⬛️ دختری که قرار بود بماند
📗
دوران مدرسه ریاضیاتم خوب بود. سوم راهنمایی که بودم در شهرستان مقام اول مسابقات ریاضی را کسب کردم. سال سوم و چهارم دبیرستان (نظام قدیم)، المپیاد ریاضی شرکت کردم. ولی از سطح شهرستان هم بالا نرفتم! آن موقع بهاشتباه فکر میکردم استعداد کافی است. ولی گذشت زمان به من فهماند که اراده و پشتکار و برنامهریزی، اهمیت بسیار بیشتری از استعداد خالی دارد و اینها را من بهاندازهی کافی نداشتم. ولی او داشت.
همان سال چهارم دبیرستان که من و دوستانم در المپیاد هیچ نشدیم، باخبر شدیم که دختری که یک سال از ما کوچکتر است نهتنها جزء برگزیدگان کشور شده، بلکه دیدیم که دو سال پیاپی در آزمون جهانی طلا گرفت!
شاید الآن این مسئله ساده به نظر برسد، ولی در فضای 20-25 سال پیش، این یک رویداد غریب بود. تقریباً همیشه ده نفر اول کنکور ریاضی، پسر بودند. علم ریاضی کاملاً مردانه محسوب میشد. حتی دبیران ریاضی به ما سرکوفت میزدند که ببینید بیعرضهها که یک دختر اول شد و شما نشدید؛ یعنی تلقی دبیران ما هم این بود که گویا دختربودن، فینفسه یک عیب و کمبود است.
مریم میرزاخانی، در آن شرایط یک باورشکن بود. یک سنتشکن. کسی که معیارها را تغییر داد و در طول چهار دهه حیات پربار خود، افتخاری نماند که کسب نکرده باشد. مریم میرزاخانی، باورها را تغییر داد و افرادی که باوری را تغییر میدهند بسیار بزرگند.
مدتی نگذشت که آن فاجعهی سقوط اتوبوس به دره پیش آمد و جمعی از بهترین استعدادهای ریاضی ایران از دست رفتند. مریم اما دختری بود که قرار بود بماند و ماهی باشد که بهجای تمام آن ستارگان خاموش، روشنایی ببخشد.
مریم میرزاخانی برای بسیاری از همنسلان من با دانشمندان دیگر فرق میکرد. در طول این سالها حتی برای ما که هیچ آشنایی نزدیکی با او نداشتیم، یک آشنا بود. انگار همکلاسی ما بود. انگار که خواهر ما بود. انگار که یکی از بستگان ما بود. همیشه با شوق و ذوق اخبار موفقیتهای او را پیگیری میکردیم، گو این که سواد کافی برای درک این اخبار را هم نداشتیم!
او شخصی از بین خود ما بود که با نبوغ و البته پشتکار و تلاش فراوان به بالاترین مدارج علمی دنیا رسید. سبک زندگی او میتواند الگویی برای هم زنان و هم مردان جامعهی ما باشد. مایی که همیشه به دنبال توجیه و درسنخواندن و نمره مفت گرفتن از استاد و نداشتن پشتکار ... بودیم و هستیم، ما که در ماه یک کتاب نمیخوانیم، مایی که بهسادگی با زدن برچسب خرخوان، خرکار، خرشانس، خرپول ... افراد درسخوان، زحمتکش، برنامهریز و کارآفرین را تحقیر میکنیم، ... این ماییم که باید مرثیهای برای خویش بخوانیم و برای خویش سوگواری کنیم. او که دقایق عمر را به بهترین و مفیدترین شکل سپری کرد.
این جانشین راستین خیامها، بیرونیها، خواجه نصیرها، غیاثالدین جمشیدها، خوارزمیها ... همچون آن بزرگان زنده و خوشنام باقی خواهد ماند. درود بر او. درود بر خانوادهای که چنین فرزندی را پروراندند و درود بر تمام کسانی که همچون او، با پشتکار و اراده و مجاهدت، گامی برای پیشرفت دانش و بهبود زندگی خود و دیگران برمیدارند.
یادش همواره گرامی و روحش در جوار خدای مهربان، در آرامش باد.
#مریم_میرزاخانی #رشد_شخصی #تغییر_باور #ریاضیات
@kaviani_online
kavianionline.com
| @infinitymath |
📗
دوران مدرسه ریاضیاتم خوب بود. سوم راهنمایی که بودم در شهرستان مقام اول مسابقات ریاضی را کسب کردم. سال سوم و چهارم دبیرستان (نظام قدیم)، المپیاد ریاضی شرکت کردم. ولی از سطح شهرستان هم بالا نرفتم! آن موقع بهاشتباه فکر میکردم استعداد کافی است. ولی گذشت زمان به من فهماند که اراده و پشتکار و برنامهریزی، اهمیت بسیار بیشتری از استعداد خالی دارد و اینها را من بهاندازهی کافی نداشتم. ولی او داشت.
همان سال چهارم دبیرستان که من و دوستانم در المپیاد هیچ نشدیم، باخبر شدیم که دختری که یک سال از ما کوچکتر است نهتنها جزء برگزیدگان کشور شده، بلکه دیدیم که دو سال پیاپی در آزمون جهانی طلا گرفت!
شاید الآن این مسئله ساده به نظر برسد، ولی در فضای 20-25 سال پیش، این یک رویداد غریب بود. تقریباً همیشه ده نفر اول کنکور ریاضی، پسر بودند. علم ریاضی کاملاً مردانه محسوب میشد. حتی دبیران ریاضی به ما سرکوفت میزدند که ببینید بیعرضهها که یک دختر اول شد و شما نشدید؛ یعنی تلقی دبیران ما هم این بود که گویا دختربودن، فینفسه یک عیب و کمبود است.
مریم میرزاخانی، در آن شرایط یک باورشکن بود. یک سنتشکن. کسی که معیارها را تغییر داد و در طول چهار دهه حیات پربار خود، افتخاری نماند که کسب نکرده باشد. مریم میرزاخانی، باورها را تغییر داد و افرادی که باوری را تغییر میدهند بسیار بزرگند.
مدتی نگذشت که آن فاجعهی سقوط اتوبوس به دره پیش آمد و جمعی از بهترین استعدادهای ریاضی ایران از دست رفتند. مریم اما دختری بود که قرار بود بماند و ماهی باشد که بهجای تمام آن ستارگان خاموش، روشنایی ببخشد.
مریم میرزاخانی برای بسیاری از همنسلان من با دانشمندان دیگر فرق میکرد. در طول این سالها حتی برای ما که هیچ آشنایی نزدیکی با او نداشتیم، یک آشنا بود. انگار همکلاسی ما بود. انگار که خواهر ما بود. انگار که یکی از بستگان ما بود. همیشه با شوق و ذوق اخبار موفقیتهای او را پیگیری میکردیم، گو این که سواد کافی برای درک این اخبار را هم نداشتیم!
او شخصی از بین خود ما بود که با نبوغ و البته پشتکار و تلاش فراوان به بالاترین مدارج علمی دنیا رسید. سبک زندگی او میتواند الگویی برای هم زنان و هم مردان جامعهی ما باشد. مایی که همیشه به دنبال توجیه و درسنخواندن و نمره مفت گرفتن از استاد و نداشتن پشتکار ... بودیم و هستیم، ما که در ماه یک کتاب نمیخوانیم، مایی که بهسادگی با زدن برچسب خرخوان، خرکار، خرشانس، خرپول ... افراد درسخوان، زحمتکش، برنامهریز و کارآفرین را تحقیر میکنیم، ... این ماییم که باید مرثیهای برای خویش بخوانیم و برای خویش سوگواری کنیم. او که دقایق عمر را به بهترین و مفیدترین شکل سپری کرد.
این جانشین راستین خیامها، بیرونیها، خواجه نصیرها، غیاثالدین جمشیدها، خوارزمیها ... همچون آن بزرگان زنده و خوشنام باقی خواهد ماند. درود بر او. درود بر خانوادهای که چنین فرزندی را پروراندند و درود بر تمام کسانی که همچون او، با پشتکار و اراده و مجاهدت، گامی برای پیشرفت دانش و بهبود زندگی خود و دیگران برمیدارند.
یادش همواره گرامی و روحش در جوار خدای مهربان، در آرامش باد.
#مریم_میرزاخانی #رشد_شخصی #تغییر_باور #ریاضیات
@kaviani_online
kavianionline.com
| @infinitymath |
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
⬛️ شش نکته درباره زندگی مریم میرزاخانی، نابغه ریاضی جهان
| @infinitymath |
| @infinitymath |
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
جان مریم چشماتو وا کن ....
| @infinitymath |
| @infinitymath |
▪️مریم میرزاخانی "نفر اول از سمت راست" در کنار آیت الله هاشمی رئیس جمهور وقت.
▫️مریم میرزاخانی برنده دو سال پیاپی المپیاد ریاضی بود.
| @infinitymath |
▫️مریم میرزاخانی برنده دو سال پیاپی المپیاد ریاضی بود.
| @infinitymath |
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
با تماشای این ویدیو متوجه میشیم که، نه تنها ما ایرانی ها بلکه دنیا چه نابغه ای را از دست داده.😔🖤
#مریم_میرزاخانی
@qomat
| @infinitymath |
#مریم_میرزاخانی
@qomat
| @infinitymath |
برگزاری بزرگداشت «میرزاخانی» در دانشگاه شریف
رییس دانشگاه شریف:
🔹با فوت «میرزاخانی»، جهان علم شخصیت بزرگی را از دست داد
🔹به زودی مراسم بزرگداشتی به منظور شناخت بیشتر جامعه علمی از فعالیتهای «مریم میرزاخانی» در این دانشگاه برگزار خواهد شد که جزئیات آن در آینده نزدیک اعلام میشود.
@qomat
| @Infinitymath |
رییس دانشگاه شریف:
🔹با فوت «میرزاخانی»، جهان علم شخصیت بزرگی را از دست داد
🔹به زودی مراسم بزرگداشتی به منظور شناخت بیشتر جامعه علمی از فعالیتهای «مریم میرزاخانی» در این دانشگاه برگزار خواهد شد که جزئیات آن در آینده نزدیک اعلام میشود.
@qomat
| @Infinitymath |
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
⬛️ دقایقی از تدریس خانم دکتر میرزاخانی در دانشگاه هاروارد
نوامبر ۲۰۱۴
تو ماهی و من ماهی این برکه کاشی
اندوه بزرگی ست زمانی که نباشی
@qomat
| @infinitymath |
نوامبر ۲۰۱۴
تو ماهی و من ماهی این برکه کاشی
اندوه بزرگی ست زمانی که نباشی
@qomat
| @infinitymath |
Maryam Mirzakhani
Posted by Terence Tao
I am totally stunned to learn that Maryam Mirzakhanidied today, aged 40, after a severe recurrence of the cancer she has been fighting for several years. I had planned to email her some wishes for a speedy recovery after learning about the relapse yesterday; I still can’t fully believe that she didn’t make it.
My first encounter with Maryam was in 2010, when I was giving some lectures at Stanford – one on Perelman’s proof of the Poincare conjecture, and another on random matrix theory. I remember a young woman sitting in the front who asked perceptive questions at the end of both talks; it was only afterwards that I learned that it was Mirzakhani. (I really wish I could remember exactly what the questions were, but I vaguely recall that she managed to put a nice dynamical systems interpretation on both of the topics of my talks.)
After she won the Fields medal in 2014, we corresponded for a while. The Fields medal is of course one of the highest honours one can receive in mathematics, and it clearly advances one’s career enormously; but it also comes with a huge initial burst of publicity, a marked increase in the number of responsibilities to the field one is requested to take on, and a strong expectation to serve as a public role model for mathematicians. As the first female recipient of the medal, and also the first to come from Iran, Maryam was experiencing these pressures to a far greater extent than previous medallists, while also raising a small daughter and fighting off cancer. I gave her what advice I could on these matters (mostly that it was acceptable – and in fact necessary – to say “no” to the vast majority of requests one receives).
Given all this, it is remarkable how productive she still was mathematically in the last few years. Perhaps her greatest recent achievement has been her “magic wand” theorem with Alex Eskin, which is basically the analogue of the famous measure classification and orbit closure theorems of Marina Ratner, in the context of moduli spaces instead of unipotent flows on homogeneous spaces. (I discussed Ratner’s theorems in this previous post. By an unhappy coincidence, Ratner also passed away this month, aged 78.) Ratner’s theorems are fundamentally important to any problem to which a homogeneous dynamical system can be associated (for instance, a special case of that theorem shows up in my work with Ben Green and Tamar Ziegler on the inverse conjecture for the Gowers norms, and on linear equations in primes), as it gives a good denoscription of the equidistribution of any orbit of that system (if it is unipotently generated); and it seems the Eskin-Mirzakhani result will play a similar role in problems associated instead to moduli spaces. The remarkable proof of this result – which now stands at over 200 pages, after three years of revision and updating – uses almost all of the latest techniques that had been developed for homogeneous dynamics, and ingeniously adapts them to the more difficult setting of moduli spaces, in a manner that had not been dreamed of being possible only a few years earlier.
Maryam was an amazing mathematician and also a wonderful and humble human being, who was at the peak of her powers. Today was a huge loss for Maryam’s family and friends, as well as for mathematics.
| @infinitymath |
Posted by Terence Tao
I am totally stunned to learn that Maryam Mirzakhanidied today, aged 40, after a severe recurrence of the cancer she has been fighting for several years. I had planned to email her some wishes for a speedy recovery after learning about the relapse yesterday; I still can’t fully believe that she didn’t make it.
My first encounter with Maryam was in 2010, when I was giving some lectures at Stanford – one on Perelman’s proof of the Poincare conjecture, and another on random matrix theory. I remember a young woman sitting in the front who asked perceptive questions at the end of both talks; it was only afterwards that I learned that it was Mirzakhani. (I really wish I could remember exactly what the questions were, but I vaguely recall that she managed to put a nice dynamical systems interpretation on both of the topics of my talks.)
After she won the Fields medal in 2014, we corresponded for a while. The Fields medal is of course one of the highest honours one can receive in mathematics, and it clearly advances one’s career enormously; but it also comes with a huge initial burst of publicity, a marked increase in the number of responsibilities to the field one is requested to take on, and a strong expectation to serve as a public role model for mathematicians. As the first female recipient of the medal, and also the first to come from Iran, Maryam was experiencing these pressures to a far greater extent than previous medallists, while also raising a small daughter and fighting off cancer. I gave her what advice I could on these matters (mostly that it was acceptable – and in fact necessary – to say “no” to the vast majority of requests one receives).
Given all this, it is remarkable how productive she still was mathematically in the last few years. Perhaps her greatest recent achievement has been her “magic wand” theorem with Alex Eskin, which is basically the analogue of the famous measure classification and orbit closure theorems of Marina Ratner, in the context of moduli spaces instead of unipotent flows on homogeneous spaces. (I discussed Ratner’s theorems in this previous post. By an unhappy coincidence, Ratner also passed away this month, aged 78.) Ratner’s theorems are fundamentally important to any problem to which a homogeneous dynamical system can be associated (for instance, a special case of that theorem shows up in my work with Ben Green and Tamar Ziegler on the inverse conjecture for the Gowers norms, and on linear equations in primes), as it gives a good denoscription of the equidistribution of any orbit of that system (if it is unipotently generated); and it seems the Eskin-Mirzakhani result will play a similar role in problems associated instead to moduli spaces. The remarkable proof of this result – which now stands at over 200 pages, after three years of revision and updating – uses almost all of the latest techniques that had been developed for homogeneous dynamics, and ingeniously adapts them to the more difficult setting of moduli spaces, in a manner that had not been dreamed of being possible only a few years earlier.
Maryam was an amazing mathematician and also a wonderful and humble human being, who was at the peak of her powers. Today was a huge loss for Maryam’s family and friends, as well as for mathematics.
| @infinitymath |
در چشمهایت،
معصومیت هزار فرشته بال بال میزد
چه تعجیلی بود پروزات!؟
هنوز معادلات سختی دارد این زندگی
که حل نکرده جا گذاشته ای.
جبر رفتنت،
در هندسه اندیشه ام جا نمی شود!
#شهلا_جلالوندی
@Infinitymath
معصومیت هزار فرشته بال بال میزد
چه تعجیلی بود پروزات!؟
هنوز معادلات سختی دارد این زندگی
که حل نکرده جا گذاشته ای.
جبر رفتنت،
در هندسه اندیشه ام جا نمی شود!
#شهلا_جلالوندی
@Infinitymath
◾️ مریم میرزاخانی، یکی از برجستهترین ریاضیدانان جهان، در اثر سرطان درگذشت. او نخستین زنی بود که جایزه فیلدز معروف به نوبل ریاضی را دریافت کرد. کامران وفا استاد فیزیک دانشگاه هاروارد در بوستون در گفتوگویی با بیبیسی فارسی از دستاوردهای علمی او گفته است. 👇👇👇👇
منبع:
@qomat
| @infinitymath |
منبع:
@qomat
| @infinitymath |
▪️ بازتاب درگذشت مریم میرزاخانی، نابغه ریاضیات در صفحه اول روزنامه های کشور
| @infinitymath |
| @infinitymath |
▪️ بازتاب درگذشت مریم میرزاخانی، نابغه ریاضیات در صفحه اول روزنامه های کشور
| @infinitymath |
| @infinitymath |
▪️ بازتاب درگذشت مریم میرزاخانی، نابغه ریاضیات در صفحه اول روزنامه های کشور
| @infinitymath |
| @infinitymath |
▪️ بازتاب درگذشت مریم میرزاخانی، نابغه ریاضیات در صفحه اول روزنامه های کشور
| @infinitymath |
| @infinitymath |
▪️ بازتاب درگذشت مریم میرزاخانی، نابغه ریاضیات در صفحه اول روزنامه های کشور
| @infinitymath |
| @infinitymath |
