🖤به یاد استاد دکتر محمودیان: من وقتی بعد از شش بار تلاشی که کردم که ریاضی عمومی ۱ را پاس کنم با یک استادی این درس رو داشتم که فکر می کنم بازنشسته شدەاند، آقای دکتر عباداله محمودیان، ایشان یکی از مفاخر ریاضی ایران بودند. من فکر می کنم ۳ شده بودم. رفتم اتاقشون که با ایشان مذاکره کنم که ایشان به من یا ۹‌.۵ بدهند که مشروط نشوم یا ۱۰ بدهند که پاس بشوم. من یک نامه برایشان نوشتم و شرایطم را برایشان توضیح دادم و از زیر در اتاقشون انداختم داخل. این کار را بکنید جواب می دهد! اصلا‌ً می دانید من بعد از امتحان ها تازه کارم شروع می شد، یعنی وقتی امتحانات تمام می شد و همه می رفتند شهرشان، من تازه شروع می کردم! آقای دکتر نامه من را خوانده بودند، رفتم پیش ایشان که پیگیری کنم و خیلی جالب بود که به یک پسر گم شدەای با یک شلوار شش جیب و موهای آشفته نگاهی کرد و اون عدد رو ندید و گفت تو خوب می نویسی! چقدر خوب می نویسی! این اتفاق خیلی برای من حیرت انگیز بود. ایشان به من نمره ندادند، ولی یکی از مفاخر ریاضی ایران برای یک پسر بچه گم شده وقت گذاشتند و ریاضی ۱ را تو اتاق خودشان با تختۀ وایت برد به من درس دادند. بعد از من آزمون گرفتند و البته آزمونی که زیادم دشوار نبود، به من لطف کردند توانستم بعد شش ترم، ریاضی ۱ را پاس کنم. اگر شما استاد هستید در دانشگاه شریف، اگر مسئول آموزش هستید، اگر کاری از دست شما بر می آید، من اینجا خطابم به شماست که با سرگردان ها مهربان تر باشید. شاید حداقل فایدەاش این باشه که شاید اسمتون رو تو مراسم جشن ورودی دانشگاه بگویند، اگر هم فایدەهای دیگری نداشته باشد. اینها گفته های مجتبی شکوری درباره دکتر محمودیان - به نقل از شماره 177 خبرنامه انجمن ریاضی - است. فیلم این سخنرانی در لینک زیر موجود است. https://www.aparat.com/v/s24uew2

برای یادبود دکتر محمودیان مناسب دیدیم این مقاله از ایشان را بازنشر کنیم که در شماره ۳۶ از نشریه فرهنگ و اندیشه ریاضی منتشر شده است و عنوان «نقش انگیزه‌های تحقیق در آموزش ریاضی» را بر خود دارد. مثال موردی در این مقاله یک مساله در نظریه گراف است؛ و از جمله به کار مشترک دکتر محمودیان و مریم میرزاخانی جوان اشاره شده‌است؛ که در آن هنگام دانش‌آموز دبیرستانی بوده‌است.

نوشته ای کوتاه از دکتر کرم زاده در رسای دکتر محمودیان:

با سلام
باور کردنش سخت است. اینکه محمودیان نباشد. آنقدر شوخ بود و سر به سر همه میگذاشت که الان هم فکر می کنی نکند خود را به مردن زده است. آخرین با هم بودن را با ا‌و در ‌‌پنجاه و چهارمین کنفرانس ریاضی زنجان که در یک محل اقامت بودیم تجربه کردم. نوه من هم به اسم آرتین همراه من بود و دکتر صیرفی‌ که از دوستان او بود و انسان شریفی است هم با ما بود. دوستان زنجانی خیلی به ما میرسیدن. به آرتین به شوخی می گفت فکر نکنی این ها بخاطر ‌پدر بزرگ تو ‌ دکتر و یا  دکتر  صبرفی بما می رسند. مملکت ما همه اش پارتی بازی است. چون من هم زنجانی ام بخاطر من این کار ها را میکنند. حالا تو هم به خاطر  پدر بزرگت برای همه ما چای  درست کن تا هم پارتی بازی کردن را یاد بکیری و هم چای درست کردن را . آرتین آن موقع ۱۱ ساله بود و تا ان موقع در خانه هیج کاری نکرده بود. آن چنان با آرتین د‌وست شده بود که  آرتین چای درست کردن یاد گرفت. در ضمن در محل رستوران کنفرانس سگ سفیدی هم بود  که به آرتین یاد داده بود  که مقداری از غذای خود را  به آن سگ بدهد.  و خودش هم  ‌وانمود میکرد  که این   کار   را می‌کند.   در ر‌وز
آخر  به آرتین گفت او پس از خوردن غذای خود اگر غذا  زیاد می آورد به آن سگ ‌می داد ولی    آرتین  تو قسمتی از
غذای اصلی خود را به آن سگ میدادی، پس کلک خوردی.
با بچه‌ ها به سبک  خودشان شوخی میکرد با بزرگتر ها به سبک خودشان.
گر  چه همه  میمیرند و مرگ   را هم باید  پذیرفت  و شاید تنها قضیه ی ریاضی که واقعأ اثباتش  بدیهی است  این است که:
همه انسان  ها  میمیرند. حالا تصورش  را بکنید هستنند انسان هایی که این قضیه به این بدیهی ای را نمی فهمند.
چقدر احمق اند  و  با اعمال بد  ‌‌و عقاید بد خود  زندگی را برای دیگران سخت و   دردناک کرده اند، گویی همیشه خواهند بود و وقت  رفتن که حتمأ برایشان اتفاق  خواهد افتاد طبق قضیه بالا خیلی ها بجای غمگین شدن خوشحال خواهند شد.
هستنند   انسان  هایی هم مثل محمودیان که گر چه آنها هم  طبق همان قضیه قبل میمیرند،ولی یاد ‌ و خاطره آنان  به خوبی همیشه در اذهان باقی میماند.

روحش شاد و یادش گرامی باد.
امیدعلی کرم زاده

در رسای دکتر محمودیان به قلم دکتر میرزاوزیری :

بی‌تردید او امشب
-از راه نرسیده-
اهالی عرش را
به تحقیق واداشته است.

مثلاً ممکن است او
به هر یک از ساکنان ملکوت
مسأله‌ای داده باشد
تا اوقات خود را صرف علم کنند.
-درست مثل خاطره‌ همه ما
از لحظاتِ با او بودن-

او
شیفته فهمیدن بود
و فهماندن.

ما
-ساکنان خاک-
اندوهمندِ از دست دادن آفتابیم
و غریبانه
در این غروب تاریک
دلتنگ نور شده‌ایم.

اما امشب بی‌شک
در عالم بالا
نور برپاست؛
و کلاس درسی
که چهره‌ای ماندگار
آن را روشن کرده است.

مجید میرزاوزیری
یک‌شنبه ۹ دی ۰۳

در غم از دست دادن استاد سید عباداله محمودیان

بیانیه انجمن ریاضی ایران در پی درگذشت دکتر سید عباداله محمودیان


با نهایت تأسف و تأثر، درگذشت چهره ماندگار ریاضی کشور و استاد گرانقدر، جناب آقای دکتر سید عباداله محمودیان، عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف و از چهره‌های برجسته و اثرگذار در جامعه علمی ایران، را به خانواده محترم ایشان، همکاران، دانشجویان و همچنین تمامی جامعه ریاضی کشور تسلیت عرض می‌کنیم.

دکتر محمودیان عمر پربرکت و درخشان خود را در تلاش مداوم برای گسترش دانش و تربیت نسلی از اندیشمندان ریاضی سپری کرد. ایشان با فعالیت‌های ماندگار در نهادهای علمی همچون انجمن ریاضی ایران، انجمن رمز ایران و فرهنگستان علوم، نقشی فراموش ناشدنی در ارتقای جایگاه ریاضیات در کشور به جای گذاشت. بیش از این، تلاش‌های خستگی‌ناپذیر ایشان در آماده‌سازی تیم‌های المپیاد ریاضی ایران و تألیف آثار علمی ماندگار، گواهی بر تعهد و عشق عمیق ایشان به پیشرفت دانش و بالاخص ریاضیات در ایران بود.

نام و یاد ایشان، علاوه بر جایگاه علمی ممتاز، همواره به‌عنوان الگویی از مهربانی، تلاش بی‌دریغ و نگاه پرامید به آینده بی گمان هم در خاطره‌ها و هم در آثار مکتوب باقی خواهد ماند. این ضایعه بزرگ را به جامعه علمی کشور و خانواده گرامی ایشان تسلیت می‌گوییم و از درگاه خداوند برای روح بلندشان رحمت بیکران را خواستاریم و برای بازماندگان او صبر و آرامش را آرزو خواهیم کرد.

نام و یادشان همواره جاویدان و گرامی باد.

بسم‌الله الرحمن الرحیم
با نهایت تأسف و تأثر، درگذشت استاد فرهیخته و نام‌آور ریاضیات کشور، جناب آقای دکتر سید عبادالله محمودیان را به جامعه علمی کشور، به ویژه خانواده بزرگ ریاضی ایران و دانشگاه صنعتی شریف تسلیت عرض می‌نماییم.

استاد محمودیان، ستاره‌ای درخشان از نسل بزرگ ریاضیدانان معاصر ایران بودند که با دانش گسترده، پژوهش‌های ارزشمند و تربیت شاگردان برجسته، خدمات شایانی به جامعه علمی کشور و پیشرفت علم ریاضیات ایران نمودند. فقدان ایشان، ضایعه‌ای جبران‌ناپذیر برای جامعه علمی کشور خواهد بود. زحمات و تلاش های بی بدیل ایشان در راه ترویج علم به ویژه ترویج ریاضیات، پرورش استعدادهای ناب علمی ، آموزش و پژوهش اصیل ریاضی در تاریخ علم کشور ثبت و ماندگار خواهد بود. توجه این چهره ماندگار ریاضی به آموزش دانش آموزان که منجر به کشف استعدادهایی همچون زنده یاد مریم میرزاخانی شد، میراث با ارزش و گرانبهای این استاد بزرگ ریاضی است.


اینجانب به نمایندگی از کلیه اعضای هیأت علمی، کارکنان و دانشجویان دانشکده علوم ریاضی و آمار دانشگاه ملایر، فقدان این استاد گرانقدر را به خانواده محترم ایشان، جامعه علمی کشور و دانشگاه صنعتی شریف تسلیت عرض نموده و برای آن مرحوم علو درجات و برای بازماندگان صبر جزیل مسئلت می‌نماییم.

محسن اسماعیل بیگی
رئیس دانشکده علوم ریاضی و آمار دانشگاه ملایر
۱۰ دی ماه ۱۴۰۳

"در پژوهش هایی که به طور مستقیم مشارکت نداشتند، از درج نام خود به عنوان نویسنده پرهیز می کردند، حتی اگر در نگارش مقاله کمک کرده بودند. منش اخلاقی والای ایشان همواره الگویی برای دانشجویان بود. از غیبت و بدگویی بیزار بودند و تمام وقت ارزشمند خود را صرف آموزش، پژوهش و حمایت از دانشجویان می کردند. ایشان دانشجویان را به رهگیری از شاخه های متنوع ریاضیات برای حل مسائل پیچیده ترکیبیات تشویق می کردند و همیشه در مسیر رشد علمی همراه و پشتیبان آنان بودند. تأثیر این مرد بزرگ و دوست داشتنی در زندگی تک تک دانشجویانش چنان ژرف بود که شرح آن در قالب کلمات نمی گنجد. روحش شاد و یادش تا ابد در قلبهایمان جاودان باد."
بخشی از پیام تسلیت دکتر
Hossein Hajiabolhassan

دکتر عبادالله محمودیان
۱۳۲۲-۱۴۰۳

دکتر سید عبادالله محمودیان، استاد بازنشستهٔ ریاضیات، روز ۸ دی ۱۴۰۳، در تهران درگذشت. متنی که در ادامه آمده، در شمارهٔ ۸۷ نشریهٔ اخبار پژوهشگاه دانش‌های بنیادی منتشر شده است.

پژوهشکده ریاضیات پژوهشگاه دانش‌های بنیادی ضمن تاثر از این حادثه، به جامعهٔ علمی کشور و خانوادهٔ محترم ایشان تسلیت عرض می‌کند.

مستندی کوتاه و جذاب درباره دکتر محمودیان

فیلم تشیع پیکر استاد بزرگ ریاضیات کشور دکتر محمودیان در دانشکده ریاضی دانشگاه شریف

وداع آخر با استاد

▪️ مراسم یادبود استاد سید عباداله محمودیان
با حضور دانشگاهیان و خانواده مرحوم

📆 زمان: شنبه ۱۵ دی‌ماه ۱۴۰۳
⏰ ساعت: ۱۵ الی ۱۶
🏢 مکان: سالن جابربن حیان دانشکده شیمی

🆔️@sharif_prm