چکش زمین شناسی

چکش زمین شناسی (geologist’s hammer) چکشی است که برای ایجاد شکاف و شکستن سنگ‌ها بکار می‌رود.
در زبان انگلیسی، چکش زمین شناسی ممکن است با نام‌های زیر نیز شناخته شود:

rock pick
rock hammer
geological pick
کاربردهای چکش زمین شناسی

در زمین شناسی صحرایی، از چکش سنگ، برای بدست آوردن سطح تازه سنگ جهت تعیین ترکیب، ماهیت، کانی شناسی، تاریخچه و برآورد میدانی مقاومت سنگ استفاده می‌شود. در جمع آوری فسیل و کانی‌ها، از این ابزار جهت شکستن سنگ‌ها با هدف کشف فسیل‌های درون سنگ استفاده می‌شود. از چکش‌های زمین شناسی گاهی اوقات برای عکسبرداری به عنوان مقیاس نیز استفاده می‌شود.

(GPS) جی پی اس

جی پی اس یکی از ابزار‌هایی است که همه روزه از آن استفاده می‌کنیم و تمام گوشی‌های هوشمند مجهز به این فناوری بسیار کاربردی هستند. جی پی اس به شما کمک می‌کند تا به راحتی مسیریابی و بهترین راه را برای رفتن به هر نقطه‌ای پیدا کنید.  
جی پی اس یکی از بزرگترین اختراعاتی بود که در دهه 80 میلادی به هدف استفاده در صنایع نظامی ساخته شد و سال‌ها بعد برای عموم مردم قابل استفاده شد. موقعیت یاب‌ها ابزاری هستند که در تولید ردیاب‌ها کاربرد بسیاری دارند. ردیاب‌ها همگی نوعی موقعیت یاب هم هستند، اما لزوما موقعیت یاب‌ها فقط کارکرد ردیابی ندارند

ﻋﮑﺴﺒﺮداري ﻫﻮاﯾﯽ:

کاربرد ﻋﮑﺴﺒﺮداري ﻫﻮاﯾﯽ:
ﮐﺎرﺗﻮﮔﺮاﻓﻬﺎ و ﻧﻘﺸﻪ ﮐﺸﻬﺎ، اﻧﺪازه ﮔﯿﺮﯾﻬﺎي ﺟﺰﺋﯿﺎت را ﺑﺮاي ﺗﻬﯿﻪ ﻧﻘﺸﻪ روي ﻋﮑﺲ ﻫﻮاﯾﯽ اﻧﺠﺎم ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ. ﻣﻔﺴﺮ ﻋﮑﺴﻬﺎي ﻫﻮاﯾﯽ از آﻧﻬﺎ ﺑﺮاي ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﺤﯿﻄﯽ و ﮐﺎرﺑﺮي زﻣﯿﻦ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ. اﮔﺮﭼﻪ ﻫﻢ ﻧﻘﺸﻪ و ﻫﻢ ﻋﮑﺴﻬﺎي ﻫﻮاﯾﯽ دﯾﺪي ﻣﺜﻞ ﭼﺸﻢ ﭘﺮﻧﺪه، از زﻣﯿﻦ را ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ، وﻟﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ وﺟﻮد ﻋﮑﺴﻬﺎي ﻫﻮاﯾﯽ ﻧﻘﺸﻪ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ. ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎ ﻧﻤﺎﯾﺶ اﻓﻘﯽ ﺳﻄﺢ زﻣﯿﻦ ﺑﻮده و از ﻧﻈﺮ ﺟﻬﺎت و ﻫﻨﺪﺳﻪ (ﺣﺪاﻗﻞ در ﻣﺤﺪوده ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺟﺴﻢ ﺳﻪ ﺑﻌﺪي ﺑﺼﻮرت دوﺑﻌﺪي دﯾﺪه ﻣﯿﺸﻮد) دﻗﯿﻖ ﻣﯿﺒﺎﺷﻨﺪ. ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﻋﮑﺴﻬﺎي ﻫﻮاﯾﯽ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ ﻣﯿﺰان ﺑﺎﻻﯾﯽ از اﻧﺤﺮاف ﺷﻌﺎﻋﯽ ﻣﯿﺒﺎﺷﻨﺪ. اﯾﻦ اﻧﺤﺮاف، اﻧﺤﺮاف ﺗﻮﭘﻮﮔﺮاﻓﯽ ﺑﻮده و ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﺼﺤﯿﺤﺎت اﻧﺠﺎم ﻧﮕﯿﺮد، اﻧﺪازه ﮔﯿﺮﯾﻬﺎ ﺑﺎ ﻋﮑﺴﻬﺎ دﻗﯿﻖ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد. ﺑﺎ اﯾﻦ وﺟﻮد ﻋﮑﺴﻬﺎ اﺑﺰاري ﻗﻮي ﺑﺮاي ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﭘﯿﺮاﻣﻮن زﻣﯿﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﭼﻮن ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎي اﻃﻼﻋﺎت ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎﯾﯽ ﻣﯿﺘﻮاﻧﻨﺪ اﯾﻦ اﻧﺤﺮاف ﺷﻌﺎﻋﯽ را ﺗﺼﺤﯿﺢ ﮐﻨﻨﺪ، ﻋﮑﺴﻬﺎي ﻫﻮاﯾﯽ ﻋﺎﻟﯿﺘﺮﯾﻦ ﻣﻨﺒﻊ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﺑﺮاي ﺑﯿﺸﺘﺮ ﭘﺮوژه ﻫﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺧﺼﻮﺻﺎً آﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ داده ﻫﺎي ﻣﮑﺎﻧﯽ از ﯾﮏ ﻣﻨﻄﻘﻪ در ﻓﻮاﺻﻞ ﻣﺘﻨﺎوب، در ﯾﮏ دوره ﻃﻮﻻﻧﯽ دارﻧﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﮐﺎرﺑﺮدﻫﺎي ﺧﺎص آﻧﻬﺎ ﺷﺎﻣﻞ ﺑﺮرﺳﯿﻬﺎي ﮐﺎرﺑﺮي زﻣﯿﻦ و ﺗﺤﻠﯿﻠﻬﺎي ﺑﻮﻣﯽ اﺳﺖ. در ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﻮﺟﻮد، ﻋﮑﺴﻬﺎي ﻫﻮاﯾﯽ در اﮐﺜﺮ رﺷﺘﻪ ﻫﺎي ﻋﻠﻤﯽ ﺑﺮاي ﭘﯿﺸﺒﺮد ﻋﻤﻠﯿﺎت ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ و اﻧﺪازه ﮔﯿﺮي ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮده ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮي ﺑﺴﯿﺎري از ﻣﺠﻬﻮﻻت ﺑﺨﺼﻮص در زﻣﯿﻨﻪ ﻫﺎي ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.

ﮐﺎرﺑﺮدﻫﺎي ﻋﮑﺴﻬﺎي ﻫﻮاﯾﯽ در ﭘﺎره اي از رﺷﺘﻪ ﻫﺎ: ﻧﻘﺸﻪ ﺑﺮداري ﻫﻮاﯾﯽ و ﺗﻬﯿﻪ ﻧﻘﺸﻪ، اﻣﻮر ﮐﺸﺎورزي و ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﯿﻌﯽ، رﺷﺘﻪ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ زﻣﯿﻦ ﺷﻨﺎﺳﯽ و اﮐﺘﺸﺎف ﻣﻌﺎدن، ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺧﺎك و آﺑﺨﯿﺰداري، ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪي ﺧﺎك و ﺧﺎﮐﺸﻨﺎﺳﯽ، ﻃﺮاﺣﯽ ﭘﺮوژه ﻫﺎي زﻫﮑﺸﯽ و ﻫﯿﺪروﻟﻮژي، اﻣﻮر ﻣﺮﺗﻌﺪاري، ﭘﯿش ﺑﯿﻨﯽ و ﺑﺮآورد ﻣﺤﺼﻮﻻت ﮐﺸﺎورزي، ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺿﺎﯾﻌﺎت و اﻣﺮاض ﻣﻬﻢ ﻧﺒﺎﺗﯽ، ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ و آﻣﺎرﺑﺮداري در ﺷﮑﺎرﺑﺎﻧﯽ، ﺗﺸﺨﯿﺺ ﭘﺎره اي از آﻟﻮدﮔﯿﻬﺎي ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ و ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ، ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎﯾﯽ، ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺷﻬﺮي و ﺷﻬﺮ ﺳﺎزي، ﻃﺮاﺣﯽ راﻫﻬﺎ و ﺷﺎﻫﺮاﻫﻬﺎ و ﮐﻨﺘﺮل ﺗﺮاﻓﯿﮏ، ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺣﺪود اﻣﻼك، اﻗﯿﺎﻧﻮس ﻧﮕﺎري، ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﺪ درﯾﺎﻫﺎ، ﺗﺸﺨﯿﺺ ﭘﺎره اي از ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺳﯽ و ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﺸﻨﺎﺳﯽ، ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﺴﺎﺋﻞ اﮐﻮﻟﻮژﯾﮑﯽ، ﺑﺮرﺳ ﯽ و ﮐﻨﺘﺮل ﺳﯿﻼﺑﻬﺎ، ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﯾﺨﭽﺎﻟﻬﺎي ﻃﺒﯿﻌﯽ، ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﻣﺎﻫﻮاره، ﺗﻬﯿﻪ ﻣﺪﻟﻬﺎي ﺳﻪ ﺑﻌﺪي و......

وسایل عکسبرداری هوایی:

دوربین عکسبرداری
منظره یاب
اسکنر های چند طیفی
هواپیما
وسایل ناوبری

وبینار در حال برگزاری است.

در محافظت از طبیعت سهیم باشیم.

طبقه بندی بر اساس مقیاس نقشه

مقیاس: عددی است که پدیده روی زمین به آن نسبت بر روی نقشه کوچک شده است.

نقشه های خیلی کوچک مقیاس: دارای مقیاس 1:500000 یا کوچکتر هستند. این نقشه ها برای اطلاعات عمومی و در کتاب ها استفاده می شوند.

نقشه های کوچک مقیاس: با مقیاس 1:500000 تا 1:250000 تهیه می شوند. این نقشه ها نیز دارای دقت کمی هستند و در ارائه جزئیات پدیده ها قابلیت زیادی ندارند. نقشه های عمومی کشور معمولا با این مقیاس تهیه می شوند.

نقشه های با مقیاس متوسط: این نقشه ها با مقیاس 1:250000 تا 1:50000 تهیه می شوند و به عنوان نقشه های مبنا در مطالعات اجمالی و نیمه تفصیلی، کار های تحقیقاتی و عمرانی کاربرد دارند.

نقشه های بزرگ مقیاس: دارای مقیاس 1:50000 تا 1:10000 هستند و در پروژه های مطالعاتی که نیاز به دقت مکانی بالا دارند استفاده می شود.

نقشه های خیلی بزرگ مقیاس: دارای مقیاس 1:10000 یا بزرگتر از آن هستند. این نقشه ها شامل پلان های شهرسازی، نقشه های ثبتی، کاداستر و ... می شود و نقشه های دقیقی هستند که برای امور اجرایی و حساس که نیاز به دقت بالا دارند استفاده قرار می گیرند.

آبخیز

حوزه آبخیز به سطحی از زمین اطلاق می شود که تمامی رواناب ناشی از بارندگی بر روی آن در صورت جریان یافتن از یک دهانه خروجی (رودخانه، آبراهه و مسیل) خارج و یا در یک آب انباشت (دریاچه) ذخیره می شود.
اگر رواناب جریان یافته در یک حوزه آبخیز در نهایت از آن خارج شود، به آن حوزه آبخیز باز و در صورت ذخیره شدن در داخل آن، به آن حوزه آبخیز بسته اطلاق می شود.

مهمترین اهداف آبخیزداری

1.مهار و کنترل آب و افزایش بهره­وری از آن
2.تامین آب کافی و موردنیاز مناطق پایین دست
3.بهره­برداری بهینه از منابع طبیعی موجود در حوزه آبخیز
4.کاهش یا مهار اثرات و عواقب بلایای طبیعی
5.بهبود کیفیت آب تولیدی از حوزه­های آبخیز
6.کاهش فرسایش و خطرات ناشی از بروز سیلاب­ها
7.توسعه و افزایش ارزش تفرجگاهی و حمایت از حیات­وحش
8.ارائه راهکارهای دستیابی به توسعه پایدار
9.مدیریت یکپارچه و سیستمی حوزه آبخیز با هدف حفاظت آب­ وخاک

از نظر درجه تخریب منابع، در یک حوزه آبخیز می توان سه نوع مدیریت را اعمال کرد:

1. مدیریت حفاظت: به معنی حفظ وضعیت موجود در حالتی که وضعیت مطلوب باشد.
2. مدیریت اصلاح: یعنی اصلاح و بهبود شرایط و جلوگیری از تخریب منابع
3. مدیریت احیا: یعنی برگرداندن شرایط مطلوب پیشین که بنا به دلایلی از بین رفته باشد و این در حالتی است که منابع تخریب شده و از بین رفته باشد.