✅ ویلیام بوریج که بود؟
🖋 نوشته: هلن بولدرسن | ترجمه محمد اونق
📍 ویلیام بوریج (William Beveridge, 1879-1963) نویسنده گزارش معروفی بود که پایه های دولت رفاه (welfare state) یا دولت خدمات اجتماعی (social service state) بعد از جنگ در بریتانیا براساس اندیشه های وی بنیان گذاشته شد . وی در یک خانواده با نفوذ در هندوستان چشم به جهان گشود. پدرش قاضی مأمور خدمت در مستعمرات بریتانیا بود. وی در چارتر هاوس (Charter House) و بعدها در دانشگاه آکسفورد تحصیلات خود را با درجه عالی به اتمام رسانید .
از آن پس تا زمان مرگ در سال ۱۹۶۳ نقشهای زیادی را از جمله به عنوان یک مددکار اجتماعی (social worker) ، روزنامه نگار ، کارمند دولتی عالیرتبه ، متخصص برجسته در زمینه بیکاری و بیمه اجتماعی ، مدیر مدرسه اقتصادی لندن( LSE)، سیاستمدار و نماینده مجلس، رئیس کالج در دانشگاه آکسفورد بر عهده داشت. وی تدوینگر سیاست اجتماعی برای بسیاری از کشورها در نیمه اول
قرن بیستم بود ، ولی بیشترین شهرتش بهدلیل گزارشی در زمینه بیمه اجتماعی و خدمات وابسته به آن است، که در بین سالهای ۱۹۴۱ و ۱۹۴۲ در بحرانیترین دوره جنگ ارائه شد. سالهای مهم زندگی بوریج با اصلاحات اجتماعی حکومت لیبرال در بین سالهای ۱۴- ۱۹۰۶ مصادف و همین تعهد به اندیشه های لیبرال و بیمه های اجتماعی بعدها در شکل گیری ذهن و ایدههایش بسیار مؤثر بود و نیز تأثیر زیادی در طرح سیاست اجتماعی دهه ۱۹۴۰ میلادی گذاشت. در بین دو جنگ، بوریج مدیر مدرسه اقتصادی لندن شد و این موسسه را از موسسه ای کوچک که به آموزش کارگران می پرداخت به نهادی دانشگاهی تبدیل کرد. بوریج در میان این سالها با دیگر اصلاح طلبان اجتماعی مانند سی بون رونتری (Seebohn Rowntree) که مامور تحقیق پیرامون فقر و نویسنده کتاب "نیازهای انسانی کارگران" بود، همکاری صمیمانه ای داشت و همین امر در تبلور ایده های وی در مورد حداقل درآمد مورد نیاز و سطوح مستمری برای حفظ حداقل معیشتی مردم که در گزارش وی منعکس شده، موثر افتاد. سالها بعد از انتشار ایده هایش، گزارش دولتی خود را به نام " بیمه اجتماعی و خدمات اجتماعی مربوط" منتشر کرد که برای به کرسی نشاندن افکارش پیروزی شایانی به حساب می آمد. این گزارش پرفروش ترین اثر آن دوره شد و در سال اول بیش از ۲۵۰ هزار نسخه از آن به فروش رفت. همین استقبال مردم که با تشکیل صفهای طولانی انجام شد، مقوله اصلاحات رفاهی را در دستور کار قرار داد و خود، تبلیغی برای انجام اصلاحات رفاهی شد و پایه های دولت رفاه را در حکومت حزب کارگر بریتانیا در فاصله سالهای ۱۹۴۵-۵۱ تقویت کرد. بهرغم چنین اقداماتی وی هیچگاه به جناح چپ حزب کارگر یعنی جامعه فابین (Fabian society) نپیوست و یک نماینده لیبرال در مجلس باقی ماند. به همین صورت نیز برنامه تامین اجتماعی وی اگرچه جامع و عامگرا بود با توزیع پول از ثروتمندان به فقرا همراه نشد، بلکه بیشتر، پایه اولیه حمایت برای همه را فراهم کرد.
🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2355
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
🖋 نوشته: هلن بولدرسن | ترجمه محمد اونق
📍 ویلیام بوریج (William Beveridge, 1879-1963) نویسنده گزارش معروفی بود که پایه های دولت رفاه (welfare state) یا دولت خدمات اجتماعی (social service state) بعد از جنگ در بریتانیا براساس اندیشه های وی بنیان گذاشته شد . وی در یک خانواده با نفوذ در هندوستان چشم به جهان گشود. پدرش قاضی مأمور خدمت در مستعمرات بریتانیا بود. وی در چارتر هاوس (Charter House) و بعدها در دانشگاه آکسفورد تحصیلات خود را با درجه عالی به اتمام رسانید .
از آن پس تا زمان مرگ در سال ۱۹۶۳ نقشهای زیادی را از جمله به عنوان یک مددکار اجتماعی (social worker) ، روزنامه نگار ، کارمند دولتی عالیرتبه ، متخصص برجسته در زمینه بیکاری و بیمه اجتماعی ، مدیر مدرسه اقتصادی لندن( LSE)، سیاستمدار و نماینده مجلس، رئیس کالج در دانشگاه آکسفورد بر عهده داشت. وی تدوینگر سیاست اجتماعی برای بسیاری از کشورها در نیمه اول
قرن بیستم بود ، ولی بیشترین شهرتش بهدلیل گزارشی در زمینه بیمه اجتماعی و خدمات وابسته به آن است، که در بین سالهای ۱۹۴۱ و ۱۹۴۲ در بحرانیترین دوره جنگ ارائه شد. سالهای مهم زندگی بوریج با اصلاحات اجتماعی حکومت لیبرال در بین سالهای ۱۴- ۱۹۰۶ مصادف و همین تعهد به اندیشه های لیبرال و بیمه های اجتماعی بعدها در شکل گیری ذهن و ایدههایش بسیار مؤثر بود و نیز تأثیر زیادی در طرح سیاست اجتماعی دهه ۱۹۴۰ میلادی گذاشت. در بین دو جنگ، بوریج مدیر مدرسه اقتصادی لندن شد و این موسسه را از موسسه ای کوچک که به آموزش کارگران می پرداخت به نهادی دانشگاهی تبدیل کرد. بوریج در میان این سالها با دیگر اصلاح طلبان اجتماعی مانند سی بون رونتری (Seebohn Rowntree) که مامور تحقیق پیرامون فقر و نویسنده کتاب "نیازهای انسانی کارگران" بود، همکاری صمیمانه ای داشت و همین امر در تبلور ایده های وی در مورد حداقل درآمد مورد نیاز و سطوح مستمری برای حفظ حداقل معیشتی مردم که در گزارش وی منعکس شده، موثر افتاد. سالها بعد از انتشار ایده هایش، گزارش دولتی خود را به نام " بیمه اجتماعی و خدمات اجتماعی مربوط" منتشر کرد که برای به کرسی نشاندن افکارش پیروزی شایانی به حساب می آمد. این گزارش پرفروش ترین اثر آن دوره شد و در سال اول بیش از ۲۵۰ هزار نسخه از آن به فروش رفت. همین استقبال مردم که با تشکیل صفهای طولانی انجام شد، مقوله اصلاحات رفاهی را در دستور کار قرار داد و خود، تبلیغی برای انجام اصلاحات رفاهی شد و پایه های دولت رفاه را در حکومت حزب کارگر بریتانیا در فاصله سالهای ۱۹۴۵-۵۱ تقویت کرد. بهرغم چنین اقداماتی وی هیچگاه به جناح چپ حزب کارگر یعنی جامعه فابین (Fabian society) نپیوست و یک نماینده لیبرال در مجلس باقی ماند. به همین صورت نیز برنامه تامین اجتماعی وی اگرچه جامع و عامگرا بود با توزیع پول از ثروتمندان به فقرا همراه نشد، بلکه بیشتر، پایه اولیه حمایت برای همه را فراهم کرد.
🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2355
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
✅ مسأله امروز ما حس نارضایتی است
🖋 عباس کاظمی
📍 جامعهشناسی و فلسفه چندان حرفهای خوشایندی نمیزنند؛ به تعبیر پییر بوردیو «جامعهشناسی علم آزاردهنده است» چرا که نسبت به بدنه سیاسی و مردم رویکردی انتقادی دارد.
این روزها تنها چیزی که همگی بر سر آن توافق داریم این است که «همه ناراضی هستیم» از مردم عامه گرفته تا نخبگان و مسئولان همه در حال انتقاد هستند. اینکه ما در وضعیت مطلوبی به سر نمیبریم و با چالشهای بسیاری مواجه هستیم، امری بدیهی است و در آن شکی نیست اما در این فضا، این پرسش مطرح میشود که مخاطب این همه نقد چه کسی است؟ چه کسی باید پاسخگوی این نقدها باشد؟ به نظر میرسد که کسی مسئولیت وضعیت موجود را عهدهدار نیست و این اتفاق عجیبی است.
من جامعهشناس هستم و در نشست «اکنون اقتصاد و سیاست ایران در کجا ایستاده است؟» بیشتر مطالبی که عنوان شد همگی نقدهایی به هیأت حاکمه و سیستم سیاسی بود و کمتر نقدی متوجه خود جامعه شد. این در حالی است که رفتارهای مردم نیز به نوبه خود بسیار نیازمند بررسی و نقد اجتماعی است. چهل سال پیش مردم ساختار سیاسی را که از نظر اقتصادی در وضعیت نسبتاً ایدهآلی بود، تغییر دادند و امروز مجدداً نسبت به ساختار سیاسی که خود روی کار آوردند، احساس نارضایتی میکنند و من از این وضعیت احساس خطر میکنم. بنابراین، پاسخ من به این پرسش اصلی که «مسأله امروز جامعه ما چیست؟» این نکته است که مسأله ما نارضایتی است و باید بررسی کرد که چقدر از این نارضایتی واقعی است و ریشههای آن کجا است.
معتقدم وضعیت بحرانی امروز، ریشه در خود ساختار سیاسی ندارد، گرچه ساختار سیاسی بسیار در خصوص این بحرانها میتواند تعیینکننده باشد اما بیش از ساختار سیاسی ریشه این بحرانها به خود مردم، میزان مشارکت اجتماعی، مسئولیتپذیری اجتماعیشان، ضعف جامعه مدنی، فقدان جنبشهای اجتماعی و... باز میگردد.
🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2360
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
🖋 عباس کاظمی
📍 جامعهشناسی و فلسفه چندان حرفهای خوشایندی نمیزنند؛ به تعبیر پییر بوردیو «جامعهشناسی علم آزاردهنده است» چرا که نسبت به بدنه سیاسی و مردم رویکردی انتقادی دارد.
این روزها تنها چیزی که همگی بر سر آن توافق داریم این است که «همه ناراضی هستیم» از مردم عامه گرفته تا نخبگان و مسئولان همه در حال انتقاد هستند. اینکه ما در وضعیت مطلوبی به سر نمیبریم و با چالشهای بسیاری مواجه هستیم، امری بدیهی است و در آن شکی نیست اما در این فضا، این پرسش مطرح میشود که مخاطب این همه نقد چه کسی است؟ چه کسی باید پاسخگوی این نقدها باشد؟ به نظر میرسد که کسی مسئولیت وضعیت موجود را عهدهدار نیست و این اتفاق عجیبی است.
من جامعهشناس هستم و در نشست «اکنون اقتصاد و سیاست ایران در کجا ایستاده است؟» بیشتر مطالبی که عنوان شد همگی نقدهایی به هیأت حاکمه و سیستم سیاسی بود و کمتر نقدی متوجه خود جامعه شد. این در حالی است که رفتارهای مردم نیز به نوبه خود بسیار نیازمند بررسی و نقد اجتماعی است. چهل سال پیش مردم ساختار سیاسی را که از نظر اقتصادی در وضعیت نسبتاً ایدهآلی بود، تغییر دادند و امروز مجدداً نسبت به ساختار سیاسی که خود روی کار آوردند، احساس نارضایتی میکنند و من از این وضعیت احساس خطر میکنم. بنابراین، پاسخ من به این پرسش اصلی که «مسأله امروز جامعه ما چیست؟» این نکته است که مسأله ما نارضایتی است و باید بررسی کرد که چقدر از این نارضایتی واقعی است و ریشههای آن کجا است.
معتقدم وضعیت بحرانی امروز، ریشه در خود ساختار سیاسی ندارد، گرچه ساختار سیاسی بسیار در خصوص این بحرانها میتواند تعیینکننده باشد اما بیش از ساختار سیاسی ریشه این بحرانها به خود مردم، میزان مشارکت اجتماعی، مسئولیتپذیری اجتماعیشان، ضعف جامعه مدنی، فقدان جنبشهای اجتماعی و... باز میگردد.
🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2360
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
✅ کلیشههای چهل ساله
🖋 جواد کاشی
📍مسئولان جمهوری اسلامی پیش بینی پذیرترین شخصیتهای عالم در سخناند. یک سبد کد و نشانه و روالهای کلیشهای وجود دارند، با عمر چهل سال. برخی از کلیشهها به شرح زیراند:
مردم هوشیارند، پشتیبان نظام و انقلاباند. جناحها و منازعاتی هم اگر هست، خیلی مهم نیست. جزئی و سلیقهای است.مسئولان همه دلسوزند، علی الاصول دل به کار و خدمت به مردم سپردهاند. نظام بیدار است. به همه مشکلات کشور وقوف دارد. مشکلات یکی یکی حل میشوند. آینده و چشم اندازها روشناند. آمار و ارقام همه نشانگر خدمات زیاد مسئولان و موفقیتهای تحسین برانگیز آنان است. دست دشمن را باید در مشکلات کشور دید. بسیاری از مشکلات، مشکل نما و روانی است.
این همه را جمع کنید با چند کلیشه از سنخ زبان بدن. معمولاً لم میدهند چنانکه انگار هیچ دغدغه و نگرانی وجود ندارد، لبخند میزنند. وقتی سخنان مخالفین به آنها عرضه میشود، اولین واکنش، لبخند تمسخر آمیز است. شوخی میکنند، و .....
با این کدها که شمارشان کمی بیش از آنست که گفتم، همه آشناییم.
با این همه چهل سال است مردم عادت دارند وقتی مشکلات بیش از حد گریبانشان را گرفته، با هیجان و انتظار زیاد، پای گفتگوی با مسئولان بنشینند، شاید توضیح درخوری بشنوند. اما کافی است یکی دو جمله از طرف مسئول محترم عرضه شود، بقیه را همه در حافظه داریم. وقتی میبینیم حضرت مسئول در همان دالان کلیشههای همیشگی تشریف دارند، دیگر دقت مان را از دست میدهیم. گاهی بازیمان میگیرد. میتوانیم پس از طرح هر سوال از طرف مجری، صدای تلویزیون را صفر کنیم و خودمان پاسخ دهیم. به احتمال خیلی زیاد مضامینی مشابه با آن مقام محترم عرضه میکنیم اگر چه شاید با کلماتی متفاوت.
میان دولت و ملت در سابقه تاریخی مردم ایران، شکافهای عدیدهای هست. زبان دیوار بلندی است که این فاصله را تداوم میبخشد و گاه ابدی میکند.
این زبان کلیشه، زبانی عاصی کننده است. مردم احساس می کنند دیواری بلند وجود دارد که صدای رنجهای روزانه شان، هیچگاه به آن بالا نمیرسد. این زبان کلیشه، یکی از ارکان مهم بیگانگی سیاسی مردم است. این زبان کلیشه، زبانی سرکوب کننده است. زبانی است که نادیده گرفته شدن مردم را تجسد میبخشد. این زبان کلیشه توهین آمیز است، مخاطب احساس میکند شعورش به بازی گرفته شده است. این زبان کلیشه اقتدارگرایانه است. زبانی است که گوینده در فرایند ارتباط فقط زبان است و گوشی در کار نیست و مردم یکسره گوشاند و فاقد قدرت سخن گفتند. مهمتر از همه این زبان کلیشه ساختار بنیادینی از دروغ است حتی اگر کدها و اطلاعاتی که در آن عرضه میشوند همه راست باشند. بنابراین این ساختار زبانی یک ساختار غیر اخلاقی است و به خودی خود مولد فساد و تباهی در عرصه عمومی.
مصاحبه امشب آقای روحانی میتوانست سیاقی دیگر داشته باشد. مردم میتوانستند ببینند که مسئول اجراییشان، خیلی بیشتر از آنها از مشکلات آگاه است. آمار و ارقام و موارد و مصادیقی را با مردم در میان بگذارد، که دهها برابر بیش از آن چیزی است که مردم میدانند و احساس میکنند. رئیس جمهور میتوانست به جای این چهره آرام و خندان، نشان دهد که چقدر نگران است و مشکلات چقدر پیچیده و دشوارند. میتوانست اعلام کند که بخشی از این مشکلات برای این دولت قابل حلاند و بخشهایی از عهده آن خارجاند. می توانست از فرصت مصاحبه استفاده کند و اعلام کند که اگر نخبگانی هستند که میتوانند در مسائل و بحرانهای مشخص به دولت کمک کنند دریغ نکنند. میتوانست به طور مشخص به مردم بگوید از آنها چه میخواهد و در چه زمینههایی به کمک مردم نیازمند است. آنگاه مردم که دقایق مهمی را به شنیدن سخنان رئیس جمهورشان اختصاص دادند، احساس می کردند به آنها احترام گذاشتهاند. آنها را به حساب آوردهاند.
این زبان را آقای حسن روحانی نساخته است. درست به عکس، این زبان کلیشه شده است که حسن روحانی را خلق کرده است. آقای روحانی به این زبان سخن نگفت، این زبان حسن روحانی را به سخن گفتن واداشت. من به این نظم کلیشهای زبان حمله کردم. ساختاری که از عوامل اصلی مولد بی اعتمادی و بیگانگی سیاسی در ایران امروز است.
🔸 سایت را از دست ندهید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2369
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
🖋 جواد کاشی
📍مسئولان جمهوری اسلامی پیش بینی پذیرترین شخصیتهای عالم در سخناند. یک سبد کد و نشانه و روالهای کلیشهای وجود دارند، با عمر چهل سال. برخی از کلیشهها به شرح زیراند:
مردم هوشیارند، پشتیبان نظام و انقلاباند. جناحها و منازعاتی هم اگر هست، خیلی مهم نیست. جزئی و سلیقهای است.مسئولان همه دلسوزند، علی الاصول دل به کار و خدمت به مردم سپردهاند. نظام بیدار است. به همه مشکلات کشور وقوف دارد. مشکلات یکی یکی حل میشوند. آینده و چشم اندازها روشناند. آمار و ارقام همه نشانگر خدمات زیاد مسئولان و موفقیتهای تحسین برانگیز آنان است. دست دشمن را باید در مشکلات کشور دید. بسیاری از مشکلات، مشکل نما و روانی است.
این همه را جمع کنید با چند کلیشه از سنخ زبان بدن. معمولاً لم میدهند چنانکه انگار هیچ دغدغه و نگرانی وجود ندارد، لبخند میزنند. وقتی سخنان مخالفین به آنها عرضه میشود، اولین واکنش، لبخند تمسخر آمیز است. شوخی میکنند، و .....
با این کدها که شمارشان کمی بیش از آنست که گفتم، همه آشناییم.
با این همه چهل سال است مردم عادت دارند وقتی مشکلات بیش از حد گریبانشان را گرفته، با هیجان و انتظار زیاد، پای گفتگوی با مسئولان بنشینند، شاید توضیح درخوری بشنوند. اما کافی است یکی دو جمله از طرف مسئول محترم عرضه شود، بقیه را همه در حافظه داریم. وقتی میبینیم حضرت مسئول در همان دالان کلیشههای همیشگی تشریف دارند، دیگر دقت مان را از دست میدهیم. گاهی بازیمان میگیرد. میتوانیم پس از طرح هر سوال از طرف مجری، صدای تلویزیون را صفر کنیم و خودمان پاسخ دهیم. به احتمال خیلی زیاد مضامینی مشابه با آن مقام محترم عرضه میکنیم اگر چه شاید با کلماتی متفاوت.
میان دولت و ملت در سابقه تاریخی مردم ایران، شکافهای عدیدهای هست. زبان دیوار بلندی است که این فاصله را تداوم میبخشد و گاه ابدی میکند.
این زبان کلیشه، زبانی عاصی کننده است. مردم احساس می کنند دیواری بلند وجود دارد که صدای رنجهای روزانه شان، هیچگاه به آن بالا نمیرسد. این زبان کلیشه، یکی از ارکان مهم بیگانگی سیاسی مردم است. این زبان کلیشه، زبانی سرکوب کننده است. زبانی است که نادیده گرفته شدن مردم را تجسد میبخشد. این زبان کلیشه توهین آمیز است، مخاطب احساس میکند شعورش به بازی گرفته شده است. این زبان کلیشه اقتدارگرایانه است. زبانی است که گوینده در فرایند ارتباط فقط زبان است و گوشی در کار نیست و مردم یکسره گوشاند و فاقد قدرت سخن گفتند. مهمتر از همه این زبان کلیشه ساختار بنیادینی از دروغ است حتی اگر کدها و اطلاعاتی که در آن عرضه میشوند همه راست باشند. بنابراین این ساختار زبانی یک ساختار غیر اخلاقی است و به خودی خود مولد فساد و تباهی در عرصه عمومی.
مصاحبه امشب آقای روحانی میتوانست سیاقی دیگر داشته باشد. مردم میتوانستند ببینند که مسئول اجراییشان، خیلی بیشتر از آنها از مشکلات آگاه است. آمار و ارقام و موارد و مصادیقی را با مردم در میان بگذارد، که دهها برابر بیش از آن چیزی است که مردم میدانند و احساس میکنند. رئیس جمهور میتوانست به جای این چهره آرام و خندان، نشان دهد که چقدر نگران است و مشکلات چقدر پیچیده و دشوارند. میتوانست اعلام کند که بخشی از این مشکلات برای این دولت قابل حلاند و بخشهایی از عهده آن خارجاند. می توانست از فرصت مصاحبه استفاده کند و اعلام کند که اگر نخبگانی هستند که میتوانند در مسائل و بحرانهای مشخص به دولت کمک کنند دریغ نکنند. میتوانست به طور مشخص به مردم بگوید از آنها چه میخواهد و در چه زمینههایی به کمک مردم نیازمند است. آنگاه مردم که دقایق مهمی را به شنیدن سخنان رئیس جمهورشان اختصاص دادند، احساس می کردند به آنها احترام گذاشتهاند. آنها را به حساب آوردهاند.
این زبان را آقای حسن روحانی نساخته است. درست به عکس، این زبان کلیشه شده است که حسن روحانی را خلق کرده است. آقای روحانی به این زبان سخن نگفت، این زبان حسن روحانی را به سخن گفتن واداشت. من به این نظم کلیشهای زبان حمله کردم. ساختاری که از عوامل اصلی مولد بی اعتمادی و بیگانگی سیاسی در ایران امروز است.
🔸 سایت را از دست ندهید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2369
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
انگاره
کلیشههای چهل ساله | انگاره
مسئولان جمهوری اسلامی پیش بینی پذیرترین شخصیتهای عالم در سخناند. یک سبد کد و نشانه و روالهای کلیشهای وجود دارند، با عمر چهل سال. برخی از کلیشهها به شرح زیراند: مردم هوشیارند، پشتیبان نظام و انقلاباند. جناحها و منازعاتی هم اگر هست، خیلی مهم نیست. جزئی…
✅ درد بی اعتمادی
🖋 محسن جلالپور
📍اینروزها با هرکس که مواجه میشوم بلافاصله میپرسد آینده چه میشود؟ به کدام سو میرویم؟ وضع دلار چه میشود؟ اقتصاد به کدام سو میرود؟ آنها که دستی در اقتصاد دارند، هر روز در کوچه و خیابان با پرسشهای زیادی از این دست مواجه میشوند اما واقعیت این است که هیچ کس پاسخ این سؤالها را نمیداند. حتی سیاستمداران کهنه کار و مدیران با سابقه دولتی هم پاسخ درستی برای این پرسشها ندارند.
در مقطعی قرار داریم که فضای کشور مملو از «نااطمینانی» است. نااطمینانی یعنی اینکه من بهعنوان عضوی از این جامعه به هردلیلی نتوانم آینده را پیشبینی کنم.
درجوامع، انواع مختلفی ازنااطمینانی میتواند وجود داشتهباشد که بسته به کیفیت حکمرانی تعدادشان متفاوت است. در جوامعی که گرفتار مشکلات حاد سیاسی هستند، نااطمینانی سیاسی آزار دهنده است. مثلاً اگر شما در عراق زندگی کنید از نااطمینانی سیاسی رنج خواهید برد چون امکان پیشبینی معادلات قدرت را ندارید. یا در جوامعی که در معرض جنگ و تروریسم قرار دارند، چشمانداز آینده مخدوش است و مردم حتی نسبت به جان و مال خود اطمینان ندارند. مثلاً اگر شما در افغانستان یا سوریه زندگی کنید همواره با این احتمال که ممکن است در یک بمبگذاری آسیب ببینید یا با حمله تروریستی مواجه شوید بسیار زیاد خواهد بود.
🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2376
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
🖋 محسن جلالپور
📍اینروزها با هرکس که مواجه میشوم بلافاصله میپرسد آینده چه میشود؟ به کدام سو میرویم؟ وضع دلار چه میشود؟ اقتصاد به کدام سو میرود؟ آنها که دستی در اقتصاد دارند، هر روز در کوچه و خیابان با پرسشهای زیادی از این دست مواجه میشوند اما واقعیت این است که هیچ کس پاسخ این سؤالها را نمیداند. حتی سیاستمداران کهنه کار و مدیران با سابقه دولتی هم پاسخ درستی برای این پرسشها ندارند.
در مقطعی قرار داریم که فضای کشور مملو از «نااطمینانی» است. نااطمینانی یعنی اینکه من بهعنوان عضوی از این جامعه به هردلیلی نتوانم آینده را پیشبینی کنم.
درجوامع، انواع مختلفی ازنااطمینانی میتواند وجود داشتهباشد که بسته به کیفیت حکمرانی تعدادشان متفاوت است. در جوامعی که گرفتار مشکلات حاد سیاسی هستند، نااطمینانی سیاسی آزار دهنده است. مثلاً اگر شما در عراق زندگی کنید از نااطمینانی سیاسی رنج خواهید برد چون امکان پیشبینی معادلات قدرت را ندارید. یا در جوامعی که در معرض جنگ و تروریسم قرار دارند، چشمانداز آینده مخدوش است و مردم حتی نسبت به جان و مال خود اطمینان ندارند. مثلاً اگر شما در افغانستان یا سوریه زندگی کنید همواره با این احتمال که ممکن است در یک بمبگذاری آسیب ببینید یا با حمله تروریستی مواجه شوید بسیار زیاد خواهد بود.
🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2376
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
✅ مکتب سیاستگذاری «چپ»کی
🖋 محمد فاضلی
📍 سیاست «چپ» و سیاستگذاری «چپ»گرا در ادبیات علوم انسانی و اجتماعی معمولاً به آن دسته گرایشها و سیاستها گفته میشود که نگران عدالت و ظلم به گروههای ضعیفتر اقتصادی و اجتماعی جامعه هستند. این نگاه به سیاست «چپ» در ایران هم وجود دارد، اما من فکر میکنم سیاست و سیاستگذاری «چپ» در ایران معنای دیگری دارد.
حکایت کردهاند که مردی از کنار مزرعه کشاورزی که پیاز کاشته بود گذر میکرد و بر سر بیحاصل بودن کشت پیاز با کشاورز مشاجره کرد و کار به منازعه کشید. کشاورز و آن مرد پیش قاضی رفتند و او حکم به نفع کشاورز داد. قاضی به مرد اختیار داد که یکی از سه مجازات را انتخاب کند: یک سبد پیاز بخورد، او را صد ضربه چوب بزنند یا مبلغی پول به کشاورز بپردازد. مرد که دادن پول را خوش نداشت، ابتدا خوردن پیاز را برگزید و چند پیاز که خورد حالش به هم خورد و ادامه نداد. او سپس چوب خوردن را انتخاب کرد اما ده ضربه که بر کف پایش کوفتند، تحمل نکرد و راضی شد که پول را بپردازد. مرد در اصل سیاست «چپ» را برگزیده بود: «چوب (چ)، پیاز (پ)، پول (پ)». این سیاست را برای آنکه با سیاست «چپ» علوم انسانی و اجتماعی اشتباه نشود «چپ»کی مینامم.
بخش زیادی از سیاستگذاری در ایران مصداق کاملی از مکتب سیاستگذاری «چپ»کی است. مثالهای متعددی از این مکتب را میتوانم ذکر کنم اما بارزترین شکل مشهود و نزدیکتر از رگ گردن به ما، سیاست ارزی در سه چهار ماه گذشته است.
🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2381
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
🖋 محمد فاضلی
📍 سیاست «چپ» و سیاستگذاری «چپ»گرا در ادبیات علوم انسانی و اجتماعی معمولاً به آن دسته گرایشها و سیاستها گفته میشود که نگران عدالت و ظلم به گروههای ضعیفتر اقتصادی و اجتماعی جامعه هستند. این نگاه به سیاست «چپ» در ایران هم وجود دارد، اما من فکر میکنم سیاست و سیاستگذاری «چپ» در ایران معنای دیگری دارد.
حکایت کردهاند که مردی از کنار مزرعه کشاورزی که پیاز کاشته بود گذر میکرد و بر سر بیحاصل بودن کشت پیاز با کشاورز مشاجره کرد و کار به منازعه کشید. کشاورز و آن مرد پیش قاضی رفتند و او حکم به نفع کشاورز داد. قاضی به مرد اختیار داد که یکی از سه مجازات را انتخاب کند: یک سبد پیاز بخورد، او را صد ضربه چوب بزنند یا مبلغی پول به کشاورز بپردازد. مرد که دادن پول را خوش نداشت، ابتدا خوردن پیاز را برگزید و چند پیاز که خورد حالش به هم خورد و ادامه نداد. او سپس چوب خوردن را انتخاب کرد اما ده ضربه که بر کف پایش کوفتند، تحمل نکرد و راضی شد که پول را بپردازد. مرد در اصل سیاست «چپ» را برگزیده بود: «چوب (چ)، پیاز (پ)، پول (پ)». این سیاست را برای آنکه با سیاست «چپ» علوم انسانی و اجتماعی اشتباه نشود «چپ»کی مینامم.
بخش زیادی از سیاستگذاری در ایران مصداق کاملی از مکتب سیاستگذاری «چپ»کی است. مثالهای متعددی از این مکتب را میتوانم ذکر کنم اما بارزترین شکل مشهود و نزدیکتر از رگ گردن به ما، سیاست ارزی در سه چهار ماه گذشته است.
🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2381
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
✅ ساز و کارها و چشم اندازهای اقصاد سیاسی ایران – قسمت اول
🖋 محمد مالجو
📍محمد مالجو در این مجموعه درسگفتارهای کوتاه با شناسایی شش حلقهی کلیدی در زنجیره ی انباشت سرمایه در اقتصاد ایران و صورتبندی شش منازعهی کلیدی در صحنهی اقتصاد سیاسی ایران و واکاوی شش بحران کلیدی حاصله در جامعه ی ایران نشان خواهد داد که تعمیق مناسبات طبقاتی سرمایه داری به موازات تضعیف تولید سرمایه دارانه چگونه بحران کنترل ناپذیری اقتصاد ایران را فراهم می سازد.
🔸 مشاهده فیلم آموزشی در 🔻
📎 https://engare.net/?p=2392
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
🖋 محمد مالجو
📍محمد مالجو در این مجموعه درسگفتارهای کوتاه با شناسایی شش حلقهی کلیدی در زنجیره ی انباشت سرمایه در اقتصاد ایران و صورتبندی شش منازعهی کلیدی در صحنهی اقتصاد سیاسی ایران و واکاوی شش بحران کلیدی حاصله در جامعه ی ایران نشان خواهد داد که تعمیق مناسبات طبقاتی سرمایه داری به موازات تضعیف تولید سرمایه دارانه چگونه بحران کنترل ناپذیری اقتصاد ایران را فراهم می سازد.
🔸 مشاهده فیلم آموزشی در 🔻
📎 https://engare.net/?p=2392
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
✅ دانلود مجله گفت و گوی جهانی – دوره ۲ شماره ۵
📍 در این نوشته، نشریه گفتوگوی جهانی، سال دوم، شماره ۲ (می ۲۰۱۲ ) را میتوانید به صورت آنلاین بخوانید یا دانلود کنید:
لیست نوشتههای این نشریه:
حرفهی جامعه شناسی
زیگموند باومن
ایزابلا بارلینسکا کیست؟
sesame street
تامارا کای
ریو+20
هربرت دوسینا
فمینیسم و نئولیبرالیسم
ناامنی در آمریکای لاتین
طبقه متوسط سیاه در کلمبیا
وضعیت واقعی جامعه شناسی در روسیه
جامعه شناسی بریتانیا در زمانه ریاضت
کنگره یوکوهاما
حراج دانشگاههای ایتالیایی
انجمن بین المللی جامعه شناسی در سازمان ملل: جرم و عدالت
عکس نوشته: تله مرگی برای مهاجران
سردبیری سمپوزیوم
🔸 مطالعه آنلاین و دانلود در 🔻
📎 https://engare.net/?p=2203
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
📍 در این نوشته، نشریه گفتوگوی جهانی، سال دوم، شماره ۲ (می ۲۰۱۲ ) را میتوانید به صورت آنلاین بخوانید یا دانلود کنید:
لیست نوشتههای این نشریه:
حرفهی جامعه شناسی
زیگموند باومن
ایزابلا بارلینسکا کیست؟
sesame street
تامارا کای
ریو+20
هربرت دوسینا
فمینیسم و نئولیبرالیسم
ناامنی در آمریکای لاتین
طبقه متوسط سیاه در کلمبیا
وضعیت واقعی جامعه شناسی در روسیه
جامعه شناسی بریتانیا در زمانه ریاضت
کنگره یوکوهاما
حراج دانشگاههای ایتالیایی
انجمن بین المللی جامعه شناسی در سازمان ملل: جرم و عدالت
عکس نوشته: تله مرگی برای مهاجران
سردبیری سمپوزیوم
🔸 مطالعه آنلاین و دانلود در 🔻
📎 https://engare.net/?p=2203
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
✅ دانلود کتاب اندیشههای بنیادی در جامعهشناسی
🖋 نویسنده: پیتر کیویستو
ترجمه: منوچهر صبوری
نشر نی، ۱۳۷۸
📍 در این کتاب مهمترین موضوعات و مسائل عصر حاضر و جامعه پستمدرن با اندیشههای نظریهپردازان برجستهای، که تفکر جامعهشناسی در اواخر قرن ۱۹ یعنی مهمترین نظریههای کلاسیک جامعهشناسی را پدید آوردند، پیوند یافته است. نویسنده مطرح میکند که چگونه پیشگامان جامعهشناسی، که شاهد دگرگونیهای شتابان و گسترده در جوامع خود بودند، به اندیشیدن درباره علل این دگرگونیها و کوشش برای پیشبینی روندهای آینده پرداختند و بدینسان جستوجوی جامعهشناسانه را آغاز کردند. این اندیشههای بنیادی پیرامون چهار موضوع اصلی: جامعه صنعتی، دموکراسی، فردگرایی و مدرنیته متمرکز گردیدهاند و از مهمترین مباحثی به شمار میروند که در این کتاب بررسی میشوند.
🔸 مطالعه آنلاین و دانلود کتاب در🔻
📎 https://engare.net/?p=2386
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
🖋 نویسنده: پیتر کیویستو
ترجمه: منوچهر صبوری
نشر نی، ۱۳۷۸
📍 در این کتاب مهمترین موضوعات و مسائل عصر حاضر و جامعه پستمدرن با اندیشههای نظریهپردازان برجستهای، که تفکر جامعهشناسی در اواخر قرن ۱۹ یعنی مهمترین نظریههای کلاسیک جامعهشناسی را پدید آوردند، پیوند یافته است. نویسنده مطرح میکند که چگونه پیشگامان جامعهشناسی، که شاهد دگرگونیهای شتابان و گسترده در جوامع خود بودند، به اندیشیدن درباره علل این دگرگونیها و کوشش برای پیشبینی روندهای آینده پرداختند و بدینسان جستوجوی جامعهشناسانه را آغاز کردند. این اندیشههای بنیادی پیرامون چهار موضوع اصلی: جامعه صنعتی، دموکراسی، فردگرایی و مدرنیته متمرکز گردیدهاند و از مهمترین مباحثی به شمار میروند که در این کتاب بررسی میشوند.
🔸 مطالعه آنلاین و دانلود کتاب در🔻
📎 https://engare.net/?p=2386
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
✅ کالا به جای سیاست
🖋 عباس کاظمی
📍 عباس كاظمي از آن دسته اساتيد و پژوهشگراني است كه بدون توجه به حواشي و اتفاقات پرافت و خيز اطرافش، با همتي وصف ناشدني پروژههاي تحقيقاتي خود را پيش ميبرد. وي كه يك جامعهشناس است مهمترين اهتمام خود را روي شناخت شهر و تجربههاي شهري متمركز كرده است. چنانكه به گفته خودش از سال ١٣٨٠ تاكنون تحقيقات بر روي مجتمعهاي تجاري و تاثير آنها بر حيات شهري ما ايرانيان موضوع تحقيقاتي و پژوهشي خود قرار داده است و در اين راه به نتايج تازه و بديعي دست يافته كه هرازگاهي بخشهايي از آن را از طريق رسانهها به مخاطبان و علاقهمندان مباحث جامعهشناسي شهري انتقال داده است. به همين مناسبت اخيرا از وي دعوت شد تا در نمايشگاه عكسي با عنوان مراكز خريد كه در موزه عكاسخانه شهر برگزار شده است سخنراني كند. اين برنامه از دو بخش تشكيل ميشد بخش اول آن مربوط به سخنراني عباس كاظمي بود و بخش دوم آن به نمايش عكس عكاسان جوان درباه مراكز خريد اختصاص داشت كه كاظمي تا حد امكان به تفسير اين عكسها پرداخت. متن پيشرو سخنراني كاظمي در قسمت نخست اين برنامه است.
🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2370
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
🖋 عباس کاظمی
📍 عباس كاظمي از آن دسته اساتيد و پژوهشگراني است كه بدون توجه به حواشي و اتفاقات پرافت و خيز اطرافش، با همتي وصف ناشدني پروژههاي تحقيقاتي خود را پيش ميبرد. وي كه يك جامعهشناس است مهمترين اهتمام خود را روي شناخت شهر و تجربههاي شهري متمركز كرده است. چنانكه به گفته خودش از سال ١٣٨٠ تاكنون تحقيقات بر روي مجتمعهاي تجاري و تاثير آنها بر حيات شهري ما ايرانيان موضوع تحقيقاتي و پژوهشي خود قرار داده است و در اين راه به نتايج تازه و بديعي دست يافته كه هرازگاهي بخشهايي از آن را از طريق رسانهها به مخاطبان و علاقهمندان مباحث جامعهشناسي شهري انتقال داده است. به همين مناسبت اخيرا از وي دعوت شد تا در نمايشگاه عكسي با عنوان مراكز خريد كه در موزه عكاسخانه شهر برگزار شده است سخنراني كند. اين برنامه از دو بخش تشكيل ميشد بخش اول آن مربوط به سخنراني عباس كاظمي بود و بخش دوم آن به نمايش عكس عكاسان جوان درباه مراكز خريد اختصاص داشت كه كاظمي تا حد امكان به تفسير اين عكسها پرداخت. متن پيشرو سخنراني كاظمي در قسمت نخست اين برنامه است.
🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2370
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
✅ ساز و کارها و چشم اندازهای اقصاد سیاسی ایران – قسمت دوم
🖋 محمد مالجو
📍محمد مالجو در این مجموعه درسگفتارهای کوتاه با شناسایی شش حلقهی کلیدی در زنجیره ی انباشت سرمایه در اقتصاد ایران و صورتبندی شش منازعهی کلیدی در صحنهی اقتصاد سیاسی ایران و واکاوی شش بحران کلیدی حاصله در جامعه ی ایران نشان خواهد داد که تعمیق مناسبات طبقاتی سرمایه داری به موازات تضعیف تولید سرمایه دارانه چگونه بحران کنترل ناپذیری اقتصاد ایران را فراهم می سازد.
🔸 مشاهده فیلم آموزشی در 🔻
📎 https://engare.net/?p=2395
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
🖋 محمد مالجو
📍محمد مالجو در این مجموعه درسگفتارهای کوتاه با شناسایی شش حلقهی کلیدی در زنجیره ی انباشت سرمایه در اقتصاد ایران و صورتبندی شش منازعهی کلیدی در صحنهی اقتصاد سیاسی ایران و واکاوی شش بحران کلیدی حاصله در جامعه ی ایران نشان خواهد داد که تعمیق مناسبات طبقاتی سرمایه داری به موازات تضعیف تولید سرمایه دارانه چگونه بحران کنترل ناپذیری اقتصاد ایران را فراهم می سازد.
🔸 مشاهده فیلم آموزشی در 🔻
📎 https://engare.net/?p=2395
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
✅ سرگردانی رویکرد فرهنگی و زیستمحیطی در مدارهای مدیریتی
🖋 آرزو رضایی مُجاز
📍 اگر بخواهیم دو رویکرد پرتکرار در شعارهای مدیریتی و در عینحال مهجور در حوزهی اجرایی را نام ببریم، بیتردید رویکردهای “زیستمحیطی” و “فرهنگی” در مراتب نخست فهرستمان مینشینند. امروزه عملکرد مدیران در چشمانداز فرهنگی و محیط زیستی، بیشتر به سادهانگاری در سیاستهای اخذ و جذب بودجه معنا میشود، که این وضعیت در عرصهی فرهنگ اسفبارتر است؛ تا جایی که تقیّد مدیری به اولویتهای فرهنگی در ضمیر دوستان همکار وی، در حکم زنگ تفریح دیده میشود. یکی از مهمترین شاخصهای ارزیابی این شرایط، عقیمماندن پروژههای فرهنگی گذشته و حتی از آن مهمتر، تفسیر مشتبه از اولویتهای فرهنگیست که ماحصلی جز سترونماندن...
🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2422
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
🖋 آرزو رضایی مُجاز
📍 اگر بخواهیم دو رویکرد پرتکرار در شعارهای مدیریتی و در عینحال مهجور در حوزهی اجرایی را نام ببریم، بیتردید رویکردهای “زیستمحیطی” و “فرهنگی” در مراتب نخست فهرستمان مینشینند. امروزه عملکرد مدیران در چشمانداز فرهنگی و محیط زیستی، بیشتر به سادهانگاری در سیاستهای اخذ و جذب بودجه معنا میشود، که این وضعیت در عرصهی فرهنگ اسفبارتر است؛ تا جایی که تقیّد مدیری به اولویتهای فرهنگی در ضمیر دوستان همکار وی، در حکم زنگ تفریح دیده میشود. یکی از مهمترین شاخصهای ارزیابی این شرایط، عقیمماندن پروژههای فرهنگی گذشته و حتی از آن مهمتر، تفسیر مشتبه از اولویتهای فرهنگیست که ماحصلی جز سترونماندن...
🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2422
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
✅ اقتصاد توسعه: از تحلیلهای کلاسیکی تا انتقادی (مقاله)
🖋 سوزان اِن. اِنگل - ترجمهی عباد تیموری
📍 در این مقاله نویسنده با زبانی ساده و با توجه به سیر زمانی ظهور و افول دیدگاه ها و نظریات مرتبط با بحث توسعه اقتصادی، سعی در تبین چارچوب مفهومی «توسعه» دارد. نویسنده می کوشد همزمان با بررسی مفروضات هسته ای و نظریه های کلیدی مکاتب اقتصادی مهم که به حوزه توسعه نیز ورود کرده اند، نوآوری های علمی کلیدی و راهکارها و دستورالعمل های توسعه ای آنها و همچنین پیامدهای اجرای این راهکارها را توضیح دهد. به طور کلی هدف این نوشتار مشخص کردن چارچوب موضوعات اصلی اقتصاد توسعه است.
🔸مطالعه آنلاین و دانلود مقاله در 🔻
📎 https://engare.net/?p=2418
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
🖋 سوزان اِن. اِنگل - ترجمهی عباد تیموری
📍 در این مقاله نویسنده با زبانی ساده و با توجه به سیر زمانی ظهور و افول دیدگاه ها و نظریات مرتبط با بحث توسعه اقتصادی، سعی در تبین چارچوب مفهومی «توسعه» دارد. نویسنده می کوشد همزمان با بررسی مفروضات هسته ای و نظریه های کلیدی مکاتب اقتصادی مهم که به حوزه توسعه نیز ورود کرده اند، نوآوری های علمی کلیدی و راهکارها و دستورالعمل های توسعه ای آنها و همچنین پیامدهای اجرای این راهکارها را توضیح دهد. به طور کلی هدف این نوشتار مشخص کردن چارچوب موضوعات اصلی اقتصاد توسعه است.
🔸مطالعه آنلاین و دانلود مقاله در 🔻
📎 https://engare.net/?p=2418
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
✅ چرا من بدبخت عالمم؟
🖋 فردین علیخواه
📍 شاید همه ما در برههای از زندگیمان سؤال بالا را از خودمان بپرسیم و بدون تردید این سؤال را هنگامی از خودمان میپرسیم که احساس بدبختی به سراغمان بیاید. پاسخ به این سؤال که منبع محرومیت من کجاست بسیار مهم است. معمولاً در کشور ما افراد عمدتاً به سراغ نهادهای رسمی حاکم میروند و بدبختیهای خود را به آنها ربط میدهند. ولی آیا ایرانیان اشتباه میکنند وقتیکه همه تقصیرها را به گردن نهادهای حاکم میاندازند و کاسه کوزهها را بر سر آنها میشکنند؟
در بسیاری از کشورهای توسعهیافته وضعیت بهگونهای سامان مییابد که افراد به این نتیجه دست یابند که نظام اجتماعی مبتنی بر شایستهسالاری است و هرکسی که تلاش کند و شایستگی داشته باشد میتواند به موفقیت دست یابد. درواقع فرصتهای پیشرفت به روی کسانی که تلاش کنند باز میشود و مسئله اصلی، شایستگی، انتخاب درست، اراده و تلاش است. ازاینرو کسی که موفق نمیشود تصمیمات اشتباه خودش را بررسی میکند و عموماً خود، و نه نظام حاکم را به چالش میکشد. در این مثال، نگاه روانشناختی بر ریشهیابی منبع محرومیت غلبه دارد و فرد در بررسی علل ناکامیها، به خودش مراجعه میکند.
🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2428
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
🖋 فردین علیخواه
📍 شاید همه ما در برههای از زندگیمان سؤال بالا را از خودمان بپرسیم و بدون تردید این سؤال را هنگامی از خودمان میپرسیم که احساس بدبختی به سراغمان بیاید. پاسخ به این سؤال که منبع محرومیت من کجاست بسیار مهم است. معمولاً در کشور ما افراد عمدتاً به سراغ نهادهای رسمی حاکم میروند و بدبختیهای خود را به آنها ربط میدهند. ولی آیا ایرانیان اشتباه میکنند وقتیکه همه تقصیرها را به گردن نهادهای حاکم میاندازند و کاسه کوزهها را بر سر آنها میشکنند؟
در بسیاری از کشورهای توسعهیافته وضعیت بهگونهای سامان مییابد که افراد به این نتیجه دست یابند که نظام اجتماعی مبتنی بر شایستهسالاری است و هرکسی که تلاش کند و شایستگی داشته باشد میتواند به موفقیت دست یابد. درواقع فرصتهای پیشرفت به روی کسانی که تلاش کنند باز میشود و مسئله اصلی، شایستگی، انتخاب درست، اراده و تلاش است. ازاینرو کسی که موفق نمیشود تصمیمات اشتباه خودش را بررسی میکند و عموماً خود، و نه نظام حاکم را به چالش میکشد. در این مثال، نگاه روانشناختی بر ریشهیابی منبع محرومیت غلبه دارد و فرد در بررسی علل ناکامیها، به خودش مراجعه میکند.
🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2428
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
✅ مردم خوبِ ما
🖋 محمدرضا کلاهی
📍 روحانی پریروز در تلویزیون دربارهی «مردم خوبِ ما» سخن گفت. ضمیر سومشخص «مردم خوبِ ما» نمایندهي لحن آشنای حاکم بر این گفتار، و نوعیترین نمونهی رابطهی میان دولت و مردم در ایران امروز است. «مردم» در این گفتار، طرف گفتگو نیستند؛ کسانی نیستند که باید هم به آنها گفت و هم از آنها شنید. در این گفتار مردم مخاطبِ سخن هم نیستند. این جمله خطاب به مردم گفته نمیشود. مردم شنوندگان خاموش سخنان گویندهای در مقابل خود نیستند. در این گفتار مردم از سطح مخاطب هم فروتر میافتند. آنها کسانی هستند که دربارهی آنها سخن گفته میشود، نه با آنها؛ سومشخصهایی غایب. کسانی که باید دربارهشان تصمیم گرفت و رتقوفتقشان کرد؛ «مردم خوبِ ما».
گفتار «مردم خوبِ ما» مرز قاطعی میان دو طرف میکشد: «مردم» و «ما» که با کسرهی مالکیت به هم متصل میشوند. «مردم»، آن طرفی است که مشکلات دارد و «ما»، آن کسی که برطرفکنندهی مشکلات است. روحانی معتقد است در این رابطه، مردم قدر «ما» را میداند. مردم مطمئن است که «ما» شبانهروز تما تلاش خود را صرف میکند تا مشکلات او را حل کند. و البته در چنین
چهارچوبی مردم چارهای جز این اطمینان ندارند. روحانی در فرایند حل مشکل، از مردم درخواستی بیش از «اعتماد کردن» ندارد. مردم در حل مشکلات نقشی ندارند جز آن که اعتماد کنند. جز این هم نمیتواند باشد چرا که «مردم» در آن سو هستند، در سوی مشکل، و «ما» در این سو، در سوی حل مشکل. چنین مردمی امکانی برای مشارکت در حل مشکلات خود نخواهند داشت.
🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2432
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
🖋 محمدرضا کلاهی
📍 روحانی پریروز در تلویزیون دربارهی «مردم خوبِ ما» سخن گفت. ضمیر سومشخص «مردم خوبِ ما» نمایندهي لحن آشنای حاکم بر این گفتار، و نوعیترین نمونهی رابطهی میان دولت و مردم در ایران امروز است. «مردم» در این گفتار، طرف گفتگو نیستند؛ کسانی نیستند که باید هم به آنها گفت و هم از آنها شنید. در این گفتار مردم مخاطبِ سخن هم نیستند. این جمله خطاب به مردم گفته نمیشود. مردم شنوندگان خاموش سخنان گویندهای در مقابل خود نیستند. در این گفتار مردم از سطح مخاطب هم فروتر میافتند. آنها کسانی هستند که دربارهی آنها سخن گفته میشود، نه با آنها؛ سومشخصهایی غایب. کسانی که باید دربارهشان تصمیم گرفت و رتقوفتقشان کرد؛ «مردم خوبِ ما».
گفتار «مردم خوبِ ما» مرز قاطعی میان دو طرف میکشد: «مردم» و «ما» که با کسرهی مالکیت به هم متصل میشوند. «مردم»، آن طرفی است که مشکلات دارد و «ما»، آن کسی که برطرفکنندهی مشکلات است. روحانی معتقد است در این رابطه، مردم قدر «ما» را میداند. مردم مطمئن است که «ما» شبانهروز تما تلاش خود را صرف میکند تا مشکلات او را حل کند. و البته در چنین
چهارچوبی مردم چارهای جز این اطمینان ندارند. روحانی در فرایند حل مشکل، از مردم درخواستی بیش از «اعتماد کردن» ندارد. مردم در حل مشکلات نقشی ندارند جز آن که اعتماد کنند. جز این هم نمیتواند باشد چرا که «مردم» در آن سو هستند، در سوی مشکل، و «ما» در این سو، در سوی حل مشکل. چنین مردمی امکانی برای مشارکت در حل مشکلات خود نخواهند داشت.
🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2432
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
✅ واقع گرایی در اخلاق
🖋 مصطفی ملکیان
📍 شناخت واقعگرایانه، یعنی باور دمبهدم نزدیکشونده به واقع.به قول جوزف باتلر، انسان باید به دنبال واقعیتها بدود و هیچگاه واقعیتها به دنبال انسان نمیآیند. انسان خیلی وقتها دچار این توهم است که گویی واقعیتها به دنبال عقاید او میدوند، یعنی اگر گفت الف ب است الف ب میشود. سلامت روان به این است که انسان مدام بررسی کند که آیا عقایدش مطابق با عالم واقع است یا نه؛ حتی اگر نظریه مطابقت با واقع را هم قبول نداشته باشد، باید بررسی کند که آیا عقایدش تقرب به واقع دارند یا نه. آنها که سلامت روان ندارند معمولاً عقایدشان دور از...
🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2435
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
🖋 مصطفی ملکیان
📍 شناخت واقعگرایانه، یعنی باور دمبهدم نزدیکشونده به واقع.به قول جوزف باتلر، انسان باید به دنبال واقعیتها بدود و هیچگاه واقعیتها به دنبال انسان نمیآیند. انسان خیلی وقتها دچار این توهم است که گویی واقعیتها به دنبال عقاید او میدوند، یعنی اگر گفت الف ب است الف ب میشود. سلامت روان به این است که انسان مدام بررسی کند که آیا عقایدش مطابق با عالم واقع است یا نه؛ حتی اگر نظریه مطابقت با واقع را هم قبول نداشته باشد، باید بررسی کند که آیا عقایدش تقرب به واقع دارند یا نه. آنها که سلامت روان ندارند معمولاً عقایدشان دور از...
🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2435
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
✅ مبانی اجتماعی طرح درآمد پایه همگانی
🖋 نویسنده : اريک اولين رايت | مترجم : بهنام ذوقي
📍 درآمد پایه همگانی طرحی است که امروزه در سراسر جهان مورد بحث و بررسی جدی قرار گرفته است. دولت سوییس در سال ۲۰۱۶ رفراندومی برای راهاندازی یک پروژه ملی درآمد پایه برگزار کرد (که منجر به رد این طرح شد). کشور فنلاند هماکنون در حال آزمایش این طرح بر روی اقشاری خاص است. دولت هند نیز در حال برررسی امکان جایگزینی خدمات دولت رفاه با درآمد پایه است و حزب کارگر انگلستان به رهبری کوربین اعلام کرده در حال بررسی سیاستهای رادیکال مرتبط با درآمد پایه همگانی است. درآمد پایه، یک کمکهزینه بدون قید و شرط است که هر ماه از بودجه دولت به حساب تمامی شهروندان ریخته میشود. این کمکهزینه به منظور پوشش هزینههای حداقلی اجتماعی و فرهنگی شهروندان است.
🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2438
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
🖋 نویسنده : اريک اولين رايت | مترجم : بهنام ذوقي
📍 درآمد پایه همگانی طرحی است که امروزه در سراسر جهان مورد بحث و بررسی جدی قرار گرفته است. دولت سوییس در سال ۲۰۱۶ رفراندومی برای راهاندازی یک پروژه ملی درآمد پایه برگزار کرد (که منجر به رد این طرح شد). کشور فنلاند هماکنون در حال آزمایش این طرح بر روی اقشاری خاص است. دولت هند نیز در حال برررسی امکان جایگزینی خدمات دولت رفاه با درآمد پایه است و حزب کارگر انگلستان به رهبری کوربین اعلام کرده در حال بررسی سیاستهای رادیکال مرتبط با درآمد پایه همگانی است. درآمد پایه، یک کمکهزینه بدون قید و شرط است که هر ماه از بودجه دولت به حساب تمامی شهروندان ریخته میشود. این کمکهزینه به منظور پوشش هزینههای حداقلی اجتماعی و فرهنگی شهروندان است.
🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2438
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
✅ الزاماتِ مبارزه با فساد
🖋 میثم مشایخ
📍 مبارزه با فساد، پیش از هر چیزی یک امرِ《اخلاقی و فرهنگی》است. مادامی که در برخوردِ با فاسد یا متخلف، دلبستگیهایِ خویشاوندی و جناحی به میان بیاید و مانع از اقدام شود، با سفت و سختترین قوانین و در هر ساختار سیاسی و حقوقی، امکانِ فساد، منتفی نیست! در ابعادِ قانونی و قضاییِ مبارزه با فساد نیز، تکیهی صِرف به برخوردِ پلیسی و قضایی با متخلفین و مفسدینِ اقتصادی نمیتواند بهترین راهِ حل و دارای اولویت باشد. در همین رابطه، میرحسین موسوی الگو و اولویتبندیِ درستی را نسبت به مبارزه با فساد مطرح کرده بود:《برخورد با فاسد آخرین حلقه از مجموعه...
🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2444
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
🖋 میثم مشایخ
📍 مبارزه با فساد، پیش از هر چیزی یک امرِ《اخلاقی و فرهنگی》است. مادامی که در برخوردِ با فاسد یا متخلف، دلبستگیهایِ خویشاوندی و جناحی به میان بیاید و مانع از اقدام شود، با سفت و سختترین قوانین و در هر ساختار سیاسی و حقوقی، امکانِ فساد، منتفی نیست! در ابعادِ قانونی و قضاییِ مبارزه با فساد نیز، تکیهی صِرف به برخوردِ پلیسی و قضایی با متخلفین و مفسدینِ اقتصادی نمیتواند بهترین راهِ حل و دارای اولویت باشد. در همین رابطه، میرحسین موسوی الگو و اولویتبندیِ درستی را نسبت به مبارزه با فساد مطرح کرده بود:《برخورد با فاسد آخرین حلقه از مجموعه...
🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2444
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
✅ این کودکان و آن کودکان
🖋 محمدباقر تاجالدین
📍 روز گذشته هنگام عبور از یکی از بزرگراه های تهران هنگام ترافیک می دیدم که بسیاری از کودکان خیابانی برای به دست آوردن لقمه نانی چگونه حقیرانه و ملتمسانه خود را به خودروهای عبوری نزدیک می کردند و در خواست مبلغی پول در قِبال انجام کارهایی مانند تمییز کردن شیشه خودرو یا فروختن آب معدنی و سایر کارها می کردند. در این لحظات به ناگاه به فکر کودکان و بچه هایی افتادم که اکنون در خانه های لوکس و راحت و به اصطلاح امروزین لاکچری خود با بهترین امکانات نشسته اند و هر چقدر که بخواهند والدین شان پول در اختیارشان قرار می هند بدون هیچ دغدغه و نگرانی.
شاید برخی بگویند که این کودکان خیابانی برای گروهی دیگر کار می کنند و به اصطلاح در قالب باندهایی به چنین اقداماتی دست می زنند، اگر چه این موضوع را نه رد و نه تأیید می کنم، اما اکنون سخن بر سر این موضوع مهم است که چرا باید کودکانی این چنین با ذلت و خواری آن هم در اوج گرمای تابستان زیر آفتاب داغ و آن هم در آلودگی و سر و صدا بایستند و این گونه با درد و رنج کار کنند و در مقابل کودکانی دیگر در امن و آرامش و آسایش روزگار بگذارنند؟!! بارها در این شهر بی فریاد دیده ام نوجوانان و جوانانی که سوار بر خودروهای لاکچری در خیابان ها جَوَلان می دهند و سرمایه و ثروت خویش را به رخ دیگران می کشند و کسی نیست بپرسد که اینان این همه ثروت را از کجا به دست آورده اند و اساسا باید چرا این گونه باشد؟؟
🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2449
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
🖋 محمدباقر تاجالدین
📍 روز گذشته هنگام عبور از یکی از بزرگراه های تهران هنگام ترافیک می دیدم که بسیاری از کودکان خیابانی برای به دست آوردن لقمه نانی چگونه حقیرانه و ملتمسانه خود را به خودروهای عبوری نزدیک می کردند و در خواست مبلغی پول در قِبال انجام کارهایی مانند تمییز کردن شیشه خودرو یا فروختن آب معدنی و سایر کارها می کردند. در این لحظات به ناگاه به فکر کودکان و بچه هایی افتادم که اکنون در خانه های لوکس و راحت و به اصطلاح امروزین لاکچری خود با بهترین امکانات نشسته اند و هر چقدر که بخواهند والدین شان پول در اختیارشان قرار می هند بدون هیچ دغدغه و نگرانی.
شاید برخی بگویند که این کودکان خیابانی برای گروهی دیگر کار می کنند و به اصطلاح در قالب باندهایی به چنین اقداماتی دست می زنند، اگر چه این موضوع را نه رد و نه تأیید می کنم، اما اکنون سخن بر سر این موضوع مهم است که چرا باید کودکانی این چنین با ذلت و خواری آن هم در اوج گرمای تابستان زیر آفتاب داغ و آن هم در آلودگی و سر و صدا بایستند و این گونه با درد و رنج کار کنند و در مقابل کودکانی دیگر در امن و آرامش و آسایش روزگار بگذارنند؟!! بارها در این شهر بی فریاد دیده ام نوجوانان و جوانانی که سوار بر خودروهای لاکچری در خیابان ها جَوَلان می دهند و سرمایه و ثروت خویش را به رخ دیگران می کشند و کسی نیست بپرسد که اینان این همه ثروت را از کجا به دست آورده اند و اساسا باید چرا این گونه باشد؟؟
🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2449
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
✅ جوانان؛ موتور محرک کنشهای جمعی
🖋 سعید مدنی
📍ریشهها و دلایل اجتماعی نیز دارد. از دیماه سال گذشته که اعتراضاتی در شهرهای مختلف ایران اتفاق افتاد، جامعهشناسان و پژوهشگران زیادی درباره این اعتراضات مقالات علمی تهیه کردند و امید اجتماعی را نیز مورد بررسی قرار دادند. بخشی از مقالات درباره امید اجتماعی و اعتراضات اخیر نیز در زمستان سال گذشته در جشنواره امید اجتماعی مورد بررسی قرار گرفت. گروه اجتماعی روزنامه «شرق» در نظر دارد در گزارشها و مصاحبههای سلسلهواری درباره اعتراضات اجتماعی در ایران، نقش جوانان و زنان در این اعتراضات و همچنین اثرات اجتماعی اتفاقات اخیر و نگاه کارشناسان و جامعهشناسان را با شما به اشتراک بگذارد. در اولین قسمت از این مجموعه مصاحبه و گزارشها، سعید مدنی، جامعهشناس، پژوهشگر ارشد علوم اجتماعی و استاد دانشگاه، به سه سؤال روزنامه «شرق» درباره حضور جوانان در اعتراضات، نقش زنان در اعتراضات اخیر و همچنین امید اجتماعی و نگاه دولت به اعتراضات اخیر از منظر اجتماعی پاسخ داده است.
🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2457
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
🖋 سعید مدنی
📍ریشهها و دلایل اجتماعی نیز دارد. از دیماه سال گذشته که اعتراضاتی در شهرهای مختلف ایران اتفاق افتاد، جامعهشناسان و پژوهشگران زیادی درباره این اعتراضات مقالات علمی تهیه کردند و امید اجتماعی را نیز مورد بررسی قرار دادند. بخشی از مقالات درباره امید اجتماعی و اعتراضات اخیر نیز در زمستان سال گذشته در جشنواره امید اجتماعی مورد بررسی قرار گرفت. گروه اجتماعی روزنامه «شرق» در نظر دارد در گزارشها و مصاحبههای سلسلهواری درباره اعتراضات اجتماعی در ایران، نقش جوانان و زنان در این اعتراضات و همچنین اثرات اجتماعی اتفاقات اخیر و نگاه کارشناسان و جامعهشناسان را با شما به اشتراک بگذارد. در اولین قسمت از این مجموعه مصاحبه و گزارشها، سعید مدنی، جامعهشناس، پژوهشگر ارشد علوم اجتماعی و استاد دانشگاه، به سه سؤال روزنامه «شرق» درباره حضور جوانان در اعتراضات، نقش زنان در اعتراضات اخیر و همچنین امید اجتماعی و نگاه دولت به اعتراضات اخیر از منظر اجتماعی پاسخ داده است.
🔸 ادامه نوشته را در لینک زیر بخوانید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2457
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
✅ هرگز نترسید که صدایتان را برای صداقت، حقیقت و شفقت بالا ببرید
🖋 بخشی از سخنرانی ویلیام فاکنر برای فارغالتحصیلان «یونیورسیتی هایاسکول، 1951»
📍 آنچه امروز تهدیدمان میکند ترس است، نه بمب و نه ترس از آن، چون بمب اگر بر آکسفور فرود آید تنها کاری که میتواند بکند کشتن ماست که هیچ است چون با اینکار خود را محروم میکند، از تنها قدرتی که برما دارد که ترس از آن باشد ترسیدن با آن باشد!
خطر این است خطر ما نیروهایی است که میخواهند از ترس آدمی استفاده کنند تا فردیت او و روحش را بگیرند و او را تقلیل دهند به توده ای ناتوان از تفکر به واسطه ترس و رشوه! غذای رایگانی به او بدهند که خود به دست نیاورده و پول آسان و مفتی که به خاطرش کار نکرده! و به این ترتیب روحش را از او بگیرند! این چیزی است که باید در برابرش مقاومت کنیم
اگر کسی بناست جهان را برای صلح و امنیت آدمی تغییر دهد، کسی که بتواند و بشود بشریت را نجات دهد، آدمی است که با شمایل خدا خلق شده، تا قدرت و اراده انتخاب سره از ناسره را داشته باشد و بتواند خود را نجات دهد چرا که مستحق نجات است!
همه آدمیان چه مردان و چه زنان همواره از حیله ارعاب و رشوه برای تسلیم سرباز میزنند، آنها همیشه بین حق و ناحق بین
حتی وظیفه انتخاب بین عدل و ستم بین شجاعت و ترس فداکاری و آزمندی بین رحم و بیرحمی انتخاب میکنند
اما کسانی هستند که هماره نه فقط به حق آدمی برای آزادی از بند ستم و درنده خویی و فریب بلکه به وظیفه و مسولیت آدمی برای اطمینان از رعایت عدل و حقیقت و رحم و شفقت ایمان دارند.
پس هرگز نترسید نترسید که صدایتان را برای صداقت و حقیقت و شفقت در برابر ستم و دروغ و آزمندی بالا ببرید!
نه فقط شما که امشب در این اتاق هستید، بلکه همه هزارانی که در اتاقهای دیگری همچون این اتاق در سراسر جهان امروز و فردا و هفته آینده اید این کار را بکنید، نه در قالب یک کلاس و چند کلاس، بلکه در قالب فرد مرد و زن این وظیفه را انجام دهید! شما زمین را تغییر خواهید داد!
در یک نسل همه ناپلئون ها و هیتلرها و سزارها و موسولینی ها و استالین ها و دیگر ظالمانی که قدرت و آگراندیسمان میخواهند و سیاستمداران ساده و ابن الوقت ها، جاهل و ترسو هستند و آنها بیشتر از مردم میترسند!
ستمگرانی که همواره از ترس انسانها و از آزمندیش برای به بردگی کشاندنشان سو استفاده کرده اند و یا امیدوارند که استفاده بکنند از چهره زمین محو خواهند شد!
🔸 فیلم را از پیوست و یا در لینک زیر مشاهده کنید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2452
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
🖋 بخشی از سخنرانی ویلیام فاکنر برای فارغالتحصیلان «یونیورسیتی هایاسکول، 1951»
📍 آنچه امروز تهدیدمان میکند ترس است، نه بمب و نه ترس از آن، چون بمب اگر بر آکسفور فرود آید تنها کاری که میتواند بکند کشتن ماست که هیچ است چون با اینکار خود را محروم میکند، از تنها قدرتی که برما دارد که ترس از آن باشد ترسیدن با آن باشد!
خطر این است خطر ما نیروهایی است که میخواهند از ترس آدمی استفاده کنند تا فردیت او و روحش را بگیرند و او را تقلیل دهند به توده ای ناتوان از تفکر به واسطه ترس و رشوه! غذای رایگانی به او بدهند که خود به دست نیاورده و پول آسان و مفتی که به خاطرش کار نکرده! و به این ترتیب روحش را از او بگیرند! این چیزی است که باید در برابرش مقاومت کنیم
اگر کسی بناست جهان را برای صلح و امنیت آدمی تغییر دهد، کسی که بتواند و بشود بشریت را نجات دهد، آدمی است که با شمایل خدا خلق شده، تا قدرت و اراده انتخاب سره از ناسره را داشته باشد و بتواند خود را نجات دهد چرا که مستحق نجات است!
همه آدمیان چه مردان و چه زنان همواره از حیله ارعاب و رشوه برای تسلیم سرباز میزنند، آنها همیشه بین حق و ناحق بین
حتی وظیفه انتخاب بین عدل و ستم بین شجاعت و ترس فداکاری و آزمندی بین رحم و بیرحمی انتخاب میکنند
اما کسانی هستند که هماره نه فقط به حق آدمی برای آزادی از بند ستم و درنده خویی و فریب بلکه به وظیفه و مسولیت آدمی برای اطمینان از رعایت عدل و حقیقت و رحم و شفقت ایمان دارند.
پس هرگز نترسید نترسید که صدایتان را برای صداقت و حقیقت و شفقت در برابر ستم و دروغ و آزمندی بالا ببرید!
نه فقط شما که امشب در این اتاق هستید، بلکه همه هزارانی که در اتاقهای دیگری همچون این اتاق در سراسر جهان امروز و فردا و هفته آینده اید این کار را بکنید، نه در قالب یک کلاس و چند کلاس، بلکه در قالب فرد مرد و زن این وظیفه را انجام دهید! شما زمین را تغییر خواهید داد!
در یک نسل همه ناپلئون ها و هیتلرها و سزارها و موسولینی ها و استالین ها و دیگر ظالمانی که قدرت و آگراندیسمان میخواهند و سیاستمداران ساده و ابن الوقت ها، جاهل و ترسو هستند و آنها بیشتر از مردم میترسند!
ستمگرانی که همواره از ترس انسانها و از آزمندیش برای به بردگی کشاندنشان سو استفاده کرده اند و یا امیدوارند که استفاده بکنند از چهره زمین محو خواهند شد!
🔸 فیلم را از پیوست و یا در لینک زیر مشاهده کنید 🔻
📎 https://engare.net/?p=2452
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
✅ ساز و کارها و چشم اندازهای اقصاد سیاسی ایران – قسمت سوم
🖋 محمد مالجو
📍محمد مالجو در این مجموعه درسگفتارهای کوتاه با شناسایی شش حلقهی کلیدی در زنجیره ی انباشت سرمایه در اقتصاد ایران و صورتبندی شش منازعهی کلیدی در صحنهی اقتصاد سیاسی ایران و واکاوی شش بحران کلیدی حاصله در جامعه ی ایران نشان خواهد داد که تعمیق مناسبات طبقاتی سرمایه داری به موازات تضعیف تولید سرمایه دارانه چگونه بحران کنترل ناپذیری اقتصاد ایران را فراهم می سازد.
🔸 مشاهده فیلم آموزشی در 🔻
📎 https://engare.net/?p=2397
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet
🖋 محمد مالجو
📍محمد مالجو در این مجموعه درسگفتارهای کوتاه با شناسایی شش حلقهی کلیدی در زنجیره ی انباشت سرمایه در اقتصاد ایران و صورتبندی شش منازعهی کلیدی در صحنهی اقتصاد سیاسی ایران و واکاوی شش بحران کلیدی حاصله در جامعه ی ایران نشان خواهد داد که تعمیق مناسبات طبقاتی سرمایه داری به موازات تضعیف تولید سرمایه دارانه چگونه بحران کنترل ناپذیری اقتصاد ایران را فراهم می سازد.
🔸 مشاهده فیلم آموزشی در 🔻
📎 https://engare.net/?p=2397
🔶 انگاره: رسانه جامعه و جامعهخوانها
🔷 @EngareNet