@LinApps
🔅@LinAcademy

#داستان_های_FOSS

دسته‌بندی: #داستان #آموزشی

این قسمت نحوه آشنا شدن دلاتو با
#neovim

پارت 1:
سوییچ به ویم ):
این سری قراره یکم متفاوت باشه

(حدود 2 هفته ای هست که پدرم از دنیا رفته و وقت نکردم برم پشت سیستم و خب دارم یه چیزی مینویسم که کم کم برگردم سراغ نکات)

و قضیه راجب وقتی هست که اومدم سراغ (نئو)ویم:
تا این که سراغ vscode رفتم رو میرم جلو، یعنی میرم زمانی که از netbeans به eclipse به intellij به vscode سوییچ کردم (دلیل سوییچم به vscode ساپورت از چندین زبان و سرعت بیشترش نسبت به intellij بود).

بعد از اون اومدم لینوکس، بعد وارد گروه لین اسک و لین چت شدم.

این تایمی که میگم manjaro xfce داشتم با vscode.
همه چیز با vscode اوکی بود، دیدم یه سری از دوستان یه ادیتور دارن که ظاهرش خیلی ساده هست و عجیب میزد برام (اون موقع کانفیگ های آماده ای مثل lunarvim یا اصلا init.lua و... نبود و ظاهر پلاگین ها خیلی ساده تر و ابتدایی تر بود)، میپرسیدم "چی هست؟" و میگفتن "vim".
خب از یه طرف کنجکاو شده بودم و از یه طرف فکر میکردم ممکنه ویم امکاناتی که میخوام رو نداشته باشه یا...

(البته بگم این موقعی که میگم و حتی الان خیلی توی برنامه نویسی شاخ نبودم... کارم حتی الان هم با ابزاری به سادگی notepad راه میفته)

مرتب توی گروه نظر سنجی میذاشتم و ادیتور هارو میپرسیدم، ظاهری که ویم

(اون موقع رو نمیشه با الان در مورد ظاهر مقایسه کرد)

داشت باعث میشد به این که برام مناسب باشه شک کنم، از طرفی یه سری از دوستان ازش استفاده میکردن و واقعا راجبش کنجکاو بودم.
طی یه سری سوال پرسش ها یه کانفیگ آماده (تنها کانفیگ آماده محبوب اون موقع بود فکر کنم) spacevim رو پیدا کردم و طبق مراحل پیش رفتم و روی توزیعم ردیفش کردم، یه فایل رو باهاش باز کردم و دیدم حتی نمیتونم درست تایپ کنم

(قضیه normal mode و...)

ترمینال رو بستم و کلا بیخیالش شدم.
به مرور راجب mode ها از دوستان سوال کردم و یه چیزایی فهمیدم

(و سوییچ بین

hjkl


insert mode

و
normal mode
و نحوه سیو یا خروج از ادیتور)

اما بازم سراغ ویم نرفتم.
حدود 6 ماه بعد سوییچ به لینوکس سعی کردم distro hop کنم، اما آخرش دست از پا دراز تر برگشتم manjaro xfce

(میخواستم kde بزنم که قابلیت شخصی سازیش بالاست اما خب با سیستمم خیلی سازگاری نداشت. گفتم چون نتونستم سراغ قابل کانفیگ ترین دسکتاپ برم، میرم سراغ قابل کانفیگ ترین ویندو منیجر: awesome).

دیدم راحت ترین ابزاری که اینجا میشه باز کرد ترمیناله (super enter) که یه جورایی عادت ایجاد میکنه که ناخواسته مرتب ترمینال باز کنی، همین باعث شد بیشتر راجب ترمینال و ابزار های تحت ترمینال و در نتیجه vim فکر کنم، مخصوصا وقتی وارد مسیری میشدم و میخواستم فایلی رو برای ویرایش باز کنم (مخصوصا کانفیگ awesome) و vscode برای این کار واقعا رو مخ بود

(
loading time
و این که باید دستی مسیر رو عوض میکردم و این که اصلا رابطش و منو ها و... به ویندو منیجر نمیومد و...).

در نتیجه کم کم برای ویرایش فایل ها به خصوص کانفیگ awesome شروع کردم به استفاده از ویم با کانفیگ دیفالتش...

🔅@LinAsk
🔅@LinAcademy

#داستان_های_FOSS

دسته‌بندی: #داستان #آموزشی

پارت 2:
راجب آشناییم با (نئو)ویم و یادگیری نحوه کار با (نئو)ویم):

خب تو پارت 1 به اینجا رسیدیم که کم کم اومدم سراغ استفاده از ویم، ولی خیلی محدود بود و همونطور که قبل تر گفتم در حد hjkl و i/esc و wq میدونستم، ولی همین برای ویرایش متن کافی بود، هر وقت کی بایندی نیاز داشتم مثل undo یا redo میرفتم توی اینترنت سرچش میکردم، اما هنوز سراغ کانفیگش نیومدم، البته که یادگیریش اثر منفی ای نداشت، به 2 دلیل:
1- اون موقع فقط برای ویرایش فایل های کانفیگ ازش استفاده میکردم پس فیچر خاصی نیاز نداشتم و
2- کی بایند ها رو به مرور و با سرچ هر وقت که نیاز میشد یاد میگرفتم، در نتیجه زمان خاصی نمیبرد.
کم کم حس کردم که "اوکی، راحت میتونم از ویم استفاده کنم و با کی بایند هاش در حد نیاز راحت هستم، حالا میخوام برم سراغ کانفیگ کردنش"،
تقریبا همون موقع ها هومان (نمیدونم میشناسینش یا نه) راجب کانفیگ (نئو)ویم یه ویدئویی ردیف کرد و...

(اون موقع نه init.lua بود و حتی کانفیگ با لوا هم رایج نبود، در نتیجه خیلی ویم و نئوویم از نظر کانفیگ فرق خاصی نداشتن و تقریبا کل کانفیگ یکیشون با کپی پیست رو اون یکی جواب بود)

علاوه بر این، ویدئو how to configure vim like vscode از ben awad و ویدئو های chris@machine راجب کانفیگ (نئو)ویم خیلی محبوب شده بودن، با دیدن این منابع و یه سری سوال پرسش راجب فرق ویم و نئوویم، از ویم به نئوویم سوییچ کردم و شروع کردم به کانفیگش.
البته که حتی اون موقع هم هنوز کانفیگ آماده درست و حسابی ای نبود و منم تحت تاثیر اون ویدئو هایی که دیدم تا میشد پلاگین اضافه کردم و در نتیجه هم loading time ش در حد vscode بالا رفت و هم یه سری مسائل (مثل indent) رو هر کاری میکردم درست عمل نمیکرد

(اما خب به لطف همون COC (منظورم clash of clans نیست P:) تونستم راحت چند تا پروژه مزخرف از تر مزخرف برای درس های دانشگاهم با cpp بزنم که خب یعنی مفید بود).

این موقع هم هنوز builtin lsp و حتی فکر کنم init.lua نیومده بودن.
یه مدت کانفیگم رو بررسی و تست کردم و هر جوری سعی کردم نتونستم با سرعت load و پیروی نکردن ادیتور از تنظیمات indent ام کنار بیام، در نتیجه کل کانفیگ رو فرستادم روی گیت هاب و شروع کردم به کانفیگ نئوویم از صفر بدون پلاگین...

🔅@LinAsk
🔅@LinAcademy

https://daramet.com/pakrohk

دوستان وارد کمپین بشید کمک شما باعث میشه مسیر سریع تر پیش بره.

#داستان_های_FOSS

دسته‌بندی: #داستان #آموزشی

پارت 3.1 :
راجب آشناییم با (نئو)ویم (پارت 3: بازنویسی کانفیگم و فیچر های جدید نئوویم)

موقع نوشتن این متن استفاده کردن یا نکردن از پلاگین فرق خاصی روی سرعت ایجاد نمیکنه و پلاگین های جدید امکانات زیادی دارن، تنها دلیلی که هنوز سراغ پلاگین ها نرفتم این هست که

1- کانفیگ کردن نئوویم بدون پلاگین نسبتا متفاوته
2- حتی بدون پلاگین هم میشه امکانات زیادی در حد debugger و completion و ظاهر بهتر statusline و... رو به نئوویم اضافه کرد):
خب تو پارت قبل (2) به اونجایی رسیدیم که کانفیگم رو فرستادم گیت هاب و شروع کردم به بازنویسی کانفیگ نئوویم اما بدون پلاگین، اول فقط در حد ست کردن line number و tabstop و save cursor position بود، بعد کم کم شروع کردم به اضافه کردن فیچر هایی مثل تغییر رنگ استیتوس بار موقع سوییچ بین نرمال مد و اینزرت مد و آشنایی با x mode

(داخل اینزرت مد ctrl x رو بزنید میبینیدش)،

بعد از اون هم شروع کردم به تغییر یه سری highlight ها و تحقیق راجب نحوه کانفیگ statusline

(چند تا مقاله راجبش خوندم)

که در نتیجه یکم کانفیگش کردم و یه سری از مد ها رو داخل استیتوس لاین نمایش میداد.
تقریبا همین موقع ها init.lua و builtin lsp اومده بودن، اما بخاطر عدم آشنایی کافی با نحوه کانفیگ نئوویم با لوا و نبود داکیومنت های زیاد راجبش و تازه بودن builtin lsp

(البته که هنوزم سراغ lsp نرفتم)

سراغشون نرفتم، جدای از اون مهم ترین بخش کانفیگم که استیتوس لاین بود چون کل مد ها (مخصوصا term) رو نمایش نمیداد، اگه به اون مد ها سوییچ میکردم کلا ارور میداد و میرفت استیتوس بار دیفالت، و دیگه حال و حوصله درست کردن و کامل کردن امکانات استیتوس بار

(صرفا mode و path و file type رو نمایش میداد)

رو نداشتم.
کلا کانفیگ نصفه رو گذاشتم کنار، بعد یه مدت که یوتیوبر ها شروع کردن به بازنویسی کانفیگشون به لوا، با دیدن کانفیگ های نمونه یکم از کانفیگ با لوا سر در آوردم و بعد از چند وقت یه کانفیگ نئوویم از صفر با init.lua ردیف کردم، البته خیلی ساده و در حد چند تا set و keybind بود، به همون قانع شدم چون برام کافی بود و دیگه ادامش ندادم.
اول تابستون یه گندی زدم و بعدش توفیق اجباری شد و سوییچ کردم به آرچ، کانفیگ قبلیم رو برگردوندم و برای این که یکم فعالیت علمیم رو بیشتر کنم شروع کردم به کانفیگ دوباره ابزار ها و همینطور گفتن نکاتی که هر روز بدست میارم داخل لینچت

(که #روزی_یک_نکته با دلاتو ایجاد شدن)،

آخرین تغییری که تا موقع نوشتن این متن داخل کانفیگم ایجاد شده بود اضافه کردن دوباره restore-cursor اما این بار داخل init.lua بود که یه نکته هم راجبش نوشتم، اما به 5 روز نکشید که پدرم از دنیا رفت

(تقریبا همین موقع ها، دقیق یادم نیست اما یکی 2 روز قبل یا بعد این ماجرا linux dabbler ویدئویی با اسم pluginless neovim رو داخل یوتیوب قرار داد)،

از خونه خارج شدیم تا حال و هوامون عوض بشه و خب دیگه نرسیدم کانفیگ کنم، اما برای این که بتونم توی لحظه زندگی کنم بعد از چند روز شروع کردم به خوندن مقاله های مختلف و...
فهمیدم امکانات عجیب و زیاد دیگه ای رو نئوویم بدون پلاگین داره که ازش خبر نداشتم، مثل دیباگر که از gdb استفاده میکنه، ctags که برای go to definition و... مناسبه، کامند make که برای کامپایل و سوییچ بین ارور های موقع کامپایل از داخل (نئو)ویم مناسبه و...

(2 مورد آخر رو از ویدئو How to Do 90% of What Plugins Do (With Just Vim) متوجه شدم)،

همینطور بیشتر راجب کانفیگ استیتوس بار با لوا تحقیق کردم

(دقیق تر بگم اون ویدئو linux dabbler بیشتر توضیح رو داد)

ادامه پارت قبل

پارت 3.2 :
اما خب هنوز پشت سیستم نرفتم که تستشون کنم تا بتونم نکته ای راجبشون بگم، رسیدیم زمان نوشتن این متن.
این که کسی به ویم سوییچ کنه یا نه، با پلاگین یا بدون پلاگین کانفیگش کنه و... انتخاب خودشه، اینطوری نیست که بتونم بگم "باید همه از ویم یا ایمکس یا... استفاده کنن"، بنظرم هم این که برای یکی دلیل بیارم که چرا باید به (نئو)ویم یا... سوییچ کنه، خیلی کار موثر یا مفید یا جالبی نیست، چون
1- انگار دارم نگاه و دلایل خودم رو که ممکنه برای اون شخص صدق نکنه استفاده میکنم و
2- در نهایت ویم ویرایشگر متن نسبتا متفاوت تری هست و اگه شخص انگیزه ای برای یادگیری و کانفیگش نداشته باشه، با مسائلی که براش پیش میاد (تنها جمله ای که مناسب این موقعیت پیدا کردم:) فقط روی اعصاب خودش و بقیه میره.
پس به جای آوردن دلیل، تجربه خودم و دلیل سوییچم بهش و این که چه پروسه ای رو برای یادگیری و کانفیگ ابزار طی کردم، بهترین توضیحیه که میتونم برای
1- شخص خودش بتونه تشخیص بده که (نئو)ویم مناسبش هست یا نه و 2- ارزش وقتش رو داره یا اصلا چقدر زمان میگیره، ارائه بدم.
در انتها اگه این مطلب براتون مفید بود و دلتون خواست، لطفا برای شادی روح یحیی تجری فرزند حسین یه فاتحه بخونید.

یاد و خاطر صابر راستی‌کردار، خالق بسیاری از فونت های آزاد همچون وزیر و ساحل گرامی باد 🖤

@siliciumir

🔰 فراخوان طراحی استند بیوگرافی و سنگ مزار مرحوم «صابر راستی کردار»

با توجه به فعالیت ارزشمند آن مرحوم برای جامعه نرم‌افزار ایران،
به پاس تقدیر از دستاوردهای بزرگ ایشان و معرفی هرچه بیشتر این هنرمند بزرگ به مردم شهرستان فسا، در نظر داریم تا نگاره سنگ‌مزار مرحوم صابر راستی‌کردار عزیز را با بکارگیری فونت‌های ایشان طراحی نماییم.

لذا با خانواده محترم ایشان صحبت کرده و خانواده ایشان با بزرگواری خود اجازه انجام چنین حرکتی را صادر کرده‌اند.

حال از همه دوستان و عزیزان جامعه نرم‌افزار آزاد خواهشمندیم در صورت برخورداری از توانایی و تخصص در این زمینه، ما را یاری نمایند تا بتوانیم به بهترین شکل ممکن به این امر مهم نائل آییم.

مهلت ارسال و طراحی تا تاریخ ۵ ام آذرماه

فرم ارسال طرح
https://formafzar.com/form/bro7j

پس از جمع آوری طرح های ارسال شده تا تاریخ مربوط پس از رأی گیری داوران مربوطه ۳ طرح انتخاب شده و برای خانواده راستی کردار ارسال میشود که از این ۳ طرح به انتخاب خانواده راستی کردار یک طرح تایید و انجام خواهد شد.

پ ن :
در حال حاضر متن و شعر برای سنگ مزار صابر راستی کردار برای ما ارسال نشده و تا چند روز آینده بعد از دریافت، برای طراحان ارسال میکنیم

با تشکر از همه شما که در این لحظات دشوار با ما هستید.

#روزی_یک_نکته با دلاتو

دسته‌بندی: #آموزشی #کاربردی #emacs

راجب دووم آوردن داخل ایمکس تو روز اول، پارت اول:
برای اجرا از دستور زیر استفاده کردم:

emacsclient -c -e '(eshell)' -a ''

توضیحش: اون emacsclient برای اجرای ایمکس به صورت daemon/ client هست که خب مزایاش مثل کاهش زمان لود رو میدونید؛ فلگ بعدی برای اجرای برنامه داخل یه پنجره گرافیکی جدا، بعدی برای اجرای دستور داخل quote ها، که میگه eshell رو اجرا کنه

(انگار bash ای هست که lisp رو میفهمه؟ شاید دارم عالی بیانش نمیکنم، سرچ کنید منبع راجب توضیحش زیاده)؛

اون فلگ بعدی که آخرین فلگه برای اینه که اگه emacsclient نتونست اجرا بشه

(مثلا daemon ران نباشه)

چی کار کنه، اگه مقدار بین quote ها رو خالی بذاریم اول میاد سعی میکنه daemon رو اجرا کنه و بعد دوباره تلاش کنه.

خب حالا وارد ایمکس شدید، یه صفحه سفید با یه منویی که هیچی نمیشه ازش فهمید و کی بایند هایی که موفق باشید بفهمیدشون، اما نکته مثبت: با اون دستور طومار وار بالا الان یه شل تو دسترس دارید و راحت میتونید به هر جایی خواستید cd کنید یا...، صرفا 2 دستور رو حضور ذهن داشته باشید:
find-file <filename>
رو هر فایلی بزنید اون رو از داخل emacs باز میکنه، اگه وجود نداشته باشه dired رو باز میکنه.
dired
که ظاهرا فایل منیجر ایمکس هست رو باز میکنه.