NEW BOT Телеграм, страница

76 views23:32

«هنگامی که همسرم، کارل سی‌گِن، مرد، چون آوازه‌ی مومن نبودنش همه جا پیچیده و شهرت بسیار یافته بود، مردم بسیاری سراغ من می‌آمدند - و هنوز هم کم و بیش می‌آیند - و از من می‌پرسیدند و می‌پرسند آیا کارل در آن واپسین ساعات و لحظات عمرش به دینی مومن شد و به حیات پس از مرگ ایمان یافت یا نه. فراوان از من می‌پرسند که آیا امید دارم که کارل را دوباره و در دنیای پس از مرگ ببینم.
واقعیت این است که کارل با شهامتی خلل‌ناپذیر با مرگش مواجه شد و هرگز به دامن توهمات و پندارها پناه نبرد. تراژدی این بود که می‌دانستیم دیگر هیچ‌گاه یکدیگر را نخواهیم دید. هرگز انتظار ندارم که باز در جایی دیگر به هم برسیم.
با این همه، آنچه بسیار مهم است این بود که ما نزدیک به بیست سال در کنار هم زندگی کردیم و هر دو با تمام وجود پذیرفته بودیم که زندگی چقدر کوتاه و در عین حال چقدر پُربهاست. ما هیچ‌گاه خود را فریب ندادیم و نگفتیم مرگ جدایی همیشگی نیست و با این کار مفهوم واقعیِ آن را بی‌مقدار نکردیم.
هر لحظه‌ای از حیاتمان و هر لحظه‌ی با هم بودنمان خود معجزه بود - معجزه نه به مثابه‌ی امری ماورایی و غیرقابل توضیح.
هر دو می‌دانستیم که مدیون فرصتی [کیهانی] هستیم ... فرصتی صِرف که چنین در حق ما مهربان و سخاوتمند بوده است ... که به ما این امکان را داد که یکدیگر را پیدا کنیم و آن‌گونه که خود به زیبایی در جایی نوشته است، در بی‌کرانگی فضا و بی‌پایانی زمان ... توانسته‌ایم بیست سال در کنار هم باشیم.
این است که به من تحمل می‌بخشد و بسیار هم پرمعنا‌تر است... آن‌طور که او در کنار من بود و آن‌طور که من در کنار او بودم، آن‌گونه که حواسمان به یکدیگر و به خانوده‌مان بود مادام که زنده بود ... این برای من بسیار بسیار مهم‌تر است تا تصور این‌که آیا بار دیگر هم او را خواهم دید یا نه.
من اصلاً فکر نمی‌کنم هرگز کارل را دوباره ببینم. ولی من او را دیدم. ما یکدیگر را دیدیم. ما یکدیگر را در کیهان بی‌کران یافتیم و این است که شگفت‌انگیز است.»
اَن درویان

@dirinenegar

71 views23:32