«روزی روزگاری»، الهه‌ای بود به نام پرسیفونه که الهه بهار و طبیعت، الهه گل‌ها و الهه «دنیای زیرین» (Underworld) بود. او دختر دِمِتِر، الهه برداشت و کشاورزی، و ناظر بر غلات و باروری زمین بود.

پرسیفونه به عنوان الهه بهار و طبیعت، نمایانگر جوانی و زندگی بود، در حالی که در دنیای زیرین، به عنوان ملکه مردگان و نماد مرگ و بازگشت به زندگی شناخته می‌شد. داستان او شامل چرخه‌های مرگ و تولد دوباره در طبیعت هست که به تغییر فصل‌ها و باروری زمین مرتبط است.

دمتر، مادر پرسیفونه و الهه برداشت و کشاورزی، وقتی که از ناپدید شدن دخترش باخبر شد، بسیار ناراحت شد. او شروع به پرسه زدن بی‌هدف کرد و به قدری غمگین و داغ‌دیده شد که تمام وظایفش را نادیده گرفت.

و از آنجا که دمتر الهه کشاورزی و باروری بود، زمین بایر و خشک شد و مردم از گرسنگی می‌مردند. زئوس، خدای خدایان، با دیدن این وضعیت، هرمس، پیام‌رسان الهی را به دنیای زیرین فرستاد تا پرسیفونه را نزد مادرش بازگرداند.

هرمس، خدای پیام‌رسان، کسی است که پیام‌ها را بین جهان‌ها حمل می‌کند. او توانایی حرکت سریع و آزادانه بین دنیای فانیان و الهی‌ها را دارد و این کار را با کمک صندل‌های بالدار خود انجام می‌دهد.

مسیح، وقتی که خود را قربانی کرد تا ما را از گناهانمان آزاد کند، به صلیب کشیده شد و فقط سه نفر با او ماندند: مریم، مادرش، مریم مجدلیه و یوهانس، محبوب‌ترین پیرو او. اما حالا مسیحیت را فراموش کنید.

اما بریم جلوتر: پرسیفونه یا به انتخاب خودش، یا احتمالاً بعد از فریب هادس، شش دانه انار رو قبل از اینکه دنیای زیرین رو ترک کنه، خورده بود. طبق قوانین قدیمی، این باعث می‌شد که او باید در دنیای زیرین بماند.