همیشه خستگی ذهن به مراتب بدتر از خستگی بدنه. آدمیزاد هم که همیشه قوی نیست. یوقتایی دلش می‌خواد یه گوشه‌ای باشه که هیچ‌کس پیداش نکنه؛ نه آدم‌ها، نه خاطره‌ها و نه افکار بی‌اجازه. خودش باشه و یه سکوت امن. جایی که مجبور نباشه تظاهر کنه خوبه. جایی که هیچ «بایدی» در کار نباشه.

دقیقا نمی‌دونم چرا نمی‌خوابم، نه کاری برای کردن دارم نه کسی رو برای صحبت، بخواب دیگه.

حسرت روز و ساعاتی ک نتونستیم زندگیشون کنیم رو دلمون مونده
و ناخودآگاه خودمونو بیدار نگه میداریم که کش پیدا کنه تا شاید چیزی عوض بشه...

‏پتو مهربونه، پتو صادقه، پتو‌ها آدمای خوبین، خدایا پتومو هیچ وقت ازم‌ نگیر.

🕊:ShiNing

پتو وقتی میخوای بری در آغوشت میگیره و میگه یکوچولو دیگه بمون، بودنتو میخوام

تو روز جهانی جوک، زندگیم بزرگترین جوکه.

نجات دهنده در گرما پخته است.

هیچی اندازه‌ی توجه‌های کوچیک‌ نمی‌تونه آدم رو زنده نگه ‌داره.

خب دیگ فصل اینکه ریدم و عزاداری و طبل و تنبک زدنتون رسیده
بخدا ما خواب داریم پفیوزا

تنها بودن دردناکه، اما بودن با کسی که درکت نمی‌کنه، خیلی دردناک‌تره.

درحال حاضر تنها کسی که حالمو بلده خوب کنه، اسپاتیفای با پلی‌لیستاییتاییه ک مختص خودمن
@averagebpdguy

چرا هر کس و ناکسی نباید بچه بیاره:

i was called out by this so you will be as well

تنها بودن سخته
ولی زندگی با خانواده‌‌ای که درکت نمیکنن سخت‌تره

در آغوشِ تنهاییِ شیرینم پناه می‌گیرم تا زمانی‌که کسی رو پیدا کنم که به زندگیم ارزشِ بیشتری نسبت به "آرامشم" اضافه کنه‌.

Give this playlist a listen: wanderlust
https://open.spotify.com/playlist/37i9dQZF1DWWpO97CaFM3p

این روزها، بیشتر از همیشه به این باور رسیدم که چیزهای واقعی نیازی به زور زدن ندارن؛ نه اصرار، نه التماس، نه پیش‌داوری. هرچی قراره بمونه، می‌مونه؛ هرچی هم قراره بره، با هزار امید و برنامه هم رفتنیه.

من میگم آدمیزاد باید یسری مسیرهارو بره یا مطمئن‌تر میشه که باید رهاش کنه یا سفت بچسبه بهش.