📡 انقلاب تابستانی، آغاز فصل تابستان در نیم‌کرهٔ شمالی کرهٔ زمین و زمستان در نیم‌کرهٔ جنوبی‌ست که در ساعت ۰۸:۰۲ (ایران) روز ۱ تیر ۱۴۰۰ اتفاق افتاد؛ طولانی‌ترین روزِ سال در نیم‌کرهٔ شمالی‌ست. اعتدالِ پائیزی در ۳۱ شهریور ۱۴۰۰ در ساعت ۲۲:۵۱ خواهد بود.

شکل‌گیری فصل‌های جدید، به‌خاطر انحراف محوریِ کرهٔ زمین در مدارِ حرکت به دور خورشید است (مشابه زحل 🔗)؛ انحراف کرهٔ زمین در حرکتِ مداری‌اش به دور خورشید معادل با ۲۳.۴ درجه است [🔗]. دلیل شکل‌گیری فصل‌ها، فاصلهٔ بین زمین-خورشید نیست؛ در حال حاضر، زمین، تقریبا در دورترین فاصلهٔ خود از خورشید قرار دارد (۱۵۲.۱ میلیون کیلومتر—کم‌ترین فاصله در زمستان: ۱۴۷.۱ میلیون ک.م). —🌐، [۱ تیر ۱۴۰۰]، [پست قبل: 🔗]

🛰 @TechX

📡 ساختار کهکشانیِ معروف به IC 1623 در مراحل پایانی برخورد و ترکیب حاصل از دو کهکشان است. گازها و غبارهای داغ شکل گرفته طی این پروسه، باعث تولد ستارگان بسیاری طی میلیون‌ها سال آینده خواهد شد. فاصله از زمین: ۲۷۵ میلیون سال نوری.

تصویر دوم در نورهای مرئی و فروسرخ است؛ نمایی‌ست از همین کهکشان که تلسکوپ فضایی #هابل در سال ۲۰۰۸ میلادی (۱۳۷۸) ثبت کرده؛ در آن زمان هنوز دوربین جدید WFC3 نصب نشده بود [🔗]. در تصویر جدید، هشت فیلتر مجزا در طول موج‌های مختلف نور در ناحیهٔ فروسرخ، مرئی و فرابنفش استفاده شده است. تلسکوپ فضایی #جیمزوب، اطلاعات عمیق‌تری از این ساختار کیهانی ثبت خواهد کرد. [۳۱ خرداد ۱۴۰۰]، 🌐، [پست قبل: 🔗]

🛰 @TechX

📡 طی پیاده‌روی فضایی ۲۰ خرداد ۱۴۰۰، فضانوردان #ایستگاه_فضایی صفحات خورشیدی ایستگاه رو در حالت عملیاتی قرار دادند. ویدئوی اول، در حالت تایم‌لپس، باز شدن صفحهٔ خورشیدی ۱۸-متری که تقریبا ۱۰ دقیقه طول کشید را نشان می‌دهد. ویدئوهایِ دیگر هم مربوط به کار کردن فضانوردها در ۴۱۸ کیلومتری زمین است. —🌐— [پست قبل: 🔗]

🛰 @TechX

📡 محققین برای اولین بار تابش پرتو X را در سیارهٔ اورانوس کشف و رصد کردند. #اورانوس، هفتمین سیارهٔ منظومهٔ خورشیدی‌، ۴ برابر قطر زمین است و دو مجموعه حلقه به دور خود دارد (فاصله از زمین: ۳ میلیارد کیلومتر). فضاپیمایِ #وویجر ۲ [🔗]، تنها سازهٔ بشر است که از نزدیکی‌های آن عبور کرده.

دو احتمال برای تابش پرتو X در اورانوس پیشنهاد شده: پراکنده شدن و تجزیهٔ نور خورشید پس از برخورد به حلقه‌های سیاره (مشابه سیاره‌های مشتری و زحل). دلیل دوم نیز برخورد ذرات باردار و پرانرژیِ (الکترون، پروتون) فضای اطراف به سیاره و حلقه‌هاست.

تصویر پرتو X به رنگ صورتی، توسط تلسکوپ فضایی #چاندرا [🔗] ثبت شده؛ تصویر در نور مرئی توسط رصدخانهٔ کِک در هاوایی. این رصدها بین سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۷ میلادی (۱۳۸۱–۱۳۹۶) انجام، و در ۱۱ فروردین ۱۴۰۰ منتشر شده است. —🌐— [پست قبل: 🔗]

🛰 @TechX

📡 در این روز/شب‌ها، کرهٔ ماه، سیاره‌های مشتری و زحل در #آسمان_شب دیده می‌شوند. در این تصویر، وضعیت آسمان شیراز در ۶ تیر ۱۴۰۰ و ساعت ۴ صبح نشان داده شده. در روزهای آینده، ماه به سمت مشتری حرکت خواهد کرد.—🌐— [پست قبل: 🔗]

🛰 @TechX

📡 تصویری از کهکشان NGC 1003 و کیهانِ اطرافِ آن با نوردهی ۷۰-دقیقه‌ای. این تصویر با تلسکوپ ۴-متری «نیکولاس» در رصدخانهٔ ملی کیت پیک در آمریکا ثبت شده است.

فاصلهٔ این کهکشان با زمین حدود ۳۰ میلیون سال نوری‌ست و در سمت صورت فلکی برساووش در آسمان قرار دارد. در مقیاسِ کیهانی، کهکشان ngc 1003 در مقابلِ یک خوشهٔ کهکشانی قرار دارد؛ نوردهیِ بالا باعث پیدایش اجرامِ دورتر و کم‌نورترِ پس‌زمینه نیز می‌شود (تقریبا همگی کهکشان‌اند).—🌐، [۱۶ دی ۱۳۹۹] — [پست قبل: 🔗]

🛰 @TechX

📡 با فشرده و منقبض شدن هستهٔ ستاره‌ای در ۷۱۰۰ سال-نوری دورتر و ۴۵ برابر پرجرم‌تر از خورشید، بادها و مواد ستاره‌ با سرعتِ ۶.۴ میلیون کیلومتر در ساعت به کیهانِ اطراف پخش می‌شوند [🔗]. در این تصویر از تلسکوپ فضایی #هابل، گازِ اکسيژن به رنگ آبی، هیدروژن به رنگ سبز و نیتروژن به رنگ زرد/قرمز دیده می‌شوند.

برخورد گازهایِ داغِ منتشر شده از ستاره به فضای سرد اطراف، باعث شکل‌گیری حبابی در اطراف ستاره شده است. پهنایِ این حباب (معروف به NGC 7635) حدود ۷ سال نوری‌ست و در حال گسترش؛ این تصویر، وضعیتِ آن در ۷۱۰۰ سال پیش را نشان می‌دهد و ابعاد فعلی‌اش بسیار متفاوت خواهد بود. —🌐، [۲ اردیبهشت ۱۳۹۵]— [پست قبل: 🔗]

🛰 @TechX