بعد واقعا کورس‌های علی حجازی کامل و جامع و محشره.
خودش هم گفته هرکورسی شروع کنین میمونه روی اکانتتون بعد از این شرایط هم.
دم این آدمِ آدم حسابی گرم.💖

توی شرایط جنگی،‌ اگر جون‌مون هم در امان باشه، روان و سلامت ذهن‌مون دومین چیزی‌ه که در معرض آسیب قرار داره.
من هم مثل خیلی‌های دیگه در این شرایط قرار دارم. تصمیم گرفتم در ارتباط با این وضعیت و نحوه مواجهه باهاش چیزهایی رو بخونم. نمی‌دونم چند نفر این‌جا رو می‌خونن، اما حس کردم چرخیدن دهان‌به‌دهان این توصیه‌ها می‌تونه به عده‌ای کمک کنه و ترجیح دادم این‌جا هم نوشته بشن.

پیش‌نوشت اول: شرایط زندگی آدم‌ها با هم فرق داره. هسته‌ی اصلی توصیه‌ها رو در نظر بگیرید و ازش نسخه‌ی شخصی‌سازی‌شده درست کنید.
پیش‌نوشت دوم: موضوع مهم‌تر این‌ه که آدم تلاش کنه از یه طرف بوم نیافته. نه اون‌قدر غرق در زندگی درونی که منجر به قطع ارتباط با دنیای بیرون بشه، نه اون‌قدر غرق در اخبار و‌ وقایع جنگ که منجر به قطع ارتباط با دنیای درون خودش بشه.

یک‌. به اشتراک‌گذاری و صحبت با دیگران

ما در شرایط عادی زندگی، با نزدیکان و انسان‌های امن‌مون ارتباط می‌گیریم و از «چیزهای مختلف» صحبت می‌کنیم. این کار به emotional venting (تهویه‌ی عاطفی؟) کمک می‌کنه و این به اشتراک‌گذاری در بهبود سلامت روان موثره.
شرایط بحرانی، این رو از ما می‌گیره. بدیهی‌ه که تلاش برای restoreکردن‌ (بازیابی؟) چنین رفتاری در بهبود سلامت روان‌مون موثره.

با آدم‌های امن زندگی‌تون صحبت کنید، ارتباط بگیرید و نه فقط درباره‌ی جنگ، که درباره‌ی همه‌چیز صحبت کنید.
ممکن‌ه که حین صحبت راجع به چیزی به جز جنگ، حس گناه و عذاب وجدان به سراغ آدم بیاد که چرا در این وضعیت من دارم از چیزی جز جنگ حرف می‌زنم. اما زندگی یه بُعد نداره و ما حق این رو داریم که چند احساس مختلف رو با هم داشته باشیم و ذهن‌مون هم‌زمان ناراحت از یک موضوع، خوش‌حال از یه چیز دیگه و هیجان‌زده بابت دیگری باشه.

بین venting و trauma dumping تفاوت وجود داره. مراقب باشیم نه سطل زباله‌ی آدم‌های غریبه بشیم، نه بدون رضایت کسی open-up کنیم (توضیح بیش‌تر).
با این حال، خوب‌ه که از خودمون، روزمره‌مون، نگرانی‌ها، امید و هر چیزی که هست (و نه فقط جنگ) با افراد امن‌ زندگی‌مون صحبت کنیم و این‌طوری به ذهن‌مون هم یادآوری می‌شه که زندگی هنوز جاری‌ه. بالاخره توی چنین شرایطی، ما فقط خودمون و همین حلقه‌ی نزدیکان‌مون رو داریم

Venting: When you’re venting, you share your frustrations with someone you trust to reduce your stress. You’re intentional about what you share and aware that you’re venting.
Trauma dumping: With trauma dumping, you overshare difficult or intimate personal information without the other person’s consent or during inappropriate times. You don’t consider how your words impact the listener, and you’re not open to advice or solutions.
- Source

دو. حفظ روتینِ زندگی

در شرایط بحرانی، یکی از اولین چیزهایی که باهاش دست‌وپنجه نرم می‌کنیم، ‌از دست دادن روتین یا خارج‌شدن از اون‌ه. روتین زندگی به ذهن انسان حسِ کنترل‌داشتن می‌ده و حتی اگر آدم روتین‌داری هم نباشید، داشتن روتین در شرایط نامطمئن،‌ گنگ و پر استرس، می‌تونه به بهبود سلامت روان کمک کنه‌.
بدیهی‌ه که روتین هر شخص بسته به زندگی و شرایط اون فرق می‌کنه و قرار نیست همه از یک قاعده پیروی کنن. به علاوه، منظور از روتین این نیست که روزانه ۱۰ ساعت productive باشیم. چیزهای ساد‌ه‌ای مثل تغذیه مناسب، خواب منظم و حتی کارهای روزمره‌ (مسواک‌زدن، مراقبت پوستی، ژورنال و هر چیزی که در زندگی فرد می‌تونه قرار بگیره) می‌تونن به ساخت یک روتین کمک کنن.
در شرایط بحرانی، به دنبال انجام حداقل‌های روزانه هستیم چرا که چنین رفتارهایی به ذهن ما این پیام رو می‌ده که زندگی ادامه داره.
ممکن‌ه آدم‌ها حتی زندگی مفیدی داشته باشن، اما برخورداری از چنین رویکردی به معنی بی‌‌خیالی یا سنگ‌دلی نیست. مکانیزم دفاعی‌ افراد مختلف هم با هم‌دیگه تفاوت داره و شرایط زندگی آدم‌ها هم همین‌طور. یه نوجوون کنکوری با یه مهاجرِ خارج از ایران وضعیت، اهداف و شرایط متفاوتی دارن. طبیعتاً روزمرگی کسی که در تهران زندگی می‌کنه و مدام با انفجار در ارتباط‌ه، با روزمرگی کسی که در شهرهای کوچک‌تر زندگی می‌کنه و تا حالا صدای یک‌ شلیک رو هم نشنیده، با هم فرق دارن.
یادمون نره که قرار نیست همه به یه شکل واکنش نشون بدن و اگر واکنش ما از واکنش غالب جامعه متفاوت‌ه، به معنی بی‌فکری و عدم وجود انسانیت نیست.

• Even if you don't typically thrive on a strict schedule, having a routine can be helpful in times of unpredictability, uncertainty, and stress.
• Implementing a structure to your day can give you a sense of control. It can also improve your focus, organization, and productivity.
• Having a routine is about more than just your day-to-day responsibilities and your work—don't forget to make time for self-care.
- Source

سه. تنظیم داده‌های دریافتی

مواجهه‌ی دائم با اخبار جنگ ذهن رو در وضعیت استرس‌زا و حالت هشدار نگه می‌داره. تا جای ممکن، در بازه‌های مشخص به پی‌گیری اخبار بپردازید و ذهن‌‌تون رو به شکل مداوم با هر چیزی که در اینترنت هست مشوش نکنید
چیزی دیگری که به نظر خیلی ساده می‌آد، این‌ه که شایعات رو هم نباید دنبال کرد. خوندن اخباری که در پراکسی‌ها و وب‌سایت‌های غیرمعتبر وجود داره، نتیجه‌ای جز تشویش ذهن نداره. اخبار رو از منابع رسمی و معتبر دنبال کنید.

باز هم ذکر این نکته ضرورت داره که شرایط آدم‌ها با هم فرق می‌کنه. اونی که هر شب در کنار صدای انفجار زندگی می‌کنه و نیاز داره از تخلیه‌ی خونه‌اش به خاطر انفجار دور بشه، با اونی که توی طرح در یک منطقه حساس‌ه، با اون دانش‌جو و دانش‌آموز فرق داره. هر کدوم نیاز خودشون رو برای چک‌کردن اخبار دارن و تنظیم داده‌های دریافتی به معنی هر شب ساعت ۹ اخبار رو دنبال کنید، نیست.


یه کتاب‌چه کوچیک توسط WHO در رابطه با مدیریت‌‌‌ شرایط استرس‌زا نوشته شده. از قضا نسخه‌ی فارسی هم داره. از سایت خودشون می‌تونید نسخه‌ی انگلیسی یا فارسی رو دانلود کنید (من هر دو رو چک کردم و تصاویر نسخه فارسی رو دوست نداشتم اما اگر خوندن به زبان انگلیسی براتون راحت نیست، به نظرم بین نخوندن و خوندن نسخه فارسی، دومی ارجحیت داره).
Doing What Matters in Times of Stress

You're not alone. Talk to safe people you trust, keep the bare minimum routines of your life, control your share of news and don't read them constantly. May the odds be ever in your favor. Stay safe.

این سه نکته که در پیام‌های بالا ذکر شده تکرار مکرراته، ولی خب خیلی مهمه و من خودم نیاز داشتم بخونم و به اشتراک بذارم.
زنده و سلامت باشید.💘

📘 کتاب: انجام اقدامات مهم در فشارهای زندگی

این کتاب مصوّر و کاربردی، اولین‌بار در دوران بحران کرونا توسط سازمان جهانی بهداشت منتشر شد؛
اما واقعیت اینه که راهکارهاش برای هر نوع فشاری در زندگی مفیده —
چه فشارهای روانیِ درونی، چه تنش‌های بیرونی…

حالا که کشورمون در شرایط جنگی و اضطراب‌آلود قرار گرفته،
که دل‌هامون سنگینه از اخبار، از نگرانی برای آینده،
و از احساس ناتوانی…

خوندن این کتاب و انجام تمرین‌های ساده‌ش می‌تونه کم‌کم کمک کنه
تا از قلاب فکر و ترس بیرون بیایم
و با خودمون، بدن‌مون، و واقعیت لحظه تماس دوباره بگیریم.

🕊️ امید که این ابزارهای کوچک، چراغ‌های آرامش باشن در تاریکی روزگار.

عنوان:
انجام اقدامات مهم در فشارهای زندگی

نویسنده: راس هریس
مترجم: سحرمحمدی
تهیه کننده نسخه اصلی:
WHO 
تهیه کننده نسخه فارسی:
مدرسه‌ی شادمانی
تعداد صفحات: ۱۲۷


✅ Channel: @school_of_happiness

هدیه فرادرس به انتخاب خودتون یک دوره آموزشی رو دانلود کنید

کد تخفیف:

IRAN

نکته: فقط یک آموزش باید توی سبد خرید باشه.
راهنمای دریافت آموزش:

https://faradars.org/pages/get-free-course?utm_source=faradars&utm_medium=telegram&utm_campaign=free-course-gift

سلام سلام پس از غیبتی صغرا :)
حالتون چطوره؟

دوستان یک معرفی مهم دارم
من کلی وقت پیش به دکتر شهریار فغانی قول داده بودم کانالشون رو به اشتراک بذارم و ایشونم قول داده بودن بیشتر فعالیت بکنن.

پانوشت: دکتر فغانی هم از خفن‌ترین و دوست داشتنی آدم‌هایین که من سال‌هاست می‌شناسم.🥹💖
ایشون مدال طلای المپیاد زیست دارن، بعدش همزمان پزشکی و ریاضی محض توی دانشگاه تهران خوندن، پست‌داک رادیولوژی توی مایوکلینیک آمریکا دارن و الان رزیدت رادیولوژی در پن استیت هستند.❤️‍🔥(منم نمیدونم چجوری ینفر میتونه اینقدر باهوش و با دیسیپلین باشه.)
کارشون با هوش مصنوعی و ML هستش و توی کانالشونم قراره درمورد این موضوعات مطلب بذارن.
🎀
فالو کنید و به اشتراک بذارید.

https://news.1rj.ru/str/RadAI_shah

🎉 خبر خوب برای کنکوری‌های عزیز!

پروژه‌ی هیجان‌انگیزی رو آغاز کردیم به‌نام «قطب‌نما» برای بچه‌هایی که به‌زودی قراره یکی از مهم‌ترین تصمیمات زندگی‌شون رو بگیرن: انتخاب رشته!

توی «قطب‌نما» قراره از تمامی دانشجویان و فارغ‌التحصیلان در همه‌ی رشته‌ها دعوت بشه تا داخل یک وویس، رشته و شغل‌شون رو معرفی‌ کنن و به سؤالات رایج پاسخ بدن. تمام این اطلاعات قراره به‌صورت رایگان در اختیار دانش‌آموزان ایران‌زمین قرار بگیره.

🌱 اما توی این مسیر نیاز به کمک تک‌تک‌تون دارم.

🧠 از تمامی دانشجویان و فارغ‌التحصیلان در همه‌ی رشته‌ها دعوت می‌کنم:
- اگر اطلاعات خوبی درباره‌ی رشته‌تون دارید،
- اگر دوست دارید دانش و تجربه‌تون رو به اشتراک بذارید،
- و اگر ایمان دارید که می‌تونید چراغ راهی باشید برای بچه‌هایی که اول مسیر هستن،
لطفاً با قطب‌نما همراه بشید! راهنمای ارسال وویس به قطب‌نما رو مطالعه کنید و به ما بپیوندید.

اینو داشته باشید و برای بچه مچه‌های تازه کنکور داده‌ی گوگولی بفرستید.🥰احتمالا خودمم درمورد مسیر شخصیم و رشته‌هایی که دوستشون داشتم و چیزهایی که دیدم صحبت کنم.

🧠 تا حالا به این فکر کردی چطور می‌شه بدون سردرگمی و هدر دادن زمان و هزینه، وارد دنیای جذاب و پیچیده‌ی علوم اعصاب بشی؟
دنیایی که ردپاش از فلسفه و روان‌شناسی گرفته تا هوش مصنوعی و پزشکی مدرن دیده می‌شه.

🧬 «مسیر جامع علوم اعصاب» که از چهار دوره پرمخاطب زیر تشکیل شده:
- دوره روان‌شناسی تکاملی (فرگشتی):
- نورواسکول | مدرسه جامع علوم اعصاب
- اپلای نوروساینس | فرصت‌های مطالعاتی در زمینه علوم اعصاب و شناختی
- دوره مقدماتی آمار و آنالیز داده در علوم‌اعصاب

کمک می‌کنه پایه‌های علمیت رو محکم کنی، ابزارهای کاربردی رو یاد بگیری و با آمادگی قدم‌های بعدی رو در مسیر پژوهش و اپلای قدم برداری. در پایان دوره هم گواهی معتبر قابل اشتراک‌گذاری دریافت می‌کنی.

🗺شما می‌توانید تا ۱۵ شهریور با کد تخفیف” neuro-path “در این مجموعه با ۴۰٪ تخفیف ثبت‌نام کنید.


🔗 اطلاعات بیشتر و ثبت‌نام:
ehiaco.ir/course/neuroscience-path

Attempting to reregulate during grieving looks like fatigue or brain fog or restlessness or being more susceptible to the flu.

وقتی سوگ رو تجربه می‌کنیم، معمولاً تمام تمرکز ما روی تجربه روانی‌ این رنجه. اما تا به حال به این فکر کردین که در این فرآیند، چه اتفاقی برای بدن ما می‌افته؟

در این اپیزود جدید کندل، سراغ کتاب «تن سوگوار» از مری فرانسیس اوکانر رفتیم و سعی کردیم از این دریچه نگاهی به جنبه‌های جسمانی سوگ داشته باشیم.

🕯این اولین اپیزود ویدیویی کندل بعد از یک وقفه فعالیتی طولانیه و خوشحال میشیم بتونیم از طریق بازخوردهاتون کیفیت و سبک و سیاق ادامه مسیر رو بهبود بدیم.

🎥مشاهده ویدیو:
https://www.youtube.com/watch?v=ur7F0M-HsLs

#یادداشت

چرا اهداف دست‌نیافتنی تعیین می‌کنیم؟

[ در ابتدای هر سال، بسیاری از ما با انگیزه و اشتیاقی فراوان، اهداف بزرگ و بلندپروازانه‌ای برای دگرگونی زندگی خود تعیین می‌کنیم: از دویدن در یک ماراتن و راه‌اندازی کسب‌وکار موفق گرفته تا یادگیری کامل یک زبان جدید در چند ماه. با این حال، اغلب این اهداف چنان جاه‌طلبانه‌اند که دست‌یابی به آن‌ها از همان ابتدا دشوار و حتی غیرممکن به نظر می‌رسد. چرا ما پیوسته اهدافی را انتخاب می‌کنیم که در اعماق وجودمان می‌دانیم یا حس می‌کنیم که محقق نخواهند شد؟…]

این یادداشت ترجمه‌ای است از مقاله «چرا ما اهداف دست‌نیافتنی تعیین می‌کنیم» نوشته‌ی هایلی فیپس و تامس بیتمن، منتشرشده در Harvard Business Review (ژانویه ۲۰۲۱)

🔖مطالعه این نوشته:
http://ehiaway.ir/unattainablegoals/