عید بدون عیدی؟ قطعاً نمی‌شه.

تصاویر پس‌زمینهٔ زیر هدیهٔ کوچکی از طرف منن. ذخیره و به‌خوشی ازشون استفاده کنید. اگه دوست داشتید، این پست رو با دوستانتون هم به‌اشتراک بذارید. سال بسیار خوبی رو برای همه‌تون آرزو می‌کنم—سالی پر از کنجکاوی، دانش، تجربه، و پختگی.

اگه عکس‌ها رو دوست داشتید و علاقه‌مند بودید زیبایی‌های بیشتری از ایران ببینید، حتماً سری به پروژهٔ عکاسی ما، Iran Unveiled، در اینستاگرام بزنید.

برای مشاهدهٔ فایل‌ها در کانال اینجا کلیک کنید.

📟 Saeid’s Den | #Nowruz #Wallpaper

آیزاک آزیموف نویسندهٔ آمریکایی داستان‌های علمی‌تخیلی بود، که در زمان حیاتش بیش از ۵۰۰ کتاب نوشته. از او، در کنار آرتور کلارک و رابرت هاین‌لاین، به‌عنوان یکی از سه نویسندهٔ بزرگ سبک علمی‌تخیلی یاد می‌شه. آرتور کلارک رو ممکنه برای کار مشترکش در نویسندگی فیلم‌نامهٔ ۲۰۰۱: ادیسهٔ فضایی به‌یاد بیارید.

کتاب «آخرین سؤال» (”The Last Question“) داستانی بسیار کوتاهه اما با تأثیری بزرگ—از اون نوشته‌ها که تصویری رو در ذهن شما خلق می‌کنه که تا سال‌ها باقی خواهد موند. آزیموف در وصف این اثر می‌گه که، از بین تمام نوشته‌هاش، اون رو بیشتر از همه دوست داره. نظر جالبی رو هم دراین‌باره ارائه می‌کنه، که می‌تونید در صفحهٔ ویکی‌پدیای کتاب بخونید.

امیدوارم همون‌قدر که این کتاب برای من جذاب و تأثیرگذار بود، برای شما هم باشه، و شما رو کنجکاو کنه تا درمورد آنتروپی مطالعه کنید.

📟 Saeid’s Den | #Reading

پی‌نوشت یک
به این موضوع فکر می‌کردم که آیا شماره‌گذاری پی‌نوشت‌ها منحصر به هر مطلب جدید باشه، به این معنا که شمارش از سر گرفته بشه، مثل اتفاقی که الآن افتاده، یا دنبالهٔ پی‌نوشت‌های قبلی باشه، دراون‌صورت، این پی‌نوشت هفتم محسوب می‌شه. اون‌قدرها مهم نیست، اما خوشحال می‌شم نظرتون رو بدونم.

پی‌نوشت دو
بدون دونستن و بررسی مقصد لینک‌ها، هرگز چشم‌بسته روی اون‌ها کلیک نکنید، حتی اگه شخص فرستنده مورداعتماد شماست. اگه از نسخهٔ موبایل تلگرام استفاده می‌کنید، با گرفتن روی متن لینک‌دار می‌تونید مقصد اون رو ببینید. اگه از نسخهٔ دسکتاپ استفاده می‌کنید، کافیه نشانگر ماوس رو روی لینک برده و چند لحظه‌ای اونجا نگه دارید. (در انگلیسی از فعل hover برای توصیف این کار استفاده می‌شه.)

اگه لینکی حاوی آدرس کوتاه‌شده‌ای بود، مثل bit.ly/3tvm9J4، در بازکردنش تردید کنید؛ اما راه ساده‌ای وجود داره که می‌تونید بررسی کنید به کجا منتهی می‌شه، و تنها زمانی اون رو باز کنید که از سالم‌بودنش اطمینان پیدا کردید. شما می‌تونید لینک‌ها و مقصدشون رو با ابزار W3C Link Checker بررسی کنید. (هر زمان که از لینکی نامطمئن بودید، همین‌طور می‌تونید اون رو به‌صورت دستی جستجو کنید. این کار ممکنه زمان بیشتری ازتون ببره، اما قطعاً امن‌تر خواهد بود.)

پی‌نوشت سه
اگه فایلی رو از غریبه‌ای دریافت/دانلود کردید، مثل من، بلافاصله بازش نکنید. ابزارهای آنلاینی وجود دارن که می‌تونید فایل رو در اون‌ها آپلود کنید، مثل VirusTotal، و اون‌ها به شما خواهند گفت اگه فایل ناسالم باشه.

اگه نکته‌ای در ذهن دارید که فکر می‌کنید باید اینجا مطرح می‌شد، حتماً با من درمیون بذارید.

به‌روزرسانی

پی‌نوشت چهارم
سپاسگزارم از دوست عزیزی که اطلاعات ارزشمندی رو پیرامون این مطلب به‌اشتراک گذاشت. برای بررسی فایل‌ها، شاید اون‌قدرها ضروری نباشه که این کار رو روی تلفن همراه انجام بدید، اما اگه از نسخهٔ دسکتاپ استفاده می‌کنید، بهتر و کاربردی‌تره که از ربات‌های تلگرامی برای این کار استفاده کنید. یکی از کانال‌های حرفه‌ای در زمینهٔ معرفی ربات‌ها BotsArchive است. برای مثال، شما می‌تونید ربات VirusTotal رو جستجو و ازاین‌پس فایل‌ها رو، بدون نیاز به دانلود و آپلود، مستقیم برای ربات ارسال (forward) کنید.

پی‌نوشت پنجم
این موضوع که اپ‌ها و سیستم عامل گوشی یا تبلت خودتون رو به‌طورمداوم به‌روز نگه دارید از اهمیت بالاتری برخورداره. درضمن، اگه کاربر اندروید هستید، نصب اپ‌ها از منبع غیررسمی‌ای مثل بازار و پیش از اون دادن اجازه به دستگاه جهت نصب اپ‌ها از منابع نامشخص (گزینهٔ «منابع نامشخص» یا ”Unknown sources“ در تنظیمات/Settings ← امنیت/Security) بیشتر می‌تونه امنیت شما رو به‌خطر بی‌اندازه.

📟 Saeid’s Den | #Digression

دوازده دقیقه (Twelve Minutes) یه عنوان مهیج تعاملیه راجع به مردی که درون یه حلقهٔ زمانی گیر افتاده. توصیف جذابیه اما ناکافی، حداقل برای من، تا زمانی که فهمیدم یکی از بازیگرهای موردعلاقه‌م صداپیشگی یکی از شخصیت‌ها رو به‌عهده داره.

📟 Saeid’s Den | #Gaming

حدود دو دهه از آشنایی من با بازی‌های ویدئویی می‌گذره، و در هیچ زمانی طی این سال‌ها نه‌تنها از میزان شیفتگی‌ام کاسته نشد بلکه هر بار، با ظهور عنوان‌هایی مثل دوازده دقیقه، حتی بیشتر شیفتهٔ این دنیا شدم. برای من، بازی‌سازی امتدادی از ابراز هنریه¹. بازی‌ها—به‌طورکلی—آثار هنری‌ان که می‌تونن جهان‌بینی شما رو تغییر بدن. تأثیر مثبتی که اون‌ها روی زندگی شخصِ من داشتن قابل‌مقایسه با هیچ کتاب، فیلم، یا اثر هنری دیگه‌ای نیست. توصیف این موضوع در قالب چند جمله نمی‌گنجه و می‌شه ساعت‌ها درموردش حرف زد. درمورد این علاقهٔ بی‌انتها در یکی از بلندترین رشته‌هام در توئیتر نوشتم، که نتیجه‌ش دو Moment از تمام بازی‌های خاطره‌انگیزی بود که از کودکی تابه‌امروز تجربه کردم. اولی رو می‌تونید اینجا ببینید، شاید خاطرات گذشتهٔ شما رو هم زنده کرد.

ویلم دفو رو اولین‌بار در مرد عنکبوتی (Spider-Man) و آخرین‌بار در فانوس دریایی (The Lighthouse) دیدم. اجرای خیره‌کننده‌ش در فانوس دریایی . . . چیزی که به شخصیتش روح عجیب و منحصربه‌فردی می‌ده صدای خارق‌العاده‌شه، و همین او رو به یکی از بهترین انتخاب‌ها برای صداپیشگی تبدیل می‌کنه. توجه شما رو به تیزر بالا جلب می‌کنم.

«خب، چشم‌هات رو ببند.
می‌خوام به یه گل فکر کنی.
به نقشش نگاه کن، به خمیدگی‌هاش.
حالا می‌خوام تصورش کنی که داره تغییر می‌کنه؛
به عقب، درحال برگشتن به غنچه‌ش.

به اون غنچه فکر کن، بازنشده.
بهش نگاه کن، و آهسته این عبارت‌ها رو تکرار کن:
از رنج دور باشی؛
عاری از ترس باشی؛
به آرامش و خوشی برسی.»

اگه این اجرا، این شعر، این متن بی‌نظیر شما رو تکون نمی‌ده . . . به‌قول گرین گابلین در مرد عنکبوتی، to each his own.

این ویدئو رو از پشت‌صحنهٔ دوازده دقیقه ببینید تا منظورم رو بهتر درک کنید. لوئیس آنتونیو، سازندهٔ بازی، حرف بسیار جالبی می‌زنه وقتی می‌گه، «این روزها خیلی‌ها می‌گن بازی نمی‌کنیم چون تلف‌کردن وقتمونه، اما چنین چیزی رو درمورد یه کتاب نمی‌گی، یا یه فیلم.» تلاش من همیشه این بوده که به اطرافیانم بگم، بازی‌ها فقط شکلی از سرگرمی نیستن؛ قدرت این رو دارن که تأثیرگذار باشن. میزان تأثیرگذاری بازی‌ها، به‌طبع، شخص به شخص متفاوته، اما می‌تونن باشن و هستن.

اگه اهل دنیای فیلم و سینما هستید، ممکنه نام جشنوارهٔ فیلم ترایبکا رو شنیده باشید. شاید براتون جالب باشه که دو عنوان لس‌آنجلس سیاه (L.A. Noire) و ماوراء: دو روح (Beyond: Two Souls) تنها بازی‌های ویدئویی‌ای هستن که به‌خاطر روایت محشرشون در این جشنواره اکران شدن. نکتهٔ جالب‌تر اینکه ویلم دفو، در کنار الیوت پیج²، در ماوراء: دو روح ایفای‌نقش می‌کنه، و حالا در دوازده دقیقه، و این عنوان قراره در جشنوارهٔ امسال (۹–۲۰ ژوئن) به‌نمایش دربیاد. دسته‌بندی بازی‌های ویدئویی به‌عنوان یه بخش مجزا و اختصاصی از امسال و به‌طوررسمی به جشنوارهٔ ترایبکا اضافه می‌شه.

اگه همچنان درحال خوندن این متن هستید، شاید بخواید این مصاحبهٔ لوئیس آنتونیو رو ببینید، که درمورد تجربه‌های کاری‌اش با راکستار گیمز، یوبی‌سافت، و همچنین جاناتان بلو صحبت می‌کنه. آنتونیو قبل از شروع کار مستقل روی بازی خودش با بلو روی شاهد (The Witness) همکاری می‌کرد—که در چشم‌به‌هم‌زدنی به لیست بازی‌هایی که باید انجام بدم اضافه شد. از بازی‌های موردعلاقه‌ش به برِید (Braid) اشاره می‌کنه، و چه کسی این شاهکار رو ساخته؟ جاناتان بلو.

سخن رو کوتاه کنم. در دنیایی که افراد بی‌صبرانه منتظر سایبرپانک ۲۰۷۷ها هستن، من چشم‌انتظار دوازده دقیقه‌ها هستم، و می‌دونم تجربهٔ نابی خواهد بود—از اون‌ها که شما رو برای همیشه تغییر می‌ده.

پانویس
¹ artistic expression
² formerly Ellen Page

📟 Saeid’s Den | #Gaming

در بیشتر سال‌های بزرگسالی و از زمانی که به‌یاد دارم، مدام درحال تحلیل مسیری بودم که من رو به اینجا—جایی که هستم—رسونده. ازش لذت می‌برم. باعث می‌شه دید جامع‌تری به زندگی پیدا کنم. باعث می‌شه بدونم چه تصمیم‌هایی به‌طورمستقیم و چه تصمیم‌هایی غیرمستقیم تأثیرگذار بودن، و، مهم‌تر، از کدوم‌ها باید دوری کنم.

خیلی از ما اولین‌باره که زندگی رو تجربه می‌کنیم؛ برامون تازه‌ست. (اگه جزو دستهٔ دیگه هستید، بهم پیام بدید. دوست دارم از تجربه‌‌هاتون بشنوم.) اطلاعی از آینده ندارم. درنتیجه، سعی می‌کنم روی قدم بعدی فکر کنم. آیا من رو به پایان دلخواهم می‌رسونه؟ هیچ تضمینی وجود نداره. آیا تعلل کمکی می‌کنه؟ قطعاً نه. جادی در ویدئوی «جادی از مسیری که طی کرده می‌گوید» دیدگاه زیبایی رو ارائه می‌ده: «اگه قدم بعدی رو درست بردارید، به‌طبع در راه درست قرار می‌گیرید.»

چیزی که نباید فراموش کرد اینه که همین الآن، در همین لحظه، مسیرهای مختلفی روبه‌روی ما قرار گرفته، پایان هرکدوم متفاوت. گذشته گذشته، اما همچنان می‌شه آینده رو شکل داد. روی آینده تمرکز کنیم.

🖼 تصویرسازی از Wait But Why

📟 Saeid’s Den | #Perspective

«اعداد زیبا»، اثری تأثیرگذار از استفان سگمایستر، هنرمند اتریشی (به زبان انگلیسی)

زیبایی مهمه. زیبایی این قدرت رو داره که ما انسان‌ها رو تغییر بده. چرا زیبایی مهمه نام اثری مستنده به قلم و روایت فیلسوف بریتانیایی راجر اسکروتن که نوامبر ۲۰۰۹ از شبکهٔ تلویزیونی بی‌بی‌سی دو پخش شد و ذات و ارزش زیبایی رو در جامعهٔ مدرن بررسی می‌کنه. دیدنش رو پیشنهاد می‌کنم.

لینک‌های مرتبط
▶️ مشاهدهٔ مستند در ویمیو
▶️ صحبت‌های راجر اسکروتن ده سال بعد
▶️ زیبایی چیست؟ (گزیده‌ای از مستند چهرهٔ انسان)

📟 Saeid’s Den | #Art