به عنوان کسی که معمولا مشغول تربیت نیروی تازه‌کاره، بهتون می‌گم: وقتی کسی یه چیزی رو نمی‌فهمه و الکی می‌گه آهان، خیلی تابلوئه.

اونی که کارش توضیح دادنه، می‌دونه چیا واضحه و چیا نیست. چیا معمولا جای سوال و سردرگمی داره، چیا نه.

حالا طرف چه معلم باشه، چه فروشنده لباس، چه کارمندی که کارش راه انداختن استخدامیاست. کسی که داره مدام یه چیزی رو توضیح می‌ده، نفهمیدنِ مخاطب رو می‌فهمه. هیچ «آهان» قانع‌کننده‌ای هم در جهان نیست که به شک بندازتش.

این‌که یه چیزی رو نفهمیم و الکی بگیم آهان، باعث نمی‌شه طرف فکر کنه این آدم چه باهوش و فهمیده بود، هیچ سوالی نداشت. اتفاقا ارج و قربمونو جلوی اون آدمِ ارائه‌دهنده میاره پایین. چون طرف می‌بینه و می‌فهمه که مخاطبش به فهمیدنِ موضوع اهمیت نمی‌ده.

پس از آهان‌های الکی بپرهیزیم.