مداد | مجله‌ی نقاشی و ادبیات – Telegram
مداد | مجله‌ی نقاشی و ادبیات
2.37K subscribers
1.57K photos
212 videos
195 files
53 links
این‌جا تا همیشه درباره‌ی ادبیات و نقاشی است.

برای تبادل و ارتباط با ادمین:

🆔️ @Medad_admin
Download Telegram
دیدی ای دل که غم عشق
محمدرضا شجریان
دیدی ای دل که غم عشق دگر بار چه کرد

مربوط به پست قبل.
#موسیقی
🆔 @MedadMagazine
بغض تهران بالاخره ترکید...
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
ماری آنتوانت؛ یکی از تجملاتی‌ترین زن‌های دنیا بود. او ملکه‌ی فرانسه در اواخر قرن هجدهم و همسر لویی شانزدهم بود؛ یعنی آخرین ملکه‌ پیش از انقلاب فرانسه. او در جریان انقلاب فرانسه به خیانت متهم شد و سرانجام در سال ۱۷۹۳ با گیوتین اعدام شد.
کلیپ بالا از موزه‌ی V&A یا موزه‌ی ویکتوریا و آلبرت در لندن تهیه شده است. این بخش از موزه به‌نام ماری‌آنتوانت است و استایل‌های او را نشان می‌دهد.

#فکت
🆔️@MedadMagazine
گویی در تاریخ ما پیوسته اهریمن در کمین اهوره‌مزداست و ظلمت را نمی‌توان از نور جدا کرد؛ مگر در دوره‌هایی کوتاه و آن هم با تلاشی جانکاه، به‌بهای از دست دادن فرزندانی چون ایرج و سهراب و سیاوش و فَرود یا پسرانِ پهلوان‌گودرز و اسفندیاری که به خیال دین بهی و در آرزوی پادشاهی در نبردی ناروا جان سپرد.

📚 ارمغان مور
✒️شاهرخ مسکوب

#متن_کتاب
🆔️ @MedadMagazine
Heather
Conan Gray
I still remember third of december🍂🍁

#موسیقی
🆔️@MedadMagazine
#تاریخچه

طلایی

طلایی تنها رنگی است که از فلز واقعی به‌وجود آمده. فلزی که از بین نمی‌رود و زنگ نمی‌زند. به همین‌دلیل هم هست که این رنگ قرن‌ها نشانِ جاودانگی، قدرت الهی و سلطنت بوده است.
در مصر باستان اعتقاد بر این بود که خداوند از طلا ساخته شده است. به همین‌دلیل تابوت‌های فراعنه با ورق طلا پوشیده می‌شدند و حتی ماسک مشهور توت‌عنخ‌آمون نیز به رنگ طلایی بود.
در قرون وسطی رنگ طلایی وارد قلمرو مذهبی شد. در هنر مسیحی پس‌زمینه‌ی نقاشی‌های مذهبی اغلب با ورق طلا پوشانده می‌شد تا نشان دهد صحنه متعلق به جهان مادی نیست، بلکه در قلمروی آسمانی اتفاق می‌افتد.
در هنر اسلامی و مینیاتورها نیز رنگ طلایی برای نشان دادن امر مقدس و نور الهی به‌کار می‌رفت.
در دوران مدرن نقاشی بسیار علاقه‌مند به رنگ طلایی می‌بینیم؛ گوستاو کلیمنت. کلیمنت در بسیاری از نقاشی‌های خود رنگ‌طلایی را اساسی‌ترین رنگ پالت خود انتخاب کرده است.

🆔️@MedadMagazine
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
"زیبایی زاده‌ی خرد نیست، قرار نیست به ما بهره و سودی برساند، کیفیتی است در بدن‌ها، اجسام، و کنش‌ها که به‌گونه‌ای مکانیکی و به‌دلیل دخالت‌ حس‌های گوناگون در ذهن جای می‌گیرد."

🆔️@MedadMagazine
دوستان توی این مملکت صوفی شدن و بریدن از تعلقات مادی و دنیوی هم دیگه نمی‌صرفه 😁

🆔️ @MedadMagazine
اپیفنی | داستان و تحلیل داستان
📚 هم‌خوانی رمان‌ سلاخ‌خانه‌ی شماره‌ی پنج (به‌همراه مقدمه‌ای درباره‌ی رمان پست‌مدرن، فهم و لذت بردن از آن) 📒این دوره در سه جلسه‌، پنج‌شنبه‌ها ساعت شش‌ونیم عصر، در فضای گوگل‌میت برگزار خواهد شد. تسهیل‌گر دوره: رضا صالحی (کارشناسی ارشد ادبیات تطبیقی و دانشجو…
امشب آخرین مهلت ثبت‌نام این دوره‌ست.
اگه خواستین شرکت کنین، به ادمین اپیفنی پیام بدین عزیزان:

@epiphanyadmin

توی این دوره‌ی سه‌جلسه‌ای: رمان رو می‌خونیم، درموردش صحبت می‌کنیم، تحلیلش می‌کنیم و یه مقدمه‌ی نظری درمورد رمان پست‌مدرن با هم مرور می‌کنیم.
#اساطیر

افراسیاب

افراسیاب، شاه سرزمین توران و پسر پشنگ، در شاهنامه است. در اولین مواجهه‌ی ما با او هنوز شاهزاده‌ی توران است. او که به فرمانده سپاه توران است ایران را اشغال می‌کند و پادشاه ایران، نوذر را می‌کشد. در جریان تراژیک‌ترین اتفاق آن جنگ افراسیاب برادر خودش را نیز می‌کشد.
بیشترین تنش میان ایران و توران در زمان پادشاهی افراسیاب اتفاق می‌افتد. مهم‌ترین علتی که باعث یورش ایرانیان به توران می‌شود پناهنده‌شدن سیاوش، پسر کیکاووس، به توران و ازدواج او با دختر افراسیاب است. افراسیاب که ابتدا رابطه‌ی خوبی با سیاوش دارد درنهایت با وسوسه‌های برادرش کرسیوز از سیاوش دل‌چرکین می‌شود و دستور قتل او را صادر می‌کند. بعد از مرگ سیاوش ابتدا رستم به کین‌خواهی او به توران حمله می‌کند و افراسیاب می‌گریزد. جنگ بعدی پس از به‌سلطنت رسیدن کیخسرو است که به نبرد "دوازده‌رخ" معروف است. در نبرد دوازده‌رخ مجدداً افراسیاب می‌گریزد و جان سالم به‌در می‌برد. درنهایت زمانی که در کوهی پنهان شده کسی او را می‌بیند و کیخسرو به‌ کین‌خواهی پدرش او را می‌کشد.

🆔️@MedadMagazine
چندتا بیت زیبا از دوره‌های زمانی مختلف با هم بخونیم که اتفاقاً مضمون‌شون امروز هم قابل‌تأمله:

ابوالعلا معرّی می‌گه:

تُعَدُّ ذُنوبي عِند قَوْمٍ كثيرةً/ و لا ذَنْبَ لي إلّا العٌليٰ و الفَضائلٌ

[گناهان من نزد قومی بسیار است/ اما تنها گناه من بزرگواری و فضیلت است]

حافظ می‌گه:
همای گو مفکن سایه‌ی شَرَف هرگز/
بر آن دیار که طوطی کم از زغن باشد

جامی می‌گه:
جامی در این چمن دهن از گفت‌وگو ببند/
کانجا نوای بلبل و صوتِ زغن یکی‌ست

و درنهایت
فضولی شاعر می‌گه:

فریاد ز دستِ فلکِ سفله‌نواز/
شهزاده به ذلّت و گدازاده به ناز

نرگس ز برهنگی سرافکنده به زیر/
صد پیرهنِ حریر پوشیده پیاز!

📚منبع: مضامین مشترک در ادب فارسی و عربی- دکتر سیدمحمد دامادی

#شعر

🆔️ @MedadMagzine
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
خانه‌ی جین‌ آستین😍

🆔️@MedadMagazine
هر دو اثر مجسمه است!

تصویر اول مجسمه‌ی "موسی" از میکل‌آنژ را نشان می‌دهد که در قرن شانزدهم خلق شده است. حدود چهار قرن بعد، تصویر دوم نیز مجسمه خوانده شد؛ مجسمه‌ای مینیمالیستی. مینیمالیسم جنبشی بود که در طی دهه‌های ۶۰ و ۷۰ قرن بیستم به‌وجود آمد. مهم‌ترین ویژگی‌ای که می‌توان درباره‌ی مینیمالیسم گفت "تصویرزدایی" آن است. مینیمالیست‌ها معتقد بودند که وقتی نقاشی بر روی بوم می‌آید یا مجسمه‌ای با یک سنگ ساخته می‌شود احتمالات دیگر را حذف می‌کند و خود را فقط محدود به همان تصویری می‌کند که دیده می‌شود. آن‌ها می‌خواستند تصویر را حذف کنند تا متریال به‌شکلی خام باقی بماند و به‌عبارتی اثر در ذهن بیننده ترسیم شود نه روی متریال. برای فهم بهتر آن کاغذی سفید درنظر بگیرید. اگر روی کاغذ سیب کشیده شده باشد احتمال این که نقاشی پرتقال، پرنده، صورت یک زن و میلیون‌ها چیز دیگر از بین می‌رود. مینیمالیست‌ها اصالت را به همان کاغذ سفید می‌دادند. آن‌ها می‌خواستند گذشته را نفی و با احجام تکرارشونده و بزرگ‌شان تصویر را به‌طور کامل حذف کنند.

🆔️@MedadMagazine
اولین شب زمستان...❄️🌨

هیرُشیگه یکی از مشهورترین هنرمندان چاپ چوبی در اواخر دوره‌ی "ادو" در ژاپن بود. او مجموعه‌ای از صد منظره‌ی شهر ادو که همان توکیوی امروز است، خلق کرد. در این مجموعه بخش زمستان از شمارهٔ ۹۹ تا ۱۱۸ است.
در فرهنگ ژاپنی‌ اعتقاد به گذرا بودن همه‌چیز است. زمستان یادآور خاموشی و گذر زمان است. برف می‌بارد، می‌نشیند و آب می‌شود و همین گذرا بودن زیباست. چیزی شبیه به اعتقاد به زیبایی درعین ناپایداری شکوفه‌های ساکورا در فصل بهار است.
چند قطعه از آثار هیرشیگه را با هم ببینیم.

🆔️@MedadMagazine
روزی دو باغِ طاغیان گر سبز بینی، غم مخور/
چون اصل‌های بیخ‌شان از راهِ پنهان بشکنم


✏️مولوی