حدودا 9 سال پیش یکی از شرکتهای پتروشیمی ایران متوجه شد که دقیقا داره یک واحد پتروشیمی در جنوب ساخته میشه که کپی خودشه! بعد از کلی بررسی متوجه شدن یکی از کارمندان سازمان این نقشه ها رو برده و فروخته! نقشته هایی که میلیاردها تومن بابت طراحیش هزینه شده بود!

اون سازمان همون موقع دنبال DLP افتاد

اگر مدیران برای اطلاعات سازمانشون ارزش قائل بشن حتما برای حفظش هزینه خواهند کرد.

ما سه ساله در خصوص DLP فعالیت و بازاریابی می کنیم. 3 تا سمینار برگزار کردیم. توی نمایشگاه ها تبلیغ کردیم. تیم فنی آماده کردیم و ... ولی متاسفانه تعداد سازمانهایی که اراده دارن برن به سمت DLP یک رقمیه!

موضوع اینه که DLP یک قفل مضاعفه. قفل دوم فقط امنیت شما رو بالاتر می بره و هیچ Facility دیگه ای به شما نمیده. اگر شما موقع بازکردن در مجبور باشید دوتا قفل رو باز کنید بیشتر معطل میشید. در واقع سازمان هم پول میده و هم بیشتر معطل میشه! فقط برای امنیت بیشتر. سازمانهایی که به این درک رسیده باشن که سراغ قفل دوم برن انگشت شمارن.

خیلی سازمانها هستند که برای اطمینان از عملکرد شبکه و تجهیزات خودشون میان و تست نفوذ انجام میدن. اما تست نفوذ فقط با نرم افزار و ابزار انجام نمیشه. بخش مهمی از تست نفوذ، نفوذ انسانی هست. هم در لایه Admin و هم در لایه کارمندان. Admin ها هم آدم هستن و ممکن بر اثر هیجانات احساسی و عاطفی و خشم و انتقام، عکس العملهای خطرناکی بکنن که کل امنیت شبکه شما رو به خطر بندازه. پس مهمه که Admin ها از نظر سلامت روانی مورد بررسی قرار بگیرن. افراد پراسترس و خیلی حساس هرگز نباید سمتهای مهم در شبکه داشته باشن.
وجه دیگر هم کارمندان هستن. کارمندان شما چقدر در برابر نفوذ از طریق مهندسی اجتماعی غیرقابل نفوذ هستن؟