یه کلمه‌ی تلخ در عربی هست؛
به اسم «القتار»
به معنای دردی که نه می‌گذاری بیرون بریزد
نه می‌توانی نگهش داری...
«حسی که گلو را می‌سوزاند و قلب را از داخل آهسته خرد می‌کند»

📚 @Academic_Library

به خودت یاد بده که...!
بدون مورد توجه قرار گرفتن،
بدون تایید‌ شدن،
بدون دعوت‌ شدن ب جمعی
و بدون حمایت شدن هم
حالت خوب باشه و بتونی از زندگیت لذت ببری!

📚 @Academic_Library

ما اغلب گمان می‌کنیم دوام رابطه، نتیجهٔ یک انتخاب درست است
اما واقعیت این است که هیچ انتخابی به‌تنهایی ضامن رضایت و پایداری نیست.

آنچه رابطه را زنده نگه می‌دارد، توانِ دو نفر در ترمیمِ پی‌درپی است
در مواجهه با ناامیدی‌ها، در کنار آمدن با بخش‌های ناخوشایند خود و دیگری.
عشق، پروژه‌ای تمام‌نشدنی‌ست؛ نه یک انتخاب نهایی.

📚 @Academic_Library

هیاهوی بسیار برای هیچ!

📚 @Academic_Library

ردیفِ اولِ زندگیت رو به هرکسی نده.
ردیفِ اول جایِ کساییه که توی غم و شادی، شکست و پیروزی، کنارت بودن و امتحان پس دادن.

اگه آدم‌های «گذری» و «بی‌تعهد» رو بشونی ردیف اول، جلوی دیدت رو می‌گیرن و نمیذارن آدم‌های واقعی رو ببینی.
جایگاه آدم‌ها رو بر اساس «کیفیتشون» بچین.

📚 @Academic_Library

آیا در «اتاق انتظار» زندگی می‌کنید؟

اگر با دقت به ذهنمان نگاه کنیم، می‌بینیم که بخش بزرگی از عمرمان را در حالتِ «انتظار» سپری می‌کنیم.

انتظار برای رسیدنِ آخر هفته، انتظار برای تعطیلات، انتظار برای بزرگ شدن بچه‌ها
انتظار برای بازنشستگی، یا انتظار برای رسیدن به آن موفقیتِ بزرگ.

این نوعِ انتظار، صبر کردن در صفِ نانوایی نیست؛ بلکه یک «وضعیتِ ذهنی» است. در این وضعیت، پیامِ پنهانِ ذهن این است:

"من این لحظه را نمی‌خواهم؛ من لحظه‌ی بعدی را می‌خواهم." "من اینجا را دوست ندارم؛ من می‌خواهم آنجا باشم."

فاجعه همین‌جاست وقتی در حالتِ انتظار زندگی می‌کنید، «لحظه‌ی حال» را تبدیل به یک مانع، یک مزاحم، یا پُلی می‌کنید که فقط باید از روی آن رد شد تا به آینده رسید.

شما «اکنون» را قربانیِ «آینده» می‌کنید.
اما نکته‌ی ترسناک این است که آینده هرگز نمی‌آید. وقتی هم که می‌آید، دوباره نامش «اکنون» است. پس کسی که یاد گرفته منتظر باشد، تمامِ زندگی‌اش را صرفِ رسیدن به افقی می‌کند که مدام عقب‌نشینی می‌کند.

زندگی، در «مقصد» نیست؛ زندگی در خودِ «مسیر» جاری است. اگر در حینِ نوشیدنِ چای، به فکرِ تمام شدنِ آن و رفتن به سرِ کار هستید، شما چای نمی‌نوشید؛ شما دارید «انتظار» را می‌نوشید. اگر در حینِ بازی با فرزندتان، فکرتان در جلسه‌ی فرداست، شما آنجا نیستید.

بزرگترین غارتگرِ زندگی، مرگ نیست؛ بلکه عادتِ «زندگی نکردن در حال» به امیدِ «آینده‌ای بهتر» است. بیرون آمدن از اتاقِ انتظار، یعنی آشتی کردن با همین لحظه.

یعنی درکِ اینکه: «زندگیِ واقعی، همین است که الان در جریان است، نه آن تصویری که در سر داری.»

📚 @Academic_Library

عزیزِ صبورم، خواستم بهت یادآور شم که دوستی‌های بی‌اساس، روابطِ بدون لبیل
جمع آدم‌هایی که بی‌هدف وقتت‌ رو می‌گیرن و تنش‌هایی که آدم‌های کوچیک برات ایجاد می‌کنن رو رها کن
ترک کن
و تموم‌شون کن.

حتی علم شیمی هم می‌گه:

پیوند‌های قدیمی وقتی شکسته می‌شن، پیوندهای جدید تشکیل می‌شن.

📚 @Academic_Library

احساسات از فرکانس‌های مشخصی هستند که با تکرارشان حتی چهره‌ها ساخته می‌شوند.

📚 @Academic_Library

تراپیستم گفت:
یه نفر پشت در اتاق گیر افتاده و کمک می‌خواد
و تو تنها نفری هستی که می‌تونی نجاتش بدی و تو هیچ چیزی نداری که بتونی باهاش در و بشکنی و باز کنی، چیکار می‌کنی؟
گفتم: من در و می‌شکنم
گفت: نمی‌شکنه
گفتم: کمک می‌خوام از کسی
گفت: کسی نیست که بخواد کمکت کنه
گفتم: هیچکاری نمی‌تونم بکنم؟
گفت: نه
گفتم: پس باید چکار کنم؟
گفت: رها کن.
گفت: اونی که تو اتاقه، گذشته ی توئه
و اون هی داره خودش رو به تو
یادآوری می‌کنه اما تو کاری نمیتونی براش بکنی
پس باید رهاش کنی.
و این بسیار دردناکه ولی تنها راه نجاته. رها کن رفیق

📚 @Academic_Library

نام و نام خانوادگی مهمه،
ولی نان و نان خانوادگی مهم‌تره!

واسه همینه میگن:
تعليم نده کم ذات را
كم ذات اگر بالا رود،
گردن زند استاد را...

📚 @Academic_Library

کسی را پیدا کن که
ذوق کند، که سبز باشد، بکر باشد، دیوانه باشد..
کسی را پیدا کن که با تو از طرح ناموزون
ابرها،
به دهکده‌های خیال برسد..
که سرکش باشد و با تو بدون آسمان و بال، پرواز کند،که با تو چای بنوشد و شعر بخواند و دیوانگی کند.
دنیا به قدر کافی، آدمِ بی‌ذوق دارد..
دنبال کسی باش که ذوق داشته‌باشد و از تماشای ماه و شب و کهکشان، به وجد‌ بیاید و حضور و حرف‌هاش
تو را جانی دوباره ببخشد و ترغیب کند
به زیستن..

📚 @Academic_Library

‏اگه بچه ازتون پرسید: نقاشیم قشنگه؟
بهش بگید: خودت دوستش داری؟
اگه تو میگی قشنگه پس حتما قشنگه
بهش یادآوری کنید که خودش مهمترین
شخصیه که باید از کارش خوشش بیاد
با این روش بچه می آموزه که در زندگی،
خودش باید از رفتار و زندگیش لذت ببرد،
نه اینکه مدام دنبال تائید شدن توسط دیگران باشد.

📚 @Academic_Library

‏یه چیزایی رو نمی‌شه تو مدرسه و دانشگاه، کفِ خیابونا و دور دور ها یا تو مهمونی و جمع دوست‌ها یاد گرفت، باید سَر سفره پدر و مادرت یاد بگیری، مثلِ حیا، شرف، حرمت، معرفت، انسانیت و تعهد و ...

📚 @Academic_Library

ای کاش همه خانواده‌ها به ویژه اونایی که بچه کوچیک و نوجوان دارن این کار قشنگ رو حداقل چند ساعت در روز انجام بدن

📚 @Academic_Library

مامان یه دعا داره میگه "گیزلین دردریمیزین دادینا یتیش"،
یعنی "به داد دردهای پنهانمون برس

اون درد و مشکلی که فقط خودت می دونی و نمی تونی با کسی درمیون بذاری.
اون دردی که مجبوری پشت لبخندت قایمش کنی. اون دردی که باید خودتو از هفت دولت آزاد نشون بدی درحالی که اون تو، اسیر و دربند کشیده‌ای.

اون دردی که سعی کنی چشات برق بزنه در حالی که همه چراغای درونت خاموش شده....

📚 @Academic_Library

اروین دیالوم یه حرف قشنگی داره که: تو مسئول اتفاقاتی هستی که در زندگی ات می افتد. همانطور که خودت میدانی، این رفتار توست که تو را به این روز دراورده است: اگر میبینی که در راستای بهترین تمایلات و علاقه هایت نیست و چیزی نیست که میخواهی؛ پس لعنتی تغییر کن...

📚 @Academic_Library

حتی در مورد بهترین چیزها هم
ادم باید بتواند به موقع دست نگه دارد

#رومن_گاری

📚 @Academic_Library

یک روزی، یک جایی، آدم‌های هم فرکانس، همدیگر را پیدا می‌کنند!
می‌شوند دوست، رفیق.
آرام‌ می‌گیری با حرفهایشان؛
و بعد فکر می‌کنی کاش زودتر پیدا می‌شد!
حضور هیچکس در زندگی اتفاقی نیست...

📚 @Academic_Library