در یک پایان، آغازِ چیزی تازه هم وجود دارد. با یک پاسخ، من دوباره دستم را به سوی فردی تازه دراز می‌کنم.
مثل خش‌خش در باد،
مثل تکانِ آرام روی آب،
ما همه‌جا هستیم،
اما در عین حال هیچ‌جا نیستیم.

اما اگر باور داشته باشی،
حتی اگر هزار سال بگذرد،
یا دو هزار سال،
ما باز هم بسیار دورتر ادامه خواهیم داد.

اگر احساسی هست که می‌خواهی منتقلش کنی،
اگر چیزی هست که می‌خواهی باقی بگذاری،
پس به من بگو ما به دنیا می‌آییم، زندگی می‌کنیم، همدیگر را می‌بینیم، و به هم متصل می‌شویم.

دلایلی که می‌لرزیم، لحظه‌هایی که تردید می‌کنیم همه بخشی از ما هستند.»

This world is cruel...
...And so very beautiful