✅ سلبریتی مهم است
🖋 هالی گروت | ترجمه‌ی سمانه کوهستانی

سلبریتی‌ها به‌مثابه‌ی آواتارهای آرزومند، تمثال‌های ستایش‌شده و ظروف حافظه جمعی در همه‌ی جنبه‌های زندگی مدرن رخنه می‌کنند.

سلبریتی خود را از سایر اشکال ستایش عمومی متمایز می‌کند؛ زیرا آن [سلبریتی] بر شخصیت فردی تمرکز دارد. سلبریتی ها با کمال جاودانه‌ی خود به‌ظاهر به ما توصیه می‌کنند که از چیزهای دنیوی دوری کنیم، آن‌ها ما را سرگرم می‌کنند، به ما لذت می‌دهند یا به ما کمک می‌کنند تا درد خود را ابزار کنیم، آن‌ها باوجود همه‌ی نقص انسانی خود به ما در مورد نقایص و کاستی‌های خود اطمینان می‌دهند، احساس تعلق را پرورش می‌دهند و به ما یادآوری می‌کنند که تنازع حقیقتاً تنها وضعیت تجربه بشری است. سلبریتی ها شخصیت بودگی- شخصیت ما را منعکس می‌کنند- آن‌ها به ما نشان می‌دهند که چه کسی هستیم، اما آن‌ها همچنین ما را با خیال خام افسون کرده و به ما نشان می‌دهند که چه کسی می‌خواهیم باشیم.

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 engare.net/celebrity-matters
.
📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.
.
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
@EngareNet
@Atu_Sociology

✅ فراز و فرود سیاست‌گذاری اجتماعی در ایران، ۱۳۸۰-۱۳۰۰ شمسی
🖋 رضا امیدی

عوامل تاریخی و نهادی متفاوتی نظیر صنعتی‌شدن، عوامل بین‌المللی، منافع گروهی و طبقاتی و مطالبات اجتماعی، ارزش‌های ملّی و ایدئولوژی، همچنین نهادهایی نظیر ملت‌سازی و شهروندی در شکل‌گیری و توسعۀ سیاست‌های رفاهی نقش دارند. تحلیل تحولات رفاهی براساس یک مؤلفه نمی‌تواند تبیین روشن و رسایی از تحولات سیاست‌گذاری اجتماعی در ایران به‌دست دهد. به‌عنوان مثال، ملت‌سازی به‌عنوان یکی از مؤلفه‌های نهادگرایی نمی‌تواند تمام تحولات رفاهی قبل از انقلاب را تبیین کند. همچنین در تحولات رفاهی قبل از انقلاب، غیر از مطالبات اجتماعی، عوامل دیگری نیز نقش جدّی داشته‌اند. بر این ‌اساس، به دو شیوه می‌توان به تحلیل این روند تاریخی پرداخت. در شیوۀ اول، یک عامل به‌عنوان عامل اصلی انتخاب می‌شود و کلّ رخدادها و تحولات براساس آن تحلیل می‌شوند. در این شیوه ممکن است برخی تحولات تاریخی در تحلیل پنهان بمانند، یا آن‌چنان تفسیر فربهی از عامل اصلی در نظر گرفته شود که همۀ عوامل دیگر را در بر گیرد. در شیوۀ دوم، فراز و فرود عوامل مختلف در دوره‌های تاریخی بررسی می‌شود و نشان داده می‌شود که در هر دورۀ تاریخی چه عاملی نقش برجسته‌تری داشته است.

در این مقاله، تحولات سیاست اجتماعی حول یک عامل تحلیل نمی‌شود. از آنجا که، سیاست‌گذاری اجتماعی محصول دولت مدرن دانسته می‌شود، شکل‌گیری دولت پهلوی را نقطۀ آغازین بحث قرار می‌دهیم و روند تحولات را ذیل چهار دورۀ تاریخی پی می‌گیریم: دورۀ رضاشاه (۱۳۲۰-۱۳۰۴)، دورۀ سقوط رضاشاه تا کودتای ۲۸ مرداد (۱۳۳۲-۱۳۲۰)، دورۀ کودتا تا انقلاب (۱۳۵۷-۱۳۳۲)، و دورۀ انقلاب تا زمان تصویب قانون نظام جامع (۱۳۸۳-۱۳۵۷). این دوره‌بندی بیشتر در راستای نظم‌دهی به بحث انجام شده، و بدین‌معنا نیست که هرکدام از دوره‌ها الزاماً ماهیت و روند متفاوتی از دورۀ قبل و بعد دارند، اما در هر دوره عامل‌ها و مؤلفه‌های متفاوتی در تکوین سیاست‌ها و سازمان‌های رفاه و تأمین اجتماعی نقش داشته‌اند. بدین‌منظور ابتدا تحولات این حوزه فهرست و بررسی شده و سپس براساس عوامل اصلی، تاریخ تحولات دوره‌بندی شده است.
هدف این مقاله ارائۀ تحلیل تاریخی نیست، بلکه صرفاً مقدمه‌ای تاریخی دربارۀ سیاست‌ها و سازمان‌های رفاه و تأمین اجتماعی در ایران است. در این راستا، علاوه بر بررسی زمینه‌ها و تحولات تاریخی تأثیرگذار، محتوای برنامه‌های عمران و توسعۀ ایران نیز در قالب دوره‌بندی تاریخی مرور می‌شود.

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 Engare.net/social-policy-in-iran/
.
📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.
.
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
@EngareNet
@SocioNet

✅ خودکشی؛ به مثابه شورش علیه جامعه
🖋 محمدباقر تاج‌الدین

خودکشی مسأله ای است که از زوایای گوناگون قابل واکاوی و بررسی است که می توان به تبیین های فلسفی، روان شناختی و جامعه شناختی اشاره نمود. تبیین های فلسفی عموماً بحث ارزشمندی زیستن در این جهان را پیش می کشند که اگر زیستن در این جهان ارزشی ندارد پس می توان به خودکشی فکر کرد(فلسفۀ اگزیستانسیالیستی). تبیین های روان شناختی نیز خودکشی را از منظر فردی مورد مطالعه قرار می دهند و دلایل فردی را برای ارتکاب به خودکشی تحلیل می کنند. همچنین تبیین های جامعه شناسانه بر دلایل اجتماعی و ساختاری در سوق دادن افراد به سمت خودکشی تأکید دارند. از منظر جامعه شناختی شرایط ناگوار و بغرنج اجتماعی می تواند زمینه های لازم برای شکل گیری خودکشی را فراهم سازد و اساساً این جامعه و ساختارهای اجتماعی است که بیش از همه بر خودکشی کنش گران اجتماعی تأثیر می گذارد.

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 Engare.net/suicide-against-society
.
📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.
.
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
@EngareNet
@SocioNet

✅ نخبگان قدرت در نگاه سی‌رایت میلز
🖋 دکتر پرویز اجلالی

میلز در تعریف­ خود از نخبگان جامعه می‌گوید: « آنها تافته­‌ی جدا بافته هستند که ما نیستیم».به نظر میلز، نخبگان، قدرت خود را مدیون مقام، شغل و موقعیتی هستند که در آن قرار دارند. این مقام و جایگاه است که آنان را از محیط عادی مردان و زنان معمولی فراتر می‌برد.

«آنها در موقعیت رهبری و فرماندهی سلسله مراتب و سازماندهی­‌های اصلی جامعه مدرن قرار دارند، آنها تشکیلات و مؤسسات بزرگ را اداره می‌کنند، ماشین کشور را به حرکت در می­‌آورند و برای خود حق انحصاری ویژه­‌ای را قائل هستند. مؤسسات نظامی را هدایت می­‌کنند، منصب‌های فرماندهی و استراتژیک جامعه را اشغال کرده­‌اند که در آن موقعیت­‌ها، اهرم­‌های مؤثر قدرت، ثروت و شهرت که آنها از آن بهره­‌مند هستند، تمرکز یافته است»...

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 Engare.net/the-power-elite
.
📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.
.
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
@EngareNet
@SocioNet

✅ دسترسی رایگان به سایت‌های مشهور علمی – خبری
به‌روز شد

📍 سایت‌های مشهور علمی-خبری نظیر اکونومیست، فاینسیال تایمز، کورا، گاردین، تایمز و ... محدودیت‌هایی برای دسترسی به نوشته‌هایی که منتشر می‌کنند، می‌گذارند. این محدودیت‌ها گاها زمانی است; به این صورت که در یک هفته یا ماه، تعداد خاصی از نوشته‌ها را به رایگان در اختیار شما قرار می‌دهند و زمانی که به سقف آن برسید با پیام اشتراک روبرو می‌شوید. بعضی دیگر از این محدودیت‌ها مربوط به موقعیت مکانی می‌باشد.

راه حل موقت روبرو شدن با محدودیت دوم، استفاده از پروکسی‌ها و VPNها برای دور زدن تحریم می‌باشد. اما راه‌حل کاربردی و دائم برای حل محدودیت زمانی استفاده از افزونه‌‌هایی‌ست که به این منظور برای مرورگرهای مختلف ساخته‌ می‌شود.

🔸 آموزش دسترسی آزاد و رایگان به بیش از 165 سایت معرفی شده را در لینک زیر در انگاره بخوانید 🔻
📎 Engare.net/paywall

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
@EngareNet
@SocioNet

✅ دانلود و مطالعه آنلاین گزارش پژوهشی «بررسی دلایل اقبال نوجوانان و جوانان ایرانی به موسیقی پاپ کره‌ای» یا همان کی‌پاپ K-pop
🖋 عبدالله بیچرانلو و ریحانه اقبالی

📍این پژوهش تلاش می‌کند تا ضمن معرفی موسیقی پاپ کره‌ای، ابعاد گوناگون این صنعت موسیقی ازجمله پیشینه و دلایل توسعۀ آن در کرۀ جنوبی و نیز روند جهانی ‌شدنش را تبیین و در ادامه، ضمن ارائه یافته‌های میدانی و نیز رصد صفحات هواداری از این موسیقی در فضای مجازی، دلایل و زمینه‌های گرایش به آن را در میان نوجوانان و جوانان ایرانی بیان کند.

این گزارش «موج کره‌ای» یا همان گسترش اقبال به تولیدات رسانه‌ای و فرهنگ عامه‌پسند کرۀ جنوبی را موضوع خود قرار داده و دلیل آن را، راهبرد دولتی‌ـ‌صنعتی طراحی‌شده، جهت صدور تولیدات صنعت سرگرمی به بازارهای آسیایی و با هدف دست‌یابی به سود اقتصادی، برمی‌شمارد و با گذری بر پیشینه موسیقی پاپ کره‌ای و نیز مشهورترین گروه‌های موسیقی Kpop آنها را مورد بررسی قرار می‌دهد...

🔸مطالعه ادامه متن و دانلود و مطالعه آنلاین گزارش کامل در انگاره 🔻
📎 Engare.net/k-pop

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره
@EngareNet
@SocioNet

✅ بررسی شومی منابع طبیعی و آثار اقتصادی آن
🖋 محمدامین رفعتی صحنه‌سرائی (دانشجوی کارشناسی اقتصاد دانشگاه شهید بهشتی)

📍تجربه نشان داده که منابع طبیعی می­تواند عامل کمک‌کننده رشد اقتصادی باشد اما نمی­توان آن را عامل ضروری و کافی در توسعه‌ی اقتصاد دانست. کشورهای ثروتمند جهان مانند ژاپن و سوئیس، ثروت ملی‌شان را از منابع طبیعی به دست نیاورده­‌اند و از طرفی دیگر کشورهایی که سرشار از منابع طبیعی هستند رشد اقتصادی ضعیفی را نشان داده­‌اند. ادبیات شومی منابع به بررسی علل ناکامی کشورهای برخوردار از این منابع در توسعه­‌ی اقتصادی و به خصوص شکست آن­ها در پایه­‌گذاری یک رشد مستمر و مناسب اقتصادی می­‌پردازد. در این پژوهش، ابتدا با پدیده شومی منابع طبیعی آشنا می­‌شویم، سپس مکانیزم­‌های مؤثر بر شومی منابع را بررسی کرده و در آخر آثار اقتصادی­ ناشی از این پدیده را به صورت موردی بیان می­‌کنیم.

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 Engare.net/resource-curse

در این موضوع بیشتر بخوانید:
آزار “مَکل مَکل مَکینِگی”(“دیوک” چاهی) نوشته مرتضی فرهادی

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره
@EngareNet
@SocioNet

🔰 درباره حماقت*

هر خیزش بزرگ عمومی، چه خصلتی سیاسی یا مذهبی داشته باشد، انبوه گسترده‌ای از آدمیان را با حماقت مسموم می‌سازد.

حماقت بیش از بداندیشی با نیکی به ستیز می‌ایستد. با یک بداندیش پلید می‌توان به مخالفت پرداخت، او را رسوا کرد، و در صورت لزوم به زور متوسل شد. یک نیروی اهریمنی همواره هسته واژگونی خود را در درون حمل می‌کند زیرا دست کم در آدمیان رگه‌ای از خود نارضایی به جای می‌گذارد. اما در برابر حماقت، همه ما بی‌دفاع می‌مانیم. نه اعتراض و نه زور، هیچکدام در مقابله با حماقت کارساز نیستند. منطق به گوش احمق نمی‌نشیند. واقعیت، اگر با پیشداوری‌های فرد تضاد داشته باشد، باور نمی‌شود. در مقطعی از این دست، فرد احمق مقاوم می‌شود و هنگامی که حقایق انکار‌ناپذیر می‌شوند، آنها را تصادفی و بی‌پیامد می‌خواند. در این شرایط است که فرد احمق، بر خلاف یک فرد خبیث، که در کل خود‌شیفته است، تحریک شده و موضع تهاجمی می‌گیرد. به این دلیل، مواجهه با یک احمق محتاج احتیاط بیشتر از رویارویی با یک فرد خبیث است. کوشش در ترغیب افراد احمق به پذیرش منطق بیهوده است، زیرا تلاشی بی‌معنا و خطرناک است.

برای درک بهتر حماقت، باید به شناخت طبیعت آن دست یافت. یک نکته قطعیت دارد، آن که حماقت نه یک نارسایی ذهنی، بلکه یک نقص انسانی است. بسیارند انسان‌هایی که ذکاوت فراوان دارند، اما احمق هستند، و چه بسا کسان که از دیدگاه ذهنی کند، اما گرفتار حماقت نیستند. در شرایط گوناگون این اصل را کشف کرده‌ایم که حماقت یک نارسایی مادرزادی نیست، بلکه بعضی مردم یا «احمق می‌شوند»، یا مجاز می‌دارند تا حماقت بر آنان جاری شود. همچنین از مجرای تجربه در می‌یابیم آدم هایی که خود را از دیگران منزوی ساخته و در خلوت تنهایی زندگی می‌کنند، کم‌تر از افراد و گروه‌هایی که مایل یا محکوم به زندگی و معاشرت اجتماعی هستد، ویژگی‌های این نارسایی را بروز می‌دهند.

بدین ترتیب، چنین به نظر می‌رسد که حماقت بیشتر یک مشکل اجتماعی باشد تا روانشناختی. حماقت نماد خاصی از تأثیر شرایط تاریخی بر انسان‌ها است؛ یک همگنی روانشناختی با شرایط ویژه خارجی. در یک بررسی دقیق‌تر، روشن می‌شود که هر خیزش بزرگ عمومی، چه خصلتی سیاسی یا مذهبی داشته باشد، انبوه گسترده‌ای از آدمیان را با حماقت مسموم می‌سازد. حتی چنین به نظر می‌رسد که این ویژگی به صورت یک قانون اجتماعی – روانی در آمده. تمرکز قدرت در یک فرد، محتاج حماقت انبوه دیگران است. فراگرد بروز این ویژگی آن نیست که توانایی‌های انسانی، برای مثال ذهن فرد به یک‌باره از کار باز ایستند. در عوض، گویی انسان‌ها متأثر از اقتدار فزاینده یک فرد، استقلال درونی خویش را از کف داده و کم و بیش آگاهانه خود را در اختیار قدرت نو‌رسیده می‌گذارند. سرسختی یک احمق نباید چشمان ما را به این واقعیت ببندد که چنین فردی دارای استقلال نیست. در گفتگو با او احساس می‌کنید که نه با او به عنوان یک شخص، که با تکیه کلام و شعارهایی که بر وجود او مستولی شده‌اند، محاوره دارید. او چشم‌بسته، خوار و خفیف به بند یک افسون گرفتار آمده. به ابزاری بی‌اعتنا تبدیل شده. فرد احمق بدین ترتیب قادر به انجام هر کردار پلیدی می‌شود، بدون آن که توانای درک این پلیدی باشد. در این مقطع است که خطر اهریمنی یک احمق در خفا توان نابودی تمامی بشریت را در خود متمرکز می‌سازد.

ادامه یادداشت را می‌توانید در انتهای یادداشت InstantView یا در انگاره🔻 بخوانید؛
engare.net/stupidity

بازنشر از همسایگان

💡 #رسانه شمایید. اگر دوست داشتید به اشتراک بگذارید.

✅ شبکه جامعه‌شناسی
@SocioNet | اینستاگرام
@EngareNet | اینستاگرام

✅ چرا می‌خواهیم علامه دهر باشیم؟
🖋 جبار رحمانی (انسان‌شناس و عضو مؤسسه انسان‌شناسی و فرهنگ)

📍به‌نظر می‌رسد دو دسته تجربه برای اکثریت ماهایی که در ایران زندگی می‌کنیم، وجود دارد: دسته اول تجربه‌های مشترک این است که در برخی محیط‌ها، با افرادی مواجه می‌شویم که درباره همه چیز نظر می‌دهند. در واقع این گونه افراد به هر سؤالی پاسخ می‌دهند و مدعی هستند که نظرشان خیلی هم درست و دقیق است. هرچند معمولاً استدلال‌هایی قوی برای نظرات‌شان ندارند، ‌اما نوعی اعتماد به نفس و اصرار روحی در صحت و اعتبار نظرات‌شان نسبت به همه چیز دارند. دسته دوم تجربه‌های مشترک آن‌است که همه ما در موقعیتی که پاسخ پرسشی را نمی‌دانیم، برای ما خیلی سخت و گاه کلافه کننده است که به ندانستن اعتراف و اعلام کنیم پاسخی نداریم. گویی اعتراف به ندانستن مایه شرمندگی ما می‌شود. این دو تجربه مشترک را باید در رابطه با هم فهمید.

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 Engare.net/why-know-the-whole

در این موضوع بیشتر بخوانید:
بیایید درباره همه‌چیز حرف بزنیم نوشته محمدرضا کلاهی

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره
@EngareNet
@SocioNet

✅ کتاب «سالمندانِ کار»؛ روایت‌هایی از زیست شغلی سالمندان تهیدست
🖋 به قلم شیوا پروایی، نویسنده کتاب

📍 کتاب «سالمندانِ کار»، محصول یک پژوهش کیفی است که روایت­‌های عینی و ملموس از زیست شغلی گروهی از تهیدستان شهری یعنی «سالمندانِ کار» ارائه می دهد و پیچیدگی­‌های زندگی سالمندی را در زمانه امروز رویت­‌پذیر می­‌کند.

ایده اصلی در مطالعات سالمندی این است که تجربه سالمندی در جامعه ایرانی یک تجربه یک­‌شکل و همگون نیست بلکه باید از تجربه سالمندی ناهمگون، سیال و متکثر در جامعه ایرانی صحبت کرد. سالمندان با توجه به ویژگی‌های اجتماعی و اقتصادی­، تجربه متفاوتی از سالمندی دارند؛ گاه سالمندان در جامعه به عنوان قشر آسیب‌­پذیر، تهیدست و منزوی دیده می‌شوند و گاه گروه‌های صاحبِ منابعی هستند که زندگی فعال و موفقی را در دوره زندگی سالمندی تجربه می‌کنند...

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 Engare.net/work-elderys

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
@EngareNet
@SocioNet

📰 دانلود نشریه سیاست‌گذاری اجتماعی شماره ۴
🔅 پرونده ویژه شهروندی
🗓 خرداد ۱۴۰۰

📍 نشریه سیاست‌گذاری اجتماعی که زیر نظر انجمن علمی دانشجویی سیاست‌گذاری اجتماعی دانشگاه علامه طباطبائی منتشر می‌شود در شماره چهارم خود به مبحث شهروندی پرداخته‌است.

📍عناوین یادداشت‌های این شماره:

شهروندی گمشده: علیرضا چمن‌زار
شهروندی چه ساده؛ چه دشوار: زینب بیلکی
شهروندی در زمانه عسرت: علی خانمحمدی
حقوق شهروندی و عدالت آموزشی با تأکید بر عدالت جنسیتی در آموزش: سجاد مرادی
زنان و انفعال در مطالبه‌ی حقوق شهروندی: مهسا صفی صمغ‌آبادی
زنان در فضای شهر؛ تجارب‌زیسته زنان به عنوان فرودستان شهری: سارا نوری
لطفا مرا به شهروندی بپذیر: لیلا عراقی
نبود مشارکت و عدم تحقق شهروندی در سایه غفلت مدنی: افرا حامدزاده و میلاد صفایی
حقوق اجتماعی و شهروندی در اتحادیه اروپا: رکسانا محمد‌زاده هدایتی

📎 مطالعه آنلاین و دریافت نشریه در انگاره
📎 Engare.net/social-policy4

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
@EngareNet
@SocioNet

🔰 تابستان شد و باز هم "فرهنگ مصرف آب"!
🖋 محمدرضا تهمک

آدرس غلط دادن و فرافکنی مسائل کشور و جابجایی واقعیت ها (تبدیل کردن مسأله حداقلی به مسأله حداکثری و برعکس) از وظایف دستگاه فرهنگی و رسانه ای سیستم های ایدئولوژیک است. چندسالی است رویکرد فرهنگ گرا/زده که در آکادمی و میان برخی روشنفکران و رسانه های عمومی جا باز کرده و غالباً با سیستم سیاسی کشور همدست و هم منفعت است تلاش می کند از دولت (state) سلب مسئولیت کند. نگرش فرهنگ گرا/زده – و نه نگرش فرهنگی که یکی از عوامل را فرهنگ می داند – ریشه همه مسائل جامعه را به فرهنگ یا تاریخ فرهنگی جامعه ربط می دهد، کلاف سر درگمی می سازد که نهایتاً مردم و فرهنگ شان مقصرند.

یکی از این تبلیغات مربوط به بحران آب و فرهنگ مصرف آب توسط شهروندان است. این موضوعی ساده است که بیش از 90 درصد مصرف آب ایران در بخش کشاورزی و دامداری و تنها کمتر از 10 درصد آن مربوط به بخش مصارف خانگی (اعم از شهری و روستایی) و صنعتی است. حدود 30 درصد از آب بخش کشاورزی (نزدیک به 3 برابر کل مصارف خانگی) به دلیل روشهای نادرست انتقال آب تا زمین و نگهداری و آبیاری اراضی هدر می رود. و اینها همه به خاطر مدیریت نادرست منابع آبی کشور است. گرمایش جهانی و پیامدهای آن چون به هم خوردن چرخه بارش ها و ... درست است و غیرقابل چشم پوشی، اما نباید فراموش کرد که میزان آب و بارش که در طبیعت ثابت است. آنچه مسأله ساز می شود نوع مواجهه با منابع آبی و مدیریت آب است؛ سیستم مدیریتی بی کفایتی که در معنای تخصصی کلمه، عزمی برای اداره سرزمین ندارد.

هر روز اخبار متفاوتی راجع به بهره برداری نامناسب از منابع آب سطحی و زیرزمینی و پیامدهای آن همچون خشکیدن یا کم آبی قناتها و رودهایی چون زاینده رود و دشت های کشور منتشر می شود. اکنون از ميان 612 دشت وسیع کشور حدود 65 درصد آنها با مشکل کم آبي مواجه اند. در همین سال هایی که تمدن کاریزی و پارادایسی ایران این باغچه خاورمیانه درحال خشکیدن بوده است، بیخ گوشمان کشور خشک امارات با مدیریت درست نه تنها کمبود آب کشورش را جبران کرده بلکه اکنون صادرکننده آب شیرین شده است.

در مورد ایران، شاید حیاتی ترین مولفه اثرگذار بهم خوردن شدید نسبت و توزیع جغرافیایی نادرست جمعیت کشور (متمرکز کردن آنها در چند کلانشهر بویژه تهران) و مدیریت نادرست این مسأله و منابع آبی مورد نیاز آنها است...

🔸 ادامه نوشته را در Instant View یا در انگاره بخوانید🔻
📎 Engare.net/mismanagement-of-waterless

💡 #رسانه شمایید. اگر می‌پسندید، برای دوستان‌تان بفرستید.

🌐 شبکه جامعه‌شناسی
@SocioNet
@EngareNet

✅ نتایج انتخابات و شواهدی در تایید فرضیه محلی شدن کنش‌ورزی سیاسی و اجتماعی
🖋 علی جنادله

📍انتخابات با تمام حاشیه‌هایش تمام شد. جریان پیروز، نتایج انتخابات را شاهدی بر اقبال جامعه به سوی خود تعبیر خواهد کرد. بخشی از اصلاح‌طلبان که با حمایت از نامزد حداقلی دیگران را به رای دادن دعوت کردند، رای به دست آمده را دستاوردی برای خود تفسیر خواهند کرد و پیش از اعلام نتایج نهایی شروع به پیدا کردن مقصر برای شکست راهبرد خود کرده‌اند. تحریمی‌ها که از جریان‌ها و سلایق و علایق گوناگون تشکیل شده‌اند نیز، مشارکت زیر پنجاه درصد را به عنوان نشانه پیروزی راهبرد خود معرفی خواهند کرد.

فارغ از هیاهوهای سیاسی، نتیجه انتخابات، حامل دلالت‌های مهمی است. دلالت‌هایی که بیش از آنکه ناظر به این یا آن جریان سیاسی باشند، بیانگر تغییر مهمی در آرایش نیروهای اجتماعی و تغییری بنیادین در الگوی کنش ورزی اجتماعی و سیاسی در جامعه دارد. الگویی که از آن تحت عنوان «محلی شدن کنش سیاسی» نام برده‌ام.

🔸 نوشته را در انگاره بخوانید 🔻
📎 Engare.net/iran-election

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره
@EngareNet
@SocioNet

🔰 آدرس‌ها به‌روز شد.
🔅به‌روزرسانی 30 خرداد ۱۴۰۰ | UPDATED 06/20/2021

* آدرس‌های جدید Sci-hub‌ اضافه شد. تمامی لینک‌ها در دسترس هستند.
*آدرس‌های جدید Genesis Library اضافه شد و آدرس‌های قدیمی از کار افتاد.
* آدرس‌های جدید Zlib اضافه شدند. بسیاری از لینک‌های سابق این سایت حذف شده‌اند.

🔗 دسترسی به سایت‌ها:
http://Engare.net/scihub

همچنین:
دسترسی رایگان به سایت‌های مشهور علمی – خبری (اکونومیست، مدیوم، گاردین، وایرد و ...)

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره
@EngareNet
@SocioNet

🔰 تأملی بر مسئله کنش
🖋 ایمان نمدیان‌پور

۱. مرادم از کنش نوعی مواجهه با جهان از جنس پراتیک و درگیری و همکنشی با ابژه قدرت، چه در سطح خرد و چه در سطح ساختاری است. البته مرادم از قدرت تصوری از نیرو است که تلاش می‌کند در میدان نزاع‌های رخ داده شده، گفتار و کردار خود را در یک گفتمان تاریخی به وساطت نیروهای موجود در جهان و میدان اجتماعی سامان دهد و اراده خود را به یک اراده غالب تبدیل کند. کنش یا کنش فرد در یک میدان و فضاهای مشخص و تاریخ‌مند خود را آشکار می‌کند و به‌طور مشخص کرانه‌های یک کنش محدود به جهان و موقعیت‌های خاص جهان خود است. سوژه در چنین فضای برساخته می‌شود و در این مناسبات (اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی) به یک سوژه تکین یا منحصربه‌فرد تبدیل می‌شود. هر چند به‌طور طبیعی سوژه اساساً ناب نیست و در یک باهم بودگی تاریخی موجودیت خود را سامان می‌دهد و به‌طور مشخص «سوژگی» می‌کند. می‌توانم بگویم کنش با این پیش‌فرض‌ها اساساً نمی‌تواند پراکسیس نسبتی نداشته باشد، اساساً کنش معطوف به پراکسیس است که انسان و هستی او را سامان می‌دهد و مناسبات او کرانه‌های تفکر او را محدود یا نامحدود می‌کند. شاید مهم‌ترین و اساسی‌ترین امر انضمامی و آنجا که یک‌چیز خود را به وساطت آن نشان می‌دهد، عینیت و پدیدار بیرونیِ محقق شده در تاریخ است. امری که در بیرون از کرانه‌های تاریخ زیسته قرار دارد را نمی‌توان به‌مثابه یک امر مسئله‌مند مورد تأمل قرار داد، زیرا حتی انتزاعی‌ترین مفاهیم همچون مفهوم متافیزیک، امر استعلایی دقیقاً به خاطر مسئله‌مندی برای سوژه انسانی واجد اهمیت شده‌اند و متفکران تلاش کرده‌اند با پیش‌فرض‌های خود پاسخی به این مفاهیم بدهند.

۲. متفکران از چه چیز سخن می‌گویند؟ این پرسش مشخصاً در ظاهر امر یک پرسش ابتدایی و پاسخی مشخص دارد، ولی به گمان من به هر امر بدیهی باید شک کرد و امر بدیهی را باید مورد تأمل واکاوی و بازخوانی دوباره قرار داد. تا آنجا که به ذهن من می‌رسد، تمام اندیشمندان به پرسش و پرسش‌های می‌اندیشیدند که به انسان یا ارتباط مستقیم دارد و یا با یک واسطه انسان در مقام پرسش قرار می‌گیرد. افلاطون تمام تلاشش پرداختن و ساختن ایده‌ای بود که انسان بتواند زندگی نیک و ایده نیک را پرورش دهد. تمام تلاش مارکس رهایی سوژه‌ای به نام کارگر از بند استثمار و بیان ایده‌ای که کارگر به‌واسطه آن از بند مناسبات یک‌طرفه رهایی یابد. مارکس در فصل اول سرمایه به مفهوم کالا می‌پردازد و قرار است در خلال این مفهوم دقیقاً راه رهایی انسان را در نقد بت‌وارگی کالا نشان دهد. برای مارکس کالا یک مفهوم انتزاعی نبود، کالا دقیقاً از دل مفهومی برساخته شده بود که انسان کنش‌گر در مواجهه با آن دچار استیصال شده بود و کالا به‌مثابه یک بت کلیت پراکسیس‌های انسان و طرح‌اندازهای انسان را مورد تهاجم قرار داده بود...

🔸 ادامه نوشته را در انگاره بخوانید🔻
📎 Engare.net/issue-of-praxis

💡 #رسانه شمایید. اگر می‌پسندید، برای دوستان‌تان بفرستید.

🌐 شبکه جامعه‌شناسی
@SocioNet
@EngareNet

🎥 فیلم کوتاه «مانیا» (۱۳۹۶)
🖋 نویسنده و کارگردان: محمد خیابانی
⏱ مدت زمان: ۲۲ دقیقه

«فاجعه بزرگ عادی شدن فاجعه است و این فقط در حوزه مسائل اجتماعی یا امثال آن رخ نمی‌دهد؛ در زندگی سیاسی هم هست.

گاه در نظام های کنترلی و توتالیتر ترجمان روانی تداوم سلطه بر روان آدمیان، به اشکال مختلف پارانویا، اقتدارگرایی، خودسانسوری، شیزوفرنی یا ترکیبی از این عوامل در افراد جامعه بروز می‌کند. حتی گاه، روشنفکرانی که در خط مقدم مبارزه با چنین نظام هایی اند خود مخاطب و درگیر چنین بحرانی هایی می شوند.

مانیا بلندگوی محمد خیابانی برای روایت چنین وضعیتی و هشداری از هوشیاری است که مبادا چنین شرایط غیرعادی تحمیلی بر حیات اجتماعی-سیاسی آدمی، برایمان عادی سازی شده و مسأله‌ مندی اش را از دست بدهد.»

🔅 برگزیده‌ی جشنواره‌ی فیلم کوتاه بلاروس (Short Movie Club)
🔅 تقدیرشده در جشنواره‌ی فصلی فیلم کوتاه لندن (London X4 Seasonal Short Film Festival)

خلاصه‌ی داستان:
میم، نویسنده‌ی جوانی که در کشوری خیالی به نام مانیا تحت رهبری یک دیکتاتور زندگی می‌کند، پس از مرگ مشکوک نزدیک‌ترین دوستش و دستگیری چند نویسنده‌ی دیگر، شرایطی کابوس‌وار را پشت سر می‌گذارد.

🔸فیلم و توضیحات آن را می توانید در انگاره ببینید🔻
📎 Engare.net/mania
یا مستقیم در آپارات مشاهده کنید.

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره
@EngareNet
@SocioNet

✅ سیاست‌گذاران نابالغ و فقر یادگیری
🖋 معصومه قاراخانی (پژوهشگر سیاست اجتماعی و عضو هیئت‌علمی دانشگاه علامه طباطبایی)

جوامعی که به بلوغ در سیاست‌گذاری رسیده‌اند‌ یا تلاش می‌کنند به آن دست یابند، هدف خود را کاهش هزینه‌های سیاست‌گذاری به‌منظور حل واقعی مسائل و حل مسائل واقعی می‌گذارند. سیاست‌گذاران در این جوامع نه دنبال پاک‌کردن صورت‌مسئله هستند و نه تراشیدن مسائل جدید و نه پیگیر مسائل مجازی‌. اما آنچه در نظام سیاست‌گذاری در ایران می‌بینیم، عمدتا نابالغی در سیاست‌گذاری است. نشانه‌های این نابالغی را در اشاره به دو ویژگی در نظام سیاست‌گذاری می‌توان نشان داد. یکی، استفاده از عناوین پرطمطراق اما تهی از معنای واقعی برای سیاست‌ها و برنامه‌ها‌ست. سوء‌استفاده از واژگان و مفاهیم با هدف پیش‌بردن منویات گروهی، حزبی و مسلکی که نتیجه‌اش سیاست‌های خام و شعاری و گاه تخریب‌گر است، تا سیاست‌هایی که مبتنی بر دانایی و مصلحت ملت و با هدف حل واقعی مسائل باشد. سیاست‌هایی گمراه‌کننده با عناوینی مانند صیانت و اعتلا که نه‌تنها هیچ اعتلایی را به دنبال ندارد‌ بلکه خود منجر به استیصال و نگرانی شده و البته گاه مردم را واداشته تا برای احقاق حقوقشان به تکاپو و تقلا بیفتند. ویژگی دیگر، بی‌توجهی نظام سیاست‌گذاری به یادگیری است. آنچه تحت عنوان یادگیری از سیاست‌گذاری در نظام‌های سیاست‌گذاری بالغ و بالنده وجود دارد، ارزیابی اثرات و پیامدهای انسانی، اجتماعی، محیط‌زیستی، سیاسی و اقتصادی سیاست‌ها‌ست. یادگیری به دو شکل درون‌زا و برون‌زا اتفاق می‌افتد. شکل درون‌زای آن از طریق ارزیابی سیاست‌هایی که در ‌حال اجرا‌ست یا از زمان اجرای آن گذشته است و آثار و شواهد آن بر جا مانده، صورت می‌گیرد. شکل برون‌زای آن نیز از طریق فشار از بیرون و با نقد و اعتراض به سیاست‌گذاری‌ها انجام می‌شود. در شکل برون‌زا، یادگیری بر سیاست‌گذاری تحمیل می‌شود. اما نیم‌نگاهی به نظام سیاست‌گذاری در ایران نشان می‌دهد، همواره با ویران‌گری فقر یادگیری از سیاست‌گذاری روبه‌رو هستیم‌ و سیاست‌گذاران اساسا نه اهل یادگیری سیاست‌گذاری هستند و نه اعتنایی به آن دارند که اگر خلاف این بود، شاهد سیاست‌گذاری‌های اشتباه، بیراهه، هزینه‌بر، ناکارآمد و شکست‌خورده نبودیم. کمرنگ و بی‌اثر‌بودن و حتی فقدان ارزیابی‌های سیاستی از سیاست‌گذاری‌های موجود در وجه درون‌زای یادگیری سیاست‌گذاری و نیز بی‌توجهی به خواسته‌های گروه‌های هدف سیاست‌گذاری، مردم که گاه با طرح مطالبات خود قصد دارند راه را بر سیاست‌گذاری ببندند، نشان‌دهنده مقاومت سیاست‌گذاران نابالغ در برابر یادگیری است. البته وقتی این سیاست‌گذاران مورد نقد قرار می‌گیرند‌ اساسا یا خود را پاسخ‌گو نمی‌دانند و بی‌اعتنا هستند، یا می‌گویند «منظور ما درست درک نشده»، «فعلا طرح آزمایشی است»‌ یا اینکه «ساعت‌ها کار کارشناسی پشت طرح بوده» و به‌این‌ترتیب با بزک علمی‌بودن طرح، سعی در درست و منطقی جلوه‌دادن آن می‌کنند. اما هیچ‌گاه اعلام نمی‌کنند این کارشناسان چه کسانی هستند و مطالعات کارشناسی را کجا و کی انجام داده‌اند و سیاست قرار است کدام مسئله حاد و با اولویت کشور را حل کند. البته برخی نیز با انقلابی‌بودن پاره‌ای از همین سیاست‌ها و طرح‌ها، هر مخالف و هر نوع مخالفتی را با برچسب ضد‌انقلاب از میدان می‌رانند. اینجا کافی است تنها به دو مقایسه کوچک از این نابالغی، نااندیشگی و ناهمسویی در سیاست‌گذاری اشاره کنم. یکی با عنوان «جوانی جمعیت و تعالی خانواده» و دیگری «صیانت از حقوق کاربران در فضای مجازی» که هر‌ دو را بهارستان‌نشینان جوان انقلابی ارائه کرده‌اند ...

🔸 ادامه نوشته را در انگاره یا در InstantView بخوانید🔻
📎 Engare.net/?p=9802

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره
@EngareNet
@SocioNet

◾️برای خواهران و برادران‌مان در افغانستان که #امارت_اسلامی، وحشیانه جان و تن و مالشان را نشانه گرفته؛ بیا تا در آغوش هم بگرییم...

طراح: آیدین ارجمندی

@SocioNet
@EngareNet

‌✅ کودتا با کودتاچی چه کرد؟
🖋 مهدی غنی

📍 غروب ٢٨ مرداد ١٣٣٢ روز غم‌انگيزي براي ايرانياني بود كه مي‌خواستند در كشور خودشان آزاد و مستقل از حاكميت خارجي زندگي كنند. خانه نخست‌وزير گلوله‌باران و غارت شده ‌بود. دكتر مصدق از طريق ديوار خانه همسايه به منزل دكتر معظمي رفته بود. فضل‌الله زاهدي اعلام پيروزي كرد. آنتوني ايدن وزير خارجه انگليس در يادداشت‌هايش نوشت كه آن شب بعد از مدت‌ها تشويش و نگراني، راحت خوابيد. محمدرضا شاه كه سه روز پيش از رامسر با هواپيماي شخصي يكسره به عراق فرار كرده‌ بود و از آنجا به ايتاليا رفته و در هتلي در رم به‌سر مي‌برد، با شنيدن پيروزي كودتا...

🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=3163

📍 در صورتی که نوشته را قابل توجه دانستید، برای دوستان و گروه‌های خود ارسال کنید

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

✅ کودتای ۲۸ مرداد؛ به‌روایت روزولت، جاسوس سیا C.I.A
🖋 ناصر پاکدامن

📍 با روی کار آمدن مصدق، اختلاف نظری میان مقامات عالی‌رتبه آمریکا پیش می‌آید. گروهی چون دالس و روزولت حکومت مصدق را مقدمهٔ روی کار آمدن کمونیست‌ها می‌دانند و گروه دیگری چون آچسن وزیرخارجه وقت، این خطر را واهی می‌شمرند و روزولت با تعجب و با استناد به خاطرات آچسن می‌نویسد که او حتی در تابستان ۱۳۳۲، «خطر کودتای کمونیستی» را نمی‌پذیرد.
در هر حال جناح مخالف مصدق می‌کوشد که از هیچ فرصتی برای بزرگ جلوه دادن خطر کمونیسم در ایران غافل نماند. در این میان، ترومن می‌پذیرد که هریمن را به تهران بفرستد تا بلکه راه‌حلی پیدا شود. آمدن هریمن با تظاهرات ۲۳ تیر ۱۳۳۰، حزب توده همراه است. تظاهراتی که آچسن در خاطراتش از «چند صد» کشتهٔ آن صحبت می‌کند و نتیجهٔ مستقیم آن تأئید نظر طرفداران «خطر کمونیسم در ایران» است و به انزوا کِشاندن هر چه بیش‌تر دکتر مصدق و نهضت ملی کردن نفت در صحنهٔ بین‌المللی…

🔸 روایت روزولت را در انگاره بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=8030

📺 رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.

🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet

‌✅ دوستان و دشمنان مصدق
🖋 رضا بابایی

📍 مصدق، آخرین سیاست‌مدار ایرانی است که قانون را بالاترین جایگاه سیاسی کشور می‌دانست. پایبندی مصدق به قانون، تا آنجا بود که برخلاف آیة الله کاشانی که در مجلس مؤسسان به انتقال سلطنت از قاجار به پهلوی رأی داد، او با این استدلال که آمادگی احمدشاه برای اجرای قانون مشروطه بیشتر از رضاخان است، با تغییر سلطنت مخالفت کرد. سخن او به شاه جوان هم همیشه این بود که مطابق قانون اساسی مشروطه، شما باید سلطنت کنید، نه حکومت.
قانون مشروطه برای مصدق مقدس بود؛ اما نه به دلیل محتوا و بندهای آن؛ بلکه برای نظم امور و مقابله با زیاده‌خواهی دربار و گروه‌هایی که قطار آمال و امیالشان تنها بر ریل قدرت مطلقه پیش می‌رفت. مصدق، قانون را مقدس می‌شمرد؛ اما همو کوشید که قانون را از راه‌های قانونی، به نفع مردم تغییر دهد. چند روز پیش از قیام سی تیر در یکی از مهم‌ترین سخنرانی‌های دوران نخست‌وزیری‌اش گفت: «فقط ملت ایران و نه هیچ کس دیگر حق تصمیم‌گیری دربارۀ این موضوع را دارد. زیرا این ملت بود که قانون اساسی، مشروطه، مجلس و نظام کابینه‌ای ما را به وجود آورد. نباید فراموش کرد که قوانین برای مردم به وجود آمده‌اند، نه مردم برای قانون. ملت حق دارد نظرات خود را بیان کند و اگر تمایل داشت قوانین را تغییر دهد. در یک مملکت دموکراتیک و مشروطه، ملت حاکم و مقام برتر است.»
اما دشمنان مصدق،

🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2995


🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعه‌خوان‌ها
🔷 @EngareNet