Engineering ⚙️👷‍♂️

چندتا نکته برای امنیت ESXi که متاسفانه بارها گفتم رعایت کنید ولی نمی‌کنید
1- از اکانت root به هیچ عنوان استفاده نکنید. یک اکانت با نام دلخواه (اسمی که قابل حدس نباشه مثلاً Mitikuman🤣) بسازید و اون رو ادمین کنید و یوزر root رو غیرفعال کنید. برای غیر فعال کردن بهتر Lock Down Mode رو فعال کنید.
۲- از Active Directory برای احراز هویت کاربرا به vCenter و ESXi استفاده کنید. البته اگه AD رو Hardening نکردید بیخیال این قسمت بشید چون خودش واقعاً حفره بزرگیه.
۳- سعی کنید همیسه برای مدیریت ESXiها از vCenter استفاده کنید و فقط وقتی مجبورید یا vCenter در دسترس نیست مستقیم به ESXi وصل بشید.
۴- سرویس‌های SSH و Shell رو همیشه غیر فعال نگه دارید مگر در مواقع ضروری.
۵- خواهشاً Sessionهاتون رو هر چند روز یکبار ببینید و اونایی که Idle هستند چند روز رو Terminate کنید. وقتی هم با PowerCLI وصل میشید خواهشاً در آخر Disconnect کنید.
۶- خواهشاً Firewall ESXi رو تنظیم کنید و Any نزارید. فقط Adminها بتونند به vCenter و ESXi وصل بشند.
۷- وقتی ویندوز به عنوان VM هست اون تیک Enable windows virtualization based security رو بزنید.
خیلی موارد دیگه هست که میتونید از خود سایت VMware قسمت Security Guide فایل‌های PDF و EXCELL رو دانلود و اعمال کنید.

#FEX #Nexus
همونطور که میدونید سوییچهای سیسکو به طور کلی به ۳ دسته Nexus-Catalyst-Small Business تقسیم میشن که از این بین سری های Nexus برای دیتاسنتر ها مورد استفاده قرار میگیرند. بد نیست بدونید در بین سری های Nexus سری 2K (2000) به عنوان FEX یا Fabric Extender شناخته میشن که وقتی باهاشون مواجه میشید به هیچ عنوان پورت Console برای مدیریت کردنشون وجود نداره و صرفا از طریق یک سوییچ Parent که معمولا از سری های 5K یا 7K هست منیج میشه.

آدرس اینستاگرام:
🌐Instagram
-----------------------------
آدرس کانال یوتیوب:
📹Youtube Channel
-----------------------------
آدرس کانال تلگرام:
🆔 Telegram Channel

جهت رفع ایراد :
This PC doesn't meet the minimum system requirement to install this version of Windows
برای ویندوز 11
یک راهی رو بالاتر گفته بودم که ریپلی کردم.
یک راه دیگه هم استفاده از فایل iso ای هست که پایین این پست پیوست میکنم
داکیومنت مربوطه رو هم میتونید از لینک زیر مطالعه کنید
https://github.com/francescoDiSalesGithub/TPM-windows11-hack/tree/main

اگه میخواید به صورت ماشین نصب کنید
روی ورژن های vSphere 7 به قبل ، باید تایپ ویندوز رو ، روی ویندوز 10 قرار بدید
اما از vSphere 8 به بعد دیگه تایپ ویندوز 11 ساپورت میشه .

حتما با توجه به راهنمایی های این لینک کار رو پیش ببرید!

مشارکتا پایینه حاج آقا 😏

زمانی که میخواهید از کامند هایی که قبلا زدید و مجدد استفاده کنید ، یا دستور

history

رو بزنید ، یا که دکمه های :
Ctrl + r
رو بزنید ، و کلمه ای رو که از کامندهای قبلی به خاطر دارید رو سرچ کنید ، مهم نیست اون کلمه اول جمله باشه ، آخر جمله باشه ، یا حتی وسط یک کلمه ی دیگه باشه
میگرده و براتون میاره

در ارسال بسته ، TTL چیست؟

در واقع TTL (Time to Live) یک فیلد در هدر پروتکل IP است که نشان می‌دهد یک بسته چند گام (Hop) می‌تواند در شبکه سفر کند. این مقدار با هر گام، 1 واحد کاهش پیدا می‌کند. هدف اصلی TTL:

- جلوگیری از چرخش بی‌پایان بسته‌ها در شبکه.
- تشخیص و کاهش تأثیر پیکربندی‌های اشتباه یا مشکلات حلقه‌ای (Loop) در مسیریابی.

چرا TTL با عبور از روتر کاهش می‌یابد؟
وقتی یک بسته IP از یک روتر عبور می‌کند:

روتر بسته را دریافت می‌کند و اطلاعات آن (از جمله TTL) را بررسی می‌کند.
قبل از ارسال بسته به مقصد بعدی، مقدار TTL را یک واحد کاهش می‌دهد.
اگر مقدار TTL به صفر برسد:
بسته توسط روتر دور انداخته می‌شود.
یک پیام ICMP با نوع Time Exceeded به فرستنده ارسال می‌شود.

نکته ی مهم : پس اگر مقدار TTL یک سرور لینوکسی در مقصد ، 64 باشد و بین مبدا و مقصد 100 تا روتر باشه ، بسته به مقصد نمیرسه و توسط روتر 64 ام دراپ میشه

مقدار پیش‌فرض TTL در سیستم‌های عامل مختلف متفاوت است:
لینوکس: 64
ویندوز: 128
روترهای سیسکو: 255

چگونه این مشکل را برطرف کنیم؟
اگر نیاز باشد که بسته‌ای از تعداد زیادی روتر عبور کند، می‌توان مقدار TTL را افزایش داد.

نکته امنیتی:
- مقدار بالای TTL می‌تواند باعث شود که بسته‌ها مسافت زیادی در شبکه طی کنند. در شبکه‌های بزرگ، این موضوع ممکن است فرصت‌هایی برای حملات فراهم کند.
- از مقدار TTL منطقی استفاده کنید که هم نیازهای شما را برآورده کند و هم از مشکلات امنیتی جلوگیری کند.

پس به عنوان نتیجه :
اگر تعداد روترها در مسیر بیش از مقدار TTL اولیه باشد، بسته به مقصد نمی‌رسد و در یکی از روترهای میانی دور انداخته می‌شود. با تنظیم مقدار TTL یا بهینه‌سازی شبکه، می‌توان این مشکل را حل کرد.

استفاده از SLI یا NVLink (برای کارت‌های NVIDIA)

مورد اول ، SLI : SLI (Scalable Link Interface) روشی است که در کارت‌های گرافیک NVIDIA برای استفاده همزمان از دو یا چند کارت گرافیک استفاده می‌شود.
پشتیبانی: این قابلیت در کارت‌های مخصوص بازی مانند سری RTX 20 وجود دارد (در کارت‌های جدید RTX 30 کمتر رایج است).
نحوه کار: دو کارت گرافیک از طریق یک پل SLI (Hardware Bridge) به هم متصل می‌شوند.
کاربرد: بیشتر برای بازی و پردازش‌های گرافیکی سنگین در محیط‌های 3D.

مورد دوم ، NVLink نسخه پیشرفته‌تر SLI است که پهنای باند بسیار بیشتری بین کارت‌های گرافیک فراهم می‌کند.
پشتیبانی: برای کارت‌های حرفه‌ای مانند RTX A5000، A6000، یا سری Quadro.
کاربرد: مناسب برای یادگیری عمیق، رندرینگ، و محاسبات علمی.
#hardware

نحوه کار NVLink

پل NVLink:
در واقع GPUها از طریق یک پل فیزیکی (NVLink Bridge) به یکدیگر متصل می‌شوند.

این پل، کانال‌های ارتباطی بسیار سریعی را فراهم می‌کند.
بسته به مدل کارت گرافیک، ممکن است چندین لینک NVLink برای اتصال وجود داشته باشد.
حافظه مشترک (Unified Memory):
روش NVLink امکان دسترسی GPUها به حافظه یکدیگر را فراهم می‌کند. برای مثال:

اگر یک GPU دارای 48 گیگابایت حافظه و دیگری 48 گیگابایت باشد، سیستم می‌تواند از 96 گیگابایت حافظه مجازی به صورت مشترک استفاده کند.
ارتباط مستقیم GPU به GPU:
روش NVLink به GPUها اجازه می‌دهد بدون عبور از CPU، داده‌ها را مستقیماً مبادله کنند. این امر باعث کاهش تأخیر و افزایش کارایی می‌شود.
#hardware

تفاوت NVLink با PCIe

در سیستم‌های معمولی، کارت‌های گرافیک از طریق رابط PCIe (Peripheral Component Interconnect Express) با مادربرد و سایر کارت‌ها ارتباط برقرار می‌کنند.

محدودیت PCIe:
پهنای باند PCIe محدود است (نسخه PCIe 4.0 تا 64 گیگابایت بر ثانیه برای x16).
تأخیر ارتباطی بالاتر نسبت به NVLink.

مزایای NVLink:
پهنای باند بالا: پهنای باندی تا 600 گیگابایت بر ثانیه (در NVLink نسل سوم).
ارتباط مستقیم: GPUها بدون نیاز به CPU می‌توانند مستقیماً با هم ارتباط برقرار کنند.
حافظه مشترک: GPUها می‌توانند حافظه یکدیگر را به عنوان یک حافظه بزرگ مشترک مشاهده کنند.
#hardware

تفاوت PCIe 4.0 و PCIe 3.0

سرعت انتقال داده

مورد اول PCIe 3.0:

سرعت هر خط: 8 گیگاترنسفر در ثانیه (GT/s).
سرعت واقعی: 1 گیگابایت بر ثانیه برای هر خط (در حالت Full Duplex).
برای اسلات x16: حداکثر پهنای باند 16 گیگابایت بر ثانیه.
مورد دوم PCIe 4.0:

سرعت هر خط: 16 گیگاترنسفر در ثانیه (GT/s).
سرعت واقعی: 2 گیگابایت بر ثانیه برای هر خط (در حالت Full Duplex).
برای اسلات x16: حداکثر پهنای باند 32 گیگابایت بر ثانیه.

نتیجه:
پس PCIe 4.0 پهنای باندی 2 برابر PCIe 3.0 ارائه می‌دهد.

تأخیر (Latency)
مورد اول PCIe 3.0: تأخیر کمی بیشتر از PCIe 4.0 دارد.
مورد دوم PCIe 4.0: تأخیر بهبود یافته و به خصوص در کاربردهای حساس به تأخیر (مانند دیتاسنترها و بازی‌ها) عملکرد بهتری دارد.

توان مصرفی
مورد اول PCIe 3.0: توان مصرفی کمتر به دلیل فرکانس پایین‌تر.
مورد دوم PCIe 4.0: به دلیل فرکانس بالاتر، توان مصرفی بیشتری دارد، اما سازندگان با بهبود تکنولوژی ساخت، مصرف انرژی را تا حدی بهینه کرده‌اند.

کاربردهای عملی
مورد اول PCIe 3.0:
هنوز در بسیاری از سیستم‌های میان‌رده و قدیمی‌تر استفاده می‌شود.
مناسب برای اکثر کاربردهای روزمره، مانند گیمینگ، کارهای گرافیکی، و استفاده عمومی.
مورد دوم PCIe 4.0:
مناسب برای کاربردهای سنگین و آینده‌نگر، مانند:
استوریج SSD‌های NVMe PCIe 4.0: سرعت بالاتر برای انتقال فایل‌های حجیم.
کارت‌های گرافیک جدید: پهنای باند بیشتر برای استفاده از حداکثر عملکرد GPUهای مدرن.
هوش مصنوعی و یادگیری ماشین: کاهش زمان پردازش داده.
دیتاسنترها و سرورها: افزایش کارایی و پهنای باند برای پردازش موازی.
#hardware