در اینجا لیستی از برترین هوش‌های مصنوعی در دسته‌های مختلف آورده شده است:

چت‌بات‌های عمومی:
1. ChatGPT (OpenAI)
2. Google Bard
3. Claude (Anthropic)
4. Microsoft Copilot
5. LLaMA (Meta)

هوش مصنوعی تولید تصویر:
1. DALL-E (OpenAI)
2. Midjourney
3. Stable Diffusion
4. Canva AI
5. Adobe Firefly

هوش مصنوعی صوتی:
1. Whisper (OpenAI)
2. Murf AI
3. Eleven Labs
4. Play.ht
5. Denoscript

هوش مصنوعی ویدیویی:
1. RunwayML
2. Synthesia
3. D-ID
4. HeyGen
5. Denoscript Video

ابزارهای نوشتاری و ویرایشی:
1. Grammarly
2. Jasper
3. Copy.ai
4. Wordtune
5. QuillBot

هوش مصنوعی برای کسب‌وکار:
1. Microsoft Dynamics 365
2. Salesforce Einstein
3. IBM Watson
4. Oracle AI
5. SAP Leonardo

هوش مصنوعی برای برنامه‌نویسی:
1. GitHub Copilot
2. Amazon CodeWhisperer
3. Tabnine
4. Replit Ghost
5. Kite

هوش مصنوعی برای طراحی:
1. Adobe Sensei
2. Figma AI
3. Khroma AI
4. Remove.bg
5. Looka

هوش مصنوعی برای موسیقی:
1. MuseNet
2. Amper Music
3. AIVA
4. OpenAI Jukebox
5. Google Magenta

نکات مهم:
- بسیاری از این سرویس‌ها نیاز به اشتراک پولی دارند
- برخی محدودیت‌های جغرافیایی دارند
- کیفیت خروجی‌ها متفاوت است
- بعضی رایگان و برخی پولی هستند
- مرتباً به‌روزرسانی می‌شوند و قابلیت‌های جدید اضافه می‌شود

توصیه می‌شود قبل از استفاده:
1. نیاز خود را دقیق مشخص کنید
2. نسخه‌های رایگان را امتحان کنید
3. نظرات کاربران را بخوانید
4. محدودیت‌های هر کدام را بررسی کنید.
منبع:
@science_magazine


@infinitymath

«شائق علم و آموزگار ابدی دانش»
یادنامه ای برای چهره ماندگار ریاضیات ایران، استاد عباداله محمودیان
نوشته دکتر مهدی رجبعلی پور ‌و حسن ملکی


صفحه علم روزنامه شرق در چهلمین روز درگذشت استاد بزرگ ریاضیات کشور، دکتر عباداله محمودیان، دو صفحه خود را با مقالاتی از دکتر مهدی رجبعلی پور، دکتر امید علی شهنی کرمزاده، دکتر مجید میرزاوزیری، دکتر ذاکر، خانم دکتر سلطان خواه، دکتر سعید علیخانی و دکتر حسن ملکی و نوشته ای از مجتبی شکوری به ایشان اختصاص داد.

روحشان شاد و یادشان در تاریخ علم کشور ماندگار.

@infinitymath

چهار نفر از جمله دو ریاضی‌دان ایرانی (شاغل در خارج از کشور) جایزه هِلد NAS را دریافت کردند.


نیما اناری از دانشگاه استنفورد، کویکویی لیو از مؤسسه فناوری ماساچوست، و شایان اویس قَرَن و سینتیا وینزانت از دانشگاه واشنگتن، جایزه مایکل و شیلا هِلد را از آکادمی ملی علوم (NAS) برای کار پیشگامانه در پیشبرد نظریه ماتروئیدها و نرخ اختلاط زنجیره‌های مارکوف دریافت خواهند کرد.

سینتیا وینزانت، عضو انجمن ریاضی آمریکا (AMS)، عضو شورای AMS و عضو کمیته سیاست علمی AMS است.

جایزه هِلد سالانه «به افتخار تحقیقات برجسته، نوآورانه، خلاقانه و تأثیرگذار در زمینه‌های بهینه‌سازی ترکیبی و گسسته، یا بخش‌های مرتبط علوم کامپیوتر، مانند طراحی و تحلیل الگوریتم‌ها و نظریه پیچیدگی» اهدا می‌شود. این جایزه همراه با ۱۰۰۰۰۰ دلار اهدا می‌شود. این مراسم در نشست سالانه NAS در ۲۷ آوریل ۲۰۲۵ به صورت زنده پخش خواهد شد.

♦️ قدیری ابیانه:
🔹 مغز‌هایی که گفته میشود از کشور مهاجرت کردند، دارند توالت و ظرف می‌شویند
🔹 قدیری ابیانه گفت: اینجا دائم به ناامیدی‌ها دامن می‌زنند مثلاً مغزها خارج می‌شوند، ‌آنهایی که خارج شدند چه کار می‌کنند؟ رفتند توالت می‌شویند و در رستوران‌ها ظرف می‌شورند. الان فیلم‌هایش خوشبختانه در اینستاگرام می‌آید، کسانی که رفتند آنجا را نشان می‌دهند.
منبع : @Entekhab_ir

پی‌نوشت:
چی میشه به این موجودات تهی مغز گفت که جای نخبگان رو گرفتند.

جای مردان سیاست بنشانید درخت

که هوا تازه شود...

🔹مغزهایی که توالت و ظرف می‌شویند!

سفیر سابق ایران در استرالیا افاضه فرموده‌اند: «مغز‌هایی که می‌گویند از کشور مهاجرت کردند،‌ دارند توالت و ظرف می‌شویند!»

آقای سفیر سابق! «کار پاکان را قیاس از خود مگیر!» اینکه شما نگاه‌تان عموما به چنین جاهایی بوده است، دلیل نمی‌شود با چنین یاوه‌گویی‌هایی خیل مهاجرینی را که از دست مغزهایی شبیه خودتان مجبور به ترک دیار شده‌اند، اینگونه تحقیر کنید.

بیا تا من آماری از دانشجویان مهاجرم به شما بدهم که در عالی‌ترین مراکز تحقیقاتی و دانشگاه‌های جهان مشغول کار هستند. به جای اینکه سعی کنید شرایط کشور را به‌گونه‌ای درآورید که استعدادهای کشور بمانند و یا اگر می‌روند بتوانند نتیجهٔ نبوغ و علم خودشان را به کشور بیاورند، با اینگونه سخن گفتن سعی نکنید شوق خدمت به وطن‌ آنها را از بین ببرید.

#ثنايي‌نژاد
@Yek_Harf_Az_Hezaran

🔵رتبه‌های یک کنکور، رشته ریاضی فیزیک، دهه هشتاد الان کجا هستند؟

سخنرانی استاد فرشچیان در دانشگاه هاروارد به زبان فارسی

همه چی از دور قشنگه...


توییت دانشجوی مرحوم #امیرمحمد_خالقی

اوج نبوغ معماری و زیبایی هندسه در معماری ایرانی


@infinitymath

اعداد و نمودارها حرف میزنند...

سنگ نگاره زن ایلامی در حال نخ ریسی بطوری که میز غذا (ماهی) در جلویش و ندیمه اش پشت سر او ایستاده است.
۸۰۰ سال پیش از میلاد،شوش،ایران

سقف تالار موسیقی عمارت عالی‌قاپو اصفهان
عکس از صادق میری


اوج هنر معماری و زیبایی هندسه

دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، پذیرایی در جلسات دفاع را(بجز چایی یا آب معدنی) ممنوع کرده.

دلمون براتون خیلی تنگ میشه آقای والی‌زاده🖤

@infinitymath

▫️آیا نویسندگی همچنان معنایی دارد؟

آقای Stuart Macdonald استاد مدعو دانشگاه لستر انگلستان اخیراً در وبسایت مدرسه اقتصاد و علوم سیاسی لندن مطلب جالبی را نوشته است که بارتاب‌های زیادی در محافل علمی داشته است.

ترجمه کاملی از این نوشته را در فایل پیوست این پست می‌توانید دریافت و مطالعه کنید. اما در این پست جملات و پاراگراف‌های مهم را می‌آورم:

آن دوران گذشته است که محققان تنها به انجام پژوهش و انتشار نتایج آن می‌پرداختند. امروزه، ارزش مقالات بیش از آنکه بر پایه محتوایشان باشد، بر اساس نقشی که در سنجش عملکرد علمی ایفا می‌کنند، تعیین می‌شود. در این میان، استناد مهم‌ترین شاخص به‌شمار می‌رود.

شعار منتشر کن یا نابود شو گمراه‌کننده است: در واقع اگر دانشگاهیان استناد نگیرند نابود می‌شوند. مقاله علمی، در وهله اول بستری برای گرفتن استناد است. استنادات اشتباه (نامناسب، بی‌ربط یا حتی غیرواقعی) همان‌قدر ارزش آماری دارند که استنادات درست؛ و بسیاری از استنادات هم اشتباه‌اند — که چندان شگفت‌آور نیست وقتی بدانیم ۸۰ درصد نویسندگان هرگز مقالاتی را که به آن‌ها استناد می‌دهند، نخوانده‌اند.

این باور که "بهترین مقالات همان‌هایی هستند که بیشترین استناد را دریافت می‌کنند" پنجاه سال پیش توسط یوجین گارفیلد مطرح شد. این گزاره از همان ابتدا زیر سؤال بود.

استناد اجباری (coercive citation)-یعنی وقتی ویراستاران شرط پذیرش مقاله را استناد به خود مجله می‌گذارند- در مجلات برتر به‌شدت رواج دارد. بیش از ۹۰ درصد نویسندگان هم از این خواسته تبعیت می‌کنند.

فقط یکی دو دستکاری ساده می‌تواند سرنوشت را زیر و رو کند؛ مثلاً تغییر طبقه‌بندی چکیده‌های نشست‌ها (meeting abstracts) به مقالات علمی (academic papers) در یک مجله زیست‌شناسی باعث شد ضریب تأثیر آن از ۰٫۲۴ به ۱۸٫۳ در یک سال جهش کند.

مزیت کووید-۱۹ ضریب تأثیر مجلۀ Lancet را از ۷۹.۳ در سال ۲۰۲۱ به ۲۰۲.۷ در سال بعد رساند که جهشی ۲۵۵ درصدی در کیفیتِ اندازه‌گیری‌شده محسوب می‌شود.

وقتی دستکاری سنجه‌ها این‌قدر پاداش دارد، دیگر چه نیازی به بهبود واقعی عملکرد نویسندگان است؟ اصلاً چرا به خودِ نویسنده نیاز داشته باشیم؟

در فهرست نویسندگان پرکارِ اسکوپوس، تعدادی از افراد، دهه‌ها قبل از تولدشان شروع به انتشار مقاله کرده‌اند. یکی از نویسندگان که ۱۲ مقاله علمی، ۱۴۴ استناد و اچ-ایندکس ۱۲ دارد، لریِ گربه (Larry the cat) است!

چین با انواع دستکاری، خود را به صدر فهرست تحقیقات پُراستناد جهان رسانده و کلاریویت نیز ۱۰۰۰ نفر از ۶۸۴۹ نویسنده پُراستناد سالانه‌اش را تقلبی برچسب زده است.

عربستان سعودی به پژوهشگران خارجی پُرکار پول می‌دهد تا خود را وابسته به دانشگاه‌های عربستان معرفی کنند و بدین ترتیب جایگاه علمی آن کشور را بالا ببرند. دانشگاه ملک عبدالعزیز – که سالانه ۷۶ هزار دلار به هر نویسندگان خارجی می‌پردازد – حتی در رده‌بندی ریاضیاتِ US News & World Report از کمبریج هم پیشی گرفته است. نیازی هم به داشتن یک دپارتمان ریاضیات نیست!

تعداد نویسندگان هر مقاله به‌سرعت رو به افزایش است؛ چراکه نویسندگان همکار نیز به آثار خود استناد می‌کند و در نتیجه میزان استنادها، ضریب تأثیر و همه شاخص‌های وابسته به‌طرز چشمگیری بالا می‌رود. هرجا تعداد نویسندگان زیاد شوند، ضریب تأثیر هم افرایش پیدا می‌کند.

اخلاق مدیریتی در تمام شئون نشر دانشگاهی نفوذ کرده و باعث شده است مدیران عالی‌رتبه، از جمله رؤسا و معاونان دانشگاه، خود را محق بدانند نامشان را روی مقالاتی بگذارند که زیردستانِ گمنام‌شان نوشته‌اند.

چند سال پیش مشخص شد که ۱۶ درصد مقالاتِ مجله معتبر New England Journal of Medicine دارای نویسنده سایه یا شبح (ghost author) هستند و دست‌کم ۴۴ درصد دیگر مقالات، نویسندگان افتخاری (honorary authors) دارند.

تعداد نویسندگانی که سالانه بیش از ۶۰ مقاله چاپ می‌کنند، در عرض یک دهه تقریباً چهار برابر شده است.

هدف از تولید مقالات، صرفاً گرفتن استناد است و حتی خواندنشان لزوماً از عنوان و چکیده و چند کلیدواژه فراتر نمی‌رود.

در واقع این استناد است—نه خود پژوهش—که جایگاه نویسندگان را ارتقا می‌دهد.

زمانی نقش انتشار علمی این بود که دانشِ حاصل از پژوهش را در اختیار عموم بگذارد. اما اکنون خودِ پژوهشگر، مشتری است و برای رسیدن به شاخص‌های عملکرد مورد نیاز، مستقیماً به ناشر پول می‌دهد.

به این ترتیب، پژوهشگران برای چاپ مقالاتشان پول می‌پردازند و به دنبال مقاله‌هایی می‌گردند که بتوان برای هر موضوعی و در تأیید تقریباً هر ادعایی به آن‌ها استناد کرد، تا بالاترین بازده را به دست آورند و در مقام نویسنده، سرانجام به نوعی میان‌مایگی‌ (mediocrity) تن می‌دهند که سنجه‌های عملکردْ آن را به‌عنوان پژوهشِ واقعی تلقی می‌کند. (لینک)

#authorship
#research_ethics
#citation

🆔 @irevidence

کارنامه بانوی ریاضیات ایران
مریم میرزاخانی
در دانشگاه شریف

البته جای تاسف بیشتر هم داره که اساتید راهنما بابت راهنمایی رساله‌ها پول دریافت می‌کنند، اسمشون در مقالات دانشجو می‌آید ولی زحمت رساله و منت دیگران همیشه بر دوش دانشجوی دکتری است.