اگر خواستید prompt engineering یاد بگیرید؛ گوگل یک pdf برای این موضوع داره که توسط مهندس‌های خودش نوشته شده.

الکی پول و عمر و .... خودتون رو صرف این دوره‌های شر و ور نکنید!

طرف ۵۰ خط پرامپت نوشته (یکی از بچه‌ها از دوره‌ای که خریده بود بهم داد)؛ میگم می‌دونی چقدر پول توکن بابت این پرامپت ساده داری میدی ؟

براش توی ۲ خط بازنویسی کردم کل پرامپت رو ...

مثلاً یکی از نکاتش که ۲۰ خط رو کم کرد؛ رفرنس دادن بهش بود.
بجای اینکه بگم ی سیستم می‌خوام با این فیچرها و ....
گفتم برای دسته بندی؛ مشابه reddit عمل کن و چون مدل‌های گوگل روی دیتاست‌هایی مثل reddit هم آموزش دیده با همین نیم خط پرامپت کل سیستم تگ زدن و دسته‌بندی رو فهمید.

یک اتفاق جالب امروز برام افتاد؛
یک هم تیمی جدید داریم سطح بالایی هم داره، امروز برای اولین بار به repo های من دسترسی گرفت.

من دوتا پروژه بکند دارم؛ یکیش Python هست، اون یکی Rust رفته بود پروژه Python رو خونده بود اومد گفت چرا هر کدوم رو یک فایل نمی‌کنی؟ فکر می‌کرد مخالف این مدل کد زدنم.

وسط کاری بودم؛ گفتم می‌شه پروژه Rust رو هم بخونی بعدش صحبت کنیم ؟
رفت و وقتی برگشتیم توی جلسه اولین جمله‌اش این بود:

کدوم پروژه رو خودت نزدی ؟ Rust یا Python

با خنده گفتم چرا ؟
می‌گه، توی Rust کوچکترین Enum, Struct زو هم جدا کردی.
راست هم می‌گه Struct رو مثل کلاس فرض کنید توی پایتون اگر trait و impl (اینم مثل متد فرض کنید) نداشته باشه می‌شه مثل dataclass توی پایتون من Struct دارم که فقط دوتا فیلد داره (دوتا استرینگ) ولی توی یک فایل جدا هست

بعد توی پایتون همه چی بغل همه تا وقتی به اندازه کافی بزرگ بشه و بعد refactor بخوره!

گفت چرا اینطوریه ؟ جوابم :

زبان Rust اول و آخر باید خروجی کامپایل بشه؛ یکبار هزینه کامپایل شدن و قدم‌های میانی رو باید بدم برام فرقی نداره، فایل ۵ خطی یا ۳۰۰ خطی ولی سعی می‌کنم فقط برای برنامه‌نویس‌های دیگه راحت باشه توسعه‌اش

توی Python زیاد شدن فایلا هزینه داره؛ خیلی هم benefit خاصی بهم نمی‌ده، خوندن کدهای پایتون وقتی کنار هم هستن از نظر همه برنامه‌نویس‌های تازه‌کار راحت‌تره پس سعی می‌کنم همینجوری نگهش دارم ولی وقتی یک کلاس یا منطق یا ... بزرگ می‌شه اون موقع refactor می‌کنم.

تهش که متوجه شد؛ برام فرقی نمی‌کنه توی کدوم فرمت کد بزنم، گفت پس میرم دقیقتر بخونم!
نمی‌دونم چرا ولی اولش حس کردم با گارد داره میاد، وقتی توضیح دادم گاردش افتاد.

امروز خیلی روز عجیبی بود؛ نمی‌دونم بیماری بود یا کم خوابی یا فشار کاری و مشکلات اخیر باعثش بود.

الان که دارم اینو می‌نویسم، روز ۴ شنبه رو بطور کامل دراز کشیده بودم و به سقف نگاه می‌کردم یا اینکه خواب بودم!

خیلی کم هم برای رفع نیازها مجبور شدم بلند بشم!
ولی جز استراحت، هیچکار مفیدی نکردم.
بسیار خوابیدم و به سقف خیره شدم!

اما حس عجیبی دارم

چندبار نوشتم ولی اصلاً قابل بیان نیست؛ تنها چیزی که می‌تونم بگم اینه که مغزم سفید بود اکثر روز بدون حتی ۱ موضوع برای فکر کردن.

آهنگ نفس رو قرار بود داریوش بخونه؛
مشکلات سیاسی و اعتیاد باعث زندانی شدنش شد.

و آهنگ به گوگوش رسید!

قهوه لمیز

مزه‌اش انقدر گنده، که فکر کنم پشکل توش می‌ریزن ؟

خیلی دوس داشتم اونجا داد بزنم چطوری اینو می‌خورید دیوسا ولی تعداد آدما خیلی زیاد بود، زورم به همشون نمی‌رسید!

همونجا ریختم تو سطل آشغال و زدم بیرون!

من حتی توی پمپ بنزین بین راهی هم قهوه خوردم؛ لمیز خیلی کثافت بود.

شب بخیر

دیروز عصر برای راه‌اندازی دوتا H100NVL روی یکی از سرورها رفتم.

امروز صبح، جایی بودم که تحویل شمش طلای ۱ کیلوگرمی دیدم.

خواستم بگم پول اینطوری ساخته میشه؛

شمش طلای ۲۴ عیار، ۱ کیلوگرمی حدوداً ۱۰.۵ میلیارد تومان.
سرور با دوتا H100NVL حدوداً ۱۳ میلیارد تومان.


خیلی عجیبه که الان قدرت پردازش یک کشور سرمایه بزرگتری نسبت به میزان طلا خزانه‌داری اش هست.

بچه‌ مدرسه‌ای بودم؛ پولامو جمع می‌کردم که یک بازی بخرم، اواسط سال بود (دقیقاً یادم هست کلاس چهارم ابتدایی بودم)

معلم عمل جراحی داشت و ۱-۲ ماه نمی‌تونست بیاد مدرسه؛ یک معلم جایگزین برامون اومد (کفتار قابل تحمل‌تر بود)

عرزشی و الاغ و احمق بود

به درس میهن دوستی که رسیدیم و تموم شد شروع کرد از فردوسی بد گفتن.
وقتی رسیدم خونه؛ اولین کاری که کردم پولامو برداشتم و التماس پدر که بریم من شاهنامه بخرم.

مشکلش با شاهنامه این بود که
The Book of Kings
هست.

به هفته نکشید؛ فهمیدم اکثر کلاس شاهنامه خریدند و می‌خونند!
(یک بخش اشعار بود، یک بخش داستانی که روان نوشته شده بود ما داستان بیشتر می‌خوندیم)


می‌خوام بگم به گوه خوری این خوار... ها اهمیت ندید؛ حکیم فردوسی و شاه‌نامه برای همه‌ی ایرانیان مقدس هستند؛ با این چیزا فقط مقدس‌تر می‌شه.

عجب

اینم که پروژه بود
ولی سوخت