قسمتی از کتاب آقای واینبرگ که به معضلات کوانتوم می پردازد

نتیجه گیری نهایی آقای واینبرگ در این قسمت از کتاب

استیون واینبرگ (متولد ۳ مه ۱۹۳۳ در نیویورک)، فیزیکدان مشهور آمریکایی‌است. او در سال ۱۹۷۹ به همراه عبدالسلام و شلدون لی گلاشو، جایزه نوبل فیزیک را به خاطر ادغام نیروی الکترومغناطیسی با نیروی هسته‌ای ضعیف که به نیروی الکترو ضعیف معروف شد، (کهربایی ضعیف) دریافت کرد.

مصاحبه آقای واینبرگ در سال 2013

پاسخ آقای ویتن

ادوارد ویتن (زاده ۲۶ اوت ۱۹۵۱ در مریلند) ریاضی‌دان و فیزیک‌دان آمریکایی است. او لیسانس خود را در رشته تاریخ از دانشگاه برندایس دریافت کرد. ویتن تصمیم داشت که یک خبرنگار سیاسی بشود و چندین مقاله هم در نیو رپاپلیک و نیچر منتشر کرد. او به مدت یک ترم در دانشگاه ویسکانسین به عنوان دانشجوی اقتصاد حضور داشت، سپس در دانشگاه پرینستون در رشته ریاضیات کاربردی ثبت نام کرد که با تغییر به رشته فیزیک، در سال ۱۹۷۶ موفق به دریافت دکترا در این رشته شد.
او از پژوهشگران پیشرو جهان در نظریه ریسمان (پایه گذار نظریه-اِم) و نظریه میدان‌های کوانتومی است. او در سال ۱۹۹۰ به دلیل تأثیرات کارهایش در ریاضی، موفق به دریافت مدال فیلدز شد. در سال ۱۹۹۵، وی نظریه-اِم را در کنفرانسی در دانشگاه جنوبی کالیفرنیا مطرح کرد.

ترجمه نامه ی آقای ویتن:

"شخصاً من فکر نمی کنم که ممکن باشد بیش از این از تعابیر مکانیک کوانتومی یاد بگیریم مگر اینکه احتمالا در چارچوب یک نظریه ی کامل تر. (احتمالا یک نظریه ای که گرانش را هم در نظر بگیرد یا احتمالا ما در واقع یک انحراف تجربی از مکانیک کوانتومی مشاهده کنیم)
دلیل اینکه من به طور کامل از تعبیر سنتی یا کپنهاگی از کوانتوم راضی نیستم این است که وقتی مکانیک کوانتومی به دستگاه اندازه گیری و در نهایت به ناظر اعمال می شود سوالات گیج کننده ای مطرح می شود، اما همانطور که گفتم من فکر نمی کنم که ما بتوانیم فقط با تفسیر کوانتوم کار متفاوتِ بهتری انجام دهیم؛ اگر بتوانیم بهتر عمل کنیم، در چارچوب یک نظریه ی کامل تر خواهد بود."

پاسخ آقای گیراردی

جیانکارلو گیراردی (متولد 1935) فیزیکدان ایتالیایی و استاد برجستۀ فیزیک نظری در دانشگاه تریسته است. شهرت وی به دلیل نظریۀ گیراردی-ریمینی-وبر (GRW) است که در سال 1985 ارائه شد و هم چنین کمک های او به پایه های مکانیک کوانتومی.

پاسخ آقای گیراردی:

"ممنون از نامۀ شما. من قطعا معتقد هستم که مکانیک کوانتومی کنونی متضاد و غیر قابل دفاع است. من همچنین قانع شده ام که لازم است آن را با رها کردن معادلۀ خطی اصلاح کنیم. شاید آن باید به وسیلۀ جملات تصادفی غنی شود، مشابه کاری که در نظریۀ GRW انجام داده ام . . . من فکر نمی کنم که این حرف آخر باشد اما به وضوح نشان می دهد که تنها راهی است که باید دنبال شود."

پاسخ آقای فاین

ترجمۀ نامه آقای فاین:

"خیلی قبل تر از پروفسور واینبرگ، و دیگر دانشمندان برجسته ای که شما اشاره کردید، آلبرت اینشتین پاسخ سوال شما را اینگونه می نویسد:
" شکی نیست که مکانیک کوانتومی یک عنصر زیبا از حقیقت را اخذ کرده است و یک سنگ محکی برای هر پایۀ نظری در آینده است به طوری که نظریۀ کوانتوم باید به عنوان یک حد از از آن پایه قابل استنتاج باشد، درست مانند الکترواستاتیک که از معادلات ماکسول قابل استنتاج است و ترمودینامیک که از مکانیک کلاسیک قابل استخراج است. با این وجود من باور ندارم که مکانیک کوانتومی نقطۀ آغازی برای جستوجوی این پایه باشد. همانطور که ما از ترمودینامیک یا مکانیک آماری نمی توانیم پایۀ مکانیک را به دست آوریم"
نظر شخصی من مطابق با این نظر اینشتین است. برنامه های معاصر، نظیر نظریه بوهم_دوبروی، از مکانیک کوانتومی شروع می کند و سعی در اضافه کردن مسیرهای فضازمانی می کند(یا چیزی شبیه به این). این دقیقا همان چیزی است که اینشتین به عنوان بن بست می دید. به طور مشابه این موضوع برای نظریه های رمبش خود به خودی ( مانند GRW) ، که به عنوان یک تصحیح جزئی از کوانتوم عمل می کنند، یا برای تعابیری شبیه اِوِرِت و چندجهانی بر قرار است. من فکر می کنم یک رویکرد ریشه ای تر، با منابع مفهومی کاملا متفاوت، برای غلبه بر نقص های کوانتوم فعلی مورد نیاز است. بدون شک آن از درک عمیق تر گرانش کوانتومی خواهد آمد. اما در حال حاضر من هیچ رویکردی را نمی بینم که پایۀ قوی داشته باشد.
من می بینم که کار شما توسط پروفسور مهدی گلشنی هدایت می شود، شما خوش شانس هستید که با چنین دانشمند برجسته ای کار می کنید. برای پروژه شما بهترین آرزوها را دارم."

آرتور فاین استاد فلسفه در دانشگاه واشنگتن است. تمرکز مطالعاتی او بر فلسفه فیزیک و مسائل فلسفی مرتبط با علوم طبیعی و علوم اجتماعی است. او رئیس اسبق انجمن فلسفی آمریکا و انجمن فلسفۀ علم است و در سالیان متمادی سردبیری مجلۀ فلسفۀ علم را به عهده داشته است.
نسبت میان فیزیک و ریاضیات ،نظریۀ کوانتوم، نسبی گرایی در علوم، ابزارگرایی و سازه‌انگاری سایر موضوعات مورد توجه آرتور فاین به شمار می‌روند. او همچنین یکی از تفاسیر احتمالی مکانیک کوانتومی را توسعه داده است و به درک احتمالاتی از قضیه بل کمک کرده است.

پاسخ آقای اسمولین

ترجمۀ نامۀ آقای اسمولین(استاد موسسۀ فیزیک نظریِ پریمیتر و دانشکدۀ تحصیلات تکمیلیِ فلسفه در دانشگاه تورنتو):

"من از سال 1983 تاکنون چندین مقاله در رابطه با پیشنهاد متغیرهای نهان به عنوان یک مکمل برای مکانیک کوانتومی نوشته ام. بنابر این من نه تنها با استیون واینبرگ موافقم، بلکه در تمام کارهایم تلاش کرده ام تا یک نظریۀ عمیق تر ورای مکانیک کوانتومی ابداع کنم"