✍️ بزرگداشت میلاد پیامبر اکرم (ص)؛ سیاست دینی و ملی کارآمد انصارالله

👤احمد حاجی صادقیان

✂️ برش هایی از متن
🔹سابقه برگزاری جشن عمومی میلاد پیامبر اکرم (ص) توسط جنبش انصارالله به مارس 2008 مصادف با ربیع الاول 1429 هجری قمری باز می‌گردد. در آن دوران و در میانه جنگ‌های شش‌گانه صعده و درگیری‌های جنبش انصارالله با ارتش علی عبدالله صالح جنبش انصارالله تجمعی را در منطقه مطره در استان صعده ترتیب داد و سید عبدالملک الحوثی برای نخستین بار به عنوان رهبر انصارالله در یک مراسم عمومی برای مردم سخنرانی کردند.

🔹 شکست دو الگوی مشارکت در نظام سیاسی از طریق تاسیس حزب الحق و پیگیری پروژه مشترک با دولت از طریق انجمن شباب المومن موفقیت آمیز نبود. این سیاست نتوانست نظر زیدیان هویتی در مقابله با موج زیدی زدایی در مناطق شمال صنعا تا استان صعده را تامین کند. در نهایت تمامی این اتفاقات موجب شد این جریان به سمت گزینه دیگر حرکت کند. در نتیجه این تحولات جنبش انصارالله به عنوان یک حرکت زیدی مستقل از حکومت برای پیگیری دغدغه‌های جامعه متدین زیدی توسط سیدحسین الحوثی و با حمایت سید بدرالدین الحوثی به عنوان یکی از شاخص ترین علمای معاصر زیدی تاسیس شد.

🔹 در کنار ایجاد فصل مشترک با بدنه جهان اسلام و نشان دادن تقابل با سلفیه وهابی برگزاری این جشن‌ از سال 2014 و پس از تسلط جنبش انصارالله بر صنعا کارکرد دیگری نیز پیدا کرده است. جنبش انصارالله در غیاب فاکتورهای مشروعیت بین‌المللی برای دولت خود، حضور مثال زدنی مردم یمن در این مراسم را به ابزار مشروعیت خود تبدیل کرده است و این حضور را پشتوانه اقدامات سیاسی داخلی و بین‌المللی خود قرار داده است.

🔗 متن کامل این یادداشت را در اینجا مطالعه کنید.

©️ @mersadcss 🔷🔷🔷

✍️از ترور کیفی تا ترور کمی؛ چند نکته در باب انفجار پیجرها در لبنان‌ و سوریه

👤 محمد سامان اقدامی

✂️برش‌هایی از متن
🔹سه شنبه بعدازظهر لبنانی ها با حادثه عجیبی روبه رو شدند. انفجارهایی که مانند همیشه نبود. نه ساختمانی فروریخت و نه شخصیتی کلیدی ترور شد. بلکه این بار انفجارهایی در حجم کوچک و با کمیتی زیاد. در خانه ها ، مغازه ها، ماشین ها، کوچه و خیابان... و پشت سر هم! دقایق اولیه، مردم در شوک بودند تا بلافاصله مشخص شد که این پیجر های آلوده هستند که منفجر می شوند.

🔹بخواهیم یا نخواهیم جنگ امنیتی تبدیل به پاشنه آشیل محور مقاومت شده است. ضربه پذیری اسرائیل در جنگ‌ گسترده نظامی و عدم تمایل جامعه جهانی و خصوصا ایالات متحده به چنین جنگی ، اسراییل را هر چه بیشتر به سمت مقابله امنیتی می برد. که در مقاطعی نیز به نفع رژیم اشغالگر است.

از جمله هدف قرار دادن سوژه های کمی و یا کیفی مهم و حذف نیروهای تاثیرگذار، به رخ کشیدن هیمنه امنیتی کم نظیرش، ضربه به حیثیت محور مقاومت و تضعيف اعتماد به نفس آن، از بین بردن اعتماد مردم کشورهای محور به رهبرانشان، زنده نگه داشتن امید به پیروزی در جامعه اسرائیل و‌‌‌...
و این در صورتی است که می داند طرف مقابل در بسیاری از موارد نه تنها توان ضربه متقابل را ندارد؛ بلکه حتی نیت آن را هم ندارد!

🔹 آیا پس از عملیات روز سه شنبه، باید منتظر عملیات هم عرض در دیگر کشورهای محور مقاومت باشیم؟ آیا بالاخره جنگ بزرگ حزب الله و لبنان شروع خواهد شد؟ آیا حزب الله این بار "واکنش" متوازنی به این "کنش" مرگبار اسرائیل نشان خواهد داد؟ یا مانند پاسخ ترور فوادشکر به افزایش تنش کنترل شده اکتفا خواهد کرد؟ سوال هایی مهم با پاسخ هایی غیرقطعی!

🔗 متن کامل این یادداشت را در اینجا مطالعه کنید.

©️ @mersadcss 🔷🔷🔷

✍️ عفو زندانیان سیاسی شیعه در بحرین؛ تغییر راهبردی امیدوارکننده یا اقدامی مزورانه برای عبور از فشار؟

👤 زهرا اکبری

✂️برش هایی از متن
🔹 پادشاه بحرین در بیست‌وپنجمین سالروز حکومت خود بر جزیره بحرین، دستور عفو 457 نفر از زندانیان این کشور را صادر کرد؛ زندانیانی که از سال 2011 به اتهامات مختلف که عمدتا مربوط به اخلال در امنیت ملی بودند در زندان به سر می‌بردند. هر چند در میان این زندانیان آزاد شده، تنها حدود 100 زندانی سیاسی بوده‌اند، اما در کشوری که بالاترین تعداد زندانیان سیاسی در میان کشورهای عرب را به نام خود ثبت کرده، این عفو دسته‌جمعی موجب برانگیختن واکنش‌ها و البته امیدهایی در میان مردم و فعالین حقوق بشر شده است.

🔹 پذیرفتنی است اگر بگوییم تصمیم شیخ حمد برای صدور این فرمان‌های عفو اعلام نوعی ناتوانی در ادامه روند سابق سرکوب و دستگیری مخالفان و منتقدانش است، اما حکومت وی در عین حال تلاش داشته تا تفوق خود بر تمام امور جاری کشور را نشان دهد و به قول معروف خود را از تک و تا نیندازد. بر همین اساس، به نظر می‌رسد آل‌خلیفه راهکارهایی جهت حفظ هیمنه خود در عین عقب‌نشینی‌های تاکتیکی اتخاذ کرده است.

🔹 آنچه از مجموع تصمیمات و اقدامات دولت بحرین برمی‌آید این است که حکومت در رویکرد خود نسبت به جریان معارض و اصلاح‌گر شیعی قائل به تغییر راهبردی و عمیقی نیست؛ بلکه تلاش دارد تا با دادن امتیازات ظاهری، هم تیزی نوک پیکان انتقادات نهادهای حقوق بشری را کُنْد کند، و هم بستر (اندکی) مناسب جهت احیای روابط منامه-تهران مهیا سازد. افق پیش روی شیعیان بحرین را نمی‌توان چندان امیدوارکننده تلقی کرد، اما همین آزادی‌های محدود، امیدهایی را در دل شهروندان شیعه‌مذهب این کشور و بویژه خانواده‌های زندانیان آزاد شده زنده کرده – امیدهایی که می‌تواند با اتحاد میان گروه‌های مختلف معارضه، حکومت را به عقب نشینی های بیشتر و دادن امتیازهای جدی‌تر وادار سازد.

🔗 متن کامل این یادداشت را در اینجا مطالعه کنید.

©️ @mersadcss 🔷🔷🔷

✍️ آتش بس احتمالی و سناریوهای توصیفی پس از آن

👤 محمد سامان اقدامی

✂️برش هایی از متن
🔹 هدف اصلی رژیم، بازگشت شهرک نشینان به شمال اسرائيل است. شهرک نشینانی که پس از طوفان الاقصی و در پی حملات حزب الله به شمال سرزمین های اشغالی آواره شدند. این مساله به قدری مهم است که رهبر هر دو طرف منازعه (سید حسن و نتانیاهو) در دوئلی حساس بر هدفشان به شدت تاکید کرده اند. نتانیاهو پس از هر ترور رو به دوربین می کند و با ژستی پیروزمندانه خطاب به اسرائیلی ها می گوید "همانطور که وعده دادم به شمال برمی گردید."

🔹 ظاهرا راهبرد اساسی اسرائیل در این مرحله، افزایش خطر جنگ به منظور هشدار به حزب الله و هم‌ پیمانانش است. در واقع با وجود موفقیت هایی که رژیم در ضربه به منابع انسانی و تجهیزات حزب کسب کرده است، هنوز تردیدهایی جدی از حقیقت قدرت بالقوه و بالفعل حزب الله وجود دارد. رژیم می داند حزب الله حماس نیست. که اصلا قابل مقایسه هم با حماس نیست. نه قدرتش؛ و نه جایگاه و اهمیتش در محور مقاومت. لذا اگر بتواند بدون جنگی تمام عیار به هدفش(بازگرداندن سکان شمال) برسد تردید نمی کند.

🔹 به هر حال درست است که آتش بس احتمالی از جهتی به نفع حزب ا...است‌. می تواند از شوک حمله اسرائیل به جنوب خارج شود، نفسی تازه کند، با دیگر اعضای محور هماهنگی اش را بیشتر کند، تا حدودی به ساماندهی جامعه آواره شده مقاومت بپردازد و...اما به نظر می رسد گزینه جنگ ، گزینه ناگریز هفته های آینده است. آن هم‌ جنگی همه جانبه و بسیار سخت تر از سال ۲۰۰۶.

🔗 متن کامل این یادداشت را در اینجا مطالعه کنید.

©️ @mersadcss 🔷🔷🔷

مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَىٰ نَحْبَهُ وَمِنْهُم مَّن يَنتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا

◾️شهادت رهبر بزرگ مقاومت اسلامی لبنان جناب سید حسن نصرالله و همراهان ایشان در جنایت وحشیانه صهیونیست ها را به محضر مبارک حضرت ولی عصر ارواحنا فداه و رهبر معظم انقلاب اسلامی تسلیت عرض می‌نماییم.

◾️امید که جبهه مقاومت با درس آموزی از گذشته بیش از پیش خون عزیزان و سرمایه های خود را فدای مصلحت‌سنجی‌ها و تعلل‌های بی‌مورد نکرده و با اعتماد به وعده‌های الهی مسیر مبارزه با صهیونیسم را تا زوال کامل این غده سرطانی با قدرت بپیماید.

◾️اندیشکده مطالعات راهبردی مرصاد

©️ @mersadcss 🔷🔷🔷

🎙 سه انتظار تهران از آنکارا در میانه تنش با رژیم صهیونیستی
مصاحبه ابوالفضل اجلی کارشناس میز ترکیه و قفقاز اندیشکده مرصاد با رسانه تخصصی تحلیلی Kıtalararası ترکیه

🔹 هدف استبداد اسراییل تنها به این کشورها محدود نمی شود. ترکیه کشوری است که رژیم صهیونیستی حداقل به اندازه سایرین باید با آن تسویه حساب کند. در واقع در صدر فهرست دشمنان اسرائیل قرار دارد. رئیس جمهور ترکیه آقای اردوغان نیز اخیرا بارها این واقعیت را بیان کرده است.

🔹 ابوالفضل اجلی، انتظارات ایران از ترکیه را در سه عنوان و سرفصل مطرح می کند:

1️⃣با توجه به سبقه تمدنی ترکیه و جایگاه این کشور بعنوان کشوری مسلمان و مدرن در جهان اسلام، از ترکیه انتظار می رود به نحوی که در خور شان این کشور است در مقابل اسرائیل بایستد.
2️⃣بسته شدن پایگاه اینجرلیک و پایگاه راداری کوره جیک که در خدمت ناتو و اسرائیل است.
3️⃣قطع روابط اقتصادی و روابط دیپلماتیک ترکیه با اسرائیل، نظیر و در سطح آنچه در حمله رژیم اسرائیل به کشتی ماوی مرمره در سال ۲۰۰۸ شاهد بودیم.

🔗 متن کامل این مصاحبه را در اینجا بخوانید.

©️ @mersadcss 🔷🔷🔷

✍️انفجارها در بیروت؛ پس لرزه‌ها در آنکارا

👤ابوالفضل اجلی

✂️برش هایی از متن

🔹در سال‌های اخیر، آنکارا برای رفع نگرانی‌های امنیتی خود، برنامه و پروژه‌های گوناگونی برای مبارزه با تشکیلات پ ک ک در سوریه، عراق و داخل ترکیه اجرا کرده که عمده این اقدامات در خارج از مرزهای این کشور موفقیت چندانی نداشته و آنکارا را مجبور به عقب نشینی به داخل و تغییر استراتژی کرده است.

🔹تحولات سیاسی این روزهای آنکارا بسیار سریع، پیچیده و غیرقابل انتظار پیش می‌رود. روندی که دولت باغچلی رهبر حزب حرکت ملی MHP و متحد دولت اردوغان _که مواضع تند ملی گرایانه او بر کسی پوشیده نیست_ در جلسه افتتاحیه مجلس ترکیه با دست دادن و احوالپرسی با حزب کردی DEM و اظهار نظر وی درباره نیاز ترکیه به یک فضای سیاسی مثبت و استقبال حزب DEM شروع و حمایت اردوغان از این اقدام و صحبت‌های او نشان می‌داد که تصمیماتی در سطح دولتی به صورت هماهنگ در مسئله کردی آغاز شده است.

🔹هر چند تحولات بین‌المللی و درگیری‌های خاورمیانه می‌تواند مویدی بر نگرانی دولت ترکیه در استفاده از کارت کردی توسط دولت‌های خارجی بر علیه ترکیه برداشت شود، اما به نظر می‌رسد موضوع فراتر از این بوده و معامله و برنامه‌ای پشت پرده به رهبری امریکا در جریان است که در آن دولت ایالات متحده تصمیم گرفته است تا مناطق تحت کنترل پ ک ک در سوریه (YPG) را مشابه اقلیم کردستان عراق به رسمیت بشناسد.

🔗 متن کامل این یادداشت را در اینجا بخوانید.

©️ @mersadcss 🔷🔷🔷

📌 فراخوان #دعوت_به_همکاری

اندیشکده مرصاد به منظور تکمیل کادر میزهای خود از عموم علاقه‌مندان دعوت به همکاری می‌نماید.

🔻 شرایط عمومی:

👈 سابقه فعالیت مطالعاتی در مسائل منطقه و جهان اسلام

👈 دارا بودن شرایط و انگیزه همکاری بلندمدت

👈 تسلط به زبان عربی و انگلیسی در حد فهم متون

👈 تحصیلات حوزوی یا دانشگاهی در حوزۀ علوم و معارف اسلامی

👈 ترجیحا ساکن شهر مقدس قم یا امکان حضور حداقل یکبار در هفته

علاقمندان جهت مصاحبه و امکان‌سنجی همکاری، درخواست خود را با تکمیل فرم ثبت نام در اینجا اعلام فرمایند.

🔹اندیشکده مرصاد

©️ @mersadcss 🔷🔷🔷

✍️بازی دیگر با معارضان سوریه؛ نگاهی به تشدید تحرکات در شمال سوریه

👤محمدامین قاضی‌نژاد

✂️برش هایی از متن
🔹در شمال سوریه به ویژه در مناطق مرزی، بین نیروهای مخالف دولت سوریه و نیروهای دولتی و متحدانشان، تحرکات نظامی در جبهه‌های غرب حلب به صورت گسترده‌ای در جریان است که طی سال‌های اخیر بی‌سابقه بوده است. در همین راستا، گمانه‌زنی‌ها درباره آغاز یک عملیات نظامی گسترده از سوی نیروهای مخالف برای تصرف شهر حلب، بزرگ‌ترین و مهم‌ترین شهر شمال سوریه، به شدت تقویت شده است.

🔹با توجه به تحولات اخیر در صحنه‌ی درگیری‌های سوریه، شواهد حاکی از آن است که نقش ترکیه به عنوان حامی اصلی گروه‌های مخالف دولت سوریه، تضعیف شده و مخالف شروع درگیری شدید علیه دولت بشار اسد است. در این میان، ایالات متحده آمریکا به نظر می‌رسد به حمایت از برخی گروه‌های مخالف سوریه روی آورده است. تحلیلگران بر این باورند که هدف واشنگتن از این اقدام، ایجاد چندین جبهه در مقابل محور مقاومت و در نتیجه کاهش فشارها بر اسرائیل می‌باشد.

🔹 براساس طرح‌های عملیاتی که آمریکا در پشت پرده آنها را هدایت وطراحی می‌کند قرار است استان‌های جنوبی سوریه همچون سویداء، درعا و قنیطره درگیر شوند تا با آشوب و ناآرامی در این مناطق، امکان تشکیل منطقه‌ای حائل به سود رژیم صهیونیستی در جنوب سوریه فراهم شود.

🔗 متن کامل این یادداشت را در اینجا بخوانید.

©️ @mersadcss 🔷🔷🔷

💢 انتشار متن کامل گزارش راهبردی «چکش موازنه»

در سایه تحولات سریع روزهای اخیر در سوریه متن کامل گزارش راهبردی "چکش موازنه؛ در برسازی نظم سیاسی جدید در سوریه" که در آذر سال 1397 به عنوان پیشنهادی جامع برای اصلاح نظام سیاسی سوریه و دفع تهدیدات محتمل به قلم «دکتر هادی معصومی زارع»، مدیر میز عراق و شامات اندیشکده مرصاد، نگاشته شده بود منتشر می‌شود.

متن این نوشته به دلیل برخی حساسیت‌ها پیش از این محرمانه بوده و تنها در اختیار سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیران پرونده سوریه قرار گرفته بود.

🔗 متن کامل این گزارش راهبردی را در اینجا می‌توانید مطالعه کنید.

©️ @mersadcss 🔷🔷🔷

💢چکش موازنه؛ در برسازی نظم سیاسی جدید در سوریه

👤 هادی معصومی زارع - آذر 1397

🔹خلاصه سیاستی

🔹روشن است که تغییر بُنیه نظام سوریه و اصلاح آن، لااقل در کوتاه‌مدت امکان‌پذیر نخواهد بود و در درازمدت نیز با چالش‌های جدی مواجه خواهد بود. بااین‌حال تغافل و چشم پوشیدن از برساختن یک نظم سیاسی متجانس با دیگر بخش‌های «محور» از طریق مشارکت‌دهی حقیقی و البته مستقل اسلام‌گرایان سنی غیرتکفیری و ضداسرائیلی سوریه و جریان‌های چپ ضداستعماری در ساختار قدرت سیاسی در دمشق می‌تواند هزینه‌های بیشتری را به ج.اا تحمیل نماید.

🔹 فرار از هزینه‌ها و چالش‌هایی که از ساختار فعلی نظام بعث سوریه متوجه ج.اا و محور مقاومت خواهد بود، ضرورت اصلاحات حقیقی و ریشه‌ای در بنیه نظام سوریه را دوچندان می‌کند. سند جاری پیشنهاد می‌دهد جبهه‌ای توازن‌بخش و موازنه‌ساز از چهار گروه عربی ذیل (ترکیبی از موافقان و معارضان نظام فعلی) به عنوان شبکه هم‌پیمانی با ج.اا خلق و تقویت شود:

1️⃣ طیفی از کلازی‌های معتدل و همسو با سیاست‌های ج.اا و محور مقاومت که وجهه ملی مناسبی داشته و در اقدامات خشونت بار سال‌های بحران و نیز فسادهای گسترده اقتصادی و سیاسی نقش چندانی نداشته‌اند.

2️⃣ طیفی از نخبگان و افسران حیدری (با تقویت نقش درساختارهای امنیتی و سیاسی)

3️⃣ طیفی از نخبگان اسلام‌گرای سنی (خصوصا طیف‌ نزدیک به قطر و ترکیه)

4️⃣ طیفی از چپ‌گرایان ناسیونالیست و ضدغربی

باور آن است که با ایجاد چنین شبکه‌ای می‌توان مانع از کودتای شبکه همبسته لایه دوم قدرت در سوریه و نیز طرف روسی علیه منافع ج.اا و محور مقاومت خواهد بود. بدیل و آلترناتیو نیز چیزی جز استمرار رویه موجود در هم‌پیمانی مطلق با نظام سوریه نخواهد بود.

🔗 متن کامل این گزارش راهبردی را در اینجا می‌توانید مطالعه کنید.

©️ @mersadcss 🔷🔷🔷

✍️ نگاه مردد آفریقا به دولت دوم ترامپ
تحلیلی بر شتاب حرکت کشورهای آفریقایی به سمت بلوک شرق

👤 ایمان محمدی

✂️برش‌هایی از متن

ترامپ در حالی توانست به عنوان رئیس جمهور جدید ایالات متحده انتخاب شود که او در دوره پیشین ریاست جمهوری خویش(2017-2021) هیچ سفری به قاره آفریقا انجام نداد و همواره با بی‌توجهی به این قاره می‌نگریست.

شعارها و مناظرات ترامپ در دوران انتخاباتی اخیر نیز بیانگر عدم تغییر سیاست وی در قبال آفریقا است و همین مسئله منجر به تردید دولت‌های آفریقایی در نگرش بلند مدت به همکاری با آمریکا شده است. ادامه مسیر ترامپ در ریل قبلی خویش می‌تواند دولت‌های قاره آفریقا را بیش از پیش به سمت تقویت تعاملات با رقیبان شرقی واشنگتن سوق دهد.

در میان تردیدهای کشورهای آفریقا، می‌توان قانون AGOA، کمک‌های حمایتی در حوزه‌های متعدد، مسئله مهاجرین و حوزه‌های مرتبط با محیط زیست در آفریقا را مهمترین بخش‌های مورد توجه دانست.

قانون توسعه و فرصت‌ها در آفریقا (AGOA) برنامه‌ای است که در سال 2000 توسط بیل کلینتون، رئیس‌جمهور اسبق ایالات متحده صادر شد. این برنامه به کشورهای آفریقایی بویژه در جنوب صحرای بزرگ اجازه می‌دهد که[....]

🔗 متن کامل این یادداشت را در اینجا بخوانید.

©️ @mersadcss 🔷🔷🔷

💢 نشانه های بروز جنگ داخلی در لبنان

👤 محمدسامان اقدامی

🔹 جنگ داخلی لبنان با توافقنامه طائف متوقف شد؛ اما خطر آن هیچ وقت از بین نرفت. در واقع ترکیب و ساختار کشور لبنان (که دستخپت سایکس-پیکو است) تعارض منافع حاصل از آن و وابستگی به قدرت های خارجی همواره سایه شوم جنگ داخلی را بر سر این کشور مستدام می دارد! اما آن چیزی که در همه این سال ها مانع شعله ور شدن آن شده فقدان مقتضا و وجود موانع مختلف بوده است. یعنی نه تنها دلایل و اسبابی که جنگ داخلی ۱۹۷۵ را به وجود آورد ، موجود نبودند؛ بلکه مسائلى چون عدم تمایل لبنان ( مردم و احزاب )‌ به تکرار آشوب نیز مانع سر راه این جنگ بوده اند.

🔹با رصد و پویش شرایط منطقه و خصوصا لبنان، در کنار قرائت تاریخ و جامعه لبنان و نیز طرح های قدرت های غربی برای منطقه خاورميانه، به سیگنال هایی برمی خوریم که حاکی از احتمال دوباره جنگ داخلی در لبنان است. به عبارتی نه تنها برخی از عوامل موجده ی جنگ داخلی دوباره فعال شده، بلکه برخی از موانع مهم آن نیز از سر راه برداشته شده است.

🔹 با اینکه به نظر می رسد حکومت جدید سوریه بیش از هر چیز به دنبال تثبیت قدرت داخلی و ثبات حاکميتی است، اما نمی توان به این راحتی از پیامدهای خارجی حضور چنین دولتی در سوریه صرف نظر کرد. که کوچک ترین آن تحرک جریان های اسلام گرای سنی در لبنان است‌. از جریان های معتدلی مانند اخوان المسلمین گرفته تا جریان رادیکال و تندی که گرایشات تکفیری و ضد شیعی دارند. فعال شدن این جریان ها و تمایلشان برای کسب قدرت از یک طرف و انتقام از حزب الله از طرف دیگر می تواند شرایط را بحرانی و به سمت آشوب های داخلی پیش ببرد.

🔗 متن کامل این یادداشت را در اینجا بخوانید.

©️ @mersadcss 🔷🔷🔷

💢 ادامه طوفان در جهان پساطوفان

👤 احمد حاجی صادقیان

🔹آتش‌بس غزه را باید یک نقطه عطف در تحولات ماه‌های اخیر منطقه بدانیم که موجب می‌شود پارادایم تحولات در منطقه تغییر کند. از این رو لازم است مقاومت یمن به سرعت پیروزی‌های خود در طوفان الاقصی را به امتیازات نقد سیاسی و اقتصادی داخلی تبدیل کند تا در دور جدید تحولات کماکان توان اقدام از موضع برتر را داشته باشد.

🔹لازم است یک کارزار دیپلماتیک جدی برای فعال شدن نقشه راه پایان اختلافات سیاسی در یمن در پیش گرفته شود. پیگیری این کارزار و به نتیجه رسیدن آن می‌تواند مانع تبدیل شدن توافق ایران و عربستان به ضد خود شده پایه‌های نظم خود بنیاد در غرب آسیا را تقویت کند. همگان معترف هستند که شرایط امروز منطقه و جهان تغییرات بسیاری نسبت به دو سال پیش داشته است و امکانات در دسترس مقاومت برای جلب حمایت‌های دیپلماتیک به سمت انصارالله بسیار بیشتر از قبل است.

🔹استفاده از ظرفیت‌های ایجاد شده در جریان توافق پکن و ایجاد کمیته‌ای با مشارکت عربستان سعودی، ایران، روسیه و چین برای تدوین نقشه راه جدید سیاسی در یمن و تضمین و نظارت بر حسن اجرای آن هم می‌تواند صلح را در یمن در دسترس‌تر کند و هم کارایی نظامات منطقه‌ای و غیر غربی برای حل مسائل خاورمیانه را اثبات کرده و مانع فروپاشی نظامات جدید از جمله توافق پکن شود.

🔗 متن کامل این یادداشت را در اینجا بخوانید.

©️ @mersadcss 🔷🔷🔷

📣 طریقت به جز خدمت خلق نیست: نیم‌نگاهی به خدمات آقاخان‌ها به خلق‌الله

👤 نویسنده: امین محمدی

✂️ برش‌هایی از متن:

🔹 خانوادۀ آقاخان به‌عنوان بخشی از الیگارشی جهانی توانست در سدۀ بیستم هویتی فراملی برای نزاریه و به‌تبع آن، یک شبکۀ فراگیر اقتصادی پدید آورد. شبکۀ توسعۀ آقاخان همان گونه که در پیدایش مدیون استعمار انگلیس است، هنوز در راستای منافع استعماری فعالیت می‌کند.

🔹 آقاخان اول به انگلیسی‌ها پیشنهاد فتح هرات را داد و با وجود مشارکت در این اقدام، ناکام ماند. او در نامه‌های خود از انگلیسی‌ها به «خلق‌الله» یاد می‌کند.

🔹 آقاخان سوم موقعیت خود را به‌عنوان عضوی از طبقۀ حاکم بریتانیا و الیگارش بین‌المللی دارای عنوان و ثروت تثبیت کرد.

🔹 از نظر پژوهشگران، امپراتوری بریتانیا بستری برای جهانی‌شدن نزاریه بود و دیوان امامت اسماعیلی موفقیت خود را وامدار دفتر استعماری انگلستان است.

🔹 آژانس خیریۀ کانادا، بنیاد آقاخان را دارای شفافیت مالی نمی‌داند و تأثیر خدمات آن را میانه ارزیابی می‌کند و امتیاز منفی B به این بنیاد داده است.

🔹 حبیب بانک از بزرگ‌ترین بانک‌های پاکستان است که صندوق توسعۀ اقتصادی آقاخان سهام کنترل (۵۱% سهام) آن را در دست دارد، در سال ۲۰۱۷ به پول‌شویی و تأمین مالی گروه‌های تروریستی در افغانستان در متهم و محکوم شد.

🔗 متن کامل این یادداشت را در اینجا مطالعه کنید.

©️ @mersadcss 🔷🔷🔷

📣 شطرنج سیاسی در خاورمیانه: تحلیل دینامیک روابط آمریکا و کشورهای عربی غرب‌گرا در بحران غزه

👤 نویسنده: وحید اخوت

✂️ برش‌هایی از متن:

🔹در ژانویه ۲۰۲۵، دونالد ترامپ با پیشنهادی جنجالی خواستار انتقال فلسطینیان غزه به کشورهای عربی مانند مصر، اردن و عربستان سعودی شد. این طرح بلافاصله با مخالفت قاطع کشورهای عربی روبه‌رو شد. اما آیا این طرح، طرح نهایی ترامپ است؟ یا اینکه ایالات متحده در حال پیشبرد یک راهبرد دیپلماتیک پیچیده‌تر است؟

🔹این پیشنهاد، احتمالا تنها یک مانور دیپلماتیک برای پذیرش سناریویی جایگزین است: سپردن مدیریت غزه به محمد دحلان، سیاستمدار فلسطینی نزدیک به امارات، و تبدیل غزه به یک مرکز اقتصادی و گردشگری تحت نظارت آمریکا و امارات به هدف حذف نفوذ حماس و ایجاد تغییرات بنیادی در ساختار فرهنگی، اجتماعی و سیاسی غزه.

🔹اجرای مستقیم طرح سپردن اداره غزه به محمد دحلان به نمایندگی امارات، حتما با مخالفت مصر، اردن و عربستان سعودی مواجه خواهد شد، زیرا این کشورها نمی‌خواهند امارات در غزه نقش پیشتاز را ایفا کند. از این رو اگر ترامپ از ابتدا سراغ این طرح برود، باید هزینه زیادی برای اجرای آن متحمل شود. در حالی که اگر پیش از مطرح کردن این گزینه، طرح «تهجیر» فلسطینیان غزه به مصر، عربستان سعودی و اردن،‌ به طور جدی طرح شود  زمینه‌ساز پذیرش بی‌دردسر طرح اصلی ترامپ خواهد شد و این کشورها با هزینهٔ کمتری با نقش‌آفرینی امارات در غزه کنار خواهند آمد؛ به عبارت دیگر، به مرگ گرفته تا به تب راضی شوند.

🔹در روزهای اخیر نشانه‌های این طرح بیش از پیش به گوش می‌خورد. چه اینکه انور قرقاش، مشاور کهنه‌کار سیاست خارجی محمد بن زاید با تایید سخنان احمد ابوالغیط، اشاره به لزوم کنار کشیدن حماس از مدیریت غزه داشته است و به نوعی بر خبرهای ماه‌های پیش مبنی بر رایزنی میان آمریکا و رژیم صهیونیستی برای سپرده شده مدیریت غزه به ابوظبی، صحه گذاشته است.

🔗 متن کامل این یادداشت را در اینجا مطالعه کنید.

©️ @mersadcss 🔷🔷🔷

📣 بازی دولت موازی در زمین سوخته سودان
حمیدتی، پس از شکست نیروهای الدعم السریع روی زمین به سمت بازی سیاسی رفته است

👤 نویسنده: ایمان محمدی

✂️ برشی از متن:

🔹از سپتامبر سال گذشته، وضعیت میدانی در کشور سودان به سرعت در حال تغییر به نفع البرهان است. ارتش سودان پس از پاکسازی مراکز استان‌های جنوبی و شمالی پایتخت، به سمت خارطوم حرکت کرد و طی مرحله جدید عملیات‌ها به دنبال تسلط بر تمام شرق نیل در این کشور است. در کمتر از دو ماه از اعلام مرحله جدید، ارتش سودان به فراتر از اهداف تعیین شده دست یافته و به زودی اهداف مشخص شده برای مرحله بعدی را اعلام خواهد کرد.

🔹چرخش تحولات میدانی به نفع البرهان در حالی است که ائتلافات منطقه‌ای و بین‌لمللی نیز در چند ماه گذشته تغییر کرده و بسیاری از متحدین سابق نیروهای الدعم السریع، به سمت ارتش سودان تغییر موضع داده‌اند. مهمترین این چرخش‌ها را می‌توان در حمایت موسکو از البرهان پس از دیدار وزیر خارجه روسیه و عبدالفتاح البرهان در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل دانست.

🔹در این میان، کشور کنیا در هفته گذشته میزبان مخالفان البرهان بوده است تا طی اجلاسیه با عنوان "تحالف السودان التاسیسی"، حرکت سیاسی مخالف ارتش سودان را پایه گذاری کنند. به نظر می‌رسد محمد حمدان دقلو(حمیدتی) به این نتیجه رسیده است که دیگر نمی‌تواند خواسته‌هایش را از مسیر نظامی دنبال کند، از این رو [....]

🔗 متن کامل این یادداشت را در اینجا مطالعه کنید.

©️ @mersadcss 🔷🔷🔷

📣 «فرهنگستان ملعون» چگونه اوجالان را خلع سلاح کرد؟!

👤 نویسنده: حمید عظیمی

✂️ برش‌هایی از متن:

🔹«همه می‌دانند فرهنگستان زادهٔ فکر اعلیحضرت فقید نیست، بلکه جماعتی لغت‌ساز که یا از بی‌مایگی یا از شیادی به این کار دست زده‌ بودند... به آن دکتر چنین فهماندند که لغت‌سازی و فارسی سره نوشتن هم از اجزای اصلی وطن‌پرستی و جزء لاینفک ایران‌دوستی است.» اینها بخش‌هایی از مقاله‌ای به عنوان «فرهنگستان ملعون» است که به‌سال 1337 در مجلۀ یغما تحریر شده است. نویسنده را که از قضا عضو ثابت و پیشگام فرهنگستان و از بنیان‌گذاران تاریخ‌نگاری و تصحیح ادبی معاصر ایران بوده خوب می‌شناسیم.

🔹صد سال پس از تاسیس فرهنگستان، این نهاد باز موضوع هیاهو در صحن علنی پارلمان ایران شده است. یک طرح کاملا محتاطانه و حداقلی که تازه بعد از نیم قرن می‌خواهد حسب اصل 15 قانون اساسی، آزادی «استفاده از زبان‌های محلی و قومی در مطبوعات و رسانه‌های گروهی و تدریس ادبیات آنها در مدارس، در کنار زبان فارسی» را محقق کند. مرجعیت تشخیص زبان‌های محلی طبق تبصره ماده دو این قانون نیز به فرهنگسان زبان فارسی محول شده است تا فاقد هرگونه رسمیت‌بخشی به سازوکارهای نمایندگی از گویشوران محلی باشد.

🔹برای هویت‌گرایان ایرانی شاید راه‌حل، توسعه و تعدیل همان فرمی باشد که اوجالان نتوانست به سرانجام برساند و از آن عقبنشینی کرد. به خلاف تجربۀ احزاب کردی یا فرهنگستان فارسی، در این الگو هویت زبانی نه بر اساس احزاب یا بروکراسی که بر اساس کنفدراسیونی از انجمن‌های زبانی دموکراتیک، توده‌ای و غیردولتی سامان‌دهی و نمایندگی می‌شود.

🔹رویکرد ملی‌گرایان به مرکزگرایی و همگن‌سازی یک‌سویه و آمرانه، به نفع زبان فارسی و امنیت ملی نیست. بالعکس، این تمرکززدایی و آمیزش حداکثری اما متوازن میان این گروه است که جغرافیای سیاسی و فرهنگی ما را هماهنگ‌تر می‌کند و ناهنجاری‌های آن را به طور طبیعی‌تر کاهش می‌دهد. خصوصا به یاد داشته باشیم که پس از ماجرای سوریه نیاز متقابل ما و کردها برای دسترسی به سواحل مدیترانه و خروج از محاصرۀ ژئوپولتیکی فرصتی برای تغییر رویکردهای سلبی گذشته است. برای گشودن صفحه‌ای جدید در روابط پرتنشی که اسلام‌گرایی و ملی‌گرایی در ایران از زمان استبداد صغیر دچار آن شده‌اند شاید لازم باشد به پیشنهاد کردها بیشتر فکر کنیم.

🔗 متن کامل این یادداشت را در اینجا مطالعه کنید.

©️ @mersadcss 🔷🔷🔷

📣 اصلاحیه قانون عفو عمومی در عراق؛ مصالحه سیاسی یا تهدید امنیتی؟

👤 نویسنده: شهاب نورانی

✂️ برش‌هایی از متن:

🔹مهم‌ترین پیامد قانون عفو عمومی، آزادی برخی از محکومان به جرایم امنیتی و تروریستی است که عمدتا از اهل سنت هستند و معیارهای ذکر شده در ماده 2 از اصلاحیه بر آنها منطبق نیست. اما موضوع آزادی و عفو فقط محدود به اهل سنت نمی‌شود؛ برای نمونه نور زهیر، از متهمان پرونده فساد مالی مشهور به «سرقت قرن» در عراق که مرتبط با سرقت 2.5 میلیارد دلاری است، بر اساس پرداخت کامل مبالغ دزدیده‌شده از بیت‌المال و طبق قانون مذکور مشمول عفو عمومی می‌شود. 
 
🔹اختلاف شورای عالی قضایی و دادگاه فدرال بر روند تصویب این قانون را می توان، نخستین اختلاف و تقابل علنی میان فائق زیدان، رئیس شورای عالی قضایی، و جاسم عبود، رئیس دادگاه فدرال، دانست. نکته قابل‌توجه این است که پایان این تقابل، اگرچه به سود رئیس شورای عالی قضایی و در نهایت به اجرای قانون مذکور منتهی شد، اما رئیس دادگاه فدرال هم به‌طور صریح در برابر عالی‌ترین مقام قضایی کشور عقب‌نشینی نکرد و با حفظ موضع خود، جلسه بررسی شکایت از روند تصویب قانون عفو عمومی را برگزار کرد و سپس رأی به رد این دعوی داد. پس از آن، به‌طور خودکار و با توجه به رد دعوی، قرار مربوط به آن نیز ملغی اعلام شد.
 
🔹با توجه به اهمیت قانون عفو عمومی برای جامعه اهل سنت و چالش‌های امنیتی ناشی از آن، شاید بتوان گفت رهبران شیعی در چارچوب هماهنگی، چالش‌های بلندمدت امنیتی را قربانى منافع کوتاه‌مدت سیاسی و جناحی خود کرده‌اند که تصویب چنین قوانینی مانند قانون عفو عمومی ممکن است منجر به آن شود. البته این مسئله تنها محدود به چارچوب هماهنگی شیعیان نیست. چه‌بسا اگر رقیب این گروه سیاسی یعنی جریان صدر در قدرت بود، آن‌ها هم به نحوی منافع بلندمدت جامعه شیعی را قربانى منافع جناحی خود می‌کردند.
 
🔗 متن کامل این یادداشت را در اینجا مطالعه کنید.

©️ @mersadcss 🔷🔷🔷

⭕️ آیا عراق امکان گشایش جبهه پشتیبانی برای یمن را دارد؟

🖌️شهاب نورانى
 
در روزهای گذشته، هم‌زمان با آغاز حملات سنگین ارتش آمریکا به یمن، بحث ازسرگیری دوباره جبهه پشتیبانی مقاومت عراق، این‌بار برای یمن، مطرح شده است. (منبع) همچنین، به گفته برخی رسانه‌ها، یکی از اهداف گفت‌وگوی تلفنی وزیر دفاع آمریکا با نخست‌وزیر عراق، هشدار درباره ورود مقاومت عراق برای پشتیبانی از یمن بوده است. (منبع) بااین‌حال، ورود مقاومت عراق به این موضوع، در صورت تحقق، با چالش‌هایی روبه‌رو است که در ادامه به آن‌ها اشاره خواهیم کرد.
 
الف) چالش آمادگی جامعه عراق برای پذیرش هزینه‌ها
 
نخستین چالش، بحث آمادگی جامعه عراق برای پرداخت هزینه‌های این اقدام است. این مسئله پیش‌تر در موضوع جبهه پشتیبانی از غزه نیز مشاهده شد. به‌طور مشخص، جامعه شیعی عراق از نظر همبستگی، به نظر می‌رسد که با اقدامات استکبارستیزانه مقاومت عراق همراه است، اما درعین‌حال، نگرانی‌های جدی درباره هزینه‌ها و تبعات نظامی این اقدامات بر عراق دارد. يكى از دلايل این نگرانی، تجربه تلخ جامعه عراق از تحریم‌های ظالمانه آمریکا در دهه ۹۰ میلادی است. از سوی دیگر، ديدگاه جامعه اهل سنت و کردها نیز در این موضوع قابل توجه است. چالش اصلی در خصوص این اقشار، میزان همبستگی آن‌ها با چنین اقداماتی است؛ چنان‌که در موضوع جنگ غزه، با اقدامات نظامی مقاومت عراق مخالفت کردند و در مسئله یمن نیز به‌طریق‌ اولی مخالفت بیشتری خواهند داشت.
 
ب) چالش دولت عراق
 
چالش بعدی، موضع دولت عراق است. این دولت برخاسته از چارچوب هماهنگی شیعی است و برخی احزاب این چارچوب، مانند عصائب اهل حق و بدر، حامی گروه‌های مقاومت محسوب می‌شوند. بااین‌حال، به نظر نمی‌رسد که این احزاب در سطح نظامی، موافق ورود گروه‌های مقاومت به چنین درگیری باشند. در مجموع، کلیت حاکمیت عراق، به‌ویژه احزاب شیعی، تمایلی به درگیر کردن بیشتر عراق در جنگ هاى مرتبط با محور مقاومت را ندارند. دلیل این امر، حضور این احزاب در دولت و فشارهای آمریکا، از جمله تحریم‌های اقتصادی و احتمال سقوط دولت چارچوب هماهنگی يا شكست در انتخابات مجلس است. همین مسئله باعث ایجاد فشارهای داخلی بر گروه‌های مقاومت برای عدم ورود به این جبهه می‌شود.
 
ج) موضع مرجعیت نجف اشرف
 
چالش بعدی، موضع مرجعیت نجف اشرف است. مرجعیت همواره بر ضرورت انحصار سلاح در دست دولت تأکید داشته‌اند و این موضوع شامل گروه‌های مقاومت نیز می‌شود. علاوه‌ بر این، از مجموع مواضع مرجعیت می‌توان دریافت که بر مقاومت سیاسی تأکید دارند و پیگیری این امر را از طریق دولت، و نه گروه‌های موازى با دولت، ضرورى می‌دانند. به همین دلیل، در حداقلی ترین حالت مرجعیت موافق اقدام نظامی در این رابطه نیست؛ چنان‌که در موضوع غزه نیز موافقتی با اقدام نظامی نداشتند.
 
د) آینده گروه‌های مقاومت و تهدیدات احتمالی
 
چالش دیگر، آینده و موجودیت خود گروه‌های مقاومت در عراق و مسئله سلاح آن‌هاست. ورود مقاومت عراق به مسئله حملات آمریکا به یمن، می‌تواند بهانه‌ای برای اقدام نظامی آمریکا یا رژیم صهیونیستی علیه این گروه‌ها، یا حتی علیه الحشد الشعبی (که یک سازمان دولتی است)، فراهم کند. افزون بر این، در شرایط کنونی، مقاومت عراق توانایی انجام عملیات خارج از خاک عراق را نیز به نظر نمی‌رسد داشته باشد. پیش‌تر، این امکان از طریق خاک سوریه و شرق فرات فراهم بود، اما با توجه به تحولات اخیر در سوریه و قدرت گرفتن هیئت تحریر الشام، این مسیر دیگر عملی نیست. درنتیجه، در صورت ورود مقاومت عراق به درگیری‌های یمن، مسئولیت مستقیم آن متوجه این گروه‌ها در عراق خواهد شد.
 
@lraqLevant

📣 سقوط بشار اسد؛ آخرین میخ بر تابوت حکومت‌های قومی-عربی

👤 نویسنده: محمدسامان اقدامی

✂️ برش‌هایی از متن:

با اینکه چند ماه از سقوط بشار اسد گذشته است، دلایل و پیامدهای این رویداد همچنان مورد توجه تحلیل‌گران قرار دارد. عوامل متعددی از جمله مسائل اقتصادی، شکاف‌های اجتماعی، بحران‌های سیاسی و نظم منطقه‌ای در فروپاشی حکومت او نقش داشته‌ که هر یک نیازمند بررسی مستقل است. با این‌ حال، یکی از عوامل کلیدی که معمولاً از تأثیر آن غفلت می‌شود، مدل حکمرانی «قومی-عربی» است؛ الگویی که نه‌ تنها در سقوط اسد نقش مهمی داشت، بلکه پیش از او، سرنوشت مشابهی برای دیگر رهبران عربی از جمله صدام حسین، معمر قذافی و... رقم زد.

حکومت عثمانی که متلاشی شد و سایکس- پیکو که آمد و دولت- ملت‌های مدرن عربی که تشکیل شدند، ابراز هویت عربى شکل دیگرى به خودش گرفت. هویتی که سال‌ها در سایه حاکمیت ترکان عثمانی به حاشیه رانده شده بود‌‌. اینجا بود که آرام آرام تفکر قومی-عربی ظهور کرد. تفکری که در هواى استقلال در قالب دولت - ملت بود و در پی وحدت اعراب و به دنبال بازگرداندن ایام عزت و فخر عرب. از همین رو است که می‌توان گفت ظهور جریان‌های قومی-عربی نه تنها کنشی بود تاثیر گرفته از جو ناسیونالیستی و چپ دهه‌هاى شصت و هفتاد؛ بلکه واکنشی بود به سال‌ها در حاشیه بودن و به حاشیه رانده شدن «عرب» و «هویت عربی»؛ حالا یا توسط ترکان عثمانی، یا اروپایی‌های پیروز در جنگ جهانی و از همه مهم‌تر یهودی‌های تازه مستقرشده بر سرزمین فلسطین.

درست است که عوامل مختلف اقتصادی، سیاسی و امنیتی در سقوط بشارالاسد موثر بود؛ و درست است که عملکرد بهتر ایران (خصوصا در بعد اقتصادی) می‌توانست به تثبیت موقعیت او کمک کند، اما به نظر می‌رسد حکومت اسد در هر حال دیر یا زود سقوط می‌کرد! آن هم به دلیل افول جریان قومی-عربی. حقیقت این است که در جهان امروز جریان قومی-عربی دیگر رنگی ندارد که بشود تمام مشکلات داخلی، اقتصادی و اجتماعی را با آن پوشاند. دیگر عباراتی مانند ارتش عربی، دولت عربی، شکوه عربی و....آن سحر و جادو و حماسه و کِشندگی دهه هفتاد را ندارند که بتوان با آن جامعه‌ای را به شور آورد و بسیج کرد و همه مشکلات اقتصادی و اجتماعی را از یادشان برد. اصولا شعارها (چه دینی باشد چه قومی)‌ تا حد خاصی قابلیت حرکت بخشی دارند. از جایی به بعد مردم به زندگی روزمره‌ شان برمی گردند و از حکومت‌ها انتظار تامین آسایش و معاششان را دارند. خصوصا اگر با فساد، تبعیض و بی عدالتی مواجه شوند.

🔗 متن کامل این یادداشت را در اینجا مطالعه کنید.

©️ @mersadcss 🔷🔷🔷