‌‌✅ صدای «سالمندان کار» را هم بشنویم.
🖋 شیوا پروایی، پژوهشگر مسائل اجتماعی و جامعه­‌شناسی سالمندی

📍 چند سالی است که از کودکان کار بسیار صحبت می­شود، چه در شکل نشست­‌های علمی و دانشگاهی و چه در شکل طرح­‌های پژوهشی سازمانی اما صدای سالمندان کار شنیده نمی­‌شود. هدف از طرح این بحث، نپرداختن به مسئله کودکان کار یا بی­‌اهمیت نشان دادن آن نیست بلکه معرفی گروه دیگری چون سالمندان کار در کنار کودکان کار و دعوت جامعه علمی و سیاست­‌گذاری برای ورود به موضوع سالمندان کار است.
اما سالمندان کار چه کسانی هستند؟ حتماً روزها و شب‌­هایی که بیرون هستید بسیاری از سالمندانی را دیده‌­اید که در اتوبان­ها، چهارراه‌­ها، پارک­‌ها، بازار­ها و متروها اجناس ناچیزی در دست دارند یا با اجناس کمی سفره­ای روی زمین انداخته‌­اند یا در گوشه­ای نشسته­اند و نی می­زنند، دست‌فروشی می­کنند و ...

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=7276

🔸اگر نوشته دوست داشتید، لطفا به اشتراک بگذارید

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

‌‌✅ فرهنگ فست فودی پژوهش در نظام پژوهشی کشور
🖋 بیت‌الله محمودی

📍 شواهد تجربه شده در جوامع دانشگاهی و پژوهشی کشور نشان می دهد ناهنجاری های زیادی در فرهنگ غالب پژوهش در کشور وجود دارد که برخی از این نارسایی ها آنقدر تکرار، عادی و مرسوم شده اند که حتی بسیاری از دانشگاهیان و البته مدیران ارشد نظام آموزش عالی نیز این رویه‌ها را بخشی از فرایند توسعه پژوهشی کشور می دانند و به ناهنجار بودن آنان اعتقادی ندارند. از جمله ناهنجاری های مرسوم در فرهنگ موجود پژوهشی کشور می توان به این موارد اشاره داشت: مصرف‌گرایی پژوهش، مشارکت‌گریزی پژوهش‌گران، حاشیه ای شدن اخلاق حرفه ای پژوهش، غلبه سیستم بروکراتیک آموزش عالی،…

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=7281

🔸اگر نوشته دوست داشتید، لطفا به اشتراک بگذارید

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

‌‌✅ بیگانگی با جامعه
🖋 آرنولد هاوزر | ترجمه ج. بهروزی

📍هیچ چیز بهتر از نقشی که پول در سرمایه‌داری جدید بازی کرده است فرایند بیگانگی را در زندگی اقتصادی و اجتماعی برجسته‌تر و پرمعنی‌تر نشان نمی‌دهد. پول آن چنان قربی یافته و همه‌گیر شده که می‌شود کلّ این سیستم را به‌‌اقتصاد پولی وصف کرد. پول وسیلهٔ «کالا شدن» می‌شود – وسیله‌ئی که تمام ارزش‌ها را تا حد یک شاخص عامِ غیرشخصی تنزل می‌دهد. و تفاوت‌های کیفی را غیرانسانی و خنثی و کمّی می‌کند.

پول خصلت شخصی مناسبات انسانی ملموس را از آن سلب می‌کند و کسانی را که دست‌اندرکار فعالیت اقتصادیند با یکدیگر بیگانه می‌کند. کارگر فقط مزدور می‌شود و اربابش کارفرما. یکی کارش را می‌فروشد و آن دیگری می‌خرد....

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=7233

🔸اگر نوشته دوست داشتید، لطفا به اشتراک بگذارید

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

✅ از دست بده!
🖋 دیوید گرابر|گروه ترجمه بارتلبی

در پاسخ به پیش‌فرض سرمایه‌داری از ریشه‌ دادوستد جوامع

📍 از زمان جنبش اعتصاب بزرگ فرانسه­، اخبار فرهنگی آنجا تقریبا با بی­‌اعتنایی کامل از سوی مطبوعات آمریکایی مواجه بوده است، یعنی از زمانی که فرانسه عنوان نخستین ملتی را گرفت که قاطعانه به «مدل آمریکایی» اقتصاد پشت پا زد.

با این حساب، هیچ اسمی از برخی از جالب­‌ترین دانشگاهیان فرانسه‌ی امروز در هیچ­‌کجا شنیده نمی­‌شود. یکی از آنها گروهی از روشنفکران با عنوان دست و پاگیر «جنبش ضدفایده‌گرایی در علوم اجتماعی» یا به اختصار ماوس هستند که فعالیت خود را وقف تهاجمی سیستماتیک بر شالوده‌های فلسفیِ نظریه‌­ی اقتصادی کرده‌­اند.

ماوس به زیرکی دریافت که اصلاً دلیلی ندارد باور کنیم که هرگز جامعه‌ای مبتنی بر دادوستد وجود داشته است. برعکس، بنابریافته‌های انسان‌شناسان، جوامعی وجود داشته‌اند که حیات اقتصادی­شان بر مبنای اصولی کاملا متفاوت پیش می­رفت...

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/give-it-away/

🔸اگر نوشته دوست داشتید، لطفا به اشتراک بگذارید

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

✅ به ره بادیه رفتن به از نشستن باطل؛ آیا حق با سعدی است؟! (نقدی بر مساله توسعه)
🖋 محمد امیرپناهی

یکی از غزلیات سعدی رحمه الله علیه که در وصف تلاش و جهد عاشق برای وصال معشوق است بیت معروفی دارد که در میان عامه مردم زبانزد است:
به ره بادیه رفتن به از نشستن باطل/وگر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم
سعدی در ستایش کار و فعالیت و نکوهش تنبلی و کاهلی توصیه می کند که حتی اگر به راه بادیه برویم بهتر از آن است که باطل و عاطل بنشینیم. در نگاه سعدی حتی اگر وصالی محقق نشد در هر حال باید حرکت کرد و کاری کرد و لو آن که قدم گذاشتن در راه بادیه باشد.

از دیرباز در ارتباط با مساله توسعه همواره این تلقی وجود داشته است که توسعه یعنی چیزی را در جایی ساختن و اجرای پروژه ها، طرح ها و.... امروزه این طرز تلقی معنای متفاوتی پیدا کرده است. در حال حاضر توافق بر سر آن است که در بسیاری از موارد توسعه یعنی کاری نکردن و اقدامی انجام ندادن!

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=7319

🔸اگر نوشته دوست داشتید، لطفا به اشتراک بگذارید

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

✅ دموکراسی و سراب آزادی
🖋 محمدرضا آقازاده

📍در حدود قرن شانزدهم و هفدهم میلادی فشار بسیار زیادی بر مردم اروپا از جانب بی عدالتی و عدم توازن طبقات اجتماعی بود که این مسئله منجر به انقلاب سال ۱۷۸۹ فرانسه شد.
یکی از حاصل های این انقلاب منشور حقوق بشر بود. همزمان با انقلاب اجتماعی فرانسه، در انگلیس انقلاب صنعتی به راه افتاده بود و یک طبقه بورژوا که دستی بر تولید و مدیریت ماشین‌ها داشتند به وجود آمده بودند.
این طبقه ی بورژوا توانستند حجم تولید ثروت را افزایش دهند، در کنار شادمانی از افزایش ثروت تولیدی، همه نگران این بودند که این حجم انبوه ثروت تولید شده به چه شکل توزیع خواهد شد و در نهایت ماشین ها چه بر سر سیستم توزیع خواهند آورد و تاثیرات اجتماعی آن چه خواهد بود.

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=7326

🔸اگر نوشته دوست داشتید، لطفا به اشتراک بگذارید

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

✅ آشنایی با نظریه الکسی دو توکویل
🖋 حمیدرضا جلائی پور

📍اندیشه‌های الکسی دوتوکویل درباره جامعه فرانسه و آمریکای قرن نوزدهم یکی از منابع جدی برای فهم جامعه جدید است. جامعه‌‌شناس برجسته‌ای چون ریمون آرون، توکویل را از بنیان‌گذاران علم جامعه‌شناسی دانسته و شأن اصلی این علم را فهم روندهای شکل‌دهنده جامعه جدید می‌داند.
ریمون بودن،از دیگر جامعه‌‌شناسان صاحب نفوذ معاصر نیز معتقد است روندهایی که توکویل در صد و هفتادسال پیش تشخیص داده هنوز از روندهای جدی جامعه کنونی ماست.
این نوشته با طرح اندیشه توکویل سه هدف را دنبال می‌کند. اول، شکل‌گیری "قدرت اجتماعی" در جامعه جدید را به‌عنوان یکی از روندهای اساسی که توکویل تشخیص داده است،توضیح می‌دهد. دوم، در جامعه جدید به چه شکل‌هایی این قدرت اجتماعی اعمال می‌شود. سوم داروی شفابخشی را که توکویل برای مهار پیامدهای نامطلوب قدرت اجتماعی برمی‌شمرد، برجسته می‌کند.

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/alexis-de-tocqueville/

🔸اگر نوشته دوست داشتید، لطفا به اشتراک بگذارید

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

✅ مسئولیت ما در برابر دیگران چیست؟
نگاهی به فلسفه «دیگری» لویناس و تعریف اخلاق و سیاست
🖋 حسین اکبرنژاد

📍مسئولیت ما در برابر دیگران چیست؟ مادامی که به عنوان استاد یا دانشجو یا هر عنوان و منصبی دیگر در قبال وضعیت کارگران، معلمان و به طور کلی آنچه جامعه با آن مواجه است، چه وظیفه‌ای داریم؟ آیا ما فقط در قبال کسانی که می‌بینیم و چهره به چهره هستیم مسئولیم؟ و پرسش مهم‌تر این که در حالت کلی‌ اگر شرایط مهیا و مناسب نباشد، از بین خود و دیگری کدام را انتخاب خواهیم کرد؟

در اندیشه لویناس، مسئولیت اخلاقی من در قبال دیگری به سان مادری صرفا پذیرندگی من و گشودگی‌اش به سوی دیگری است. قبول مسئولیت و ادای آن وسوسه خاطری می‌شود که من را متاثر ساخته و علیرغم آزادی خودپنداشته‌اش او را به پروای پاسخگویی وا می‌دارد. به زعم لویناس، مادری جانشینی است یعنی دیگری را در خود حمل کردن.

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/what-is-our-responsibility

🔸اگر نوشته دوست داشتید، لطفا به اشتراک بگذارید

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

✅ آقایان؛ خصوصی سازی را متوقف کنید
چپاول، حراج، تاراج، غارت؛ پاداش از جیب ملت
🖋 مسعود خدادادی

📍به طور کلی، خصوصی سازی به هر نوع واگذاری اموال و دارایی دولتی و عمومی به بخش و سرمایه گذاران خصوصی گفته می شود.
نقطه آغاز می تواند دهه 1340 باشد زیرا از ابتدای این دهه با افزایش درآمدهای نفتی عملا منابع و درآمدهای صنعتی پدید آمده اند که می توان درباره خصوصی یا دولتی بودن آن ها سخن گفت.

اول این که منابعی که باید در اختیار عموم مردم قرار می گرفت، در اختیار عده ای خاص قرار می گیرد و دوم این که با قدرتمند شدن این بخش شبه دولتی، عملا بخش خصوصی و سرمایه گذار حقیقی و شخصی توان رقابت با آن ها را نخواهد داشت.

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/stop-privatization

🔸اگر نوشته دوست داشتید، لطفا به اشتراک بگذارید

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

✅ ⁣سلبریتی-جامعه شناسان نوپدید و مسئلۀ نقد
🖋 آرش حیدری

📍نسبت اندیشه و امر سیاسی نسبتی است پر مناقشه. دامن اندیشه را نباید پاک قلمداد کنیم، اندیشه هیچ‌گاه پاک و بی­‌آزار نیست بلکه خصلتی عمیقاً سیاسی و عینی دارد. مسئله اینجا است که سیاستِ اندیشه را چگونه طرح می‌ریزیم و در خدمت چه چیز درمی‌آوریم؟ در خدمت تفاوت، تمایز، دفاع از حیات اجتماعی در تکثر و تفاوت‌هایش؟ و یا در خدمت نوعی سرکوب، حذف تمایزها، چشمک زدن به احزاب، گروه‌ها و دسته‌ها با طعم اندیشه‌ورزی و عدالت­‌طلبی؟

جامعۀ نمایش عرصه‌ای نوپدید است و بازی‌هایی نوپدید نیز دارد. در زمانه‌ای که کسی برای حرف­‌های قلمبه سلمبۀ فلسفی تره هم خرد نمی‌کند گزین‌گویه‌های فلسفی گیراتر از هر زمان دیگرند، اندکی ژست عدالت‌خواهی و اندیشه‌ورزی آنقدر جذاب هست که صحنۀ نمایشی بزرگ را فراهم کند.

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/sociologist-celebrity/

🔸اگر نوشته دوست داشتید، لطفا به اشتراک بگذارید

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

✅ ⁣ایدئولوژی از منظر لویی آلتوسر
🖋 کامران مرادی

📍مسئله مهم برای آلتوسر به‌عنوان نقطه شروع پرداخته او به ایدئولوژی مسئله‌ی بازتولید است؛

بازتولیدی که آلتوسر از آن سخن به میان می‌آورد علاوه بر بازتولید نیروی کار، بازتولید شرایط تولید نیز هست. «چنان‌که مارکس می‌نویسد هر بچه‌ای می‌داند که اگر در یک نظام اجتماعی همزمان با تولید، شرایط تولید بازتولید نشود آن نظام اجتماعی یک سال هم نخواهد پایید» . بنابراین سرمایه‌داری برای بقای خود هم به بازتولید نیروی کار احتیاج دارد و هم بازتولید شرایط تولید. بازتولید نیروی کار با پرداخت مزد صورت می‌پذیرد –یعنی تحقق شرایط مادی، اما تحقق شرایط مادی نبروی کار کفایت نمی‌کند؛ چراکه این نیرو باید کارا نیز باشد. برای کارا بودن نیروی کار نظام سرمایه‌داری از ایدئولوژی کمک می‌گیرد. اگر پرداخت مزد کارگر را مجبور به بازگشت می‌کند، ایدئولوژی کارا بودن نیروی کار و همچنین مطیع بودن آن را تضمین می‌کند...

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=7222

🔸اگر نوشته دوست داشتید، لطفا به اشتراک بگذارید

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

✅ ⁣بررسی نسبت کار دانشگاهی با کار روشنفکری
🖋 گفت و گوی مهسا رمضانی با دکتر حسین سراج‌زاده (جامعه‌شناس)

📍 خیلی وقت‌ها اهالی دانشگاه مورد نقد قرار می‌گیرند که چرا کنشگری اجتماعی ندارند و خود را تنها به فعالیت‌های دانشگاهی محدود کرده‌اند. اما آیا بر هر آکادمیسینی لازم و واجب است که در کنار کار دانشگاهی خود، دغدغه مسائل جامعه را هم داشته باشد؟ کار روشنفکری چه معنا و مفهومی دارد؟ وجه مشترک و وجه تمایز فعالیت دانشگاهی با فعالیت روشنفکری در چیست؟ یک فرد دانشگاهی در چه صورتی ملقب به «روشنفکر» می‌شود؟ برای پاسخ به این پرسش‌ها به سراغ دکتر حسین سراج‌زاده، جامعه‌شناس و رئیس انجمن جامعه‌شناسی رفتیم. او معتقد است که روشنفکران در فضای رسانه‌ای جدید با وجود شبکه‌های مجازی متعدد، اثرگذاری اجتماعی بیشتری پیدا کرده‌اند و اهالی دانشگاه بیش از گذشته خود را موظف به حضور اجتماعی و فعالیت روشنفکری می‌دانند.

🔸این گفت‌و‌گو را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=7367

🔸اگر نوشته دوست داشتید، لطفا به اشتراک بگذارید

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

✅ ⁣هنر فاشیست نبودن
🖋 میشل فوکو | ترجمه ناصر فکوهی

📍در اروپای سال های 1945 تا 1965، اندیشیدن، راه و روش جا افتاده‌ای داشت. در آن سال ها باید کمابیش با مارکس صمیمی می‌بودی و چنان به افکارت پر و بال نمی دادی که از فروید دور می‌افتادی؛ همچنان که باید به نظام‌های نشانه‌ای (دال‌ها) احترام زیادی می‌گذاشتی. اگر کسی دعوی آن داشت که قلم به دست بگیرد، حتما باید این سه شرط را می داشت.

سپس پنج سال کوتاه و پر شور در رسید: پنج سال شادمانی و معما! بر دروازه های دنیای ما، ویتنام نخستین ضربه را بر قدرت حاکم وارد کرد. اما این جا، میان چهار دیوار خود ما چه می گذشت؟ آمیزه‌ای از سیاست‌بازی‌های انقلابی و ضد خفقان؟ جنگی در دو جبهه استثمار اجتماعی و سرکوب روانی؟. رویایی که میان پایان جنگ جهانی اول و روی کار آمدن فاشیسم ، آرمان‌شهرگراترین افکار را در اروپا شیفته خود کرده بود. آتش یک سانی دامن‌گیر مارکس و فروید شد....

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/art-of-not-being-fascist

🔸اگر نوشته دوست داشتید، لطفا به اشتراک بگذارید

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

✅ ⁣سالمندی، نیازمند سیاست‌گذاری تازه رفاهی
🖋 مسعود شاه‌حسینی

تغییر رویکردها به مسئله سالمندی و سیاست‌گذاری اجتماعی در این حوزه

📍چرخه سال‌خوردگی اگرچه دیر، بعد از کشورهای توسعه‌یافته حالا به کشورهای در حال توسعه رسیده است. کاهش ‌مستمر ‌باروری‌ و ‌افزایش ‌امید به ‌زندگی نسبت به گذشته همگراتر شده‌اند و هرم‌های جمعیتی را در سال‌های اخیر تغییر داده‌اند. تنها در نیم‌قرن اخیر نرخ کل باروری از پنج کودک به‌ازای هر زن، به نصف رسیده و پیش‌بینی‌ها هم حاکی از آن است که این رقم تا 50 سال آینده به 2/1کودک به‌ازای هر زن می‌رسد. تغییرات در آن سر طیف هم شدیدند. جمعیت جهان رفته‌رفته سال‌خورده‌تر می‌شود، سالمندی پدیده‌ای جهان‌شمول شده و ناظران هم پیش‌بینی می‌کنند تا سی سال آینده، اکثریت جمعیت جهان، پیر می‌شوند و چه‌بسا شمار سالمندان از تعداد کودکان فزونی بگیرد. با چنین دورنمایی، احتمالا سوال اصلی این است که بینش و فهم ما از پدیده سالمندی و ویژگی‌های آن چقدر دقیق است؟

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید
📎 https://engare.net/aging-new-welfare-policy

🔸اگر نوشته دوست داشتید، لطفا به اشتراک بگذارید

🔶 انگاره
🔷 @EngareNet

✅ ⁣نهادسازی در برابر کاریزماسازی
🖋 ایمان نمدیان‌پور

📍تاریخ جهان سنت به طور مشخص با ایده کاریزما گره خورده است. کاریزما برساخت جهان قدیم است و این مفهوم در زیست جهان سنت واجد اهمیت و کارکرد بود. در روند تاریخی در دوره های مختلف، سوژه ها برای تغییردر امر اجتماعی و سیاسی به طور سیستماتیک به فرد خاصی متمسک می شدند و اساسا انسانهای جهان سنت تنها به وساطت فرد مشخصی که صاحب ویژگی های خاص بود توان تغییر را در روندهای اجتماعی داشته‌اند و این امر پارادایم غالب و بهنجار در جوامع قدیم محسوب می شد. می توان از این منظر جهان قدیم را جهان کاریزما پروری و جهان جدید را جهان نهادمند نام نهاد.

فرایند تقسیم کار اقتدار را از یک فرد گرفته و آن را در میان کثیری از سوژها تقسیم می کند. این اقتدار از یک فرد، به یک ساختار سیستماتیک و منظم در خود بنام نهاد تقلیل می یابد. ویژگی جهان نهادمند حذف اقتدار مفهوم سوژه خاص درمناسبات زندگی روزمره انسانها است...

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=7383

🔸اگر نوشته دوست داشتید، لطفا به اشتراک بگذارید

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

✅ ⁣آزادی و گفتمان رسمی
🖋 آرزو رضایی مُجاز

عارضه‌ی فرهنگیِ نفی
در نقد خوانش گفتمان رسمی از حضور "دیگری"

📍"وقار استبدادی" ترکیب مورد استفاده‌ی "محمد مختاری" در فصل اول کتابِ "انسان در شعر معاصر" است؛ وقاری که مختاری آن را ماحصل ساخت استبدادی ذهن و مولود غیاب تجربه‌ی تاریخی دموکراسی در ایران می‌داند، که تا کوچک‌ترین روزن‌های محتمل‌اش نسبت به پذیرش صدای متفاوت بسته است‌! به لحاظ وی؛ نفی دیگری، یک عارضه‌ی فرهنگی دیرینه است که در فقدان نوعی "تجربه‌ی نظام‌یافته‌ی دموکراتیک" رخ می‌دهد. مختاری در فرازهای نخست کتاب‌اش می‌نویسد: «ما هرگز آزادی و برابری و برادری را در ساخت اجتماعی و تاریخی فرهنگ ستم‌زده‌ی خود تجربه نکرده‌ایم، اگر چه از برادری، در انتزاع از سیستم اجتماعی خود بسیار سخن گفته‌ایم.»

آزادی جز در مواجهه با دیگری تعیّن نمی‌یابد؛ آنجا که فرد سکوت می‌کند تا دیگری به‌مثابه‌ی یک حضورِ متفاوت سخن گوید و بعد، صدا می‌شود تا دیگری به‌عنوان گوش حاضر، او را بشنود...
🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=7386

🔸اگر نوشته دوست داشتید، لطفا به اشتراک بگذارید

🔶 انگاره
🔷 @EngareNet

✅ ⁣حافظه جمعی
🖋 موریس هالبواکس | ترجمه بهار مجدزاده

وقتی از حافظه، در معنای فراتر از حافظه فردی صحبت می‌کنیم و مثلا می‌گوییم که ملتی کم‌حافظه هستیم، منظور چیست؟

📍هالبواکس می‌گوید که ما برای به یاد آوردن به دیگران احتیاج داریم. گذشته کاملاً در حافظه فردی نگهداری نمی شود. تنها حالتی، تیکه‌ای یا تصویری از آن در ذهن می ماند که نمی‌تواند تمامی حافظه را تشکیل بدهد. این بازنمایی‌های جمعی هستند که خاطره واقعی را شکل می‌دهند. حافظه فردی تنها در چارچوب‌های اجتماعی است که وجود می یابد. حافظه جمعی در تغییر است؛ چیزی از گذشته را نگه می‌دارد که از آن ردپایی در زندگی جمعی و روانشناسی امروزی ِگروه حامل آن حافظه باقی‌مانده باشد.

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/memoire-collective

🔸اگر نوشته دوست داشتید، لطفا به اشتراک بگذارید

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

✅ ⁣حکومت ایدئولوژیک
Ideological state

ایدئولوژی نوعی نظام اعتقادی ذات‌گرایانه است که در آن انسان موظف به تحقق اهداف تعیین شده و متعین است. ذات‌انگاری آن نوع از تلقی است که مدعی دستیابی انحصاری به حقیقت است. حقیقتی که وظایف مشخصی برای انسان تعریف و برای تحقق آن بایدها و نبایدهای ثابت و انعطاف ناپذیری را دیکته می‌کند.

حکومتهای ایدئولوژیک، مشروعیت خود را از یک نظام اعتقادی کسب می‌کنند که آن نظام تکالیف و وظایف مشخصی را در برنامه کاری خود دارد. وظایفی که خارج از اراده و حاکمیت مردم تعیین و همگان موظف به انجام آن هستند.

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/ideological-state

🔸اگر نوشته دوست داشتید، لطفا به اشتراک بگذارید

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

📝 فراخوان شرکت در سومین سمپوزیوم آثار دانشجویی علوم اجتماعی

اتحادیه انجمن‌های علمی علوم اجتماعی کشور سومین سمپوزیومِ آثار دانشجویی علوم اجتماعی کشور را در اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۹ در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبائی برگزار می‌کند.
براساس آن چه در اطلاعیه سومین سمپوزیوم کشوری آثار دانشجویی علوم اجتماعی آمده است، این سمپوزیوم امسال محور ویژه‌ای ندارد تا مجری و برگزار کننده‌ی رویداد نقشی در تعیین و جهت‌دهی به موضوع آثار شرکت‌کنندگان نداشته باشد؛ بلکه به اعتبار خرد جمعی دانشجو و کنشگر علوم اجتماعی مهم‌ترین موضوعات تعیین شده‌اند.

آثار ارسالی می‌تواند به صورت مقاله، جستار، روایت، عکس و مستند اجتماعی باشد. مهلت ارسال آثار چند رسانه‌ای ۳۰ بهمن ۹۸ است. اعلام پذیرش چکیده نوشتار ۳۰بهمن ۹۸ و همچنین مهلت ارسال اصل نوشتار ۲۹ اسفند ۹۸ است. برای کسب اطلاعات بیشتر و شرکت در سمپوزیوم به socialsymposium.ir مراجعه کنید.

🔸 متن کامل خبر را در انگاره بخوانید🔻
📎 engare.net/socialsymp

🔸اگر نوشته دوست داشتید، لطفا به اشتراک بگذارید

🔷 @EngareNet
🔷 @Atu_Sociology

✅ ⁣اینجا چند نفر «فاشیست» هستند؟!
🖋 این متن پیاده شده سخنرانی «یووال نوح هراری» در TED (آوریل 2018) است.
🎥 فیلم ارائه در سایت قرار گرفت.

خب، گفتن آن کمی دشوار است، چون ما یادمان رفته که «فاشیسم» چیست. امروزه مردم از عبارت «فاشیست» معنایی کلی استنباط می‌کنند.

فاشیسم وقتی اتفاق می‌افتد که مردم سعی کنند پیچیدگی‌ها را نادیده بگیرند تا زندگی را برای خودشان خیلی آسان کنند. فاشیسم غیر از هویت ملی، تمام هویت‌ها را انکار می‌کند و اصرار می‌کند که من فقط و فقط به ملت خودم متعهد هستم. اگر ملت من بخواهد که خانواده‌ام را قربانی کنم، پس خانواده‌ام را قربانی خواهم کرد! اگر ملت از من بخواهد که میلیون‌ها نفر را بکشم، پس میلیون‌ها نفر را خواهم کشت! و اگر ملت من از من بخواهد که به حقیقت و زیبایی خیانت کنم، پس باید به حقیقت و زیبایی خیانت کنم!


🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/fascist-here

🔸اگر نوشته دوست داشتید، لطفا به اشتراک بگذارید

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

✅ سلبریتی‌ها: تنگنای خود دلخواه و خود واقعی
🖋 ابوذر قاسمی‌نژاد

در یک تعریف ساده سلبریتی یعنی چهره. کسی که مشهور و معروف می‌شود در اصطلاح سلبریتی نامیده می‌شود. این فرد به دلایلی اکتسابی و یا انتسابی در کانون توجهات قرار می‌گیرد و به‌مثابه یک الگو و مانکن برای دیگران به یک فرد مهم تبدیل می‌شود. حال بحث این است که چرا در مواقعی (به‌خصوص در کشور ما) این افرادِ چهره در حصارهای گرفتار می‌شوند که با ادا و اطوارهای مختلف مرزهای اخلاقی، فرهنگی و اجتماعی را فرومی‌پاشند و نمی‌توانند یک الگو بماهو الگو باشند؟

این افراد از طریق رسانه‌ها هویت پیداکرده‌اند. این هویت، هویتی سنتی و مدرن نیست (یعنی از طریق تبار و طبقه و یا سطح تحصیلات شناخته‌شده نیستند)، بلکه هویتی اشتهاری است که در تعریف می‌توان مصداق‌های از هویت پسامدرن برای آن پیدا کرد. هویت پسامدرن تکه‌پاره و وضعیتی است که خطی و هنجاری نیست و در بسیاری از موارد دیجیتالی و تابع اکنونیت موجود است...
🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 Engare.net/celebrities-your-own-dilemma

🔸اگر نوشته دوست داشتید، لطفا به اشتراک بگذارید

🔶 انگاره
🔷 @EngareNet