اغلب ما یک مهارت یا علاقه خاص داریم که در آن خوبیم و اطرافیانمان مدام تشویقمان می‌کنند که این را به یک شغل تبدیل کنیم. کسی که خوب کیک می‌پزد، کسی که طراحی بلد است، یا هر هنری که باعث لذت خودمان و رضایت دیگران می‌شود. طبیعی است که به ما بگویند: «بیزینس خودت را راه بینداز.» فرآیند کارآفرینی معمولاً از همین نقطه آغاز می‌شود؛ جایی که فکر می‌کنیم می‌توانیم از کاری که دوست داریم درآمد بسازیم. اما این شروع به‌تنهایی کافی نیست.

هر کسب‌وکار سه نقش اصلی دارد: تکنسین، کارآفرین و مدیر. تکنسین در زمان حال زندگی می‌کند، از انجام کار لذت می‌برد، در منطقه امن خودش می‌ماند و همه‌چیز را «به روش خودش» پیش می‌برد. کارآفرین در زمان آینده زندگی می‌کند، رؤیاپرداز است، برنامه‌های بزرگ می‌چیند و به توسعه فکر می‌کند. مدیر در زمان گذشته زندگی می‌کند، نظم می‌آورد، سیستم می‌سازد و هرج‌ومرج را جمع می‌کند. گاهی در شروع کار یک نفر هر سه نقش را با هم بازی می‌کند، اما واقعیت این است که بیشتر ما با دید تکنسین وارد می‌شویم و دو نقش دیگر را نادیده می‌گیریم. این همان دامی است که بیشتر کسب‌وکارها را زمین می‌زند.

در آغاز مسیر، بسیاری از صاحبان کسب‌وکار همه کارها را خودشان انجام می‌دهند؛ از تولید محصول تا حسابداری و ارتباط با مشتری. با مشتری‌ها رابطه بیش‌ازحد شخصی برقرار می‌کنند و برای هر نفر خدمات سفارشی ارائه می‌دهند. این‌گونه، خودشان تبدیل به خودِ بیزینس می‌شوند و سرعت بالا می‌رود، اما رشد پایدار اتفاق نمی‌افتد. مک‌دونالد این اشتباه را نکرد. از همان ابتدا، کار را طوری طراحی کرد که سیستم مستقل از فرد عمل کند.

یک نقطه حیاتی در مسیر هر کسب‌وکار وجود دارد که اگر از آن عبور کنی، وارد فاز تصمیم‌های بزرگ می‌شوی. این همان جایی است که باید از منطقه امن خودت خارج شوی. برای تکنسین‌ها، این خروج سخت‌ترین بخش ماجراست. در این نقطه، دیگر تنهایی کافی نیست و باید آدم‌های جدید وارد کار شوند. نقش مدیریتی کم‌کم پررنگ‌تر می‌شود و مسئولیت‌ها تقسیم می‌شوند.

اینجاست که یک مدیر وارد می‌شود تا سیستم را مدیریت کند. اما چالش بزرگ این است که صاحب کسب‌وکار، به‌خصوص اگر تکنسین باشد، هنوز دوست دارد درگیر کار باشد. او بیزینس را از بالا نمی‌بیند، بلکه همچنان درون آن زندگی می‌کند. در حالی‌که دیدگاه کارآفرینانه می‌گوید یک کسب‌وکار بالغ از همان روز اول می‌داند کجا می‌خواهد برود و چه کارهایی باید انجام دهد. این یعنی ساختن یک سیستم که مستقل از صاحبش کار کند

.
مک‌دونالد نمونه کامل این نگاه است. بنیان‌گذارانش نه پشت صندوق ایستادند و نه خودشان همبرگر درست کردند. آن‌ها سیستمی ساختند که بتواند بدون حضور شخصی‌شان، با کیفیت یکسان، هزاران شعبه را اداره کند. این تفاوت اصلی یک کسب‌وکار بزرگ با کسب‌وکار کوچکی است که صاحبش خودش بخشی از عملیات روزانه است و فقط نقش تکنسین را بازی می‌کند

نقاط قوت (Strengths):
در این مرحله در مقایسه با رقبا در بازار هدف نقاط قوت را شناسایی کرده و راهکارهایی جهت تقویت این نقاط قوت ارائه می‌شود تا به طور مستمر این نقاط قوت را داشته باشید.

نقاط ضعف(Weaknesses):
عواملی که مانع پیشرفت شما می شود و در مواردی حتی باعث درجا زدن در یک نقطه میشود.

فرصت‌ها (Opportunities):
شرایط خارج از کسب و کار شما که قابل استفاده است و در پیشرفت شما در این مسیر کمک می‌کند.

تهدیدها (Threats):
در مقابل وجود شرایط خارجی نیز که می تواند به کسب و کار شما در این مسیر آسیب وارد کند.

📌یه سریال جذاب و هیجان‌انگیز تماشا می‌کنی
📌 با کلی گپ و گفت و خنده!
📌این برنامه بهترین فرصت برای یه دورهمی دوستانه و پرهیجانه!

📌چه سریالی در حوزه مدیریت و توسعه مهارت‌های فردی
برای نمایش در Lunch Time پیشنهاد می‌کنی؟

🎥 Silicon Valley (فقط به صورت زیرنویس)
کمدی
داستان گروهی از مغزهای کامپیوتریِ بی‌دست‌وپا که با یک ایده انقلابی، دنیای پول‌دارهای هایتک و سرمایه‌داران خطرپذیر دره سیلیکون را به هم می‌ریزند! 
طنزِ خنده‌دار و درعین‌حال تلخ از پشت پردهٔ استارتاپ‌های میلیاردی.

🎥 Billions
درام، جنایی، هیجانی
جنگ قدرتِ نفس‌گیر و تمام‌نشدنی بین یک دادستان مغرور و بی‌رحم و یک میلیاردر نابغه بازار سرمایه که مرز بین قانون و بی‌قانونی را محو می‌کند.

🎥 Lie to me
درام، جنایی، روانشناسی
داستان نابغه‌ای غیرقابل‌پیش‌بینی که می‌تواند کوچکترین اشارات صورت و زبان بدن را بخواند و دروغ را از حقیقت تشخیص دهد

🎥 House of cards
درام، سیاسی، هیجانی
داستان قدرت‌طلبی بی‌رحم یک سیاستمدار حیله‌گر و همسر بلندپروازش که با توطئه و فریب، قدم‌به‌قدم به سمت بالاترین مقام قدرت در واشنگتن پیش می‌رون

🎈 مرحله اول: کشف مسیر زندگی (Life’s Task)

اینجا نقطه‌ی شروعه؛ جایی که باید بفهمی واقعاً برای چی ساخته شدی.
گرین میگه هر آدمی یه "جهت درونی" داره که از کودکی نشونه‌هاش تو علایق، کنجکاوی و رفتارهاش پیداست.
اما با گذشت زمان، فشار خانواده، اجتماع یا مقایسه با بقیه باعث می‌شن اون مسیر گم بشه.
در این مرحله باید با خودت روراست شی؛
ببینی چی واقعاً برات معنا داره، چه کاری تو رو غرق در خودت می‌کنه و از تقلید مسیر بقیه دست بکشی.

🌱 «به‌جای دنبال کردن مسیر دیگران، مسیر درونی خودت رو پیدا کن.»

✍️🏻 مرحله دوم: شاگردی (Apprenticeship)

وقتی مسیرت رو پیدا کردی، باید بری سراغ یادگیری واقعی؛ تو این مرحله، تمرکز باید روی کسب مهارت باشه، نه دیده شدن. یعنی صبر، تمرین و تجربه؛ نه زرق‌وبرق و شهرت زودهنگام.
در این دوره، باید مثل یه اسفنج، همه چیز رو جذب کنی.
از اشتباهات، از شکست‌ها.
باید سختی مسیر رو بپذیری و بدونی که "تسلط" بدون شاگردی صادقانه به‌دست نمیاد.

💬 اینجا اشاره می‌کنه که اشتباه خیلیا اینه که وسط یادگیری، می‌خوان زودتر از موعد خودشون رو نشون بدن، در نتیجه حسادت و رقابت باعث می‌شه از مسیر اصلی‌شون جا بمونن.

🌱 «صبر کن تا مهارتت خودش فریاد بزنه، نه اینکه خودت فریاد بزنی.»

🤝🏻 مرحله سوم: قدرت اجتماعی (Social Intelligence)

هیچ موفقیتی بدون شناخت درست از آدم‌ها ممکن نیست. اینجا گرین از ویژگی‌های ذاتی انسان حرف می‌زنه که باید حواسمون بهشون باشه:
مثل حسادت، هم‌شکلی (Conformism)، نیاز به تعلق، و میل به رقابت.

💫 در این مرحله باید یاد بگیری چطور با مردم رفتار کنی، چطور حسادت رو کنترل کنی (هم در خودت و هم در دیگران) و چطور بدون از دست دادن فردیت، با جمع همکاری کنی.
آدم زرنگ کسیه که روابط اجتماعی رو به عنوان ابزار رشد می‌بینه، نه میدان درگیری یا خودنمایی.

🌱 «آدم‌ها رو درست بشناس تا مسیرت رو خراب نکنن

🧠 مرحله چهارم: بروز خلاقیت (The Creative-Active Phase)

بعد از اینکه مهارت‌ها رو یاد گرفتی، باید بتونی اون‌ها رو با خلاقیت شخصی ترکیب کنی و مسیر منحصر‌به‌فرد خودت رو بسازی.

اینجا دقیقاً جاییه که خیلی‌ها جا می‌زنن. چون وقتی به یه سطح راحتی می‌رسن، دیگه دنبال نوآوری نمیرن. اما کسایی که مسیر خودشونو پیدا میکنن، همیشه یه امضای خاص از خودشون دارن.

گرین می‌گه برای پرورش خلاقیت باید چند ویژگی کلیدی داشته باشی:

عجله نکردن در قضاوت و تصمیم.
پذیرش دیدگاه‌های مخالف.
ترکیب دانش از رشته‌های مختلف برای ساخت ایده‌های تازه.
استراحت دادن به مغز تا ایده‌های جدید شکل بگیرن.


🌱 «یاد بگیر، بعد مسیر خاص خودت رو بساز.»

⚡️ مرحله پنجم: تسلط (Mastery)

اینجا نقطه اوج کاره. وقتی خلاقیتت با مهارت ترکیب میشه، به مرحله‌ای می‌رسی که غریزه، تجربه و منطقت با هم یکی میشن.

در کودکی خلاقیت زیاد داریم ولی مهارت کم. در بزرگسالی مهارت زیاد داریم ولی خلاقیت فراموش میشه. اما افراد "Master" اون وسطی رو پیدا میکنن؛ جایی که خلاقیت دارن هم مهارتش رو.

🌱 «وقتی مهارت و خلاقیت یکی بشن، تو به Master میرسی.

💡 مرحله ششم: Legacy؛ آگاهی یا تأثیر

آخرین مرحله، ساختن اثر ماندگاره. وقتی به تسلط میرسی، فقط برای خودت کار نمیکنی؛ بلکه شروع می‌کنی به تأثیر گذاشتن روی دیگران.

اینجا دیگه هدف، فقط موفقیت شخصی نیست، بلکه کمک به رشد جمعی و انتقال تجربه‌ست. رشد فردی بدون رشد جمعی پایدار نیست.

🌱 «از مسیر خودت عبور کن تا مسیر دیگران رو هم روشن کنی.»