#پیام_ناشناس
‌
چرا گدایی میکنی؟
https://news.1rj.ru/str/luluch_code/4164

من بابت محتوایی که با عشق و زمان زیاد می‌سازم، فقط یه راه اختیاری برای حمایت گذاشتم. اسمش گدایی نیست، اسمش قدردانیه — و مثل همیشه، دیدن اینکه کسی از ویدیوها لذت ببره، خودش بزرگ‌ترین دلگرمیه!


صرف اینکه گفتم توی پیام
اگر دوست داشتی کمک کنی!

#پیام_ناشناس
‌
عزیز! آن زلف تو، شب را عزیز است،
عزیز بخت، دل در پیچ گیس است.

نگاه عزیزت، صیقل آیینه،
عزیز، آن حسن در صدرِ آدینه.

عزیزم خواندت لب‌های خاموش،
عزیز، در شعرِ من راز مدهوش.

عزیز جان! جهان بی‌تو نکو نیست،
عزیز سینه‌ام، جز تو سخن نیست.

گهی عزیز تو، در نقش مسیحی،
گهی عزیز من، در جلوه‌ی سیحی.

عزیز، معنی عشقی شکفته،
عزیز، نام تو، شعری نهفته.

در آن نگاه عزیز، صبحی پنهان،
عزیز، آوازه‌ی خورشید پنهان.

عزیز جان! ز دانایی تو دریا،
عزیز، آیینگی بی‌کهن و ما.

عزیز در دل من همچو اذان است،
عزیز در سخنم شوق بیان است.

عزیز نغمه‌ای در پرده‌ی ساز،
عزیز، افتاده در این شعر دمساز.

یادته گفتم بهت یه شعر می‌خوام برات بنویسم؟
بجا ۲ روز ۳ هفته طول کشید

نشستم دارم ادبیات شیاف میکنم برای فردا

ویدیو بعدی رو براش کلی تحقیق کردم و فرهنگسازیه

من فهمیدم وقتی برا ویدیو تحقیق کنی و ویدیو یه ارزش علمی یا فرهنگسازی داشته باشه ویو نمیخوره
فقط کافیه یه محتوا کصشعر بدی بیرون ویو بخوره


ولی این دلیل نمیشه من کاری که میخوام بکنم رو نکنم
من فاحشه ویو نیستم
آرههههههه

شما؟ 😂

#پیام_ناشناس
‌
تو چرا شکست نزدیکت میاد انقدر راحت میکشی زیر دهنش 😂😂

چون من یه بار بزرگترین شکست زندگیم رو 2 ماه قبل خوردم

چیزی برای از دست دادن ندارم

چون چراغِ روز فردا برافروزد و کارِ آزمونِ زبانِ نیاگان به کمال رسد، از آن رنج بیاسایم و راه خانه پیش گیرم، و به پرداختنِ نگاره‌های جُنبان پردازم، و پس از آن، آن‌را بر تارِ همگانی بیفشانم، باشد که دیده‌وران از آن بهره برند و پسند آید.

چون بندِ زنده‌پخش بگشودم و رشتهٔ نامه‌گستر دنبال کردم، به امید آن بانوی مردخو، کز پیش نویدِ نمودار شدنش داده بودند، چشم در راه ماندم، و لختی برفت، لیک از وی نشان نیافتم و دیدار میسّر نگردید

آن تندخو پیکر را، کز پیش وعده فرموده بودند، هنوز از پسِ پرده بیرون نیاوردند؛ و اگر بیش از این دیر کنند، شعلهٔ قهر از سینه برآید و بنیادِ شکیبایی براندازد!

اگر آن مردخویِ نویدداده را هم‌اکنون به دیدارم نیاورید، بی‌درنگ رشته از آن نامه‌گستر بگسلم و درِ زنده‌پخش را فرو بندم؛ که دلی شکیب‌با چون به سر حدّ نهاد رسد، بازگشت نپذیرد!