ایران دهمین کشور منتشر کننده مستندات علمی در زمینه ی کوید19 می باشد.

یک جستجوی ساده در دادگان اسکپوس نشان می دهد که بعد از کشورهای چین (1557)، آمریکا (1323)، ایتالیا (661)، انگلستان (601)، هند (304)، فرانسه (272)، کانادا (224)، آلمان (221) و استرالیا (200)، ایران با نشر 183 مقاله، در جایگاه دهم از نظر نشر مستندات مرتبط با کوید 19 می باشد. البته این آمار هر لحظه ممکن است با اضافه شدن مقالات به دادگان اسکپوس تغییر کند.

سه مجله که این مستندات (68 مقاله اصلی، 68 نامه به سردبیر، 25 مقاله مروری و ....) را بیش از همه منتشر کرده اند، شامل Journal Of Military Medicine با 21 مقاله، Iranian Journal Of Public Health با 16 مقاله و Archives Of Iranian Medicine با 11 مقاله می باشند.

46 مقاله از دانشگاه علوم پزشکی تهران، 38 مقاله از شهید بهشتی، 24 مقاله از شیراز، 21 مقاله از علوم پزشکی ایران و 18 مقاله از بقیه الله (عج) می باشد.

تنها مطالعه اپیدمیولوژِیک که من در بین این مطالعات دیدم مربوط به دانشگاه بقیه الله (عج) بود: از بین 12870 مراجعه به بیمارستان بقیه الله بین 19 فوریه تا 15 آوریل، 2968 مورد کوید 19 بستری شده بوده اند که اکثرا بین سن 50 تا 60 سال بوده اند. 239 مرگ رخ داده است که CFR برابر با 1.85% و 8.06% به ترتیب بین همه بیماران و بین فقط بیماران بستری محاسبه شده است. مقدار 10.89% هم بیماری زمینه ای شامل دیابت، بیماری تنفسی مزمن، فشار خون، بیماری قلبی و ... داشته اند. مرد با سن بالا و بیماری زمینه ای شانس بیشتری برای مرگ داشته است.

من لینک چند مطالعه مهم را اینجا می گذارم:

COVID-19 in cardiac arrest and infection risk to rescuers: A systematic review

Public health messaging and harm reduction in the time of COVID-19

Efficacy of Mass Quarantine as Leverage of Health System Governance During COVID-19 Outbreak: A Mini Policy Review

COVID-19 and Iranian Medical Students; A Survey on Their Related-Knowledge, Preventive Behaviors and Risk Perception

Co-infection of Coronavirus Disease 2019 and Influenza A: A Report from Iran

Fever and cough are two important factors in identifying patients with the Covid-19: A meta-analysis

Obstetrics and neonatal outcomes in pregnant women with covid-19: A systematic review

Ramadan coincides with the Covid-19 pandemic: What should be done?

Smell dysfunction: a biomarker for COVID-19

COVID-19 affects Healthy Pediatricians more than Pediatric Patients

What we can learn from COVID-19 outbreak in Iran about the importance of alcohol use education

Economic sanctions and Iran's capacity to respond to COVID-19

Is reporting many cases of COVID-19 in Iran due to strength or weakness of iran’s health system?

Does recombinant human erythropoietin administration in critically ill COVID-19 patients have miraculous therapeutic effects?

Cross-country comparison of case fatality rates of Covid-19/SARS-CoV-2

A fourteen-day experience with coronavirus disease 2019 (COVID-19) induced acute respiratory distress syndrome (ARDS): An Iranian treatment protocol

استفاده از هیدروکسی کلروکین در کاهش قابل توجه اینتوبیشن یا مرگ و یا افزایش آنها در بیماران کوید ۱۹ نقشی نداشته است.
این یافته یک مطالعه ی مشاهده ای است که در نیوانگلند به چاپ رسیده است و البته هنوز باید در این زمینه مطالعات بیشتر از جمله کارآزمایی بالینی انجام شود.

۱۴۴۶ بیمار در این مطالعه در نظر گرفته شده اند. از این تعداد، ۷۰ نفر در ۲۴ ساعت اول بروز علائم اینتوبه، فوت و یا مرخص شده اند و از مطالعه کنار گذاشته شده اند. از ۱۳۷۶ بیمار باقی مانده، در طول یک دوره پیگیری با میانه ی ۲۲/۵ روز، ۸۱۱ بیمار هیدروکسی کلروکین دریافت کرده اند. (۶۰۰ میلی گرم دو بار در روز اول و سپس ۴۰۰ میلی گرم روزانه برای یک دوره با میانه ۵ روز)
بیماران دریافت کنندت هیدروکسی کلروکین بدحال تر از بیمارانی بوده اند که این دارو را دریافت نکرده اند.
در نهایت ۱۸۰ بیمار اینتوبه شده که از انها ۶۶ نفر فوت شده اند. ۱۶۶ بیمار نیز بدون اینتوبیشن فوت شده اند.
در این مطالعه مشخص شده است که بین استفاده از هیدروکسی کلروکین و اینتوبیشن یا مرگ، ارتباطی وجود نداشته است.

مقاله فاویپیراویر با عنوان “Experimental Treatment with Favipiravir for COVID-19: An Open-Label Control Study,” که قبلا رترکت شده بود، دوباره آنلاین شده است (بدون هیچ توضیحی )

آبا انتقال ویروس کوید19 از طریق تماس جنسی امکان پذیر است؟

در یک مطالعه کوچک که در JAMA Network Open منتشر شده، نمونه semen از 38 مرد برای ویروس کوید 19 بررسی شده است. ویروس در نمونه ی semen از 6 نفر از شرکت کنندگان در مطالعه مثبت شده است اما هنوز مشخص نیست که آیا ویروس می تواند از طریق تماس جنسی منتقل شود یا خیر.

داروی Anakinra منجر به افزایش بقای بیماران کوید19 و بهبود وضعیت تنفسی آنها می شود:

در یک مطالعه همگروهی گذشته نگر کوچک، در ایتالیا، تاثیر داروی anakinra که یک recombinant interleukin-1 receptor antagonist می باشد در درمان کوید19 بررسی شده است. 29 نفر این دارو را دریافت کرده اند و در مقابل 16 نفر نیز فقط درمان استاندارد کوید19 را دریافت کرده اند .
21 نفر (72%) از 29 نفر گروه مداخله، در 21 روز، سطح CRP کاهش یافته داشته اند. بیماران به شکل قابل توجهی بهبود وضعیت تنفسی داشته اند. 5 بیمار تحت تهویه مکانیکی قرار گرفته اند و سه نفر نیز فوت شده اند.
8 نفر (50%) از 16 بیمار کنترل، بهبود وضعیت تنفسی در 21 روز داشته اند. یک نفر تحت تهویه مکانیکی قرار گرفته و هفت نفر فوت شده اند.
بقا در 21 روز در گروه مداخله و درمان به ترتیب 90 درصد و 56% بوده است و اختلاف معنا دار بوده است.

مقالات شماره تکمیلی مجله ی بهداشت ایران در مورد کوید19

پیام از سوی ادیتور مجله: با توجه به وضعیت اضطراری حال حاضر جامعه در خصوص ویروس کرونا ، و با در نظر گرفتن رسالت رسانه ای، مجله بهداشت ایران Iran J Public Health تصمیم گرفت که ویژه نامه ای در این خصوص منتشر نماید. در حدود 160 مقاله باانواع مختلف از کشورهای مختف دنیا به دفتر مجله واصل شد که متاسفانه بخش عظیمی از آنها کپی برخی اطلاعات بدیهی از اینترنت و یا گزارش پرووالانس بیماری در یکی از کشورها بود. بدیهی است با درنظر گرفتن تغییر لحظه ای آمار پرووالانس نمیتوانستیم این گونه مقالات را بپذیریم. فلذا تعداد 30 عدد مقاله با توجه برخی فاکتورها در این ویژه نامه چاپ شد و تقدیم علاقه مندان گردید. البته در حال حاضر بطور متوسط روزانه 7 مقاله به دفتر مجله ارسال میشود که تعداد اندکی از آنها که برای بهبود سلامت جامعه مفید باشد در شماره عادی ماهانه چاپ خواهد شد.

رتبه بندی دانشاهها و موسسات دنیا بر اساس شاخص نیچر ایندکس (تعداد مقالات در 82 مجله با کیفیت دنیا) اعلام شده است. بر این اساس

ده موسسه و دانشگاه برتر دنیا از کشورهای چین (3 مورد)، آمریکا (3)، فرانسه (1)، آلمان (2 مورد) و انگلستان (1) می باشد.

در بین کشورهای غرب آسیا، ده موسسه و دانشگاه برتر از اسرائیل (6 مورد)، عربستان (1)، ایران (1) و ترکیه (2) می باشد.

ده موسسه و دانشگاه برتر ایران به ترتیب زیر می باشند:

Institute for Research in Fundamental Sciences (IPM)
Shahid Beheshti University (SBU)
Sharif University of Technology (SUT)
Tarbiat Modares University (TMU)
Ferdowsi University of Mashhad (FUM)
Shiraz University
Research Institute for Astronomy and Astrophysics of Maragha (RIAAM)
University of Mazandaran (UMZ)
Shahrood University of Technology
Islamic Azad University (IAU)

اولین دانشگاه علوم پزشکی در این رنکینگ، علوم پزشکی تهران می باشد که در ایران، در رتبه 11 و در غرب آسیا در رتبه ی 50 قرار دارد.

هیچ کدام از دانشگاههای ایران جزو 500 دانشگاه برتر جهان نیستند. در حالی که 6 دانشگاه از اسرائیل و یک دانشگاه از عربستان در این بین قرار دارند.

شماره ساپلیمنت اختصاصی Covid-19 مجله ABJS با ۲۴ مقاله منتشر شد http://abjs.mums.ac.ir/?_action=current

در یک مطالعه کوهورت چند مرکزی گذشته نگر از 7337 نفر با کوید19 در چین مشخص شده است که بیماران با دیابت نوع دوم در مقایسه با بیماران بدون دیابت، مداخلات درمانی بیشتری نیاز دارند و همچنین مرگ و میر بیشتری (7.8% در مقابل 2.7%) دارند.

#مهم_برای_درمان_کوید۱۹

یک درمان ترکیبی سه گانه با interferon beta-1b می تواند مدت زمان بستری، مدت زمان لازم برای کاهش علائم و مدت زمان لازم برای منفی شدن تست nasopharyngeal swab را در بیماران کوید19 کاهش می دهد.

این نتیجه ی یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی فاز دو و چند مرکزی می باشد که در لنست منتشر شده است. بیماران (86 بیمار) در گروه مداخله، داروهای lopinavir-ritonavir و ریباورین و interferon beta-1b را برای 14 روز دریافت کرده اند. گروه کنترل (41 نفر) اما فقط lopinavir-ritonavir را دریافت کرده اند.

میانه ی مدت زمان منفی شدن تست nasopharyngeal swab برای گروه مداخله و گروه کنترل به ترتیب 7 روز و 12 روز بوده است. تفاوت از نظر آماری معنادار بوده است. همچنین مدت زمان لازم برای کاهش علائم (4 در مقابل 8 روز) و مدت زمان بستری در بیمارستان (9 روز در مقابل 15 روز) بوده است.

اولین تست آنتی ژن برای کوید19 توسط FDA تایید شده است. این تست سریعتر و ارزان تر از PCR می باشد اما حساسیت آن کمتر است و در نتیجه پاسخ های منفی آن ممکن است نیاز به تایید با PCR داشته باشد.

🔴 گاهی از این که یک کار علمی ما مورد رفرنس قرار می گیرد خوشحال می شویم. اما اگر شما کاری انجام بدهید که مشکوک به بداخلاقی پژوهشی باشد، و آن کار در وبسایت ها و یا مقالات مورد اشاره قرار بگیرد چه احساسی خواهید داشت؟

🔴 یک پدیده ی مشکوک به بداخلاقی پژوهشی در ایران، در یکی از مقالات علمی مورد رفرنس قرار گرفته است.

از همراهان کانال، مقاله ای را برای من فرستاده اند که در یک مجله ی با دسترسی باز (بدون نمایه های معروفی مثل پابمد) و در 2019 منتشر شده ،
و به مفاهیم self-plagiarism و از جمله بداخلاقی پژوهشی salami-slicing پرداخته است.

در این مقاله برای بدخلاقی salami-slicing از یک مثال ایرانی استفاده شده است که در آن مجله ی Archives of Iranian Medicine یک مطالعه را گویی 33 بار منتشر کرده است!

در این مقاله آمده است که مطالعه ی مورد نظر، یک مطالعه اپیدمیولوژیک با موضوع بررسی سلامت روان ایرانیان بوده که در سال 2015 انجام شده است. در مارس 2017 یکبار نتایج مطالعه درمجله به صورت کلی منتشر شده است. سپس در نوامبر همان سال، 31 مقاله از این مطالعه به تعداد استان های ایران در یک روز منتشر (در شماره تکمیلی) شده است که داده ها، جمعیت، روش کار و... یکسانی داشته اند. در واقع محققین در این مقالات داده های کلی را 31 تکه (31 مقاله) کرده اند. به نظر می رسد که نشر این مقالات در این مجله بواسطه ارتباط برخی نویسنده های مقاله با مجله بوده است به این صورت که نام سردبیر مجله در تمام مقالات به عنوان حامی پروژه آورده شده است.
دفت داریم که این همه ی داستان نبوده و قائم مقام محترم معاونت تحقیقات وزارت بهداشت، در تمام مقالات به عنوان نویسنده حضور داشته اند. ایشان کمک سردبیر مجله ی منتشر کننده مقالات هم هستند. پروژه هم با حمایت مالی معاونت تحقیقات انجام شده بوده و در مجله ای منتشر شده که معاونت تحقیقات خودشان سردبیر مجله بوده اند. موضوع نیز فقط به سالامی ختم نمی شود چرا که برخی مقالات حتی در قسمت بحث خود (و نه فقط در مواد و روشها) مشابهت متنی کامل داشته اند. یا مثلا تمام 31 مقاله، مقاله اولیه را مورد استناد قرار داده بوده اند و آن را به مقاله پراستناد تبدیل کرده بوده اند.

✔️ در جایی دیگر در یک پادکست، برای توضیح پدیده ی غیر اخلاقی salami-slicing ، از مقالات منتشر شده در شماره تکمیلی نوامبر 2017 مجله AIM به عنوان بهترین مثال برای salami-slicing یاد می شود.

✔️ قسمتی از پست قبلی من در این مورد: یک لحظه تصور کنید چه اتفاقی افتاده است؟ به بهانه ایشوی تکمیلی و ایجاد سندی استانی، 31 بار یک روش کار تکرار شده است. یعنی شما یک کار ملی در استان های مختلف ایران انجام داده باشید و بعد بیاید 31 بار روش آن کار را تعریف کنید و فقط اعداد آن را عوض کنید. (بگذریم که در برخی مقالات برای جلوگیری از تکرار روش کار به مقاله چند سال قبل خود و یا دیگران رفرنس می دهند) متن مقدمه، نتایج و بحث مقالات در خیلی جاها همپوشانی دارد و 31 بار یک سری رفرنس تکرار شده اند. و بعد داده های مهم این مقالات در مقاله ای دیگر تکرار شده است. در کل گفته می شود در بعضی شرایط شاید اگر مجبور شویم اشکالی ندارد قسمت هایی از روش کار دو مقاله مشابهت داشته باشد ولی این که مقدمه، نتایج و حتی بحث شبیه هم باشند فکر نمی کنم کار درستی باشد. جدای از این که به جای این همه تکرار می شد همه مقالات را در یک مقاله جامع خلاصه کرد.

هر چند مقاله سال قبل منتشر شده ، اما شاید افراد درگیر در این موضوع بتوانند به مقاله مربوطه لتر بزنند و یا بیانیه ای در مجله ی خود منتشر کنند و در مورد این پدیده از خود رفع اتهام کنند.

لینک مقاله
لینک وبسایت منتشر کننده موضوع
لینک پادکست
لینک مقالات در مجله ی AIM

آیا راه اندازی یک ساختار پژوهشی بزرگ در کشور، مثل راه اندازی یک کوهورت، می تواند دلیلی بر تعداد مقالات بالای یک فرد شود؟ آیا با در نظر گرفتن معیارها(مشارکت در طراحی، جمع آوری داده و آنالیز، نوشتن مقاله و اصلاح علمی آن و ...)، می توان این را درست دانست؟
anonymous poll

خیر، باید بقیه معیار ها هم سنجیده شود – 271
👍👍👍👍👍👍👍 79%

نیاز به بررسی بیشتر وجود دارد – 39
👍 11%

بله، در تمام مقالات می تواند نام فرد قرار بگیرد – 35
👍 10%

👥 345 people voted so far.

قبلا انتقال کوید19 از انسان به گربه، ببر و شیر ذکر شده بود. حالا این مقاله نیوانگلند از انتقال کوید 19 بین گربه ها سخن می گوید.

دومین مطالعه مهم که بی اثر بودن هیدروکسی کلروکین را در کوید19 نشان می دهد:

قبلا مقاله ای در نیوانگلند نشان داده بود که استفاده از هیدروکسی کلروکین در کاهش قابل توجه میزان اینتوبیشن یا مرگ در بیماران کوید ۱۹ نقشی ندارد.
حالا مطالعه دیگری در جاما نیز نشان داده است که درمان با هیدروکسی کلروکین با و یا بدون آزیترومایسین در کاهش قابل توجه مرگ و میر داخل بیمارستانی تاثیری ندارد. این نتیجه یک مطالعه کوهورت گذشته نگر با بررسی 1438 بیمار کوید19 می باشد.

در عوض دو داروی Anakinra (داروی Anakinra منجر به افزایش بقای بیماران کوید19 و بهبود وضعیت تنفسی آنها می شود:) و interferon beta-1b (یک درمان ترکیبی سه گانه با interferon beta-1b می تواند مدت زمان بستری، مدت زمان لازم برای کاهش علائم و مدت زمان لازم برای منفی شدن تست nasopharyngeal swab را در بیماران کوید19 کاهش می دهد.) تاثیر مثبتی داشته اند

در یک مطالعه متاآنالیز در مجله ی Gastroenterology با بررسی 47 مطالعه اولیه و 10890 بیمار، شیوع علائم بالینی و آزمایشگاهی گوارشی و کبدی بیماران کوید19 بررسی شده است:

افزایش بیلی روبین توتال به میزان 16.7%
افزایش AST به میزان 15%
افزایش ALT به میزان 15%
تهوع و استفراغ به میزان 7.8%
اسهال به میزان 7.7%
درد شکم به میزان 3.6%
از نکات مهم این مطالعه این که توصیه شده است که
تست مدفوع برای بیماران از جهت کوید19 انجام نشود.
همچنین درمان بیماران کوید 19 ممکن است به خاطر داروی مصرفی همراهی با علائم گوارشی یا افزایش انزیم های کبدی داشته باشد.
از طرفی باید دقت داشت که در بیماران با افزایش انزیم کبدی و در موارد مشکوک به کوید 19 حتما علل دیگر افزایش انزیم های کبدی بررسی شود. در بیماران بستری با شک به کوید 19 باید انزیم های کبدی در ابتدا و در طول بستری ارزیابی و مانیتور شود.

در مقاله ای که در مجله ی ساینس به چاپ رسیده، مشخص شده است که تا 11 ماه MAY، تعداد 2.8 میلیون نفر یا 4.4 درصد از مردم فرانسه به کوید19 مبتلا شده اند.
این مطالعه مشخص کرده است که lockdown میزان reproductive number را از 2.9 به 0.67 کاهش داده است.
مدل پیشنهادی محققین در این مطالعه عنوان می کند که برای ایجاد herd immunity نیاز است تا 65% جمعیت جهان به این بیماری مبتلا شوند. محققین قویا پیشنهاد کرده اند که بدون واکسن، herd immunity نمی تواند از موج دوم بیماری جلوگیری کند.

بیماری زمینه ای کبدی و سیروز، ریسک مرگ و میر و بستری را در بیماران کوید19 را بیشتر می کند.
هر چند میزان افزایش آنزیم های کبدی بین دو گروه با و بدون بیماری زمینه ای تفاوتی نداشته است، اما در طول 30 روز پیگیری، هم بیماری کبدی زمینه ای (3 برابر) و هم سیروز (4.6 برابر) ریسک مرگ و میر را در کوید19 بیشتر می کند. همچنین بیماری کبدی ریسک بستری را نیز 1.3 برابر می کند. این یافته یک مطالعه (2780 بیمار کوید 19 که 250 نفر بیماری کبدی و 50 نفر سیروز داشته اند) منتشر شده در مجله ی Gastroenterology می باشد.

مطالعات مربوط به تاثیر داروی های ARB و ACE-I بر کوید19

✅ مطالعه جدید: آیا شانس مواجهه با RAAS inhibitors در مقایسه با دیگر داروی های ضد پرفشاری خون، در بیماران کوید19 بیشتر از جمعیت عادی جامعه است؟ محققین در مقاله مجله لنست، 1139 بیمار کوید 19 و 11390 شاهد را برای این موضوع بررسی کرده و نتیجه گرفته اند که RAAS inhibitors ریسک کوید19 نیازمند بستری را زیاد نمی کند.

مطالعات قدیمی تر:

✅ در یک مطالعه مورد-شاهدی مبتنی بر جمعیت در ایتالیا، تاثیر داروهای ARB و ACE-I بر بیماری کوید۱۹ بررسی شده است. گروه بیماری شامل ۶۲۷۲ و گروه شاهد شامل ۳۰۷۵۹ نفر بوده است. اگر چه به علت شیوع بیشتر بیماری های قلبی و عروقی در بیماران کوید۱۹، میزان مصرف داروهای ARB و ACE-I در بیماران کوید۱۹ بیشتر بوده است، اما استفاده از این داروها با این بیماری به صورت کلی و همچنین در موارد شدید و مرگ ارتباط معناداری نداشته است.

✅ در مطالعه ی دیگری مشخص شده است که استفاده قبلی از داروهای فشار خون مثل ARB ، ACEI، بتابلاکر، تیازید، CCB تاثیر قابل توجهی در افزایش مثبت شدن بعدی تست کر‌ونای بیمار یا ابتلا به نوع شدید بیماری نداشته است.

✅ در مطالعه دیگری مربوط به بیماری های قلبی و عروقی و کوید۱۹، عوامل موثر بر مرگ بیمار کوید۱۹ در بیمارستان بررسی شده است. سن بالای ۶۵ سال، بیماری عروق کرونر، نارسایی قلبی، آریتمی قلبی، COPD و مصرف فعلی سیگار همگی به صورت مستقل بر مرگ داخل بیمارستان بیماران کوید۱۹ موثر بوده است. در این مطالعه نیز مشخص شده است که ARB و ACE-I با مرگ داخل بیمارستان کوید۱۹ ارتباطی نداشته است.

واکسیناسیون BCG در کودکی، اثرات محافظتی در مقابل کوید19 در بزرگسالی ندارد.
در یک مطالعه از اسرائیل و منتشر شده در جاما، مشخص شده است که میزان مثبت بودن تست کوید19 در گروه واکسینه شده (11.7%) با گروه بدون واکسیناسیون (10.4%) تفاوت آماری معناداری نداشته است. هر چند مطالعه نتوانسته ارتباط واکسیناسیون با شدت بیماری را به خوبی بسنجد.