برای خودمراقبتی، گاهی نیازه بی‌رحم باشی‌.

- چرا همیشه احساس می‌کنم کافی نیستم؟
+ چون داری خودتو با ملاک‌هایی می‌سنجی که خودت انتخابشون نکردی.

‏یه چند وقتیه اصن حوصله فیلم و سریال ندارم، نمی تونم تمرکز کنم، حوصله ام سر می ره، وسطاش به گوشیم ور می رم.
ربطی به اضطراب اینا نداره، این کاریه که اینستاگرام و ریلز و اینا باهامون کرده، مغزمون عادت کرده همه چیز رو سریع و کوتاه و خلاصه دریافت کنه، حوصله نداره برای نتیجه گیری وقت بذاره.
همینم درباره رابطه هامون، غذایی که می خوریم، پولی که درمیاریم و ... صادق شده.
یه زمانی ملت کل زندگیشون حول غذا خوردن می گذشت یعنی پروسه غذا خوردن از مواد اولیه تا پخت و پز یه روز کامل زمان می برد، الان همه چیز سریع شده و تجربه ثابت کرده این وقت اضافه چیزی به ما اضافه نکرده! فقط ما رو بی حوصله، دمدمی مزاج و سطحی کرده.
کتاب کنده، فیلم معنا گرا کنده، عشق کنده، و حتی به وجود آوردن یه آدم دیگه کنده ...
زندگی در سرعت غلطی داره اتفاق می افته این روزا ما عادت کردیم صحنه هایی از زندگی همو رو دور تند با یه آهنگ تند نگاه کنیم و داستان رو‏بفهمیم ... این در حالیه که زندگی واقعی در سرعت دیگه ای اتفاق میوفته.
باید وایسم ... سرعتمو کم کنم و جور دیگه ای زندگی کنم.

صدایت را که میشنوم،
خورشید در دلم طلوع میکند. :)
@averagebpdguy

دنیا واسه بچه پُر روهاست. بخواه، تا بهت داده بشه.

اون آدمی که ازش خوشت اومد و روت نشد که بهش بگی، اون موقعیت شغلی‌ای که ایده آلت بود ولی روت نشد که درخواست بدی، اون سِت لباسی که خیلی دوستش داشتی ولی روت نشد که بپوشیش، اون حرفی که واقعاً روی دلت مونده بود ولی روت نشد که مطرح کنی! به همشون فکر کن. اگه خواسته بودی و واقعاً شده بود چی؟!
حالا جمله رو دوباره بخون: «دنیا واسه بچه پُر روهاست».

این بچه پُر رویی که من می‌گم یه سری ویژگی‌ها داره:
از نه شنیدن ابایی نداره.
به در بسته که می‌خوره، جای اینکه بشینه غصه بخوره، دنبال در بعدی می‌گرده.
بسیار جسوره و از حقش کوتاه نمیاد.
احساساتش رو سرکوب نمی‌کنه.
اگر نظر، یا حسی داره بیانش می‌کنه.
به همه احترام می‌ذاره اما به خودش بیشتر.
شکست رو یک مسئله شخصی نمی‌بینه، براش مهم نیست.
و در آخر اگه ۱۰ بار زمین بخوره، بار ۱۱هم بلند میشه و ادامه می‌ده.

حرفام خیلی شبیه «حرفای آنتونی رابینزی» شد. ولی امروز یه بچه پُر رو مراجعم بود؛ و اینقدر لذت بردم از حرف زدن باهاش، که دوست نداشتم جلسه تموم بشه. با ۲۳ سال سن جایی ایستاده بود که من در خواب هم نمی‌دیدم.

و مجتبی شکوری چقدر قشنگ میگه:

"ممکنه سال‌ها از نردبانی بالا بریم که روی دیوار اشتباهی تکیه داده شده"

مصداق خیلی از تلاش‌ها، رابطه‌ها، احساس‌ها، آدم‌ها، شغل‌ها و ...
@averagebpdguy

محمود درویش چقدر قشنگ میگه:

تـو نَه دوری تا انتظارت کشم
و نَه نزدیکی تا ديدارت كنم
و نَه از آن مَنی تا قلبم آرام گیرد
و نَه مَن محروم از توام تا فراموشت کنم
تـو در میانه‌ی همه چیزی!
@averagebpdguy

از نظر روانی نیاز دارم یک غارنِشین باشم. که هیچ‌گونه اطلاعی در مورد اختلالات و اصطلاحات روانی نداره. فقط شکار می‌کنه، می‌خوره و می‌خوابه.

تمامِ داستانِ تراپی این است که
«انسان، بدون خودآگاهی مجبور به تکرار است.»

💬دکتر روح الله صدیق