ما تو دوره‌ای زندگی می‌کنیم که مدام می‌ترسیم چیزی رو از دست بدیم، برای همین دائماً ویدیو، مقاله و فایل ذخیره می‌کنیم با این تصور که «بعداً بهش نیاز دارم». نتیجه این می‌شه که یه حجم بزرگ از اطلاعات مفید اما استفاده‌نشده جمع می‌کنیم که بهش می‌گن احتکار دیجیتال. ریشه این رفتار معمولاً ترس از دست دادن و کمال‌طلبیه؛ فکر می‌کنیم اول باید همه منابع رو جمع کنیم بعد شروع به یادگیری کنیم، اما در عمل، یادگیری و استفاده مدام عقب می‌افته و جاش رو لذت موقتیِ جمع‌آوری می‌گیره. مشکل اینجاست که این انباشت به‌جای کمک، استرس و احساس گناه ایجاد می‌کنه، ذهن رو خسته می‌کنه و تصمیم‌گیری رو سخت‌تر می‌کنه. راه‌حل، پاک‌کردن افراطی نیست، بلکه تغییر نگاهه: قبل از ذخیره کردن هر چیز از خودت بپرس آیا واقعاً زمان مشخصی برای استفاده ازش داری یا نه؛ اگر نداری، احتمالاً بهش نیاز نیست چون بیشتر منابع دوباره قابل پیداکردنن. بعدش یه پاکسازی حساب‌شده انجام بده و تمرکزت رو از جمع‌کردن به استفاده تغییر بده؛ ارزش دانش به عمل کردنه، نه به ذخیره شدن، و فقط وقتی معنا پیدا می‌کنه که واقعاً ازش استفاده کنی.

@DevYara