Machine Learning Day on Google Open Source Live
🔶 Tools for Responsible ML
🔶 TensorFlow Hub: ML Models for Everyone
🔶 Introduction to On-device ML
🔶 Using Job Queueing to Optimize for Efficiency of Your Compute Resources

https://opensourcelive.withgoogle.com/events/machinelearning-day-2022?utm_source=GOSL&utm_medium=social&utm_campaign=Machine%2BLearning%2BDay

➖➖➖➖➖➖➖➖➖
این کانال با هدف آگاه سازی از رویدادهای مرتبط با هوش مصنوعی نظیر همایش، کنفرانس، ورک‌شاپ، کلاس و ... تشکیل شده است.

@eventai

این رو کسی هست بخواد شرکت کنه؟ کنفرانس باحالیه و خیلی دوست دارم محتواش رو داشته باشم ولی این ساعت پنجشنبه نمیتونم.
اگه کسی شرکت می‌کنه بگه لطفاً

از dalle2 استفاده کرده که فیلم درست کنه 😎
البته نه مستقیم
روشش رو توی رشته توییتش توضیح داده

مطلب خیلی جالبی که پریروز رو وبلاگ هوش مصنوعی گوگل منتشر شده

https://ai.googleblog.com/2022/07/training-generalist-agents-with-multi.html?m=1

با توجه به اینجور کارها و مدل‌ها و تحولات اخیر مثل dalle2 و Imagen یا مطلبی که لکان نوشته بود، به هوش مصنوعی عمومی یا AGI حس می‌کنم خیلی خیلی نزدیک هستیم. اینجا اون جاییه که شاید از جهاتی ترسناک باشه ولی قطعا هیجان‌انگیزه.
آینده رو خیلی نمیتونم مشخصا تصور کنم ولی به نظر میرسه چیزهای تخیلی توی فیلم‌ها حداکثر تا ده سال دیگه واقعی میشن.

Listen to When You're Gone - Lex by Lex on #SoundCloud
https://soundcloud.app.goo.gl/jxDfj

تو این رشته توییت یه سری کلمه من درآوردی با مدل GPT-3 درست کرده که معنی ندارند و بعد از dalle2 خواسته اونا رو بکشه!!!! پشماااااااااااام


discovering the meaning of words that do not exist with dall-e 2
for each experiment we generate three words using gpt-3 and we create a sentence with the following template:

"A <word1> made of <word3> riding a <word2>. Unreal engine."

https://twitter.com/krea_ai/status/1550923711750066176?t=8xUD6oSE8M3pPgCdKsxwWQ&s=19

- علی: ایول فردا بریم بدویم
- علی: عاااا این رو ببین چه مطلب جالبیه!!
- علی: میشه بخوابیم رفقا؟
- علی: من دلم میخواد شعر بخونم 🚶🤦‍♂
- علی خطاب به علی‌ها: خواهش می‌کنم دوستان. برای امروز کافیه. ممنون از همه‌تون. عالی بودید. وقت خوابه. شب بخیر

رهایی از دوراهی سخت؛ هم تنسورفلو، هم پایتورچ با IVY

تا به حال احتمالا با چالش سخت انتخاب بین تنسورفلو و پای‌تورچ مواجه شده باشید. اخیرا با اضافه شدن Jax هم این انتخاب سخت‌تر شده. اما تیم unifyai یه فریم‌ورک جدید به نام IVY معرفی کرده که یک syntax یکپارچه برای توسعه مدل‌های دیپ داره و صرفا با تنظیم backend این پکیج روی هر یک از فریم‌ورک‌های تنسورفلو، پای‌تورچ و یا jax می‌تونید از عایدات همون ابزار بهره‌مند بشید. البته این فریم‌ورک در مسیر توسعه است و با توجه به عمر کوتاهش اما تعداد استار بسیار زیادی گرفته که نشون میده به نظر راه درستی رو داره میره.

لینک گیت‌هاب:
https://github.com/unifyai/ivy

#tool

@nlp_stuff

گرگ در لباس میش

و کتاب این شکلی شروع میشه:

دنیا در کرانه‌ها و اعماقش آبی‌ست. این آبی همان نورِ گم‌شده است. نور، در انتهای طیف آبی‌اش، تمام مسیرِ از خورشید تا زمین را طی نمی‌کند. در میان مولکول‌های هوا می‌پاشد، در آب به هر سو پخش می‌شود. آب بی‌رنگ است، آبِ کم‌عمق رنگ چیزی را می‌گیرد که زیرش باشد اما آبِ عمیق پر است از این نورِ پراکنده؛ هرچه آب خالص‌تر، آبی پررنگ‌تر. آسمان هم به همین دلیل آبی‌ست، اما آبیِ افق، آبیِ خطه‌ای که انگار با آسمان در می‌آمیزد، آبیِ تیره‌تر، رؤیایی‌تر و ماتم‌زده است، آبیِ دورترین جایی که به چشم می‌بینی، آبیِ دوردست. نوری که به ما نمی‌رسد، نوری که کلِ مسیر را نمی‌پیماید و نوری که گم می‌شود زیباییِ جهان را به ما عرضه می‌کند، همان جهانی که بیشترش به رنگ آبی‌ست.

سال‌های سال شیفته‌ی آبیِ دورترین کرانه‌ی چیزهای چشم‌رَس بوده‌ام، رنگ آفاق، رشته‌کوه‌های دور و هر چیزِ دوردست. آبیِ دوردست رنگِ یک حس است، رنگ تنهایی و رنگ حسرت، رنگ آن‌جایی که از این‌جا پیداست، رنگ جایی که خودت آن‌جا نیستی و رنگ جایی که هیچ وقت نمی‌توانی بروی، چون این آبی کیلومترها دورتر بر لبه‌ی افق ننشسته، بلکه در فاصله‌ی بین تو و آن کوه‌هاست. رابرت هَسِ شاعر نامش را «حسرت» می‌گذارد، «چراکه اشتیاق پر است از فواصل بی‌پایان». آبی رنگِ حسرتِ دوردست‌هایی‌ست که هیچ وقت به آن نمی‌رسی، حسرتِ دنیای آبی.

ما میل و اشتیاق را مسئله‌ای می‌دانیم که باید حلش کنیم. عوض این‌که بر ماهیت و حس اشتیاق تمرکز کنیم، دنبال این هستیم که ببینیم مشتاق چه شده‌ایم و متمرکز می‌شویم بر آن چیز و نحوه‌ی به‌دست‌آوردنش. هر چند اغلب همین فاصله‌ی بین ما و آنچه مشتاقش هستیم فضای مابین را با آبیِ حسرت پر می‌کند. گاهی از خودم می‌پرسم می‌شود با کمی تغییر دیدگاه این حس را هم همچون حسی مستقل پاس داشت یا نه، چون این حسرت همان‌قدر ذاتیِ وضعیت انسان است که آبیْ ذاتیِ دوردست‌ها. می‌توانی به دوردست نگاه کنی و نخواهی نزدیک‌تر بیاوری‌اش؟ می‌توانی همان‌طور که زیباییِ آن آبیِ تصاحب‌ناشدنی را از آن خود می‌کنی، حسرتت را هم از آنِ خود کنی؟ چون چیزی از این حسرت، مثل آبیِ دوردست، با حصول و رسیدن فروکش نمی‌کند، فقط جابه‌جا می‌شود، درست مثل کوه‌هایی که وقتی بهشان می‌رسی دیگر آبی نیستند و رنگ آبیْ دوردستِ دیگری را در بر گرفته. رمز زیباتر بودن تراژدی از کمدی و این‌که چرا از حزن برخی آهنگ‌ها و قصه‌ها حظّ وافر می‌بریم در همین است. چیزی همیشه در دوردست است

یکی از کتاب‌هایی که خیلی بهم چسبید:
«نقشه‌هایی برای گم شدن»

این بده 😂

Platform for Real-time Recsys (Claypot AI)
Improving Long-Term User Engagement with Push Notifications Using Model-Based Reinforcement Learning (Twitter)
RecSysOps: Best Practices for Operating a Large-Scale Recommender System (Netflix)
Building an Open Source Framework for Recommender Systems (NVIDIA)
An Embarrassment of Riches: Trying to Find Harmony Among Several Different Models (Weights & Biases)
Recs at Reasonable Scale (Coveo)

یعنی هیچ کس شرکت نمی‌کنه؟! 😢😢