اغلب ما یک مهارت یا علاقه خاص داریم که در آن خوبیم و اطرافیانمان مدام تشویقمان می‌کنند که این را به یک شغل تبدیل کنیم. کسی که خوب کیک می‌پزد، کسی که طراحی بلد است، یا هر هنری که باعث لذت خودمان و رضایت دیگران می‌شود. طبیعی است که به ما بگویند: «بیزینس خودت را راه بینداز.» فرآیند کارآفرینی معمولاً از همین نقطه آغاز می‌شود؛ جایی که فکر می‌کنیم می‌توانیم از کاری که دوست داریم درآمد بسازیم. اما این شروع به‌تنهایی کافی نیست.

هر کسب‌وکار سه نقش اصلی دارد: تکنسین، کارآفرین و مدیر. تکنسین در زمان حال زندگی می‌کند، از انجام کار لذت می‌برد، در منطقه امن خودش می‌ماند و همه‌چیز را «به روش خودش» پیش می‌برد. کارآفرین در زمان آینده زندگی می‌کند، رؤیاپرداز است، برنامه‌های بزرگ می‌چیند و به توسعه فکر می‌کند. مدیر در زمان گذشته زندگی می‌کند، نظم می‌آورد، سیستم می‌سازد و هرج‌ومرج را جمع می‌کند. گاهی در شروع کار یک نفر هر سه نقش را با هم بازی می‌کند، اما واقعیت این است که بیشتر ما با دید تکنسین وارد می‌شویم و دو نقش دیگر را نادیده می‌گیریم. این همان دامی است که بیشتر کسب‌وکارها را زمین می‌زند.

در آغاز مسیر، بسیاری از صاحبان کسب‌وکار همه کارها را خودشان انجام می‌دهند؛ از تولید محصول تا حسابداری و ارتباط با مشتری. با مشتری‌ها رابطه بیش‌ازحد شخصی برقرار می‌کنند و برای هر نفر خدمات سفارشی ارائه می‌دهند. این‌گونه، خودشان تبدیل به خودِ بیزینس می‌شوند و سرعت بالا می‌رود، اما رشد پایدار اتفاق نمی‌افتد. مک‌دونالد این اشتباه را نکرد. از همان ابتدا، کار را طوری طراحی کرد که سیستم مستقل از فرد عمل کند.

یک نقطه حیاتی در مسیر هر کسب‌وکار وجود دارد که اگر از آن عبور کنی، وارد فاز تصمیم‌های بزرگ می‌شوی. این همان جایی است که باید از منطقه امن خودت خارج شوی. برای تکنسین‌ها، این خروج سخت‌ترین بخش ماجراست. در این نقطه، دیگر تنهایی کافی نیست و باید آدم‌های جدید وارد کار شوند. نقش مدیریتی کم‌کم پررنگ‌تر می‌شود و مسئولیت‌ها تقسیم می‌شوند.

اینجاست که یک مدیر وارد می‌شود تا سیستم را مدیریت کند. اما چالش بزرگ این است که صاحب کسب‌وکار، به‌خصوص اگر تکنسین باشد، هنوز دوست دارد درگیر کار باشد. او بیزینس را از بالا نمی‌بیند، بلکه همچنان درون آن زندگی می‌کند. در حالی‌که دیدگاه کارآفرینانه می‌گوید یک کسب‌وکار بالغ از همان روز اول می‌داند کجا می‌خواهد برود و چه کارهایی باید انجام دهد. این یعنی ساختن یک سیستم که مستقل از صاحبش کار کند

.
مک‌دونالد نمونه کامل این نگاه است. بنیان‌گذارانش نه پشت صندوق ایستادند و نه خودشان همبرگر درست کردند. آن‌ها سیستمی ساختند که بتواند بدون حضور شخصی‌شان، با کیفیت یکسان، هزاران شعبه را اداره کند. این تفاوت اصلی یک کسب‌وکار بزرگ با کسب‌وکار کوچکی است که صاحبش خودش بخشی از عملیات روزانه است و فقط نقش تکنسین را بازی می‌کند

نقاط قوت (Strengths):
در این مرحله در مقایسه با رقبا در بازار هدف نقاط قوت را شناسایی کرده و راهکارهایی جهت تقویت این نقاط قوت ارائه می‌شود تا به طور مستمر این نقاط قوت را داشته باشید.

نقاط ضعف(Weaknesses):
عواملی که مانع پیشرفت شما می شود و در مواردی حتی باعث درجا زدن در یک نقطه میشود.

فرصت‌ها (Opportunities):
شرایط خارج از کسب و کار شما که قابل استفاده است و در پیشرفت شما در این مسیر کمک می‌کند.

تهدیدها (Threats):
در مقابل وجود شرایط خارجی نیز که می تواند به کسب و کار شما در این مسیر آسیب وارد کند.

📌یه سریال جذاب و هیجان‌انگیز تماشا می‌کنی
📌 با کلی گپ و گفت و خنده!
📌این برنامه بهترین فرصت برای یه دورهمی دوستانه و پرهیجانه!