#دانستنی
#وطن

در خبرها آمده است که وزیر خارجه چین، با هدف امضای قرارداد همکاریهای راهبردی ۲۵ ساله میان دو کشور بزرگ ایران و چین، در راه تهران است.

این رخدادی بسیار بزرگ و مهم است و می‌تواند سرآغاز زنجیره‌ای از دگرگونیهای مثبت، سازنده و راهگشا برای کشورمان باشد.

آغاز سال ۱۴۰۰ و سده‌ی نوی خورشیدی را با این رخداد به فال نیک می‌گیریم.

درباره‌ی همکاریهای چین و کشورمان و پیامدهای آن، تلاش خواهیم کرد مطالبی را تقدیم همراهان ارجمند نماییم.

🇮🇷🤝🇨🇳

#دانستنی
#ژئوپولتیک

🗺 سه نکته پیرامون پروژه‌ی راهبردی کشور چین به نام "کمربند و راهها"
🎙 پرسش و پاسخ با رابرت کاپلان / در حاشیه‌ی نشست اقتصادی دلفی / یونان ۲۰۱۹

📎 همچنین ببینید:
https://news.1rj.ru/str/thinktogether/2637

@ThinkTogether🌱

#یادداشت

🗞 خبری بد برای غرب: ایران و چین پیمان همکاریهای راهبردی می‌بندند / بخش 1⃣

📍 ماهنامه‌ی آمریکایی فارین پالیسی

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

چین و ایران در حال آغاز همکاری ۲۵ ساله‌ی راهبردی در زمینه‌های بازرگانی، سیاست، فرهنگ و امنیت هستند.
همکاری چین و کشورهای خاورمیانه چیز تازه‌ای نیست. با این وجود آنچه این پیشرفت را از دیگر نمونه‌ها متمایز می‌کند، این است که هم چین و هم ایران بلندپروازیهای جهانی و منطقه‌ای دارند. هر دو کشور در کشمکش با ایالات‌متحده هستند و یک مولفه‌ی امنیتی در توافقنامه وجود دارد. جنبه نظامی توافقنامه، متوجه به ایالات‌متحده است، همانطور که رزمایش مشترک بی‌سابقه‌ی سال گذشته‌ی ایران-چین-روسیه در اقیانوس هند و دریای مکران واشنگتن را ترساند.
نفوذ فزاینده‌ی چین در شرق آسیا و آفریقا، منافع ایالات متحده را به چالش کشیده است و خاورمیانه میدان نبرد بعدی است که پکن می تواند هژمونی ایالات متحده را به چالش بکشد -این بار به کمک ایران. از آنجا که توافقنامه و پیامدهای آن، فراتر از حوزه‌ی اقتصادی و روابط دو جانبه است، این همکاری بسیار مهم است: این توافقنامه در سطح داخلی، منطقه‌ای و جهانی عمل می‌کند.

نفوذ فزاینده‌ی چین در شرق آسیا و آفریقا، منافع ایالات‌ متحده را به چالش کشیده‌است و خاورمیانه میدان نبرد بعدی است که پکن می تواند هژمونی ایالات متحده را به چالش بکشد -این بار از طریق ایران.

در داخل، این توافقنامه می‌تواند یک نجات اقتصادی برای ایران باشد و اقتصاد آسیب‌دیده از تحریمها و پول خود را با اطمینان از فروش نفت و گاز خود به چین نجات دهد. علاوه بر این، ایران می‌تواند با بهره‌گیری از توانایی خود در گسترش جای پای چین در خلیج فارس، از روابط راهبردی خود با چین به عنوان یک ابزار چانه زنی در هر مذاکره‌ای با غرب بهره ببرد.

[...] همکاری راهبردی چین و ایران ثابت می‌کند که فشار حداکثری دولت ترامپ، یک شکست برای آمریکا بوده‌است، که نه تنها نتوانست ایران را مهار کند و رفتار منطقه‌ای آن کشور را تغییر دهد، بلکه تهران را به آغوش پکن راند.

در دراز مدت، نزدیکی راهبردی ایران به چین بیانگر این است که تهران برای تقویت قدرت منطقه‌ای و نظامی خود و سرپیچی و فروکوفتن قدرت ایالات متحده در منطقه‌ی خلیج فارس، سیاست به "نگاه به شرق" را برگزیده است.

برای چین، این پیمان می تواند امنیت انرژی آن کشور را تضمین کند. خلیج‌فارس بیش از نیمی از انرژی مورد نیاز چین را تأمین می‌کند. بنابراین، تأمین آزادی ناوبری در خلیج‌فارس برای چین اهمیت بسیاری دارد. عربستان سعودی، متحد نزدیک ایالات متحده، اکنون بزرگترین تامین‌کننده‌ی نفت خام به چین است، [...] این وابستگی با سیاست کلان چین در وابسته نبودن به یک تامین‌کننده‌ی [نزدیک به آمریکا] ناهمگونی دارد (دیگر تأمین‌کنندگان نفت عرب چین در منطقه‌ی خلیج‌فارس نیز روابط امنیتی نزدیکی با ایالات‌متحده دارند)
چین می‌ترسد که با شدت گرفتن جنگ بازرگانی بین دو کشور، ایالات متحده این کشورها را تحت فشار قرار دهد تا انرژی مورد نیاز پکن را تأمین نکنند. یک پیمان فراگیر راهبردی با ایران، هم یک پوشش اقتصادی و هم یک بیمه نامه است. می تواند منبع انرژی تضمین‌شده و تخفیفی را برای چین فراهم کند.

روابط چین و ایران بی‌تردید فضای سیاسی منطقه را به سود ایران و چین دگرگون کرده، نفوذ ایالات متحده را بیش از پیش می‌کاهد. در واقع این توافقنامه به چین اجازه می‌دهد نقش بیشتری در یکی از مهمترین بخشهای جهان بازی کند.


[دنباله دارد...]

@ThinkTogether🌱

#یادداشت

🗞 خبری بد برای غرب: ایران و چین پیمان همکاریهای راهبردی می‌بندند / بخش 2⃣

📍 ماهنامه‌ی آمریکایی فارین پالیسی

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

با تازش سال ۲۰۰۳ آمریکا به عراق، چشم‌انداز راهبردی منطقه تغییر کرد. در نظم تازه‌ی منطقه‌ای، هویتهای فراملی مبتنی بر بخش‌‌بندیهای مذهبی و فرقه‌ای و قومی گسترش یافت.

این دگرگونیها و نیز عقب‌نشینی نیروهای آمریکایی و ناآرامیهای بهار عربی، فرصتی را برای قدرتهای میانی مانند ایران فراهم کرد تا خلا قدرت را پر کنند و قدرت منطقه‌ای خود را تقویت نمایند. همزمان، از زمان به قدرت رسیدن شی جین پینگ در سال ۲۰۱۲، دولت چین تمایل شدیدتری برای تبدیل چین به یک قدرت جهانی و کنشگری بیشتر در بخشهای دیگر دنیا نشان داده‌است. این جاه‌طلبی در معرفی طرح کمربند و جاده (BRI)، که اهمیت راهبردی خاورمیانه و بویژه ایران را برجسته می‌کرد، خود را نشان داد.

چین موقعیت و اهمیت ایران را به عنوان قدرت منطقه‌ای در خاورمیانه‌ی نوین درک می‌کند. دگرگونیهای منطقه‌ای در چند سال گذشته نفوذ ایران را تثبیت کرده‌است. برخلاف ایالات متحده، چین با یاری گرفتن از چیرگی منطقه‌ای ایران، در خاورمیانه رویکرد غیرسیاسیِ توسعه‌محوری را برای گسترش روابط اقتصادی و برقراری امنیت منطقه‌ای از طریق آنچه صلح توسعه‌ای نامیده‌است (و نه مفهوم غربی صلح دموکراتیک)، در پیش گرفته‌است. این رویکردی است که کشورهای اقتدارگرای خاورمیانه مایل به خوش‌آمدگویی به آن هستند.

خروج دونالد ترامپ، رییس‌جمهور آمریكا از توافق هسته‌ای با ایران در سال ۲۰۱۸، و سپس سیاست فشار حداكثری، آخرین تلاش دولت آمریكا برای جلوگیری از نفوذ روزافزون ایران در منطقه بود. اگرچه این سیاست ضربه سختی به اقتصاد ایران وارد کرد، ولی نتوانست سیاستهای بلند‌پروازانه‌ی منطقه‌ای و نظامی این کشور را تغییر دهد. به همین ترتیب، همکاری راهبردی تازه بین چین و ایران، سبب ناتوانی بیشتر اهرمهای ایالات‌متحده می‌شود و زمینه را برای چین فراهم می‌کند تا کنشگری پررنگتری در خاورمیانه داشته باشد.

همکاری راهبردی چین و ایران همچنین بر مناطق همسایه، از جمله جنوب آسیا تاثیر خواهدگذاشت. در سال ۲۰۱۶ ایران و هند توافقنامه‌ای برای سرمایه‌گذاری در بندر راهبردی چابهار ایران و ساخت راه‌آهن میان چابهار و زاهدان و پیوند هند به افغانستان و آسیای میانه امضا کردند. ایران اکنون هند را به تأخیر در سرمایه‌گذاریهای خود زیر فشار ایالات‌متحده متهم کرده و هند را از این پروژه کنار گذاشته است.
در حالی که مقامات ایرانی از پیوند دادن موضوع کنارگذاشتن هند از پروژه چابهار-زاهدان با توافق ۲۵ ساله با چین خودداری می‌کنند، ولی به نظر می‌رسد که روابط نزدیک هند با واشنگتن سبب این تصمیم شده است. جایگزینی هند با چین در چنین پروژه‌ی راهبردی، توازن قدرت در آسیای جنوبی را به زیان دهلی‌نو تغییر می‌دهد. چین اکنون این فرصت را دارد که بندر چابهار را به گوادر در پاکستان پیوند دهد، که پایگاه مهمی در برنامه‌ی "کمربند و راه" است.

جدا از آنچه واشنگتن گمان کند، روابط نوین چین و ایران، سرانجام منافع هند را در منطقه تضعیف خواهد کرد، به ویژه اگر پاکستان نیز وارد این همکاری شود.
اجرای پیشنهاد ایران برای گسترش کریدور اقتصادی موجود بین چین و پاکستان در محورهای شمالی، غربی و جنوبی و پیوند بندر گوادر در پاکستان به چابهار در ایران و سپس از ایران به اروپا و آسیای‌میانه از راه شبکه‌ی ریلی ایران اکنون شدنی‌تر از همیشه است. اگر این طرح همینگونه پیش برود، حلقه‌ی طلایی متشکل از چین، پاکستان، ایران، روسیه و ترکیه به مرکز BRI [پروژه‌ی کمربند و راه] تبدیل خواهد شد و چین را از راه ایران به آسیای میانه، دریای کاسپین و دریای مدیترانه (با گذر از عراق و سوریه) خواهد رساند.

[دنباله دارد ...]

@ThinkTogether🌱

#یادداشت

🗞 خبری بد برای غرب: ایران و چین پیمان همکاریهای راهبردی می‌بندند / بخش 3⃣ و پایانی

📍 ماهنامه‌ی آمریکایی فارین پالیسی

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

با تمرکز بیشتر بر توسعه‌ی دو بندر راهبردی جاسک و چابهار، ایران در تلاش است تا تمرکز ژئواستراتژیک خود را از خلیج فارس به دریای مکران جابجا کند. توافقنامه‌ی دوجانبه فرصتی فوق‌العاده برای مشارکت در توسعه‌ی این بندرها می‌دهد. بدینگونه چین هم خواهد توانست جاسک را به شبکه‌ی بندرهای راهبردی خود در منطقه بیفزاید و آنگاه پارکهای صنعتی منطقه‌ای که به دست شرکتهای چینی در بعضی از کشورهای پیرامون خلیج‌فارس ساخته شده‌اند، به بندرهایی [مانند جاسک و چابهار] پیوند خواهندیافت که چین در آنها حضور پررنگی دارد. [...]

همکاری راهبردی بین ایران و چین، همچنین بر رقابت میان ایالات‌متحده و چین نیز تأثیر خواهد گذاشت. اگرچه چین به عنوان بزرگترین شریک بازرگانی ایالات‌متحده باقی‌مانده و روابط دو جانبه‌ی گسترده‌ای بین دو قدرت جهانی هنوز وجود دارد، ولی رقابت آنها در زمینه‌های گوناگون شدت گرفته‌است. تا جایی که بسیاری از پیگیران رخدادهای جهانی گمان می‌کنند جهان در حال ورود به یک جنگ سرد تازه است. با توجه به اهمیت ژئوپلیتیک و اقتصادی خاورمیانه، توافق با ایران، به چین فرصت می‌دهد که قدرت ایالات‌متحده را به چالش بکشد.

در همین حال، حکومت تهران نیز علاوه بر اطمینان از مانایی خود، از روابط با پکن برای تحکیم موقعیت منطقه‌ای خود بهره‌ خواهدبرد.

آخرین نکته اینکه، در حالی که تا کنون ایالات‌متحده از رقابت و تفرقه در منطقه بهره‌مند بوده است، سرانجام همکاری چین و ایران به وسیله‌ی رویکرد صلح توسعه‌ای، می‌تواند فضای امنیتی منطقه را ثبات و بهبود ببخشد.
پایان./

@ThinkTogether🌱

#چکامه

از همه سوی جهان جلوه‌ی او می‌بینم
جلوه‌ی اوست جهان کز همه سو می‌بینم

 چون به نوروز کند پیرهن از سبزه و گل
آن نگارین همه رنگ و همه بو می‌بینم

👤 استاد محمد حسین شهریار

@ThinkTogether🌱

#نکته

⏩ آغاز سده‌ی چهاردهم خورشیدی:
آتاتورک خطاب به فروغی: شما ایرانیها قدر ملیت خود را نمی‌دانید، و نمی‌دانید ریشه داشتن و حق آب و گل داشتن در قسمتی از زمین چه نعمتی عظیم است. ملیت وقتی مصداق پیدا می‌کند که آن ملت را بزرگان ادب و حکمت و سیاست و در معارف و تمدن بشری، سابقه‌ی ممتد باشد [...] من ناگزیرم برای کشورم چنین سوابقی دست و پا کنم.

⏩ پایان سده‌ی چهاردهم خورشیدی:
رهبران پانترکیسم خطاب به پانترکها: هر چه را که می‌‌توانید، از ملتهای متمدن بدزدید! هر چه را که نمی‌توانید بدزدید، به لجن بکشید!

〰〰〰〰〰〰〰〰〰

دست‌پروردگان صهیونیسم، صد سال پیش، از "دست و پا کردن سوابقی برای خود" آغاز کردند، بعد رسیدند به تاریخ‌سُرایی برای خود (بر وزن شعرسُرایی)، پس از آن، تاریخ و فرهنگ همسایگان متمدن خود را نفی کردند و اکنون هم به سیم آخر زده‌اند و وانمود می‌کنند که تاریخ و آیین و نوروز ایرانی، ترکی است!!

💢 شاید بهتر باشد که این اندازه از توهم و هذیان‌گویی و پریشانی را نادیده بگیریم و به راه خود در آموختن و آموزاندن فرهنگ و تاریخ ایران برویم.

@ThinkTogether🌱

#دیدگاه

دیدگاه مایکل مورل، قائم‌مقام پیشین سازمان سیا، درباره‌ی قرارداد همکاریهای بلند مدت ایران و چین:

"چین و ایران برنده می‌شوند و ما می‌بازیم. این نتیجه‌ی مستقیم سیاست تک‌روی ما در مورد ایران است. این دلیل اصلی مخالفت بسیاری، از جمله تیلرسون و متیس با بیرون رفتن از برجام بود. گام خطا در سیاست، پیامدهای واقعی دارد."

💥 اگر این قرارداد دقیق و هوشمندانه با پیش چشم داشتن منافع ژئوپولتیک راهبردی کشورمان بسته شود، می‌تواند آغاز یک نقطه عطف تاریخی باشد. پروژه‌ی کمربند و راه چین، فرصتی تاریخی برای #وطن ما است.
چین، هم به اتحاد با ایرانمان نیاز دارد و هم با استفاده از شرایط تحریم کشورمان، قصد بیشترین بهره‌برداری را دارد. ما هم باید هدفگذاری ژئوپولتیک داشته باشیم و برای رسیدن به آن هدف، از این همکاری و نیاز چین به خودمان بیشترین سود را ببریم.
احیای هژمونی فرهنگی/سیاسی/اقتصادی ایران بر آسیای میانه و قفقاز، فقط یکی از دستاوردهای ممکن برای این پروژه است.

@ThinkTogether🌱

#ژئوپولتیک
#دانستنی

🗺 از سوئز تا سوئد / پاسخ به پرسشهای پادکست کانال سوئز
🎙 پژوهش و گفتار: دکتر ایمان فانی

📎 ما ایرانیان که گفتگو از سیاست، بخشی از زندگی روزمره‌مان است، خوب است که با روش درست تحلیل نیز آشنا شویم و از تحلیلهای سطحی و انگاره‌های دور از واقعیت دست بکشیم. یاد بگیریم که به آنچه در جهان و پیرامون #وطن رخ می‌دهد چگونه باید نگریست.

📎 پادکست کانال سوئز را اینجا بشنوید:
https://news.1rj.ru/str/thinktogether/3523

🙏 با سپاس از آقای دکتر ایمان فانی و رسانه‌ی ارزشمندشان: مدرسه‌ی زندگی فارسی.

@ThinkTogether🌱

#کتاب شنیداری
#تاریخ


📖 The Silk Roads, A New History of the World
✍ Peter Frankopan
🎙 Laurence Kennedy

📎 نوشتار کتاب را اینجا ببینید:
https://news.1rj.ru/str/thinktogether/3555

🔡 خوانش کتاب به زبان انگلیسی.

@ThinkTogether🌱

#موسیقی

ایرانم❤️؛
سرنوشت را باید از سر نوشت
شاید این بار کمی بهتر نوشت
عاشقی را غرق در باور نوشت
غصه‌ها را قصه‌ای دیگر نوشت...
گر بخواهیم گر نخواهیم
باغبان روزگاریم...

🎼 سرنوشت
🎤 همایون شجریان
🎬 انوشیروان روحانی

http://shrtco.de/v56c9
@ThinkTogether🌱

#دیدگاه

💬 دیدگاه رابرت کاپلان، درباره‌ی اهمیت و جایگاه ایران در دگرگونیهای پیش‌روی جهان، که در پیوند با ابرپروژه‌ی چین (کمربند و راه) هستند:

"[...] Iran is at the very center of 21st-century geopolitics. It dominates Central Asian trade routes and sits at the hydrocarbon nexus of the Indian Ocean, with a coastline of over 1,500 miles stretching from Iraq to Pakistan. Iran is the key to China’s plans, just as China’s plans are key to Eurasia’s destiny [...]"

"ایران در مرکزِ مرکزِ #ژئوپولتیک سده‌ی بیست و یکم است. [ایران] چیره بر راههای بازرگانی آسیای مرکزی، نشسته بر روی منابع هیدروکربوری کنار اقیانوس هند، با ۱۵۰۰ مایل خط ساحلی کشیده شده از پاکستان تا عراق است. ایران برای برنامه‌‌های چین سرنوشت‌ساز است. درست همانگونه که برنامه‌های چین برای کشورهای اوراسیا سرنوشت‌ساز است."

@ThinkTogether🌱

#آموختنی

🌄 آزمایش استارشیپ شرکت اسپیس‌ایکس آمریکا برای چهارمین بار پیاپی شکست‌خورد.

ولی شهروندان آن کشور، خودتحقیری نکردند، از سر ناآگاهی نظر ندادند، چرند نگفتند، شایعه‌پراکنی نکردند، برای شکست یک بلندپروازی ملی جوک نساختند و ...

@ThinkTogether🌱

#ژئوپولتیک

🗺 راهبرد جهانی روسیه / بخش 1⃣

💬 «بنیانهای ژئوپلیتیک» نام کتابی است که الکساندر دوگین، راهبردساز ارشد روسی و چند تن از دولتمردان و فرماندهان ارتش روسیه نوشته‌اند. این کتاب که در سال ۱۹۹۷ چاپ شده، راهبرد ژئوپولتیکی جهانی روسیه را در سده‌ی ۲۱ بازتاب می‌دهد.

این راهبرد جاه‌طلبانه و لحن گستاخانه‌‌اش -که از ویژگیهای امپریالیسم روسی است- از آن رو شایان توجه می‌باشد که خواننده، همخوانیهای بسیاری میان آن و رخدادهای بیست سال گذشته در اروپا، آمریکا و قفقاز می‌‌تواند یافت.

🔡 با زیرنویس پارسی. دیدنی و شنیدنی است.

📎 دنباله‌ی این فرسته را اینجا ببینید:
بخش دوم / بخش سوم / بخش چهارم / بخش پنجم / بخش ششم

@ThinkTogether🌱

#چکامه

امروز جمال تو، بر دیده مبارک باد
بر ما هوس تازه، پیچیده مبارک باد

گلها چون میان بندد، بر جمله جهان خندد
ای پرگل و صد چون گل، خندیده مبارک‌باد

خوبان چو رُخت دیده، افتاده و لغزیده
دل بر در این خانه، لغزیده مبارک‌باد

نوروز رُخت دیدم، خوش اشک بباریدم
نوروز و چنین باران، باریده مبارک‌باد

بی گفتِ زبان تو، بی‌حرف و بیانِ تو
از باطن تو گوشَت، بشنیده مبارک باد

👤 مولوی

@ThinkTogether🌱

#تاریخ

🌍 عصر مفرغ یا برنز و تناظر آن با دوران کنونی / بخش نخست
🎙 دکتر ایمان فانی

💬 در این گفتار، پروهشگر ارجمند به عصر مفرغ یا دوران برنز به عنوان نخستین نمونه‌ی جهانی سازی یا گلوبالیزم باستانی می پردازد و علتهای فروپاشی و پایان این دوران طلایی را بررسی می‌نماید. عصر مفرغ شباهتها و آموزه‌های زیادی برای جهان امروز ما دارد. این پادکست به معرفی چندین روش طبقه‌بندی و بررسی تاریخ کلان از جمله طبقه‌بندی اسطوره‌شناختی، کیهان‌شناختی، باستان‌شناسی و تاریخی می‌پردازد و علتهای ورود انسان از عصر حجر به عصر مفرغ را بررسی نموده، دستاوردهای بی‌مانند عصر مفرغ را بر می‌شمارد.
با سپاس از آقای دکتر فانی و رسانه‌ی ارزشمندشان.

📎 بخش دوم را اینجا ببینید:
https://news.1rj.ru/str/thinktogether/2950

@ThinkTogether🌱

#ژئوپولتیک

🗺 قدرت و منزلت / Power and Prestige

یک گزاره‌ی کلیدی در ژئوپولتیک می‌گوید: "اگر به قدرتمندی شناخته شوید، آنگاه می‌توانید بدون بهره‌گرفتن از آن قدرت، به هدفهایتان برسید."
در روابط بین‌الملل، "شناخته بودن به قدرتمندی" منزلت یا prestige نامیده می‌شود و بر دو پایه استوار است:
1⃣ بدانند که واقعا جسارت و اراده‌ی بهره‌گرفتن از قدرت برای رسیدن به هدفهایتان را دارید.
2⃣ گمان کنند که قدرتمند هستید.

به نمایش واقعی اراده‌ی اعمال قدرت، قدرت سخت و به تصوری که ملتهای دیگر از قدرت ما دارند قدرت نرم گفته می‌شود که پیامد نفوذ فرهنگی-تاریخی-رسانه‌ای است ...
این پاورپوینت جالب و روشنگر را ببینید.

🔡 به زبان انگلیسی

📎 پس از دیدن این ویدیو، کمی به چرایی کنشهای دلیرانه‌ی سربازان وطن و دستاوردهای این کنشها بیندیشیم.

@ThinkTogether🌱

#نکته

هرگاه صحبت از پیشرفت و یا پسرفت جامعه‌مان به میان می آید، ‌عده‌ای با افسوس از اینکه "دیگران کار خود را به خوبی انجام نمی‌دهند تا ما بتوانیم به پیشرفتهای دلخواه خود برسیم" داد سخن می‌دهند، ولی هیچکس از خودش نمی‌پرسد که چرا من خودم کاری نمی‌کنم که یک گام کشورم را به پیش ببرم. وقتی هم مورد بازخواست قرار می‌گیرند که خود شما چه نقش مهمی در این رهگذر داشته‌اید؟ پاسخ می‌دهند که کاری از ما ساخته نیست! ما چه کار می توانیم بکنیم؟

پیشرفت یک ملت در سایه‌ی تلاش و همکاری تک‌تک شهروندان رخ می‌دهد. اگر یک دانشگاهی، یک پلیس، یک آموزگار، یک کشاورز یا صادرکننده یا صنعتگر هر کدام کار خود را به خوبی بلد باشند و انجام دهند، آنگاه یک جامعه‌ی پویا و پیشرفته خواهیم ساخت.

@ThinkTogether🌱

#اقتصاد
#دانستنی

روند بسیار جالب رده‌بندی کشورها از حیث ارزش صادرات. ببینید چین در چه سالی وارد فهرست پانزده کشور نخست دنیا می‌شود، از حدود سالهای ۹۵-۹۴ میلادی (۷۴-۷۳ خورشیدی). این کشور در سال ۲۰۱۴ با پشت سر گذاشتن آمریکا، بزرگترین صادرکننده‌ی جهان شد. تنها در بیست سال!
وطنپرستی، هوشمندی، بهره‌گیری از دانش و تلاش پیوسته تا رسیدن به هدف، همیشه کارساز است.

@ThinkTogether🌱

#ژئوپولتیک

🗺 رویه‌ی فراز و فرود تمدنها چگونه است؟

حکومتها می آیند و می روند، ولی تمدنهایی که بر سر راهِ جاده‌ها نشسته‌اند باقی خواهند ماند.
دوره‌هایی که طی آن ملتها از بستر خود خارج می‌شوند و به پیشرفتهای بزرگ یا فجایع غمبار می‌رسند، کوتاه است و سرانجام همه چیز به میانگین باز خواهد گشت. فناوری، در انحصار یک ملت نمی‌ماند. در طول تاریخ همیشه فناوریها از ملتی به ملت دیگر سرایت کرده‌اند. وقتی برتری موقتی حذف شد، آخر کار، این جمعیت، جاده‌ها و جغرافیا است که حکم می‌کند.
همه‌ی ابرقدرتها کارشان را با کپی کردن فناوری شروع می کنند. در کره زمین هیچ چیز بدیع نیست و کسی نمی تواند ادعای مالکیت و انحصار فکری و معنوی داشته باشد.

🌐 روند کار به صورت خیلی کلی و کلان، اغلب چنین است:

۱- اقوام ساده و بدوی جاده‌ها و مسیرهای تجاری را در اختیار می‌گیرند ( به زور و با راهزنی، دزدی دریایی و جنگ تمام عیار) نمونه: مقدونیه، اعراب، مغولها، هونها، وایکینگها، عثمانی، انگلستان و آمریکا (که کار خود را با دزدی دریایی و گاوچرانی شروع کردند)
این قدرت نظامی معمولا این چنین تولید شده: ساده‌زیستی و شعارهای ساده و وحدتبخش، نظامی‌گری و نظام فرماندهی کارآمد، جمع‌گرایی (در مقابل فردگرایی)،
سپس ناگهان یک عامل بیرونی انگیزه فتح و جهانگشایی ایجاد می‌کند. این عامل معمولا یک بی‌ثباتی اقلیمی مثل سیل یا خشکسالی است که ایجاب می‌کند قبایل بدوی برای جستجوی منابع جدید از زیستگاه طبیعی خود خارج شوند و یا در مورد آمریکا جنگ دوم جهانی که در خاک تمدن مستقر (اورااسیا) باعث ویرانی و ضعف شد.

۲- پیروزی اقوام بدوی، بر تمدنی فرسوده و سپس امن کردن جاده‌ها و مسیرهای بازرگانی با حذف تمام رقبا (راهزنان و دزدان دریایی دیگر)

۳- استقرار یک نظام مالی و پولی واحد (ضرب سکه، جهانی سازی شبکه بانکی، تحمیل ارز خود به دیگر ملتها)

۴- تولید و مصادره‌ی ثروت که در آن ملت شما بطور نامتناسب سود بیشتری از ممالک شکست‌خورده می‌برد.

۵- تولید فرهنگ، فلسفه، هنر و وضع قوانین روادارانه و متمدنانه (دربار پادشاهی شما محل رفت و آمد شعرا و فلاسفه و هنرمندان می‌شود، سینمای کشور شما عالمگیر می‌شود، دانشگاههای شما مقصد همه استادان و شاگردان می‌شود. زبان ملت شما تبدیل به زبان بین‌المللی می شود و ...) به تدریج به پشتوانه قدرت ملی، فردگرایی شکل می‌گیرد. فردگرایی تنها با حذف تهدیدهای تمدنی وایجاد ثروت و امنیت ممکن است.

۶- بازنویسی تاریخ به نحوی که آیندگان تصور کنند شما با فلسفه، دستور زبان، فرهنگ، هنر و قانونگذاریِ خوب، به قدرت رسیده‌اید! پولدارها، سرانجام کار، برای خود شجره‌نامه و اصل و نسب می‌خرند!
تاریخ رسمی و غیرانتقادی که توسط ملت پیروز نوشته شده باشد، تقریبا همیشه غیرقابل اعتماد و حتی برای خود تمدن پیروز گمراه‌کننده و سستی‌آور است.

۷- نسلهای بعدیِ ملت خودِ شما که یادشان رفته برای عظمت به قدرت فیزیکی نیاز است، فریفته‌ی فرهنگ، فلسفه، هنر و دستور زبان می‌شوند و کم‌کم خودِ ملت پیروز دچار این توهم می‌شود که با فلسفه، فرهنگ و هنر ابرقدرت شده و یا سرنوشت تاریخیش برتری و پیروزی بوده! در این مرحله به مرام ساده و خشونت‌بار پدران خود پشت می‌کنند. نیاکانِ ملت‌ساز، دیگر زیادی زمخت و بی‌فرهنگ به نظر می‌رسند. (در عثمانی، نهضت ترکان جوان شکل می‌گیرد در آمریکا مجسمه‌های برده‌داران و پدران ملت را به آب می‌اندازند، در انگلستان به مجسمه چرچیل حمله می‌کنند، در فرانسه روشنفکران و مردم به نفع استقلال مستعمرات تظاهرات می‌کنند و ...)

۸- فروپاشی و فرسایش آغاز می‌شود. مستعمرات مستقل می‌شوند، راهها از کنترل خارج می‌شود. رقبا با راهزنی و دزدی دریایی کار خود را دوباره آغاز می‌کنند. قوانین، نفوذ خود را در سرحدات از دست می‌دهند... سیاستمداران تمدن مستقر، اینها را جدی نمی‌گیرند. تمدن رقیب را دزد، وحشی، نوکیسه و کپی کار تلقی می‌کنند.

۹- تمدن رقیب که اشتهای رشد و شکوفایی و فروتنی بیشتری دارد و دچار توهم فلسفه، فرهنگ و هنر نیست و برای کپی کردن عواملِ اصلی و واقعیِ قدرت، عذاب وجدان ندارد، حاکم می‌شود و این چرخه تا قیامت ادامه پیدا می کند.
پایه‌های تمدن همیشه قدرت فیزیکی (جمعیت، سرزمین پهناور و یکپارچه، قدرت نظامی، مزیت ژئوپولتیک و مساعدت اقلیم) بوده و هست و خواهد بود. قدرت اقتصادی، فرهنگ، فلسفه، روشنفکری و هنر، همه به تبع حاصل شده و خود طی زمان زمینه‌ساز واگذار کردن زمینِ بازی به تمدنهای رقیب می‌شوند، زیرا اراده و انگیزه‌ی کاربرد مستقیم قوای فیزیکی را کاهش می‌دهند.

✍ دکتر ایمان فانی

@ThinkTogether🌱

#بخشی_از_یک کتاب
#نکته

ناگهان یاد گفتگویی از برشت می‌افتم که سالیان سال پیش از این، در محاکمه‌ی گالیله خواندم:

زمانی که گالیله در دادگاه از پا در می‌آید و تسلیم می‌شود و به گناه ناکرده اعتراف می‌کند، یکی از حاضران در دادگاه، در هم شکسته و سخت افسرده، می‌گوید:
«بیچاره ملتی که قهرمان ندارد.»
گالیله می‌شنود و پاسخ می‌دهد:
«بیچاره ملتی که به قهرمان نیاز دارد.»

واین مساله‌ی ما است. ما دیگر به قهرمانها نیاز نداریم؛ چرا که به اندازه‌ی کافی و بیش از هر ملتی در همه‌ی طول تاریخ، قهرمانان پاک‌باخته‌ی صادق، از جان گذشته‌ی سراپا ایمان و شهامت داشته‌ایم.

ما امروز، تنها و تنها به یک ملت آگاه [به هویت خود، تاریخ خود، ارزش میهن خود] نیازمندیم. فقط!

و این چیزی است که بیگانه می‌داند و با همه‌ی توان خود راهش را می‌بندد.

📖 ابوالمشاغل
✍ نادر ابراهیمی (با اندکی ویرایش)

@ThinkTogether🌱