NEW BOT Телеграм, страница

107 views09:53

🎯 انگار هرچه بیشتر ارتباط برقرار می‌کنیم، اوضاع بدتر می‌شود

🔴 نیکلاس کار، منتقد حوزهٔ فناوری که با کتاب «کم‌عمق‌ها» به شهرت رسید، با اثری جنجالی بازگشته است. او عنوان کتاب جدیدش را از رویدادی گرفته که نمونه‌ای گویا از وضعیت روزگار ماست: در سال ۲۰۱۹، دره‌ای نزدیک لس‌آنجلس، به‌شکلی غیرمعمول پر از گل‌های خشخاش شد. یک اینفلوئنسر تصویری از این منظره را منتشر کرد و هشتگ زد «شکوفایی عظیم». ناگهان موجی به‌راه افتاد و هزاران نفر به دره سرازیر شدند، راه‌ها قفل شد، یک افسر پلیس آسیب دید، بحث‌های آنلاین به نزاع‌های تند لفظی بدل گشت و «جنگ سر گل‌ها» تا چند روز ادامه داشت.

🔴 کار در کتاب «شکوفایی عظیم» می‌خواهد به سؤال ساده و بنیادینی پاسخ دهد که همۀ ما این روزها زیاد از خودمان می‌پرسیم: آیا فناوری‌ها خوشبخت‌ترمان کرده‌اند یا بدبخت‌تر؟

🔴 مواهب فناوری‌های جدید انکارناپذیر است، اما وقتی به بچه‌هایمان فکر می‌کنیم که مثل زامبی‌ها به گوشی‌هایشان معتاد شده‌اند، یا به سیل دروغ‌ها و اوضاع بحث‌های سیاسی در اینترنت نگاه می‌کنیم، ناامید می‌شویم. کتاب جدید نیکولاس کار هم یک معنا ناامیدکننده است، اما از منظری متفاوت. کار می‌پرسد چرا فناوری‌های ارتباطی اینقدر ما را به جان هم انداخته‌اند؟ از نظر او، این اتفاق بیش از آنکه پیامد اعمال شیطانی اربابان فناوری باشد نتیجۀ آن است که ما «به خودمان دربارۀ ارتباطات -و نیز دربارۀ خودمان‌- دروغ می‌گوییم».

🔴 مشکل، در اصل، خود ما هستیم. ذهن ما نمی‌تواند خیلی ساده، دانش مفید را از میان انبوه داده‌های خام استخراج ‌کند، اما این وظیفه‌ای است که حالا شبانه‌روز باید انجام بدهد.

🔴 به باور کار، مسئلۀ اصلی این است که مخترعان این فناوری‌ها فرض را بر این می‌گذارند که فناوری‌های جدیدِ ارتباطی رسانه‌هایی بی‌طرف هستند که اطلاعات را با هزینۀ کم در اختیار همه قرار می‌دهند. و آدم‌ها هم وقتی اطلاعات و ارتباطات بیشتری داشته باشند، آگاه‌تر، منطقی‌تر و مداراگرتر می‌شوند. اما شواهد تاریخی بسیاری غلط بودن این فرض را نشان می‌دهد. توانایی ما برای پردازش و جذب اطلاعات محدود است و وقتی غرق در داده‌ها و پیوندهای جدید می‌شویم، به‌جای اینکه آدم‌های بهتری شویم، اوضاعمان بدتر می‌شود.

🔴 شگفت‌آور این است که سیاست‌گذاری در عرصۀ فناوری‌های ارتباطی چقدر دانش ما دربارۀ انسان‌ها را نادیده گرفته است. کار می‌نویسد «یکی از عجایب اوایل قرن بیست‌ویک این است که بخش عمدۀ قدرت حاکمیت بر روابط اجتماعی به دست مردان جوانی افتاد که بیشتر به اعداد علاقه داشتند تا مردم».

🔴 عددها مدام باید بیشتر و بیشتر شوند، و سرعت تولید و دست‌به‌دست شدن داده‌ها همواره در حال افزایش است. در چنین شرایطی، ذهن ما فرصت تأمل و بازبینی ندارد، بنابراین صرفاً بر اساس قواعد چیزی عمل می‌کند که دانیل کانمن آن را «تفکر سریع» می‌نامید: استفاده از میان‌برها، تکیه بر عقل سلیم و اعتماد به خروجی‌های تکراری. بنابراین هر چیزی که بیشتر تکرار می‌شود، به حقیقتی مسلم‌تر تبدیل می‌شود. و به این ترتیب، عرصۀ عمومی در گرداب محتواهای وایرال، کلیشه‌های تکراری و خطاهای شناختی سقوط می‌کند.

🔴نیکولاس کار می‌گوید اینترنت چنان سفرۀ رنگین و بی‌پایانی از انواع نوآوری‌ها و پاداش‌های سطحی و زودگذر در برابر بشر گسترده است که واقعیت نمی‌تواند با آن رقابت کند.

📌 آنچه خواندید مروری کوتاه است بر مطلب «انگار هرچه بیشتر ارتباط برقرار می‌کنیم، اوضاع بدتر می‌شود» که در سی‌وپنجمین شمارۀ مجلۀ ترجمان علوم انسانی منتشر شده است. این مطلب نوشتۀ فیلیپ بال است و قاسم مؤمنی آن را ترجمه کرده است.

📌 برای خرید شمارۀ ۳۵ مجلۀ ترجمان به لینک زیر مراجعه کنید:

https://B2n.ir/xt9189
📍@commac

فروشگاه اینترنتی کتاب ترجمان

مجلۀ ترجمان، شمارۀ ۳۵

خرید فصلنامۀ ترجمان، شمارۀ ۳۳، با ده درصد تخفیف. فروشگاه اینترنتی ترجمان

124 viewsedited 09:53