‏همیشه پس ذهنم اضطراب این وجود داره که یک چیزی رو باید تغییر بدم. رفتارم با آدم‌ها، سبک زندگیم، وزنم، کسایی که باهاشون حرف می‌زنم، رویه فعالیتم توی جمع‌های مختلف و هزارچیز بزرگ و کوچیک دیگه. انگار که فکرش هیچ‌وقت تموم نمی‌شه.

«بالغ شدن» يعنى بفهمى يه گفتگوى عميق
و يه معذرت خواهى، مى تونه خيلى ازتنش ها رو
حل كنه؛ ولى خيلى از آدما به اين اندازه بالغ نشدن.

نظریه نامحبوب
سیگار کشیدنو میشه باهاش کنار اومد
ولی ژست و عکس گرفتن باهاش نهایت چیپ بودنه.

تفاوت ظریفی وجود داره بین رها کردن و تسلیم شدن. در تسلیم شدن انفعال و شکست نهفته‌ست، اما رها کردن یعنی سبک شدن و بهتر و قوی‌تر ادامه دادن.

هرگز تسلیم نشو، اما یاد بگیر که چه زمانی وقت رها کردنه.

هنوز بعضی مواقع باهم قاطیشون میکنم

-

یکی دست و پای منو ببنده و منو خفه کنه😭

دَرد می‌کشم، پس هستم.

افسردگی پس از زایمان پیش از امتحان گرفتم
نیاز دارم نازنازی بشم انگیزه بهم داده بشه😒😔

جدی گرفتن ایگوی خودمون، حاکمیت احساس روی تصمیمات زندگی، پیش‌فرض های اجتماعی در جهت همرنگ شدن با بقیه ( در مواردی که الزامی نیست) و دنبال تأیید بیش از اندازه جمع و وضعیت لختی یا Inertia

باگ های بزرگ ما انسان‌ها هستن که باید هر از گاهی افسارشون رو به دست بگیریم.

با همه دوست نشید، فکر نکنید تو عصر معاشرت، معاشرت با همه هیچ ضرری نداره، فکر نکنید تعداد دوست های زیاد شما رو آدم خوشحال تری میکنه! بچسبید به همون دوتا دوستی که بهش اعتماد دارید.

تا حالا به تغییر چهره‌ی ادم‌ها بعد از شناختشون توجه کردید؟
شخصیت خوب، ادم‌ رو زیباتر میکنه.