از این روش اگر استفاده کنید داکر درست میشه ولی git push و git pull کار نمیده دیگه. گفتم در جریان باشید تا سر فرصت بررسی کنم ببینم چطور باید این مشکل رو حل کرد.

📣 اختلال سراسری به دلیل Iran Access

🟡 پذیرندگان گرامی زرین‌پال

به اطلاع می‌رساند با توجه به اعلام شاپرک و نهادهای امنیتی، تا اطلاع بعدی تمام پرداخت‌های حضوری و غیر حضوری شبکه بانکی و مالی کشور، فقط با IP ایران و از داخل کشور قابل دسترس است. در غیر این صورت ممکن است پرداخت‌ها با اختلال همراه باشد.

با تشکر از همراهی و همدلی شما

💛 @zarinpal

تمام درگاه ها ایران اکسس شده و اگر هاست یا سروری دارین با ip‌ خارج پرداخت های کاربران به مشکل می‌خوره. امیدوارم این اتفاق موقت باشه و به زودی حل بشه. در غیر این صورت این یک گام بزرگ به سمت محدودیت اینترنت و اینترنت ملی هست.

اگر از wsl روی ویندوز استفاده می‌کنید حتما شده که فایلی رو از ویندوز به wsl کپی کنید یا انتقال بدید. وقتی این کار رو میکنید یه فایل به همون اسم با پسوند :Zone.Identifier ساخته میشه.

فایل‌های Zone.Identifier فایل‌های متاداده‌ای هستند که توسط ویندوز ایجاد می‌شوند تا اطلاعات مربوط به منطقه امنیتی فایل‌ها (security zone) را ذخیره کنند. این اطلاعات مشخص می‌کنند که یک فایل از چه منبعی آمده است (مثلاً اینترنت، شبکه محلی، یا سیستم محلی) و به ویندوز کمک می‌کنند تصمیم بگیرد که آیا فایل باید با احتیاط بیشتری باز شود یا نه.

آیا حذف این فایل‌ها مشکلی ایجاد می‌کند؟
حذف فایل‌های Zone.Identifier معمولاً مشکلی ایجاد نمی‌کند و باعث نمی‌شود فایل اصلی تحت تأثیر قرار بگیرد، زیرا این فایل‌ها تنها اطلاعات متاداده هستند. با این حال، با حذف آن‌ها ممکن است برخی ویژگی‌های امنیتی ویندوز از کار بیفتند (مثلاً هشدار درباره باز کردن فایل‌های دانلود شده).

نکنه اول اینکه حتما این فایل هارو به .gitignore اضافه کنید تا الکی توی پروژه هاتون پوش نشن.

*.Identifier
// یا این
*:Zone.Identifier

بعد اگر فایل ها رو اعصابتونن و الکی ریپویی که روش کار می‌کنید رو شلوغ کردن دو راه دارین یا برین توی روت پروژه و دستور زیر رو بزنید تا همه فایل ها کلا حذف بشن

find . -type f -name "*:Zone.Identifier" -exec rm -f {} +

یا اینکه ولشون کنین و بذارین به زندگی خودشون ادامه بدن (سازمان حمایت از حقوق فایل های Zone.Identifier 😂) ولی یه کاری کنید که توی vsCode نشون داده نشن برای این کار کافیه کانفیگ زیر رو به فایل setting.json اضافه کنید

"files.exclude": {
    "**/*:Zone.Identifier": true
}

محتوای این پست با کمک chat GPT درست شده

اگر قرار باشه توی یک پروژه کاربرای بین‌المللی داشته باشیم چطور باید شماره هارو هندل کنیم؟

شاید توی پروژه های بزرگ بین‌المللی براتون سوال بشه که ما چطور میتونیم شماره موبایل ها با کد های کشور های مختلف رو هندل کنیم؟

خوب قسمت راحت کار اینجاست که بگیم کاربر رو مجبور می‌کنیم طبق استاندارد E.164 شماره کامل رو با کد کشور وارد کنه مثلا برای ایران به این صورت
+98901*******

خوب این ساده ترین حالته ولی ux خوبی نداره مخصوصا برای کاربرای ایرانی که معمولا شمارشون رو با 0 وارد میکنن.
پس باید چکار کرد؟ شاید به ذهنتون برسه که یه ولیدیشن ساده مینویسیم و با چند تا شرط هندلش می‌کنیم ولی قراره به چالش های زیادی بخوریم. پس بیاین اول به سوالات زیر جواب بدیم.

آیا کد کشور ها همه تعداد ارقامش یکسانه؟
خیر. مثلا کد ایران 98 و آمریکا 1 هست

آیا طول شماره های موبایل کشور های مختلف بدون کد کشور یکسان هست؟
خیر. طول شماره موبایل در خیلی از کشور ها 10 رقم هست (بدون کد کشور)
ولی استثنا هم داریم برای مثال شماره موبایل توی آلمان میتونه بین 10 تا 13 رقم متغییر باشه.

آیا شماره موبایل همه کشور ها وقتی از کد استفاده نمیکنیم از 0 ابتدای شماره استفاده می‌کنیم؟ و آیا با اضافه کردن کد 0 اول شماره حذف میشه؟
در بیشتر کشور ها شماره های موبایل با صفر شروع میشه و با اضافه شدن کد کشور صفر حذف میشه ولی همیشه اینطوری نیست
ایران:
09123456789 → +989123456789
هند:
09876543210 → +919876543210
آلمان:
015123456789 → +4915123456789
در شماره های بالا دقیقا همینطوره ولی در بعضی موارد مثل موارد زیر اینطوری نیست

استثناها و نکات:
برخی کشورها اصلاً از صفر ابتدایی استفاده نمی‌کنند: مثلاً در ایالات متحده، شماره‌ها مستقیماً با کد منطقه (area code) شروع می‌شوند، و وقتی کد کشور اضافه می‌شود، هیچ تغییری در ساختار داخلی شماره رخ نمی‌دهد:

آمریکا:
1234567890 → +11234567890
صفر ممکن است حفظ شود: در برخی از کشورها، حتی در حالت بین‌المللی، صفر ابتدایی شماره حفظ می‌شود:

ایتالیا: (صفر حفظ می‌شود).
03491234567 → +3903491234567

استاندارد E.164: این استاندارد که در مخابرات جهانی استفاده می‌شود، تأکید می‌کند که شماره‌ها در قالب بین‌المللی باید بدون صفر ابتدایی نوشته شوند، مگر اینکه صفر بخشی از شماره واقعی باشد.

خوب حالا برای ولیدیشن و ux بهتر باید چکار کرد؟ شاید به ذهنتون رسیده باشه که بشینید و از اول یه کلاسی بنویسید که با توجه به کشور انخاب شده یه سری rule هایی در نظر گرفته بشه و بر اساس اونها شماره ولیدیت بشه یا برای ux بهتر در صورت نیاز فرمتش به صورت خودکار عوض بشه و بعد توی دیتابیس ذخیره بشه.

ولی نیاز به این کار نیست چون از قبل پکیج هایی برای این کار نوشتن. مثلا libphonenumber برای جاوااسکریپت و پایتون

همچنین این پکیج برای لاراول
https://github.com/Propaganistas/Laravel-Phone

مثلا به کمک این پکیج وقتی کاربر کشورش رو انتخاب میکنه دیگه توی فیلد شماره موبایل فرقی نمیکنه کاربر شماره رو با 0 وارد کنه یا بدون 0 چون به راحتی شما توی بکند میتونید با توجه به کشورش شماره رو به فرمت استاندارد E.164 در بیارین و بعد توی دیتابیس ذخیره کنید.

دقت کنید حتما وقتی همچین پکیج هایی اضافه می‌کنید به پروژتون برای عملکرد مورد انتظارتون چند تا تست بنویسید.

با استفاده از پکیجی که توی پست قبل معرفی کردم ببینید چه ux خوبی میشه پیاده سازی کرد.

من به عنوان کاربر شماره رو با صفر و بدون صفر زدم حتی با 98 و با استفاده از همین پکیج توی بکند راحت تبدیلش میکنم به شماره استاندارد. و لازم نیست به کاربر بگم شماره رو حتما طبق فرمت مورد نظر من وارد کن.

فقط کافیه کد iso کشور و شماره رو داشته باشیم.

حتی خودش ولیدیشن داره و به راحتی با توجه به کشور و شماره اون رو ولیدیت میکنه و اگر مشکلی داشته باشه خطا بر میگردونه.

آخرین چالشی که داشتم و تونستم با موفقیت انجامش بدم پیاده سازی Single Sign On یا همون SSO بود.

اولین باری که از من خواسته شد این کار رو انجام بدم کمی مخالفت کردم چون هم فکر میکردم کار رو پیچیده کنه و کلی چالش و هزینه اضافه میکنه و هم اینکه ما نهایتا دو سایت داشتیم و نیاز شدیدی به SSO نداشتیم.

اما بعدش بیشتر روی این موضوع فکر کردم و دوست داشتم انجامش بدم، تصور این که یک سرویس SSO مثل Google oAuth پیاده سازی کنم بدجوری من رو هیجان زده کرده بود. همچنین تعداد سایت های شرکت بیشتر شد و توی پلن های آینده قرار بود بیشتر هم بشه. پس کمی در موردش تحقیق کردم و با Chat GPT مشورت کردم و بعدش این رو به عنوان یه طرح دوباره پیشنهاد دادم. وقتی موافقت شد حدود 2 هفته طول کشید که این سرویس جدید با موفقیت دپلوی بشه و در اولین سایت استفاده بشه.

به دلیل این که تا الان فقط از Sanctum توی Laravel استفاده کرده بودم، پیاده سازی یک SSO با پاسپورت کمی برام چالش بر انگیز بود و خوب من عاشق چالش های جدیدم، البته که طبق معمول از chat GPT هم کم کمک نگرفتم.

در ابتدا docker و docker compose با هم دیگه یکی نبودن به عبارتی دیگه docker-compose به عنوان یک ماژول اضافه تر باید در کنار داکر نصب می‌شد و دستوراتش هم به این شکل بود

docker-compose up

دقت کنید که یه dash (-) وجود داره.

اما بعد چند سال داکر کمپوز به هسته داکر اضافه شد و دستورش هم فرق کرد و اون dash دیگه نیاز نیست. به این شکل

docker compose up

حالا من به یه پروژه ای برخوردم که یک سری اسکریپت توش هست قبل از اجرای اسکریپت میاد چک میکنه آیا فایل اجرایی برای docker-compose توی path وجود داره یه خیر؟ به بیان ساده تر چک میکنه ببینه فایلی به اسم docker-compose در مسیر /usr/local/bin/docker-compose وجود داره یا خیر؟

# Ensure docker-compose exists
if hash docker-compose 2>/dev/null; then

خط کد بالا توی بش این کار رو میکنه. درسته که docker compose الان از دستور قدیمی هم پشتیبانی میکنه ولی این خط کد false میشه چون فایل مورد نظر تو مسیر PATH نیست.

برای حل این مشکل چند راه بود ولی بهترین راهی که میشه انجام داد تا به صورت کامل پشتیبانی بشه توسط همچین اسکریپت هایی این هست 👇🏻

یک فایل به نام docker-compose در یکی از مسیرهای موجود در PATH بسازید:

sudo nano /usr/local/bin/docker-compose

محتوای زیر را در فایل بنویسید:

#!/bin/bash
docker compose "$@"

به فایل اجازه اجرا بدهید:

sudo chmod +x /usr/local/bin/docker-compose

درواقع با این کار یه wrapper برای docker compose ایجاد میکنیم که با دستور docker-compose اجرا میشه.

میشه از روش های دیگه هم استفاده کرد مثلا تعریف alias توی bashrc ولی این کار باز هم این مشکل رو حل نمی‌کنه
یا نصب docker compose v2 plugin با دستور زیر

sudo apt-get update
sudo apt-get install docker-compose-plugin

در خیلی مواقع ممکنه شما به عنوان برنامه نویس پروژه ها و ریپو های زیادی روی سیستمتون داشته باشین. حالا فرض کنید میخواین سیستم عاملتون رو عوض کنید و خوب قطعا این ریپو ها رو توی گیت دارین ولی چیزی که توی گیت نیست فایل های env هست. اگر تعداد پروژه ها زیاد باشه (مثلا در مورد خودم شاید حدود ۵۰ تا پروژه داشته باشم) کپی و انتقال فایل های env سخت میشه.

با کمک اسکریپت زیر میتونید دایرکتوری پروژه هاتون رو به صورت تو در تو بررسی کنید و هر فایل env رو با توجه به ساختار دایرکتوری والد کپی کنید.

#!/bin/bash

# دایرکتوری پروژه‌ها
SOURCE_DIR="$HOME/prj" # مسیر دایرکتوری اصلی را اینجا تغییر دهید
# دایرکتوری مقصد
DEST_DIR="$HOME/env_backups"

# بررسی وجود دایرکتوری مقصد
mkdir -p "$DEST_DIR"

# جستجوی فایل‌های .env و کپی با حفظ ساختار دایرکتوری
find "$SOURCE_DIR" -type f -name ".env" | while read -r env_file; do
    # مسیر نسبی فایل .env نسبت به دایرکتوری اصلی
    relative_path="${env_file#$SOURCE_DIR/}"
    # مسیر مقصد با ساختار دایرکتوری
    dest_path="$DEST_DIR/$relative_path"
    # ایجاد دایرکتوری‌های والد
    mkdir -p "$(dirname "$dest_path")"
    # کپی فایل به مقصد
    cp "$env_file" "$dest_path"
    echo "Copied: $env_file -> $dest_path"
done

echo "Backup completed. All .env files are copied to $DEST_DIR."

کافیه یک فایل بش بسازین کدهای بالا رو توش بنویسید، آدرس های مورد نظر رو تنظیم کنید و فایل بش رو اجرا کنید.