اصلا چیزهای قشنگی ندیدم و خودمم اذیت شدم ولی چرا فقط من اذیت بشم :)
سعی میکنم چنل رو بن نکنم.😄

پشیمون شدم.
حالا که بهش دقیق تر فکر میکنم اصلا خوشم نمیاد اینجا باشن (چون خیلی منزجر کنندن و اگر متوجهشون بشید اون زننده بودنه چند برابر میشه و...آره).
اگر خواستید ببینیدشون یا خودتون برید سراغشون یا بگید تا به شخصه اذیتتون کنم.

‏خب انگاری حدس و تحلیلم درست بوده و فن بیس Re:Zero بلاخره شروع به صحبت راجب نکات و موضوعات مهم اثر کردن که نشون میده بعضی واقعا با دقت بالایی ری زیرو رو دیدن و خوندن چون متوجه شدن این پوینت ها به این راحتی ها نیست :)
امیدوارم منم هر چه زودتر کارم رو تو این مورد در یوتیوب شروع کنم.

من یه لحظه نتم قطع شد :)

انگار خبرایی سمت تهرانه.
صدا انفجار مهیبی رو بچها شنیدن.

کرج که انگار فعلا خبری نیست.
چرا هر سری می خوام استارت ری واچ بزنم،واسه پا قدمیش موشک میزنن؟!

آرت‌ش یادم رفت😓

بچها شروع کردن دارن راجب اگر قبل از دیدن فلان چیز جنگ بشه و نتونیم ببینیم حرف میزنن.
واقعا حداقل بذارید ری واچ ری زیرو رو تموم کنم و هر دو بخش فصل سوم رو ببینم بعد بزنید :)

شب احتمالا استیریم خاموش داریم.
احتمال بالا اینستاگرام باشه و ریزه درصد احتمالا یوتیوب.(رو یوتیوب و توییچ فعلا حساب نکنید)
ایشونم رم هالووینی :)
از این به بعد آرتیس ها رو هم تگ میکنم:
https://x.com/miruto9216?t=f3n1XqzjMg1COegPX_EOmQ&s=09

تو خودم نگهش داشتنش بیشتر از تو جای نامناسب بیان کردنش اذیتم میکنه.
(چرا من هنوز وجود دارم)
حالم از دنیا و جامعه ی توهم مانند بهم میخوره.واقعیت تبدیل به مزخرفات شده و زیبایی های زندگی پشت این مه غلیظ دود آلود و غیر قابل تنفس پنهان شده که باعث میشه با رویا های دست نیافتنی یا خیال اشتباه گرفته بشه و شکل غیر واقعی به خود بگیره و دوگانگی درون من ایجاد کرده که آیا باید واقعیت کثیف و مزخرف که باعث نابودی و حس پوچی هست رو بپذیرم؟! یا خودم رو درگیر واقعیتی کنم که دست یافتن بهش در حد غیر ممکنه؟! اما فقط موضوع این نیست؛انگاری من به هر دو حالت این ماجرا تعلق ندارم و حتی با انتخاب کردن زیبایی ها و دوری از مزخرفات،باز به چیزی نمیرسم.اما چه میشه کرد.

تنها راهی که دارم ادامه دادن در تنهایی همراه با فانوسی از جنس امیدی کم نور شده،در مردابی مه آلوده که در اطرافش فقط لجنزار دیده می شه.بر روی تکه چوبی که باهاش بر روی مرداب حرکت میکنم در حالی که بخاطر زخم هایی که نفرین های این دنیا بر من وارد کرده خونریزی میکنم و دیدگانم با خونی که بر روی چشمم سرازیر می شه تیر و تار شده.ذهنم برای دوری از درد و بقا من رو از واقعیتی که باعث این درد می شه دور میکنه و این حرکت کردن تو این مسیر رو برام سخت تر کرده.اما با همه اینها باز بسوی واقعیتی پیش میرم که ارزش زندگی کردن رو داره.واقعیت زیبایی که مرگ رو هم از معنای پوچی و نیستی به معنای واقعی کلمه زیبا اما پر درد میکنه.به سمت انجام کاری پیش میرم که فقط یک شیطان دیوانه انجامش میده.

نمیدونم قضیه چیه ولی سوباروی آرک 5 (جلوتر فصل سوم) رو دارن با...آره همچین مقایسه ای میکنن و اینا یه چند نفری هستن.قضیه چیه من هنوز ندیدم...
کمک :)
(ری زیرو اسپویل نکنید)