شهر نیویورک اتصال گاز طبیعی برای ساختمان های جدید را برای مبارزه با تغییرات اقلیمی ممنوع کرد.
#تغییرات_اقلیمی
#گرمایش_جهانی
#تغییرات_اقلیمی
#گرمایش_جهانی
❤7
کانون محیط زیست نوشیروانی
شهر نیویورک اتصال گاز طبیعی برای ساختمان های جدید را برای مبارزه با تغییرات اقلیمی ممنوع کرد. #تغییرات_اقلیمی #گرمایش_جهانی
شهر نیویورک اتصال گاز طبیعی برای ساختمان های جدید را برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی ممنوع کرد.
شورای شهر نیویورک روز چهارشنبه 14 دسامبر سال گذشته به تصویب قانونی برای ممنوعیت استفاده از گاز طبیعی در اکثر ساختمانهای جدید رأی داد.
بر اساس این قانون، پروژههای ساختمانی که پس از سال ۲۰۲۷ برای تصویب ارسال میشوند باید از انرژی الکتریسیته برای اجاقها، بخاریها و مخازن آب گرم به جای گاز طبیعی و سایر سوخت های فسیلی استفاده کنند.
بر اساس مطالعه اندیشکده RMI، این لایحه حدود 2.1 میلیون تن از انتشار کربن را تا سال 2040 کاهش می دهد، که معادل انتشار سالانه 450000 خودرو است. ضمنا خطرات احتمالی ناشی از تاسیسات انتقال گاز طبیعی نیز از دیگر دلایل تصویب این طرح بشمار میرود.
این طرح مستلزم آن است که تمام ساختمانهای جدید تا سال 2027 به (آلایندگی صفر) برسند. این بدان معناست که خانهها و دفاتری که بعد از این تاریخ ساخته خواهند شد، باید به جای سیستمهای گرمایشی گازسوز از تجهیزات گرمایش الکتریکی استفاده کنند. طبق این برنامه ، تا سال 2030، حداقل 2 میلیون خانه در نیویورک مشمول این تغییر منبع انرژی به الکتریسیته خواهند شد.
فرماندار Kathy Hochul درصدد است نیویورک را به اولین ایالت در ایالات متحده که گرمایش با تجهیزات برقی در ساختمان های جدید را به عنوان راهی برای مبارزه با تغییرات اقلیمی در پیش گرفته است، تبدیل کند. هوچول در طول سخنرانی خود در روز سهشنبه ۱۰ ژانویه ۲۰۲۳، خواستار ممنوعیت استفاده از سوختهای فسیلی تا سال ۲۰۲۵ برای سازههای کوچکتر تازهساز و تا سال ۲۰۲۸ برای سازههای بزرگتر شد. نیویورک همچنین فروش هرگونه سیستم گرمایشی جدید با سوخت فسیلی را از سال 2030 ممنوع خواهد کرد.
با این حال، در صورت اجرایی شدن، این طرح تاثیر زیادی در انتشار گازهای گلخانهای نیویورک ، که در سال ۲۰۱۹ برابر با ۳۸۰ میلیون تن دیاکسید کربن بود، ایجاد خواهد کرد. بر اساس این گزارش ساختمانها 32 درصد از انتشار گازهای گلخانهای را تشکیل میدهند که در مقایسه با بخشهای اقتصادی، آنها را به بزرگترین منبع گازهای گلخانهای در ایالت تبدیل میکند.
منابع :
https://www.bloomberg.com/news/articles/2023-01-10/new-york-governor-proposes-banning-natural-gas-in-new-buildings
https://www.google.com/amp/s/www.cnbc.com/amp/2021/12/15/new-york-city-is-banning-natural-gas-hookups-for-new-buildings.html
کانون محیطزیست دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل.
شورای شهر نیویورک روز چهارشنبه 14 دسامبر سال گذشته به تصویب قانونی برای ممنوعیت استفاده از گاز طبیعی در اکثر ساختمانهای جدید رأی داد.
بر اساس این قانون، پروژههای ساختمانی که پس از سال ۲۰۲۷ برای تصویب ارسال میشوند باید از انرژی الکتریسیته برای اجاقها، بخاریها و مخازن آب گرم به جای گاز طبیعی و سایر سوخت های فسیلی استفاده کنند.
بر اساس مطالعه اندیشکده RMI، این لایحه حدود 2.1 میلیون تن از انتشار کربن را تا سال 2040 کاهش می دهد، که معادل انتشار سالانه 450000 خودرو است. ضمنا خطرات احتمالی ناشی از تاسیسات انتقال گاز طبیعی نیز از دیگر دلایل تصویب این طرح بشمار میرود.
این طرح مستلزم آن است که تمام ساختمانهای جدید تا سال 2027 به (آلایندگی صفر) برسند. این بدان معناست که خانهها و دفاتری که بعد از این تاریخ ساخته خواهند شد، باید به جای سیستمهای گرمایشی گازسوز از تجهیزات گرمایش الکتریکی استفاده کنند. طبق این برنامه ، تا سال 2030، حداقل 2 میلیون خانه در نیویورک مشمول این تغییر منبع انرژی به الکتریسیته خواهند شد.
فرماندار Kathy Hochul درصدد است نیویورک را به اولین ایالت در ایالات متحده که گرمایش با تجهیزات برقی در ساختمان های جدید را به عنوان راهی برای مبارزه با تغییرات اقلیمی در پیش گرفته است، تبدیل کند. هوچول در طول سخنرانی خود در روز سهشنبه ۱۰ ژانویه ۲۰۲۳، خواستار ممنوعیت استفاده از سوختهای فسیلی تا سال ۲۰۲۵ برای سازههای کوچکتر تازهساز و تا سال ۲۰۲۸ برای سازههای بزرگتر شد. نیویورک همچنین فروش هرگونه سیستم گرمایشی جدید با سوخت فسیلی را از سال 2030 ممنوع خواهد کرد.
با این حال، در صورت اجرایی شدن، این طرح تاثیر زیادی در انتشار گازهای گلخانهای نیویورک ، که در سال ۲۰۱۹ برابر با ۳۸۰ میلیون تن دیاکسید کربن بود، ایجاد خواهد کرد. بر اساس این گزارش ساختمانها 32 درصد از انتشار گازهای گلخانهای را تشکیل میدهند که در مقایسه با بخشهای اقتصادی، آنها را به بزرگترین منبع گازهای گلخانهای در ایالت تبدیل میکند.
منابع :
https://www.bloomberg.com/news/articles/2023-01-10/new-york-governor-proposes-banning-natural-gas-in-new-buildings
https://www.google.com/amp/s/www.cnbc.com/amp/2021/12/15/new-york-city-is-banning-natural-gas-hookups-for-new-buildings.html
کانون محیطزیست دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل.
Bloomberg.com
New York’s Hochul Proposes Banning Gas in New Buildings
Democrat also called for creating a state cap-and-trade system
❤6👍1
اگر داستان بهتری بگویی، بازی را عوض کردهای
ربکا سولنیت، نویسنده و فعال محیطزیست، از شرایط جدید و داستانهای قدیمی جنبش اقلیمی میگوید.
⏳مدت زمان مطالعه ۷ دقیقه.
ربکا سولنیت،گاردین— هر بحرانی، تا اندازهای بحران «قصهگویی» نیز هست. این مسئله دربارۀ بحران اقلیمی هم بهاندازۀ دیگر بحرانها مصداق دارد. ما گرفتار داستانهایی میشویم که اجازه نمیدهند امکانِ تغییر را ببینیم، یا باور کنیم یا بر اساسش دست به عمل بزنیم. بعضی از این داستانها جزء عادات فکری ما هستند، برخی هم محصول پروپاگاندا. گاهی شرایط تغییر کرده، اما هنوز به داستانهای قبلی چسبیدهایم، مثل آدمهایی که نقشهای تاریخگذشته را دنبال میکنند و مدام به بنبست میرسند.
چارهای نداریم جز اینکه از عصر سوختهای فسیلی عبور کنیم. ولی آنچه ماشینهایمان را به پیش میراند، تغییری نخواهد کرد تا وقتی آنچه ایدههایمان را به پیش میبرد، تغییر کند. آدرین ماری براون، اخیراً نوشته است: «در کنشهای اقلیمی عنصری از داستانهای علمی-تخیلی وجود دارد. ما آرزوی آیندهای را داریم که هنوز تجربهاش نکردهایم. این نبرد، نبردی بر سر تخیل است». به همین دلیل است که اگر بخواهیم کاری برای اقلیم انجام دهیم، باید به داستانها توجه کنیم. باید قدرت مردمی و انگیزهبخشی آنها درک کنیم. ای بسا باید شنوندهها و منتقدان دقیقتری شویم و حواسمان باشد چه چیزهایی داریم دریافت میکنیم؟ چه کسی دارد آنها را به ما میگوید؟ چه چیزهایی را باور میکنیم و برای دیگران بازمیگوییم؟ چرا که داستانها میتوانند به ما قدرت ببخشند، یا قدرتمان را بگیرند.
ربکا سولنیت، نویسنده و فعال محیطزیست، از شرایط جدید و داستانهای قدیمی جنبش اقلیمی میگوید.
⏳مدت زمان مطالعه ۷ دقیقه.
ربکا سولنیت،گاردین— هر بحرانی، تا اندازهای بحران «قصهگویی» نیز هست. این مسئله دربارۀ بحران اقلیمی هم بهاندازۀ دیگر بحرانها مصداق دارد. ما گرفتار داستانهایی میشویم که اجازه نمیدهند امکانِ تغییر را ببینیم، یا باور کنیم یا بر اساسش دست به عمل بزنیم. بعضی از این داستانها جزء عادات فکری ما هستند، برخی هم محصول پروپاگاندا. گاهی شرایط تغییر کرده، اما هنوز به داستانهای قبلی چسبیدهایم، مثل آدمهایی که نقشهای تاریخگذشته را دنبال میکنند و مدام به بنبست میرسند.
چارهای نداریم جز اینکه از عصر سوختهای فسیلی عبور کنیم. ولی آنچه ماشینهایمان را به پیش میراند، تغییری نخواهد کرد تا وقتی آنچه ایدههایمان را به پیش میبرد، تغییر کند. آدرین ماری براون، اخیراً نوشته است: «در کنشهای اقلیمی عنصری از داستانهای علمی-تخیلی وجود دارد. ما آرزوی آیندهای را داریم که هنوز تجربهاش نکردهایم. این نبرد، نبردی بر سر تخیل است». به همین دلیل است که اگر بخواهیم کاری برای اقلیم انجام دهیم، باید به داستانها توجه کنیم. باید قدرت مردمی و انگیزهبخشی آنها درک کنیم. ای بسا باید شنوندهها و منتقدان دقیقتری شویم و حواسمان باشد چه چیزهایی داریم دریافت میکنیم؟ چه کسی دارد آنها را به ما میگوید؟ چه چیزهایی را باور میکنیم و برای دیگران بازمیگوییم؟ چرا که داستانها میتوانند به ما قدرت ببخشند، یا قدرتمان را بگیرند.
the Guardian
Why we need new stories on climate | Rebecca Solnit
The long read: So much is happening, both wonderful and terrible – and it matters how we tell it. We can’t erase the bad news, but to ignore the good is the route to indifference or despair
❤4
کانون محیط زیست نوشیروانی
اگر داستان بهتری بگویی، بازی را عوض کردهای ربکا سولنیت، نویسنده و فعال محیطزیست، از شرایط جدید و داستانهای قدیمی جنبش اقلیمی میگوید. ⏳مدت زمان مطالعه ۷ دقیقه. ربکا سولنیت،گاردین— هر بحرانی، تا اندازهای بحران «قصهگویی» نیز هست. این مسئله دربارۀ بحران…
ادامه متن:
داستان بحران اقلیمی، برای تیزترین گوشها، اولینبار، بیش از سی سال پیش شروع شد. فکر میکردیم تغییرات بهآهستگی و در آیندۀ دور رخ خواهند داد. «دوران نوههای ما» تعبیر رایج بود. ماجرا برایمان پیچیده، نامرئی، چندوجهی، جهانی و دور از دسترس مینمود، داستانهایش هم چنین بودند. تبدیل چنین داستانی به دغدغهای عمومی و همهگیر میان مردم بسیار دشوار به نظر میرسید. اما بههر ترتیب، این پیروزی بزرگ امروز به دست آمده است.
مؤسسه تحقیقاتی پیو، بعد از تحقیقی در سال ۲۰۲۰ اعلام کرد که بیش از دو سوم مردم آمریکا خواهان توجه بیشتر دولت به مسائل اقلیمیاند. اما داستانهای قدیمی هنوز به ما میگویند اکثریت مردم توجهی به بحران اقلیمی ندارند. روایت راستهای افراطی که تغییرات اقلیمی را از بیخوبن انکار میکنند، حالا منسوخ و حاشیهای است، ولی ما به داستانهای بهتری نیاز داریم تا بتوانیم این تغییر شرایط عظیم را واضحتر درک کنیم. «سبزشویی» از خصوصیات وضع جدید است. شرکتها امروز میدانند که باید خودشان را دوستدار محیطزیست نشان دهند و همین باعث میشود تا فرقگذاشتن بین دوست و دشمن سختتر از گذشته شود. چرا که حالا در کنار فعالان جنبش اقلیمی، شرکتهای نفتی هم برای ساختن روایتهای خودشان به میدان آمدهاند.
آیا راهحلی وجود دارد؟ آیا تأمین انرژی برای همۀ انسانها بدون سوخت فسیلی ممکن است؟ فعالان اقلیمی در ابتدای هزارۀ جدید به سختی میتوانستند به این سوالات پاسخ مثبت دهند. بدبینیِ تنیدهشده در داستانِ راهحلها از اینجا آمده است، اما امروزه در جای دیگری ایستادهایم. آنچه بیستسال پیش ناممکن به نظر میرسد، امروز تصمیمی سیاسی است. ولی داستانهایمان برای نشاندادن این تغییر کافی نبودهاند. یکی از پرتکرارترین داستانهایی که میشنوم، ضربۀ مهلکی به ما میزند. این داستان میگوید «اگر نتوانیم همهچیز را بِبَریم، همهچیز را میبازیم». اگر نظم فعلی رو به تباهی میرود، کل سیستم فروخواهد پاشید، بدون آنکه جایگزینی وجود داشته باشد. اما هر مورخی میتواند به ما یاد دهد که چنین نیست. کافی است فقط پنجاهسال به عقب بازگردید، تا ببینید دنیا چنان جای عجیبوغریبی بوده است که امروز برایمان تصورش هم دشوار است. بریتانیا تا پایان دهۀ ۱۹۶۰، تقریباً کل انرژیاش را با زغالسنگ تأمین میکرد. آن روز اگر از خوشبینترین آیندهنگران هم میپرسیدید اگر سوزاندن زغالسنگ ممنوع شود، چه میشود؟ میگفت کل سیستم فروخواهد پاشید. اما امروزه چنین است، بدون آنکه فروپاشی رخ داده باشد. تغییر یکشبه اتفاق نمیافتد، و پیروزی در یکی از آن نبردهای حماسی هالیوودی رخ نمیدهد که در یک لحظه، نیروهای شر برای همیشه شکست بخورند و بعد از آن جشن بگیریم و خوشبخت شویم.
تغییر بیشتر شبیه یک مسابقۀ رالی طولانی است. آنکه جلوتر از همه است، ناگهان از دور خارج میشود، آنکه کسی انتظارش را ندارد، ناگهان پیش میافتد، قهرمانان تازه از راه میرسند و تصورات پیشین ما را به هم میریزند.
خیلیها میگویند دنیا رو به نابودی است؛ ولی بهندرت دانشمند تراز اولی را پیدا میکنید که چنین اعتقادی داشته باشد. حتی روزنامهنگاری مثل دیوید والاسولز که شهرتش را مدیون کتاب بسیار بدبینانهاش دربارۀ آیندۀ اقلیمی است، میگوید آینده همیشه چیزی در میانۀ طیفِ بهترین و بدترین سناریوهای ممکن است.
آنچه امروز عمیقاً به آن نیاز داریم، داستانهای جدیدی است دربارۀ اینکه واقعاً چه کسانی مسئول بحران اقلیماند؟ داستان قدیمی میگوید «همۀ ما مسئولیم»، اما واقعیت است که در سختگیرانهترین سیاستهای زیستمحیطی هم اکثر مردم لازم نیست تغییر زیادی بکنند، فقط اقلیتی از جمعیت باید تغییرات بزرگ را بپذیرند. طبق گزارش اکسفام، اثر تخریبی یک درصد ثروتمندترین آدمهای روی زمین، طی ۲۵سال گذشته، دو برابر اثر تخریبی ۵۰درصدِ کل جمعیت ساکن در قاعدۀ هرم توزیع درآمد بوده است. ما به داستانهای ظریفتری نیاز داریم تا بدانیم همهچیز در جتهای خصوصی و مصرف شخصی خلاصه نمیشود. کنشگر محیطزیستی، بیل مککابین، چند ماه پیش، در تحلیلی درخشان نشان داد اگر پولتان را در یکی از بانکهایی که عمدهترین سرمایهگذاریها را در زمینۀ سوختهای فسیلی انجام میدهند، سپردهگذاری کردهاید، احتمالاً حساب پسانداز دوران بازنشستگیتان چندین برابر خودتان در حال تخریب محیطزیست است. ما به داستانهای پیچیدهتری نیاز داریم تا بتوانیم کلاف درهم پیچیدۀ پول، قدرت و منفعت را از هم باز کنیم و از دغدغههای فردی فراتر رویم. مصرفکنندگان اخلاقی به نفع جنبش اقلیمیاند، اما آنچه تعیینکننده است، «شهروند دغدغهمندی» است که فریب داستانهای ساده را نمیخورند.
برگرفته از سایت انتشارات «ترجمان علوم انسانی»
کانون محیطزیست دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل. 🌱
داستان بحران اقلیمی، برای تیزترین گوشها، اولینبار، بیش از سی سال پیش شروع شد. فکر میکردیم تغییرات بهآهستگی و در آیندۀ دور رخ خواهند داد. «دوران نوههای ما» تعبیر رایج بود. ماجرا برایمان پیچیده، نامرئی، چندوجهی، جهانی و دور از دسترس مینمود، داستانهایش هم چنین بودند. تبدیل چنین داستانی به دغدغهای عمومی و همهگیر میان مردم بسیار دشوار به نظر میرسید. اما بههر ترتیب، این پیروزی بزرگ امروز به دست آمده است.
مؤسسه تحقیقاتی پیو، بعد از تحقیقی در سال ۲۰۲۰ اعلام کرد که بیش از دو سوم مردم آمریکا خواهان توجه بیشتر دولت به مسائل اقلیمیاند. اما داستانهای قدیمی هنوز به ما میگویند اکثریت مردم توجهی به بحران اقلیمی ندارند. روایت راستهای افراطی که تغییرات اقلیمی را از بیخوبن انکار میکنند، حالا منسوخ و حاشیهای است، ولی ما به داستانهای بهتری نیاز داریم تا بتوانیم این تغییر شرایط عظیم را واضحتر درک کنیم. «سبزشویی» از خصوصیات وضع جدید است. شرکتها امروز میدانند که باید خودشان را دوستدار محیطزیست نشان دهند و همین باعث میشود تا فرقگذاشتن بین دوست و دشمن سختتر از گذشته شود. چرا که حالا در کنار فعالان جنبش اقلیمی، شرکتهای نفتی هم برای ساختن روایتهای خودشان به میدان آمدهاند.
آیا راهحلی وجود دارد؟ آیا تأمین انرژی برای همۀ انسانها بدون سوخت فسیلی ممکن است؟ فعالان اقلیمی در ابتدای هزارۀ جدید به سختی میتوانستند به این سوالات پاسخ مثبت دهند. بدبینیِ تنیدهشده در داستانِ راهحلها از اینجا آمده است، اما امروزه در جای دیگری ایستادهایم. آنچه بیستسال پیش ناممکن به نظر میرسد، امروز تصمیمی سیاسی است. ولی داستانهایمان برای نشاندادن این تغییر کافی نبودهاند. یکی از پرتکرارترین داستانهایی که میشنوم، ضربۀ مهلکی به ما میزند. این داستان میگوید «اگر نتوانیم همهچیز را بِبَریم، همهچیز را میبازیم». اگر نظم فعلی رو به تباهی میرود، کل سیستم فروخواهد پاشید، بدون آنکه جایگزینی وجود داشته باشد. اما هر مورخی میتواند به ما یاد دهد که چنین نیست. کافی است فقط پنجاهسال به عقب بازگردید، تا ببینید دنیا چنان جای عجیبوغریبی بوده است که امروز برایمان تصورش هم دشوار است. بریتانیا تا پایان دهۀ ۱۹۶۰، تقریباً کل انرژیاش را با زغالسنگ تأمین میکرد. آن روز اگر از خوشبینترین آیندهنگران هم میپرسیدید اگر سوزاندن زغالسنگ ممنوع شود، چه میشود؟ میگفت کل سیستم فروخواهد پاشید. اما امروزه چنین است، بدون آنکه فروپاشی رخ داده باشد. تغییر یکشبه اتفاق نمیافتد، و پیروزی در یکی از آن نبردهای حماسی هالیوودی رخ نمیدهد که در یک لحظه، نیروهای شر برای همیشه شکست بخورند و بعد از آن جشن بگیریم و خوشبخت شویم.
تغییر بیشتر شبیه یک مسابقۀ رالی طولانی است. آنکه جلوتر از همه است، ناگهان از دور خارج میشود، آنکه کسی انتظارش را ندارد، ناگهان پیش میافتد، قهرمانان تازه از راه میرسند و تصورات پیشین ما را به هم میریزند.
خیلیها میگویند دنیا رو به نابودی است؛ ولی بهندرت دانشمند تراز اولی را پیدا میکنید که چنین اعتقادی داشته باشد. حتی روزنامهنگاری مثل دیوید والاسولز که شهرتش را مدیون کتاب بسیار بدبینانهاش دربارۀ آیندۀ اقلیمی است، میگوید آینده همیشه چیزی در میانۀ طیفِ بهترین و بدترین سناریوهای ممکن است.
آنچه امروز عمیقاً به آن نیاز داریم، داستانهای جدیدی است دربارۀ اینکه واقعاً چه کسانی مسئول بحران اقلیماند؟ داستان قدیمی میگوید «همۀ ما مسئولیم»، اما واقعیت است که در سختگیرانهترین سیاستهای زیستمحیطی هم اکثر مردم لازم نیست تغییر زیادی بکنند، فقط اقلیتی از جمعیت باید تغییرات بزرگ را بپذیرند. طبق گزارش اکسفام، اثر تخریبی یک درصد ثروتمندترین آدمهای روی زمین، طی ۲۵سال گذشته، دو برابر اثر تخریبی ۵۰درصدِ کل جمعیت ساکن در قاعدۀ هرم توزیع درآمد بوده است. ما به داستانهای ظریفتری نیاز داریم تا بدانیم همهچیز در جتهای خصوصی و مصرف شخصی خلاصه نمیشود. کنشگر محیطزیستی، بیل مککابین، چند ماه پیش، در تحلیلی درخشان نشان داد اگر پولتان را در یکی از بانکهایی که عمدهترین سرمایهگذاریها را در زمینۀ سوختهای فسیلی انجام میدهند، سپردهگذاری کردهاید، احتمالاً حساب پسانداز دوران بازنشستگیتان چندین برابر خودتان در حال تخریب محیطزیست است. ما به داستانهای پیچیدهتری نیاز داریم تا بتوانیم کلاف درهم پیچیدۀ پول، قدرت و منفعت را از هم باز کنیم و از دغدغههای فردی فراتر رویم. مصرفکنندگان اخلاقی به نفع جنبش اقلیمیاند، اما آنچه تعیینکننده است، «شهروند دغدغهمندی» است که فریب داستانهای ساده را نمیخورند.
برگرفته از سایت انتشارات «ترجمان علوم انسانی»
کانون محیطزیست دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل. 🌱
❤6
کانون محیط زیست نوشیروانی
Photo
امروز پنجشنبه ۱۳ بهمن ۱۴۰۱ ( ۲ فوریه ۲۰۲۳) نشستی در محل اجلاس هتل رامسر به مناسبت روز جهانی تالابها (تاریخ امضا کنوانسیون جهانی رامسر در مورد تالاب ها) با حضور آقای دکتر «عطاالله کاویان» مدیر کل محترم سازمان حفاظت محیط زیست استان مازندران و مسئولین شهرستان رامسر و فعالین سمن های محیط زیستی شهرستان برگزار گردید. آقای دکتر کاویان در این جلسه با تاکید بر اهمیت اکولوژیک تالابها در حفظ زیست بوم، از تلاش های سازمان حفاظت محیط زیست استان در جهت تحدید و شناسنامهدار نمودن نزدیک به ۹۰۰ تالاب در جای جای استان و ثبت ۲۱ تالاب فاقد استانداردهای لازم جهت ثبت در کنوانسیون، با عنوان « تالابهای ذیل کنوانسیون رامسر»، جهت حفظ و احیا آنها گفت. ایشان، مالکیت تالاب ها در ید ادارات جهاد کشاورزی یا آب منطقه ای و همچنین توسعه بیرویه ساخت و ساز در مجاورت تالاب ها بخصوص در شهرستان بابل و گونه های مهاجم را از تهدیدات اصلی جهت حفظ و احیا تالاب ها برشمردند. به گفته این استاد دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، مهمترین عامل ازدیاد گونه های مهاجم من جمله سنبل آبی در تالاب های استان، تغذیهگرایی (eutrophication) در نتیجه تخلیه فاضلاب شهری تصفیه نشده به تالاب هاست که زنگ خطر برای تالاب ها و زیست بوم منطقه را به صدا در آورده است. مدیر کل سازمان محیط زیست استان مازندران از طرح موفقیت آمیز سازمان برای واردات جفت برای تک درنای سیبری «امید» از مرکز cbcc حفاظت از درناها در کشور بلژیک، جهت حفظ کریدور پروازی مهم درنا از سیبری در شمال به عرض های میانی در کشورمان خبر داد و انجام این طرح پرریسک را ناشی از رسیدن به مرحله آخر حفاظت از محیط زیست یعنی احیای آن دانست. ایشان در ادامه تاکید نمودند اولین و مهمترین چالش محیط زیستی در استان مسئله ی مدیریت پسماند است و طرح ناحیهبندی استان به هفت zone با توجه به تغییرات جمعیتی و صنعت توریسم نیاز به بازنگری جدی دارد. دکتر کاویان لزوم احداث تصفیه خانه های فاضلاب برای واحدهای صنعتی و خدماتی و اجرایی در غرب استان را از خطوط قرمز سازمان دانستند و خاطرنشان نمودند : « مگر میشود سود حاصل از توریست را بگیرند و آسیبش را برای مردم منطقه بگذارند و بروند». ایشان با اشاره به اصل پنجاهم* قانون اساسی حفاظت از محیط زیست و همکاری با سازمان را وظیفه تمام ارگان ها و نهادها دانسته و بر نقش نظارتی سازمان تاکید نمودند. مدیرکل سازمان حفاظت محیط زیست استان مازندران در پاسخ به سوال دبیر کانون محیط زیست دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل در خصوص زمینه های همکاری نهادهای دانشجویی مرتبط، با سازمان، با اشاره بر لزوم تاسیس خانه های محیط زیست در سطح دانشگاه های استان و علی الخصوص دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، این نهادها را بهترین مکان برای تبادل اطلاعات، افکار، مسائل و مشکلات محیط زیستی دانسته و حمایت کامل خود از تاسیس این نهاد در دانشگاه را اعلام نمودند.
* اصل پنجاهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: «در جمهوری اسلامی، حفاظت محیط زیست که نسل امروز و نسلهای بعد باید در آن حیات اجتماعی رو به رشدی داشته باشند، وظیفه عمومی تلقی میشود. از این رو فعالیتهای اقتصادی و غیر آن که با آلودگی محیط زیست یا تخریب غیر قابل جبران آن ملازمه پیدا کند، ممنوع است.»
کانون محیط زیست دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل.
* اصل پنجاهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: «در جمهوری اسلامی، حفاظت محیط زیست که نسل امروز و نسلهای بعد باید در آن حیات اجتماعی رو به رشدی داشته باشند، وظیفه عمومی تلقی میشود. از این رو فعالیتهای اقتصادی و غیر آن که با آلودگی محیط زیست یا تخریب غیر قابل جبران آن ملازمه پیدا کند، ممنوع است.»
کانون محیط زیست دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل.
❤4
🟢گزارش تصویری از غرفه 《کانون محیط زیست》در روز معارفه و عضو گیری کانون های فرهنگی
🌱 @nit_environment 🌱
🌱 @nit_environment 🌱
❤9
#ته_سیگار
آلاینده کوچک جثه ولی پرتعداد و دردسرساز
دوستان سیگاری عزیز
لطفا ته (فیلتر) سیگار خود را در طبیعت رها نکنید.
بیشترین تعداد زباله جمع آوری شده در سواحل جهان به #ته_سیگار تعلق دارد.
طی ٣٢ سال گذشته شصت میلیون ته سیگار توسط گروه حفاظت از#اقیانوس از سواحل جمع آوری شده است.
سالانه نزدیک به ۶ تریلیون #سیگار فیلتردار در جهان تولید می شود. تجزیه فیلترهای دارای #پلاستیک این سیگارها در طبیعت به حداقل ده سال زمان نیاز دارد.
تخمین زده می شود که دو سوم ته سیگارها در طبیعت به طور غیرمسئولانه ای رها می شوند.
سموم موجود در فیلترهای سیگار رها شده در #طبیعت و سواحل موجب آلودگی زیست بوم و چرخه غذایی می شوند.
متخصصین به دنیال راهکارهایی مختلف برای تغییر جنس فیلترها هستند اما راهکارهای مدیریتی مختلفی نیز برای جلوگیری از افزایش این #آلاینده در طبیعت پیشنهاد شده اند.
از جمله راهکارهای مدیریتی پیشنهاد شده در آمریکا می توان به ممنوعیت کامل فروش سیگارهای فیلتردار، پرداختن کمک هزینه تشویقی برای بازگرداندن ته سیگارها (چیزی شبیه گرویی برای #فیلتر سیگار)، و افزایش شصت درصدی قیمت سیگار برای تأمین هزینه جمع آوری ته سیگارها در طبیعت اشاره کرد.
منبع اطلاعات: ان بی سی
افراد سیگاری می توانند با اندک زحمت اضافی، ته سیگار خود را در ظرف#زباله (ترجیحا جدا از زباله های دیگر) بیاندازند تا از آلودگی طبیعت و چرخه غذا و ضرر جانی به دیگر انسان ها جلوگیری کنند.
گاهی اوقات دانستن بیشتر برای تغییر رفتار کافی است. پس این اطلاعات را برای #افراد_سیگاری که می شناسید بفرستید و از آنان بخواهید که اگر نمی توانند به خاطر سلامتی خودشان سیگار را کنار بگذارند، به خاطر #سلامتیدیگران از پرتاب ته سیگار خود در طبیعت پرهیز نمایند.
تحقیقات اخیر نشان میدهد سموم هر ته سیگار که در طبیعت رها می شود به محض خیس شدن به شعاع 5 متر باعث از بین رفتن منابع خاک می شود.
#بی_زباله
#بی_پلاستیک
#از_خودمان_شروع_کنیم 🚯🚭
🌱 @nit_environment 🌱
آلاینده کوچک جثه ولی پرتعداد و دردسرساز
دوستان سیگاری عزیز
لطفا ته (فیلتر) سیگار خود را در طبیعت رها نکنید.
بیشترین تعداد زباله جمع آوری شده در سواحل جهان به #ته_سیگار تعلق دارد.
طی ٣٢ سال گذشته شصت میلیون ته سیگار توسط گروه حفاظت از#اقیانوس از سواحل جمع آوری شده است.
سالانه نزدیک به ۶ تریلیون #سیگار فیلتردار در جهان تولید می شود. تجزیه فیلترهای دارای #پلاستیک این سیگارها در طبیعت به حداقل ده سال زمان نیاز دارد.
تخمین زده می شود که دو سوم ته سیگارها در طبیعت به طور غیرمسئولانه ای رها می شوند.
سموم موجود در فیلترهای سیگار رها شده در #طبیعت و سواحل موجب آلودگی زیست بوم و چرخه غذایی می شوند.
متخصصین به دنیال راهکارهایی مختلف برای تغییر جنس فیلترها هستند اما راهکارهای مدیریتی مختلفی نیز برای جلوگیری از افزایش این #آلاینده در طبیعت پیشنهاد شده اند.
از جمله راهکارهای مدیریتی پیشنهاد شده در آمریکا می توان به ممنوعیت کامل فروش سیگارهای فیلتردار، پرداختن کمک هزینه تشویقی برای بازگرداندن ته سیگارها (چیزی شبیه گرویی برای #فیلتر سیگار)، و افزایش شصت درصدی قیمت سیگار برای تأمین هزینه جمع آوری ته سیگارها در طبیعت اشاره کرد.
منبع اطلاعات: ان بی سی
افراد سیگاری می توانند با اندک زحمت اضافی، ته سیگار خود را در ظرف#زباله (ترجیحا جدا از زباله های دیگر) بیاندازند تا از آلودگی طبیعت و چرخه غذا و ضرر جانی به دیگر انسان ها جلوگیری کنند.
گاهی اوقات دانستن بیشتر برای تغییر رفتار کافی است. پس این اطلاعات را برای #افراد_سیگاری که می شناسید بفرستید و از آنان بخواهید که اگر نمی توانند به خاطر سلامتی خودشان سیگار را کنار بگذارند، به خاطر #سلامتیدیگران از پرتاب ته سیگار خود در طبیعت پرهیز نمایند.
تحقیقات اخیر نشان میدهد سموم هر ته سیگار که در طبیعت رها می شود به محض خیس شدن به شعاع 5 متر باعث از بین رفتن منابع خاک می شود.
#بی_زباله
#بی_پلاستیک
#از_خودمان_شروع_کنیم 🚯🚭
🌱 @nit_environment 🌱
❤15
طرح جمع آوری و پاکسازی فیلتر سیگار در ورودی اصلی دانشگاه توسط کانون محیط زیست و کانون پیشگیری از آسیبهای اجتماعی به انجام رسید.
تجزیه فیلترهای دارای پلاستیک این سیگارها در طبیعت به حداقل ده سال زمان نیاز دارد.
تخمین زده میشود که دو سوم ته سیگارها در طبیعت به طور غیرمسئولانهای رها میشوند.
🌱 @nit_environment 🌱
تجزیه فیلترهای دارای پلاستیک این سیگارها در طبیعت به حداقل ده سال زمان نیاز دارد.
تخمین زده میشود که دو سوم ته سیگارها در طبیعت به طور غیرمسئولانهای رها میشوند.
🌱 @nit_environment 🌱
❤36
متاسفانه روند نابودی طبیعت به دلیل اینکه شامل مرور زمان میشود در ابتدا غیر ممکن به نظر میرسد.
روزی غیر قابل باور بود که پهنهی دریاچه ارومیه به عنوان بزرگترین دریاچه داخلی ایران، اینگونه خشک و بی آب شود...
اکنون پس از ده سال روند کاهشی سطح تراز آب دریای خزر شرایط این دریا به حالت هشدار در آمده است و بی شک عدم مدیریت صحیح دلیل اصلی این موضوع است.
در طی سه سال گذشته فقط هشت صد هزار نفر به مازندران مهاجرت کرده اند... افزایش جمعیت و عدم مدیریت صحیح در کنار تخلفات گسترده در حفر چاهای عمیق جهت استخر های سرد و گرم ویلاهای عجیب و غریب یکی از مهمترین عوامل عقب رفت آب دریاست. همچنین پدیده شوم تغییرات اقلیمی که آن هم حاصل عملکرد اشتباه انسانهای ساکن بر زمین است الگوهای آب و هوایی را تغییر داده و همین موضوع سبب شده است که اهمیت عملکرد ما دوچندان مهم و حیاتی شود.
باید باور کنیم که تغییرات گسترده ای در انتظار طبیعت زمین است و بی شک، مناطق و کشورهایی که نتوانند منطبق با شرایط پیش روند و بحرانها را مدیریت کنند شرایط دهشتناکی در انتظارشان است این قانون طبیعت است.
🌱 @nit_environment 🌱
روزی غیر قابل باور بود که پهنهی دریاچه ارومیه به عنوان بزرگترین دریاچه داخلی ایران، اینگونه خشک و بی آب شود...
اکنون پس از ده سال روند کاهشی سطح تراز آب دریای خزر شرایط این دریا به حالت هشدار در آمده است و بی شک عدم مدیریت صحیح دلیل اصلی این موضوع است.
در طی سه سال گذشته فقط هشت صد هزار نفر به مازندران مهاجرت کرده اند... افزایش جمعیت و عدم مدیریت صحیح در کنار تخلفات گسترده در حفر چاهای عمیق جهت استخر های سرد و گرم ویلاهای عجیب و غریب یکی از مهمترین عوامل عقب رفت آب دریاست. همچنین پدیده شوم تغییرات اقلیمی که آن هم حاصل عملکرد اشتباه انسانهای ساکن بر زمین است الگوهای آب و هوایی را تغییر داده و همین موضوع سبب شده است که اهمیت عملکرد ما دوچندان مهم و حیاتی شود.
باید باور کنیم که تغییرات گسترده ای در انتظار طبیعت زمین است و بی شک، مناطق و کشورهایی که نتوانند منطبق با شرایط پیش روند و بحرانها را مدیریت کنند شرایط دهشتناکی در انتظارشان است این قانون طبیعت است.
🌱 @nit_environment 🌱
❤10
📷🔺نیما ساریخانی، عکاس آماتور ایرانی-بریتانیایی برنده عکس سال حیات وحش شد
🔻تصویری خیره کننده از یک خرس قطبی کم سن و سال که روی کوه یخ به خواب رفته ، توسط نیما ساریخانی عکاس آماتور ایرانی-بریتانیایی ، برنده جایزه بهترین عکس سال حیات وحش شده است.
🔻نیما ساریخانی این تصویر را پس از سه روز جستجوی خرسهای قطبی در میان مه غلیظ در مجمع الجزایر سوالبارد در شمالی ترین نقطه نروژ که در اقیانوس منجمد شمالی است، گرفته است.
🌱 @nit_environment 🌱
🔻تصویری خیره کننده از یک خرس قطبی کم سن و سال که روی کوه یخ به خواب رفته ، توسط نیما ساریخانی عکاس آماتور ایرانی-بریتانیایی ، برنده جایزه بهترین عکس سال حیات وحش شده است.
🔻نیما ساریخانی این تصویر را پس از سه روز جستجوی خرسهای قطبی در میان مه غلیظ در مجمع الجزایر سوالبارد در شمالی ترین نقطه نروژ که در اقیانوس منجمد شمالی است، گرفته است.
🌱 @nit_environment 🌱
❤7
حمایت از محیط زیست ، حمایت از زندگیست.💚
از همه دغدغهمندان و علاقهمندان به محیط زیست دانشگاه نوشیروانی دعوت میکنیم تا در گروه " دوست داران محیط زیست " عضو شوند و ما را در رسیدن به اهداف کانون محیط زیست یاری کنند.
به امید فردایی سبز-کانون محیط زیست
لینک گروه : https://news.1rj.ru/str/environment_nit
از همه دغدغهمندان و علاقهمندان به محیط زیست دانشگاه نوشیروانی دعوت میکنیم تا در گروه " دوست داران محیط زیست " عضو شوند و ما را در رسیدن به اهداف کانون محیط زیست یاری کنند.
به امید فردایی سبز-کانون محیط زیست
لینک گروه : https://news.1rj.ru/str/environment_nit
❤6