اشتباه کن، اشتباه کردن از تو انسانِ بهتری می‌سازه.

فاصله‌ی چیزی که هست با چیزی که دوست داشتیم باشه، می‌شه افسردگی، می‌شه طرحواره، می‌شه اختلال، می‌شه ناخوشی، میشه غصه.
حالا دو تا راه وجود داره: یا چیزی که هست رو بپذیریم و همون رو دوست داشته باشیم؛ و یا از چیزی که هست به سمت چیزی که باید باشه حرکت کنیم. اگر یکی از این دوتا انتخاب‌تون نیست، نگران‌تونم.

لازم نیست همیشه قوی باشی؛ گاهی اُفتادن، بهترین راهِ بلند شدنِ دوباره‌ست.

«رنج» اغلب در فاصله‌ی بین "آنچه هست" و "آنچه باید باشد" زندگی می‌کند.

چند نکته‌ی کوتاه در مورد انتخاب تراپیست حرفه‌ای و امن:

۱.تراپیست حرفه‌ای شمارو برای تصمیم‌گیری به خودش وابسته نمی‌کنه، بهتون یاد می‌ده خودتون فرآیند درست تصمیم‌گیری رو یاد بگیرید و بجای شما تصمیم نمی‌گیره.

۲.تراپیست حرفه‌ای هیچ‌وقت به شما تضمین بابت پروسه‌ی درمان نمی‌ده، نمی‌گه بیا من ۱۰ جلسه‌ای خوبت می‌کنم! هر آدمی منحصر بفرد هستش و فرآیند درمانش هم خاص خودشه.

۳. تراپیست حرفه‌ای شمارو مجبور به ادامه دادن جلسات بدون خواست خودتون و خرید کتاب و دوره و هزینه اضافه، نمی‌کنه! بهتون دستور نمی‌ده! شما رو مجبور به انجام کاری نمی‌کنه.

۴. تراپیست حرفه‌ای شمارو بابت انتخاب‌تون، ظاهرتون، گرایشات جنسیتون و ... تحقیر و قضاوت نمی‌کنه.

۵. تراپیست حرفه‌ای شمارو مجبور به حرف زدن درباره موضوعی که دوست ندارید نمی‌کنه!

۶. تراپیست حرفه‌ای حریم جلسه‌ی درمان رو حفظ می‌کنه و درباره جلسه‌ی شما با دوستان و خانواده و ... شما حرف نمی‌زنه! (گزارش نمیده).

.