۱-صفت اشاره: صفت اشاره زمانی استفاده می‌شود که قصد اشاره به چیزی را داشته باشیم؛ those و these در این دسته از صفات قرار دارند.

۲-صفت ملکی: از صفات ملکی برای نشان دادن مالکیت برچیزی استفاده می‌شود. my، our، your از این اقسام هستند.

۳-صفت تفضیلی: صفات تفضیلی زمانی مورد استفاده می‌شوند که ما قصد دو یا چند چیز را با یکدیگر داشته باشیم، برای تشخیص این نوع صفت‌ها می‌توان در جمله به دنبال کلمه‌ای که با er یا more آورده شده گشت. مثال:

.I am taller than Mehdi

۴-صفت نامعین: صفات کمی و نامعین کلماتی هستند، که به عنوان شکلی خاص از ضمایر نامشخص شناخته می‌شوند. شما برای یادگیری ساده این صفات می‌توانید این کلمات را بخاطر بسپارید: several، many، few، none، enough، any و some

در ادامه به ترتیب برای هریک از موارد مثال می‌زنیم:

1-I want to buy this car.

2-This is your book.

3-My mother is older than yours.

4-She eats any bread.

علاوه بر موارد نام برده شده رنگ‌ها، اعداد و حروف تعریف نیز جزء صفت‌ها دسته‌بندی می‌شوند.

فرق اسم و صفت
اصلی‌ترین فرقی که بین اسم و صفت وجود دارد این است که از اسم‌ها برای نامگذاری استفاده می‌شود. این نام‌گذاری می‌تواند مربوط به هرچیزی باشد (همان‌طور که درباره انواع اسم‌ها گفتیم).

اما صفات در واقع همان کلماتی هستند که در مورد اسم اطلاعات تکمیلی را به ما می‌دهند. دیگر تفاوت‌هایی که بین اسم و صفت وجود دارند نکات گرامری هستند که برای یادگیری آن‌ها باید کمی ریزتر به موضوع پرداخت و توجه ویژه‌ای به آن‌ها نمود؛ زیرا این نکات در جملات پیچیده تر در تشخیص اسم از صفت در زبان انگلیسی به ما کمک می‌کنند.

در ادامه بیشتر با تفاوت بین اسم و صفت در انگلیسی آشنا خواهید شد:

اسم کلمه‌ای است که یک شخص، مکان، شی و یا ایده را مشخص می‌کند، اما صفت کلمه‌ای است که اسم را تغییر می‌دهد .
اسم‌ها به عنوان فاعل و یا مفعول در جملات قرار می‌گیرند، اما صفت‌ها به عنوان تعدیل کننده عمل می‌کنند.
اسم‌ها را در هر جایی از جملات می‌توان مشاهده کرد، اما صفات را قبل و یا بعد از اسم می‌توان دید.
یک اسم می‌تواند به تنهایی در جمله قرار گیرد، اما صفت به تنهایی در جملات وجود ندارند.
بنابراین دانستن پسوندهای صفت ساز می‌تواند به ما در شناخت صفت‌ها کمک نماید.

-صفت‌ها را می‌توان به همراه کلمه seems به معنای به نظر رسیدن به کار برد، در صورتی که اسم و فعل به همراه این کلمه نمی‌آیند. برای مثال کلمه dancer را در جمله مقابل ببنید.

the seems dancer که در این جا کلمه‌ی dancer که یک صفت است بعد از seems آورده شده است، اما به‌نظرتان اگر به‌جای dancer کلمه dance را که یک فعل است می‌توان در جمله قرار داد؟ برای یادگیری بیشتر می‌توانید اینجا کلیک کنید و در یوتیوب این ویدیو را تماشا کنید.

چند مثال از کاربرد اسم در جمله

I met Jane.

من جین را ملاقات کردم.

He is a good boy.

او پسر خوبی است.

She had visited Washington.

او از واشنگتن دیدن کرده است.

We are taught by a great teacher.

ما توسط یک معلم خوب آموزش می‌بینیم.

It is a wonderful day.

روز فوق العاده‌ای است.

چند مثال از کاربرد صفت در جمله

Mom cooked us a delicious meal.

مامان یک غذای خوشمزه برامون درست کرد.

He is sincere at work.

او در محل کار صادق است.

Gavin is brilliant at football.

گاوین در فوتبال درخشان است.

Mary wore he blue dress.

ماری لباس آبیش را پوشید.

I had a good day.

من روز خوبی داشتم.

با ما به همه ی کشورهای و نقاط مهم جهان سفر کنید

پیشاپیش یلدات مبارک😍🍉
یلدا یعنی
برف ببارد . . .❄️
و تو برایم شعر بخوانی!
آن هم بلندترین شعری که در خاطِرَت هست.
می‌خواهم بدانم،
وقتی گرمِ شنیدن صدایت، خوابم میبرد.
وقتی که تمام دنیا میلی به بیداری ندارد
خورشید با کدام رویش طلوع خواهد کرد🍉

امیدوارم مردم بزرگ ایران یلداهای بهتر و روزگار بهتری پیش رو داشته باشند.
و این روزهای تلخ گرانی ، آلودگی را پشت سر بگذارند.
برایتان خوشبختی آرزو می‌کنم

🎉✨ Longest Night, Sweetest Memories! ✨🎉
we send you wishes for joy, peace, and unforgettable moments. Let’s share the light of Yalda everywhere!
On this magical Yalda Night, from the heart of Iran to the entire world, we celebrate love, togetherness, and the beauty of ancient traditions. 🌙🍉 Pomegranates, poetry, and warm gatherings remind us that the longest night is always followed by the brightest dawn. 💖

Do you or are you?

First, let’s study TO DO.
When you want to ask about an action in the present, use do or does.
DO/DOES + Subject + Verb (S. Present) + Object
Examples:
Do you like to travel?
Where do they want to go?
Does the store sell office furniture?
What does he need to buy?
And that’s it! Any time you want to ask about a verb in the simple present, use does for he/she/it and do for all other subjects.
Now, let’s look at the verb TO BE.
AM/IS/ARE + Subject + Noun
The be verb has more abilities than the do verb.
Use be with nouns.
Example:
Are you a student? Are you in California? Are you a good cook?
Is he the boss?
Am I in your class?
AM/IS/ARE + Subject + Adjective
Use be with an adjective.
Example:
Are you hungry? Are you comfortable at your desk? Are you interested in science fiction movies?
Is she sick today?
Am I late for your appointment?
AM/IS/ARE + Subject+ Verb+ING (Present Continuous)
Finally, use the be verb before a verb in the continuous form (ING).
Example:
Are you listening to the presentation?
Is he working late tonight?
Are they bringing any snacks to the meeting?
Is your phone battery charging right now?
So there you have it. I hope you find this information useful. Now try asking some questions with Do you…? and Are you…? and see how it works for you!
 

👈🔹سریال Peaky Blinders " نقابداران " پیکی بلایندرز برای آنان که  لهجه بریتیش را دنبال میکنند.

۱۲ فعل مهم زبان انگلیسی

  بهترین مجموعه آموزش زبان انگلیسی برای دانش آموزان پایه هفتم تا دوازدهم و مربیان زبان و داوطلبان کنکور زبان

ضمیر چیست؟
ضمیر در زبان انگلیسی pronoun نام دارد که می‌تواند جایگزین یک اسم یا گروه اسمی در جمله شود. این یعنی ما می‌توانیم به‌جای برخی از اسامی موجود در جمله، ضمیر آن را جایگزین کنیم. ضمایر می‌توانند به اشخاص، اشیا، مکان‌ها و غیره اشاره داشته باشند.



انواع ضمیر در زبان انگلیسی
همان‌طور که در قسمت فوق ذکر کردیم؛ ضمایر می‌توانند نقش‌ها و جایگاه‌های مختلفی در جمله داشته باشند. پس می‌توان ضمایر انگلیسی را با توجه به جایگاه و نقشی که در جمله ایفا می‌کنند به چند گروه مختلف تقسیم کرد. انواع ضمیر در انگلیسی عبارت است از:
ضمایر شخصی یا personal pronouns
ضمایر شخصی در زبان انگلیسی personal pronouns نام دارند. این ضمایر معمولا به افراد، اشیا، حیوانات و یا اماکن اشاره داشته و جایگزین اسم می‌شوند. ضمایر شخصی در زبان انگلیسی به دو دسته زیر تقسیم می‌شوند:
ضمیر شخصی فاعلی
ضمایر شخصی فاعلی که به آن‌ها subject pronouns و یا subjective pronouns می‌گویند همان‌طور که از نامشان پیداست در جایگاه فاعل جمله می‌نشینند و جایگزین یک اسم یا گروه اسمی می‌شوند.
ضمیر شخصی مفعولی
ضمایر شخصی مفعولی نیز در انگلیسی object pronouns و یا objective pronouns نام دارند. این ضمایر نیز در جایگاه مفعول جمله نشسته و جایگزین اسم و یا یک گروه اسمی می‌شود.

ضمایر ملکی یا possessive pronouns
ضمایر ملکی که در انگلیسی possessive pronouns نام دارند به آن دسته از ضمایر اطلاق می‌شود که مالکیت و دارندگی چیزی را بیان می‌کنند.

ضمایر انعکاسی یا reflexive pronouns
دسته‌ای دیگر از ضمایر در زبان انگلیسی وجود دارند که به آن‌ها ضمایر انعکاسی و یا reflexive pronouns می‌گویند. این ضمایر همان‌طور که از نامشان پیداست انعکاس‌دهنده یک اسم هستند.

ضمایر تاکیدی یا intensive pronouns
ضمایر تاکیدی یا تشدیدی که به آن‌ها intensive pronouns می‌گویند در واقع همان ضمایر انعکاسی هستند. با این تفاوت که از آن‌ها برای تاکید بیش‌تر بر روی فاعل استفاده می‎کنیم. مثلا اگر بخواهیم بگوییم فاعل خودش کاری را انجام داده باید از ضمایر تاکیدی استفاده کنیم. برخلاف ضمایر انعکاسی که در جایگاه مفعول جمله قرار می‌گیرند این ضمایر نقش مفعول را ایفا نمی‌کنند بلکه برای تاکید بیش‌تر یا بلافاصله پس از فاعل می‌آیند یا در آخر جمله و پس از بیان فعل و مفعول قرار می‌گیرند.

ضمایر موصولی یا relative pronouns
در انگلیسی ضمایری داریم که به relative pronouns و یا ضمایر موصولی (ضمایر نسبی) معروف هستند. این ضمایر همان‌طور که از نامشان مشخص است برای وصل کردن به‌کار می‌روند. درحقیقت وظیفه اصلی آن‌های این است که دو جمله‌واره وابسته و مستقل را به یکدیگر پیوند دهند.

ضمایر نامعین یا indefinite pronouns
ضمایر نامعین که در انگلیسی indefinite pronouns نام دارند مانند اسم‌شان به شخص، چیز و یا مکان مشخصی اشاره نمی‌کنند بلکه بیش‌تر برای صحبت کلی در مورد فرد، چیز و یا مکانی به‌کار می‌روند بدون آن‌که اشاره مستقیمی به کسی یا چیزی داشته باشند. ضمایر نامعین در انگلیسی خود به چند گروه مختلف تقسیم می‌شوند که در مقاله آموزش گرامر ضمایر نامعین در زیر درمورد هریک به تفصیل توضیح داده‌ایم.

ضمایر اشاره یا demonstrative pronouns
ضمایر اشاره که در انگلیسی به آن‌ها demonstrative pronouns می‌گویند برای اشاره به چیز خاص و مشخصی به‌کار می‌رود. یعنی می‌توان از آن‌ها برای چیزی که قبلا به آن اشاره کرده‌ایم و یا چیزی که از متن مشخص است استفاده کنیم. از این ضمایر هم می‌توانید برای اشاره به چیزهای نزدیک و هم دور استفاده کرد. علاوه بر این، ضمایر اشاره هم شکل مفرد دارند و هم شکل جمع. پس اگر در جایگاه فاعل جمله قرار بگیرند باید فعل جمله با توجه به این‌که ضمیر مورد نظر مفرد است یا جمع انتخاب شود.

ضمایر پرسشی یا interrogative pronouns
ضمایر پرسشی که در انگلیسی interrogative pronouns نام دارد از جمله ضمایری هستند که برای پرسش در مورد چیزی، کسی، جایی، زمانی و یا چگونگی انجام کاری مورد استفاده قرار می‌گیرند
ضمایر متقابل یا reciprocal pronouns
ضمایر متقابل یا ضمایر دوسویه که در انگلیسی reciprocal pronouns نام دارند رابطه یا اعمال متقابل بین دو یا چند فرد یا چیز را بیان می‌کنند.
ضمایر ساختگی یا dummy pronouns
ضمایر ساختگی یا پرکننده یا پوچ که در انگلیسی به dummy pronouns و یا expletives معروف هستند به گروهی از ضمایر اطلاق می‌شود که معنای خاصی نداند اما وجودشان برای ساختار جمله ضروری است. برخلاف دیگر ضمایر انگلیسی، ضمایر ساختگی جایگزین اسم نمی‌شوند؛ بلکه فقط باید در جمله باشند تا جمله درست و بی‌مشکل باشد.