در جاواپرو تلاش می‌کنیم سطح آموزش‌های جاوا در ایران را چندین پله ارتقا دهیم. اگر شما هم به رشد جامعه برنامه‌نویسی جاوا در ایران باور دارید، با معرفی جاواپرو به دوستان خود، ما را در این مسیر همراهی کنید.🤝

🆔 @javapro_ir
🆔 @group_javapro

🎓 موضوع: Auto-boxing و Unboxing در جاوا — پلی بین Primitive و Reference Types

در زبان جاوا، نوع‌های Primitive (مثل int, double, boolean) و نوع‌های Reference (مثل Integer, Double, Boolean) از هم جدا هستند.
اما جاوا برای سهولت کار، قابلیتی به نام Auto-boxing و Unboxing معرفی کرده است که به‌صورت خودکار بین این دو نوع تبدیل انجام می‌دهد.


🧩 ۱. Auto-boxing چیست؟

فرآیند تبدیل خودکار یک مقدار Primitive به شیء متناظر آن (Wrapper Class) را Auto-boxing می‌گویند.
یعنی جاوا خودش به‌صورت خودکار، نوع پایه‌ای را داخل یک کلاس بسته‌بندی (wrap) می‌کند.

📍 مثال:

public class AutoBoxingExample {
    public static void main(String[] args) {
        int num = 10;              // نوع Primitive
        Integer obj = num;         // Auto-boxing → از int به Integer

        System.out.println(obj);   // خروجی: 10
    }
}

در اینجا، جاوا به‌صورت خودکار مقدار num را به Integer.valueOf(num) تبدیل کرده است.
یعنی نیازی به نوشتن تبدیل دستی نیست.


⚙️ ۲. Unboxing چیست؟

فرآیند تبدیل خودکار یک شیء Wrapper به نوع Primitive معادلش را Unboxing می‌نامند.
در این حالت جاوا مقدار درون شیء را بیرون می‌کشد تا بتوان از آن در محاسبات عددی یا منطقی استفاده کرد.

📍 مثال:

public class UnboxingExample {
    public static void main(String[] args) {
        Integer obj = 25;          // Auto-boxing
        int num = obj;             // Unboxing → از Integer به int

        System.out.println(num + 5); // خروجی: 30
    }
}

در اینجا جاوا خودش obj.intValue() را فراخوانی کرده و مقدار پایه‌ای را به num اختصاص داده است.


💡 ۳. کاربرد Auto-boxing در Collectionها

ساختارهایی مانند ArrayList فقط با Reference Types کار می‌کنند.
بنابراین وقتی نوعی مثل int را در آن‌ها ذخیره می‌کنیم، جاوا خودش Auto-boxing انجام می‌دهد.

📍 مثال:

import java.util.ArrayList;

public class CollectionBoxing {
    public static void main(String[] args) {
        ArrayList<Integer> list = new ArrayList<>();
        list.add(10);  // Auto-boxing → int → Integer
        list.add(20);

        int sum = list.get(0) + list.get(1); // Unboxing خودکار
        System.out.println(sum); // خروجی: 30
    }
}

در این مثال، نیازی نیست خودمان بنویسیم new Integer(10) یا list.get(0).intValue()
جاوا تمام این کارها را پشت صحنه انجام می‌دهد.


⚠️ ۴. نکات و دام‌های مهم Auto-boxing

هرچند این ویژگی بسیار راحت است، اما اگر درست استفاده نشود، باعث مشکلات کارایی یا حتی خطاهای منطقی می‌شود.

📌 الف) مقایسه اشتباه با ==

Integer a = 1000;
Integer b = 1000;

System.out.println(a == b);      // false → آدرس‌ها متفاوت
System.out.println(a.equals(b)); // true  → مقدار برابر

در مقایسه‌ی ==، دو شیء Integer در حافظه‌ی جداگانه قرار دارند.
فقط مقادیر بین -128 تا 127 در cache نگهداری می‌شوند و ممکن است با == برابر شوند، ولی بقیه‌ی مقادیر خیر.


📌 ب) مصرف زیاد حافظه در حلقه‌ها

اگر در حلقه‌ها از Auto-boxing استفاده کنید، ممکن است تعداد زیادی شیء اضافی در Heap ساخته شود.

📍 مثال:

Long sum = 0L;
for (long i = 0; i < 1_000_000; i++) {
    sum += i; // هر بار Auto-boxing انجام می‌شود!
}
System.out.println(sum);

در اینجا در هر تکرار، جاوا یک شیء جدید Long می‌سازد چون sum از نوع Reference است.
برای جلوگیری از این مشکل، باید از نوع Primitive (long sum = 0;) استفاده کنید.


✨ ۵. جمع‌بندی

* در واقع Auto-boxing: تبدیل خودکار از نوع Primitive به Wrapper
* و Unboxing: تبدیل خودکار از Wrapper به Primitive
* استفاده از آن باعث ساده‌تر شدن کد می‌شود اما باید مراقب عملکرد و مقایسه‌ی اشتباه باشید.
* همیشه در حلقه‌ها و عملیات پرتکرار از انواع Primitive استفاده کنید تا از ایجاد اشیاء غیرضروری جلوگیری شود.


📘 نکته پایانی:
خب Auto-boxing یکی از ویژگی‌هایی است که باعث می‌شود جاوا هم “شیءگرا” باقی بماند و هم با نوع‌های پایه‌ای به‌صورت بهینه کار کند.
اما فهم درست تفاوت بین مقدار (Value) و ارجاع (Reference) همچنان کلید اصلی درک رفتار واقعی آن است.

#کاربر_مبتدی

📚لیست دوره های مرتبط با جاوا-آکادمی جاواپرو

🆔 @javapro_ir
🆔 @group_javapro

🟣 اشیای String در جاوا و مسائل مربوط به حافظه و عملکرد

✅️ رشته (String) یکی از پرکاربردترین اشیای جاوا در تقریباً تمام پروژه‌ها و برنامه‌ها است. بنابراین، نحوه استفاده مؤثر از آن به‌گونه‌ای که بر حافظه تأثیر منفی نگذارد، خود نوعی مهارت محسوب می‌شود. در این مطلب به بررسی آن می‌پردازیم.

🟣 اشیای String در جاوا می‌توانند منجر به مشکلات مختلفی در زمینه حافظه و عملکرد شوند، که عمدتاً به دلیل غیرقابل‌تغییر بودن (immutability) و نحوه ذخیره‌سازی آن‌ها است.

✅️ مصرف حافظه و String Pool

🔹 هر رشته در جاوا غیرقابل‌تغییر است، بنابراین هرگونه تغییر یا الحاق (concatenation) باعث ایجاد یک شیء جدید از نوع String می‌شود. این موضوع می‌تواند باعث افزایش مصرف حافظه شود، به‌ویژه در حلقه‌ها یا عملیات سنگین متنی.

🔹 جاوا از ناحیه حافظه‌ای ویژه به نام String Pool برای ذخیره مقادیر رشته‌ای ثابت (string literals) استفاده می‌کند تا رشته‌های تکراری را مجدداً به‌کار گیرد و در نتیجه در مصرف حافظه صرفه‌جویی شود. با این حال، اگر رشته‌ها را با استفاده از کلیدواژه new ایجاد کنید، این اشیا در Heap قرار می‌گیرند و قابل استفاده مجدد نیستند، که منجر به غیربهینه بودن حافظه می‌شود.

🔹 هر شیء String شامل یک آرایه کاراکتر (با فرمت UTF-16، یعنی ۲ بایت برای هر کاراکتر) و اطلاعات جانبی (metadata) است، که معمولاً باعث می‌شود هر رشته بیش از مقدار واقعی کاراکترها حافظه مصرف کند.

🟣 مشکلات عملکرد (Performance Issues)

🔹 الحاق مکرر رشته‌ها با استفاده از علامت + درون حلقه‌ها بسیار ناکارآمد است، زیرا هر بار یک شیء جدید ساخته می‌شود. این امر باعث پیچیدگی زمانی O(n²) و ایجاد تعداد زیادی شیء موقتی می‌گردد که در نتیجه فشار زیادی به Garbage Collector وارد می‌کند.

🔹 استفاده از String.format در مقایسه با الحاق ساده برای موارد معمول کندتر است، هرچند در برخی موقعیت‌ها مانند ثبت گزارش‌ها (logging) مناسب‌تر است.

🔹 استفاده بیش‌ازحد از اشیای String در بخش‌های حساس به عملکرد (performance-critical sections) می‌تواند باعث افزایش توقف‌های Garbage Collection شود، به دلیل ساخت مداوم اشیای جدید.

🟣 بهترین روش‌ها و راهکارهای بهینه‌سازی

🔹 برای عملیات متنی سنگین و الحاق رشته‌ها درون حلقه‌ها، از StringBuilder یا StringBuffer استفاده کنید، چون این کلاس‌ها قابل‌تغییر (mutable) هستند و داده‌ها را در یک بافر داخلی ویرایش می‌کنند، بدون اینکه هر بار شیء جدیدی بسازند.

🔹 از ایجاد غیرضروری اشیای جدید با new String() خودداری کنید، زمانی که می‌توان از رشته‌های ثابت یا ارجاع‌های موجود استفاده کرد.

🔹 ساختار حافظه و نحوه کار String Pool را درک کنید و بسته به شرایط، از روش‌های مناسب (مثل interning یا آگاهی از محل ذخیره‌سازی رشته‌ها) استفاده کنید تا هم عملکرد و هم مصرف حافظه بهینه شود.

✳️ مدیریت نادرست رشته‌ها یکی از منابع پنهان کاهش کارایی در کدهای جاوا است، به‌ویژه زمانی که برنامه‌ها در مقیاس بزرگ یا با داده‌های متنی حجیم کار می‌کنند.


📚لیست دوره های مرتبط با جاوا-آکادمی جاواپرو

🆔 @javapro_ir
🆔 @group_javapro

دوره جامع نخبگان معماری میکروسرویس ها با Java و Spring Boot بروزرسانی شد

فصل ۲۲ به دوره اضاف شد
تاریخ آخرین بروزرسانی:  ۱۳ آبان ۱۴٠۴

مشاهده

تهیه دوره جامع نخبگان معماری میکروسرویس ها با Java و Spring Boot به صورت اقساط بدون ضمانت و بدون سود

🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥

امکان تهیه دوره میکروسرویس طی ۴ قسط برای مدت محدود، جهت خرید به صورت اقساط به آی دی زیر پیام بدید👇
@rzutab

🎯 سینیور جاوا دولوپر بودن یعنی فقط “تجربه زیاد” داشتن؟ نه!

سینیور واقعی کسیه که ترکیب «دانش عمیق، تفکر سیستمی و توان تصمیم‌گیری معماری» رو داره، نه صرفاً کسی که چند سال کد زده.

🧠 مقاله Droomwork دقیقاً می‌گه یه Java Developer برای رسیدن به سطح سینیور باید روی ۵ مهارت کلیدی مسلط بشه 👇

1️⃣ Java Core & Frameworks
از جاوا، سروِلت، JSP تا Spring و Hibernate — بدون تسلط به این‌ها حتی نباید از «سینیور» حرف زد.

2️⃣ Database Mastery
شناخت حرفه‌ای از MySQL، Oracle یا MongoDB برای ساخت سیستم‌های مقیاس‌پذیر و امن حیاتی‌ه.

3️⃣ Enterprise Architecture Patterns
درک الگوهای معماری سازمانی یعنی بدونی چرا یه ساختار درست باعث میشه نرم‌افزار در آینده هم زنده بمونه.

4️⃣ Agile Mindset
سینیور کسیه که تیم‌بلدره؛ همکاری، سازگاری و تحویل مداوم رو بلده نه فقط کدنویسی تکی.

5️⃣ Libraries & Modern Tools
کتابخونه‌ها و ابزارهایی مثل Retrofit، Firebase یا Jenkins فقط ابزار نیستن — کلید سرعت و انعطاف در توسعه‌ان.

💡 در نهایت، سینیور بودن یعنی بتونی مسائل پیچیده رو ساده کنی و به تیم جهت بدی، نه اینکه فقط دست‌هات سریع‌تر تایپ کنن

در مصاحبه‌های استخدامی برنامه‌نویس جاوا، اگر در معماری میکروسرویس مسلط باشید، اولین مزیت شما این است که با اعتماد به نفس بالا در جلسه مصاحبه حاضر می‌شوید و مصاحبه‌کننده روی توانایی‌های شما حساب ویژه‌ای باز خواهد کرد.

شما می‌توانید به صورت خودآموز از منابع مختلف اقدام به یادگیری کنید. اما اگر جزو افرادی هستید که وقت محدودی دارید و می‌خواهید مسیر یادگیری را منظم، پیوسته و اصولی طی کنید، می‌توانید در دوره جامع نخبگان میکروسرویس با جاوا و Spring آکادمی جاواپرو شرکت نمایید.

👇📚
ثبت‌نام در دوره جامع نخبگان معماری میکروسرویس با Java و Spring Boot

نکته قابل توجه: برخی از دانشجویان این دوره، از سوی شرکت خود تشویق به شرکت در آن شده و مبلغ سرمایه‌گذاری دوره توسط شرکت پرداخت شده است.

🆔 @javapro_ir
🆔 @group_javapro

🧩 سازنده‌ها (Constructors) و زنجیره‌سازی سازنده‌ها (Constructor Chaining)

در زبان جاوا، سازنده (Constructor) متدی ویژه است که هنگام ایجاد یک شیء (Object) از کلاس، به‌صورت خودکار فراخوانی می‌شود و وظیفه‌ی مقداردهی اولیه‌ی فیلدها را بر عهده دارد.


✳️ نکات کلیدی درباره‌ی Constructor

* نام سازنده باید دقیقاً با نام کلاس یکسان باشد.
* سازنده هیچ نوع بازگشتی (حتی void) ندارد.
* اگر هیچ سازنده‌ای تعریف نکنید، جاوا به‌صورت خودکار یک سازنده پیش‌فرض (default constructor) بدون پارامتر ایجاد می‌کند.

🔹 مثال:

class Person {
    String name;
    int age;

    // سازنده با پارامتر
    Person(String name, int age) {
        this.name = name;
        this.age = age;
    }
}

🔁 زنجیره‌سازی سازنده‌ها (Constructor Chaining)

زنجیره‌سازی زمانی اتفاق می‌افتد که یک سازنده، سازنده‌ی دیگری از همان کلاس یا کلاس پدر را فراخوانی کند.
برای این کار از کلیدواژه‌های this() و super() استفاده می‌شود.

🔹 this() → برای فراخوانی سازنده‌ی دیگری از همان کلاس
🔹 super() → برای فراخوانی سازنده‌ی کلاس پدر (superclass)

📘 مثال:

class Vehicle {
    Vehicle() {
        System.out.println("Vehicle constructor called");
    }
}

class Car extends Vehicle {
    Car() {
        this("Sedan");
        System.out.println("Car default constructor called");
    }

    Car(String type) {
        super();
        System.out.println("Car type: " + type);
    }
}

🔹 خروجی:

Vehicle constructor called
Car type: Sedan
Car default constructor called

📚 جمع‌بندی:
زنجیره‌سازی سازنده‌ها به شما کمک می‌کند کد تکراری را کاهش دهید و سازمان‌دهی منطقی بین کلاس‌ها ایجاد کنید.
استفاده‌ی درست از this() و super() در طراحی شی‌ءگرا، یکی از اصول مهم برای کدنویسی تمیز و قابل نگهداری در جاوا است.

#کاربرـپیشرفته

📚لیست دوره های مرتبط با جاوا-آکادمی جاواپرو

🆔 @javapro_ir
🆔 @group_javapro

الگوهای طراحی مهم برای میکروسرویس‌های Java + Spring Boot

@javapro_ir
🆔 @group_javapro

الگوهای طراحی مهم برای میکروسرویس‌های Java + Spring Boot

✅ ۱. الگوی Singleton (تک‌نمونه‌ای)
🎯 هدف: اطمینان از ایجاد فقط یک نمونه از یک کلاس (مثلاً برای پیکربندی، ثبت لاگ‌ها یا رجیستری سرویس‌ها).
🌀 در Spring: به‌صورت پیش‌فرض، Beanهای Spring دارای محدوده‌ی Singleton هستند.

✅ ۲. الگوی Factory (کارخانه‌ای)
🎯 هدف: ساخت اشیا بدون آشکار کردن منطق ایجاد آن‌ها.
🧩 کاربرد: زمانی‌که باید Beanها یا سرویس‌ها را بر اساس شرایط خاص بسازید (مثل درگاه‌های پرداخت یا ارسال‌کننده‌های پیام).

✅ ۳. الگوی Strategy (استراتژی)
🎯 هدف: تعریف مجموعه‌ای از الگوریتم‌ها یا رفتارها و قابل‌جایگزین‌کردن کردن آن‌ها.
🧠 کاربرد: برای تغییر رفتار به‌صورت پویا (مثل استراتژی قیمت‌گذاری یا محاسبه مالیات).

✅ ۴. الگوی Template Method (الگوی روش قالبی)
🎯 هدف: تعریف چارچوب کلی یک الگوریتم و اجازه به زیرکلاس‌ها برای بازتعریف بخش‌هایی از آن.
🌀 در Spring: در کلاس‌هایی مانند JdbcTemplate، RestTemplate و KafkaTemplate استفاده می‌شود.

✅ ۵. الگوی Proxy (واسط یا نماینده)
🎯 هدف: ایجاد یک واسطه یا جایگزین برای کنترل دسترسی به شیء اصلی.
🌀 در Spring: در AOP برای مقاصدی مانند ثبت لاگ، امنیت یا تراکنش‌ها استفاده می‌شود.

✅ ۶. الگوی Observer (ناظر)
🎯 هدف: ایجاد وابستگی یک‌به‌چند؛ یعنی با تغییر وضعیت یک شیء، سایر وابستگان آن مطلع می‌شوند.
🧩 کاربرد: در میکروسرویس‌های رویدادمحور با استفاده از Spring Events یا Kafka / RabbitMQ.

✅ ۷. الگوی Circuit Breaker (مخصوص میکروسرویس‌ها)
🎯 هدف: جلوگیری از فراخوانی سرویس‌های معیوب و کنترل جریان شکست‌ها.
🌀 در Spring: با ابزارهایی مانند Resilience4j یا Hystrix (قدیمی).

✅ ۸. الگوی API Gateway
🎯 هدف: نقطه ورود مشترک برای تمام کلاینت‌ها؛ مدیریت مسیریابی، تجمیع درخواست‌ها، امنیت و غیره.
🌀 در Spring: با Spring Cloud Gateway پیاده‌سازی می‌شود.

✅ ۹. الگوی Builder (سازنده)
🎯 هدف: ساخت اشیای پیچیده به‌صورت مرحله‌به‌مرحله.
🧩 کاربرد: در ساخت DTOها، پاسخ‌های API یا تنظیمات.
🛠 در Spring: معمولاً همراه Lombok مورد استفاده قرار می‌گیرد.

✅ ۱۰. الگوی Adapter (مبدل)
🎯 هدف: تبدیل یک رابط (interface) به رابطی که کلاینت انتظار دارد.
🧩 کاربرد: برای اتصال سیستم‌های قدیمی یا APIهای خارجی به میکروسرویس‌ها.

✅ ۱۱. الگوی Saga (برای تراکنش‌های توزیع‌شده)
🎯 هدف: حفظ سازگاری داده‌ها در میان چند میکروسرویس.
🔄 انواع:

Choreography: بر اساس رویدادها

Orchestration: با هماهنگ‌کننده مرکزی
🌀 در Spring: معمولاً با Spring Kafka، Axon یا Camunda استفاده می‌شود.


✅ ۱۲. الگوی Command (دستور)
🎯 هدف: کپسوله کردن یک درخواست در قالب یک شیء.
🧩 کاربرد: برای صف‌بندی عملیات، ثبت لاگ‌های فعالیت یا پیاده‌سازی قابلیت Undo.

✍ نکته پایانی: ضدالگوهایی که باید از آن‌ها دوری کنید
🚫 God Service: وجود منطق متمرکز و سنگین در یک میکروسرویس واحد (بازگشت به مونولیت).
🚫 Tight Coupling: وابستگی بیش از حد بین سرویس‌ها.
🚫 Shared Database: استفاده از دیتابیس مشترک بین میکروسرویس‌ها که هدف اصلی معماری را از بین می‌برد.


👩‍💻🧑‍💻دوره جامع نخبگان میکروسرویس با Java و Spring Boot

@javapro_ir
🆔 @group_javapro

🧩 بلوک‌های مقداردهی اولیه (Initialization Blocks) و تفاوت آن‌ها با سازنده‌ها (Constructors)

در زبان جاوا، علاوه بر سازنده‌ها، سازوکاری به نام بلوک مقداردهی اولیه (Initialization Block) وجود دارد که برای مقداردهی اعضای کلاس پیش از اجرای سازنده استفاده می‌شود. این بلوک‌ها می‌توانند در دو نوع تعریف شوند:


✳️ ۱. بلوک مقداردهی اولیه‌ی نمونه (Instance Initialization Block)

این نوع بلوک، هر بار که یک شیء از کلاس ساخته می‌شود قبل از اجرای سازنده اجرا می‌گردد.

🔹 مثال:

class Example {
    {
        System.out.println("Instance Initialization Block executed");
    }

    Example() {
        System.out.println("Constructor executed");
    }
}

public class Main {
    public static void main(String[] args) {
        new Example();
    }
}

🔹 خروجی:

Instance Initialization Block executed  
Constructor executed

✅ همان‌طور که مشاهده می‌شود، بلوک قبل از سازنده اجرا می‌شود.


✳️ ۲. بلوک مقداردهی اولیه‌ی ایستا (Static Initialization Block)

این بلوک فقط یک‌بار هنگام بارگذاری کلاس در حافظه اجرا می‌شود و برای مقداردهی اعضای static کاربرد دارد.

🔹 مثال:

class Example {
    static {
        System.out.println("Static Initialization Block executed");
    }

    Example() {
        System.out.println("Constructor executed");
    }
}

public class Main {
    public static void main(String[] args) {
        new Example();
        new Example();
    }
}

🔹 خروجی:

Static Initialization Block executed  
Constructor executed  
Constructor executed

✅ همان‌طور که می‌بینید، بلوک static فقط یک‌بار اجرا شد، در حالی‌که سازنده برای هر شیء جدید دوباره فراخوانی شد.


⚖️ تفاوت اصلی بین Constructor و Initialization Block

* بلوک‌های مقداردهی اولیه برای آماده‌سازی کلی داده‌ها یا تنظیم مقادیر مشترک استفاده می‌شوند.
* سازنده‌ها برای تنظیم مقادیر خاص هر شیء استفاده می‌شوند.
* ترتیب اجرا: ابتدا بلوک‌های static → سپس بلوک‌های نمونه → در نهایت سازنده.


📚 جمع‌بندی:
بلوک‌های مقداردهی اولیه به شما امکان می‌دهند منطق آماده‌سازی اولیه‌ی کلاس را در محلی جدا از سازنده نگه دارید. این ویژگی مخصوصاً در کلاس‌هایی با چند سازنده یا مقادیر static پیچیده، کد را خواناتر و منظم‌تر می‌کند.

#کاربرـپیشرفته

📚لیست دوره های مرتبط با جاوا-آکادمی جاواپرو

🆔 @javapro_ir
🆔 @group_javapro

دوره طلایی Spring Core بروزرسانی شد

جلسات ۳٠ تا ۳۲ به دوره اضاف شد
تاریخ آخرین بروزرسانی:  ۱۷ آبان ۱۴٠۴

مشاهده و ثبت نام

در بروزرسانی جدید، مباحث پیشرفته Spring Core به صورت رایگان در دسترس شرکت کنندگان دوره قرار گرفت.

اگر مباحث پیشرفته جاوا رو یاد گرفتید و حالا میخواید فریمورک های جاوا نظیر Spring Boot رو شروع کنید توصیه میشه قبل از یادگیری Spring Boot مباحث دوره Spring Core رو یاد بگیرید.


ثبت نام

🧩 تفاوت بین اعضای static و instance و نحوه‌ی مدیریت حافظه‌ی آن‌ها

در زبان جاوا، اعضای کلاس (متغیرها و متدها) به دو دسته‌ی اصلی تقسیم می‌شوند: اعضای نمونه (Instance Members) و اعضای ایستا (Static Members). درک تفاوت این دو برای طراحی صحیح کلاس‌ها و مدیریت بهینه‌ی حافظه بسیار اهمیت دارد.


✳️ ۱. اعضای نمونه (Instance Members)

اعضای نمونه، متعلق به هر شیء جداگانه از کلاس هستند.
هر زمان که از یک کلاس شیء جدید ساخته می‌شود، یک نسخه‌ی مستقل از متغیرهای نمونه در حافظه (در بخش Heap) ایجاد می‌گردد.

🔹 مثال:

class Example {
    int count = 0; // متغیر نمونه
}

🔹 در این حالت، هر شیء از کلاس Example، متغیر count مخصوص به خودش را دارد:

Example e1 = new Example();
Example e2 = new Example();
e1.count = 5;
System.out.println(e2.count); // خروجی: 0

✅ نتیجه: مقدار count در هر شیء مستقل است.


✳️ ۲. اعضای ایستا (Static Members)

اعضای ایستا به کلاس تعلق دارند، نه به اشیاء آن.
متغیرهای static تنها یک نسخه در کل برنامه دارند که در حافظه‌ی مخصوص به خود (بخش Method Area یا Metaspace) ذخیره می‌شود.

🔹 مثال:

class Example {
    static int totalObjects = 0;

    Example() {
        totalObjects++;
    }
}

🔹 هر بار که شیء جدیدی ساخته می‌شود، مقدار totalObjects افزایش می‌یابد:

new Example();
new Example();
System.out.println(Example.totalObjects); // خروجی: 2

✅ نتیجه: مقدار متغیر static بین تمام اشیاء مشترک است.


⚖️ تفاوت‌های کلیدی

اعضای نمونه (instance) به هر شیء از کلاس تعلق دارند و در حافظه‌ی Heap ذخیره می‌شوند، در حالی‌که اعضای ایستا (static) به خود کلاس تعلق دارند و در بخش Method Area (یا Metaspace) قرار می‌گیرند.
اعضای نمونه به ازای هر شیء یک نسخه دارند، اما اعضای ایستا تنها یک نسخه در کل برنامه دارند.
اعضای نمونه از طریق شیء قابل دسترسی‌اند، اما اعضای ایستا معمولاً از طریق نام کلاس فراخوانی می‌شوند.
اعضای نمونه در زمان ساخت شیء ایجاد می‌شوند، اما اعضای ایستا در زمان بارگذاری کلاس در حافظه ایجاد می‌گردند.


🧠 نکته‌ی مهم

استفاده‌ی بیش‌از‌حد از متغیرهای static می‌تواند باعث افزایش coupling و کاهش انعطاف‌پذیری شود.
در مقابل، متغیرهای نمونه برای داده‌های خاص هر شیء مناسب‌ترند.


📚 جمع‌بندی:
اعضای static برای داده‌ها و رفتارهایی مناسب‌اند که بین تمام اشیاء مشترک هستند، در حالی‌که اعضای instance برای داده‌های منحصربه‌فرد هر شیء استفاده می‌شوند. درک تفاوت این دو نوع عضو، یکی از پایه‌های مهم در طراحی شیءگرا در جاوا محسوب می‌شود.

#کاربر_مبتدی

📚لیست دوره های مرتبط با جاوا-آکادمی جاواپرو

🆔 @javapro_ir
🆔 @group_javapro

🧠 مهارت‌هایی که از آگهی‌های استخدام جاوا در سطح بین المللی یاد می‌گیریم

🔹 عنوان آگهی: Senior Backend Developer (Java)

اخیراً در یکی از آگهی‌های استخدام خارج از کشور، شرکت بزرگی به دنبال توسعه‌دهنده‌ی ارشد بک‌اند با تخصص جاوا بود.
وقتی دقیق‌تر به مهارت‌های خواسته‌شده نگاه کردم، متوجه شدم این آگهی می‌تونه نقشه‌ی راه خیلی خوبی برای ما برنامه‌نویس‌های جاوا باشه.

در ادامه خلاصه‌ی مهم‌ترین مهارت‌هایی که از نگاه شرکت‌های بین‌المللی لازمه‌ی تبدیل شدن به یه توسعه‌دهنده‌ی حرفه‌ای بک‌اند جاوا هستن رو آوردم 👇

💡 مهارت‌های فنی ضروری:

1. تسلط بر Java 17 یا نسخه‌های جدیدتر
در دنیا دیگه کمتر شرکتی با نسخه‌های قدیمی کار می‌کنه. یادگیری ویژگی‌های جدید جاوا (مثل records، pattern matching و switch expressions) ضروریه.


2. کار با اکوسیستم Spring
تسلط بر Spring Boot, Spring Cloud, Spring Data, Spring Security پایه و اساس هر پروژه بک‌اند جدیه.


3. طراحی و توسعه REST API و میکروسرویس‌ها
باید یاد بگیری چطور سرویس‌هایی بسازی که قابل توسعه، مقیاس‌پذیر و قابل نگهداری باشن.


4. درک اصول طراحی نرم‌افزار (OOP, SOLID, Design Patterns)
این اصول باعث می‌شن کد تمیز و قابل فهم بنویسی — چیزی که در هر تیم حرفه‌ای ازت انتظار دارن.


5. آشنایی با پایگاه‌داده‌ها
تجربه با PostgreSQL، Oracle، MongoDB، Redis خیلی ارزشمنده، چون پروژه‌های مدرن معمولاً ترکیبی از SQL و NoSQL دارن.


6. کار با سیستم‌های پیام‌رسان (Kafka یا RabbitMQ)
برای ارتباط بین سرویس‌ها در معماری میکروسرویس، تسلط به این ابزارها ضروریه.


7. درک مفاهیم کانتینرسازی و DevOps
کار با Docker و آشنایی با ابزارهای ارکستریشن مثل OpenShift یا Kubernetes یه مزیت بزرگه.


8. تست و مانیتورینگ
آشنایی با ابزارهای تست مثل JUnit, Mockito, Testcontainers و مانیتورینگ مثل Prometheus, Grafana, ELK, Zipkin, Jaeger نشونه‌ی بلوغ فنیه.


🌱 مهارت‌های تکمیلی:

تجربه‌ی پیاده‌سازی CI/CD و همکاری با تیم DevOps

آشنایی با مفاهیم امنیت نرم‌افزار

مشارکت در پروژه‌های Open Source یا داشتن پروژه‌های شخصی (Pet Projects)


📚لیست دوره های مرتبط با جاوا-آکادمی جاواپرو

🆔 @javapro_ir
🆔 @group_javapro

🔥 مهارت میکروسرویس در جاوا یکی از داغ‌ترین مهارت‌ها در بازار کار امروز است

اگر قصد دارید در مصاحبه‌های شغلی شرکت کنید، حتماً پاسخ به این ۲۰ سؤال را از پیش آماده کنید 👇

۱. تفاوت بین معماری یکپارچه (Monolith) و میکروسرویس (Microservices) و این‌که در چه شرایطی باید از هرکدام استفاده کرد.

> نکته: معماری Monolith برای پروژه‌های کوچک با چرخه توسعه سریع مناسب است، در حالی‌که Microservices در سیستم‌های بزرگ، مقیاس‌پذیر و تیم‌محور کاربرد دارد.

۲. چگونه یک میکروسرویس را از صفر طراحی کنیم.

> شامل شناسایی bounded context، تعریف API، انتخاب datastore و طراحی deployment pipeline.

۳. الگوی API Gateway و مزایای آن.

> از جمله: متمرکز کردن احراز هویت، rate limiting، load balancing و route کردن درخواست‌ها به سرویس‌های مختلف.

۴. ارتباط بین سرویس‌ها: REST در مقابل Messaging.

>در واقع REST ساده‌تر ولی هم‌زمان‌گراست؛ پیام‌محور (Kafka, RabbitMQ) غیرهم‌زمان و مناسب سیستم‌های با تراکنش بالا.

۵. الگوی Circuit Breaker و پیاده‌سازی آن با Resilience4j.

> برای جلوگیری از propagation خطا بین سرویس‌ها در زمان بروز failure chain.

۶. توزیع بار (Load Balancing) در میکروسرویس‌ها با استفاده از Spring Cloud LoadBalancer.

۷. نقش Spring Cloud Config در مدیریت متمرکز پیکربندی سرویس‌ها.

۸. کشف سرویس‌ها (Service Discovery) با استفاده از Eureka یا Consul.

۹. مقایسه Feign Client با WebClient: کدام‌یک را در چه شرایطی باید استفاده کرد و چرا.

> در واقع Feign برای سادگی و REST مناسب‌تر است، WebClient برای reactive programming و streaming.

۱۰. معماری رویدادمحور (Event-Driven Architecture) و یکپارچه‌سازی آن با Kafka.

۱۱. پایگاه‌داده مجزا برای هر سرویس یا پایگاه‌داده مشترک: مزایا و معایب هر رویکرد.

> معمولاً Database-per-Service برای استقلال سرویس‌ها توصیه می‌شود.

۱۲. الگوی Saga برای مدیریت تراکنش‌های توزیع‌شده در معماری میکروسرویس.

> دو نوع دارد: Choreography و Orchestration.

۱۳. احراز هویت مبتنی بر JWT و OAuth2 در محیط میکروسرویس‌ها.

> برای امنیت ارتباط بین سرویس‌ها و کلاینت‌ها.

۱۴. مدیریت امنیت در API Gateway.

> شامل اعتبارسنجی توکن‌ها، CORS، rate limiting و authorization.

۱۵. قابلیت مشاهده‌پذیری (Observability): بهترین روش‌ها برای Logging، Tracing و Monitoring.

۱۶. نقش Prometheus و Grafana در مانیتورینگ میکروسرویس‌ها.

>در واقع Prometheus داده‌ها را جمع‌آوری می‌کند و Grafana آن را به‌صورت داشبوردهای تحلیلی نمایش می‌دهد.

۱۷. استراتژی‌های استقرار میکروسرویس‌ها در Kubernetes.

> شامل rolling update، blue-green deployment و Canary release.

۱۸. استقرارهای Blue-Green و Canary در محیط میکروسرویس و تفاوت‌هایشان.

۱۹. زمان مناسب برای استفاده از WebFlux در ساخت میکروسرویس‌های reactive.

>

مناسب زمانی است که سیستم نیاز به handling هم‌زمان هزاران connection غیرمسدودکننده دارد

.

۲۰. الگوهای CQRS و Event Sourcing: در چه مواقعی و چرا باید از آن‌ها استفاده کرد.

>

این دو الگو معمولاً در سیستم‌هایی با پیچیدگی بالا در خواندن/نوشتن داده و نیاز به تاریخچه تغییرات به‌کار می‌روند.

📚 دوره جامع نخبگان میکروسرویس با Java و Spring Boot

🆔 @javapro_ir
🆔 @group_javapro

💻یکی از دوستانم واردکننده‌ی مستقیم لپ‌تاپ‌های استوک از دبی در بوشهر است.
اگر به دنبال لپ‌تاپ استوک با مدل یا مشخصات خاصی هستید، یا در این زمینه اطلاعات زیادی ندارید و می‌خواهید لپ‌تاپی متناسب با نیازتان (برای برنامه‌نویسی، تدوین، کارهای دانشجویی یا استفاده‌ی روزمره) تهیه کنید، می‌توانید با اطمینان از ضمانت تست ۷ روزه، به آی‌دی زیر پیام بدهید:
@rzutab

🆔 @javapro_ir
🆔 @group_javapro

عزیزانی که درخواست لپ تاپ استوک کردید بار جدید امروز میرسه گمرک بوشهر بعد از تخلیه بار، لیست مدل ها و قیمت مطابق با نیاز و نوع استفاده شما ارسال میشه

فروش به صورت خورده و عمده

💻⛴🏝تامین کننده مستقیم لپ تاپ از دبی

🆔 @javapro_ir
🆔 @group_javapro

🧠 آشنایی با مدل‌های سازگاری (Consistency Models) در برنامه‌نویسی همزمانی (Concurrency)

در زبان جاوا، زمانی که چندین Thread به‌طور همزمان روی داده‌های مشترک کار می‌کنند، سوال مهمی مطرح می‌شود:
«آیا تمام Threadها همیشه مقدار جدید متغیرها را می‌بینند؟»
پاسخ این سوال بستگی به مدل سازگاری حافظه (Memory Consistency Model) در جاوا دارد.


✳️ ۱. مدل سازگاری حافظه چیست؟

به زبان ساده، مدل سازگاری تعیین می‌کند چه زمانی تغییرات انجام‌شده توسط یک Thread برای سایر Threadها قابل مشاهده می‌شود.
در سیستم‌های چندریسمانی، حافظه بین همه‌ی Threadها مشترک است، اما هر Thread ممکن است نسخه‌ی محلی (cache) خودش از داده‌ها را داشته باشد.

بنابراین اگر یکی از Threadها مقدار یک متغیر را تغییر دهد، بلافاصله تضمینی وجود ندارد که سایر Threadها مقدار جدید را ببینند.


✳️ ۲. رفتار پیش‌فرض جاوا — Weak Consistency

در جاوا، مدل پیش‌فرض حافظه ضعیف است (Weak Consistency).
یعنی ترتیب اجرای دستورات و مشاهده‌ی تغییرات توسط Threadها ممکن است متفاوت باشد.

🔹 مثال ساده:

class Example {
    int counter = 0;
    boolean ready = false;

    void writer() {
        counter = 42;       // مرحله ۱
        ready = true;       // مرحله ۲
    }

    void reader() {
        if (ready) {        // ممکن است true شود
            System.out.println(counter); // ممکن است 0 چاپ شود!
        }
    }
}

در این مثال، ممکن است رشته‌ی reader() مقدار ready = true را ببیند،
اما هنوز مقدار جدید counter = 42 را مشاهده نکند!
چرا؟ چون دستورها ممکن است در حافظه reorder شوند یا هنوز در cache مانده باشند.


✳️ ۳. راه‌حل — استفاده از کلمه‌ی کلیدی volatile

کلمه‌ی کلیدی volatile در جاوا تضمین می‌کند که:

1. تغییرات روی متغیر بلافاصله در حافظه‌ی اصلی (Main Memory) ثبت می‌شوند.
2. سایر Threadها همیشه مقدار به‌روز را از حافظه‌ی اصلی می‌خوانند.

🔹 اصلاح مثال قبلی:

class Example {
    volatile boolean ready = false;
    int counter = 0;

    void writer() {
        counter = 42;
        ready = true;  // به‌روزرسانی به حافظه اصلی فرستاده می‌شود
    }

    void reader() {
        if (ready) {
            System.out.println(counter); // حالا همیشه 42 چاپ می‌شود
        }
    }
}

✅ حالا چون متغیر ready volatile است، ترتیب دیدن تغییرات درست خواهد بود.


✳️ ۴. مدل سازگاری و synchronized

وقتی از بلوک یا متد synchronized استفاده می‌کنیم، جاوا تضمین می‌کند که حافظه بین Threadها هماهنگ می‌شود.
ورود به بلوک synchronized باعث به‌روزرسانی حافظه از main memory می‌شود
و خروج از آن باعث نوشتن داده‌ها در حافظه‌ی اصلی می‌گردد.

🔹 مثال:

class Example {
    private int value;

    public synchronized void write(int v) {
        value = v;
    }

    public synchronized int read() {
        return value;
    }
}

در این حالت دیگر نیاز به volatile نیست چون synchronized خودش هماهنگی حافظه را تضمین می‌کند.


🧩 ۵. جمع‌بندی به زبان ساده

در جاوا، مدل سازگاری حافظه مشخص می‌کند چه زمانی داده‌ها بین Threadها به‌روزرسانی می‌شوند.
رفتار پیش‌فرض جاوا ضعیف است و ممکن است تغییرات در Threadهای دیگر دیده نشود.
اما استفاده از volatile یا synchronized باعث می‌شود Threadها مقدار واقعی و هماهنگ داده‌ها را ببینند.


📚 نتیجه نهایی:
درک مدل‌های سازگاری در جاوا برای کار با Thread، Executor، یا parallel stream حیاتی است.
چون بدون این درک، ممکن است برنامه‌ی شما رفتار غیرقابل پیش‌بینی (race condition یا visibility problem) داشته باشد،
حتی اگر هیچ خطای کامپایل یا استثنایی رخ ندهد.

#کاربرـحرفهـای

🆔 @javapro_ir
🆔 @group_javapro

💼 فرصت شغلی: Java Developer
📍 محل کار: تهران
🕓 نوع همکاری: تمام‌وقت
💻 حوزه فعالیت: توسعه محصول نرم‌افزار


🧩 شرح شغل:

تسلط بر:
• Java Core
• Spring (IoC, AOP, Data, Boot)
• Hibernate
• نوشتن و بهینه‌سازی SQL
• RESTful API
• GIT

آشنایی با:
• Oracle Database
• TDD
• RabbitMQ
• Kafka
• Docker
• Redis


✅ شرایط احراز:

• حداقل ۳ سال سابقه کار مرتبط
• روحیه کار تیمی
• مسئولیت‌پذیر و متعهد
• توانایی حل مسئله
• علاقه‌مند به یادگیری و پیشرفت
• دقیق و جزئی‌نگر

📨 ارسال درخواست:
جهت ارسال رزومه و کسب اطلاعات بیشتر، از طریق لینک زیر اقدام کنید 👇
🔗 ارسال درخواست

🆔 @javapro_ir
🆔 @group_javapro

اگه میخوای Java Core (مباحث مقدماتی تا پیشرفته جاوا) رو یاد بگیری دو دوره زیر از آکادمی جاواپرو رو پیشنهاد میکنم👇

دوره مقدماتی جاوا

دوره شاهکار پیشرفته جاوا

🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥

بروزرسانی محتوای آموزشی دوره پیشرفته جاوا برای شرکت کنندگان قبلی رایگان خواهد بود.

بعد از یادگیری مباحث پیشرفته می تونید فریمورک های جاوا رو یاد بگیرید

🆔 @javapro_ir
🆔 @group_javapro